subtitlecat.com

All language subtitles for Confessions.2010.JAPANESE.1080p.

Afrikaans

Akan

Albanian

Amharic

Arabic

Armenian

Azerbaijani

Basque

Belarusian

Bemba

Bengali

Bihari

Bosnian

Breton

Bulgarian

Cambodian

Catalan

Cebuano

Cherokee

Chichewa

Chinese (Simplified)

Chinese (Traditional)

Corsican

Croatian

Czech

Danish

Dutch

English

Esperanto

Estonian

Ewe

Faroese

Filipino

Finnish

French

Frisian

Galician

Georgian

German Download

Greek

Guarani

Gujarati

Haitian Creole

Hausa

Hawaiian

Hebrew

Hindi

Hmong

Hungarian

Icelandic

Igbo

Indonesian

Interlingua

Irish

Italian

Japanese

Javanese

Kannada

Kazakh

Kinyarwanda

Kirundi

Kongo

Korean

Krio (Sierra Leone)

Kurdish

Kurdish (Soranî)

Kyrgyz

Laothian

Latin

Latvian

Lingala

Lithuanian

Lozi

Luganda

Luo

Luxembourgish

Macedonian

Malagasy

Malay

Malayalam

Maltese

Maori

Marathi

Mauritian Creole

Moldavian

Mongolian

Myanmar (Burmese)

Montenegrin

Nepali

Nigerian Pidgin

Northern Sotho

Norwegian

Norwegian (Nynorsk)

Occitan

Oriya

Oromo

Pashto

Persian

Polish

Portuguese (Brazil)

Portuguese (Portugal)

Punjabi

Quechua

Romanian

Romansh

Runyakitara

Russian

Samoan

Scots Gaelic

Serbian

Serbo-Croatian

Sesotho

Setswana

Seychellois Creole

Shona

Sindhi

Sinhalese

Slovak

Slovenian

Somali

Spanish

Spanish (Latin American)

