All language subtitles for PIĘTRO WYŻEJ. 1937. W kolorze. Eugeniusz Bodo. Cały film. Stare kino

To nasza broń kobieca, seks, apil To coś,

co was podnieca w dzień Styl, szarm, szyk

Tę was zdobywamy w mik Ooo, jeden znak

A już nie wiecie sami, co i jak

Wstychacie godzinami, ek Och, ach, ach I męczycie

się, że strach Jeden uśmiech i jedyna mimka

Już każdy z was Najtwardszy glas Od razu

grzeczny jest, serdeczny jest Dla każdej z nas

Słaba pleć, a jednak najsilniejsza Słaba pleć, a

jednak najmocniejsza W dzień, szyk, szarm Styl, nasza

broń, to seks, apil Ta ma auto, ta

brylanty Ta puderpuk I na znowu perel sznur

A ja, paranuk I na twarzy dwa doleczki

Ładne oczy, ładne brwi To ważniejsze niż bogactwo

Bo w tym wszystkim była śniadkiewicz Seks, apil

Seks, apil Styl, szarm, szyk Seks, apil

Seks, apil Seks, apil Seks,

apil Dzień, styl, szarm Styl, nasza broń, to

seks, apil Seks, apil Panienki

do kogo?

My do panączka Ja jestem Ponczek, w jakiej

sprawie?

Chciałyśmy prosić pana o autograf Auto co?

Autograf, bo pan ma najmilszy głos ze wszystkich

spikierów w radio To znów nie do mnie

To tamten Ponczek Wynosić się, wynosić się natychmiast

Skandal, skandal naprawdę, trują mi życie Sprawiam dziennie

to samo Damadzy,

damadzy No zobacz, no patrz co się tu

dzieje Co się pan dzieje, tak w samym

domu jest, nie tylko u pana Otwórzesz okno

prędzej Ja tego starego nauczę O, ja go

nauczę No pan robi nowe prześladło Dajno, dajno

mi jeszcze jasiek Jasiek prędzej mówię ci Prędzej

jasiek I poduszkę dawaj Ja go nauczę Ja

mu dam szkołę O tak Protazy,

protazy Co to za czad?

Przecież dziś nie było palone Może się piec

zapchał?

Oje, oje Protazy Piec naprawić Prowadzić mi się

stąd?

Ani mi się śni Ja pana stąd wyleję

Wylewać to pan może wodę z kubła Milcz,

milcz!

Tam pan milczy To jest czwarty flet złamany

panie sędzio Chwili spokoju nie mam Proszę o

spokój Więc pan jest powodem w tej sprawie

Nie panie sędzio On jest powodem, że we

własnym domu wytrzymać nie mogę Panie sędzio Spokój?

Więc konkretnie Dlaczego pan żąda eksymisji?

Czy pozwany nie płaci?

Nie płaci Właśnie że płaci panie sędzio Regularnie?

Każdego pierwszego?

Mnie na złość płaci Żebym go nie mógł

eksmitować Albo to panie sędzio Dwa razy na

tydzień Zbierają się u mnie moi przyjaciele I

gramy Bo ja jestem wielkim miłośnikiem muzyki poważnej

A tymczasem on, ten pan Przepraszam, ten pan

Ze swoim jazz bandem Straszne rzeczy to oni

wyprawiają Ale nic podobnego Wysoki sądzie, nic takiego

strasznego Otóż u mnie również zbierają się moi

przyjaciele I od czasu do czasu Najspokojniej w

świecie gramy Najspokojniej w świecie, najspokojniej Przychodzą z

takimi trąbami Przepraszam pana, z takimi trąbami Niesłychane

rzeczy co wyprawiają Ale ten pan przez cały

wieczór Całymi dniami Całymi wieczorami Ale ja nie

widzę w tym nic złego panie sędzio Ale

to jest straszne jak ten pan Całymi dniami

na swojej fujareczce Przepraszam, nie żadna fujareczka Tylko

chleb, ale pan go tu nie zje Proszę

pana Panowie Tu nie filharmonia Ciekawe czy i

ponczek Wygra Wiber Więc proszę pana, co się

tyczy pańskiej sprawy To złożyliśmy apelację Widzisz, czarny

wiber Proszę Jeżeli pan pozwoli dotknąć wrótki To

kolega przegra dwa punkty Dlaczego?

Bo widzi pan, na tym gra polega Że

kto pierwszy Zauważy obywatela z brodą I krzyknie

wiber Ten wygrywa Co wygrywa?

Jeden punkt, jeżeli broda czarna A dwa, jeżeli

siwa A jak rober To dochodzą jeszcze trzy

punkty Jak to?

Rower z brodą?

Yyy Brodacz na rowerze Wtedy za brodę Jeden

punkt Za rower trzy Razem cztery A za

dotknięcie wrótki Dwa punkty ekstra Skąd ty?

Przegrałeś Zdawiasz w udę Zamazy Ubieramy się No

i jak?

No co?

Sprawy umożliwili?

Umożliwili Dziękuję, dziękuję Siwa, dwa punkty Halo, halo

Nadajemy program Na dzień jutrzejszy Godzina 6.30

Gimnastyka Godzina 7.30 Płyty Godzina 8.00

Protazy Protazy Zamknij aparat, niech ja tego durnia

Już nie słyszę Godzina 9.00 Protazy Przygotujesz

ten pokój Przyjeżdża moja bratanica Panna Lodzia Dzień

dobry panie Kulka Dzień dobry Miał pan dzisiaj

oddać A panie Adamski powiedziałem, że dziś to

dziś Tylko za jakieś pięć, dziesięć minut No

dobrze, czekam u siebie Serwus Mam do ciebie

prośbę Ile?

Sto Czyś to szalał?

A bo widzisz, muszę Adamskiemu zwrócić pięćdziesiąt Przecież

sto No jak to po co?

Przecież sam muszę też czegoś zjeść Ale możesz

być spokojny Bo jutrze zwracam Zwracanie to moja

specjalność A skąd weźmiesz?

Pożyczę sto pięćdziesiąt Pożyczanie to moja specjalność A

potem pożyczysz dwieście, żeby oddać sto pięćdziesiąt No

cóż robić kochanie Żeby mieć, trzeba pożyczyć Żeby

pożyczyć, trzeba oddać A żeby oddać, trzeba znów

pożyczyć No i kiedy to się skończy?

Jak się ożenie Teściunio wszystko zapłaci Właśnie sporządzam

listę Swoich wierzycieli, co?

Nie, posagów z pannami Paniem z posagami No

tymczasem masz to setkę Dziękuję No jakże tam

z twoim gospodarzem?

Po staremu KONIEC

KONIEC

KONIEC

Pomaga, pomaga!

