All language subtitles for The.Last.Days.of.Patton.(1986)Dutch

Ik ben een maand in de VS
om war bonds te verkopen.

Europa is klaar, nu de Jappen nog. Met
uw geld en onze inspanningen lukt dat.

Gaat u nu naar de Stille Zuidzee?
- Nee, ik ben proconsul van Beieren.

Maar zou u dat willen?
- Ik zou graag tegen de Jappen vechten.

Mrs Patton, hoe lang
heeft u de generaal niet gezien?

Twee jaar en zeven maanden. Toen hij
wegging, dacht hij dat hij zou sneuvelen.

Het is een wonder dat hij terug is,
al is het maar op verlof.

Hoe lang bent u al getrouwd?
- Al 35 jaar.

Generaal, wat is uw geheim
voor een langdurig en goed huwelijk?

Allereerst moet je
met de juiste persoon trouwen.

Maar of Beatrice het ook zo goed
getroffen heeft, weet ik niet. Vast niet.

Eeuwig zonde dat zo'n fantastische
vrouw op zo'n grote sukkel moest vallen.

Maar we zijn door liefde verbonden...

en als zodanig prijs ik mij
een zeer gelukkig mens.

Praat de generaal in zijn slaap?
- Welnee.

Als dat gebeurt, zal ik goed luisteren.

Als de vrouw van een generaal die vaak
in de krant komt om z'n uitspraken...

heeft u iets te zeggen tegen de pers?
- Pas op, Bea.

Ik verwacht louter eerlijkheid
en moed van de pers.

Maar heb er begrip voor
dat mijn man een echte perfectionist is.

Kunt u een verklaring afleggen?

Heren, ik ben eerst en vooral soldaat,
geen diplomaat of politicus.

Voor de dingen die ik zeg,
kan ik geen excuus aanvoeren.

En nu gaan we naar Californië, naar
de kerk uit mijn jeugd in San Gabriel...

om God te danken,
en dan ga ik terug naar Duitsland.

Beieren, 5 juli 1945

Wie heeft hier de leiding?
Wo ist der Kommandant?

Laat die kolonel erdoor.

Dus dit is de beroemde SS,
de elite van het Duitse leger.

U verstaat me best.
Verman u, kolonel.

U en uw manschappen zien er niet uit.
Dit lijkt wel een landlopersconventie.

Morgen bent u klaar voor inspectie. We
gaan hier eens even grondig poetsen.

U zou zich moeten schamen.
Verstanden?

Mooi.

Ik wil de krijgsgevangenen gebruiken.
- Waarvoor?

Werk.

Daar hebben we geen goedkeuring voor.
- Niks mee te maken.

Er moet hout komen om alle gezinnen
deze winter van brandstof te voorzien.

Daar zijn krijgsgevangenen handig voor.

Charlie, je vader doet de groeten. Hallo.
Even een woord aan de mannen.

Plaats rust. Rust.
En kom dichterbij, jongens.

We hebben een stevige klus te klaren.

Ontheemde Duitsers onderbrengen,
en een fatsoenlijke regering opzetten.

En dat is zwaar.
Vrede bewaren is ook een strijd.

Als de oorlog voorbij is, begint het pas.

Oorlog en vrede zijn twee kanten
van dezelfde medaille. Wees paraat...

om de volgende luldebehanger mores
te leren. Dat begrijpen de mensen niet...

over paraatheid. Zij denken dat we
de laatste tiran hebben overwonnen.

Dat hebben ze mis.

Iedere generatie
brengt weer nieuwe voort.

In vredestijd moet je
de oorlog voorbereiden.

Dit zijn niet mijn woorden, heren. Maar
die van generaal George Washington.

Dank u. Ga zo door.

Heren, mag ik u voorstellen
aan generaal Patton.

Gaat u zitten, heren.

Zoals u weet ben ik benoemd
tot gouverneur van Beieren.

Ik ben dus verantwoordelijk voor het
welzijn van de hele burgerbevolking.

En we hebben veel problemen.

Voedsel, kleding, medicijnen, brandstof.
Kortom, overleven.

Dit heeft voorrang boven het zuiveren
van de autoriteiten van ambtenaren...

die zogenaamd lippendienst zouden
hebben bewezen aan de Nazi-partij.

U bent hier allen uitgenodigd
omdat u het bestuur vormt van Beieren.

U weet hoe het moet.

Daarover wil ik alleen zeggen:
ongeacht uw eerdere sympathieën...

als u uw werk goed doet,
dan houdt u uw baan.

Wie van u
is minister-president Schäfer?

Dat ben ik, generaal.

Sommigen in onze regering
willen de Duitse economie platleggen.

Daar hoor ik dus niet bij.

Ik verwacht dat u en uw kabinet Beieren
voor de winter weer op de been helpen.

Zo niet, dan krijgt u met mij te maken.

Ja, generaal.
- Dank u, heren. Dat was het.

Pardon, generaal, dit kwam net binnen.
- Wat is dat?

Dit is burgerziekenhuizen,
brandstof- en watervoorziening...

spoorwegen, elektriciteit.
Ze moeten door u getekend worden.

Straks.
- En de plannen voor herschikking.

U kunt wel weer gaan, luitenant.
- Sorry, sir.

Generaal Bedell Smith, sir.
- Daar was ik al bang voor.

Ik voer Ike's bevelen
zo snel als ik kan uit.

Het rapport van de professor
laat me koud. Ja.

Het gaat mij erom dat de mensen
deze winter niet doodvriezen...

en niet of elk ambtenaartje dat ooit
Heil Hitler heeft gezegd eruit vliegt.

Bedell, over het innemen van dit deel
van Duitsland heb ik 40 weken gedaan.

En alle nazi-beambten vervangen
kost ook veel tijd.

Dat doe je niet in een achtermiddag.

Ook als dat de hele lokale overheid
overhoop haalt?

Nou, dat houd ik in mijn achterhoofd.

Aan alle eenheden.

Met betrekking tot het promotiesysteem
zie ik geen reden...

Georgie, wat kan ik voor je doen?
- Weg met die sigaren. Ik stop met roken.

Waar was ik?

Met betrekking tot 't promotiesysteem...
- Zie ik geen...

Alles goed met je?
- Welja, niks aan de hand.

Ik ga dus niet naar de Stille Zuidzee.
- Misschien ga je nog naar China.

Dat betwijfel ik.
Of McArthur moet op een landmijn lopen.

Tja, hij is wel degene die aan de
touwtjes trekt. Hij wil geen concurrentie.

Twee primadonna's is er een te veel.

Bedell Smith zit me op m'n nek.
Hij spreekt blijkbaar voor Ike.

Volgens de Bedell is Ike niet blij met de
manier waarop ik de boel denazificeer.

Hij wil schoon schip, en wel nu.
Alle nazi-sympathisanten moeten weg.

Ik moet het hele kabinet-Schäfer
wegsturen...

en het land laten besturen door lui die er
geen verstand van hebben. Mooi niet.

Elke ambtenaar bewees eer aan
de partij, anders had hij geen werk.

Het is bezopen, en ik ga traineren.

Kijk uit voor Bedell.
Hij is Ike's belangrijkste handlanger.

Klootzak, zal je bedoelen.

Generale Staf Frankfurt

Generaal Eisenhower, Smith is hier.
- Dat werd tijd. Stuur maar door.

U mag naar binnen, generaal.

Je bent te laat.
- Sorry, Ike.

Vertel op. Gaat hij doen wat ik zeg?
- Hij zegt dat hij meer tijd nodig heeft.

Niks meer tijd. Opdracht is opdracht.

De Amerikanen zijn hier
om de regering van nazi's te zuiveren.

George noemt ze ex-nazi's.
- Onzin. Voor mij zijn het nazi's.

Hoeveel heeft hij er op sleutelposities?
- Vooral Schäfer, en dan nog 20.

Twintig.

En hij houdt er een hele stoet
nazi's op na in zijn staf.

Ike, het lijkt erop, nu de positie
van stafchef vrijkomt in Washington...

dat als dit bekend wordt, het jou je
aanstelling kost. Ze kijken jou erop aan.

Ik had hem weg moeten sturen
toen hij die soldaat sloeg op Sicilië.

Wij geloven dat er twee van zijn staf...

bij de nazi-geheime dienst zitten.
Die is nog operatief.

Ik ga het met hem uitpraten.
Morgen vlieg ik naar München.

Heb je zin om mee te gaan?
- Beter niet, hij kan m'n bloed wel drinken.

Gaat u vanmorgen uit rijden, generaal?

Wat wilt u bij het ontbijt?
- Gewoon, jus d'orange.

Hoe lang werkje al voor me, George?
- Al heel wat jaren, sir.

Wat neem ik bij het ontbijt?
- Jus d'orange, sir.

Anders nog iets?
- Nee, sir.

Waarom vraag je me dan elke dag
wat ik wil bij het ontbijt?

Die ene dag dat ik het niet vraag,
wilt u eieren met ham.

Dit zijn prachtige dieren.
- Ze komen uit Frankrijk.

Hoe komt u eraan?
- Laat ik zeggen, dankzij het 3e leger.

Juist.

Sneu eigenlijk. Alle jongens
in Amerika weten hoe je autorijdt...

maar van paarden weten ze niets. Ze
denken vast dat die op benzine lopen.