Sundanese

Swahili

Swedish

Tajik

Tamil

Tatar

Telugu

Thai

Tigrinya

Tonga

Tshiluba

Tumbuka

Turkish

Turkmen

Twi

Uighur

Ukrainian

Urdu

Uzbek

Vietnamese

Welsh

Wolof

Xhosa

Yiddish

Yoruba

Zulu

Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:30,735 --> 00:00:33,728 ใครที่ดื่มนมหมดแล้ว นำกล่องเปล่า ... 2 00:00:33,938 --> 00:00:35,133 ... ไปใส่คืนให้ถูกหมายเลข แล้วกลับมานั่งที่ 3 00:00:41,212 --> 00:00:45,775 โรงเรียนเราถูกเลือกจากผู้สมัครเป็นพัน ๆ 4 00:00:47,251 --> 00:00:51,279 ... จากทั่วทั้งประเทศเพื่อโปรโมตนม สำหรับนักเรียนม.ต้น 5 00:00:55,193 --> 00:00:58,721 ตอนนี้พวกเธออยู่ในช่วง การเจริญเติบโตในระยะที่สอง 6 00:01:00,031 --> 00:01:03,832 แคลเซียมในนม ไม่เพียงช่วยบำรุงกระดูกเท่านั้น 7 00:01:04,035 --> 00:01:06,470 แต่ยังช่วยบำรุงสมองด้วย 8 00:01:15,313 --> 00:01:20,377 นี่คือหนังโป๊ที่ครูริบมาจาก คามิยาม่าเมื่อเดือนก่อน 9 00:01:21,319 --> 00:01:24,255 เขาลบโมเสกออกที่บ้านของวาตานาเบ้ 10 00:01:24,422 --> 00:01:28,291 ตั้งใจจะแจกให้นักเรียนชายทุกคนในห้อง 11 00:01:31,762 --> 00:01:35,426 ครูแน่ใจว่าพวกเธอรู้ว่าร่างกาย และจิตใจของตัวเองกำลังจะ ... 12 00:01:35,600 --> 00:01:36,795 (จริงอะ เธอจูบเค้าจริง ๆ เหรอ) 13 00:01:37,001 --> 00:01:38,799 ... เข้าสู่ช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ ที่จะเติบโตสู่วัยเจริญพันธุ์ 14 00:01:40,838 --> 00:01:46,004 ครูไม่รู้ว่านมจะมีผลต่อร่างกายและจิตใจ ของเด็กอายุสิบสามยังไง 15 00:01:47,378 --> 00:01:51,782 แต่ครูแน่ใจว่าจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลง ในการตรวจสุขภาพเดือนมีนาคมที่จะถึงนี้ 16 00:01:52,250 --> 00:01:54,651 ถึงตอนนั้นครูจะไม่อยู่แล้วก็ตาม 17 00:01:58,022 --> 00:02:02,460 มันถึงจุดอิ่มตัวแล้ว ครูจะทำหน้าที่ครูเดือนนี้เป็นเดือนสุดท้าย 18 00:02:02,627 --> 00:02:04,061 จริง ๆ เหรอ 19 00:02:04,228 --> 00:02:06,424 ไชโย 20 00:02:14,839 --> 00:02:16,330 (25 มีนาคม พิธีจบการศึกษาของม.1 ห้องบี) 21 00:02:16,541 --> 00:02:21,639 ครูไม่รู้ว่าที่ผ่านมาครูทำหน้าที่ได้ดีหรือเปล่า 22 00:02:27,818 --> 00:02:31,687 อยู่นิ่ง ๆ กันหน่อยได้มั้ย คุณครูเค้ามีอะไรอยากจะบอก 23 00:02:36,427 --> 00:02:38,089 ขอบใจนะ โฮชิโนะ 24 00:02:41,132 --> 00:02:44,330 เธอรู้จักอาจารย์ มาซาโยชิ ซากุระมิยะมั้ย 25 00:02:44,535 --> 00:02:45,525 เย้ 26 00:02:45,736 --> 00:02:47,898 เขาเป็นสุดยอดอาจารย์ ที่เขียนหนังสือคนนั้นใช่มั้ยครับ 27 00:02:48,105 --> 00:02:49,698 เขาสุดยอด เจ๋งเลยอะ 28 00:02:49,907 --> 00:02:51,899 เขาเป็นตัวจริงที่คนหลงใหล อยากที่จะพิมพ์หนังสือ 29 00:02:52,109 --> 00:02:54,476 แล้วก็ได้ออกทีวีด้วย 30 00:02:56,881 --> 00:02:58,679 ความจริงเขาไม่จ่ายค่าเทอมใช่ไหมครับ เขาเลยต้อง ... 31 00:02:58,849 --> 00:03:01,182 ... ออกจากโรงเรียนแล้วก็เที่ยวไปทั่วโลก ก่อนจะกลายมาเป็นครู 32 00:03:01,352 --> 00:03:02,183 ใช่แล้ว 33 00:03:02,353 --> 00:03:04,982 เมื่อปีก่อน หมอบอกว่า เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่เดือน 34 00:03:05,156 --> 00:03:07,682 แต่เขาก็ไม่ท้อแท้ และยังคงทุ่มเท ... 35 00:03:07,858 --> 00:03:10,453 ... ให้กับการสอนจนถึงวาระสุดท้าย 36 00:03:14,966 --> 00:03:16,992 เขาเคยสอนที่ ... 37 00:03:17,201 --> 00:03:19,636 ... โรงเรียนแรกที่ครูทำงาน 38 00:03:19,837 --> 00:03:21,032 จริงเหรอ 39 00:03:21,239 --> 00:03:24,539 คนอ่อนแอมักทำร้าย ผู้ที่อ่อนแอกว่าตนเสมอ 40 00:03:24,709 --> 00:03:28,874 แต่ทางเลือกมีแค่อดทน หรือตายจากไปเท่านั้น 41 00:03:29,280 --> 00:03:33,342 ไม่ใช่ โลกที่พวกเธออยู่ ไม่ได้จำกัดไว้แค่นั้น 42 00:03:33,517 --> 00:03:35,486 ถ้าเธอตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก 43 00:03:35,653 --> 00:03:38,350 จะถอยหนีไปอยู่ ในที่ปลอดภัยกว่าก็ไม่เป็นไร 44 00:03:38,789 --> 00:03:39,620 ถอยหนีเหรอครับ 45 00:03:39,790 --> 00:03:41,691 ไปหาอะไรสนุก ๆ ทำดีกว่า 46 00:03:43,327 --> 00:03:44,852 ฉันไปด้วย 47 00:03:48,666 --> 00:03:51,534 ครูยึดมั่นในคำพูดของอาจารย์ซากุระมิยะ ที่ออกมาจากใจ 48 00:03:51,736 --> 00:03:53,500 อัจฉริยะมาก 49 00:03:53,704 --> 00:03:55,036 ครูคงดีไม่พอเมื่อ ... 50 00:03:56,107 --> 00:03:58,372 เทียบกับคุณซาคุรามิยะแล้ว 51 00:03:58,542 --> 00:04:01,603 ครูคงไม่มีวันดีเทียบเท่ากับเขาได้ 52 00:04:02,046 --> 00:04:05,448 แต่ในการทำงาน ครูยึดหลักการ 2 อย่าง 53 00:04:05,616 --> 00:04:07,744 ข้อแรก ให้เกียรตินักเรียน 54 00:04:07,918 --> 00:04:10,820 ข้อสอง พยายามทำตัวเอง ให้มีเกียรติเทียบเท่านักเรียน 55 00:04:11,022 --> 00:04:12,684 พูดกับนักเรียนดี ๆ อย่างที่ครูอยากให้คนอื่นพูดกับครู 56 00:04:12,857 --> 00:04:16,919 เปิดเผยจริงใจเหมือนเราเป็นเพื่อนกัน พูดคุยกันได้ทุกเรื่องที่ต้องการ 57 00:04:17,094 --> 00:04:20,690 คำพูดอย่างนี้ ครูคงได้รับอิทธิพลจาก ... 58 00:04:20,865 --> 00:04:23,664 ... ละครทีวีที่เคยดูมา 59 00:04:24,635 --> 00:04:26,297 ขอโทษนะ นากากุจิ 60 00:04:26,504 --> 00:04:27,369 ที่เธอส่งเมลมาหาครูตอนดึก ๆ 61 00:04:27,538 --> 00:04:30,303 บอกว่าอยากลดน้ำหนักบ้าง อยากตายบ้าง 62 00:04:30,474 --> 00:04:33,410 ครูไม่เคยตอบเธอกลับดี ๆ เลย 63 00:04:33,611 --> 00:04:38,072 พูดตามตรงนะ ครูไม่เคยเชื่อสิ่งที่พวกเธอบอกครูเลย 64 00:04:38,249 --> 00:04:40,582 หมายความว่ายังไงกัน 65 00:04:41,619 --> 00:04:43,554 ครูยังจำเหตุการณ์นึงได้ดี 66 00:04:44,689 --> 00:04:51,220 นักเรียนหญิงส่งข้อความ หาครูผู้ชายว่า หลงรักเขา 67 00:04:51,395 --> 00:04:52,226 ฉันจำได้ 68 00:04:52,396 --> 00:04:56,265 และเธอจะฆ่าตัวตายถ้าเขาไม่มาพบเธอ ครูก็ลนลานรีบไปพบเธอที่โรงแรมม่านรูด 69 00:04:56,434 --> 00:04:58,130 เด็กสาวคอยอยู่ที่นั่น ถ่ายรูปครูเอาไว้ 70 00:04:58,336 --> 00:05:03,297 จากนั้นก็นำไปให้พ่อแม่ดู และเข้ามาโวยวายที่โรงเรียน 71 00:05:03,874 --> 00:05:05,536 งี่เง่าจริง ๆ ... 72 00:05:05,710 --> 00:05:09,875 มันก็แค่เด็กผู้หญิงคนนึงโมโหที่ถูกดุ เลยกุเรื่องงี่เง่าขึ้นมา 73 00:05:10,047 --> 00:05:12,949 ครูคนนั้นโง่เองที่เชื่อใจเธอ 74 00:05:13,117 --> 00:05:15,985 คุณก็เลยไม่เชื่ออะไรพวกเราเลย ใช่มั้ย 75 00:05:16,954 --> 00:05:20,152 เพราะว่าพวกนักเรียน พวกเธอทุกคน ... โกหกเก่งกันเหลือเกิน 76 00:05:20,324 --> 00:05:22,793 (ฉันกำลังรอเธออยู่บนดาดฟ้านะ) 77 00:05:25,329 --> 00:05:28,390 อาจารย์ครับ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอไปห้องพยาบาลครับ 78 00:05:28,566 --> 00:05:29,864 เชิญ 79 00:05:32,470 --> 00:05:36,168 ยังไงก็ตาม หลังจากนั้นมา ถ้าครูถูกนักเรียนเพศตรงข้ามเรียกออกไปพบ 80 00:05:36,340 --> 00:05:38,468 แทนที่จะไปเอง ครูจะให้ครูผู้ชายจาก ... 81 00:05:38,642 --> 00:05:42,909 ... อีกห้องเรียนไปแทน 82 00:05:43,881 --> 00:05:46,373 เหมือนทุกครั้งที่นักเรียนชายในห้องนี้ ... 83 00:05:46,550 --> 00:05:49,349 ... ขอพบครู ครูก็จะส่ง อาจารย์โทคุระจากห้องเอไปแทน 84 00:05:49,520 --> 00:05:51,853 ในฐานะครู ทำแบบนี้มันช่างไร้ความรับผิดชอบ 85 00:05:52,022 --> 00:05:53,490 งั้นต่อไปเธอก็ทำสิ 86 00:05:53,657 --> 00:05:56,286 ครูเข้าใจ ครูมองออก ว่าทำไมพวกเธอมองแบบนั้น 87 00:05:56,460 --> 00:06:01,489 ในหัวสมอง คิดแต่อยากจะ แต่งงานกับเด็กค่ายจอห์นนี 88 00:06:01,665 --> 00:06:04,134 พวกเธอจะกลายเป็นคนหมกมุ่น และอยู่แต่ในโลกแคบ ๆ ของตัวเอง 89 00:06:04,335 --> 00:06:09,740 มันง่ายดายเหลือเกิน ที่จะลืมความหมายของเรื่องง่าย ๆ อย่างการมีชีวิตอยู่ 90 00:06:09,940 --> 00:06:15,379 เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเธอ จะไม่ใช้คำว่า "อยากตาย" กันพล่อย ๆ อีก 91 00:06:17,214 --> 00:06:19,445 ครูจะสอนบทเรียนสุดท้าย ที่สำคัญมากให้กับพวกเธอ 92 00:06:24,955 --> 00:06:26,082 (ชีวิต) 93 00:06:36,834 --> 00:06:40,032 อย่างที่พวกเธอรู้ ครูเป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกเองคนเดียว 94 00:06:41,105 --> 00:06:46,134 เดิมครูตั้งใจจะแต่งงาน กับพ่อของมานามิ ลูกสาวครู 95 00:06:46,310 --> 00:06:50,111 เรามีอาชีพครูเหมือนกัน แต่เขาเป็นคนที่ครูยกย่องชื่นชมมาก 96 00:06:50,815 --> 00:06:54,343 ครูตั้งท้องก่อนถึงกำหนดวันแต่งงานไม่นาน 97 00:06:54,518 --> 00:06:59,547 และเขาก็ตรวจเจอเชื้อ HIV ในร่างกาย 98 00:06:59,723 --> 00:07:03,819 HIV คือไวรัสที่ทำลายระบบภูมิคุ้มกัน 99 00:07:03,994 --> 00:07:06,657 ไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคเอดส์ 100 00:07:07,598 --> 00:07:11,763 เขาติดเชื้อมา ตอนที่ไปทำงานในต่างประเทศ 101 00:07:11,969 --> 00:07:13,961 หายใจได้ ไม่เป็นไร 102 00:07:14,171 --> 00:07:16,299 เชื้อโรคไม่ได้แพร่ทางอากาศ 103 00:07:16,507 --> 00:07:18,533 โรคนี้ไม่ติดต่อทางการจับมือ จามใส่กัน 104 00:07:18,742 --> 00:07:22,645 ใช้อ่างน้ำหรือสระว่ายน้ำร่วมกัน 105 00:07:24,248 --> 00:07:27,650 ถึงจะอยู่ใกล้ชิดกับผู้ติดเชื้อเป็นประจำ ก็ไม่มีปัญหา 106 00:07:27,818 --> 00:07:30,344 ดังนั้น ครูเองก็ไม่ได้ติดโรคมา 107 00:07:31,822 --> 00:07:36,453 ไม่ใช่ทุกครั้งที่เชื้อ HIV ติดต่อกันทางเพศสัมพันธ์ 108 00:07:37,094 --> 00:07:41,122 ถึงอย่างนั้น ครูก็ไม่เชื่อว่า ครูไม่ติดโรค และขอตรวจซ้ำ 109 00:07:42,099 --> 00:07:45,866 สุดท้ายแล้ว ครูคลอดลูกออกมา แต่ไม่ได้แต่งงาน 110 00:07:47,771 --> 00:07:49,899 ครูตัดสินใจอย่างนั้น 111 00:07:50,107 --> 00:07:51,541 ทำไมครูถึงไม่แต่งงานกับเขาล่ะ 112 00:07:51,742 --> 00:07:54,371 ถึงแม้ลูกไม่ติดเชื้อ 113 00:07:54,545 --> 00:07:56,480 แต่พ่อติด และถ้าเรื่องนี้ ... 114 00:07:56,647 --> 00:07:58,240 แพร่กระจายออกไป ลูกจะต้องเจอการเลือกปฏิบัติ 115 00:07:58,415 --> 00:07:59,678 ใครจะสนว่าคนอื่นจะคิดยังไง 116 00:07:59,850 --> 00:08:04,413 เรื่องราวการป่วยของเขา จะหลอกหลอนลูก หลังจากเขาเสียชีวิต 117 00:08:04,588 --> 00:08:10,391 มันมีแต่จะทำให้ลูกเจ็บปวด ครูเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเขา 118 00:08:10,561 --> 00:08:12,086 น่าสงสารเด็กจังเลย 119 00:08:14,665 --> 00:08:18,193 มันคงไม่มีเรื่องไหนแย่ไปกว่าเรื่องนี้ 120 00:08:24,942 --> 00:08:30,245 แม้เขาอยากกอด มานามิ ยิ่งกว่าใคร แต่ก็ทำไม่ได้ ... 121 00:08:32,149 --> 00:08:37,019 ครูว่าครูทุกข์ใจหนักแล้ว แต่เขาคงหนักยิ่งกว่าครูเป็นร้อยเท่า 122 00:08:38,856 --> 00:08:42,657 ครูทุ่มเทความรักให้มานามิ เต็มที่ 123 00:08:44,094 --> 00:08:48,156 และกลับมาทำงานตอนลูกอายุได้หนึ่งขวบ 124 00:08:48,899 --> 00:08:50,868 ลูกจะรอให้ครูไปรับที่เนิร์สเซอรี จนถึงอายุหกขวบ 125 00:08:51,035 --> 00:08:58,465 หลังจากนั้น ครูก็ฝากให้ทาเคนากะซัง ซึ่งรู้จักที่ศูนย์อาสาสมัคร เป็นคนช่วยเลี้ยง 126 00:08:58,676 --> 00:09:01,510 เธอเลี้ยงหมาตัวนึง แล้วตั้งชื่อว่ามูกุ 127 00:09:02,379 --> 00:09:04,371 มานามิ ชอบมูกุมาก 128 00:09:04,548 --> 00:09:08,849 เธอก็เลยรับหน้าที่ให้อาหารมูกุ 129 00:09:10,688 --> 00:09:13,783 พอช่วงต้นปี ทาเคนากะเข้ารักษาตัวโรงพยาบาล 130 00:09:13,958 --> 00:09:17,258 ทุกวัน ครูจะเลิกงาน เวลาเดียวกับที่เนิร์สเซอรีปิด 131 00:09:17,428 --> 00:09:19,863 ยกเว้นวันพุธที่มีประชุมอาจารย์ 132 00:09:20,030 --> 00:09:22,192 ครูจะไปรับลูกให้เร็วกว่าปกติ และให้เธอ ... 133 00:09:22,366 --> 00:09:26,497 รออยู่ที่ห้องพยาบาลโรงเรียน จนกว่าจะเลิกประชุม 134 00:09:38,949 --> 00:09:43,353 มานามิชอบตัวการ์ตูน ชื่อ ค็อตตอนบันนี มาก 135 00:09:44,788 --> 00:09:51,490 ทั้งกระเป๋า ผ้าเช็ดหน้า กระดาษทิชชู รองเท้า ... 136 00:09:53,097 --> 00:09:57,057 ชิโมมุระ เธอจำกระเป๋าใบนี้ได้ใช่มั้ย 137 00:09:57,267 --> 00:10:01,204 ซื้ออันนี้ด้วยสิคะแม่ 138 00:10:01,405 --> 00:10:03,670 ... แม่เพิ่งซื้ออันนี้ให้ลูกไปเองนะจ๊ะ 139 00:10:03,841 --> 00:10:07,334 ทำไมไม่ซื้อให้ลูกไปล่ะ แค่กระเป๋าเองนะ 140 00:10:07,778 --> 00:10:11,237 พอมาคิดดูตอนนี้ เธออาจจะพูดถูกก็ได้นะ 141 00:10:12,549 --> 00:10:14,177 เพราะในท้ายที่สุด ... 142 00:10:15,419 --> 00:10:16,443 มานามิ 143 00:10:20,190 --> 00:10:22,853 มานามิจัง มานามิจัง 144 00:10:23,460 --> 00:10:27,556 นี่คือสิ่งสุดท้ายที่มานามิขอให้ครูทำให้ 145 00:10:33,771 --> 00:10:34,898 อาจารย์ 146 00:10:37,608 --> 00:10:38,940 วันที่ 13 เดือนกุมภาพันธ์ 147 00:10:39,109 --> 00:10:39,735 อาจารย์ 148 00:10:39,910 --> 00:10:45,474 ... ตำรวจลงความเห็นว่าลูกลื่น ตกลงไปในสระ และจมน้ำเสียชีวิต 149 00:10:46,650 --> 00:10:49,051 เศษขนมปังที่ตกอยู่ใกล้ ๆ มูกุ 150 00:10:49,219 --> 00:10:54,248 เป็นขนมปังแบบเดียวกับ ที่มานามิได้รับจากเนิร์สเซอรี 151 00:10:55,392 --> 00:10:59,989 มานามิต้องแอบ เดินผ่านสระว่ายน้ำทุกสัปดาห์ 152 00:11:00,631 --> 00:11:03,100 เพื่อให้อาหารมูกุ 153 00:11:04,334 --> 00:11:05,427 เธอกำลังร้องไห้ 154 00:11:05,636 --> 00:11:08,231 เฮ้ย ร้องไห้ด้วยอะ 155 00:11:08,439 --> 00:11:09,964 มานามิจากไปแล้ว 156 00:11:13,977 --> 00:11:19,848 ครูจะไม่มีวันได้สัมผัสมือน้อยคู่นั้นอีก 157 00:11:20,017 --> 00:11:22,680 มือครูจะไม่มีวันได้สัมผัส แก้มเล็ก ๆ ของลูก ... 