Ratunku panowie!

Panowie proszę w tej chwili Uspokoić tego pana

Pączka Ja oszaleję Tu się mury walą Pomocy

panowie Bo ja nie ręczę za siebie Co

mówisz?

Co?

To ja mówię Przecież pan słyszy, że ja

mówię Co?

Tak, szczęśliwa 13 Tak Panowie, panowie ja oszaleję

Musimy go zagłuszyć Za szał dostanę gramy forte

On nie będzie górą Forte panowie!

KONIEC

KONIEC Policja!

Policja!

Który z panów nazywa się Pączek?

Ja Odechce się panu tych awantur Jak to?

To omyłka!

Tak, tak, omyłka A o co chodzi?

To ten tam na górze robi awantury Panie,

to są dziecinne wykręty Ależ proszę pana To

ja właśnie dzwoniłem Będzie się pan tłumaczył w

komisariacie Fiber!

Ale ja go pierwszy widziałem na schodach Ale

ja dotknąłem pierwszy bródkiem Ale ja tego nie

widziałem Więc to się nie liczy Więc to

ja będę zawsze przegrywał i stawiał kolejki Fiber!

Fiber!

Siwy Fiber!

Fiber!

Fiber proszę, wygrałem!

Wygrałem!

Broda jest?

Jest Siwa jest?

Jest W rynku mam?

Mam Ale człowieka nie ma Rzeczywiście Tego nie

zauważyłem Fiber!

Fiber!

Fiber!

Fiber!

Fiber!

Anna Alicja?

To mówi rodzia polskówna, poznaje pani?

Przyjechałam przed chwilą Tak, dzwonię z domu Przepraszam,

że tak późno Ale jest mi tak jakoś

dziwnie, bo stryjka nie ma w domu.

Dobrze.

Dobrze, przyjdę jutro.

Dobranoc.

Ale co, zazdrościsz mnie?

Wygrałam gąskie, co?

Panowie, zapraszam wszystkich jutro na gęś i koniaczek,

dobra?

Ale serwus, serwus, dajcie mi się wyspać, bo

jutro do radia muszę.

Dobranoc, dobranoc.

No prosimy, prosimy na górkę.

Hola, hola.

Nie na dół, tylko do góry, kochani.

Windy nie ma.

Trzeba perpedes apostolor.

No ja próbać nie potrafię.

O, tu mieszka mój wróg Pączek.

Uuu, zaraz.

Wyręczymy drogiego mojego przyjaciela.

Niech też będzie spikerem Pączek, kamienicznik.

Trzy klucz.

Masz szkodę, no.

O, jest.

Aaa, zaraz, zamkniemy drzwi, że pójdziemy.

Abyś mi nie uciekła, aby jutro nie było

żarcia.

Cicho, sssssssss.

Chwilę pokręcę.

Taka gęś jak ty musi leżeć w śniadaniu.

Spokojnie.

Gąską.

Co to?

Gęś gada?

Nie rozumiem.

O, widzisz?

Jak mówisz po ludzku, to rozumiem.

Posiedz sobie spokojnie.

Ja pójdę się troszeczkę odświeżyć.

Wrócę, to sobie jeszcze pogadamy.

Spokojnie, spokojnie.

Spokojnie.

Co to?

Numer się zgadza, ale reszta nie bardzo.

Co pan tu robi?

Głupieje.

Jak pan tu wszedł?

Chyba przez pomyłkę?

Nie.

Przez drzwi.

Proszę w tej chwili wyjść.

Pan jest w obcym mieszkaniu.

Przepraszam, ja jestem w obcym mieszkaniu?

Tak, pan.

Niespodychany.

Chwileczka, chwileczka.

Więc to mieszkanie nie jest moje?

Naturalnie.

Proszę wyjść.

Chwileczka, chwileczka.

A może rzeczywiście nie jest moje mieszkanie?

Jak to nie moje?

A tam kto stoi jak byk?

Proszę, o.

Czyja to fotografia?

Moja?

Proszę porównać.

Moja?

To znaczy, że moje mieszkanie.

Zaraz, chwileczka, o.

Kto zabronił tłuc?

Nikt nie zabroni i nikt nigdy nie zabroni.

To znaczy, że moje.

Chwileczka.

Jest wazonik.

Nie ma wazonika.

Kto zabronił?

Nikt.

To znaczy, że moje.

Chwileczka, zaraz.

Co pan wyrabia?

Tam na dole ludzie mieszkają.

Tam na dole ludzie nie mieszkają.

Tam mieszka Ponczek.

Ponczek?

Nie rozumiem.

Mój gospodarz, mój wróg.

Chce mnie wylać z mieszkania.

I za co, pytam się?

Komorne place, spokojny jestem.

Nie by ci tak o twoją głowę kukli.

Już wierzę, wierzę, że to pańskie mieszkanie.

To dobrze, bo bym całe mieszkanie zdemolował.

Pani wybaczy, zupełnie zapomniałem przedstawić się.

Ponczek jestem.

Henryk Ponczek.

Jak to Ponczek?

Mówił pan, że Ponczek mieszka pod panem.

Niestety ta kreatura nosi to samo nazwisko, co

i ja.

Teraz rozumiem.

Co?

Nie, nic, nic.

A to ci heca.

Z tymi ponczkami.

Nie.

Jak to, pani odchodzi?

O, jaka szkoda.

Zjawiła się pani nagle jak gęś.

Jak królewna chciałem powiedzieć.

Jak królewna z bajki.

Tak romantycznie pani tu przyszła.

A tak prozaicznie chce pani odejść.

Szkoda.

Proszę o klucz.

Naprawdę?

Proszę o klucz.

Proszę.

Klapa.

Wyrzuciłem przez okno.

Jak to przez okno?

No po prostu za dużo piłem.

Wszystko pokielbasiło się.

Ale to jeszcze nic, proszę pani.

Miałem raz gorszy wypadek.

Umówiłem się z jedną panią i po pijanemu

zapomniałem.

Czy mieliśmy się spotkać 6 sierpnia na ulicy

3 maja czy też 3 maja na ulicy

6 sierpnia.

Tak, tak, to bardzo ciekawe ale ja stąd

wyjść muszę.

Nikt panią nie zmusza.

Panie?

Już, już otwieram, już proszę.

Nie ma klucza.

Tak.

Co tu zrobić?

Co tu zrobić?

Mam genialny pomysł.

Zawołam dozorcę i...

Nie, nie, nie, nie.

Nikt nie może wiedzieć, że ja tu jestem.

Co zrobić?

Co zrobić?

No.

Zaczekać do rana.

Jak to z panem?

No, ze mną.

Z Gęsią.

Ładna historia.

Ładna.

I co teraz będzie?

Może...

