All language subtitles for 1962.Light in the Piazza.[Guy Green][Dutch.25fps]

LICHT OP HET PIAZZA

In Florence staat het indrukwekkende
Palazzo della Signoria.

De toren is gebouwd door Arnolfo
di Cambio, tussen 1298 en 1314.

- Hij is wel 55 meter hoog.
- Ma, die leeuw heeft geen tanden.

Ik heb het warm en m'n voeten doen
pijn. Ik moet even ergens zitten.

Daar bijvoorbeeld. Lijkt je dat
geen lekker rustig plekje?

Laten we vanavond cannelloni eten.
En gelati als toetje.

- Toe nou, mama.
- Niet zeuren.

- Je eet alleen maar cannelloni.
- Mama, Ik ben dol op cannelloni.

Okee, Clara, het is jouw maag.
Eet jij maar lekker cannelloni.

Een jus fresca voor haar
en voor mij een Cinzano met ijs.

- Mama, hoe heet het hier?
- Piazza della Signoria.

Heel mooi. Wat is hier gebeurd?

Dat beeld van die lange bleke jongen
is van Michelangelo. Weet je nog?

En ik vrees dat er ook een monnik
op de brandstapel is gestorven.

Hij vertelde de mensen dat ze slecht
waren en toen werden ze boos.

Volgens mij hebben ze er spijt van.
Er ligt nu een gedenksteen.

Clara.

- Hij heeft ons al eerder gezien.
- Dat kan ik me niet herinneren.

Signora, mijn Engels is niet zo...

Mijn Italiaans ook niet. Dank u.
Clara, zullen we maar eens...

Ik zag jullie op zondag...
Piazza della Repubblica.

Weet u nog? Musica.

-En die dame, fantastica.
O sole mio.

Goed he? Il mio negozio...
Mijn winkel is daar.

- Mag ik?
- Scusi, het wordt al laat.

Ik heb m'n drinken nog niet op.

- Grazie mille.
- Prego.

Mag ik even kijken?

Dassen, Borsalino-hoeden,
handschoenen. Alles voor heren.

- Het is voor uw echtgenoot.
- Die is er helaas niet bij.

U moet cadeaus voor hem
meenemen. En ook voor uw man.

- Ik heb geen echtgenoot.
- Signorina? Vergeef me.

- Fabrizio Naccarelli.
- Clara Johnson.

- Aha, famiglia van Van Johnson?
- Nee, dat niet.

Signora, u hebt... Hoe zeg je dat?
Een prachtig gebruinde huid.

- En jij ook, Signorina. Bella.
- Ik ben overal bruin.

Behalve waar m'n zwembroek en...
Wat is beha in het Italiaans?

We hebben geen tijd om het
op te zoeken, lieverd. Quanto.

- Permette.
- Nee, dat is helemaal niet nodig.

- Ik roep wel een taxi.
- Het is vlakbij, we lopen wel.

Logeert u in het Savoy?
Het Excelsior Italia is vlakbij.

- We logeren in het Grand.
- Het Grand? Heel sjiek.

Kom mee, Clara.
Mag ik u nogmaals bedanken?

- Fortunatissimo.
- Tot kijk.

- Mama, wat betekent dat?
- Fortunatissimo.

Blij u ontmoet te hebben, denk ik.

- Fortunatissimo, Fabrizio.
- Fortunatissimo, Clara.

- Is hij af, lieverd?
- Bijna. Zal ik 'm voorlezen?

Lieve papa. Het is hier leuk,
behalve vanochtend voor het hotel.

Ik zag 'n witte collie met 'n witte
vlek op z'n neus, net als Ronnie.

Toen moest ik huilen.
Ik mis Ronnie heel erg, en u ook.

Met mama gaat alles goed. Vanavond
hebben we cannelloni gegeten.

Pronto? Spreekt u mee.
Miss Hawtree, ik verwachtte u al.

- Wie was dat?
- Een aardige Engelse dame.

Ze woont al twintig jaar in Italie.
Ze geeft Italiaanse les.

- Ze kan jou Italiaans leren.
- 'Kom binnen' is avanti.

- Ik ken buona sera en ciao.
- Er is nog veel meer.

- Dan mag jij het mij leren.
- Hoe zou je Fabrizio schrijven?

- Hoezo?
- Dan vertel ik papa over Fabrizio.

Dat interesseert hem toch niet.
Vertel hem maar over de hond.

- Mrs. Johnson?
- Komt u binnen, miss Hawtree.

- Clara, dit is miss Hawtree.
- Buona sera.

- Je uitspraak is bijna volmaakt.
- Een glaasje Strega?

- Ik ben nogal dol op Strega.
- Echt? Ik vind het te stroperig.

Alles in Italie is 'te'. Daarom zijn
wij, stijve Engelsen, dol op Italie.

Wat een mooie broche.

Toen we er laatst zo een zagen,
zei u dat u 'm vreselijk vond.

Ga jij maar in bad, dan regel ik het
verder met miss Hawtree.

- M'n brief moet nog af.
- Dat kan wel tot morgen wachten.

Goedenavond, miss Hawtree.

- Knappe dochter hebt u.
- Dank u.

- Op het balkon is het koeler.
- Vindt u het te warm in Italie?

Nee, wij komen uit het zuiden.

Sinds m'n huwelijk woon ik
in Winston-Salem. In North Carolina.

Volgens mij weet ik wel ongeveer
waar dat ligt.

U hebt helemaal gelijk.
Alles in Italie is 'te'.

U blijft zeker nog wel even? Als u
wilt dat uw dochter Italiaans leert?

Ik weet het niet. Een paar weken,
een paar dagen, een paar maanden.

Het hangt ervan af.

Waarom zeg ik 't niet?
Ik heb dit al zo vaak meegemaakt.

We zijn op het balkon omdat ik niet
wil dat Clara ons gesprek kan horen.

Toen ze klein was,
heeft ze een ongeluk gehad.

Aan de rechterkant van haar hoofd
heeft ze een sikkelvormig litteken.

Ze had een Shetland-pony
en die heeft haar een trap gegeven.