Als je dan toch Beieren moet besturen,
kan het maar beter hiervandaan.

Ik heb niets tegen beroepssoldaten
als u, die tegen mij gevochten hebben.

Ik ben dankbaar dat te horen.
- Ach, u bent een prettig gesprekspartner.

En u weet verrassend veel van wat
de communisten met Europa willen.

Ik weet het wel, maar die slappe
collega's van mij zijn als de dood...

dat ze de bolsjewieken beledigen. Zij
willen de wolf met verdragen te lijf gaan.

Het vaderland moet gered worden.
Duitsland heeft een held nodig.

Ik heb gedaan wat ik kon.

We hebben een prachtkans
om een oorlog te beginnen in Europa.

Met de Duitse troepen waar ik op pas,
en mijn mannen...

hebben we de Russen zo
teruggedrongen tot in Moskou.

Georgie.
- Ouwe paardendief die je bent.

En, hoe staan de zaken hier?
- Vrij goed.

Ik hoorde dat het slecht ging
in enkele opvangkampen...

en daarom besloot ik
zelf maar te gaan kijken.

En aangezien dit toch op de route lag...

leek het me een goed idee
je even te komen opzoeken.

Je weet dat ik je altijd graag zie.

Georgie, hoe lang
kennen wij elkaar nu al?

Twintig, vijfentwintig jaar? Eens kijken.
Camp Cole, Pennsylvania, 1918.

Wat waren we nog jong, toen we
het onbekende tegemoet traden.

Je bent mijn oudste vriend.

Ik weet nog dat je dacht
dat jouw leven en het mijne...

bescherming genoten
van een of ander hoger levenslot.

Ik wist niet dat ik zo
van jou afhankelijk zou worden.

Je had me kunnen laten vallen na dat
akkefietje op Sicilië, maar je redde me.

Ik ontferm me over je
alsof ik verantwoordelijk voor je ben.

Dat doe ik echt.
Ik heb je al heel vaak gedekt.

Dat klopt, en daar ben ik blij om.

Maar vriendschap is één ding,
en een zakelijke relatie heel iets anders.

Je weet dat ik heb aangekondigd dat we
de lokale overheden gaan denazificeren.

Ook als ze dan uiteen vallen?
- Ja, maar dat gebeurt niet.

Dat is nog maar de vraag.
- Niet meer.

Dat is inmiddels
helemaal de vraag niet meer.

Tegenwerking in het uitvoeren van mijn
bevelen zal ik weinig welwillend bezien.

Of je m'n vriend bent, of niet.

Hier. O ja. Dat is prima, ja.

Generaal, kan denazificatie
worden uitgevoerd...

door bevelhebbers die er van nature
en emotioneel niet achter staan?

Zo iemand hebben we niet, meen ik.
- En generaal Patton dan?

Was hij niet tegen...
- Nee.

Bent u bekend met zijn verklaring
van afgelopen zaterdag?

Daar wil ik nu niet op ingaan.
- Hij zei, en ik citeer...

'Een Duits beambte kon net zo min geen
lippendienst bewijzen aan de Nazi's...

als een Amerikaanse postdirecteur...

aan de Democraten of Republikeinen,
als die aan de macht zijn.'

Bent u het eens met zijn analogie?
- Mrs McNulty...

generaal Patton wilde de republikeinen
vast niet met de nazi's vergelijken.

Dat zijn z'n eigen woorden.
- Van hem hoefde denazificatie ook niet...

omdat 98 % van de nazi's
daar uiteindelijk toe gedwongen was.

Generaal Patton is een soldaat.
Hij zal z'n bevelen opvolgen.

Generaal, is het waar dat er nog steeds
nazi's in de Beierse regering zitten?

Zoals ik al zei, zal generaal Patton
zijn bevelen opvolgen.

Nu dit kanaal geopend is...

is er transport mogelijk tussen
München en steden in het zuiden.

Nu kunnen voedsel en brandstof
honderdduizenden behoeftigen bereiken.

Alstublieft, generaal. En voor de winter
hebben we er nog twee klaar.

Goed werk, doctor.
Feliciteer uw mensen van me.

Hoe ze er ook tegenover stonden,
ze hebben hun werk gedaan.

De Russen zouden twee jaar
de sluizen staan repareren...

en dan zou het water
de verkeerde kant op stromen.

Goed zo, generaal.
- Zo complimenteus bent u zelden.

Wat kunt u verder nog goed?
- Ik ben maar een ouwe sabel-kletteraar.

Geen wonder.

Hé, Hap.
- Dat ziet er goed uit, George.

De Baron kan zeer gemeen uitvallen.

Gelukkig bent u niet zo'n radicale
journalist als die van zaterdag.

Maar zonder schermvest.
- Weer problemen met de pers?

Het schorriemorrie dat ooit
de trotse pers van de USA was.

Ik begrijp het niet.

Vroeger stonden ze aan mijn kant.
Toch, Hap?

Altijd.

En nu provoceren ze me,
leggen me van alles in de mond.

Daar waren ze zaterdag wel mee bezig.

Ik verloor mijn geduld,
ik had beter moeten weten. Wat is dat?

Het komt van Ike.

Prik hier maar op.

Zijn de nazi's net republikeinen?
- Ik wilde ze iets duidelijk maken.

Dat is je gelukt. In de New York Times.
Het is een grote rel.

Ik heb de opmerking ingetrokken.
- Dat zal helpen, ja. Ga zitten.

De oorlog ging over de nazi's.

En voor jou is het gewoon een partij.
- Dat bedoelde ik niet.

En je laat jouw SS-troepen exerceren
alsof ze morgen aan moeten treden.

Ze liepen erbij als landlopers,
het was voor hun zelfrespect.

Dat hebben SS-eenheden niet nodig.
We willen niet dat ze zelfrespect hebben.

Ik geloof het niet,
maar ze hebben mij verteld...

dat jij niets liever wil dan een treffen met
de Russen, met die SS'ers in jouw leger.

Dat is belachelijk.
- Ja, maar is het waar?

Nee, sir. Maar ik moet toegeven dat ik
die klootzakken best mores wil leren.

Klootzakken.
De Russen zijn onze bondgenoten.

Hoe vaak ik het ook zeg,
je blijft vijandige taal uitslaan.

Ik ben het gewoon niet met je eens.
- Dat mag niet.

Dit gaat niet over jouw mening, maar
over beleid. En jij voert mijn beleid uit.

En nu dat gedoe met Schäfer.
- Daar wordt onderzoek naar gedaan.

Ik heb je gouverneur
van Beieren gemaakt...

en dan houd je een minister-president
met twintig nazi's in de regering.

Van wie hebt u die informatie?
- Prof. Walter Dorn. Onze nazi-expert.

Vast een vermomde communist.
- Dit heb ik zelf nagetrokken.

Die Schäfer heeft 16 nazi-vriendjes
op Landbouw, en vier op Financiën.

Die hadden verwijderd moeten zijn,
zoals ik bevolen had.

Ik haal de regering van Beieren niet
overhoop om vage beschuldigingen.

Als Amerikaan heb ik moeite met het
ontslaan van mensen zonder proces.

Ik zal je bevelen naar de letter uitvoeren.
- En naar de geest.

En dan die Vondenheim
met wie je paardrijdt.

Een goed ruiter. Olympisch goud in '36.
- Kolonel bij de SS.

Dat had ik begrepen.

En meer niet?

Ike, ik begrijp dat ik je
politiek in verlegenheid breng.

Maar de wederopbouw in Beieren gaat
gesmeerd. We lopen op de rest vooruit.

Maar als dat je moeilijkheden bezorgt
bij de race naar het Witte Huis...

Wat?
- Je zou een goeie president zijn.

Hou op.
- Ik voer zo campagne voor je.

Kop dicht en luister. Als je denkt dat ik
dit uit eigenbelang zeg, heb je het mis.

En je tast mij in mijn eer aan.

Er is niks oneerbaars
aan politieke ambitie.

Het is die mond van jou, die heb je nooit
onder controle gehad. En dan nog wat.

Het wordt zo erg, dat mensen gaan
denken dat er iets met je is.

Ik waardeer je goede eigenschappen.
Maar ik moet onder ogen zien...

dat je gewoon geen gouverneur bent.

Het zou ook voor jou het beste zijn
als je het bevel over het 3e leger opgaf.

Onthef je mij uit mijn functie?
- Ik plaats je over.

Generaal Jerrow gaat terug naar huis.

Ik geef jou het bevel
over het 15e leger in Bad Nauheim.

Dat is een papieren leger, dat de oorlog
documenteert. Die schieten niet eens.

Niemand hoeft nog
een schot te lossen, George.

Begrijp dat nou eens.
De oorlog is afgelopen.

Ik bewonder je om je
onverschrokkenheid en je kunde.

Maar de eigenschappen
die in oorlogstijd zo belangrijk zijn...

kun je missen als kiespijn in vredestijd.

Als je hier wilde blijven,
kun je uiteraard bij mij logeren...

maar je zal wel zo snel mogelijk
naar huis willen.

Ik ga nu wel weg.

Nou, Hap. Doe er niet te lang over.
- Ik ben over drie dagen bij je.