Może...

jakieś wierszyki pani przeczytać z przyjemnością?

Powrót taty albo...

O, to moja piosenka.

Słowa i muzyka moje.

Zagrać pani?

W tym pani posłucha.

Gdy ktoś jak ja posadzę do gromady i

młody jest i ogień ma we krwi ten

wciąż co dnia używa gdzie się da i

trzyma się zasady, która brzmi jeżeli kochać co

dzień lub dwa, bo człowiek wtedy przyjemność ma,

gdy dzisiaj ta a jutro ta co dziś

użyję, to wiem, że mam co dziś wypiję,

to wiem, że sam na razie brać co

się da za parę lat, kto wie co

spotka jeszcze mnie, więc póki czas korzystam z

życia, co będzie jutro nie moja rzecz, nie

patrzę naprzód nie patrzę wstecz, i jedno wiem

wiem, wiem, wiem, żyję dzisiejszym dniem, dziś, dziś,

dziś dziś, to mi zaprząta myśl Wygląda pan

na takiego.

A pani wygląda jak królewna.

Właściwie skąd się pani tutaj wzięła?

Królewne nie tłumaczą się.

Może kiedyś pan się dowie.

Tymczasem niech panu wystarczy, że...

Co?

Że los mnie do pana zesłał.

Jestem wdzięczny losowi za tak piękny upominek.

Upominek losu jest bardzo zmęczony.

Przepraszam!

Zupełnie zapomniałem o roli gospodarza.

W tej chwili pościelę tapczam.

Nie, nie, nie, to już lepiej ja sama.

Bardzo proszę.

Tam jest sypialnia.

A pan?

Ja jeszcze mam inne pokoje.

Gabinet, stolowy, jadalnia i masa pokoi.

Wszystko na apartament jest do dyspozycji pani.

Dobranoc.

Dobranoc.

To jeden raz i strzelę.

A teraz wyrzuć prawo i lewą nogę.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz, dwa.

Raz.

Sześć.

Raz, dwa.

Szyb.

Raz, dwa.

Szyb.

Raz, dwa.

Ale dziś trudna gimnastyka.

Dzień dobry.

Panienka przyjechała.

Czy Spryjek już wstał?

Wstał, wstał, wstał, kochanie.

Ale wstać nie może.

Jak tyś wyrosła.

Jak wyładniała.

Spryjek też dobrze wygląda.

Ale wyglądałbym w nim.

Grubo lepiej, gdyby nie ten tam na górze,

życie mi zatruwa.

A co to za jeden?

O, pyskacz radiowy, z przyjemnością bym go uziemił.

Ach, co to za typ!

Wyobraź sobie, dzisiejszej nocy, proszę pana, antena zerwana.

Aaa, teraz rozumiem dzisiejszą gimnastykę.

To znowu jego skutka!

Aaaaa!

A-pa-pa-pa!

Pa-pa-pa-pa!

Bam-ba-da-ba-pa-pa-pa-pa

-ba-da-ba-pa-pa-pa!

Gdyby ktoś, jak ja, jak ja pewnego dnia

Poczuje, że się ktoś to serca wkradł To

z nim już źle, już nie wie czego

chce Choć wiedział przez dwadzieścia parę lat Zaczyna

marzyć, zaczyna śnić Że bez tej jednej nie

może żyć Bo ona przy nim i ona

z nim i ona już Każdego dnia i

nagle cel już mam Bo już nie jestem

sam i jestem pierwszy raz Szczęśliwy Nie patrzę

naprzód, nie patrzę wstecz Znalazłem moją najdroższą rzecz

I wiem, że ta, ta, ta, ta, ta

moje serce ma Ta, ta, ta, ta do

ostatniego dnia Ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta Ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta, ta Ta, ta,

ta, ta, ta, ta, ta Do ostatniego dnia

Czy wolno wiedzieć Ci co to za ta?

Ha, gdybym ja to wiedział Byla, Jest i

nie ma jej Pomimo, że jest Ale gdzie

ona jest, to straszne Zworze pszeniale Tendencja artificial

Żyto 22.30 Wszenica dwadzieścia pięć dziesięć.

Owiec siedemnaście dwadzieścia.

Na tym kończymy komunikat giełdy zbożowej.

Za chwilę komunikat policyjny.

Zginął chłopiec.

Lat osiem.

Blondyn.

Oczy jasne.

Ubrany był w ciemno jesionkę.

Szaro cyklistów.

Halo, halo.

Komunikat policyjny numer dwa.

Zginęła szatynka.

Lat około dwudziestu.

Blękitne oczy.

Jasny uśmiech.

Cudowny głos.

Wyszła bez słowa pożegnania.

Zostawiła tylko mnie i gęś.

A poza tym żadnego znaku.

Błagam ją.

Błagam ją, żeby dała znać o sobie.

Bo chcę jej powiedzieć, że...

Pan jest nieprzytomny.

Tak jest, panie dyrektorze.

Jestem nieprzytomnie zakochany.

Ale to było takie piękne.

Takie cudowne.

Przeniosłem do domu gęś.

Posadziłem na fotelu.

I nagle gęś zamieniła się w królewnę z

bajki.

Pan jest nietrzeźwy.

I w ogóle pan jest wczorajszy.

Proszę iść do domu, przesłać jej przebrać.

Tak, panie dyrektorze, ja...

Dosyć.

Jeżeli to się jeszcze raz powtórzy.

Zwolnię pana z pozady.

Tak jest.

Cicho w noc majową Wśród jaśni dnów rupasz

Ale tego nie pamiętasz Bo to dawno już

Słomki szkiwali Serca nasze bliski tuż, tuż Ale

tego nie pamiętasz Bo to dawno już Dzień

dobry.

To świetlice ci sprzątnięte.

Czyściutko jak pudeleczko.

A to potrzebne?

Co to jest?

Alicja Bonecka Kanonia osiem Gdzie to leżało?

Alicja!

Alicja!

Alusia!

Alusia!

Moja Alusia!

Alusia!

Alusia!

Znalazła!

Alusia!

Alusia!

Alusia!

Czy mogę prosić pana na Alicję Bonecką?

Nie ma.

A kiedy będzie?

O szóstej.

Dziękuję.

Dziękuję.

Cześć.

Cześć.

Słuchaj, mam do ciebie prośbę.

Ile?

Nie, tym razem nie o forte chodzi.

A co?

Chcę, żebyś mi doradził.

Przestań bębnić.

Dobrze.

Mam tu listę kandydatek z posagiem.

A posagi to moja specjalność.

I nie wiem, którą wybrać.

Przestań bębnić.

Zofia Pikowska.

Sklep kolonialny.

Dwadzieścia tysięcy.

Mój kochany, daj ty mi święty spokój.