Het was kantje boord. Ze is
vier dagen bewusteloos geweest.

Nu heeft ze dat litteken. En het
verstand van een kind van tien.

Mrs. Johnson.

Ik weet het. Zo op het eerste oog
valt het helemaal niet op.

Maar hebt u niets vreemds
aan haar gemerkt?

Iets ondefinieerbaars. Het eerste
wat opvalt, is hoe knap ze is.

Ik heb al heel wat jongens
voorzichtig moeten inlichten.

- Mijn man is daar niet goed in.
- Wat naar voor u.

Ik ben eraan gewend.
Ik hou mezelf altijd een ding voor:

Iedere moeder wil een kleine meid
die nooit groot wordt.

Als je het zo bekijkt,
heb ik geluk gehad.

Ze is echt heel erg lief
en ik ben ontzettend blij met haar.

Ik ben dol op dat groene badzout. De
fles is half leeg. Bent u nu boos?

- Natuurlijk niet.
- Ruik eens.

Dennengeur. Verrukkelijk.

Miss Hawtree komt morgen
om twee uur.

Ik vind haar aardig.
Ze lijkt niet op een lerares.

Nu hoeft u misschien niet meer
de hele dag bij me te blijven.

Ik vind het leuk om bij je te zijn.
Kijk eens aan, nu kan het licht uit.

- Wilt u nog even voorlezen?
- Vooruit, een klein stukje dan.

- Waar waren we gebleven?
- Ik heb de bladzij gemerkt.

Mama, straks val ik in slaap
terwijl u aan het voorlezen bent.

Wilt u nu vast even kijken?

Okee, eens even kijken.
In de badkamer ben ik al geweest.

Nu de kasten nog. Daar zit niets.
En nu nog even onder het bed.

De kust is veilig, geen spoken.
Dat had je toch ook niet verwacht?

- Ik vind het fijn als u even kijkt.
- Echt, spoken bestaan niet.

En zeker niet in Italie.

De bel voor de thee rinkelde en Jo
kwam binnen met een kwade blik.

Amy raapte al haar moed bij elkaar
en zei: Alsjeblieft Jo, vergeef me.

Ik zal je nooit vergeven.

- Buon giorno.
- Is er post?

Nee, misschien vanmiddag.
Waar gaat u vandaag lunchen?

Rond twaalven zijn we vlak bij
de Straat van de Illustere Toscanen.

- Kunt u iets aanbevelen?
- Daar zit u bijna overal goed.

Misschien is het eten
in het Cafe Risole wel het beste.

Fabrizio Naccarelli?
Fabrizio, questo e Carlo.

Giovanni Boccaccio
Nicolo Machiavelli.

Nicolo Machiavelli.
Moet je dat zo uitspreken?

Het moet maar even. Miss Hawtree
kan het ons wel vertellen.

Help me herinneren dat ik het vraag.
Galileo Galilei.

- Galileo Galilei.
- Pier Antonio Michelli.

- Pier Antonio Michelli.
- Fabrizio Naccarelli.

Signora, signorina.
Wat een aangename verrassing.

Buon giorno, signora Johnson, Clara.
Zie je, ik weet nog hoe je heet.

- Come sta?
- Hij vraagt hoe het met je gaat.

Morgen antwoord ik in het Italiaans.
Ik krijg zo m'n eerste les.

Lessen kosten geld. Bij mij
kun je gratis Italiaans leren.

Ik heb de lessen al geregeld.

En uw Engels is helaas niet goed
genoeg om Clara Italiaans te leren.

- Dan mag Clara mij Engels leren.
- Het lijkt me geen goed idee.

Ik zal u een vraag stellen:
Hoe maakt u het, signorina?

- Uitstekend, dank u.
- En u?

- Maakt signor Johnson 't ook goed?
- Er was vandaag geen brief.

- Hoe is 't met signor Van Johnson?
- Ik zei toch dat ik die niet ken?

Scusi, dat was ik vergeten.
-Signora, ik trakteer u op 'n lunch.

- Grazie, maar we hebben geen tijd
- We gingen toch in dat cafe eten?

We zijn te lang
in het museum blijven hangen.

We eten een broodje in het hotel,
voor onze les.

Dan lunchen we een andere keer.
Of zullen we dineren?

Doe je hoed recht, Clara.
Taxi.

- Fortunatissimo, Fabrizio.
- Nee, nu is het arrivederla.

- Op onze volgende ontmoeting.
- Zeker. Arrivederla, Fabrizio.

- Op onze volgende ontmoeting.
- Arrivederla, Clara.

Ik zeg wel dat hij direct
naar het hotel moet.

- Buon viaggio.
- Goede reis. Behouden vaart.

- Voor signorina Johnson.
- Is het voor mij? Laat eens zien.

Wat een schatje, he?

Hartelijke groeten van uw vriend,
Fabrizio Naccarelli.

Hoe weet hij nou dat ik gek
op honden ben? Wat lief van hem.

We kunnen geen cadeaus
van vreemden aannemen.

Hij is toch geen vreemde.
Toe nou, mama.

- Die zielepoot heeft geen huis.
- Okee, rustig nou maar.

Grazie, mamma mia. Klopt dat?
-Laten we bellen om 'm te bedanken.

We sturen wel een briefje,
zodat hij het nooit meer zal doen.

Mooi, he?

Het toeval is ons
bijzonder gunstig gezind.

-Kijk, ik draag een van de anjers.
Grazie.

We hadden toch gevraagd
of u niet meer...

Ik mocht geen honden meer sturen.
U hebt niets over fiori gezegd.

- Signora...
- Grazie, we hebben al geluncht.

Ik mag van uw moeder
geen honden of bloemen meer sturen.

- Ze heeft niets over snoep gezegd.
- Een enorme doos. Erg vies.

Niet te geloven. Hij weet elke dag
waar we zijn. Net een bloedhond.

Ziet hij niet dat er iets
met Clara aan de hand is?

Zijn Engels is net zo slecht
als haar Italiaans.

Net of ze geen woorden
nodig hebben.

Het zijn net twee spelende kinderen.

Clara.