Ik zal het hier wel gaan missen.
- Je komt er wel overheen.

Dat is altijd gelukt. Ik had eenzelfde
band met het 7e als met het 3e...

maar daar ben ik ook overheen
gekomen.

Welkom bij het 15e leger.

Attentie.
- Plaats rust, allemaal.

Nou, dit is het dan.
Tactische rapporten, stafverslagen...

analyses van de strategieën,
en er komt elke dag meer binnen.

Ik zou graag de troepen inspecteren.
- Dat heeft u net gedaan, ben ik bang.

Een papieren leger, inderdaad.
- Dat is het.

Paul, leg een voorraad aan
van iets zeer essentieels.

Wat is dat, George?
- Oogdruppels.

Mijn lieve Bea,

Ik ben blijkbaar weggepromoveerd
naar het 15e leger.

Ik ben als 'n dief in de nacht naar m'n
post gebracht. Wat een streek van Ike.

Maar het komt wel weer goed,
en dan sta ik weer ver vooraan.

Dit zogenaamde leger is een handvol
klerken en officieren, met als taak..

Het opschrijven van dingen
die nooit iemand zal lezen.

Wat vind je van het 15e leger?
- Dat komt prima in orde, sir.

Maar het is wel gevaarlijk.

Gevaarlijk?
- Jazeker, sir.

Ik hoorde dat twee klerken onder
bergen papier bedolven zijn geraakt.

Het opgraven duurde zes uur.
Hun lichamen waren bedekt met inkt.

Doodbesmeurd.
- Zo is het, sir.

Ga maar slapen.
- Ja, sir.

Welterusten, generaal.
- Welterusten.

Ik kijk uit naar kerst met jou. Officieel
noem ik het een maand verlof...

maar het is voorgoed. Ik ga pas
weer naar Europa als het oorlog is.

Ik stap eruit Bea. Ik wil weer
in jouw dappere, trouwe ogen kijken.

M'n geweten is zuiver. Als je je best
hebt gedaan, wat moet je dan nog?

Generaal? Generaal Patton.
Goedenavond, generaal.

Blijf, Willy.

Welkom in het Grand Hotel. Ik ben door
Kolonel Hawkins gestuurd om u te halen.

Als u mij maar wilt volgen.

Dit gaat niet lang duren, Woody.
Even een borrel met kolonel Hawkins...

en dan gauw terug naar de papierwinkel.
Laat Willy maar even uit.

Ik had gelijk,
de rest mag naar de hel lopen.

Als dat nog kan,
want het zal er wel druk worden.

Ik ben momenteel razend.

Officieel zeg ik dat Ike me een gunst
heeft bewezen met deze benoeming.

Maar eigenlijk vind ik..

Ze vrijwel allemaal behalve mijzelf,
een stelletje slapjanussen.

Wel heb ik ooit.

Neem nou Doug McArthur.
Die heeft een schitterend gezicht.

Mark Clark is ook niks, met die slappe
kin van hem. En ik vind het een engerd.

Het gezicht van Ike is eentonig.

Omar, de tentenmaker.
Die heeft een krachtige kaak.

Die maakt een goede indruk,
tot je beseft hoe middelmatig hij is.

Dan hebben we Marty nog. Marty heeft
de uitdrukking van een woest konijn.

En dan komen we bij Bedell Smith.

Het probleem met zijn gezicht
is dat je het kunt zien.

Heren, alstublieft.
Dames, mag ik even de aandacht?

Dank u wel.

Zes maanden geleden vochten we
nog tegen nazi-Duitsland...

in een oorlog om Europa
te bevrijden van het Derde Rijk.

De Amerikaanse strijdkrachten
en de geallieerden wonnen.

Een groot deel van de eer gaat naar
een ijzervreter, onder wiens leiding...

zijn mannen zegevierden
in Afrika, Sicilië, Frankrijk en Duitsland.

Het 3e leger schreef geschiedenis
dankzij één bijzondere generaal...

en zijn mannen volgen hem...

Wil een van de heren het uitproberen?
- Ga ik ervan dood?

Probeer het vooral uit, Johnson.
Op eigen risico.

Patton, jij soms?
- Ja, sir.

Vandaag viert de baas zijn verjaardag,
en bedanken we hem...

dat hij een echte ijzervreter is,
en een hartelijke vriend.

Vandaar deze toost.

Op generaal George S. Patton.
Hartelijk gefeliciteerd en nog vele jaren.

Het is geruststellend
om te horen dat ik nog steeds...

een redelijk sociaal beest ben.

Ik wil jullie bedanken,
Paul, Jeff, iedereen.

Ik zeg alleen dat het voor een generaal
moeilijk is beslissingen te nemen...

en vervolgens dan
de vuige roddels te weerstaan...

die door minder dappere
personen worden verspreid.

Ik heb de laatste tijd veel problemen
gehad, met de pers...

en wat collega's die
mijn vrienden zouden moeten zijn...

Dat is natuurlijk mijn eigen fout.

Dat doet me denken aan een vriendin,
een jonge vrouw die onlangs bevallen is.

Zij zei: het is zo heerlijk
om mij nu weer om te kunnen draaien...

en weer op mijn buik te liggen.
En ik zei: beste kind...

als je destijds zo was blijven liggen...

dan was je nooit in die weinig
benijdenswaardige toestand gekomen.

Ik dank u voor de toost
en alle loftuitingen...

en ik zou nog willen zeggen...

dat George S. Patton
slechts een haak is geweest...

waaraan het 3e leger
kon worden opgehangen.

En ik zal u dit vertellen: het 3e leger...

is het beste wat George S. Patton
ooit is overkomen.

George S. Patton is het beste
wat het hele leger ooit is overkomen.

Ik word vandaag zestig.

Bij het eind van de vorige oorlog schreef
ik een gedicht voor mijn vrouw.

Daar ben ik nu niet toe in staat,
maar ik wil wat voordragen...

van mijn lievelingsdichter
Rudyard Kipling.

Alles wordt door
twee dingen overschreden.

Het ene is liefde, oorlog de tweede.

En omdat we niet weten
of de oorlog zal baten...

laat ons dan, liefste,
van de liefde praten.

Wij vergeten bij de Rus dat hij
geen Europeaan is maar een Aziaat.

Hij denkt slinks. We begrijpen
die barbaren dus net zo min...

als de Chinezen of de Jappen.

Voor mij zijn bolsjewieken geboren
leugenaars, barbaren en dronkelappen.

Die wil ik graag omleggen.

Heb ik iets gemist?
- Ga zitten, Geoff, pak er een stoel bij.

Ken je de nicht van mijn vrouw nog?
Jean Gordon.

Keyes zit nu op mijn post in Heidelberg.
- Leuk u weer te zien.

Het is een hele klus.
- Het is niks. Jammer dat Bea er niet is.

Die is mijn verlof
vast aan het volplannen.

En haar kennende
zul je geen moment vrij hebben.

Wil je dansen?
- Graag.

Hij mag me niet.
- Wie?

Generaal Keyes. Dat zie ik gewoon.

Doe niet zo mal,
hij is gewoon jaloers op mij.

Dat parfum.

Het is afgelopen, hè?

De oorlog. Ja.

Je weet best wat ik bedoel.

Ja, het is afgelopen.

Waarom, generaal?
- Waarom?

Ik moet iets bekennen. Ik hoopte dat
de oorlog langer zou duren. Raar, hè?

Ik schaam me kapot.
Hoe kan iemand zo egoïstisch zijn?

Wat zal ik eenzaam zijn zonder jou.

Waarom komt alles zo laat?

Als het haar vergrijst
en liefde door oude ogen kijkt.

Dat bedoelde ik niet.

Maar het is wel mooi.
Wie heeft dat geschreven? Yates?

Nee.
- Dan weet ik het niet.

Browning.
- Nee.

Wie dan?
- Hotemetoot.

U bent een opmerkelijk dichter,
generaal Hotemetoot.

Je Frans is verbeterd, luitenant Patton.
- Ik was 107e van een klas van 123.

Dat is 16e van onderen. Ik ben duidelijk
niet met je getrouwd om je talenknobbel.

Waarom dan wel?
- Je vist weer naar complimentjes.

Weet u, Mrs Patton, u bent best
mooi voor een oud-debutante.

Ik deed geen oog dicht vannacht.
Wil je weten waarom?

Ik ook niet. Waarom?

Omdat ik dacht aan ons,
hoe het zal zijn om getrouwd te zijn.

Eindelijk samen met jou te zijn.

Vannacht doe je ook geen oog dicht.

Waar zat je? Je zat heel ergens anders.

Met jou in mijn armen? Belachelijk.

Hou me stevig vast.

Het is Lily, uit Piccadilly.
Koningin van de verduistering.

Lily, uit Piccadilly
Wat is dat een lelijk ding.

De zoeklichten zwaaien boven de stad...

en laat dat masker zitten,
dan lijkt het nog wel wat.

Lily, uit Piccadilly,
koningin van de verduistering.

En nu allemaal.

Het is Lily, uit Piccadilly,
koningin van de verduistering.

Lily, uit Piccadilly,
wat is dat een lelijk ding.

Niet dat je daar nou last van hebt,
maar iets ontbreekt er wel...

een glazen oog, een houten been,
maar ze blijft een lellebel.