158 00:11:23,620 --> 00:11:26,556 เส้นผมอ่อนนุ่ม ... 159 00:11:28,092 --> 00:11:29,788 ที่มานามิเสียชีวิตไป ... 160 00:11:30,427 --> 00:11:35,297 ... คงเป็นความผิดของครูเอง ที่ทำหน้าที่ผู้ปกครองผิดพลาด 161 00:11:35,899 --> 00:11:37,162 แต่ว่า ... 162 00:11:38,702 --> 00:11:41,297 ครูจะไม่ปล่อยให้เรื่องจบลงอย่างนี้ 163 00:11:44,408 --> 00:11:46,377 ที่มานามิเสียชีวิต 164 00:11:48,445 --> 00:11:50,676 ไม่ได้เป็นอุบัติเหตุ 165 00:11:51,849 --> 00:11:57,516 แต่ลูกของครู ถูกนักเรียนในห้องนี้ฆ่า 166 00:12:10,434 --> 00:12:13,427 (โมริกุจิกำลังจะเป็นบ้าว่ะ) 167 00:12:23,947 --> 00:12:26,644 อะไรล่ะที่ปกป้องพวกเธอไว้ 168 00:12:27,251 --> 00:12:30,653 พ่อแม่ อาวุธ 169 00:12:32,689 --> 00:12:36,023 ไม่ใช่เลย พันธมิตรที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอ 170 00:12:36,693 --> 00:12:40,460 คือ กฎหมายเยาวชน 171 00:12:41,064 --> 00:12:44,762 ภายใต้มาตรา 41 แห่งประมวลกฎหมายอาญา ระบุว่า ผู้ใดอายุต่ำกว่า 14 ปี 172 00:12:44,968 --> 00:12:46,732 ไม่ต้องรับผิดทางอาญา 173 00:12:46,937 --> 00:12:50,840 แล้วก็ไม่สามารถลงโทษ พวกเขาได้เลย มันถูกมั้ยล่ะ 174 00:12:52,509 --> 00:12:54,978 มีเด็กผู้หญิงคนนึง อายุ 13 เท่าพวกเธอ 175 00:12:55,179 --> 00:12:56,704 เด็กคนนั้นผสมยาสารพัดชนิด ใส่ลงไปในอาหารของครอบครัว 176 00:12:56,880 --> 00:13:00,044 เธอเรียกมันว่าพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ และบันทึกผลที่ได้รับ ... 177 00:13:00,217 --> 00:13:03,244 อย่างละเอียดลงในบล็อกของเธอ 178 00:13:03,754 --> 00:13:04,619 คดีลูนาซีเหรอ 179 00:13:04,788 --> 00:13:06,654 ถูกต้อง คดีลูนาซี 180 00:13:07,024 --> 00:13:09,516 นั่นคือชื่อแฝง ที่เธอใช้ในบล็อก 181 00:13:09,693 --> 00:13:13,562 สื่อมวลชนเลยนำชื่อนั้นมาใช้ตีข่าว เป็นเรื่องสยองขวัญครั้งใหญ่ 182 00:13:14,331 --> 00:13:19,668 ที่สุดแล้ว พวกเขาก็ยังไม่รู้สาเหตุจูงใจ ... 183 00:13:20,771 --> 00:13:22,797 ... ให้เธอฆาตกรรม คนทั้งครอบครัวอย่างป่าเถื่อน 184 00:13:23,006 --> 00:13:26,272 แต่เพราะคดีนี้ ข่าวลือไร้สาระหลายอย่างเริ่มผุดขึ้นมา 185 00:13:26,443 --> 00:13:30,437 แถมเธอยังเป็นที่ชื่นชมของเด็กรุ่นเดียวกัน 186 00:13:35,219 --> 00:13:36,050 (บอกเราสิว่าใครต้องโดนลงโทษ) 187 00:13:36,220 --> 00:13:39,520 คนเดียวที่โดนลงโทษหนัก 188 00:13:39,690 --> 00:13:43,821 ... คือครูที่บอกเล่ารายละเอียด ของยาเหล่านั้นให้เด็กรู้ 189 00:13:44,561 --> 00:13:48,293 ส่วนที่เด็กต้องทำก็แค่ เขียนข้อความสำนึกผิดสั้น ๆ ... 190 00:13:48,465 --> 00:13:50,934 ... และเข้าทัณฑสถานเด็ก เพื่อเข้ารับการฟื้นฟูจิตใจ 191 00:13:51,368 --> 00:13:54,463 ถึงเธอจะฆ่าใครตาย เธอก็ไม่โดนลงโทษ 192 00:13:54,671 --> 00:13:56,867 (ใช่แล้วล่ะ เพราะแบบนี้ไงเราถึงได้ทำ) 193 00:13:57,040 --> 00:13:58,906 และไม่มีทางไหน ที่เราจะหยุดอาชญากรรมนี้ ... 194 00:13:59,076 --> 00:14:02,308 ที่จะยับยั้งฆาตกรเด็กได้ 195 00:14:02,946 --> 00:14:07,077 ถ้าเธอนึกอยากฆ่าใครขึ้นมา เธอก็จัดการเขาด้วยไม้เบสบอล ... 196 00:14:07,251 --> 00:14:09,345 ... หรือมีดทำครัว 197 00:14:09,519 --> 00:14:11,511 ... หรือยาจากร้านขายยา 198 00:14:11,688 --> 00:14:13,623 ... หรือแม้กระทั่งมือเปล่า 199 00:14:15,325 --> 00:14:17,317 และจะไม่มีใครมาห้ามเธอ 200 00:14:17,494 --> 00:14:19,019 เจ็บนะ.. 201 00:14:19,196 --> 00:14:20,425 ขอโทษนะ 202 00:14:21,098 --> 00:14:23,226 เร็วเข้า เร็วเข้า 203 00:14:25,002 --> 00:14:28,666 พวกเธอก็คงอยากรู้ว่าคนร้ายเป็นใครสินะ 204 00:14:29,740 --> 00:14:34,405 เสียใจด้วย แต่ครูตั้งใจที่จะไม่บอกชื่อพวกเขา 205 00:14:34,578 --> 00:14:37,207 แย่ที่สุด ไม่ยุติธรรมเลย 206 00:14:39,650 --> 00:14:43,109 คุณพ่อของมานามิ คือ อ.มาซาโยชิ ซากุระมิยะ 207 00:14:48,191 --> 00:14:50,683 เหตุผลที่เราจัดงานศพ เป็นการส่วนตัวที่บ้าน ... 208 00:14:50,861 --> 00:14:55,561 ... เพราะเขาอยากกอดมานามิ ก่อนที่ลูกจะจากไป 209 00:14:56,733 --> 00:14:59,862 เป็นครั้งแรกที่มานามิได้อยู่ในอ้อมกอดพ่อ 210 00:15:00,070 --> 00:15:03,006 ... แต่วิญญาณลูกได้ออกจากร่างไปแล้ว 211 00:15:03,440 --> 00:15:08,310 เขาสารภาพกับครูว่าอาการเขาทรุดลง เป็นเอดส์ขั้นสุดท้ายแล้ว 212 00:15:09,413 --> 00:15:12,679 แต่ในช่วงเวลาไม่กี่เดือน ในชีวิตที่เหลืออยู่นั้น 213 00:15:13,417 --> 00:15:16,387 ครูกลับไม่มีอะไรจะพูดกับเขา แม้เพียงสักคำ 214 00:15:17,487 --> 00:15:20,980 ครูเชื่อว่าบางสิ่งที่สำคัญในใจครู 215 00:15:21,158 --> 00:15:26,358 ได้จากไปพร้อมกับมานามิ 216 00:15:32,869 --> 00:15:36,897 เมื่อสัปดาห์ก่อน ครูไปเยี่ยมคุณทาเคนากะที่เกษียณแล้ว 217 00:15:37,107 --> 00:15:40,509 เธอคืนกล่องของใช้ของมานามิให้ครู 218 00:15:40,677 --> 00:15:44,079 และมีสิ่งนี้อยู่ในกล่อง 219 00:15:44,247 --> 00:15:47,979 กระเป๋าใบที่ครูไม่เคยซื้อให้ 220 00:15:48,518 --> 00:15:50,350 แล้วมันมาจากไหน 221 00:15:50,554 --> 00:15:54,286 คุณทาเคนากะบอกว่า พบมันใกล้ ๆ คอกของมูกุ 222 00:15:54,458 --> 00:15:56,051 มูกุ ... 223 00:15:59,029 --> 00:16:01,931 บางทีพวกนักเรียนก็ทิ้งของลงในนี้ 224 00:16:02,332 --> 00:16:07,430 ... เหมือนที่เล่นโยนบอลกัน เวลาทำความสะอาดสระว่ายน้ำ 225 00:16:09,306 --> 00:16:15,007 ครูนึกได้ว่ามีแต่เด็กที่โดนทำโทษเท่านั้น ... 226 00:16:15,178 --> 00:16:20,139 ... ที่จะต้องโดนทำโทษวิ่งรอบสระ หรือไม่ก็ทำความสะอาดสระว่ายน้ำ 227 00:16:23,920 --> 00:16:24,512 อย่าโง่ไปหน่อยเลย ไม่ใช่ฉันนะ 228 00:16:24,688 --> 00:16:26,554 (ฉันรู้ว่า เป็นใคร) 229 00:16:27,491 --> 00:16:33,590 วันนั้นมานามิอยู่ที่สระคนเดียวจริงเหรอ 230 00:16:39,836 --> 00:16:41,464 มีนักเรียนสองคนที่ต้องรับผิดชอบ 231 00:16:54,718 --> 00:16:58,746 ครูจะพูดถึงพวกเขาในชื่อ เอ และ บี 232 00:17:13,136 --> 00:17:18,404 เอ เป็นนักเรียนที่โดดเด่น มองดูแล้ว เขาไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเลย 233 00:17:19,142 --> 00:17:24,080 แต่ ... มีข่าวลือบางอย่างเล็ดลอดออกมา ... 234 00:17:24,247 --> 00:17:27,445 ตั้งแต่สมัยเรียนประถม เขาชอบเก็บหมาและแมวจรจัดกลับบ้าน 235 00:17:27,617 --> 00:17:29,984 ... และนำพวกมันไปฆ่า ด้วยเครื่องประหาร 236 00:17:30,120 --> 00:17:32,021 เครื่องประหารเหรอ 237 00:17:32,189 --> 00:17:35,057 เป็นเครื่องมือพิสดารที่เขาประดิษฐ์ขึ้นเอง 238 00:17:35,225 --> 00:17:38,923 และก็โพสต์รูปสัตว์ที่โดนฆ่า บนเว็บไซต์ของเขา 239 00:17:39,096 --> 00:17:41,361 (ห้องทดลองของไอน์สไตน์) 240 00:17:42,065 --> 00:17:44,034 (เครื่องรุ่นใหม่ขณะนี้อยู่ในการพัฒนา ติดตามชม) 241 00:17:44,234 --> 00:17:48,137 ครูโทรไปหาอาจารย์โรงเรียนประถม เพื่อตรวจสอบเรื่องของ เอ 242 00:17:48,338 --> 00:17:51,274 แต่ได้รับคำตอบว่า เอ ไม่มีปัญหาอะไร 243 00:17:51,908 --> 00:17:54,844 ตอนที่ครูกำลังจะเลิกตามเรื่องเขา 244 00:17:55,045 --> 00:17:56,240 อาจารย์สอนวิชาอะไรครับ 245 00:17:56,413 --> 00:17:58,348 เอ ก็มาหาครูที่ห้องทำงาน 246 00:17:58,515 --> 00:17:59,983 วิทยาศาสตร์ 247 00:18:00,650 --> 00:18:02,141 แสงกับเรื่องอื่น ๆ 248 00:18:03,320 --> 00:18:07,348 ถ้าอยากรู้เรื่องทำนองนี้ ทำไมไม่ถามคุณพ่อเธอล่ะ 249 00:18:08,792 --> 00:18:11,352 มีของดีอยู่ข้างใน ลองเปิดดูสิ 250 00:18:20,170 --> 00:18:21,832 เจ๋งใช่มั้ยล่ะ 251 00:18:26,176 --> 00:18:28,611 เห็นครูเป็นหนูทดลองรึไง 252 00:18:29,045 --> 00:18:32,880 เธอจะใช้สิ่งนี้เพื่อทรมานสัตว์เหรอ 253 00:18:33,049 --> 00:18:35,245 ไม่เกี่ยวเลย 254 00:18:40,724 --> 00:18:42,056 โป๊ะ ... 255 00:18:42,225 --> 00:18:43,318 อะไรน่ะ 256 00:18:43,960 --> 00:18:45,861 อาจารย์ได้ยินมั้ย 257 00:18:47,130 --> 00:18:50,589 มันเป็นเสียงที่บอกว่า สิ่งสำคัญของเราสูญหายไป 258 00:18:51,968 --> 00:18:54,233 (รับสมัครผลงานทางวิทยาศาสตร์ระดับชั้นม.ต้น) 259 00:19:01,578 --> 00:19:03,774 กระเป๋าป้องกันขโมยสุดเซอร์ไพรส์ 260 00:19:03,947 --> 00:19:07,941 ใช้ป้องกันของมีค่าจากพวกหัวขโมย 261 00:19:08,118 --> 00:19:10,280 ไม่ใช่เครื่องประหารเหรอ 262 00:19:11,154 --> 00:19:13,282 อย่าถามมาก ประทับตรามาก็พอ 263 00:19:13,924 --> 00:19:18,157 รายงานอันนึงเน้นถึง ความปลอดภัยของสวิตช์ป้องกัน ... 264 00:19:18,328 --> 00:19:22,424 ... และรายงานอีกอันก็ดูจริงจังมากเกินไป 265 00:19:22,599 --> 00:19:24,227 รายงานพวกนั้น มันทำให้เขาน่ากลัวมากขึ้น 266 00:19:24,434 --> 00:19:26,699 "บริการเพื่อเพื่อนมนุษย์" งั้นเหรอ 267 00:19:27,871 --> 00:19:29,169 ไม่เห็นต้องแหกตาอ่านละเอียดทุกคำ 268 00:19:29,339 --> 00:19:32,275 แค่บอกมาว่าอันไหนดีกว่า 269 00:19:32,642 --> 00:19:34,838 ครูปรึกษาเรื่องนี้กับอาจารย์ใหญ่แล้ว แต่ ... 270 00:19:35,011 --> 00:19:37,845 แต่เขาบอกเพียงว่าเห็นด้วยกับครู ว่ามันน่าเป็นห่วง 271 00:19:38,014 --> 00:19:46,218 และในที่สุด กระเป๋าป้องกันขโมยสุดเซอร์ไพรส์ ได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวด 272 00:19:50,093 --> 00:19:51,618 (ชูยะ ชูยะ ชูยะ ชูยะ ...) 273 00:19:56,132 --> 00:19:57,225 (นั่นวาตานาเบ้ ชูยะ) 274 00:19:57,434 --> 00:20:02,202 ครูถาม เอ ถึงความจริง เบื้องหลังการเสียชีวิตของมานามิ 275 00:20:13,950 --> 00:20:15,543 ล้อเล่นน่ะ.. 276 00:20:16,553 --> 00:20:19,352 เอ ยิ้มและเล่าความจริงให้ฟัง 277 00:20:19,522 --> 00:20:21,081 เขาดูไม่แยแสเลยว่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า 278 00:20:21,258 --> 00:20:25,696 ... คือแม่ของเด็กผู้หญิงที่เขาลงมือฆ่า 279 00:20:27,530 --> 00:20:30,728 แรงจูงใจของ เอ 280 00:20:30,900 --> 00:20:33,369 มันช่างใสซื่อโดยแท้ 281 00:20:33,937 --> 00:20:36,805 ความปรารถนาที่จะให้โลกหันมามองเขา 282 00:20:36,973 --> 00:20:40,375 ให้โลกรู้จักเขาในฐานะผู้มีพรสวรรค์ เหนือเพื่อนรุ่นเดียวกัน 283 00:20:41,077 --> 00:20:45,777 แต่ในวันที่เขาทำได้สมปรารถนา และได้ลงข่าวหนังสือพิมพ์นั้น 284 00:20:45,949 --> 00:20:49,477 โลกทั้งโลกก็ละสายตาจากเขา 285 00:20:50,854 --> 00:20:52,083 ไปสนใจเด็กผู้หญิงคนนึงที่อายุเท่าเขา (เด็กมัธยมฆาตกรรมยกครัว) 286 00:20:52,255 --> 00:20:53,518 (ซึ่งก็คือเรื่องที่อยู่ในบล็อกของลูนาซี) 287 00:20:53,690 --> 00:20:57,593 ถ้าอาจารย์เคยทำเรื่องดี ๆ แล้วกลับถูกมองข้ามซะงั้น 288 00:20:57,761 --> 00:21:00,560 พวกเขากลับไปสนใจลูนาซีบ้าบออะไรนั่น 289 00:21:01,731 --> 00:21:04,030 แค่วางยา หา 290 00:21:04,234 --> 00:21:08,797 ถ้าฉันอยากจะฆ่าใครสักคน ฉันก็ทำทุกอย่างด้วยตัวเองได้ แบบนี้ 291 00:21:09,005 --> 00:21:11,099 ครูอยากจะฆ่าไอ้เด็กเลวนั่น 292 00:21:14,411 --> 00:21:18,439 นั่นเป็นเพียงความคิดเดียว ที่วิ่งเข้ามาในหัวครู 293 00:21:21,818 --> 00:21:25,152 บี ย้ายมาอยู่โรงเรียนเรา และเข้าชมรมพละศึกษา 294 00:21:25,322 --> 00:21:27,314 ... เขาทำได้ดีแค่กรีฑาเท่านั้น ... 295 00:21:27,490 --> 00:21:29,118 พวกนั้นไม่ยอมให้เขาจับแร็กเกตด้วยซ้ำ 296 00:21:29,292 --> 00:21:30,419 (ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ...) 297 00:21:30,593 --> 00:21:35,657 เขาเบื่อมาก แต่ก็ไม่เคยที่จะพูดคุยกับอาจารย์ 298 00:21:35,832 --> 00:21:38,427 เขาก็เลยให้แม่โทรมาขอลาออกจากชมรม 299 00:21:38,635 --> 00:21:40,968 ... และเริ่มต้นเรียนกวดวิชา 300 00:21:41,338 --> 00:21:43,273 แต่คะแนนสอบของเขาก็ไม่ดีขึ้น 301 00:21:43,440 --> 00:21:47,502 ถึงเขาไม่สบายใจ แต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะทำอะไร 302 00:21:54,417 --> 00:21:58,320 เขาถูกส่งไปที่สถานีตำรวจ 303 00:21:58,788 --> 00:22:01,314 เขาช็อกเมื่อเห็นว่าคนที่มาพบเขา ... 304 00:22:01,491 --> 00:22:03,824 ... ไม่ใช่ครู แต่เป็นอาจารย์โทคุระ 305 00:22:03,993 --> 00:22:06,758 ทำไมอาจารย์โมริกุจิไม่มา 306 00:22:08,298 --> 00:22:09,425 พล่ามอะไรนักหนา ไอ้เด็กบ้า 307 00:22:09,599 --> 00:22:12,660 (ตาย) 308 00:22:12,869 --> 00:22:16,431 เพราะทำผิดกฎ ที่ห้ามนักเรียนเข้าเกมเซ็นเตอร์ 309 00:22:16,639 --> 00:22:19,199 บี จึงถูกลงโทษ 310 00:22:20,009 --> 00:22:24,470 เขาต้องทำความสะอาดห้องเรียน และสระว่ายน้ำสัปดาห์ละครั้ง 311 00:22:26,116 --> 00:22:28,085 (จริงเหรอ เจ้าขี้ขลาดนั่น จะทำอะไรจริงจังเป็นด้วย) 312 00:22:31,588 --> 00:22:36,151 ครูรู้เรื่องนี้จากปาก บี ตอนไปหาเขาที่บ้าน 313 00:22:37,527 --> 00:22:39,428 แม่ของเขานั่งอยู่ข้าง ๆ 314 00:22:39,596 --> 00:22:42,589 และไม่ว่าลูกชายจะพูดอะไร คำตอบเดียวของเธอคือ ... 