Is dat Fabrizio niet?

Ik heb je voet.

Ik kan niet zeggen
dat ik verrast ben.

Hij zwemt waarschijnlijk al
onder water sinds wij hier zitten.

Het zijn net twee vlinders.

Alleen denken vlinders
niet zo vaak aan seks.

We zijn met Clara
naar het buitenland gegaan, -

- toen ze op een dag haar armen
om de kruideniershulp sloeg.

De artsen zeiden
dat we het onder ogen moesten zien.

Dat we aan Clara moesten uitleggen
wat wel mag en wat niet mag.

Maar dat soort gevoelens
houdt daar geen rekening mee.

Ik had me voorgenomen
om vandaag niet te roken.

Ze is helemaal door het dolle heen.
Straks gaat ze nog huilen.

Kon ik dat maar doen.

Buon giorno, signore.

Ik heb een litteken
boven m'n rechteroor.

Nee, tu sei bella.
En je haar is prachtig.

- Clara, het is tijd voor je les.
- Vandaag niet, toe nou.

Ga vanavond met me uit eten.
Anders heb ik geen excuus.

- Heel graag, maar vanavond...
- Wat gemeen. Ik wil geen lessen.

Ik kom wel naar het hotel.
Om zeven uur. Ciao.

- Fortunatissimo, Fabrizio.
- Nee, geen fortunatissimo meer.

- Nu is het arrivederla.
- Fortunatissimo klonk beter.

-Vind je? Dan vind ik dat ook.
Fortunatissimo.

Wacht even, ik heb de boeken
in de auto laten liggen.

We moeten die afspraak afzeggen.
We mogen geen vrienden worden.

- Waarom niet?
- Dan gaat hij nooit meer weg.

Maar wij moeten toch terug
naar papa en Ronnie?

Het was moeilijk
om afscheid te nemen van Ronnie.

Straks ga je Fabrizio aardig vinden
en dan kom je hier nooit meer terug.

Ik vind hem nu al aardig.
Ik kan hem altijd brieven schrijven.

Het leven is hard. We gaan gewoon
eten en dan krijg jij cannelloni.

Ik praat niet meer met u.
Met niemand.

Als je niet snel gaat eten,
zul je daar spijt van krijgen.

- De portier wist een leuk...
- Fabrizio.

Signorina, che fortuna.

Ik was bij 't hotel, 't restaurant.
Geen signora, geen signorina.

Ik was ongelukkig. Ik ben gaan lopen
en daar zijn jullie dan.

- Is er iets misgegaan?
- Ja, er kwam iets tussen.

Wat zie je er mooi uit.
En wat ruik je lekker.

- Nog niets besteld? Permette?
- Natuurlijk, ga uw gang.

- Wat vind je lekker?
- Cannelloni.

Als je je niet gedraagt,
ga je maar in de hoek staan.

- Fabrizio.
- Papa.

- Wat een verrassing.
- Je had me niets verteld...

Mijn vader.
Signora en signorina Johnson.

- Piacere, signor Naccarelli.
- Leuk om u te ontmoeten.

U spreekt uitstekend Engels.
Gaat u toch zitten.

M'n Engels is niet meer
wat het geweest is.

In de oorlog heb ik wat dingetjes
voor de Amerikanen gedaan.

In het verzet, begrijpt u?
Tijdens de bezetting.

Ik vond ze heel sympathiek.
De nazi's kon ik wel schieten.

Ik was ook niet zo dol op die lui.

Ik ga vaak wandelen na het eten.
Een paar kilometer de pas erin.

U kunt zich voorstellen
dat ik aangenaam verrast was.

- Hebt u zin in koffie?
- Dat lijkt me heerlijk.

- U bent familie van Van Johnson?
- Dat heb ik niet gezegd.

- Ik ben bang van niet.
- Helaas. Een uitstekend acteur.

Fabrizio is heel stout.
Hij heeft straf verdiend.

Natuurlijk is hij stout. Hij is
mijn zoon, dat kan niet missen.

- Bevalt Florence een beetje?
- Jazeker. Dat kan toch niet anders?

Wij Florentijnen zijn niet sterk.
We lijden zwaar onder kritiek.

- Waar logeert u?
- In het Grand.

Morgen is het een feestdag. Ze zijn
de tribunes al aan het opbouwen.

Voor de voetbalwedstrijd.
Mag ik u beiden uitnodigen?

- Alstublieft, mama.
- Dat lijkt ons heel leuk.

U moet niet boos zijn als mijn vrouw
niet meekomt. Ze is in de rouw.

Ze komt uit Napels.
Uit een zeer grote familie.

Er gaat altijd wel iemand dood.

Mijn zoon zal een tijd en een plaats
met u afspreken. Signora.

Signorina.

Ik moet nog zeker vijf kilometer
lopen. Goed voor de gezondheid.

Arrivederla. Ciao, Fabrizio.

Charmant, vindt u niet?

Kom maar hier staan.

Dit is de Optocht der Edelen.
Die houden ze twee keer per jaar.

Tijdens het toeristenseizoen,
uiteraard.

Daar heb je m'n neef,
Marchese Vallino.

Niet wat je noemt
een nobel paard, he?

- Arm paardje. Hij kijkt zo triest.
- Hij is ook triest. Marchese.

De voetbalwedstrijd begint zo.
M'n vader wacht in de tuin.

- Iemand kneep me, in m'n...
- Fabrizio begrijpt heus wel waar.

Fabrizio.

Helaas zitten we niet bij elkaar.
Jullie zitten op de bovenste rij.

Het programma.

Dat zijn onze plekken.

Hoe zal 't met de kinderen boven
gaan?

Wat een mooi koppel is 't toch.
Jammer dat jullie weer weggaan.

- Niet te snel, hoop ik.
- Dat weten we nog niet.

Amerikanen
blijven vaak lang in Florence.

- Sommigen willen altijd blijven.
- Heel begrijpelijk.

Maar wij moeten wel terug, want
ik heb een man en een gezin thuis.

Uiteraard.
Maar toch zou 't leuk zijn.