Przecież ja nie jestem swatem.

Ale przyjacielem.

Stefania Buraczek.

Piętnaście tysięcy.

Ojciec kuchier zbożowy.

Nie wiesz, jak teraz stoi zboże?

Tendencja zniszkowa.

Skreślona.

Widzę, że dla ciebie małżeństwo to tylko interes.

Z miłości byś się nie ożenił.

Dlaczego nie?

Gdyby interes tego wymagał.

Ładny gagatek.

Albo ta.

Alicja Bonecka.

Kto?

Powtórz.

Alicja Bonecka.

Kanonia osiem.

Bonecka?

W tej chwili ją wykreślisz.

Dlaczego?

Ona ma bardzo przystojny posad.

To mnie nie obchodzi.

Od Boneckiej Wara.

Bonecka jest moja.

Skąd ją znasz?

To nie twój interes.

Wykreślić Bonecką.

I to w tej chwili.

Dobrze, skreślę, skreślę.

Ale kogo tu wybrać?

Z oknia kramu.

O, Lodzia Polszkówna.

To mój gospodarz ma córkę?

Nie, to jego bratanica.

Ale on uważasz zapisał jej w posadzu te

kamienice.

Świetna partia.

Czekaj, czekaj, czekaj, Kulka.

Zaraz, sekundę.

Albo może ta?

Nie, nie.

Żadna inna, tylko Pączkówna.

Żenisz się z Pączkówną.

Postanowione.

Ja ich wcale nie znam.

Ani jej, ani jego.

To jest głupce, to się zrobi.

Ja ci pomogę.

Tak.

Tak, tak.

Pomogę ci, pomogę.

Teraz ja mu dam szkołę.

Lepszej zemsty chyba nie można wymyślić.

Taki gagatek w rodzinie?

Jak ty to rozumiesz?

Już ja to dobrze rozumiem.

Chcesz zdobyć Pączka na mur?

No, naturalnie.

On ma dwie pasje.

Nienawidzi mnie i kocha poważną muzykę.

I na tym koniku jedź.

Nie ujeżdżajmy.

Taka jazda to moja specjalność.

Muzyka to moja specjalność.

Taki Beethoven.

Ja panu z zamkniętymi oczami wyliczę wszystkie jego

symfonie.

Pierwsza, druga, trzecia, czwarta i tak dalej, i

tak dalej, i tak dalej.

Cóż za genialna pamięć.

I dlatego właśnie chciałbym zamieszkać w tym domu,

żeby móc codzień słuchać pańskiej muzyki.

Bardzo chętnie, panie, ale nie mam żadnego wolnego

mieszkania w tym domu.

Słyszałem, że jakiś speaker radiowy ma zwolnić mieszkanie.

O, panie, gdyby on się wyprowadził, natychmiast darmo

oddałbym panu to mieszkanie.

Ale on się nie wyprowadzi.

O nie.

Halo?

Czy mogę prosić pana Alicję Bonecką?

Przy telefonie.

Ach, to cudownie.

Dlaczego pani tak bez pożegnania odeszła?

Odeszła?

Skąd?

Kto mówi?

Nie poznaje mnie pani?

A gęś pani pamięta?

Gęś.

Gęś!

Albo wariat, albo handlasz drobiu.

Halo!

Jak się pani podoba Warszawa?

No, no ją znam.

Ale to, co poznałam dotychczas, to...

Przepraszam panią bardzo.

Halo?

Czego pan chce ode mnie?

Jaka gęś?

Jaka królewna z bajki?

Nic nie rozumiem.

No dobrze, dobrze.

Ale jakim cudem pan mnie odnalazł?

Znalazłem wizytówkę.

Leżała przy telefonie.

Przy telefonie!

Pana Alicjo, błagam.

Błagam choć o jedno spotkanie.

Muszę panią zobaczyć.

Czy to możliwe?

Czy to do pani telefon?

Tak, tak, ale...

Bez żadnego ale.

A więc dziś.

Dziś, tak?

No powiedzmy...

Koło Kopernika.

O dziewiątej.

Cudownie.

Gąska się pani plania?

Niech pani posłucha, jaki on ma miły głos.

Bardzo, bardzo miły głos.

Ale dlaczego on tak gęga?

Więc czekam.

Henryku, prędzej.

Przecież trzeba nadać program na jutro.

Więc czekam, do widzenia.

Piąta, piętnaście, oczyt rolniczy.

Szósta, trzydzieści, płyty.

Siódma, pięć, słuchowisko dla dzieci.

Ósma, cztery, jakaś płyta.

Ósma, dziewięć, ktoś coś czyta.

To nieważne.

Najważniejsza dziś jest ona.

Pierwsza, siódma, trzecia, piąta.

Ktoś mi wszystko dziś poplątał.

Ale jedno, jedno wiem.

Umówiłem się z nią na dziewiątą.

Tak mi do niej tęskno już.

Zaraz wezmę od szefa akonto.

Kupię, kupię ci króż.

Potem kino, cukiernia i spacer.

Księżycowo jasną noc.

I będziemy szczęśliwi, weseli.

Aż przyjdzie północ i nas rozdzieli.

I umówię się z nią na dziewiątą.

Na dziewiątą, taki jak dziś.

Jak ten czas powoli leci.

Pierwsza, druga, pół do trzeciej.

Do dziewiątej jeszcze tyle, tyle godzin.

Gdyby można zrobić czary.

Ponapędzać te zegary.

By dziewiąta była już.

Bo umówiłem się z nią na dziewiątą.

Tak mi do niej tęskno już.

Zaraz wezmę od szefa akonto.

Kupię, kupię ci króż.

Potem kino, cukiernia i spacer.

Księżycowo jasną noc.

I będziemy szczęśliwi, weseli.

Aż przyjdzie północ i nas rozdzieli.

I umówię się znów na dziewiątą.

Na dziewiątą, taki jak dziś.

Panie!

Wiem, wyleciałem z posadu.

Wręcz przeciwnie.

Przeciwnie?

To pan dyrektor wyleciał z posady?

Tak.

O wylatywaniu w ogóle nie ma mowy.

Pan bardzo ładnie śpiewa.

Bardzo dziękuję panu dyrektorowi.

Ale jeszcze lepiej mi idzie swoją własną orkiestrą.

Tak?

To musicie wystąpić w radiu.

Kiedy, panie dyrektorze?

Dostanie pan zawiadomienie.

Dziękuję.

I tu, i tu, i tu, i tu.

Zanim pół mieszkania komornik mi opieczętował, to za

jego długi, proszę pana, nie za moje.

Nie, on to zapłać.

Ale kiedy?

Kiedy?

Na razie wstyd.

Żadnego gościa do domu zaprosić nie mogę.