315 00:22:42,766 --> 00:22:44,894 น่าสงสาร 316 00:22:45,101 --> 00:22:47,536 เธอเอาแต่พูดคำนี้ 317 00:22:48,204 --> 00:22:51,402 ไม่เอ่ยถึงลูกสาวครูที่เสียชีวิตไป พูดถึงแต่ลูกชายตัวเองฝ่ายเดียว 318 00:22:55,345 --> 00:22:59,282 ช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ "เอ" เริ่มติดต่อกับ "บี" 319 00:22:59,949 --> 00:23:03,852 เพื่อขอให้ บี มาช่วยในแผนชั่วร้ายของเขา 320 00:23:14,731 --> 00:23:16,495 เอาเป็นใครดีน้า ... 321 00:23:19,169 --> 00:23:20,262 อะไรเหรอ 322 00:23:21,938 --> 00:23:24,533 นั่นของที่ชนะการประกวดใช่มั้ย 323 00:23:24,741 --> 00:23:27,939 ฉันดัดแปลงมันนิดหน่อย อยากจะหาคนมาทดสอบ 324 00:23:28,812 --> 00:23:33,773 ใครก็ได้ ฉันประดิษฐ์ขึ้นมา เพื่อจัดการคนชั่ว 325 00:23:34,150 --> 00:23:36,085 เราควรหาเหยื่อที่คู่ควร กับการทดสอบเครื่องมือนี้ 326 00:23:36,252 --> 00:23:39,313 คนแรกที่ บี แนะนำ คือ อาจารย์โทคุระ 327 00:23:40,023 --> 00:23:42,583 แต่ เอ ไม่สนใจ 328 00:23:43,693 --> 00:23:46,356 บี ก็เลยเสนอชื่อครูขึ้นมา 329 00:23:46,529 --> 00:23:48,054 ฉันเกลียดนังนั่น 330 00:23:48,231 --> 00:23:53,260 นักเรียนของตัวเองกำลังลำบาก ดันส่งครูคนอื่นมาทำงานสกปรกแทน 331 00:23:53,470 --> 00:23:55,769 แต่ฉันเคยทดสอบกับครูแล้ว 332 00:23:55,939 --> 00:23:59,273 เอไม่สนใจความคิดนี้เช่นกัน 333 00:23:59,642 --> 00:24:02,271 ถ้างั้นลูกสาวครูล่ะ 334 00:24:03,079 --> 00:24:08,450 เราจะทำโทษครูที่เอาใจใส่ลูกสาวตัวเอง มากกว่านักเรียน 335 00:24:08,818 --> 00:24:14,621 บี เล่าเรื่องที่มานามิเดินผ่านสระว่ายน้ำ เพื่อมาให้อาหารหมา 336 00:24:14,791 --> 00:24:19,923 ... และเขาเห็นลูกครู ร้องอยากได้กระเป๋า ... 337 00:24:20,096 --> 00:24:23,032 ... และครูไม่ได้ซื้อมันให้ลูก 338 00:24:29,138 --> 00:24:31,471 เป้าหมายที่พวกเขาเลือก 339 00:24:31,641 --> 00:24:34,770 ... คือลูกสาวของครู 340 00:24:35,278 --> 00:24:37,338 ลูกสาวอายุน้อยที่ยังปกป้องตัวเองไม่ได้ 341 00:24:51,895 --> 00:24:55,127 แม่ไม่ซื้อกระเป๋านี้ให้หนูใช่มั้ย 342 00:24:56,499 --> 00:24:58,092 หรือว่าแม่ซื้อให้หนูแล้ว 343 00:24:59,702 --> 00:25:03,798 แม่ของเธอ ขอให้พวกเราไปซื้อมาให้ 344 00:25:04,007 --> 00:25:05,236 แม่บอกยังงั้นเหรอ 345 00:25:06,509 --> 00:25:10,002 นี่ไง ของขวัญวันวาเลนไทน์ จากคุณแม่สุดที่รัก 346 00:25:10,713 --> 00:25:12,079 ลองเปิดดูสิ 347 00:25:12,248 --> 00:25:14,342 มีช็อกโกแลตข้างใน 348 00:25:39,742 --> 00:25:43,304 ฉิบหาย ซวยแล้ว 349 00:25:43,479 --> 00:25:44,469 เธอตายแล้ว 350 00:25:44,647 --> 00:25:49,381 ฉันฆ่าเธอเพราะเธอเป็นเด็กสารเลว ที่ไม่ยอมหุบปากซะที 351 00:25:49,552 --> 00:25:53,319 ถ้านายบอกว่าเป็นฝีมือฉันทั้งหมด พวกเขาจะไม่เอาผิดนาย 352 00:25:53,489 --> 00:25:56,254 ผมบอกเขาและมุ่งกลับบ้าน 353 00:25:57,961 --> 00:26:00,453 แต่ไอ้บ้านั่นมัน ... 354 00:26:04,601 --> 00:26:07,537 ถ้าเรื่องที่เธอตาย เพราะกระเป๋าเปิดเผยออกมา 355 00:26:08,004 --> 00:26:10,439 ความผิดคงตกที่ผม เพราะอย่างงั้น 356 00:26:21,451 --> 00:26:24,353 ผมก็เลยคิดว่าควรทำให้เหมือน เธอตกลงไปในสระ 357 00:26:27,757 --> 00:26:30,056 เพื่อปกปิดความผิด 358 00:26:52,715 --> 00:26:56,447 นั่นคือความจริง เบื้องหลังการตายของมานามิ 359 00:27:11,868 --> 00:27:13,962 ก็อย่างที่พวกเขาสองคนพูด 360 00:27:14,170 --> 00:27:17,197 ... ตำรวจตัดสินว่ามันเป็นอุบัติเหตุ 361 00:27:17,407 --> 00:27:20,138 ครูไม่มีอะไรที่จะคัดค้านตำรวจ ที่สรุปอย่างนั้น 362 00:27:22,745 --> 00:27:28,184 มันไม่ใช่กระเป๋าหรอกที่ฆ่าเธอ 363 00:27:31,020 --> 00:27:33,854 ครูพลิกไปพลิกมาที่กระเป๋า 364 00:27:34,023 --> 00:27:35,958 และใคร่ครวญดูว่าลูกอายุแค่ 4 ขวบก็จริง 365 00:27:36,125 --> 00:27:40,825 แต่ไฟช็อตนี้มันไม่แรงพอ จะหยุดการเต้นของหัวใจใครได้ 366 00:27:41,397 --> 00:27:42,729 อยากลองมั้ย 367 00:27:45,468 --> 00:27:50,065 มานามิแค่หมดสติไป 368 00:27:51,474 --> 00:27:54,376 ครูแน่ใจว่าสาเหตุแท้จริงของการเสียชีวิต 369 00:27:54,544 --> 00:27:58,777 คือจมน้ำตายหลังจาก บี โยนเธอลงไปในสระว่ายน้ำ 370 00:28:00,249 --> 00:28:02,275 น่าตลกมั้ยล่ะ 371 00:28:02,452 --> 00:28:07,049 เอ ใจถึงพอที่จะฆ่าคน แต่เขากลับทำไม่สำเร็จ 372 00:28:07,523 --> 00:28:13,155 ส่วน บี คนที่ไม่คิดอยากทำร้ายใคร กลับกลายเป็นคนฆ่ามานามิ 373 00:28:13,796 --> 00:28:15,628 ต่อให้ครูหอบหลักฐานไปหาตำรวจ เธอสองคน ... 374 00:28:15,798 --> 00:28:20,566 ก็จะได้รับการคุ้มครองจากกฎหมายเยาวชน เข้ารับการบำบัด ไม่ต้องเผชิญความเจ็บปวดใด ๆ 375 00:28:21,137 --> 00:28:23,333 และพวกเขาก็จะถูกมองว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ 376 00:28:24,140 --> 00:28:28,271 ครูตัดสินใจแล้วว่าแค่นั้นคงไม่พอ 377 00:28:29,412 --> 00:28:34,680 ครูมีหน้าที่ว่ากล่าว นักเรียนที่กระทำความผิด 378 00:28:36,219 --> 00:28:38,711 ครูอยากให้สองคนนั้นตระหนักถึง ความร้ายแรงของอาชญากรรมที่ตนก่อขึ้น 379 00:28:38,888 --> 00:28:41,722 และได้ซาบซึ้งถึงความสำคัญของชีวิต 380 00:28:42,692 --> 00:28:44,991 ครูอยากให้พวกเขาใช้ชีวิตในแต่ละวัน 381 00:28:45,161 --> 00:28:48,063 โดยที่ยังระลึกถึงความผิดของตัว 382 00:28:52,201 --> 00:28:54,830 ครูได้ผสมอะไรนิดหน่อย ... 383 00:28:55,438 --> 00:29:00,206 ... ลงในนมกล่องที่เขาสองคนดื่มเข้าไป 384 00:29:04,547 --> 00:29:09,485 คือเลือดติดเชื้อ HIV ของอ.มาซาโยชิ ซากุระมิยะ 385 00:29:11,754 --> 00:29:13,017 แม่ง 386 00:29:21,864 --> 00:29:23,332 ใจเย็น ๆ 387 00:29:25,301 --> 00:29:28,135 เธอสองคนทำดีมากที่ดื่มจนหมด 388 00:29:28,304 --> 00:29:29,602 ขอบใจนะ 389 00:29:29,772 --> 00:29:33,641 ครูอยากให้เธอรอดูผลการตรวจเลือด ในอีกสามเดือนข้างหน้า 390 00:29:33,810 --> 00:29:38,145 ถ้าผลออกมาเป็นบวก เชื้อจะใช้เวลาเพาะตัวประมาณห้าถึงสิบปี 391 00:29:38,815 --> 00:29:42,149 ครูคิดว่าเป็นเวลามากพอ ที่พวกเธอจะสำนึกบาป 392 00:29:42,318 --> 00:29:44,617 และเข้าใจถึงคุณค่าของชีวิต 393 00:30:00,469 --> 00:30:06,568 ใบไม้ผลิเป็นฤดูที่ทุกสิ่งก่อกำเนิดเป็นชีวิต 394 00:30:06,742 --> 00:30:09,769 ทั้งดอกไม้ ต้นไม้ใบหญ้า นก รวมถึงมนุษย์ 395 00:30:16,819 --> 00:30:21,621 ครูขอให้เป็นวันหยุดฤดูใบไม้ผลิ ที่ยอดเยี่ยมของพวกเธอนะ 396 00:30:23,125 --> 00:30:24,286 (คำสารภาพของยูโกะ โมริกุจิ) 397 00:30:24,460 --> 00:30:26,429 ขอจบการสอนเพียงเท่านี้ 398 00:31:14,277 --> 00:31:16,075 คุณโมริกุจิ ... 399 00:31:17,413 --> 00:31:19,882 ... คุณต้องไม่เชื่อสายตาตัวเองแน่ ๆ 400 00:31:22,351 --> 00:31:26,755 เห็นรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า ของนักเรียนในชั้นของเรา ... 401 00:31:30,259 --> 00:31:33,627 ... ตอนนี้ครูไปแล้ว และเทอมใหม่ก็เริ่มต้นแล้ว 402 00:31:34,630 --> 00:31:36,292 (6 เมษายน เริ่มการศึกษาปีที่ 2 ห้อง บี) 403 00:31:36,465 --> 00:31:39,299 เดือนเมษายน ไม่ได้ทำให้ห้องเราเปลี่ยนแปลงไป 404 00:31:39,502 --> 00:31:41,971 แค่มีอาจารย์ประจำชั้นหน้าใหม่เข้ามา 405 00:31:42,171 --> 00:31:43,662 เวอร์เทอร์ 406 00:31:43,873 --> 00:31:46,172 ใคร ๆ ก็เรียกครูด้วยชื่อนี้ มาตั้งแต่สมัยเรียน 407 00:31:48,044 --> 00:31:50,104 "เวอร์เทอร์" นะ ไม่ใช่ "วอร์รีเออร์" เชื่อใจครูได้ 408 00:31:50,279 --> 00:31:51,872 เขาปล่อยมุขฮาแป้กออกมาไม่หยุด 409 00:31:52,048 --> 00:31:53,380 ยูคาริ 410 00:31:54,450 --> 00:31:56,885 มากิ (เขาทำเป็นสนิทสนมกับพวกเรา เหมือนรู้จักกันมานาน) 411 00:31:57,019 --> 00:32:00,456 อายากะ แล้วก็ ... นาโอกิ 412 00:32:01,390 --> 00:32:02,551 อ๊ะ สงสัยเป็นหวัดซะแล้ว 413 00:32:02,725 --> 00:32:06,662 พวกเรารู้ดีว่านาโอะคุงไม่มีทางขาดเรียน เพราะเป็นไข้หวัดบ้า ๆ หรอก 414 00:32:06,829 --> 00:32:09,458 ที่เราประหลาดใจยิ่งกว่าคือชูยะ ... 415 00:32:10,333 --> 00:32:13,895 ... ยังคงมาเรียนหนังสือ 416 00:32:14,103 --> 00:32:17,835 สมัยเรียน ครูไม่ใช่เด็กที่จริงจังตั้งใจเรียนหรอก 417 00:32:18,007 --> 00:32:23,002 แต่หลังจากที่อ่านหนังสือเล่มนี้ ชีวิตครูก็เปลี่ยนไป 418 00:32:25,414 --> 00:32:28,043 และนั่นมันเป็น ... 419 00:32:29,218 --> 00:32:31,778 ...ตลกร้ายที่สุดสำหรับพวกเรา 420 00:32:32,388 --> 00:32:36,792 ในระหว่างที่ตระเวนไปรอบโลก ผมอ่านคัมภีร์ไบเบิล 421 00:32:37,326 --> 00:32:41,661 และได้ค้นพบสัจธรรม ของการศึกษาจากในคัมภีร์เล่มนี้ 422 00:32:42,732 --> 00:32:45,395 "พวกเธอจะทำอย่างไร 423 00:32:45,601 --> 00:32:47,832 ... มีแกะ 100 ตัว และแกะหายไป 1 ตัว ... 424 00:32:48,037 --> 00:32:51,007 ... จะทิ้งอีก 99 ตัวนั้นไว้ในทุ่งโล่ง ... 425 00:32:51,207 --> 00:32:55,668 ... และออกไปตามหาแกะอีกหนึ่งตัว ที่หายไปหรือเปล่า" 426 00:32:55,845 --> 00:32:57,336 อาจารย์ เจ๋งโคตรเลย 427 00:33:02,051 --> 00:33:05,283 ครูต้องให้พวกเธอเห็นว่า ครูเชื่อในคำพูดเหล่านี้ยังไง 428 00:33:05,921 --> 00:33:08,755 หนูคิดว่าบางที ... ทุกคนอาจจะแค่ขี้ขลาดก็ได้ ... 429 00:33:08,924 --> 00:33:11,621 พวกเธอเชื่อใจครูได้นะ เมื่อไหร่ก็ตามที่ต้องการครู 430 00:33:12,762 --> 00:33:16,199 พวกนั้นอยากหนีจากความจริงอันโหดร้าย ที่อาจารย์โมริกุจิบอกไว้ 431 00:33:16,365 --> 00:33:18,766 ครูจะสนับสนุนพวกเธออย่างสุดกำลังเลย 432 00:33:20,536 --> 00:33:23,199 ก็เลยแสร้งทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ 433 00:33:23,406 --> 00:33:26,968 ครูอยากจะเป็นเหมือน พี่ชายคนโตของพวกเธอทุกคน 434 00:33:28,844 --> 00:33:32,372 (คำสารภาพของ คิตาฮาระ มิซึกิ) 435 00:33:37,787 --> 00:33:38,584 มิยุ 436 00:33:38,754 --> 00:33:39,813 นัตสึกิ 437 00:33:39,989 --> 00:33:40,922 ทสึเงะคุง 438 00:33:41,090 --> 00:33:42,718 มิเสะบอง 439 00:34:04,547 --> 00:34:05,674 ขอโทษนะ 440 00:34:09,552 --> 00:34:11,783 ฉันเพิ่งโกหกพวกเธอไป 441 00:34:11,954 --> 00:34:15,789 ที่ครูบอกว่านาโอกิไม่มาเรียนหนังสือ เพราะเขาไม่สบาย 442 00:34:15,958 --> 00:34:18,291 แต่เขาไม่ได้อยากจะโดดเรียนเลย 443 00:34:18,461 --> 00:34:21,989 เขาอยากกลับมาเรียนมาก แต่ที่เขาป่วยเพราะป่วยทางใจมากกว่า 444 00:34:22,164 --> 00:34:24,998 เวอร์เทอร์คือคนเดียวในห้อง ... 445 00:34:25,201 --> 00:34:27,227 ... ที่ไม่รู้ว่านาโอกิเป็นอย่างนั้นเพราะอะไร 446 00:34:27,436 --> 00:34:28,460 (เราจะเรียกเด็กที่แอบเอาคำสารภาพ ของโมริกุจิไปแฉว่า "ซี" ) 447 00:34:28,671 --> 00:34:33,302 เมลได้ถูกส่งไปยังคนอื่นในห้องหลังจาก.. 448 00:34:33,476 --> 00:34:35,672 ... พิธีอำลาการศึกษา ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนส่ง 449 00:34:35,845 --> 00:34:37,541 เป็นไงบ้างล่ะ ทุกคน 450 00:34:37,713 --> 00:34:40,182 อยากจะช่วยให้เขากลับมาเรียนเร็วขึ้นมั้ย 451 00:34:43,519 --> 00:34:48,685 ตัวอย่างเช่น บางทีพวกเราร่วมกันทำแผ่นพับแล้ว ... 452 00:34:48,858 --> 00:34:53,228 ... ให้มิซึกิเป็นตัวแทนห้องกับครู เป็นคนเอาไปให้เขาทุกสัปดาห์ 453 00:34:54,029 --> 00:34:56,794 ไม่ดีเหรอ เธอคิดว่าไงล่ะมิซึกิ 454 00:34:57,600 --> 00:34:58,397 ก็ดีค่ะ 455 00:34:58,601 --> 00:35:01,002 ยืนขึ้น ๆ ขอบใจนะ 456 00:35:01,170 --> 00:35:03,571 มิซึกิ เธอมีชื่อเล่นมั้ย 457 00:35:03,739 --> 00:35:05,230 มิซึโฮะ 458 00:35:05,875 --> 00:35:10,609 ตั้งแต่ประถมแล้วที่มีคนเรียกฉันแบบนี้ 459 00:35:10,779 --> 00:35:11,747 มิซึโฮะ 460 00:35:11,914 --> 00:35:15,646 มิซึกิโง่ (โง่ = อาโฮะ) มิซึโฮะ 461 00:35:17,086 --> 00:35:18,054 มิซึโฮะเหรอ 462 00:35:18,220 --> 00:35:21,054 เอาล่ะ ฉันจะเรียกเธอตามนั้น ตั้งแต่นี้ไปนะ 463 00:35:21,223 --> 00:35:23,522 ชื่อเล่นน่ารักจริง ๆ 464 00:35:23,692 --> 00:35:30,895 มิซึโฮะ 465 00:35:52,388 --> 00:35:54,152 นาโอกิอยู่มั้ย 466 00:35:54,323 --> 00:35:55,552 ค่ะ 467 00:35:59,895 --> 00:36:02,797 ถ้าได้อาจารย์ไฟแรงอย่างคุณ มาเป็นอาจารย์ประจำชั้น 468 00:36:02,965 --> 00:36:06,458 นาโอะคงไม่ต้องลงเอยด้วยสภาพแบบนี้ 469 00:36:06,669 --> 00:36:10,663 อาจารย์คนก่อน เป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวใช่มั้ย 470 00:36:11,207 --> 00:36:14,473 คิดอะไรอยู่ถึงกระเตงลูกมาที่ทำงานด้วย 471 00:36:14,643 --> 00:36:17,977 แม่ของนาโอะพูดวนเวียนอยู่แต่เรื่องคดี 472 00:36:18,147 --> 00:36:20,742 และโทษอาจารย์โมริกุจิฝ่ายเดียว 473 00:36:21,350 --> 00:36:23,546 มันอดคิดไม่ได้ว่า เธอคงใส่ใจลูกสาวตัวเองมากไป 474 00:36:23,686 --> 00:36:26,451 จนละเลยหน้าที่ดูแลนักเรียน 475 00:36:26,622 --> 00:36:27,317 งั้นนาโอกิก็เป็น ... 476 00:36:27,489 --> 00:36:28,548 นาโอกิเป็นเด็กที่ ... 