- Wat doet signor Johnson eigenlijk?
- Hij heeft een sigarettenfabriek.

- Hij werkt erg hard.
- Dat klinkt interessant.

Maar wat ik doe is ook interessant.
De allerbeste damesschoenen.

- Wilt u een sigaret?
- Ja, graag.

- Het merk van uw man?
- Dat vind ik niet lekker.

Zo, wat zelfstandig. Dat zou
een Italiaanse vrouw nooit durven.

Uw dochter is nu zo gelukkig.
Wil zij Florence wel verlaten?

- Nee, dat wil ze duidelijk niet.
- Dat zal Fabrizio fijn vinden.

Signor Naccarelli, -

- ik moet u iets vertellen.
Het gaat over Clara.

Excuseer me.
Die man ken ik.

M'n vrouw en ik willen u uitnodigen
voor de thee op zondag. Komt u?

Ik wil u graag
aan m'n vrouw voorstellen.

- We kunnen niet lang blijven.
- Waarom niet?

Wat zien jullie er prachtig uit.

Mama, signora en signorina Johnson.

- Fabrizio kennen jullie allebei.
- Hallo.

Signora, m'n zoon, Giuseppe.
M'n schoondochter Francesca.

- M'n vrouw spreekt geen Engels.
- Wat een mooi, lief hondje.

- Hoe heet hij?
- Hij is van Francesca.

Ze heet Stella. Ze heeft
onlangs vijf puppies gehad.

Kon ik je maar meenemen
en aan Ronnie laten zien.

De befaamde Clara, bella . Is 't z
dat u altijd bij uw dochter bent, -

- dat ze geen kaart op de bus mag
doen zonder dat haar ma erbij is?

Negeer hem maar gewoon, hoor.

Fabrizio is uiteraard
heel erg ongeduldig, -

- maar in z'n hart is hij ingenomen
met Clara's gedrag. En wij ook.

- Wilt u melk of citroen in uw thee?
- Melk, graag.

M'n zoon Giuseppe valt erg goed
bij de vrouwen.

Leuk voor hem,
maar niet voor z'n vrouw.

Er was eens een varkentje
dat naar de markt ging...

Mag ik een kopje voor Stella?
Nee, ik geef haar wel wat van mij.

Alsjeblieft, Stella.
Ik hoop dat je melk in je thee wilt.

U heeft echt een prachtige dochter.
Heel charmant.

Stella.

Vind je 't mooi? In Florence heb je
wel 2000 Madonna en Kind-werken.

Clara vindt ze allemaal mooi.

Capisco.
Ja, 't is een goede jongen.

Waarom krijg ik geen broertje?
Zou u niet een baby kunnen krijgen?

- Je kunt een pop krijgen.
- Maar ik heb al een pop.

Voor de oorlog brachten we de
weekends in ons buitenhuis door.

Maar dat is tijdens de oorlog helaas
opgeblazen door de Amerikanen.

- Maar dat was uit militair belang.
- M'n excuses, namens m'n land.

Dat soort dingen hoort bij oorlog.

- U hebt mooie schilderijen.
- Het stelt weinig voor, hoor.

Op eentje na, dan.

Een schilderij van Ghirlandaio.
Niet zo'n heel beroemde.

Hij maakte 't voor het huwelijk
van een van m'n voorouders.

Het heeft een bepaalde kwaliteit...

AMERIKAANS CONSULAAT

Eigenlijk heb ik m'n paspoort
helemaal niet verloren.

Het gaat over een romance tussen
m'n dochter en een jonge Italiaan.

Het consulaat geeft geen advies
over prive-zaken. Gabriella.

Een pastoor wel, of een predikant.

Gabriella, breng me even een kopie
van de aanwezige diensten.

Wij betalen u wel om hier te zijn.
Alleen praten zou me al helpen.

Het spijt me, ik ben ook zo moe.

Borghe San Frediano, prego.

Pianissimo.

Stop, stop.

Ik weet wat ik zou moeten doen,
maar ik kan me er niet toe zetten.

Ik kon altijd logisch handelen.
Nu lijkt 't wel alsof ik verlamd ben

Het zal wel overgaan.
Ze raken vast op elkaar uitgekeken.

- Ik leef met de dag, kun je zeggen.
- Italie in een notendop.

Eens zien, wat is nu precies de kern
van het probleem waar u voor staat?

Uw dochter dreigt te vallen voor
een jonge Italiaan. Katholiek, dus.

Triest als mensen verliefd raken
en het geloof een obstakel vormt.

- Zo is het toch, mrs. Johnson?
- Sorry, wat zei u, dr. Herlie?

- Dat is toch triest?
- Jazeker.

U weet zeker dat er geen andere
obstakels zijn dan zijn geloof?

- Waarom vraagt u dat?
- Er is iets in uw houding, weet u.

- Misschien verbeeld ik het me wel.
- Inderdaad.

- Nog een kopje thee?
- Nee, dank u.

Mrs. Johnson, ik ben van Italie
en de Italianen gaan houden.

Ik denk dat ze van elkaar houden.
Waarom zouden ze niet trouwen?

Z'n ouders zullen wel wensen dat
ze zich tot 't katholicisme bekeert.

- Dat lijkt mij ook, ja.
- Zal ze daarmee instemmen?

- Dat zal haar een zorg zijn.
- Maar wat zou u daarvan vinden?

Ik weet het niet. Haar vader zou
er erg op tegen zijn. Hij is erg...

Heeft u hem al geschreven?
Zijn u en mr. Johnson gescheiden?

- O, nee.
- Tja, ik dacht... Amerikanen...

- Mr. Murdock voor u aan de lijn.
- Laat ik maar weer gaan.

- Sorry dat ik u niet kan helpen.
- Dat ligt aan mij, niet aan u.

- Zult u wel haar vader schrijven?
- Vanavond nog.

Als uw dochter en uw geloof
u echt aan het hart gaan, -

- zou ik maar heel goed nadenken
voor u besluiten neemt.

Tot ziens en dank u wel.

En waar denk jij naartoe te gaan?

- Hoe kwam je langs miss Hawtree?
- Ze moest naar het toilet.