To niech on da wyjaśnienie.

Ale nie chcę.

Powiada, żebym mu najpierw piec naprawił.

Ale ja wolę to zapłacić, a pieca nie

naprawię.

Niech on da wyjaśnienie.

Ale kto go zmusi?

Kto?

Ja.

I to natychmiast.

Chodź.

A jak nie da?

To nokaut.

To proszę?

Nokaut.

A, woks.

Woks to moja specjalność.

Proszę.

Wilczeć.

Musi pan dać wyjaśnienie, że to pański dług.

Ani mi się śni.

Dopóki gospodarz pieca mi nie naprawi, wyjaśnienia nie

dam.

Ja pieca nie naprawię.

A ja nie dam wyjaśnienia.

No więc oświadczam pan...

Chwileczkę, proszę pana.

Da pan wyjaśnienie, czy nie?

Nie.

Słyszał pan?

Zaraz, zaraz.

Słyszał pan?

Chwileczkę.

Da pan wyjaśnienie, czy nie?

Nie.

Zobaczymy.

Zaraz, niech pan się nie denerwuje.

Proszę nas zostawić na chwileczkę samych.

Proszę bardzo.

Ja to załatwię.

Ja to załatwię.

Dobrze.

Dobrze.

Chcę.

Nie dam.

Nie dam żadnego oświadczenia.

A pan?

Nie dam.

A pan?

Nie dam.

Muszę pana.

A pan?

Zobaczymy.

Muszę pana.

Głupstwo pan opowiada.

A pan?

Nie dam.

Dziękuję.

Musi pan dać.

Zobaczymy.

Nie dam.

Nokaut.

Panie kurwa.

Nokaut.

Trzy.

Trzy.

Zabijmy.

Zabijmy.

A pan?

Nie dam.

A pan?

Nie dam.

Nokaut.

Załatwione.

Lesy zemdlone.

Co pan mówi?

Jeden sierpowy.

Nokaut gotowy.

Sierpniowy pan mówi.

Och panie, naprawdę pan jest szkarujący człowiek.

Sierpniowy nokaut.

Pan pierwszy ujął się za to.

Nokaut pan mówi.

Nokaut.

Dziękuję panu bardzo.

Proszę.

Brodady.

Brodady.

Wina tego najlepszego.

Ach ludziu.

Pozwól.

Pozwól.

Pan Kujka Kulciewicz.

Miłośnik muzyki i bohater.

A to moja bratanica.

Jestem szczęśliwy, że...

Apowiadam ci to było nadzwyczajne.

Co za energia.

Och no.

No mówię ci.

Cynik.

Bigi.

I nokaut.

Nie tam.

Proszę.

Nie łapał.

Oblejemy ten nokaut.

Dobrze.

A teraz wypijemy za pańskie zdrowie.

O nie.

Nie.

Teraz wypijemy za zdrowie pańskiego profesora muzyki i

mozarta.

Nie żyje.

Kto?

Mój profesor.

Przestraszyłem się.

Myślałem, że mozart.

A co do tego to...

To nie tego.

Tak.

Pani tu?

Gdzie pan ta lodzia?

Proszę bardzo.

Umówiliśmy się.

Tak, ale...

Chciała pani zrobić mi niespodziankę.

Cudownie, cudownie.

Bardzo proszę.

Lodziu!

Lodziu!

Lodziu!

No i jakżeż tak można?

Przecież mamy gościa.

To mu zagraj na flecie.

Co on wyrabia?

Nic.

Udaje jego bratanice.

Jak to?

Zwyczajnie.

Proszę.

A co ona panu złego zrobiła?

Nic.

Ale wystarczy to, że jest jego bratanicą, ażeby

znienawidzić tego babsztyla.

Nazywa się Lodzia.

Ciekaw jestem, na jakim instrumencie gra ten koczkodon.

Moja cudna panna Lucy.

Brawo.

Brawo.

Ach, to jeszcze nic.

Zobaczy pan jak my gramy w kwartecie razem.

Jednocześnie?

Fantastycznie.

Dlaczego panowie nie występują?

Gdzie?

W cyrku.

W radio.

Och, radio.

Radio to moja specjalność.

Ja to panu załatwię.

Och, panie.

Cały dzień łamałem sobie głowę nad tym, jakim

sposobem pani wczoraj w nocy uminęła.

Nie.

Panna Lucy, błagam, niech mi pani powie.

Wie pan?

Powiedziałabym panu, ale obawiam się, że jeśli powiem,

to stanę się dla pana no takim koczkodonem

jak ta lodzia z domu.

Ach, to byłoby straszne.

Już wolałbym, żeby pani była złodziejką, łamywaczką.

Zgadł pan?

Jestem złamywaczką.

Przyszłam w nocy po prostu po to, żeby

pana ograbić.

Ach, tak.

Teraz rozumiem wszystko.

Ręce do góry.

Proszę natychmiast zwrócić to, co pani wczoraj w

nocy stąd zabrała.

Ja?

Tak jest.

Pan to na serio?

Na izupelni.

Ja nic nie zabrałam.

Zabrała pani.

Ja naprawdę nic nie zabrałam.

Zabrała pani.

Co zabrałam?

Moje serce.

Jestem szczęśliwy, że pana poznałem.

Pozwoli pan pomogę?

Dziękuję bardzo.

Cała przyjemność po mojej stronie.

Ach, panie drogi.

Gdyby się go tak udało, zupełnie stąd bym...

Zrobi się.

Wyrzucanie to moja specjalność.

A to zgubił pan co?

Drobnostka.

200-300 zł.

O, to służę panu pożyczką.

Naprawdę?

Nie.

Nie wypada.

Dopierośmy się poznali.

Ależ panie chujka.

Dla pana wszystko.

Panu niczego nie odmówię.

Niczego.

Niczego?

A gdybym tak, mówię naturalnie, żartem, poprosił o

rękę pan Milozi.

O takim mężu właśnie dla niej marzyłem.

Wobec tego na razie korzystam...

Pożyczki.

To jest pożyczki.

To moja specjalność.

Proszę.

Moje uszanowanie.

Tak, naturalnie.

Tary już jest mój.

Po prostu zakochany we mnie.

Zaprosiłem go wraz z bratanicą na bal maskowy.

Tak, tak, na wasz, radiowcy.

Tylko jakoś spadną nie bardzo.

Powiedz mi, jak do niej podejść?

To takie proste.

Musisz jej spojrzeć głęboko w oczy.

Aha.

Tak.

Potem przytulić ją do siebie mocno, aczule.

Powiedzieć, kocham cię.

Bez względu na to, co odpowie.

No i co dalej?

Halo?

Halo?

Znowu, kochani, uciekasz?

Ale proszę mnie nie odprowadzać.