477 00:36:28,724 --> 00:36:32,217 ... ถ้าพยายามก็จะทำได้ทุกอย่าง 478 00:36:32,394 --> 00:36:35,159 ให้ฉันช่วยนาโอกิเถอะ 479 00:36:35,331 --> 00:36:37,300 ขอบใจนะ 480 00:36:41,604 --> 00:36:42,765 นาโอะ 481 00:36:46,375 --> 00:36:47,308 นาโอะ 482 00:36:48,677 --> 00:36:51,237 ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้อยู่ห่าง ๆ ผม 483 00:36:51,413 --> 00:36:52,779 นาโอะ 484 00:37:00,022 --> 00:37:03,618 มันเป็นความผิดของยัยนี่คนเดียว (คำสารภาพของ ยูโกะ ชิโมมูระ) 485 00:37:04,760 --> 00:37:08,527 นาโอกิผู้แสนอ่อนโยน เลยต้องกลายมาเป็นแบบนี้ 486 00:37:08,697 --> 00:37:10,188 ปวดฉี่ 487 00:37:11,634 --> 00:37:17,096 เขาไม่ยอมให้ฉันแตะต้อง อะไรที่เขาเคยแตะมาก่อน 488 00:37:17,306 --> 00:37:21,038 ... แล้วก็ยืนยัน ที่จะล้างทุกอย่างด้วยตัวเอง 489 00:37:26,649 --> 00:37:33,681 แต่ไม่รู้เพราะอะไร เขาถึงไม่ยอมอาบน้ำหรือสระผมตัวเอง 490 00:37:35,424 --> 00:37:36,483 ยัยผู้หญิงคนนั้น ... 491 00:37:36,659 --> 00:37:38,525 ทำไมต้องเป็นมานามิ 492 00:37:38,694 --> 00:37:41,163 ทำไมมานามิต้องตาย 493 00:37:41,330 --> 00:37:43,094 พูดพล่ามอะไรของเธอน่ะ 494 00:37:43,265 --> 00:37:47,999 เธอทำเสียงเหมือนกับว่า ทั้งหมดเป็นความผิดของนาโอะ 495 00:37:48,771 --> 00:37:55,336 ทั้งที่เขาก็แค่ถูกเพื่อนเลว ๆ ชักจูงไปทำผิด 496 00:37:55,511 --> 00:37:57,639 ไม่ยุติธรรมเลย 497 00:37:59,515 --> 00:38:01,245 นาโอะ ... 498 00:38:03,052 --> 00:38:04,452 อยู่ห่าง ๆ เลยนะ 499 00:38:27,676 --> 00:38:30,077 แกกำลังทำบ้าอะไร 500 00:38:50,132 --> 00:38:52,567 (ไปตายซะ วาตานาเบ้ ชูยะ) 501 00:38:57,072 --> 00:38:58,233 (61 คะแนน, 58 คะแนน, 53 คะแนน ...) 502 00:39:00,976 --> 00:39:01,966 (ฆาตกร) 503 00:39:02,177 --> 00:39:03,406 (10 คะแนน, 9 คะแนน, 8 คะแนน) 504 00:39:05,347 --> 00:39:07,475 (ไปตายซะ วาตานาเบ้ ชูยะ ฆาตกร) 505 00:39:22,464 --> 00:39:23,295 (ตารางคะแนนลงทัณฑ์ของชูยะ) 506 00:39:23,465 --> 00:39:24,831 (พยายามเข้านะทุกคน) 507 00:39:43,952 --> 00:39:48,151 ไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร ... (สงครามศักดิ์สิทธิ์ลงทัณฑ์ฆาตกร เก็บคะแนนซะ) 508 00:39:48,323 --> 00:39:50,417 ... คนที่ส่งอีเมลไปทั่วคือใคร 509 00:39:56,665 --> 00:39:59,396 ใครจะเป็นคนเขียน ข้อความให้กำลังใจนาโอกิบ้าง 510 00:40:33,202 --> 00:40:34,932 (ฆาต ...) 511 00:40:35,137 --> 00:40:36,230 เติมความสุขให้หัวใจ 512 00:40:36,438 --> 00:40:37,565 (กร ...) 513 00:40:37,773 --> 00:40:39,639 ทางเดินยังอีกยาวไกล 514 00:40:39,808 --> 00:40:41,299 (ชาติ ...) 515 00:40:41,510 --> 00:40:44,002 ขจัดความข้องใจสงสัยให้หมด 516 00:40:44,179 --> 00:40:45,272 (ชั่ว ...) 517 00:40:45,447 --> 00:40:47,575 ชีวิตคือการเรียนรู้ 518 00:40:48,951 --> 00:40:50,544 นาโอกิคุงเป็นยังไงบ้างครับ 519 00:40:50,752 --> 00:40:53,119 ผมขอเข้าไปคุยกับเขา สักหน่อยได้มั้ยครับ 520 00:41:02,965 --> 00:41:04,160 อาจารย์.. 521 00:41:05,701 --> 00:41:07,294 เรียก เวอร์เทอร์ เถอะ 522 00:41:08,103 --> 00:41:11,938 ถึงจะทำอะไรแบบนี้ ยังไงนาโอะคุงก็ไม่ยอมไปโรงเรียนหรอกค่ะ 523 00:41:12,107 --> 00:41:13,507 มันทำให้เขาลำบากใจ ... 524 00:41:13,675 --> 00:41:16,474 มิซึโฮะ อย่าเพิ่งถอดใจสิ 525 00:41:16,645 --> 00:41:19,877 นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ถ้าเขา ผ่านมันมาได้ ก็จะเจอทางออกเองแหละ 526 00:41:21,350 --> 00:41:22,079 (เชื่อมั่น) 527 00:41:22,251 --> 00:41:23,844 มันจะไม่จบจนกว่าจะพบกับความตาย 528 00:41:24,019 --> 00:41:24,645 (ไป) 529 00:41:24,820 --> 00:41:26,982 ไปหามันเถอะ 530 00:41:38,100 --> 00:41:39,363 ทำไม ... 531 00:41:40,536 --> 00:41:42,562 ทำไมนาโอะที่สงบเงียบอยู่ดี ๆ แต่ ... 532 00:41:42,771 --> 00:41:44,899 ... ทุกครั้งที่คน ๆ นั้นมาหาเขา ... 533 00:41:47,175 --> 00:41:49,440 ... กับผวาทุกครั้งที่ ... 534 00:41:52,614 --> 00:41:54,242 ... อาจารย์บ้าคนนั้นมา ... 535 00:41:55,517 --> 00:41:57,986 แหกปากพูดแต่เรื่องไร้สาระ 536 00:42:00,589 --> 00:42:02,649 คนไร้ประโยชน์ 537 00:42:10,232 --> 00:42:12,827 ฉันใส่ยานอนหลับลงไปในอาหารของเขา 538 00:42:17,039 --> 00:42:20,009 สามีฉันไปทำงาน 539 00:42:20,208 --> 00:42:22,939 ลูกสาวคนโต ก็กำลังยุ่งกับการเรียนในโตเกียว 540 00:42:24,246 --> 00:42:29,446 ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลยนอกจากเราสองคน 541 00:42:31,553 --> 00:42:33,681 ไม่มีใครจะปกป้องเค้าได้นอกจากฉัน 542 00:43:24,773 --> 00:43:25,706 แม่ ... 543 00:43:27,442 --> 00:43:29,035 นาโอะ ... 544 00:43:39,788 --> 00:43:42,383 เด็กคนนี้ใครครับ 545 00:43:44,993 --> 00:43:47,019 แล้วมันยิ้มทำบ้าอะไร 546 00:43:52,501 --> 00:43:53,730 เดือนมิถุนายน 547 00:43:58,340 --> 00:44:00,605 มีการกลั่นแกล้งกันในห้องเรียนนี้ 548 00:44:01,476 --> 00:44:05,436 และคนที่ถูกรังแก คือ ชูยะ วาตานาเบ้ 549 00:44:08,316 --> 00:44:12,720 ครูเจอกระดาษโน้ตอันนี้ ในการบ้านที่ส่งมาเมื่อวาน 550 00:44:13,655 --> 00:44:15,624 คนเขียนต้องกล้ามาก ๆ 551 00:44:15,791 --> 00:44:18,317 และครูคงไม่ปล่อยให้ เรื่องมันผ่านไปเฉย ๆ หรอก 552 00:44:18,760 --> 00:44:21,525 ครูคิดว่าคนที่กลั่นแกล้งเพราะแค่อิจฉา 553 00:44:22,364 --> 00:44:27,667 เพราะชูยะเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในชั้นปี 554 00:44:27,869 --> 00:44:29,667 อย่าคิดว่าพวกเธอจะอยู่เหนือเขาได้ 555 00:44:29,838 --> 00:44:32,034 .. แค่เพราะว่าเขาฉลาดกว่าเธอ 556 00:44:32,207 --> 00:44:35,644 อาจารย์เข้าใจเรื่องนี้ผิดไปไกล 557 00:44:35,844 --> 00:44:39,337 สติปัญญาของชูยะ เป็นคุณสมบัติที่โดดเด่นของเขา 558 00:44:39,514 --> 00:44:42,541 ทุกคนต่างก็มี ความสามารถโดดเด่นเฉพาะตัวเอง 559 00:44:42,718 --> 00:44:45,347 ความสามารถในการรังแก คนที่อ่อนแอกว่า 560 00:44:45,520 --> 00:44:47,989 ความสามารถในการลืมสิ่งที่ไม่อยากทำ 561 00:44:48,156 --> 00:44:51,354 ครูอยากให้ทุกคนพัฒนา ความสามารถที่ตัวเองมีอยู่ 562 00:44:52,327 --> 00:44:55,923 เพราะว่าครูจะคอยตามดูเธอตลอด 563 00:45:11,113 --> 00:45:13,639 นี่ เธอเป็นคนไปบอกครูใช่มั้ย 564 00:45:13,815 --> 00:45:17,013 ไม่นะ ไม่ใช่ฉัน 565 00:45:17,185 --> 00:45:19,154 เพื่อน ๆ ในห้องโทษฉัน 566 00:45:19,321 --> 00:45:22,951 เพราะฉันเป็นคนเดียว ที่ได้คะแนนลงโทษแค่ ... 567 00:45:23,125 --> 00:45:24,821 มิซึกิ 0 คะแนน 568 00:45:35,637 --> 00:45:37,606 เข้าข้างฆาตกรแบบนี้ 569 00:45:37,806 --> 00:45:40,332 มิซึโฮะ เธอไม่รู้สึกละอายบ้างเลยใช่มั้ย 570 00:45:41,643 --> 00:45:44,875 เธอไม่รู้สึกผิดกับคุณโมริกุจิเลยใช่มั้ย 571 00:45:46,314 --> 00:45:47,475 อย่านะ 572 00:45:47,649 --> 00:45:48,639 ปล่อยฉันไป 573 00:45:48,817 --> 00:45:55,314 จูบเลย 574 00:45:55,490 --> 00:46:00,554 ครูคะ ห้องเราจบเห่แล้ว 575 00:46:07,936 --> 00:46:09,905 นาโอกิกำลังร้องไห้ 576 00:46:11,373 --> 00:46:16,835 เขาเอาแต่คิดถึงเรื่องอุบัติเหตุนั่น 577 00:46:18,013 --> 00:46:21,450 แล้วก็ร้องไห้ ... 578 00:46:21,616 --> 00:46:23,744 ... ให้กับเด็กผู้หญิงที่ตายไป 579 00:46:24,486 --> 00:46:26,512 ฉันเข้าใจชัดเจนเลย 580 00:46:28,056 --> 00:46:30,685 ฉันรู้ว่าเขาไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย 581 00:46:31,326 --> 00:46:33,625 ยังคงอ่อนโยนเหมือนเดิม 582 00:46:34,696 --> 00:46:36,562 เขายังคงเป็นนาโอกิ 583 00:46:42,904 --> 00:46:52,903 ฆาต..กร..ชาติ..ชั่ว ฆาตกรชาติชั่ว 584 00:47:33,822 --> 00:47:36,485 (ฉันอยู่ที่ทางลอดใต้สะพานนะ เรามาเจอกันได้มั้ย) 585 00:47:43,198 --> 00:47:45,099 (ฉันจะไปหา) 586 00:48:03,551 --> 00:48:05,110 แค่อยากจะให้เธอรู้ 587 00:48:08,590 --> 00:48:14,086 ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ 588 00:48:23,371 --> 00:48:30,244 เฮ้ ไปหาอะไรดื่มกันมั้ย 589 00:48:35,850 --> 00:48:37,318 ตกลงเธอก็รู้ใช่มั้ย 590 00:48:40,422 --> 00:48:43,324 อืม มันต้องเป็นเรื่องโกหกอยู่แล้วล่ะ 591 00:48:44,793 --> 00:48:47,695 ผสมเลือดติดเชื้อ HIV ลงไปในนม 592 00:48:48,797 --> 00:48:51,790 ไม่รู้ว่าทุก ๆ คนเชื่อกันเข้าไปได้ยังไง 593 00:48:51,967 --> 00:48:53,333 ยังไงเหรอ 594 00:48:53,902 --> 00:48:55,370 ก็ ... 595 00:48:55,570 --> 00:48:59,974 ถ้าคนเราอยากจะฆ่าใครซักคน หรืออยากจะแก้แค้นจริง ๆ .. 596 00:49:01,309 --> 00:49:04,245 ... ก็คงจะไม่ร่ายยาว เรื่องความสำคัญของชีวิตให้พวกเราฟัง 597 00:49:04,412 --> 00:49:05,380 เธอคิดงั้นเหรอ 598 00:49:05,547 --> 00:49:07,573 อาจารย์ทำไม่ลงหรอก 599 00:49:08,049 --> 00:49:12,180 ไม่ว่าอาจารย์จะเกลียดมากแค่ไหน 600 00:49:12,587 --> 00:49:21,690 ที่อาจารย์พูดอย่างนั้นกับเธอ ก็เพื่อเตือนสติ 601 00:49:23,164 --> 00:49:24,962 ฉันยืนยันได้ 602 00:49:25,934 --> 00:49:30,030 เธอไม่กลัวฉันเหรอ 603 00:49:36,578 --> 00:49:39,138 ถึงแม้จะรู้ว่าฉันเป็น ด.ช. เอ นั่นน่ะ 604 00:49:42,017 --> 00:49:45,317 แล้วเธอมาบอกผลตรวจฉันทำไม 605 00:49:47,655 --> 00:49:50,386 เพราะว่า ชีวิตฉัน มันไม่สำคัญอะไรนักหนา ... 606 00:49:51,626 --> 00:49:54,118 ... แต่ชีวิตเธอสำคัญ 607 00:50:51,653 --> 00:50:56,557 นายเป็นคนส่งเมลแปลก ๆ นี่ ไปให้ทุกคน แล้วมาโทษฉัน ... 608 00:50:56,724 --> 00:50:58,283 ใช่มั้ย โฮชิโนะคุง 609 00:51:08,937 --> 00:51:11,406 ถ้ายังแกล้งกันไม่เลิกล่ะก็ ... 610 00:51:11,606 --> 00:51:14,132 ... คราวนี้ ฉันจะจัดการจูบ ให้หมดทุกคนเลย 611 00:51:15,910 --> 00:51:17,503 ล้อเล่นน่ะ 612 00:51:57,485 --> 00:52:03,049 ฉันจะชดใช้ให้เองค่ะ ทั้งหมดเลย 613 00:52:24,846 --> 00:52:28,283 แม่กินไม่ได้นะครับ ถ้ากินแล้วจะเป็นเอดส์ 614 00:52:30,785 --> 00:52:32,310 ตอนก่อนพิธีจบการศึกษา 615 00:52:32,487 --> 00:52:35,480 นมที่คุณโมริกุจิให้ผมดื่ม ... 616 00:52:35,657 --> 00:52:41,153 สิ่งที่นาโอะบอกกับฉัน ทำให้มันน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก 617 00:52:42,797 --> 00:52:46,859 โมริกุจิเป็นปิศาจ 618 00:52:47,335 --> 00:52:49,429 นาโอะคุง เราไปโรงพยาบาลกันเถอะนะ 619 00:52:51,339 --> 00:52:52,068 ไม่เห็นเป็นไรเลย 620 00:52:52,240 --> 00:52:55,938 พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ ถ้าลูกตาย แล้ว.. 621 00:52:56,110 --> 00:52:57,476 ผมเป็นฆาตกรนะ 622 00:52:57,645 --> 00:52:58,977 ไม่ใช่ซักหน่อย 623 00:52:59,147 --> 00:53:01,673 ลูกแค่ต้องการจะปกป้องเพื่อน เลยจัดการศพนั่น ... 624 00:53:01,849 --> 00:53:05,445 ไม่ใช่ศพซักหน่อย เธอยังหายใจอยู่นะ 625 00:53:05,620 --> 00:53:08,249 ผมถึงได้โยนเธอลงไปในสระว่ายน้ำไง 626 00:53:10,458 --> 00:53:14,691 ธ ... เธอยังไม่ตายงั้นเหรอ แล้ว ... 627 00:53:14,862 --> 00:53:16,353 ลูกแค่ไม่ได้ตั้งใจฆ่าเธอใช่มั้ย 628 00:53:16,531 --> 00:53:18,329 ไม่ใช่หรอกครับแม่ 629 00:53:19,901 --> 00:53:24,464 เด็กคนนั้นยังมองมาที่ผมอยู่เลยครับ 630 00:53:32,914 --> 00:53:36,749 แล้วผมก็ ... 631 00:53:47,061 --> 00:53:48,359 เดือนกรกฎาคม 632 00:53:53,368 --> 00:53:58,568 ไม่มีใครกล้ารังแกชูยะคุงอีกต่อไป 633 00:54:00,308 --> 00:54:02,436 (ไม่มีใครกล้ารังแกชูยะคุงอีกต่อไป) 634 00:54:13,488 --> 00:54:15,184 อย่าดูนะ ฉันกำลังเขียนจดหมายอยู่ 635 00:54:15,356 --> 00:54:16,187 เอ๊ะ เขียนถึงใครเหรอ 636 00:54:16,357 --> 00:54:18,451 ฉันไม่ได้จะส่งมันหรืออะไรหรอกนะ 637 00:54:18,993 --> 00:54:22,555 ก็แค่..เติมเต็มความรู้สึกของฉัน 638 00:54:31,539 --> 00:54:33,098 ยอดไปเลย 639 00:54:34,275 --> 00:54:36,176 สุดยอดเลย ชูยะ 640 00:54:38,813 --> 00:54:40,941 สิ่งที่ผมต้องการ.. 641 00:54:43,017 --> 00:54:47,250 สิ่งที่ผมต้องการ คือใครซักคนที่ยอมรับในตัวผม 642 00:54:49,023 --> 00:54:55,623 ผมไม่มีแม่ และต้องอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด 643 00:54:56,097 --> 00:54:59,067 ฉันได้เล่าให้ชูยะฟัง 644 00:54:59,267 --> 00:55:01,930 ... มันเป็นความลับที่ฉันซ่อนไว้ ไม่ให้ใครรู้ 645 00:55:02,136 --> 00:55:06,733 เด็กผู้หญิงนามแฝงลูนาซีคนนั้น คืออีกด้านนึงของฉัน 646 00:55:08,309 --> 00:55:13,077 ฉันให้เขาได้เจอกับตัวตนที่แท้จริงของฉัน ที่ฉันซ่อนมันไว้ไม่ให้ทุกคนรู้ 647 00:55:17,618 --> 00:55:19,484 นี่ ... 648 00:55:22,056 --> 00:55:25,857 มีใครอีกมั้ยที่เธออยากจะกำจัด 649 00:55:32,900 --> 00:55:33,890 กรุณากลับไปเถอะค่ะ 650 00:55:34,569 --> 00:55:36,765 นาโอกิ เธออยู่รึเปล่า 651 00:55:36,971 --> 00:55:40,373 ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง มันไม่ช่วยแก้ปัญหาหรอกนะ 652 00:55:45,713 --> 00:55:47,272 อย่าคิดว่าเธอเผชิญเรื่องนี้ตามลำพังสิ 653 00:55:47,448 --> 00:55:48,677 ครูจะช่วยเธอ 654 00:55:48,850 --> 00:55:50,876 ครูจะรับฟังทุกอย่างที่เธอพูด 655 00:55:51,018 --> 00:55:53,317 เชื่อครูเถอะนาโอกิ 656 00:55:53,488 --> 00:55:56,083 พรุ่งนี้เธอต้องมาพิธีจบปีการศึกษานะ 657 00:55:56,457 --> 00:55:58,289 ทุกคนรอเธออยู่ 658 00:56:08,035 --> 00:56:13,201 มิซึโฮะ ขอบใจนะ ที่เธอกับมาฉันตลอดเลย 659 00:56:24,185 --> 00:56:28,213 นาโอกิไม่ใช่นาโอกิอีกต่อไป 660 00:56:28,856 --> 00:56:33,851 นาโอกิ เด็กอ่อนโยนที่ฉันรัก ... จากไปแล้ว 661 00:56:39,000 --> 00:56:44,940 คุณโยชิฮิโกะ ... มาริโกะ ... ลาก่อน 662 00:56:45,106 --> 00:56:53,378 ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันจะพานาโอกิไปกับฉันด้วย ... 