Waar wilde je naartoe gaan?
Wij liegen niet tegen elkaar.

Omdat u 't per se wilt weten:
ik zocht Fabrizio.

- Gelukkig, daar ben je.
- Moet u me maar niet alleen laten.

Meteen naar je kamer
en daar blijven. En pak je schoenen.

En geen televisie.

Ik kwam haar tegen op de Ponte
Vecchio. Hemeltje, wat is dat?

Het is zonet hier bezorgd.
Sorry, ik heb haast.

Tot woensdag maar weer.

voor de signora en signorina
vriendelijke groet, fam. Naccarelli

Ik moet nu echt iets doen. Echt.

Clara, kom eens hier, schat.

Ik ben net naar de dokter geweest.

Ik wilde je plezier niet vergallen,
maar ik voel me niet zo goed.

De arts wil dat ik hier wegga.

Ik ga voor ons tickets
naar Rome boeken.

We komen terug als ik me beter voel.

Ik zal papa meteen bellen.

Als jij het hem vraagt, wil hij
misschien naar Rome komen.

- Samen met Ronnie?
- Honden kunnen niet tegen vliegen.

Je wilt toch niet dat Ronnie
ziek wordt, of wel soms?

Daar is de telefoon.

Zeg maar tegen de juffrouw
dat je met je papa wilt praten, -

- in Winston-Salem, North Carolina,
Verenigde Staten van Amerika.

Wat denk je?

Ik wil spreken met Winston-Salem,
North Carolina, Verenigde Staten.

- Kom, straks missen we de trein.
- Ik wacht op Fabrizio.

- U hebt 't hem toch laten weten?
- Ja, maar we zijn in Italie...

Je kunt het hem in een brief nog
wel uitleggen. Kom nu, schat.

Fabrizio.

Moeder, ik zie Fabrizio.

- Momento, Clara.
- Ma, wat moet ik doen?

- Wuif naar hem.
- Ik moet met hem praten.

- Heb je dan niet m'n...
- Waarom ging je weg?

- Het is maar voor even, hoor.
- Nee, ik ben bang. Ga niet weg.

- We komen terug, hoor.
- Je mama vindt mij niets.

Hoe kom je daar nu bij, gekkie?

- Niet zo schreeuwen, dank u.
- U geeft ons hier een slechte naam.

Ik kom al. Hier, ik zou je Bambino
niet geven als ik niet terugkwam.

- Voor jou. Caramelli.
- Daar ben ik gek op.

We komen echt terug.

Ma, Fabrizio heeft beloofd
om op Bambino te passen.

We moeten gaan, Clara.

- Fortunatissimo, Fabrizio.
- Nee, arrivederla, Clara.

- Papa.
- Dag, lieverd van me.

Rustig, schatje. Laat je ook nog
wat voor je moeder over?

- Laat me je even goed bekijken.
- Ziet ze er niet Italiaans uit?

- Wat mag dat allemaal zijn?
- Dieren en... Fabrizios.

- Wat is een Fabrizio?
- Fabrizio is m'n geliefde.

Schatje, gebruik je Italiaans om ons
een taxi en portier te bezorgen.

En wat is hier allemaal gaande?

Moest ik nu echt weg midden
in een belangrijke campagne?

Waarom heb je niet iemand even apart
genomen? Dat is toch niet zo erg?

Ik wilde wel met z'n vader praten,
maar weet je...

- Als je ze samen zou zien...
- Vertel me niet dat jij ook al...

- Ik zei dat alles in de taxi moest.
- Ik ben erg trots op je.

- We hebben zo'n mooi uitzicht.
- Niet huppelen, lieverd. Okee?

Welterusten, schat. Droom zacht.

- Hoe kom je aan dat kleurtje?
- Door in de zon te liggen.

Het maakt je waanzinnig mooi.
Ik ben zo terug.

Noel. Vind je ook niet dat Italie
Clara goed heeft gedaan?

- In welk opzicht?
- Ze ziet er veel meer uit als...

- Ik zie geen verschil, hoor.
- Dus jij ziet geen verbetering?

- Ze heeft wat Italiaans geleerd.
- Ik denk dat ze...

Hou je jezelf nog steeds
voor de gek? Blijf je dromen?

Dat is m'n enige droom, dat Clara
eens weer gezond zal zijn.

Vrouwen geven het nooit op, he?

Ben je vergeten wat voor fiasco het
werd toen je haar opgaf voor school?

- Ze was toen 14.
- Ik weet het nog heel goed.

- Dat was absurd van mij.
- Je zegt het zelf.

Maar jij was toen in Bermuda
en Clara leek zo normaal.

Het was zo'n mooie
particuliere school.

En daarom verzond je allemaal
leugens. Maar die kwamen snel uit.

Dat waren de mooiste weken van
m'n leven. Haar van school halen, -

- en samen haar huiswerk doen.

En wat deed 't met Clara toen
de klas haar steeds uitlachte?

En wat deed het met mij toen jij
alles aan de rector moest bekennen?

- Het heeft mij ook iets gedaan.
- En jij blijft dus maar dromen.

Wie een droom heeft
moet niet naar Italie komen.

Hoe oud en begraven die droom ook
is, in Italie krijgt hij nieuw leven

- Wat zei je?
- Niets. Non e niente.

Niet zo in het Italiaans smoezen.
Je Engels begrijp ik al niet.

- Even iets anders: Ik hou van je.
- En ik van jou.

Hoe kunnen we vrijen
als je ligt te huilen?

- Noel, ik ben gewoon uit m'n doen.
- Dat ben je al een hele tijd.

Toen die pony haar schopte,
kreeg ons huwelijk ook slaag.

En hou alsjeblieft op
met dat 'O Noel' van je, wil je?

- Een sigaret?
- Doe maar.

Dank je.

- Kon ik maar aan boord slapen.
- Moet u echt terug naar huis?

- Ik ben hier al veel te lang.
- We zullen je missen, Noel.

Ga anders met mij mee terug.
Jullie zijn Europa nu vast zat.

- Er zijn vast nog lege plaatsen.
- We kunnen niet terug naar huis.