Lily, uit Piccadilly,
koningin van de verduistering.

Prachtig.

Het is Lily, uit Piccadilly,
koningin van de verduistering.

Lily, uit Piccadilly,
wat is dat een lelijk ding.

Wie maalt er om die hamertenen,
en haar stem is schor.

Maar elke piloot die wil toch ook
zo'n schitterende snor.

Lily, uit Piccadilly.
Koningin van de verduistering.

En van de ontluistering,
ze zet haar vuist erin.

Ze laat zich niet kluisteren,
koningin van de verduistering.

Goeie genade.

Soldaat 1e klas Woodward hier, over.
- Sergeant Meeks. Wakker worden.

Generaals Patton en Gay gaan fazanten
schieten bij Mannheim. Jij moet rijden.

Maar hij gaat morgen terug naar de US.
- En vandaag gaat hij jagen.

Wanneer?
- Over 'n kwartier wil hij de limo hebben.

Joe Spruce volgt in de truck
met de geweren en de hond.

Hoe laat is het?
- Tijd om in beweging te komen.

Woody, was jij dat,
met dat blonde Fräulein?

Welja, bazuin het lekker rond.
- Nou en, laat ze je betrappen.

Je bent toch al tot nul gedegradeerd.
Vooruit, hoe laat gaan we weg?

Als ze zover zijn. Heb je de geweren?
- Achterin.

Kan je mij een moffinnetje bezorgen?
Ik ben zo eenzaam.

Ja, vast.
- Ik zweer het je.

Willy, pak ze.

Kom maar, Willy. Naar binnen, jongen.
Heb ik Londen gekocht. Lelijk als wat.

Het moest een vechtjas worden. Hij is
genoemd naar Willem de Veroveraar.

Dit is pas een laffe hond.
Ik had hém die tik moeten verkopen.

Heel geestig.
- Wat moeten we nou met jou, hè?

Braaf zijn tot pappie terug is.

Goedemorgen, Woody.
- Goedemorgen, sir.

Weet Spruce de weg?
- Hij rijdt achter ons aan.

Hou hem in het oog.

Spruce mogen we kwijtraken,
Engelbert liever niet.

Toen ik vorige maand in België was,
reed Woody in nog geen twee uur terug.

Met 120 door de checkpoints.
Ze vlogen aan de kant.

Was Woody vroeger niet sergeant?
- Jazeker.

Maar hij is te toegewijd
aan de plaatselijke schonen.

Wat een lot. Zoveel Fräuleins
en je mag geen betrekkingen aanknopen.

Stom idee. Seks houd je niet in de hand.
Moralistische onzin.

Iedereen weet dat als het peil daalt,
de stemming stijgt. Het is een probleem.

Maar daar worstelt Woody
maar al te graag mee.

Zegt de sergeant tegen de soldaat:
Wat zou je in het leger willen leren?

En de rekruut: ik wil wel
in een tank leren rijden, sir.

Zegt de sergeant:
Nou, dan zal ik je niet in de weg staan.

Dat m'n stafchef niet lacht, oké,
maar van jou valt het me tegen.

Sorry, sir, hij was erg geestig.
- Ik had hem al een paar keer gehoord.

Niet van mij. Ik heb in geen jaren aan
deze mop gedacht, laat staan 'm verteld.

Maar ik wil wedden dat ik er de vorige
keer groot succes mee heb gehad.

Zegt de sergeant tegen de soldaat:
Wat wil je leren in het leger?

En de rekruut:
Ik wil wel in een tank leren rijden, sir.

Zegt de sergeant:
Nou, dan zal ik je niet in de weg staan.

Dit is een revolutionair ontwerp.
- Zeg dat wel. Wat een raar ding, zeg.

U moet uw fantasie gebruiken,
want zoals u ziet...

heeft dit prototype weinig bepantsering
en nog geen opbouw.

Maar het laat zien wat het
ministerie van oorlog moet weten...

voor de evaluatie, en de aanbeveling
aan de logistieke dienst.

Die nieuwe model
kan door gebouwen heenbreken...

bomen omverduwen, en met
45 km/u door het zand ploegen.

Dit ijzeren karretje is zo makkelijk te
bedienen dat een kind er in kan rijden.

Ik heb een idee.

Waarom maakt een van de heren
geen proefritje? Nou?

Heren, er is geen enkele reden voor
plankenkoorts. Een rond_je om het veld?

Wil er niemand hem uitproberen?

Nou, goed dan. Bea, demonstreer jij
hem even aan de heren?

Natuurlijk, schat.

U ziet hoe eenvoudig de bediening is,
heren. Wie wil het eens proberen?

Dank u, kolonel Patton. We hebben
genoeg gezien. U hoort nog van ons.

Heren.

Dank je wel.
- Wat een horken. Arrogante zakken.

Zij doen er niet toe.
- Het lag aan je presentatie. Ze...

Laat ze toch.

Dank je wel, liefste.

Is die vent helemaal gek?

Ja, hij is gek.

Dus jullie scheurden langs checkpoints,
anders dan pummels als wij.

Ziet hij die vier sterren niet?
- Hij doet gewoon zijn werk.

Kijk hem rillen. Wil je met hem ruilen?

Als je hem zo ziet, zou je niet zeggen
dat hij gewoon Jan soldaat is.

Hij wil uw legitimatie zien.
Zo zijn de regels, zegt hij.

Hij heeft gelijk, zo zijn de regels. Hap...

Deze jongeman is niet onder de indruk
van strepen. Wat zal ik met hem doen?

Wees een charmeur, Georgie.

Goedemorgen, jongeman.
- Sir.

Generaal George Patton, commandant
van het 15e in Bad Nauheim.

Ik begrijp dat u mijn legitimatie wilt zien?
- Ja, sir. Als u het niet erg vindt.

Alsjeblieft.
- Dank u, sir. U mag doorrijden.

Hoe heet je?
- Korporaal Phillip Leach, sir.

Phillip. Dat is een mooie, sterke naam.
Daar houd ik van.

Dan houd je van paarden. Is dat zo?
- Jazeker, sir.

Mooi zo.

Phil, ik ga ervoor zorgen
dat jouw commandant...

te horen krijgt
wat een uitstekend MP jij bent.

Werkelijk? Dank u, sir.

Laat Engelbert bij ons zitten.
Straks vriest dat arme dier nog dood.

Ze zeggen dat een stuk of wat vlooien
goed is voor een hond.

Dan ligt hij niet te piekeren
over z'n hondenleven.

Ze zijn beter af
dan die arme scharrelaars hier.

Ik wilde een nieuw Duitsland op helpen
bouwen. Dat gezeur over denazificatie.

Ik weet het. Maar je moet beseffen
dat je Ike's grote held was.

Toen je zijn bevelen niet opvolgde
haalde hij je eruit. Zo simpel is het.

En hij is de baas.
- Het komt neer op het volgende.

Ike wil president worden,
en ik mag geen roet in het eten gooien.

Maar hij zal nooit president worden.
Dat zeg ik je.

Maar ik ben een anachronisme in
vredestijd. Ik ben geen hielenlikker.

FDR is weg, en die nieuwe lui
kunnen m'n bloed drinken.

Dus gooien ze een bom in de Zuidzee,
en maken mannen als mij overbodig.

Ik voel mezelf gedreven
naar een man die ik niet kan zien.

Maar ik weet, zodra ik daar aanbeland,
zodra ik overbodig ben geworden...

dan is één atoom voldoende
om mij te vernietigen.

Georgie, dat klinkt
helemaal niet naar jou.

Dat is omdat Napoleon 't gezegd heeft.
- Gelukkig.

Morgen ga ik naar huis, en dan trek ik
me terug met m'n plakboeken.

Ga een boek schrijven.
Dat wou je altijd al.

Met jouw verhaal wordt het
het beste boek over WO II.

Misschien. Maar uit de school klappen
over mensen als de Bedell...

Dat zou ik niet graag doen.

Je zou het prachtig vinden.
- Ja.

Ik blijf wel mijn Eisenhower-jasje dragen,
dan kunnen ze mijn reet likken.

Niet ik ben de Atheners kwijt,
maar de Atheners zijn mij kwijt.

Wat een hoop schroot.

We laten wel een grote puinzooi achter.
Geen kip leeft er nog.

Word ik een softie? Dit heb ik
aangericht. Helden als ik.

Treinen doen iets met me.

Ik word er triest van.

Ze zullen altijd over de wereld zwerven.

Ooit 'Of Time in a River' gelezen?
- Nee.

We stuiven voort in de duisternis...

langs...

miljoenen wegen.

Toen vader overleed
was ik te laat voor de begrafenis.

Ik heb daar een uur gestaan. En ik
besefte dat het graf vader niet bevatte.

Net zo min als zijn afgeworpen pakken
die nog in de kast hingen.

Ineens dacht ik dat ik 'm zag staan. In
z'n geruite jas, zwaaiend met z'n stok.

Dat deed hij altijd,
als z'n geduld opraakte.

Ik salueer niet voor u, vader,
maar voor deze laatste rustplaats.

En het lichaam waarvan ik hield.

Uw ziel draag ik bij mij.

Waren mijn ogen
niet onwillig geweest...

dan had ik u kunnen zien,
en met u praten.