663 00:57:10,431 --> 00:57:16,894 (... ไปสวรรค์ ...) 664 00:57:30,017 --> 00:57:31,383 นาโอะคุง ... 665 00:57:33,054 --> 00:57:37,287 วันต่อมา พิธีจบการศึกษาถูกเลื่อนออกไป 666 00:57:37,458 --> 00:57:40,360 และมีการเรียกประชุมอาจารย์ในช่วงบ่าย 667 00:57:41,863 --> 00:57:43,491 เพราะนาโอะคุง ... 668 00:57:45,466 --> 00:57:47,458 ... ฆ่าแม่ของเขาเอง 669 00:57:52,507 --> 00:57:56,274 ฉันรู้ว่าสิ่งที่นาโอะทำไป จะทำให้เธอช็อก แต่ว่า ... 670 00:57:56,444 --> 00:58:00,347 ทางตำรวจก็อยากจะทำการสืบสวน 671 00:58:03,417 --> 00:58:04,612 มิซึโฮะ 672 00:58:06,487 --> 00:58:10,185 เธอต้องบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ให้พวกอาจารย์และตำรวจฟังนะ 673 00:58:11,425 --> 00:58:12,688 ค่ะ 674 00:58:16,163 --> 00:58:19,691 อาจารย์คะ ... อาจารย์ยูโกะ 675 00:58:20,735 --> 00:58:25,139 หนูอยากจะถามอาจารย์ซักข้อ 676 00:58:26,240 --> 00:58:29,938 ชีวิตเป็นภาระหนักหนา ที่เราต้องแบกไว้เหรอคะ 677 00:58:31,546 --> 00:58:35,449 ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของใคร ใช่มั้ยคะ 678 00:58:44,325 --> 00:58:48,194 หนูสะสมยาไว้หลากหลายชนิด 679 00:58:48,930 --> 00:58:53,595 หนูตั้งใจจะใช้มันเพื่อฆ่าตัวตาย 680 00:58:54,969 --> 00:58:59,134 แต่มันก็ไม่ยากที่จะเอายาเหล่านั้น ... 681 00:58:59,307 --> 00:59:01,208 ... ผสมลงในชาของเวอร์เทอร์ 682 00:59:02,376 --> 00:59:05,642 ชีวิตไม่มีคุณค่าอะไรเลย 683 00:59:06,347 --> 00:59:11,479 หนูแน่ใจว่าครูคิดอย่างนี้ ตอนที่ทำร้ายกับชูยะและนาโอะ 684 00:59:12,720 --> 00:59:16,885 ถึงแม้หนูไม่แน่ใจนัก ว่าครูลงมือทำจริงรึเปล่า 685 00:59:20,528 --> 00:59:23,862 จริง ๆ แล้วหนูรู้สึกกลัวนิดหน่อย 686 00:59:24,565 --> 00:59:26,932 แม้เสี้ยวหนึ่งในใจหนู ไม่ได้แยแสก็ตาม 687 00:59:27,802 --> 00:59:30,738 ว่าคนอย่างเวอร์เทอร์จะเป็นหรือตาย 688 00:59:33,240 --> 00:59:35,835 หนูพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาค่ะ 689 00:59:36,677 --> 00:59:41,945 ว่าทุกอย่างที่นาโอะทำ ว่าที่นาโอะกลายเป็นอย่างนั้น ... 690 00:59:42,116 --> 00:59:47,680 เป็นความผิดของเวอร์เทอร์ทั้งหมด 691 01:00:11,946 --> 01:00:17,044 ไม่มีใครสอนฉันเลยว่าการฆ่าคนมันผิด 692 01:00:19,420 --> 01:00:24,085 ขณะที่เด็กอื่น ๆ ได้รับสมุดภาพสวย ๆ 693 01:00:24,258 --> 01:00:25,419 แม่ฉันสอนฉันแต่กฎของโอห์ม 694 01:00:25,593 --> 01:00:30,531 แล้วก็ทฤษฎีของนอร์ตัน เธอพูดแต่เรื่องที่เกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์ 695 01:00:31,799 --> 01:00:35,065 เธอพังของเล่นเป็นชิ้น ๆ 696 01:00:40,441 --> 01:00:44,071 แล้วก็สอนฉันว่ามันทำงานยังไง 697 01:00:48,015 --> 01:00:52,282 แม่ฝันอยากจะเป็น นักวิจัยด้านวิศวกรรมไฟฟ้า 698 01:00:53,621 --> 01:00:58,321 เธอแต่งงานกับคนน่าเบื่อ แบบที่เธอคาดไม่ถึง 699 01:00:58,492 --> 01:01:02,361 ... แล้วก็คลอดฉันออกมา 700 01:01:04,198 --> 01:01:07,191 เพื่อที่จะเลี้ยงดูฉัน 701 01:01:07,401 --> 01:01:12,271 แม่ยอมเลิกอาชีพนักวิจัย และยอมทิ้งอนาคตที่สดใส 702 01:01:12,440 --> 01:01:14,966 ลูกจะเป็นอัจฉริยะ 703 01:01:15,643 --> 01:01:18,738 เพราะเลือดแม่อยู่ในตัวลูก 704 01:01:23,117 --> 01:01:26,815 แต่แล้วเธอก็รู้สึกเสียใจ กับการตัดสินใจครั้งนั้น 705 01:01:27,254 --> 01:01:30,349 แม่เลยเกลียดฉัน 706 01:01:30,524 --> 01:01:34,689 ทำไมไม่เข้าใจ เรื่องแค่นี้ทำไมถึงทำไม่ได้ 707 01:01:40,468 --> 01:01:41,902 ไม่น่าให้แกเกิดมาเลย 708 01:01:42,069 --> 01:01:44,197 ถ้าฉันไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ 709 01:01:46,307 --> 01:01:47,798 ผมขอโทษ ... 710 01:01:48,008 --> 01:01:52,343 ผมขอโทษ ... ผมขอโทษครับ 711 01:01:53,447 --> 01:01:54,540 ทำอะไรของเธอน่ะ 712 01:01:55,950 --> 01:01:59,580 พ่อผมไม่เข้าใจวิธีที่แม่เลี้ยงดูผม ทั้งคู่ก็เลยหย่ากัน 713 01:02:00,354 --> 01:02:05,292 แล้วแม่ก็ตัดสินใจ จะกลับไปทำตามฝันที่จะเป็นนักวิจัย 714 01:02:05,793 --> 01:02:08,353 ใช่สิ ก็หมายถึงว่าต้องทิ้งฉัน 715 01:02:09,697 --> 01:02:12,257 สิ่งเดียวที่แม่ทิ้งไว้ให้ฉันก็คือ ... 716 01:02:12,433 --> 01:02:15,767 นี่คือหนังสือชั้นดี ที่ให้แรงบันดาลใจกับแม่ 717 01:02:16,604 --> 01:02:18,505 แม่แน่ใจว่ามันจะมีประโยชน์กับลูก ในอนาคตข้างหน้า 718 01:02:18,672 --> 01:02:21,767 ... หนังสือหนึ่งกองและคำพูดไม่กี่คำ 719 01:02:21,942 --> 01:02:24,741 ลูกมีสายเลือดเดียวกับแม่ 720 01:02:24,912 --> 01:02:27,882 มีพรสวรรค์เดียวกันไหลเวียนอยู่ในตัว 721 01:02:32,987 --> 01:02:34,387 แม่ไปก่อนนะ 722 01:02:59,713 --> 01:03:03,650 ตอนที่แม่จากไป ฉันได้ยินเสียง 723 01:03:06,821 --> 01:03:10,724 ... เสียงของอะไรซักอย่าง ที่สำคัญกับฉันกำลังหายไป 724 01:03:11,826 --> 01:03:14,796 (คำสารภาพของชูยะ วาตานาเบ้) 725 01:03:15,763 --> 01:03:17,288 โป๊ะ ... 726 01:03:20,434 --> 01:03:22,562 ทุกคนต้องตาย 727 01:03:29,343 --> 01:03:31,175 มาดื่มด้วยกันมั้ยล่ะ 728 01:03:34,315 --> 01:03:36,341 ฉันก็ดื่มด้วยนะ 729 01:03:37,551 --> 01:03:41,955 โลกทั้งใบของฉัน ... 730 01:03:43,624 --> 01:03:45,889 31 สิงหาคม 731 01:03:46,594 --> 01:03:49,325 ฉันกะว่าจะวางระเบิดในโรงเรียน 732 01:03:56,403 --> 01:04:00,204 ตัวจุดระเบิดถูกเชื่อมต่อเข้ากับ ปุ่มกดโทรออกในมือถือของผม 733 01:04:02,643 --> 01:04:06,080 เริ่มด้วยเรียงความเรื่อง "ชีวิต" ที่ผมได้เขียนไว้เมื่อเทอมแรก ... 734 01:04:06,247 --> 01:04:08,239 ... ชนะเลิศ 735 01:04:08,415 --> 01:04:11,852 และพรุ่งนี้จะเป็นวันพิธีจบปีการศึกษา 736 01:04:12,019 --> 01:04:15,080 ผมจะไปยืนอ่าน ให้นักเรียนทุกคนในโรงเรียนฟัง 737 01:04:16,690 --> 01:04:19,159 จงตระหนักถึงความสำคัญของชีวิต 738 01:04:20,027 --> 01:04:23,862 ผมจะไม่มีวันลืมคำสอน ของอาจารย์โมริกุจิ ที่เคยบอกผมไว้ 739 01:04:25,065 --> 01:04:28,558 นี่คือความจริงจากปากของผู้หญิงคนหนึ่ง 740 01:04:28,769 --> 01:04:33,935 ... ซึ่งสูญเสียลูกสาวอันเป็นที่รัก 741 01:04:48,656 --> 01:04:51,319 เมื่อผมกล่าวสุนทรพจน์จบ ผมจะกดปุ่มจุดระเบิด 742 01:04:51,792 --> 01:04:56,730 ร่างของผมจะแหลกเหลวเป็นชิ้น ไปพร้อม ๆ กับ พวกโง่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าผม 743 01:04:59,533 --> 01:05:03,903 สื่อมวลชนจะต้อง ประโคมข่าวนี้อย่างแน่นอน 744 01:05:05,139 --> 01:05:07,631 แต่ผมคงเซ็ง ถ้าพวกเขาไม่เข้าใจในเจตนาของผม 745 01:05:07,841 --> 01:05:10,538 หรือนั่งเทียนแต่งเติมเรื่องนี้ให้สมบูรณ์ 746 01:05:10,711 --> 01:05:17,413 ผมจึงขอแถลงความตั้งใจครั้งสุดท้าย ... ผ่านทางเว็บไซต์นี้ 747 01:05:19,353 --> 01:05:23,620 หนึ่งปีหลังจากที่พ่อหย่ากับแม่ พ่อก็แต่งงานใหม่ 748 01:05:24,858 --> 01:05:26,827 เป็นไปตามกฎธรรมชาติว่าไว้ไม่มีผิด ... 749 01:05:26,994 --> 01:05:29,293 ... เมื่อคนโง่สองคนมาอยู่ด้วยกัน ... 750 01:05:29,897 --> 01:05:31,092 ... ลูกที่เกิดมาก็จะโง่เหมือนกัน 751 01:05:31,265 --> 01:05:32,995 พ่อเธอกับฉันกำลังคิดกันว่า ... 752 01:05:33,167 --> 01:05:34,533 ..เราน่าจะทำห้องเก็บของ ให้เป็นห้องอ่านหนังสือสำหรับเธอนะ 753 01:05:34,735 --> 01:05:37,569 ทารกจะยิ่งร้องไห้โยเยทุกวัน.. 754 01:05:38,572 --> 01:05:41,906 มันน่าจะดีสำหรับเธอนะ จะได้ไม่ถูกรบกวนไง 755 01:05:53,554 --> 01:05:57,457 ผมอ่านหนังสือที่แม่ทิ้งไว้ให้ผมทุกวัน 756 01:05:57,992 --> 01:06:02,521 ผมรู้สึกได้ถึงเลือดแม่ ที่ไหลเวียนอยู่ในตัวผม 757 01:06:03,364 --> 01:06:06,664 ผมอยากจะใช้พรสวรรค์ที่แม่ทิ้งไว้ให้ผม 758 01:06:06,834 --> 01:06:08,462 เจ้าพวกปัญญาอ่อนนั่นดูจะมีความสุข ... 759 01:06:08,669 --> 01:06:11,730 ที่ไม่ได้เห็นหน้าผม ผมก็เลยขังตัวเองอยู่ในนี้ ... 760 01:06:11,939 --> 01:06:14,374 เหมือนเป็นสัตว์ประหลาด 761 01:06:44,104 --> 01:06:45,072 นี่อะไรน่ะ 762 01:06:46,440 --> 01:06:47,703 นาฬิกาเดินถอยหลัง 763 01:06:47,875 --> 01:06:51,778 พวกโง่ที่นัดมาเจอกัน เพียงเพื่อลบโมเสกหนังโป๊ 764 01:06:52,212 --> 01:06:57,150 ... ไม่เข้าใจในความอัจฉริยะของผม 765 01:06:58,852 --> 01:06:59,615 (ห้องทดลองของไอน์สไตน์) 766 01:06:59,787 --> 01:07:02,882 ก่อนอื่นผมต้องไปตั้งเว็บไซต์ก่อน 767 01:07:03,057 --> 01:07:06,721 แล้วผมก็เข้าไปที่หน้าเพจมหาวิทยาลัยชื่อดัง ที่แม่เคยศึกษาอยู่ 768 01:07:07,227 --> 01:07:08,718 และส่งที่อยู่ไป 769 01:07:08,896 --> 01:07:12,355 (นี่คือเด็กอัจฉริยะ ผู้ทุ่มเทให้กับวิศวกรรมไฟฟ้า) 770 01:07:12,533 --> 01:07:14,297 (เขาจะโพสต์สิ่งประดิษฐ์สุดมหัศจรรย์ให้ได้ชม) 771 01:07:14,501 --> 01:07:17,960 ผมคิดว่าบางทีแม่อาจได้เห็นมัน 772 01:07:21,308 --> 01:07:21,828 แต่ว่า ... 773 01:07:22,009 --> 01:07:23,602 (0 ความคิดเห็น) 774 01:07:26,647 --> 01:07:30,914 ผมเซ็งมาก แต่พอผมโพสต์เรื่องที่งี่เง่าไร้สาระ 775 01:07:31,051 --> 01:07:32,417 (เครื่องประหารชีวิต) 776 01:07:34,421 --> 01:07:35,855 (181 ความคิดเห็น) 777 01:07:37,324 --> 01:07:42,820 โยชาคาสึ เซกุจิ 778 01:07:42,996 --> 01:07:48,458 ผมช็อกมาก 779 01:07:48,669 --> 01:07:50,103 ที่เห็นชื่อเขาเป็นกรรมการตัดสิน 780 01:07:51,238 --> 01:07:55,608 ศาสตราจารย์ผู้เป็นแรงบันดาลใจของแม่ คนที่แม่เทิดทูนยิ่งกว่าใครทั้งหมด 781 01:07:56,410 --> 01:07:58,641 ผมอยากจะให้เขาได้เห็นสิ่งประดิษฐ์ของผม 782 01:07:59,346 --> 01:08:03,841 เป็นเวทีที่เหมาะที่สุด ในการแสดงพรสวรรค์ที่แม่มอบไว้ให้กับผม 783 01:08:04,218 --> 01:08:06,585 ถ้าสิ่งประดิษฐ์ของผม ได้รับรางวัลในเวทีใหญ่นี้ 784 01:08:06,753 --> 01:08:10,815 ... เรื่องนี้จะต้องถึงหูแม่อย่างแน่นอน 785 01:08:11,592 --> 01:08:14,221 ผมทดสอบสิ่งประดิษฐ์ กับครูประจำชั้นของผม 786 01:08:14,595 --> 01:08:16,120 ..ผลเป็นที่น่าพอใจ 787 01:08:16,296 --> 01:08:21,758 และได้รับรางวัลอย่างที่หวังไว้ แต่ว่า ... 788 01:08:21,969 --> 01:08:23,232 (คดีลูนาซี) (นักเรียนม.ต้นฆาตกรรมยกครอบครัว) 789 01:08:23,437 --> 01:08:26,464 นักเรียนโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง ถูกจับกุมในฐานะผู้ต้องสงสัย ... 790 01:08:26,673 --> 01:08:28,266 ข้อหาฆาตกรรมสมาชิกยกครัวทั้ง 4 คน 791 01:08:28,442 --> 01:08:32,470 ... ยังไม่ถึงพริบตาเดียวด้วยซ้ำ 792 01:08:33,113 --> 01:08:35,173 ไม่มีใครรับรู้ แม้กระทั่งแม่ผม 793 01:08:36,016 --> 01:08:40,010 ผมต้องทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่กว่า สิ่งที่จะทำให้ทุกสื่อหันมารุมล้อม 794 01:08:40,587 --> 01:08:45,116 คดีฆาตกรรม 795 01:08:46,894 --> 01:08:49,454 ฆาตกรรมไงล่ะ ที่เกิดขึ้นจากของขวัญ ... 796 01:08:49,630 --> 01:08:54,898 ... ที่แม่ทิ้งไว้ให้ผม 797 01:08:56,703 --> 01:08:58,569 ผมไม่สนใจคนที่ถูกฆ่าหรอก 798 01:08:58,739 --> 01:09:01,607 แต่ผมต้องการผู้ช่วย 799 01:09:02,709 --> 01:09:05,873 คนที่โง่เกินกว่าจะรู้ทันความคิดผม 800 01:09:06,547 --> 01:09:08,846 คนที่จะทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง 801 01:09:09,716 --> 01:09:12,880 คนที่จะกระจายข่าวเรื่องผมฆ่าคนตาย ได้เร็วเหมือนไฟลามทุ่ง 802 01:09:13,053 --> 01:09:16,683 คนที่โง่ยิ่งกว่าโง่ 803 01:09:18,058 --> 01:09:19,287 เจอแล้ว 804 01:09:23,197 --> 01:09:26,599 ถ้านายบอกว่าเป็นฝีมือฉันทั้งหมด พวกเขาจะไม่เอาผิดนาย 805 01:09:30,671 --> 01:09:32,572 ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะลากนายเข้ามาเอี่ยวด้วย 806 01:09:33,740 --> 01:09:36,039 ยังไงฉันก็ไม่เคยคิดว่านายเป็นเพื่อน 807 01:09:37,244 --> 01:09:39,679 นายมันน่าสมเพช ไร้พรสวรรค์ 808 01:09:39,846 --> 01:09:42,372 ... และไร้ประโยชน์สิ้นดี 809 01:09:42,549 --> 01:09:45,383 ผมก็แค่บอกกับคนที่โง่ ว่าเขาโง่ 810 01:09:45,552 --> 01:09:50,081 แล้วทำไมมันถึง ... (อุบัติเหตุเด็กสี่ขวบจมน้ำตาย) 811 01:09:50,257 --> 01:09:52,123 ทำทุกอย่างพังพินาศหมด 812 01:09:52,793 --> 01:09:55,160 ผมแค่อยากจะเป็นเพื่อน.. 813 01:09:55,329 --> 01:09:58,128 กับนาย ... 814 01:09:59,600 --> 01:10:01,193 ผมไม่เคยมีเพื่อนเลยซักคน 815 01:10:01,401 --> 01:10:03,734 อยากจะดูวีดีโอด้วยกันมั้ย 816 01:10:03,904 --> 01:10:06,373 ฉันอยากจะเข้ามาคุยกับนายตั้งนานแล้วล่ะ 817 01:10:06,573 --> 01:10:09,133 ไม่เคยมีใครมาใส่ใจคนอย่างฉัน ... 