Sama pójdę.

Ale zobaczymy się na balu?

Ale na pewno!

Dzień dobry.

Aha, panie, panie, jak pana, jak pana tunzel

świśnie z pańskim pomysłem...

Panie mistrzyniu, ślicznie wyglądasz.

Właśnie, że nie mogę wyglądać, bo mi ciągle

ta, ta, ta żaluzja opada.

Nie widział pan ludzi?

A nie widziałem.

A jak ona jest ubrana?

Gdybym to wiedział.

Daj mi.

Przede mną wybrała sobie kostium.

Właściwie nie wiem, po co ta komedia.

Po co?

To takie proste.

Nie chcę, żeby mnie poznano.

Ale ja bardzo, bardzo proszę.

Zadowolony?

Szczęśliwy.

Panie zdrowie, panna Alicjo.

Proszę mnie nie nazywać Alicjo.

Dlaczego?

Bo ja wcale nie jestem Alicją Wonewską.

No, no, no, a kimże to?

Dosyć tajemniczy.

Jestem Loda Półczuchówna.

Nie dziwi to pana?

Nie, nie wiedziałem o tym.

Wobec tego zdrowie pani, panno Lodziu.

Proszę z nami.

Więc ostatecznie, jak ona się nazywa?

Tak jak ci przedstawiłem.

Alicja Wonecka.

Dlaczego mówiła, że Pączkuna?

Nie znasz kobiet?

Widzisz, ona wie, że nienawidzę pączków.

Więc chce ciągle słyszeć, jak bardzo kocham Wonecka.

Kokieteria.

No to zdrowie, panne Lody.

Duman, Alicji.

Przecież mówię wyraźnie, to jest Alicja Wonecka.

Zdrowie, Alicjo.

Musisz się dziś wyprowadzić.

Nie, nie, to nie ma sensu.

Ale zrodzą, w ten sposób zdobędę sobie zupełnie

starego.

Tak, tak, tak.

Musisz to dla mnie zrobić.

Mówiłeś, że pomożesz.

No dobrze, ale wszystko ma swoje granice.

Ona jest taka cudna, tak pięknie zbudowana.

Pączkuna?

Nie, kamienica.

A wiesz, gdzie znalazłem dla ciebie mieszkanie?

Na Kanonii.

Tam, gdzie Wonecka.

Kanonia.

Zgadzam się.

A kiedy się przeprowadzą?

Dziś w nocy.

Nie, to już wykluczam.

Nie, nie, nie, nie, nie mój kochany.

Ty ze mnie wariata nie jesteś.

Ale możesz, możesz, możesz.

Załatwiłem wszystko z biurem przewozowym.

Oni cię przeprowadzą bez bólu.

Masz.

Podpisz to.

Co to?

Zamówienie przeprowadzki dla biura przewozowego.

No wiesz, jesteś genialny.

Genialność?

To moja specjalność.

Masz, załatwione.

Przenieś je z nią.

Jeszcze kilka dni, a Forsa Starego będzie u

mnie w kieszeni.

I kamienica, pa!

Żeby mistrzunio wiedział, co ja tu mam w

kieszeni dla mistrzunia.

No, co takiego?

Nie powiem, nie powiem.

To niespodzianka.

Jutro się mistrzunio dowie.

No, zdrowie mistrzunio!

Zdrowie moi bohaterze!

Brawo, brawo!

Przenieś je z nią.

Za kilka dni Forsa Starego będzie w mojej

kieszeni i kamienica.

Tak mi najwyraźniej przed chwilą Kulka powiedział.

On się już tak żenił od dziesięciu lat.

Tak, ale teraz ta żeniaczka to jest murowana.

Bo ja dopilnuję.

No to mi nareszcie odda Forsę.

I mnie.

Panie Henryku, już, już czekamy przecież.

Zupełnie zapomniałem.

Zajmij się Alicją, dobrze?

Całą noc się tak bawię, widzi pan?

Mistrzuniu, może ja pomogę, dobrze?

Proszę.

Nie chcę żyć, panie.

Nie można żyć.

Co tu zrobić?

Co?

O, mam pomysł.

Proszę.

Proszę bardzo, przejdźcie.

Panie, gdzie pan mi kałuchem nie będę pił?

Rzeczywiście.

Zapomniałem.

Jest, jest, nareszcie.

Gdzie?

Gdzie?

Nareszcie, nareszcie.

O, pana lodzia przyszła.

To jest lodzia?

Gdzie?

Szukałem panią wszędzie.

Oj, jesteś.

Państwa!

A teraz atrakcja naszego wieczoru.

Nasza urodziwa.

Krajowego wyrobu Mae West.

Krystian Szczepan Wy jesteście mocni, silni, My słaba

pleć.

Lecz my mamy coś, Co byście wy chcieli

mieć.

Co jest warta, wasza siła, Wasza pięść i

twarda dłoń.

My kobiety, choć słabiutkie, mamy na was jedną

broń.

Seks, apil, to nasza broń kobieca.

Seks, apil, to coś co was podnieca w

dzień.

Styl, szarm, krzyk, ten was zdobywamy w min.

O, jeden znak, a już nie wiecie sami,

co i jak.

Wstychacie godzinami, ek, och, ach, ach.

I męczycie się, że strach.

Jeden uśmiech i jedyna mimka już każdy z

was.

Najtwardszy glas od razu, grzeczny jest, serdeczny jest

dla każdej z nas.

Słaba pleć, a jednak najsilniejsza.

Słaba pleć, a jednak najmocniejsza w dzień.

Krzyk, szarm, styl, nasza broń to seks, apil.

Ta ma auto, ta brylanty, ta puter kuk.

Inna znowu perel sznur, a ja paranuk.

Inna twarzy dwa doleczki, ładne oczy, ładne prywit.

Poważniejsze niż bogactwo, bo w tym wszystkim była

śniadkiewicz.

Seks, apil.

Seks, apil.

Krzyk, styl, szarm, szyk.

Oooo, seks, apil.

Seks, apil, ek, och, ach, ach.

Oooo, oooo, oooo, oooo, oooo.

Seks, apil.

Seks, apil.

Krzyk, styl, szarm, styl, nasza broń to seks,

apil.

Brawo, brawo, brawo.

A wie Pani, kto to jest tam majuest?

To jest Pączek, piętro wyżej.

Podwyż, komedian.

Oooo, widzę, że nienawiść między Pączkami jest rodzinna.

Jestem oszołomiony, oczarowany.

Mogę prosić Panią na szampana?

Jestem Pączek.

Może nas zostawić samych.

Zdrowie Pani.

Zdrowie.

Jaki Pan zimny.

To nie ja Pani, to ta blacha.

To dlaczego Pan nie zdejmie tej blachy?