O, mijn liefste papa.

Zo noem ik u al lang niet meer.

Maar dat was u wel.

En u bent het nog.

Mijn liefste.

Ik heb nooit veel voor u gedaan.

En u hebt alles voor mij gedaan.

Ik heb zoveel bier op
dat mijn buik er nog vol van is.

Je hebt ook een bierbuik.

Melvin, je hebt de hik.

Weten jullie wat de hik is?
Boodschappen van overledenen.

Vooruit.

Hé, lolbroeken, rijden.
Anders ga je maar aan de kant.

Kijk, vier sterren.
Daar is er nog maar een van in Europa.

Dat zal die IJzervreter zijn.
Het is de ouwe zelf.

Grote genade.

Bent u gewond?
- Een beetje.

Hoe voelt u zich?

Generaal, sir.

Ik heb pijn in mijn nek.
En ik heb moeite met ademhalen.

Knijp 's in mijn vingers als je wil, Hap?
- Natuurlijk. Hier.

Van alle stomme dingen die er kunnen
gebeuren, krijg je dit. Verdomme.

Knijp dan in mijn vingers, Hap.

Luitenant, doe iets. Ik denk niet
dat we hem mogen verplaatsen.

Ja, sir. Ik haal een ambulance.
Ik ben zo terug.

Daar is hij al.

De dag voordat ik naar huis mag.
Is dat niet ironisch?

Generaal, ik ben dokter Snyder.

Kapitein...

Volgens mij ben ik verlamd.

Het spijt me zo.

Het is jouw schuld niet,
jij bent een goed chauffeur.

Alles goed met Engelbert?
- Ja, hij mankeert niks.

Zul je goed voor hem zorgen?
En voor Willy?

Pas goed op jezelf.

God zegene u, sir.

Luitenant, gaat het?

Zet mij terug op mijn paard,
ik moet de race afmaken.

Vooruit, kom mee.
- Ze zijn er al. Snel.

Kolonel Ball, EHBO.
- Pas op die tafel.

Kolonel Ball, EHBO.
- Voorzichtig.

Ik neem bloedmonsters af.
- Plasma-transfusie in beide armen.

Hij is wat cyanotisch.

Pak de hechtspullen.
- Neem de houten, geen schokken.

Bertha, houd hem nog even hier.
Geen gedrang om hem heen.

Reflexen?
- Geen. Maar ik zie geen fractuur.

Haal de draagbare röntgenapparatuur.
- Help even, dat ding is heel zwaar.

Bertha, knip direct zijn kleding weg.
Maar haal niets onder hem vandaan.

Wat is er, generaal?
- Ik lag net te denken...

Wat een manier
om je vakantie te beginnen.

Niet zo lastig doen, generaal.

Pas wel op met die schaar. Ik weet wel
dat ik daar nu niks voel, maar...

Bertha doet dit al jaren,
er is nog nooit iets misgegaan.

Snijden maar, dan.

Fraaie revolvers,
met dat ivoren handvat.

Daar heb ik al eens vijftien keer op rij
mee in de roos geschoten.

Ik zal ze in de kluis leggen.

Kijk eens aan, generaal.

Diastolische druk herstelt zich.
- Loopt de transfusie goed?

En de pols wordt stabieler.

Kolonel Ball, EHBO. Kolonel Ball,
naar de EHBO, alstublieft.

Kleur wordt weer normaal.
Geen hematoom bij de slaap.

110/76.
- Mooi. Pols?

60, en regelmatig.
- Het was 45 toen hij hier binnenkwam.

Gefeliciteerd, generaal.
U doet het prima. Doet dit pijn?

Wel generaal, het gaat goed met u,
zie ik. Ik ben kolonel Ball.

Het gaat misschien goed,
maar het ziet er niet best uit.

De generaal heeft geen gevoel
van hier naar beneden.

Kunt u uw armen of benen
helemaal niet bewegen?

Probeer het nog eens?

Lap me op en zorg dat ik hier wegkom.
Mijn vrouw zit thuis op me te wachten.

Zag je dat?
- Dat hadden we al gezien.

Dat is de reflex die hij krijgt als hij kucht.

Als je zeker weet dat ik verlamd ben, hou
dan op met die onzin en laat me sterven.

Dit is het cadeau.
- Dat zal hij vast mooi vinden.

Ik hoop het.
Je vader houdt niet van cadeautjes.

Maar dit was de beste jagersjas
die ze hadden.

Hij vindt hem vast prachtig.
- Ik hoop het.

Ruth Ellen, wil jij even aannemen?

O, hallo Fred. Ja, ze is er. Momentje.

Het is oom Fred.

Fred, hoe gaat het met je?

Wat?

Wanneer?

Hoe erg is het?

Ja, natuurlijk.

Bel me zodra je dat weet.
Ik ben gewoon thuis.

Je vader heeft een auto-ongeluk gehad.
Hij ligt in het ziekenhuis in Heidelberg.

Moeder...

Hoe erg is het?

Dat weten ze niet.

Maar ik moet er meteen heen.
- Zal ik meegaan?

Doe maar niet, lieverd.

Moeder, het heeft er al vaker slecht
uitgezien. Het komt wel goed.

Natuurlijk.

Wanneer heeft u
voor het laatst geürineerd?

Wanneer was dat ook alweer?

Tien uur in de ochtend.
Weet ik het, dat onthoud je niet.

Waar heeft u die littekens vandaan?
Kijk, kolonel.

Oorlogswonden?

Ik moet u teleurstellen.

Mijn enige oorlogswond
is die op mijn romp.

Hij is uit 1918. En dat is een vreselijke
plek om beschoten te worden.

Het geval wil dat ik me omdraaide om
te zien of mijn mannen mij wel volgden.

Dat geloven we graag, generaal.
- Dat is je geraden.

De meeste andere zijn van football
of van het paardrijden.

Ik heb mijn neus gebroken,
beide benen, diverse ribben...

schaafwonden, snijwonden,
noem maar op.

Ontelbare keren door paarden
tegen het hoofd getrapt.

Kunt u het zien?

Volgens sommigen is het te zien.

Kolonel, pastoor White is er.

Dag pastoor.
- Kolonel.

Hoe gaat het, luitenant?
- Prima, pastoor.

Pastoor White is er. Bent u katholiek?
- Wat maakt dat nou uit?

In mijn toestand kan ik alle hulp
gebruiken. Kom verder, padre.

Hou het wel een beetje kort, alstublieft.

Het probleem
met de meeste prekers is...

als er niks meer te zeggen valt,
dan zeggen ze het nog.

Prima, generaal.

Kolonel Case, sir. Majoor Morgan
van de voorlichtingsdienst.

Wat is er bekend over generaal Patton?
- Niet best, vrees ik. Zeer ernstig.

Mag ik naar hem toe?
- Als u wacht, ga ik even kijken.

Uitstekend, majoor.

Dank u, pastoor.

Ik weet niet wat u zei,
maar het deed me goed.

De legerpredikant wil de generaal zien.
- Laat maar binnen.

Eentje meer of minder kan geen kwaad.
Zet hem ook maar aan het werk.

We hebben de röntgenfoto's.

Onstabiele fractuurdislocatie.

Ik kan niks zeggen over de toestand van
de generaal. Wacht op majoor Morgan.

Heren, alstublieft. Dames en heren.
Mijn naam is majoor Morgan.

Voorlichtingsofficier.
- Wat is er aan de hand, majoor?

Eén ding. Er worden vandaag
geen medische bulletins uitgegeven.

Er is nog te weinig bekend
over de aard van zijn verwondingen.

Is hij verlamd? -Blijft hij leven?
- Dank u, dat was alles.

Daar. Ik haal koffie. Wil je er iets bij?
- Nee.

Zwart?
- Ja.

De bloedhonden
van de pers zijn naar huis.

Morgen zijn ze er weer.
- Maak je geen zorgen.

Ik geef Ball toestemming om de pers te
weren uit het ziekenhuis. De lastpakken.

Probeer wat te slapen, je ziet er niet uit.

Legers door twee
wereldoorlogen heen geleid.

En dan gebeurt je zoiets.

Het is krankzinnig.

Van de achterbank af vallen
en je nek breken?

Georgie krijgt het beste van het beste.

Er komt een neurochirurg uit de US
en één uit Oxford.

Hij moet blijven leven.
Hij moet nog een boek schrijven.

Vanmorgen hadden we het
over het boek dat hij zou schrijven.

Zijn memoires worden 'n tijdsdocument.
- Precies.

Hoe is zijn toestand, Jeff?
Zijn werkelijke toestand?

Niemand vertelt mij iets.

Kolonel Hills diagnose,
ondersteund door röntgenfoto's.

Ruggengraat achter de nek gebroken
bij de derde en vierde wervel.

Patiënt ademt met één helft van het
middenrif. Blaas en darmen verlamd.

Geen enkel gevoel lager dan de nek.

In de schedel zijn Crutchfield-klemmen
aangebracht voor tractie...

van de ruggengraat.

Dit is luitenant-kolonel Curwin. Ik ben
tijdelijk de rechterhand van Mrs Patton.

Ze wacht al twee uur,
en Kolonel Spurling is er nog niet.

Hij zal wel met een C-47 onderweg
zijn, uit Kentucky. Ja.