- Wil je Ronnie dan niet zien?
- We gaan terug naar Florence.

- Dat heb ik aan Fabrizio beloofd.
- Fabrizio verwacht niet echt...

Jawel, u hebt het zelf beloofd.

- Een belofte is heilig. Ik zei...
- Hou je nu op, ja.

Maar ma heeft 't beloofd.
U hebt 't beloofd, beloofd...

Taxi.

Slaapt ze? Clara zal morgen
vast weer alles vergeten zijn.

- Niet met die Fabrizio, hoor.
- Denk je echt dat ze van 'm houdt?

Dat weet ik gewoon.
Ze is een vrouw.

- Jij liet 't uit de hand lopen.
- We zijn naar Rome gevlucht.

- Ik begrijp 't niet. Die familie...
- Nacarelli.

- Vermoeden die dan niets?
- Ik weet 't niet.

- Ze zijn gewoon op ons geld uit.
- Nee, ze zijn zelf rijk.

Denk je nu echt dat Clara en die
jongen met elkaar kunnen trouwen?

Ik weet 't niet, ik denk 't wel.

Dat mijn dochter 't leven kan leiden
dat ik voor haar onmogelijk hield?

Clara kan toch nooit
zelfstandig leven?

Dat hoeft ook niet. Weet je niet
hoe mensen met enig geld leven?

Jonge meisjes hebben een kinder-
oppas en ook een schoonmaakster.

Echt, van Clara zal niets meer
vereist worden dan dat ze er is.

O ja? Verklaar je nader.

Clara zal elke dag de eenvoudige
dingen doen waar ze van houdt.

's Middags zal ze zich omkleden
om ergens vrienden te ontmoeten.

- Om waarover te praten?
- Over filmsterren en huisdieren.

Alleen daar praten ze over. En
Fabrizio houdt van haar zoals ze is.

Hij houdt van haar tederheid,
haar lieve en goede karakter.

Ik weet dat het klinkt alsof ik
mezelf tot iets wil overhalen.

Zorg dat je daarmee ophoudt.
Je doet 't steeds vaker.

Ik heb thuis iets gedaan. Ik weet
dat we 't erover hebben gehad.

- Waar hebben we 't over gehad?
- O jee, ik moet nu weg.

Receptie.

Kunt u zorgen dat er
over 10 minuten een taxi is?

Ik wou dat ik nog even kon blijven.

Je hebt iets gedaan waarover we
't eerder hebben gehad. Wat?

Ik heb het al jaren willen doen.
Maar jij wilde het niet.

Besef je wel wat er met Clara
gebeurt als wij er niet meer zijn?

Je moet 't nu eens onder ogen zien.

We weten allebei dat een speciale
school het beste voor haar is.

- Je hebt beloofd dat niet te doen.
- Ik hou ook veel van Clara.

Kijk me niet zo aan. Ik ben erheen
gegaan om 't nog eens te bekijken.

Het lijkt net een soort club.
Clara zal er gelukkig zijn.

Jij zal dan gelukkiger zijn, ja.

Nee, Clara. En dan zal ze geen
zorgen meer hebben over Fabrizio's.

- Hoe kun je haar opsluiten?
- Dat wordt ze niet.

Met feestdagen komen ze thuis
en we kunnen haar altijd opzoeken.

- Maar dan is alles afgelopen.
- Je fantasie, ja.

- Dat Clara weer beter kan worden.
- Dat heb ik nodig.

Maar dat is oneerlijk. Tegenover mij
en tegenover jou en Clara.

Pronto? Hij komt er meteen aan.

- Je moet nu echt gaan.
- Neem jij mee wat ik achterlaat.

- Ga je niet mee naar 't vliegveld?
- Stel dat Clara wakker wordt.

Alleen zo kunnen jij en ik nog
een leven voor onszelf opbouwen.

Je moet nu echt beslissen.
Ben je een oppas voor Clara, -

- of een echtgenote voor mij?

Het was hier erg leuk.

Hallo, met mrs. Johnson.

Ik wilde graag twee kaartjes
voor de trein morgen naar Florence.

Grazie.

Dezelfde suite, signora Johnson.
Ik regel alles wel.

Signora, er is een brief voor u.

Welkom terug in Florence.
Wilt u me zo snel mogelijk bellen?

Fabrizio dreigt met zelfmoord.
U hebt z'n Italiaanse eer gekrenkt.

De hele familie bemoeide zich
ermee. Het hele huis op stelten.

- Het spijt me als ik...
- Het was eigenlijk wel spannend.

M'n vrouw wilde niet eten.

Ze ging naar haar Maria-beeld
in haar kamer. Daar is ze nu nog.

- Ik zal haar bloemen sturen.
- Dat heb ik al voor u gedaan.

Heel erg bedankt.

Alleen ik behield m'n eetlust.

Ik wist dat Fabrizio niets zou doen
en ook dat u terug zou komen.

Op hun jonge leeftijd, -

- komt elke aanraking, elke blik,
elke zucht rechtstreeks uit 't hart.

Voor hen komt liefde als vanzelf,
zoiets als ademen, slapen, lopen.

Wij zijn al een stap verder.
We weten nog hoe 't was.

Er valt helaas niets te doen.
Laten we onze kinderen opzoeken.

Van Fabrizio weet ik 't niet.

Vind maar eens een jonge
Florentijn zonder ervaring.

Toen ik jong was, had ik als
eerste liefde een boerenmeisje.

Dat dacht ik al. Ik bedoel,
dat geldt toch voor elke signor?

U steekt de draak met me.
Maar non far niente.

Uw dochter is misschien niet
Fabrizio's eerste meisje.

Maar het is een goede jongen en hij
houdt echt van haar. Dat voel ik.

Van Clara weet ik 't heel zeker.
Ze is heel netjes opgevoed.

Dat zijn niet alle Amerikaanse
meisjes. We horen hier rare dingen.

Zo niet de signorina. M'n vrouw
zag meteen hoe onschuldig ze was.

Ze is erg onschuldig.

De afgelopen vreselijke week kon
Fabrizio alleen aan Clara denken.