Mogę Ciągle mi się to zamyka.

Jaki Pan biedny, jaki Pan nieszczęśliwy Panie.

Jak Pana na imię?

Hipcio.

Hipcio?

To zapewne zdrobniale od hipopotam, co?

Nie, od hipojów.

Urocze imię, urocze.

Przepraszam.

Przepraszam.

Sekunda.

Popuść tu telewizję, będziemy mieli serce widzów.

Niech Pan poszuka stria i powie, że idziemy

do domu.

Teraz?

Kiedy się robi tak wesoło?

Nie wszystkim.

Ale Pan na lodzie.

Proszę.

Już, już, już.

Pączek, Pączek, skąd ja znam to nazwisko?

Ach, wiem, Pan jest spikerem radiowym.

Ja?

Nic podobnego, to zupełnie inny Pączek o piętro

wyżej.

Tak?

To okropny człowiek.

Czyżby.

A mówiono mi na sali, że jestem do

niego szalenie podobna.

Pani?

Ani trochę.

Żadnego podobnieństwa.

Panie Sipciu.

Nie ma.

Panie Sipciu.

Prawdziwym kwiatem, różą pachnącą.

Panie Sipciu.

Bo Pan mnie do szalu doprowadza, no.

Czyżby.

Brzydalu.

A ja kocham kwiaty, ubóstwiam kwiaty.

Nie chcę mieć dużo kwiatów, bo ja jestem

taka mala.

Przyniosę Pani ile Pani zechce.

Cały ogród rzucę pod nogi.

Proszę bardzo, tylko dużo.

Wolecka jest barzem.

Jest?

Dziękuję.

Poznaje nie Pani Pana Alicjo?

Owszem, teraz dopiero poznaję.

Podli komediant.

Pana Alicjo?

Lowca posagowy, nie znam Pana.

Oto kwiaty.

Daj mi Pan święty spokój.

Ależ temperament ma to dziewczek.

Riku, idziemy do domu.

Co?

Tak.

Nie.

Za chwilę.

Mam w tej chwili bardzo ważny interes.

Poczekaj, poczekaj.

Nie widziałeś Pączkówny?

Idź do diabla z Twoją Pączkówną.

Nie widziałeś Bonecki?

Idź do diabla z Bonecką.

Słuchaj, nie widziałeś gdzie Bonecki?

No widziałem ją w szatni.

Ubierala się.

Na pewno poszła do domu.

Nic nie rozumiem.

Dlaczego?

Wsiadła na mnie, nic tego, nic nowego.

Powiedziała, że jestem łowca, że jestem komediant.

Nic nie rozumiem.

Nie znasz kobiet?

Kolkieterię.

Idiota jest.

Pani tutaj.

Szukałem Pani wszędzie.

Szukałem tę Pani cudne blond włoski.

Tak, to masz Pan.

Pączek!

Pączek!

Panowie!

Panowie, odpuśćcie!

Wypuśćcie mnie na wolność!

Niech Pan tam mnie...

Co?

Nie tędy!

Może wyżej trochę?

Tu, tu!

Nie do oka!

Idzie!

Może ja?

Panowie!

Panowie, odpijecie mi mózg!

A dlaczego Panu zależy, żeby tak na siły

zdjąć?

Gdyby można...

tak.

Rzeczywiście.

Protazy!

Protazy!

Protazy!

Okradli nas!

Młodzieje, wynieśli wszystko!

Okradli nas!

Ale niechże się Pan nie okradli nas.

Przeprowadzili nas na Kanonię.

Jak to przeprowadzili?

Ano, przyszedł czarny Biber jeden, siwy Biber dwa

punkty.

I co za Biber?

Co Ty pleciesz?

To on zrobił, ten bandyta!

To jego sprawka!

To potwór mnie przypowie!

Stryjek ma rację.

To potwór!

Czym mogę Panu służyć?

Chciałbym pomówić z Panną Alicją.

W jakiej sprawie?

Właśnie, ja...

Jestem jej ojcem, proszę.

Ach tak?

Bardzo się cieszę, że Pan jest ojcem.

Bardzo!

Otóż było tak.

Wszystko było w porządku do wczoraj.

A wczoraj Alicja pogniewala się na mnie.

Nie wiem dlaczego, o co.

Na pewno jakieś nieporozumienie.

Ja jej to wytłumaczę.

Na razie mam rękę prosić o zaszczyt Pańskiej

córki.

To jest ten...

Mam zaszczyt prosić córkę o Pańską rękę.

Ale ja Pana wcale nie znam.

To nic.

Pozna mnie Pan, polubi, jak Alicja.

Rozumiem.

Muszę Pana jednak uprzedzić, że pogłoski o moim

majątku są fałszywe.

Straciłem wszystko.

Alicja nie ma żadnego posagu.

Posagu?

Panie, ja gniżdżę na posag.

Kocham Alicji i to mi wystarczy.

No to niech Pan zaczeka.

Zaraz ją poproszę.

No?

Rozmawiał Pan już z Alicją?

Nie.

Alicji jeszcze nie było.

Tyle.

Pan chciał z Tobą opowiedzieć.

Przepraszam bardzo, ale ja chciałem z Paną Alicją.

To jest właśnie Alicja.

Bonecka?

Naturalnie, że Bonecka.

Nie.

To nie jest Bonecka.

Ale co Pan opowiada?

Przecież to jest moja córka.

Ja jestem ojcem.

Owszem, ojcem Pan jest, ale ona nie jest

córką.

Albo może Pan się pomylił.

Wiem.

Pan ma jeszcze jedną córkę.

Nie ma więcej córek.

To niemożliwe.

Albo Pan nie pamięta.

Pan musi mieć jeszcze jedną córkę.

Jeszcze jedną.

Szatynka.

Takie piękne, ślipie, niebieskie, cudne, a tutaj takie

dwa doleczki.

No?

No?

No niech sobie Pan przypomni.

No?

No nie ma się czego krępować.

Jedna córka mniej, jedna więcej.

A mnie na tej drugiej zależy.

Pan zdaje się jest trochę tego...

nerwowy.

Jestem zupełnie zdrowy.

Ale dlaczego Pan ukrywa przede mną alicję Bonecką

Kanonia VIII?

Szatynkę o niebieskich oczach.

Proszę mi to wytłumaczyć.

Pan jest stanowczo niedysponowany.

Powinien Pan iść do psychiatry.

No wie Pan!

Serwus, jak się masz?

Dobrze, że jesteś.

Słuchaj no, Ty znasz Bonecką?

Znam.

Otóż Bonecka nie jest Bonecką.

A kim?

Właśnie Ciebie o to pytałem.

Moja Bonecka jest na pewno Bonecką.

O!