Als u iets weet, bel me dan terug.

Ik ben kolonel Spurling.
Sorry dat ik zo laat ben.

Fijn dat u er bent.
U hebt uw plannen moeten omgooien.

Mrs Patton, ik zou nergens
anders willen zijn dan hier.

Wij gaan in Duitsland uw man opzoeken.
- Dat lijkt me een uitstekend idee.

Ms Gordon, eigenlijk mag het niet.

Het is tegen de regels,
maar vooruit, u bent familie.

Dank u, kolonel.
- Uw oom ligt hier.

Daarnet sliep hij.
Hij mag eigenlijk niet gestoord worden.

Natuurlijk. Ik wil alleen maar even
bij hem zijn, ik zal hem niet wekken.

U kunt morgen weer terugkomen.
Bel me maar.

Het is nog wel een dag
voor ik meer weet.

Nee, ik kom niet terug. Vertel
alstublieft niet dat ik geweest ben.

Het is niet afgelopen voor mij.
Het zal nooit afgelopen zijn.

Goedemorgen generaal.

Goedemorgen kolonel.

Sir, ik heb hier iets
waar u blij mee zult zijn.

'Beste generaal Patton,
ik ben geschokt door uw ongeval.'

'Wees ervan overtuigd
dat ik aan u denk.'

'U heeft vaak overwonnen, en uw moed
zal u ook nu niet in de steek laten.'

'Ik ben dankbaar dat Mrs Patton spoedig
aan uw zijde zal zijn om u te steunen.'

Ik bid en wens dat u zult herstellen,
Opperbevelhebber...

voormalig kapitein Harry S. Truman.

Is dat niet mal?

Mensen worden vice-president...

terwijl partij, noch God,
ooit gewild hebben dat ze dat werden.

Toch denk ik dat hij het wel kan.

Zou je de vier soldaten willen bedanken
die hun bloed voor mij gegeven hebben?

Dat zal ik doen.

Ik kom straks nog kijken.

Die geur.

Ruikt u het ook, kolonel?

Het is net parfum.

Ik dacht al dat ik je zag.
Wat ben je vroeg.

Ik kon niet slapen. Dit is een patiënt
waarvoor ik op tijd wil zijn.

Als je wil mag je wel weg.
- Echt? Bedankt.

Ik ben zo zenuwachtig. Hoe is hij?

Hij werd om vijf uur wakker,
en kletste me de oren van het hoofd.

Controleer de klemmen,
ze willen niet blijven zitten.

Heeft de kolonel je op de hoogte
gebracht? Mooi.

Hij had een slaapmiddel gekregen
maar was toch veel wakker.

Hij heeft een hekel aan infuusflessen.
Hij telt de druppels of 't schaapjes zijn.

De chirurg uit Oxford komt vanmiddag.
- Er kwam er een uit de US.

Ze nemen geen enkel risico.
- Bertha...

Is de generaal...
nou ja je weet wel, lastig?

Het is een schat, je mag hem vast.
Hij is nors, maar tegelijk ook lief.

Ik ga de leeuw in zijn hol opzoeken.
Dan heb ik het maar gehad.

Ze zeggen dat hij van mooie vrouwen
houdt. Hij mag je vast graag.

Goedemorgen, jongedame.
- Goedemorgen, generaal.

Ik voel me al veel beter. Ik kan mijn
rechterwijsvinger al bewegen. Kijk.

Geweldig, laat zien.

Toe maar.

Ik denk het wel.

Ik zag echt iets bewegen.

Het spijt me, sir. Ik weet het echt niet.
- Geef ons dan wat simpele feiten.

Hij is verlamd, maar hoe ernstig?
Volledig, of voor een gedeelte?

Het eerste bulletin met nadere
gegevens krijgt u vanmiddag.

En vervolgens twee maal per dag.

Hoe dringen we tot dit mens door?

Maar natuurlijk, generaal Keyes.

Binnen.
Jazeker, nu meteen. Dank u zeer, sir.

Stapels beterschapswensen. Van Lady
Dove Cooper, en moet u deze horen.

Ook dit gevecht zult u even moedig
winnen als alle andere.

Winston Churchill.

Daar knapt de generaal vast van op.
Maar laat dat even liggen, Nancy.

Neem dit even op, en verspreid het
direct onder de staf.

'We zijn u graag ter wille, maar dit
maakt anderen het werk makkelijker.'

'Op gezag van de kapitein-adjudant
van dit ziekenhuis...

worden pers en radio vanaf nu
uit het ziekenhuis geweerd.'

Dank u, kolonel.
- 'En ze mogen de poort slechts door...

als er een persconferentie
wordt belegd.'

Zo behandel je de pers niet.
- Het spijt ons.

Zo zie je er niet uit.
- Pummel. Wij doen ook maar ons werk.

Dat ettertje genoot ervan.
- Ik vond hem erg onbeleefd.

Hier horen ze nog van.
Dit gaat de vrijheid van pers aan.

Toen ik vroeg of z'n edele delen verlamd
waren, keerden ze me de rug toe.

Dat is onbeleefd.
Het is dat ik een dame ben, anders...

Is me nooit opgevallen.

Katherine Connell vind ik erg goed.
Een geweldig actrice.

Ik heb haar 2x gezien in The Barrets
of Wimpole Street. Prachtig.

Laatste keer dat ik in Londen was, zag
ik Lunt, in 'There Shall Be No Night'.

Ach ja. Van die knaap Sherwood.
Vond u het goed?

Nou en of.
- Ik vond het een verschrikking.

Doet u uw ogen even dicht?

Voelt u dit?

Ik geloof dat ik wat voel. Ja, ik voel het.
- Waar?

Mijn borst, aan de rechterkant.

Mooi. Rechter thoraxwand
wordt herkend door de patiënt.

Voelt u dit?
- Ik geloof 't wel. Raakt u een been aan?

Een gevoelige pees. Vast.

Haymarket tijdens een verduistering.
Wat een rotplek, hè.

Het is pikkedonker,
en je loopt tegen iedereen op.

Ik was er
tijdens de eerste Wereldoorlog.

Even naar het plafond kijken, alstublieft.

Haymarket zal wel nauwelijks
veranderd zijn sinds die tijd.

In één opzicht was er
helemaal niets veranderd.

Een prostituee die niet meer de jongste
was, wilde me mee naar huis nemen.

Kijk eens aan. En wat was uw respons
tegen de bejaarde heks van de nacht?

Ik zei: sorry oma,
je bent net één oorlog te laat.

Uw prognose?
- Onduidelijk.

Mijn onderzoek bevestigt uw diagnose.
- Raadt u een andere behandeling aan?

Ik zou meer vocht willen voorschrijven.
Houd de kamer koel.

Ik ben natuurlijk vóór tractie,
maar ik zou die opvoeren tot tien pond.

En ik zou de klemmen liever vervangen
door deze jukbeenhaken.

Vishaken onder de jukbeenderen,
dat is inderdaad pijnlijk...

Maar u hebt gelijk, het zal wel nodig zijn.

Ik heb zo'n merkwaardig gevoel
in mijn handen.

Net of mijn huid en mijn vlees
van mijn botten proberen te vallen.

Het is zo'n eigenaardig gevoel.
Net of ik...

mijn lichaam afstroop.

Misschien schud ik
deze sterfelijke huls wel af.

Dat gevoel kan juist een goed teken zijn.

Het sterven heeft me altijd geïntrigeerd.

Volgens Hindoes is het een
zeer verheven ervaring, wist u dat?

Nee, dat wist ik niet.

Ik ben niet bang.

Alleen nieuwsgierig.

En hij verrees, en voort gingen ze...

weg van het krijgstoneel,
het fort, de tent...

de berg, de wildernis,
het veld, de boerderij.

De Dood en de Generaal.

Arm in arm.

Nou Georgie, volgens mij is de
grootste man van de wereld jouw opa.

Wil je ook weten waarom?
- Ja, sir.

Hij is voor zijn land gestorven,
terwijl hij zijn troepen aanvoerde.

Hij stierf aan het hoofd van dapperen.

En hij droeg een zwaard. Begrijp je dat?
- Ja, sir.

Wat mij mijn hele leven al spijt, is dat ik
nooit zo'n glorieuze dood zal krijgen.

Geen mens kan kiezen
hoe hij geboren wordt.

En hij boft als hij de omstandigheden
van z'n dood mag bepalen.

En door die keuze
z'n leven betekenis geven.

Droeg hij een zwaard?

Hij was brigade-generaal.
En bij die laatste cavalerie-aanval...

zat hij op een wit paard.

En hij droeg een zwaard.

Fijn je weer te zien, Bea.

Ik heb je vaker in de kreukels zien liggen.

En het is altijd goed gekomen.

Wil je vannacht bij mij logeren?

Nee, ik blijf liever hier.
In een kamer aan deze gang, kan dat?

Daar zorg ik voor.
- Je zegt het maar.

Ik ben hier de hele nacht.

Als je iets nodig hebt,
aarzel niet en laat het me weten.

Een paar dingen maar.

Geen bezoek.
- Akkoord.

Ook niet als ze beweren familie te zijn.
Pas als ik er akkoord mee ga.

Vanzelfsprekend, Bea.