818 01:10:09,309 --> 01:10:11,369 นายดูแตกต่างจากเจ้าพวกโง่นั่น 819 01:10:12,012 --> 01:10:14,982 นายดูเป็นคนสบาย ๆ ดูเป็นผู้ใหญ่ 820 01:10:15,148 --> 01:10:18,380 ไม่เคยมีใครยอมรับคนอย่างฉันมาก่อน 821 01:10:18,552 --> 01:10:21,613 ผมเลยเลือกเป้าหมายตามที่เขาขอ 822 01:10:21,788 --> 01:10:23,586 ถ้างั้นลูกสาวของโมริกุจิล่ะ 823 01:10:23,757 --> 01:10:25,020 ทำไมต้องเป็นมานามิ 824 01:10:25,192 --> 01:10:27,491 ทำไมมานามิต้องถูกฆ่าด้วย 825 01:10:27,661 --> 01:10:28,993 ผมก็อยากรู้ว่าทำไม ... 826 01:10:29,162 --> 01:10:30,892 ผมจำไม่ได้จริง ๆ ว่าเพราะอะไร 827 01:10:31,064 --> 01:10:33,192 ผมก็แค่ทำตามที่เขาคอยบอก 828 01:10:34,301 --> 01:10:36,668 สอดแนมดูรอบ ๆ สระว่ายน้ำ 829 01:10:37,571 --> 01:10:38,402 แต่มัน.. 830 01:10:38,572 --> 01:10:41,064 ถ้านายบอกว่าเป็นฝีมือฉันทั้งหมด พวกเขาจะไม่เอาผิดนาย 831 01:10:41,275 --> 01:10:42,903 หมอนั่น.. 832 01:10:45,512 --> 01:10:48,482 หมอนั่นแค่อยากจะฆ่าใครซักคน 833 01:10:49,316 --> 01:10:50,875 แต่มันทำไม่สำเร็จ 834 01:10:51,018 --> 01:10:52,611 เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ 835 01:10:53,020 --> 01:10:54,921 ยังคงหายใจอยู่ 836 01:10:55,589 --> 01:10:57,387 ..นายมันไร้ประโยชน์ที่สุด 837 01:10:58,492 --> 01:10:59,926 ไร้ประโยชน์เหรอ 838 01:11:00,494 --> 01:11:02,554 หมอนั่นอยากจะฆ่าคน แต่ดันทำพลาด 839 01:11:02,729 --> 01:11:04,061 มันนั่นแหละที่ไร้ประโยชน์ 840 01:11:04,231 --> 01:11:05,221 โชคไม่เข้าข้าง 841 01:11:05,832 --> 01:11:11,703 ฉันจะทำสิ่งที่หมอนั่นไม่มีวันทำได้ 842 01:11:15,609 --> 01:11:17,339 แกทำอย่างนั้นทำไม 843 01:11:18,011 --> 01:11:20,378 ถ้าอยากจะกระจายข่าวออกไปก็เชิญเลย 844 01:11:28,355 --> 01:11:29,118 โป๊ะ 845 01:11:29,289 --> 01:11:33,226 หนึ่งเดือนผ่านไป อาจารย์สมองทึบเริ่มปะติดปะต่อเรื่องได้ 846 01:11:33,393 --> 01:11:37,262 ครูจะไม่โต้แย้งข้อสรุปของตำรวจ 847 01:11:37,431 --> 01:11:38,763 แย่ที่สุดเลย ... 848 01:11:38,932 --> 01:11:42,266 ไม่ใช่กระเป๋าธรรมดา ๆ นี่หรอกที่ฆ่ามินามิ 849 01:11:42,736 --> 01:11:47,106 ถึงเธอจะแค่สี่ขวบ แต่กระเป๋านี้ไม่มีกระแสไฟ มากพอที่จะทำให้หัวใจใครหยุดเต้นได้หรอก 850 01:11:47,274 --> 01:11:48,572 ทุเรศที่สุด ... 851 01:11:48,742 --> 01:11:52,770 ครูได้ผสมอะไรนิดหน่อย ลงในนมกล่องที่เธอสองคนกำลังดื่ม 852 01:11:53,547 --> 01:11:57,109 เป็นเลือดติดเชื้อ HIV ของอ.มาซาโยชิ ซากุระมิยะ 853 01:12:08,595 --> 01:12:10,791 โมริกุจิ เธอนี่สุดยอดจริง ๆ 854 01:12:14,468 --> 01:12:16,937 โรคที่อันตรายถึงชีวิต นี่แหละที่ฉันต้องการ 855 01:12:17,137 --> 01:12:21,871 พ่อโง่ ๆ ของฉันจะต้องบอกเรื่องนี้กับแม่ 856 01:12:22,642 --> 01:12:24,873 และแม่จะต้องมาหาฉันอย่างแน่นอน 857 01:12:25,045 --> 01:12:28,573 ต่อให้ยากลำบาก แม่ก็ต้องมา 858 01:12:28,749 --> 01:12:30,183 ฉันจะได้เจอแม่ ... 859 01:12:30,684 --> 01:12:32,209 แม่จะได้หันกลับมาดูฉัน ... 860 01:12:32,386 --> 01:12:35,550 และฉันจะได้แสดงให้แม่เห็นว่า แม่สอนอะไรฉันบ้าง 861 01:12:39,393 --> 01:12:40,827 โป๊ะ 862 01:12:42,696 --> 01:12:46,827 ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เป็นแค่เพียงการฆ่าเวลา 863 01:12:50,670 --> 01:12:51,968 ทั้งรอยยิ้ม ... 864 01:12:52,139 --> 01:12:53,334 ทั้งน้ำตา ... 865 01:12:53,507 --> 01:12:54,406 นี่และนั่นก็ด้วย.. 866 01:12:54,574 --> 01:12:55,542 ที่มีอยู่ทั้งหมดนั้น ... 867 01:12:55,742 --> 01:12:58,268 แม้แต่ชีวิต 868 01:13:01,815 --> 01:13:06,412 ก็เป็นแค่เพียงการหาอะไรทำแก้เซ็ง 869 01:13:11,925 --> 01:13:15,089 (วันนั้น ฉันเจออาจารย์โมริกุจิ..) 870 01:13:18,131 --> 01:13:21,761 ทำไมนะ..ไอ้คนไร้พรสวรรค์ ... 871 01:13:22,602 --> 01:13:26,300 ไร้ประโยชน์ ... 872 01:13:30,844 --> 01:13:32,472 มันเป็นความผิดของโมริกุจิ 873 01:13:32,646 --> 01:13:37,949 ครูอยากให้ผมตาย เลยคอยส่งคนมาสอดแนมที่นี่ 874 01:13:38,118 --> 01:13:41,316 แม่ผมเอาแต่พูดให้ร้ายอาจารย์ 875 01:13:41,488 --> 01:13:43,753 เพราะฉะนั้นจึงสมควรตาย 876 01:13:44,391 --> 01:13:47,156 ผมอุตส่าห์พยายาม ไม่ให้แม่ติดเชื้อจากผม ... 877 01:13:47,327 --> 01:13:49,262 ทำทุกอย่างให้สะอาดตลอดเวลา 878 01:13:49,429 --> 01:13:51,193 ฉันกำลังจะตาย 879 01:13:56,036 --> 01:14:00,132 ผมก็ยังมีชีวิตอยู่ 880 01:14:03,210 --> 01:14:05,941 (คำสารภาพของ นาโอกิ ชิโมมุระ) และยังไม่เข้าใจสิ่งต่าง ๆ อย่างชัดเจน 881 01:14:10,484 --> 01:14:11,281 ตัวเหม็นจัง 882 01:14:11,451 --> 01:14:13,977 แต่นั่นพิสูจน์ได้ว่าผมยังมีชีวิต 883 01:14:14,154 --> 01:14:17,556 ฟัน.. เส้นผม.. เล็บ.. กลิ่นนี่ด้วย 884 01:14:17,724 --> 01:14:20,489 และความจริงที่ว่าผมยังคงหิว 885 01:14:31,805 --> 01:14:36,175 ผมกำลังจะตาย ผมกำลังจะตาย 886 01:14:36,343 --> 01:14:38,471 ผมกำลังจะตายเหรอ ... เพิ่งจะอายุสิบสามเองนะ ... 887 01:14:38,645 --> 01:14:40,079 โมริกุจิกำลังจะมาฆ่าผม 888 01:14:40,247 --> 01:14:44,912 ผมยังไม่เคยจูบเลยนะ ... ไม่เคยมีเซ็กส์ด้วย 889 01:14:45,685 --> 01:14:46,709 ทำไม 890 01:14:46,887 --> 01:14:48,583 เพราะนายมันไร้ประโยชน์ 891 01:14:48,755 --> 01:14:51,020 ไม่ใช่เว้ย ผม.. 892 01:14:51,191 --> 01:14:52,853 นาโอะคุงเป็นเด็กดีนะจ๊ะ 893 01:14:53,026 --> 01:14:54,324 ใช่มั้ยครับแม่ 894 01:14:54,494 --> 01:14:57,054 เล่นกีฬา เรียนหนังสือ ... 895 01:14:57,564 --> 01:14:59,226 ฆ่าคน 896 01:15:00,367 --> 01:15:01,926 ลูกทำได้ทุกอย่างถ้าตั้งใจทำจริง ๆ 897 01:15:14,314 --> 01:15:16,874 แม่ขอโทษนะ นาโอะคุง 898 01:15:17,183 --> 01:15:18,446 ทำไมครับ 899 01:15:19,452 --> 01:15:20,750 เพราะนายมันไร้ประโยชน์ 900 01:15:20,921 --> 01:15:21,945 หนวกหู 901 01:15:25,992 --> 01:15:33,195 แม่ขอโทษ เป็นความผิดของแม่เอง ที่ไม่ได้เลี้ยงดูลูกให้ดี 902 01:15:33,366 --> 01:15:34,959 ไร้ประโยชน์ 903 01:15:50,383 --> 01:15:53,376 การกระทำและสภาพจิตใจของเด็กยัง ... 904 01:15:53,553 --> 01:15:55,647 ไม่เป็นที่เปิดเผย แต่ว่า ... 905 01:15:55,822 --> 01:16:00,351 จากที่ทนายพูดมา เด็กยอมรับข้อกล่าวหาแต่โดยดี 906 01:16:01,027 --> 01:16:04,259 (อาจารย์โมริกุจิ นี่คือชีวิต ...) 907 01:16:06,833 --> 01:16:10,964 คงจะรักแม่มากสินะ หมอนั่น.. 908 01:16:12,205 --> 01:16:13,764 เหมือนนายเลย 909 01:16:16,209 --> 01:16:17,643 ไม่มีอะไร 910 01:16:19,346 --> 01:16:20,780 มีอะไรเหมือนฉันตรงไหน 911 01:16:21,214 --> 01:16:21,943 เธอทำให้ฉันกลัวนะ ชูยะ 912 01:16:22,115 --> 01:16:24,107 เธอจะมาเข้าใจอะไรฉัน 913 01:16:27,887 --> 01:16:31,289 ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับชูยะ 914 01:16:33,693 --> 01:16:37,926 มันก็เป็นช่วงเวลาหนึ่ง ที่เคยผ่านมา 915 01:16:39,766 --> 01:16:43,203 เธอมันก็แค่ของเล่นฆ่าเวลา ... ทุเรศ 916 01:16:43,370 --> 01:16:44,565 คิดว่าตัวเองโด่งดังเพราะว่าเป็นลูนาซี 917 01:16:44,771 --> 01:16:48,264 โรคจิตเที่ยวหลอกคนไปทั่ว 918 01:16:48,475 --> 01:16:50,535 สะสมของเฮงซวยพวกนี้ 919 01:16:53,213 --> 01:16:54,875 ลูนาซีเป็นอีกด้านหนึ่งของเธอเหรอ แกหมายความว่าไง 920 01:16:55,048 --> 01:16:58,815 มีความสุขกับฝันกลางวัน ลม ๆ แล้ง ๆ ไปเรื่อย 921 01:16:59,886 --> 01:17:00,910 ฉันไม่เอาด้วยหรอก 922 01:17:01,087 --> 01:17:02,453 ชูยะ 923 01:17:03,323 --> 01:17:05,554 เธอใจถึงพอจะฆ่าใครก็ได้ใช่มั้ย 924 01:17:05,725 --> 01:17:09,423 งั้นก็ดื่มมัน แล้วก็ไปตายซะ 925 01:17:15,201 --> 01:17:16,669 เด็กมีปมด้อย 926 01:17:18,238 --> 01:17:20,002 เธอมันก็แค่ ... 927 01:17:21,341 --> 01:17:24,140 เด็กน้อยที่ทั้งชีวิต เอาแต่ร้องไห้โยเยหาแม่ที่ทิ้งไป 928 01:17:24,310 --> 01:17:28,179 เธอไม่กล้าแม้แต่จะออกไปหา และเจอหน้าแม่ด้วยซ้ำ 929 01:17:29,115 --> 01:17:32,244 กลัวใช่มั้ยล่ะ ว่าถ้าไปหาแม่ แล้วแม่จะผลักไส 930 01:17:32,419 --> 01:17:35,355 เธอไม่อยากคิดว่า ถ้าแม่ไม่ต้องการ ... 931 01:17:45,632 --> 01:17:47,225 อาจารย์โมริกุจิคะ ... 932 01:17:48,468 --> 01:17:52,872 วันนั้น ที่หนูเจออาจารย์โดยบังเอิญ 933 01:17:56,076 --> 01:17:57,772 และหนู ... 934 01:18:31,745 --> 01:18:33,941 ไม่มีเลือดผสมในนมใช่มั้ย 935 01:18:35,115 --> 01:18:37,607 ไม่มีทางที่อาจารย์จะ ... 936 01:18:38,985 --> 01:18:41,511 ... กล้าทำเรื่องพรรค์นั้น 937 01:18:42,088 --> 01:18:44,080 หนูคิดเรื่องนี้มาตลอด 938 01:18:44,524 --> 01:18:47,119 หนูไม่เข้าใจเลยจริง ๆ 939 01:18:48,862 --> 01:18:50,524 หนูไม่สนว่าไอ้บ้าเวอร์เทอร์ มันจะอยู่หรือตาย 940 01:18:50,697 --> 01:18:55,533 ดูเหมือนว่าอาจารย์เทราดะจะพักงานชั่วคราว 941 01:18:56,369 --> 01:18:59,533 เพราะนาโอกิก่อคดีฆ่าแม่ของตัวเอง 942 01:18:59,739 --> 01:19:02,436 ทั้งหมดเป็นความผิดของอาจารย์เวอร์เทอร์ ... 943 01:19:02,609 --> 01:19:04,077 เป็นฝีมือฉันต่างหาก 944 01:19:05,445 --> 01:19:08,745 ครูนัดเจอกับอาจารย์เทราดะอยู่บ่อย ๆ 945 01:19:08,915 --> 01:19:12,443 เขาจริงจังกับงานมาก และก็ไร้เดียงสามาก 946 01:19:12,952 --> 01:19:15,922 เขาเป็นแฟนหนังสือของซากุระมิยะ 947 01:19:16,890 --> 01:19:18,381 ครูจึงตัดสินใจบอกเขา ว่าพ่อที่ล่วงลับไปของมานามิ 948 01:19:18,558 --> 01:19:22,654 ... ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นซากุระมิยะ 949 01:19:24,264 --> 01:19:27,098 ครูเกลี้ยกล่อมและหลอกใช้เขา 950 01:19:27,267 --> 01:19:30,294 ... เพื่อให้สองคนนั่นเจ็บปวด 951 01:19:34,641 --> 01:19:37,873 แน่นอนว่าฉันไม่ได้บอกเขา เรื่องการตายของมานามิ แต่ว่า ... 952 01:19:38,044 --> 01:19:41,139 เขาเป็นคนดีมาก จึงทำตามคำแนะนำของหัวใจฉัน 953 01:19:41,314 --> 01:19:43,840 ว่าให้ไปเยี่ยมนาโอกิที่บ้าน 954 01:19:44,017 --> 01:19:46,714 ว่าอย่าท้อแท้ ถ้าบ้านนั้นไม่ต้อนรับเขา 955 01:19:46,886 --> 01:19:49,287 ว่าให้ไปที่นั่นอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง 956 01:19:49,455 --> 01:19:52,516 ให้ตะโกนเรียกนาโอกิ ต่อให้โดนปิดประตูใส่หน้าก็ช่าง 957 01:19:52,692 --> 01:19:55,594 ครูบอกเขาไปแบบนั้น ... 958 01:19:56,296 --> 01:19:59,027 ... ว่าซากุระมิยะก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน 959 01:20:00,867 --> 01:20:04,304 และเรื่องวาตานาเบ้ที่ถูกกลั่นแกล้ง ... 960 01:20:05,071 --> 01:20:07,939 ... ครูแนะนำให้กุเรื่องขึ้นมาเอง ว่าเป็นข้อความจากเด็กในห้อง 961 01:20:08,107 --> 01:20:11,373 ทำแบบนั้น พวกนักเรียนจะหลงเชื่อและคล้อยตาม 962 01:20:12,745 --> 01:20:18,048 ครูบอกเขาได้ถูกต้องทุกขั้นตอนเพราะ ... 963 01:20:19,052 --> 01:20:21,783 ... ครูรู้ดีว่ามันจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง 964 01:20:22,956 --> 01:20:26,586 ครูผิดหวังมากเมื่อได้รู้ว่าเขาไม่โดนรังแกอีก 965 01:20:26,759 --> 01:20:29,627 มันดีที่สุดที่จะให้เขาถูกรายล้อม ด้วยเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่เกลียดชังเขา 966 01:20:29,796 --> 01:20:33,528 ... จนกว่าเขาจะฆ่าตัวตาย ไม่ก็โดนเพื่อนร่วมชั้นฆ่า 967 01:20:34,367 --> 01:20:36,996 เธอนี่เป็นเด็กดีกว่าที่ฉันคิดนะ 968 01:20:37,203 --> 01:20:39,138 อาจารย์ ... 969 01:20:41,107 --> 01:20:42,040 ผมให้ครับ 970 01:20:42,242 --> 01:20:43,835 ขอบใจจ้ะ 971 01:20:52,118 --> 01:20:55,054 ถ้าเธอผสมเลือดลงไปในนมนั่น 972 01:20:58,091 --> 01:21:00,856 เธอก็แค่ตอบแทนความเกลียด ด้วยความเกลียด 973 01:21:02,328 --> 01:21:06,197 และใจเธอจะไม่มีวันเป็นสุขได้ 974 01:21:07,567 --> 01:21:10,093 เด็กพวกนั้นจะต้องสำนึกผิดเองได้ในสักวัน 975 01:21:10,303 --> 01:21:12,305 เชื่อมั่นในตัวพวกเขาเถอะ 976 01:21:12,305 --> 01:21:17,175 จิตใจจะได้รับการเยียวยา เมื่อพวกเขาสำนึกบาป 977 01:21:18,144 --> 01:21:20,375 ซากุระมิยะบอกฉันแบบนั้น 978 01:21:20,947 --> 01:21:26,887 เขารู้ดีเสมอว่าต้องพูดอะไรตอนไหน 979 01:21:27,954 --> 01:21:29,752 แต่ว่าครู ... 980 01:21:33,660 --> 01:21:37,495 ก็บอกสองคนนั่นไปว่าครูทำ 981 01:21:46,973 --> 01:21:49,875 แต่ถึงครูจะทำจริง 982 01:21:50,043 --> 01:21:53,241 โอกาสที่พวกเขาจะติดเชื้อก็เกือบศูนย์ 983 01:21:55,748 --> 01:21:58,877 และถึงพวกเขาติดเชื้อขึ้นมาจริง ๆ 984 01:21:59,052 --> 01:22:02,147 เอดส์ก็ไม่ใช่โรคที่เป็นแล้วตายทันที เหมือนสมัยก่อน 985 01:22:02,789 --> 01:22:05,850 ยาสมัยใหม่ ช่วยชะลอการลุกลามของโรคได้ 986 01:22:06,859 --> 01:22:12,423 ถ้าตรวจเจอว่า ซากุระมิยะเป็นมะเร็งเร็วกว่านี้ 987 01:22:12,598 --> 01:22:15,329 ... เขาก็คงจะยังมีชีวิตอยู่ต่อ 988 01:22:17,870 --> 01:22:20,339 แต่พวกนั้นไม่รู้อะไรเลย 989 01:22:21,641 --> 01:22:24,668 แค่ได้ยินคำว่า "HIV" ก็ตื่นเต้นลนลาน 990 01:22:25,211 --> 01:22:28,147 โง่เง่าจนทำอะไรไม่ถูกกันไปหมด 991 01:22:35,955 --> 01:22:37,617 อาจารย์ ... 