Terwijl z'n vader Clara's moeder
niet uit z'n hoofd kon zetten.

Met de altijd trieste ogen en
dat wat onwillige lachje. Dat, ja.

- Daar zie ik 't weer.
- Zal ik maar niet meer glimlachen?

Ik wil graag de betekenis
weten van die trieste blik, -

- en van dat kleine lachje.
Misschien kan ik u helpen.

Signor, tijdens mijn verblijf
hier is mij verteld, -

- dat Angelsaksen erg weinig
weten van ware passie.

- Is dat het waar u op zinspeelt?
- U vindt me onaantrekkelijk?

Ik vind u juist heel aantrekkelijk.

Maar er zijn genoeg Amerikaanse
mannen die van vrouwen houden.

Natuurlijk. We doen soms
zulke domme dingen, signora.

Maar ja,
het is zo'n prachtige middag.

Ik heb m'n man alles verteld.
Over u, Fabrizio en de signora.

Wat zei hij daarop? U bent gevlucht.
En nu pijnigt u uw hoofd.

U kon haar tranen niet verdragen
en ging terug. Een wijs besluit.

U moet alles kunnen overdenken.

Toen m'n nicht trouwde, heeft
m'n man 5000 dollar geschonken.

Ik neem aan dat hij het dubbele
aan Clara geeft.

Toen u terugkwam, zei Fabrizio:
Stel dat ze weer weggaat?

Maar ik heb gezegd
dat ze nu zal blijven.

Ik ga pas weer weg als Clara
en Fabrizio getrouwd zijn.

- Ciao, come sta?
- Bene. En jij?

- Ik kwam toevallig langs toen...
- Uitvluchten zijn niet nodig.

Signora Johnson stemt ermee in.
Je mag Clara trouwen.

Bedankt dat je bent teruggekomen.

Wie kan dat onberoerd laten?
Dit delen we dan tenminste nog.

Een prachtig, gevoelig moment.

Ik begrijp 't niet.

Signora Naccarelli,
wat is er aan de hand?

M'n vrouw zei dat een verre nicht,
waarvan we er duizenden hebben, -

- vergunning heeft gekregen om
Clara in de kerk te laten trouwen.

Daarom is m'n vrouw
zo aan het huilen.

We hoeven niet te wachten
tot Clara's catechisatie.

Vader Domenico zegt
dat Clara 't heel goed doet.

Ze laat een grote devotie
voor Maria zien.

M'n vrouw zegt dat ze dat
de hele tijd al wist.

Ik zal Clara zo ophalen. Ze is nu
met Francesca en Giuseppe...

Laten we afspreken over een uur
in het kantoor van de parroco.

Dan kunnen we de papieren
invullen en samen gaan lunchen.

Vergeet niet uw paspoorten.
En een sterke Amerikaanse vulpen.

Er zijn namelijk heel wat
formulieren om in te vullen.

Ik kijk er heel erg naar uit.

Wacht hier.

Francesca zegt dat William Holden
net zo knap is als Glenn Ford.

- En ik zeg dat ik veel knapper ben.
- Ja, Giuseppe. Veel knapper.

U bent zo oprecht en zo mooi. Wie
van jullie moet ik eerst beminnen?

- De moeder of de schoonzus?
- Ze is nog niet je schoonzus, hoor.

We moeten met Fabrizio en z'n
vader wat papieren regelen.

Ciao, Francesca.

Vervelend, maar ik begrijp dat
signor Johnson's werk voorgaat.

- Het spijt hem echt heel erg.
- Maar de bruiloft zal mooi zijn.

Als het ons tenminste lukt
om die papieren te tekenen.

Luister.
Dat helse gezang is verstomd.

Misschien kan de priester
eindelijk tot zaken komen.

Maar ja, een priester
zit altijd in de wijnkelder.

Formulieren, de vloek van Italie.

Je kunt in Italie zelfs geen lijk
worden zonder de juiste papieren.

Hetzelfde liedje in Amerika.
U zou m'n man eens moeten horen.

Vreselijke foto.
U bent toch veel mooier dan dit.

Ach ja, zo'n paspoortfoto. Maar
Clara is op alle foto's even knap.

Ja, deze van de signorina is veel
beter. Deze doet haar recht.

M'n vader is iets vergeten.
Denk aan de afspraken, morgen.

- Sorry, zou u me kunnen zeggen...
- Scusi, geen Engels. Domani.

Moeder, heb ik iets fout gedaan?

- Natuurlijk niet, schat.
- Deed Fabrizio niet raar?

- Hij was overstuur.
- Waarover dan?

Ik weet 't niet.
Het is vast onbelangrijk, hoor.

Ik weet zeker dat morgen
alles weer goed is.

Receptie? Met signora Johnson.
Heeft niemand voor mij gebeld?

Ik begrijp 't. Dank u.

- Zullen we zo maar gaan eten?
- Ik heb geen trek. Gaat u maar.

Laten we onze pyjama's aandoen
en ons eten laten brengen.

Daarna kunnen we TV kijken en ik
kan je voorlezen, net als vroeger.

Dat was toch altijd leuk?
Dus waarom nu ook niet?

Ga jij eerst in bad,
dan zal ik het menu bekijken.

- Dat hoeft niet, schat.
- Laat me nu maar, ma.

- Pronto?
- Winston-Salem aan de lijn.

- Meg?
- Noel, hoe is 't daar?

Ik belde naar Rome, maar had al
snel door dat je in Florence zat.

- Dat was heel slim van je, Noel.
- Wat? Ik kan je niet verstaan.

- Wat is daar allemaal gaande?
- Er is niets meer gaande.

- En wat bedoel je daarmee?
- Dat met Fabrizio is voorbij.

- Hoezo, weten ze 't over Clara?
- Ja, dat kun je wel stellen.

- En wat ben je nu van plan?
- We gaan met 't eerste schip terug.

Waarom niet vliegen?

Zo snel van Florence naar huis zal
Clara echt niet aankunnen, denk ik.

Hoe is ze nu? Kan ik haar spreken?