En onder geen beding wordt
generaal Bedell Smith toegelaten.

Beloof me alstublieft, onder geen beding.
- Beloofd.

Dit is een lijstje met boeken
die ik Georgie wil voorlezen.

Ik zal er meteen voor zorgen.

Dank u voor alles. Ik hoop op het beste,
en ik ben op het ergste voorbereid.

Wees ervan overtuigd
dat u eerlijk tegen me kunt zijn.

Peesreflex hyperactief
in beide onderste ledematen.

Een duidelijke zwelling
in het C5-dermatoom.

Ik lig al bijna op de sectietafel.
- Generaal toch.

Dat is niet grappig, George.
- Sorry.

Sorry dat ik u op spokenjacht stuur.

Vooral omdat u door mij Kerst
met uw gezin gaat missen.

Ach, met al die kinderen over de vloer
zal niemand me missen.

Dat geloof ik niet.
Ze zullen u heus wel missen.

Wel, momenteel lijkt de toestand
van de generaal behoorlijk stabiel te zijn.

En hij houdt zich opmerkelijk goed.

Onvoorziene omstandigheden daar-
gelaten, lijkt hij me buiten levensgevaar.

Heren, u beseft dat hij, om diverse
redenen, absoluut moet blijven leven.

Hoe dan ook, doe wat er in uw macht
ligt om hem in leven te houden.

Ja, wat is er?

Goed, ik zal het hem zeggen.

Kolonel, generaal Patton wil u spreken.
Alleen.

Jullie artsen verbazen me.
- Hoe dat zo?

Zoals jullie menselijke wrakken
weten te repareren.

Maar ik weet niet of jullie dit wrak
zullen kunnen repareren.

Tja, we kunnen het proberen.

Er staat heel wat op het spel.
- Natuurlijk.

Ik bedoel niet alleen voor mezelf.

Ik ben ervan overtuigd dat we binnen
vijf jaar in oorlog zijn met de Russen.

Misschien een ander soort oorlog,
ik zie wel dat er dingen veranderen...

maar evengoed, oorlog.

Die schobbejakken. Ze zullen
het ons niet makkelijk maken.

Dan moet ik er zijn om de soldaten aan
te voeren. Dat is het enige wat ik kan.

Begrijpt u? In leven blijven is niet
genoeg. Ik moet kunnen vechten.

Ik begrijp hoe u zich voelt.

Dus...

Nu wil ik dat u mij vertelt...

Wat is mijn kans op herstel?

Het gaat al beter met u dan we mogen
verwachten met zo'n gebroken nek.

Maar ik kan u geen
rechtstreeks antwoord geven.

Als u bij de klap een gedeeltelijke of
volledige dwarslaesie heeft opgelopen...

dan zou uw kans op herstel
zeer minimaal zijn.

Maar als uw ruggenmerg slechts
een tikje gehad heeft...

Zal ik ooit nog paardrijden?

Nee.

Ik begrijp het.

Het beste waarop ik
kan hopen is semi-invaliditeit.

Invaliditeit?

Generaal...
- Dank u, kolonel, dat u eerlijk bent.

Dat waardeer ik in een man.

Dames en heren, wilt u mij volgen
naar de conferentiezaal?

Mag ik even stilte, alstublieft?

Dank u. Zoals u weet vervangt deze
persconferentie het bulletin van 6 uur.

Sorry dat ik zo laat ben.

Dit is een grote concessie
aan de media...

omdat het een inbreuk is op de
vertrouwelijkheid tussen arts en patiënt.

Daarom zullen we ook niet ingaan
op vragen die wij ongepast vinden.

Naast mij zit kolonel Spurling, in de
oorlogen hoofd neurochirurg in Europa...

en de meesten van u zijn bekend met
majoor Morgan, de voorlichtingsofficier.

Ik ben luitenant-kolonel Hill.
Begint u maar.

Wat voor kleur pyjama heeft hij aan?
Is die van regeringswege verstrekt?

Regering.
- Kolonel... -Kolonel...

Neemt de generaal jus d'orange
of grapefruitsap bij het ontbijt?

Jus d'orange.
- Kolonel...

Gebruikt hij grove taal in het ziekenhuis?
En kunt u voorbeelden geven?

Nee, dat kan ik niet.
- Wat is zijn favoriete verpleegster?

Volgens mij heeft hij geen favorieten.

Heeft de generaal een verlamde...
- Mevrouw, alstublieft. Dank u.

Lieve Ruth Ellen, ik zit in m'n kleine
kamertje in het ziekenhuis...

aan dezelfde gang als je vader.

Ik ben voornamelijk bezig hem
voor te lezen uit zijn favoriete boeken.

Dat is een afleiding van zijn huidige
situatie, en ik heb er ook baat bij.

Deze wilskrachtige, veerkrachtige,
flamboyante egoïst...

heeft regelmatig het noodlot getart.

En dat heeft de ultieme beloning
gebracht: hij ging de geschiedenis in.

Hij weet hoe erg ik me zorgen maak,
wat ik ook doe.

En hij probeert mijn angst te bezweren.

Hij zei altijd dat ik wist
wat het beste voor hem was.

En God geve dat ik dat nu weet. Hij is
in handen van anderen, vreemden.

Ik dacht dat er geen oorlogen
meer te winnen waren na je 33e.

Wellington was 44 in Waterloo, op hun
40e waren Napoleon en Hannibal op.

Ik moet machteloos toezien hoe ze
hem bezighouden met nare klusjes.

Hij schreeuwde: Aanvallen, lafaards,
waar wachten jullie op?

Je hebt het eeuwige leven niet.

We komen er samen wel doorheen.

Pijn noch moeite heeft hij
gespaard om zover te komen.

Dat gold zowel voor
de kleine dingen als de grote.

Hij was, zeg maar,
volledig in de ban van zijn doel.

Hij wijdde zich met al zijn middelen en
zijn mogelijkheden aan het hier en nu.

Dank je, Bertha.
- In alles...

Ziet u, kolonel, Napoleon was volledig
in beslag genomen door zijn lot.

De ultieme egoïst.

Geïsoleerd en op zichzelf gericht.
Hij vertrouwde alleen op zichzelf.

Ga verder, Bea.

Overal legde hij hartstocht in. Zo had hij
een voordeel boven zijn tegenstrevers.

Slechts weinigen gaan geheel op
in één idee, of één handeling.

Hij was een groot profeet. 'Vrijheid kan
slechts bestaan dankzij een groot leger.'

En zie wat er gebeurt met wat ooit het
grootste leger in de geschiedenis was.

Een halfjaar geleden is het
Amerikaanse leger afgedankt.

We houden ermee op, je put jezelf uit.
Je zou alleen luisteren.

Dit was een
eenvoudig kalmeringsmiddel.

Maakt u zich maar geen zorgen.
- Dank u wel, kolonel.

Ik ben even verderop in de gang.

Niet te veel praten, hè?
- Zal ik doen.

Dat wekt benauwdheid op.

Als u zich gedraagt,
krijgt u gips om nek en schouders.

Dan zijn we die haken kwijt.

Welterusten, Mrs Patton.
- Welterusten.

Jij bent op je best als het erop aankomt.
- Je weet wat hij heeft gezegd.

Hoe lang is het nou al? Hoeveel jaar?
- Dat weet je. 35.

Je hebt het wel met me te stellen gehad.
Dat had niet elke vrouw gepikt.

Ik ben niet zomaar elke vrouw.
- Dat is waar.

Je bent altijd...

de allerbelangrijkste voor me geweest.

Er is niemand anders.
- Je hoeft helemaal niks te zeggen.

Kenmerk van élégance.

Lieverd...

je hebt zo'n groot deel
van je leven gewacht.

Weet je nog dat je in Afrika geland bent?

Ik was zo blij, toen het nieuws op de
radio kwam dat de landing gelukt was.

Dat je precies had gedaan wat je wilde.

En toen dacht ik:
deze man is zijn eigen ster.

Hij heerst over alle licht,
alle invloeden, ieder noodlot.

Ik wist dat me maanden, misschien jaren
van bezorgdheid te wachten stonden.

Maar ik kon alleen denken
aan jouw triomf.

Dat de eerste stap gezet was,
en die was voorgoed achter je.

En ik zei tegen mezelf:

God is met ons.
En Hij zal altijd met ons zijn.

En de gedachte dat jij van me hield...

weergalmde door mijn ziel
als het gebeier van klokken.

Jij hield van me.

In zijn jeugd las T.E. Lawrence makkelijk
nachten lang, op een tapijt of matras.

Een voordeel was dat hij dan
overal in slaap kon vallen.

Dat deed ik als kind ook bij Lake
Vinyard. Net als Lawrence of Arabia.

Uit gewoonte ontwikkelde hij de gave...

Niks aan de hand.
- Het was toch al mooi geweest.

Dat is mooi werk, die kraag.

Eet hij zijn pap als een zoete beer?
- Nee. Maar dat van die beer klopt wel.

Een mens moet toch eten, generaal.
- Een mens moet eten.

Maar elke boom is een galg.

En daar gaat hij weer onzin uitslaan.
Foei.

Komt er dan nooit een eind aan?
- Hou vol, generaal.

Ik ben zo moe van dat volhouden.

Dit heb ik op de basis gevonden.