992 01:22:40,994 --> 01:22:43,987 ครูต้องสูญเสียครอบครัวไป 993 01:22:45,999 --> 01:22:47,991 ได้โปรดอย่าทำร้ายชูยะ.. 994 01:22:54,240 --> 01:22:56,675 ครูยกโทษให้เขาไม่ได้ 995 01:22:58,111 --> 01:23:02,344 แล้วถ้าฉันตายล่ะ เธอจะสนใจมั้ย 996 01:23:02,515 --> 01:23:03,915 ไม่ใช่นะคะ 997 01:23:10,356 --> 01:23:13,087 ชูยะแค่รู้สึกโดดเดี่ยว 998 01:23:13,259 --> 01:23:16,696 เขาแค่ต้องการให้แม่ ... หันกลับมาหาเขาอีกครั้ง 999 01:23:18,364 --> 01:23:24,770 เขาแค่อยากให้แม่ที่ทิ้งไปยอมรับในตัวเขา 1000 01:23:24,937 --> 01:23:26,838 แล้วก็ ... 1001 01:23:51,330 --> 01:23:56,166 อาจารย์คะ ... ชีวิต ... 1002 01:23:58,404 --> 01:24:00,373 ไร้สาระสิ้นดี ... 1003 01:26:05,231 --> 01:26:07,462 งี่เง่าชะมัด ... 1004 01:26:16,809 --> 01:26:21,440 ศพเธอยังอุ่นอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกกลัว 1005 01:26:21,614 --> 01:26:24,106 ผมจึงเก็บเธอไว้ในตู้เย็น 1006 01:26:25,451 --> 01:26:28,250 ผมก็แค่ฆ่าเด็กรุ่นเดียวกันเพิ่มอีกคน 1007 01:26:28,421 --> 01:26:30,913 ยังไงกฎหมายเยาวชนก็อยู่ข้างผม 1008 01:26:31,090 --> 01:26:33,252 ไม่มีใครมาพิพากษาโทษผมได้ 1009 01:26:34,827 --> 01:26:36,762 น่าเบื่อชะมัด ... 1010 01:26:37,296 --> 01:26:42,496 ตอนที่ผมเริ่มประดิษฐ์มัน ผมคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะใช้มันทำอะไร 1011 01:26:43,202 --> 01:26:43,931 อีก 3 วัน 1012 01:26:44,136 --> 01:26:45,570 ผู้ช่วยศาสตราจารย์ยาซากะ 1013 01:26:45,771 --> 01:26:50,800 ส่งมาจากแม่ผม 1014 01:26:52,245 --> 01:26:56,046 แม่ต้องการจะพบผม 1015 01:26:56,215 --> 01:27:01,017 ก่อนที่ผมจะรู้ตัว ผมก็เดินอยู่ในมหาวิทยาลัยแล้ว 1016 01:27:02,922 --> 01:27:06,825 ห้องวิจัยที่สามของคณะวิศวกรรมไฟฟ้า 1017 01:27:07,226 --> 01:27:13,655 ประตูเปิดออก แม่นั่งอยู่ตรงนั้น ผมอยากรู้จังว่าถ้า 1018 01:27:13,833 --> 01:27:18,828 ว่าถ้าผมเรียกแม่ แม่จะร้องไห้ และกอดผมไว้หรือเปล่า แต่ผมเปลี่ยนใจ 1019 01:27:19,038 --> 01:27:23,840 ผมไม่ได้อยากให้แม่โอบกอดผม แต่เป็นอย่างอื่นที่ยิ่งใหญ่กว่า 1020 01:27:24,277 --> 01:27:28,942 ผมอยากให้แม่ยอมรับในพรสวรรค์ของผม 1021 01:27:29,515 --> 01:27:32,110 อยากให้แม่เห็นมรดก ที่ผมทิ้งไว้ให้โลกใบนี้ 1022 01:27:33,252 --> 01:27:35,187 ผมเดินออกมาจากมหาวิทยาลัย 1023 01:27:35,354 --> 01:27:38,051 เพื่อทำความปรารถนาให้เป็นจริง ... 1024 01:27:39,825 --> 01:27:42,260 ผมตัดสินใจใช้ระเบิดที่ทำเอง 1025 01:27:44,030 --> 01:27:46,090 การสังหารหมู่กำลังจะเริ่มขึ้น 1026 01:27:46,265 --> 01:27:50,225 และครั้งนี้ พยานรู้เห็นจะไม่ใช่ไอ้งั่งชิโมมุระ เพียงคนเดียวเหมือนคราวก่อน 1027 01:27:50,436 --> 01:27:54,237 แต่เป็นทุกคนที่เข้ามาดูเว็บไซต์นี้ 1028 01:27:56,575 --> 01:27:59,568 ผมกระจายข่าว เรื่องการตายของผม และของ ... 1029 01:28:00,846 --> 01:28:04,749 หน้าเพจประวัติศาสตร์การนองเลือด ที่ผมกำลังจะเขียน เพื่อให้มัน ... 1030 01:28:04,917 --> 01:28:07,853 ... ไปสู่แม่ นั่นคือความรู้สึกของผม จะสามารถส่งผ่านไปถึงแม่ 1031 01:28:08,921 --> 01:28:12,858 ผมอยากให้แม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไป 1032 01:28:23,069 --> 01:28:28,133 มีมนุษย์บางคนที่สามารถ หรือพูดให้ถูกกว่านั้นคือ 1033 01:28:28,507 --> 01:28:29,975 มีสิทธิ์โดยชอบธรรมที่จะก่ออาชญากรรม ชั่วร้ายทุกชนิด สำหรับคนกลุ่มนี้ ... 1034 01:28:30,810 --> 01:28:34,474 สำหรับผม ... 1035 01:28:34,647 --> 01:28:37,674 กฎหมายเป็นสิ่งไม่มีตัวตน 1036 01:28:38,417 --> 01:28:43,856 นี่คือเหตุผลที่ผู้เชี่ยวชาญ อาชญากรรมและการลงทัณฑ์ 1037 01:28:44,023 --> 01:28:46,254 ชื่อ ราสคอลนิรอฟ กล่าวไว้หลังจากฆ่าภรรยาตัวเอง 1038 01:28:46,892 --> 01:28:48,793 แต่ผมเชื่อว่า ... 1039 01:28:49,295 --> 01:28:52,595 ชีวิตนั้น.. ทุกชีวิตมีความสำคัญหมด 1040 01:28:53,332 --> 01:28:55,631 ทุกชีวิตนั้นเป็นสิ่งสวยงาม 1041 01:28:56,469 --> 01:29:01,305 ไม่มีชีวิตไหนเลย ที่โลกจะสามารถโยนทิ้งไปได้ง่าย ๆ 1042 01:29:09,548 --> 01:29:11,244 ล้อเล่นน่ะ ... 1043 01:29:59,398 --> 01:30:01,697 ชูจัง นี่แม่เองนะ 1044 01:30:01,901 --> 01:30:04,132 แม่ขอโทษที่ทิ้งลูก ให้อยู่ตามลำพังอย่างโดดเดี่ยว 1045 01:30:04,336 --> 01:30:05,360 ใครกันน่ะ 1046 01:30:06,439 --> 01:30:09,273 ไม่เจอกันนานเลยนะ ครูโมริกุจิเอง 1047 01:30:09,442 --> 01:30:12,071 ฉันเก็บของขวัญเล็ก ๆ ที่เธอทิ้งไว้ในโรงยิมได้น่ะ 1048 01:30:12,244 --> 01:30:15,544 เป็นผลงานแสนธรรมดา ของคนจิตใจอ่อนแอ 1049 01:30:15,714 --> 01:30:18,081 ฉันปลดชนวนระเบิดได้อย่างง่าย ๆ 1050 01:30:18,584 --> 01:30:20,519 เพราะรู้จากข้อมูลที่เธอ ไปพล่ามไว้ในเว็บไซต์ ... 1051 01:30:20,686 --> 01:30:21,312 หุบปากซะ 1052 01:30:21,487 --> 01:30:22,921 รอก่อน ฉันยังมีเรื่องต้องพูดอีกเยอะ 1053 01:30:23,956 --> 01:30:26,255 ฉันคิดอยู่ว่าจะแก้แค้นเธอยังไง 1054 01:30:26,425 --> 01:30:28,985 และถึงฉันฆ่าเธอตาย เธอก็อาจไม่รู้ซึ้งถึง 1055 01:30:29,161 --> 01:30:32,689 คุณค่าของชีวิตตัวเอง 1056 01:30:32,865 --> 01:30:35,733 ฉันเข้าไปเช็คในเว็บไซต์ของเธอเป็นประจำ 1057 01:30:35,935 --> 01:30:38,905 สงสัยว่าไม่มีหนทางลงโทษเธอ ทางอื่นที่ดีกว่านี้แล้วเหรอ 1058 01:30:39,505 --> 01:30:44,068 แล้วฉันก็เจอจดหมายรักฉบับน้อย ที่เธอเขียนถึงแม่ 1059 01:30:44,543 --> 01:30:46,569 แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอ เที่ยวไปโกหกคนมากมาย 1060 01:30:47,446 --> 01:30:49,142 ในฐานะที่เคยเป็นครูของเธอ ฉันขอยืนกราน ... 1061 01:30:49,315 --> 01:30:52,376 ... ที่จะแก้ไขผลงานของเธอ เป็นครั้งสุดท้าย 1062 01:30:52,885 --> 01:30:56,287 เธอคิดจริง ๆ เหรอว่า ... 1063 01:30:56,455 --> 01:30:59,289 ... รายละเอียดที่อยู่ ที่ฉันทิ้งไว้นั่นมาจากแม่เธอ 1064 01:30:59,458 --> 01:31:01,017 แม่ ... 1065 01:31:01,994 --> 01:31:05,328 วันต่อมาเธอก็รีบวิ่งแจ้น ไปหาแม่ทันทีใช่มั้ยล่ะ 1066 01:31:05,498 --> 01:31:08,366 ประตูเปิดออก และแม่นั่งอยู่ตรงนั้น 1067 01:31:08,534 --> 01:31:10,901 แต่เธอไม่เคยได้พบแม่ ... 1068 01:31:11,103 --> 01:31:13,800 เพื่อทำความปรารถนาให้เป็นจริง ... 1069 01:31:14,006 --> 01:31:16,441 โกหกได้น่าสมเพชชะมัด ... 1070 01:31:17,109 --> 01:31:18,168 แก ... 1071 01:31:18,344 --> 01:31:21,143 เธอถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องวิจัย 1072 01:31:21,313 --> 01:31:24,181 แบกขยะหนึ่งกองใหญ่อย่างทะนุถนอม ... 1073 01:31:24,350 --> 01:31:27,411 ... ที่เธอตั้งใจจะเอาไปอวดแม่ 1074 01:31:28,153 --> 01:31:31,555 แต่แม่เธอก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น.. 1075 01:31:32,091 --> 01:31:35,289 ใช่มั้ยล่ะ ... วาตานาเบ้คุง 1076 01:31:42,101 --> 01:31:45,071 เธอทำอะไรน่ะ 1077 01:31:46,572 --> 01:31:50,532 คนนี้คือ ผู้ช่วยศาสตรจารย์ยาซากะใช่มั้ยครับ 1078 01:31:51,410 --> 01:31:52,571 ใช่ รู้จักด้วยเหรอ 1079 01:31:52,745 --> 01:31:55,943 เธอเป็นคนที่ผมชื่นชมที่สุดในโลก 1080 01:31:57,816 --> 01:32:00,081 ใช่ ๆ ... แต่ว่าตอนนี้เธอ เป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์เซกุจิแล้วนะ 1081 01:32:00,252 --> 01:32:01,515 เซกุจิ 1082 01:32:02,087 --> 01:32:05,148 ใช่ คนนี้แหละ ตอนนี้พวกเขากำลังไปฮันนีมูนกันอยู่ 1083 01:32:05,324 --> 01:32:09,489 เหลือเชื่อมั้ยล่ะ แต่งงานตอนอายุมากขนาดนี้น่ะ 1084 01:32:09,662 --> 01:32:14,362 เธอปัดของทุกอย่างบนโต๊ะลงพื้น และวิ่งน้ำตานองหน้าออกไป 1085 01:32:14,533 --> 01:32:16,832 ฉันรู้เยอะใช่มั้ยล่ะ 1086 01:32:17,036 --> 01:32:19,028 ฉันเห็นหมดทุกอย่าง 1087 01:32:21,307 --> 01:32:26,769 คนที่ส่งรายละเอียด เกี่ยวกับแม่เธอก็คือ ฉันเองละ 1088 01:32:28,547 --> 01:32:32,712 คิตาฮาระ ... เด็กผู้หญิงที่ถูกเธอฆ่า 1089 01:32:32,885 --> 01:32:36,253 บอกจุดอ่อนของเธอให้ฉันรู้ 1090 01:32:36,422 --> 01:32:38,914 ชูยะแค่รู้สึกโดดเดี่ยว 1091 01:32:39,091 --> 01:32:43,461 เขาแค่ต้องการให้แม่ ... หันกลับมาหาเขาอีกครั้ง 1092 01:32:43,929 --> 01:32:47,991 ฉันก็เลยตามหาแม่เธอ และหาพบในเวลาไม่นาน 1093 01:32:48,167 --> 01:32:51,865 ออกตามหาคนที่เธอทุรนทุรายอยากเจอมาก ถึงกับต้องลงมือฆ่าคนตาย 1094 01:32:52,071 --> 01:32:54,836 ค้นหาว่าแม่เธออยู่ที่ไหน และทำอะไรอยู่ 1095 01:32:55,007 --> 01:32:55,997 หุบปากนะ 1096 01:32:58,844 --> 01:33:04,841 อีกอย่าง ฉันอยากรู้ด้วยว่า เธอเป็นห่วงแม่มากขนาดไหน 1097 01:33:07,786 --> 01:33:12,850 เด็กชายตัวเล็กที่วิ่งร้องไห้ฟูมฟายใช่คนเดียว กับที่พูดจาขึงขังในวีดีโอนั่นรึเปล่านะ 1098 01:33:13,025 --> 01:33:14,994 ผมตัดสินใจแน่นอนแล้ว 1099 01:33:15,160 --> 01:33:17,652 แม่อันเป็นที่รักของผม ทอดทิ้งผมไป 1100 01:33:17,830 --> 01:33:20,163 ที่ร้ายกว่านั้น เธออาจจะจำไม่ได้ว่าเคยมี 1101 01:33:20,332 --> 01:33:21,766 ผมออกจากมหาวิทยาลัย 1102 01:33:21,934 --> 01:33:26,395 หมดหวังแล้ว พอกันที ผมอยากตาย 1103 01:33:26,605 --> 01:33:30,269 ให้มีคนตายไปด้วยกันให้เยอะที่สุด 1104 01:33:31,710 --> 01:33:35,078 นี่คือความคิดแท้จริงที่วนเวียนอยู่ในหัว ตอนที่เธอกำลังวางระเบิด 1105 01:33:36,415 --> 01:33:37,781 ไอ้งั่ง ... 1106 01:33:37,950 --> 01:33:40,442 แกจะมาเข้าใจอะไรฉัน 1107 01:33:40,619 --> 01:33:42,986 เธอต่างหากที่ไม่เข้าใจอะไรเลย 1108 01:33:43,589 --> 01:33:46,718 ทำไมคนบริสุทธิ์ต้องมาตายเพราะเธอ 1109 01:33:47,192 --> 01:33:51,186 นี่เป็นเรื่องระหว่างเธอกับแม่ 1110 01:33:51,363 --> 01:33:54,891 แล้วทำไมต้องลากมานามิ กับคิตาฮาระมาเกี่ยวด้วย 1111 01:33:55,067 --> 01:33:56,695 ผมไม่สนหรอกว่าใครจะถูกฆ่า 1112 01:33:56,902 --> 01:33:58,928 แล้วทำไมไม่เริ่มต้นจาก แม่สุดที่รักของเธอล่ะ 1113 01:33:59,138 --> 01:34:00,436 หนวกหู 1114 01:34:00,806 --> 01:34:02,741 ทำอะไรของเธอน่ะ เอามานี่เลย 1115 01:34:11,817 --> 01:34:15,083 ตำรวจกำลังไปที่บ้านของเธอ 1116 01:34:15,254 --> 01:34:18,918 อีกไม่นานพวกเขาจะพบศพของคิตาฮาระ 1117 01:34:19,792 --> 01:34:24,093 เธอเป็นเพียงคนเดียว ... ที่พร้อมจะเข้าใจ 1118 01:34:24,263 --> 01:34:26,528 ... สัตว์โลกผู้จองหอง และน่าเวทนาอย่างเธอ 1119 01:34:26,699 --> 01:34:29,498 ผมแค่ฆ่าเด็กอายุเท่ากันไปอีกคน 1120 01:34:29,702 --> 01:34:31,967 ยังไงกฎหมายเยาวชนก็เข้าข้างผม 1121 01:34:32,171 --> 01:34:33,503 ไม่มีใครเอาผิดกับผมได้หรอก 1122 01:34:33,672 --> 01:34:36,335 ถึงแม้ว่ากฎหมายจะปกป้องเธอได้ 1123 01:34:36,508 --> 01:34:39,273 ฉันไม่มีวันยกโทษให้เธอหรอก 1124 01:34:43,415 --> 01:34:45,941 หลังจากปลดชนวนระเบิดเมื่อเช้านี้ 1125 01:34:47,586 --> 01:34:50,351 ฉันได้เดินทางไปเยี่ยมใครบางคน 1126 01:34:51,490 --> 01:34:56,360 และนำของขวัญ ชิ้นเล็กน่ารักของเธอไปมอบให้เขา 1127 01:35:14,046 --> 01:35:17,107 เธออยากเจอแม่ใจแทบขาด 1128 01:35:17,282 --> 01:35:20,377 ... มันก็เลยง่ายสำหรับฉัน 1129 01:35:21,553 --> 01:35:24,887 แม่เธอเพิ่งกลับจากไปฮันนีมูนเมื่อคืนก่อน 1130 01:35:29,595 --> 01:35:32,087 ฉันบอกทุกอย่างให้แม่เธอรู้ 1131 01:35:32,264 --> 01:35:39,194 ว่าเธอรักแม่มากแค่ไหน และต้องสังเวยชีวิตคนเพื่อแม่ไปกี่คน 1132 01:35:39,404 --> 01:35:45,173 เธอรู้มั้ย ว่าแม่ไม่ได้ลืมเธอ 1133 01:35:45,644 --> 01:35:47,078 หยุดนะ.. 1134 01:35:49,948 --> 01:35:54,044 ยังไงก็ตาม ฉันมอบของขวัญจากเธอให้เขาไป ... 1135 01:35:54,987 --> 01:35:58,219 ... นั่นคือสิ่งประดิษฐ์ชิ้นน้อยของเธอ ... 1136 01:35:58,390 --> 01:36:00,916 ... แล้วจากมา 1137 01:36:30,956 --> 01:36:33,050 แม่เธอเป็นคนที่น่ายกย่อง 1138 01:36:33,225 --> 01:36:37,060 ฉันได้แต่ภาวนา ว่าเธอจะไม่กดจุดชนวนระเบิด 1139 01:36:40,732 --> 01:36:47,571 แต่ว่า ... เธอก็ได้ทำมันลงไปแล้ว 1140 01:36:50,776 --> 01:36:52,574 ล้อเล่นน่ะ 1141 01:37:00,285 --> 01:37:04,916 ฉันได้ยินด้วยนะ เสียงที่ดังเมื่อสิ่งสำคัญของเธอกำลังสูญหายไป 1142 01:37:07,960 --> 01:37:13,627 มันไม่ได้ดัง โป๊ะ แต่มันดัง ตูม ตูม 1143 01:37:22,107 --> 01:37:24,008 พอได้แล้ว 1144 01:41:36,194 --> 01:41:37,685 วาตานาเบ้ ... 1145 01:41:37,863 --> 01:41:41,857 เธอเป็นคนทำระเบิดนั่นขึ้นมา 1146 01:41:42,067 --> 01:41:43,831 และเป็นคนกดจุดชนวนด้วยตัวเอง 1147 01:42:26,912 --> 01:42:30,007 นี่คือการแก้แค้นของฉัน 1148 01:42:33,451 --> 01:42:35,613 ฉันจะถีบส่งเธอไปสู่ขุมนรก 1149 01:42:51,369 --> 01:42:58,367 นี่คือบทแรกของการลงโทษ 1150 01:43:13,925 --> 01:43:15,757 แค่ล้อคุณเล่นน่ะ 1151 01:43:17,762 --> 01:43:22,325 จากบทประพันธ์ของคานาเอะ มินาโตะ 1152 01:43:23,868 --> 01:43:28,329 ทากาโกะ มัตซึ 1153 01:43:28,907 --> 01:43:32,344 โยชิโนะ คิมูระ 1154 01:43:32,911 --> 01:43:36,348 มาซากิ โอกาดะ 1155 01:43:36,372 --> 01:43:38,372 [THAI] 152736