- Nee, dan raakt ze overstuur.
- Ik zie niet in waarom.

- Ik ben 't ook, hoor.
- Gaan we grappig doen, of zo?

- Hooguit een poging, lijkt me.
- Hoe gaat 't nu met je?

Ik ben blij dat je dat vraagt.
Ik weet dat eigenlijk niet.

Wat klink je vreemd. Wees gerust,
Clara zal zo onderdak zijn.

- Onderdak, waar?
- Niet over de telefoon, schat.

Pas op jezelf, kus Clara en laat
weten welk schip je neemt.

- Hallo, ben je daar nog?
- Ik prent me je instructies in.

Kus Clara, pas op mezelf en laat
weten welk schip ik zal nemen.

Als jij zo doet, heeft het geen zin
om met je te praten. Tot ziens.

M... M... N...

Er is hier een heer
die u wil spreken.

Ik kom er meteen aan.

Ik ga naar beneden. Ik ben terug
voor jij uit je bad bent.

Okee, maar komt u snel terug?

- We wandelen langs de rivier.
- Dat is goed.

- U gniffelt. Waarom?
- U heeft zo'n begrafenisgezicht.

Ja, maar ik ben ook
in een grafstemming.

Ik zag vandaag... Waarom hebt u
me niets verteld, in godsnaam?

Te veel verschil. Als het echte
liefde is, is drie jaar te doen.

- Maar dit is te veel.
- Jaar?

U zult toch zeker wel weten
dat mijn zoon nog maar 20 jaar is?

Maar uw dochter is al 26, dat heb ik
met m'n eigen ogen gezien.

Zes jaar verschil.

Nee, dat is niet waar. M'n excuses,
ik heb u voorgelogen.

Ik zag haar echt niet als ouder.

Ze leken zo dezelfde leeftijd
dat ik 't verschil niet zag.

Clara is een aantal jaren lang ziek
geweest. Ze leek me zelfs jonger.

Lang ziek geweest?
Maar is ze wel genezen dan?

- Ze is zo gezond als ze eruitziet.
- Dat weet niemand.

U ziet dat ze verliefd zijn.
Ze zijn toch allebei heel jong?

Als u nu probeert
om ze te scheiden...

Proberen? Er komt een eind aan
als ik dat wens.

Hebt u 't koud?
Hier, neem mijn jas.

Om uw schouders te warmen.

M'n man heeft me geschreven.

Hij wil ze niet 5000,
maar 15.000 dollar schenken.

Dat is 9.000.375 lire.

U zult hem nu schrijven dat dit
huwelijk niet door kan gaan.

Dat is jammer. Ze hadden
gelukkig kunnen worden.

Mijn zoon is niet zo geleerd.

Ik moet eerlijk bekennen,
hij is zeker geen studiebol.

Wat hij in een vrouw zoekt is een
goed karakter, tederheid, eenvoud.

Alles wat z'n moeder ook heeft.
Alles wat uw Clara heeft.

Vergeef me dat ik het u vraag:
Clara wil toch zeker kinderen?

- M'n vrouw is daar zo vol van.
- Clara wil heel veel kinderen.

Zes jaar leeftijdsverschil.

- M'n vrouw blijft onwetend.
- Mijn man blijft onwetend.

- Daar heb je dat lachje weer.
- Sorry dat het u zo stoort.

Ja, het stoort me zeker.
Maar ik vind 't ook aantrekkelijk.

Bent u nu niet kwaad?
Vindt u het niet ongepast van me?

Dat zou moeten, maar nee.

- Zullen we ergens iets drinken?
- Nee, signor Naccarelli.

Net als Clara ben ik dus
ook heel netjes opgevoed.

Wat Clara betreft, bevalt me dat
wel. Maar niet wat u betreft.

Er zijn momenten
dat 't mij ook spijt, ja.

Laten we het dan zo stellen:
Tussen u en mij zijn er, -

- zaken blijven liggen.

- Wat is er gebeurd?
- Alles komt goed, jongen.

Morgen zullen we opnieuw
de parroco gaan bezoeken.

U heeft me zo in de penarie laten
zitten. Ik wist mezelf geen raad.

Dat spijt me. De signorina
is wat ouder dan ik dacht.

- Jij bent toch 21, zoon?
- 23 jaar. Hebt u een zonnesteek?

Dan heb ik me vergist. Maar je
kunt niet voorzichtig genoeg zijn.

Zeg vooral niets tegen
de Amerikanen.

Anders denkt signora Johnson
nog dat we niet goed wijs zijn.

- Moeder, moeder.
- Wat is er, schat?

Ik heb zo naar gedroomd.

Rustig maar.

Alles zal goedkomen.
Morgen zullen we naar ze toe gaan.

Morgen zal er niets misgaan,
echt waar.

Ga nu maar weer slapen.

- Lees me voor, voor 't laatst.
- Hoezo, voor 't laatst?

Ik denk niet dat Fabrizio
die verhaaltjes leuk vindt.

Nee, dat zit er niet echt in, he?

Okee, voor de laatste keer.

Hoofdstuk 21: 'Laurie zet de
boel op stelten, Jo verzoent.'

Jo's gezicht leek iets te verbergen.
Ze koesterde een geheim, -

- en ze moest echt proberen
om niet heel geheimzinnig te kijken.

Meg zag het wel,
maar ze vroeg niets...

Ze zegt dat het net engeltjes zijn
die uit een schilderij zijn gestapt.

- Gelukkig?
- Ja, maar ik zal je missen.

- Je zult me snel weer zien.
- Clara.

- M'n neef, Marchese Vallino.
- Hoe maakt u 't?

Wat jammer dat signor Johnson
niet aanwezig kon zijn.

En ook heel jammer dat uw neef
Van Johnson niet aanwezig kon zijn.

- Heel jammer, ja.
- Hij moest zeker acteren, he?

- Onze neef... Is er iets mis?
- Nee, hoor.

Ik moest opeens denken aan die man
die door het kanon werd getroffen.

- Hoe is dat afgelopen?
- Hij is overleden.

Ik heb er goed aan gedaan.
Dat weet ik gewoon.