Waarom niet? Voorschrift van de dokter.
Een extra medicijn.

Eén theelepel
als de situatie erom vraagt.

Dit houden we onder ons.
- Zeg jij het tegen de meiden.

Mooi zo.

Laten we allemaal drinken op de Medal
of Honor die ik nooit gekregen heb.

Van nu af aan, makker...

benoem ik je officieel tot mijn barman.

Luitenant...

Hodecker is opgehouden op het lab.
Wilt u haar zaal waarnemen?

Natuurlijk. Ik zal het meteen even doen.

Weten jullie hoe laat het is?
- Waar is Heupwieg Hodecker?

Die is opgehouden... Noem haar niet zo.
- Zussie, dansje maken?

Heel erg leuk. En nu allemaal naar bed.
Anders stuur ik Hodecker op je af.

Hoe is het met generaal Patton?
- Ja, u bent toch zijn verpleegster?

Uitstekend.
- En zijn humeur?

Tja...
- Hij zal wel een kleurrijk type zijn, hè?

Nou en of. Hij weigert te eten
als hij niet eerst whisky krijgt.

Whisky. Wel heb je ooit.

Hij ligt plat op zijn rug, met die haken
en alles, en toch is hij nog...

Genoeg.
- Zal hij ooit weer lopen?

Ik zei genoeg. Geen vragen meer.
Naar bed.

En die radio blijft uit, anders
laat ik Hodecker erop zitten.

Luitenant. Goedenavond.
- Luitenant Hodecker.

Plat op zijn rug geketend
bestelt Patton whisky.

Het grote whisky-oproer.
Arme Bertha, val haar niet te hard.

Vindt u het niet erg?
- Het doet m'n reputatie goed.

Bovendien valt er
verder weinig te lachen hier.

Goed, dan is er dus niks aan de hand.
Ik kom zo nog even kijken. Ligt u goed?

Ik lijd niet, vrienden.

Maar ik ervaar wel
een zekere moeite met bestaan.

Ben je wakker?

Ben jij dat, Hap?

Nee maar, Georgie.
Ik hoor dat het beter met je gaat.

Van wie heb je dat?
Ik zal je eens wat zeggen...

die fazanten boffen maar
dat ik dit ongeluk gehad heb.

Ik moet iets aan je voorlezen.
- O ja?

Een brief van Ike.
- Laat maar.

Wat je wil.
- Ik wil het niet horen.

Vooruit dan, lees maar voor.

Beste George. Je kunt je voorstellen
hoe geschokt ik was...

toen ik hoorde
van jouw ernstige ongeluk.

Eerst hoorde ik geruchten,
en die geloofde ik eenvoudig niet.

Ik deed het af als een verhaaltje.

Maar een telegram naar Frankfurt
bevestigde dat het waar was.

Ik schrijf dit briefje om je te verzekeren
dat er altijd een baan voor je zal zijn.

Je hoeft niet bang te zijn dat dit ongeval
je keuze daarin zou beperken.

Ik vind het altijd moeilijk
om mijn gevoelens te uiten...

als ik diep getroffen ben.

Je bent nooit uit mijn gedachten.

En al mijn wensen en gebeden
gaan uit naar jouw spoedig herstel.

Met warme, persoonlijke groeten, Ike.

Al die jaren naar de filistijnen.

Wat is er tussen ons misgegaan?

Hoe kom je toch
aan je voornaam, Hobart?

Ik zie je nog wel.

Binnen.

Zocht u mij?
- We hebben een probleem.

Wat dan?

Washington wil niet dat Patton
op Duitse grond overlijdt.

We moeten hem klaarmaken
voor vervoer naar de US. Onmiddellijk.

Dat is onmogelijk.
- Dat is Washington.

Zelfs als hij buiten gevaar was, kon hij
pas over zes weken vervoerd worden.

Vervoer van een gipskorset
leidt tot embolie.

Er zit vast een politiek voordeel aan.

En de soldaten die hier liggen?
Wil hij niet bij hen zijn?

Patton wel.

Waarom?

Ik snap het niet.

Generaal, u bent straks
thuis met de kerst.

Ik kijk er al naar uit,
zelfs in deze betonnen overjas.

Ziet er goed uit.
- Dank je.

Ik kan mooi als ballast fungeren.
- Absoluut, sir.

Laat me alleen niet van de heuvel rollen.
- Dat zouden we nooit doen.

Binnen.

Ik kwam even bij je kijken.

Houd je het nog vol?

Ik denk het wel.

George leidt iedereen om de tuin,
met zijn weerstand en zijn charme.

Alleen kolonel Hill weet het.

Weet wat?

George glijdt weg.

Elke dag een beetje verder.

En ik kan het zien,
achter de bluf en de bravoure.

Zeg dat nou niet.

Er zit iets in de lucht.
Iets mysterieus.

Een betovering, als het wonder
van de geboorte. Voel jij het niet?

Mijn God, ik wou
dat overgangen niet zo'n pijn deden.

Afscheid nemen.

We zijn allen gedoemd
afscheid te nemen.

Waarom is het zo sneu
om tot een herinnering te verbleken?

In elk geval geloof ik niet...

dat de dood het einde is.

Volgens mij komen we
altijd maar weer terug.

Tot we geleerd hebben
wat we dan ook maar moesten leren.

Anders lijkt ons bestaan zo zinloos.

Georgie is een oeroud mens.

En hij zal terugkeren.

Zolang de wereld krijgers nodig heeft.

Al die jaren moest ik de stoere, sterke
echtgenote van een militair zijn...

die elke crisis zonder emoties
tegemoet trad.

En de hele tijd dat ik hier ben...

heb ik voor hem gebeefd.

Ik zal dit tot het eind volhouden.
Ik breek niet.

Ze vliegen hem naar Boston,
voor Kerstmis.

Dat weet ik.

Is dat verstandig?

Dat is wat hij wil.

En wat ik wil.

Het is tien dagen geleden dat generaal
Patton dat ongeval had bij Frankfurt.

Ook met een gebroken nek heeft
de IJzervreter de touwtjes in handen.

Op luide toon eist hij whisky
van de bekoorlijke zusters.

We hoorden dat hij alweer rechtop zit,
en binnenkort weer kan lopen.

Succes, generaal. Dit is de stem van
Uncle Sam in Duitsland, Sam Strasser...

Sukkels.

Bea en ik zijn heel blij
dat je ons naar huis brengt.

Hoe zie ik eruit?

Je ziet er prima uit, George. Uitstekend.

Je hebt altijd al slecht kunnen liegen.

Hoe is de ademhaling?
- Onregelmatig.

Dat is de embolie waar ik bang voor
was. En met dat gips kan ik er niet bij.

Is dit het begin van het einde?
- We moesten eerlijk tegen je zijn.

Ja, nou weet ik het weer.

Wat was ik dapper, op veilige afstand.

U zei dat er nieuwe foto's waren.
- Ja, van vanmorgen.

Nou?

Er zit een embolie in de rechterlong.

We dienen digitalis, infuus met
zoutoplossing en eiwit toe.

Wat mankeert ons toch?

Waarom kunnen we hem niet loslaten?

Droomde je?

Dat weet ik niet. Het was iets
van lang geleden, denk ik.

Dingen ontglippen je zomaar.

Catalina.
- Wat?

Ik droomde over Catalina.

Kwam ik erin voor?
- Jij?

Natuurlijk niet.
- Ik geloof je niet.

Ik was erbij, en het was 1902.

Jij was een slungelige jongen, een
bonenstaak, en ik een halve jongen...

en we reden samen dat hele eiland over.
En voor de zomer voorbij was...

hadden we onze afspraak gemaakt.

Hoe weet jij mijn droom?
Dat was het.

Ik was 15 en ik speelde nog met poppen.

Ik was nog een kind, en zij was
nog een kind. In dit koninkrijk aan zee.

Maar we hielden van elkaar.
En het was meer dan liefde.

Georgie, je had twee prachtige paarden.
Weet je nog?

En alle jongens waren zo jaloers op jou.

Had ik van mijn vader gekregen.

De zwarte had ik Galahad genoemd.
En de bruine...

was Marmin.
- Ja, Marmin.

Wat een prachtig paard was dat.
Met zo'n schitterend karakter.

Ik had een hond die Povo heette.
Die sliep in de stal van Marmin.

Ik weet nog dat ik een keer naar de stal
ging, terwijl ik eigenlijk moest studeren.

En toen lag ik in het stro,
met Povo naast me...

en ik keek omhoog naar Marmin,
en toen dacht ik...

Ik moet wel het meeste geluk
van de wereld hebben.

Kom terug.

Het is te donker.

Ik bedoel...

te laat.

Binnen.

Spurling en ik gaan een hapje eten in de
officiersmess. Waarom ga je niet mee?

Nee, ik moet hier blijven.

Je moet toch iets eten.

Kom nou.

Hij slaapt.

Zie je wel?

Kijk maar.

Laat hem maar even.

Goed.

Spreken jullie Engels?
- Ja.

Willen jullie alsjeblieft
op deze verdieping blijven?

Schuifel niet met je schoenen,
niet praten als het niet hoeft...

en niet meer dan twintig minuten.

We stellen het echt op prijs, we hebben
naar jullie komst uitgekeken.