Kanonia VIII.

Więc Twoja Bonecka też nie jest Bonecką.

Dlaczego?

Bo Twoja Bonecka była moją Bonecką, a moja

Bonecka nie jest Bonecką.

Nie, nie, nie rozumiem.

No bo jesteś kretyn.

Zaraz Cię to wytłumaczy.

Siadaj.

Yyy...

To jest Bonecka.

To jest Bonecka?

No tłumaczę poglądowo, obrazowo.

Rozumiesz?

Więc to jest Bonecka.

A to...

Co to jest?

Bo ja wiem.

Jeżeli to jest Bonecka, to to...

Smosarska.

Bogda.

Maria...

Marlena Dieter.

Idiotę.

Kreta.

Kretem jestem.

To jest popielniczka.

Ale chwilowo to jest Bonecka.

Znaczy to jest Bonecka.

Ale to jest Twoja Bonecka, a to jest

moja Bonecka.

A to jest Bonecka...

Tak.

To jest też Bonecka.

Jak to?

Przecież my tu masz dwie Boneckie.

Dobrze, ale to jest Twoja Bonecka, to jest

moja Bonecka, a to jest Bonecka Kanonia 8.

Rozumiesz?

A to jest jej ojciec.

Taki cienki.

Bez głupich żartów.

Więc to jest Bonecka, Bonecka, Bonecka.

To jest jej ojciec.

To jesteś Ty.

A to jestem ja.

A to jest...

Co z tym szkłem?

Poczta.

Daj mi jakieś przesło, nogi mi wmdleją.

Na da moment przywiozą meble z powrotem.

A to co?

To przez pomyłkę wzięcili do naszej skrzynki.

Zawiadomienie z radia.

Z radia?

To dobrze, dla mnie.

Wielmoźny Pan H.

Pączek.

To do mnie.

Zawiadywał się...

...audycję...

...całym zespołem.

Punktualnie.

No, naturalnie, że punktualnie.

Kulkami to załatwił.

To fenomenalny człowiek.

Protazy!

Protazy!

Będziemy grać w radio.

Ja też?

Idiota.

Myć prędko po Panów.

Będziemy mieć audycję w radio.

Musimy być punktualnie.

Więc rozumiesz, przychodzę ja do niej z kwiatami.

Do kogo?

No do Boneckiej, no do Boneckiej.

To nie jest Bonecka, to już jest ten

chudy.

A racja, tak.

Aha, więc przychodzę do Bonecka.

Ale to nie jest Bonecka.

To też nie jest Bonecka.

Poczekaj, gdzie?

To jest Bonecka.

Nie, nie, nie, wykluczony.

Aha, tu.

Nie, nie, tu to nie jest Bonecka.

A racja, to jest Bonecka.

No nie, oślep.

Przecież to Bonecka jest.

Co trzymasz w ręku, Bonecko?

A rzeczywiście w pierwszych filmach nie poznałem jej,

bo moja Bonecka to jest Blondynka.

Szatynka.

Blondynka.

Szatynka.

Blondynka.

Szatynka.

Blondynka.

Kochany kretyn, ja mówię wyraźnie.

Szatynka, to wiem co mówię.

Blondynka.

Zresztą nie będziemy się sprzeczać, zaraz Ci udowodnię.

Tylko nie poglądowo.

To jest Blondynka, co?

Nie, to jest Pączkówna.

No teraz zupełnie zidiociany.

To jest Bonecka.

To jest Pączkówna.

Jak to Pączkówna?

Bonecką Ci zaraz pokażę.

O, to jest Bonecka.

Idioty.

Kretyn, kretyn.

Ja?

Nie, ja, ja.

Kulka, notes.

Jest.

Pączkównę wykreślić.

Przecież sam mnie namawiałeś, sam uczyłeś.

Tak, a teraz zabraniam, rozumiesz?

Ona już jest prawie moja.

Kto?

Kamienica.

Gwizdże na kamienicę, kamienicę możesz sobie zabrać.

Ale od Pączkówny wara.

Wara.

Panie, przestań Pan słuchać, my nie możemy rozmawiać.

Jakże Pan może.

Co Pana usłyszy Pan?

Panie Pączek.

Pieca może mi Pan nie naprawić.

Może mnie Pan eksmitować.

Ale proszę Pana o rękę Pańskiej bratanicy.

On jest chory.

Do psychiatry, Panie.

Kocham ją.

To nieprawda.

Panu nie chodzi o mnie, lecz o pieniądze

stryjka.

Kto to powiedział?

Pan.

Wczoraj na balu.

Sama słyszałam.

Żenię się z nią i za parę dni

Polska i kamienica będą w mojej kieszeni.

Ja z kamienicą?

Mnie jest potrzebna kamienica.

Pani się to chyba przyśniło.

Ja mam 600 złotych pensji, Pani rozumie?

Mnie to w zupełności wystarczy.

Jak liście na Pani posak, rozumie Pani?

Komediant.

Ale proszę wyjść.

Dosyć Pan się już naklamał.

Ja?

Jeżeli już ktoś klamał, to Pani klamała.

Kto udawał bonecko?

I po co Pani udawała bonecko?

Widocznie w tajnym, przyjętym spokój.

Widocznie miała Pani w tym jakiś interes.

I ja interes.

Tak jest.

A może Pański bajątek, te 600 złotych?

Jak Panu nie wstydzić.

Jak Pani nie wstydzić.

Stryjku, mnie tu obrażają, a Ty mnie idziesz?

Proszę wyjść.

Proszę wyjść.

Proszę wyjść.

Wyjść!

Dobrze.

Jak to?

To ten wariat też tu przyszedł?

Oświadczyć się?

Jak to?

To Ty go znasz?

Nie tylko znam, ale nawet...

Kocham!

Pączkównę wykreśliłem.

Możesz ją sobie zabrać.

I pączkównę, i kamienicy, i bonecko, i wszystko.

Co się stało?

Hendryczku, co się stało?

Pączyczku, co się stało?

Idź do diabla.

Ale rachuneczek chyba zapłacisz za przeprowadzkę.

Wynoś się!

Co, jeszcze nie jesteś gotów?

Audycja za 15 minut.

Człowieku, daj ty mi święty spokój.

Jestem wściekły jak sto diabłów.

Ja powiedziałem, że ja się żenię dla pieniędzy.

Rozumiesz?

Ja, ja to powiedziałem na bali.

Że jego forza będzie w mojej kieszeńce.

Jak powiedziałeś?

Ja?

Komu?

Mnie.

Ale mówiłeś o kulce.

O...

O kulce?

O kulce, tak rzeczywiście mówiłem.

Teraz rozumiem.

Teraz jej wszystko wykłamaczę.

Ale poczekaj, wariacie.

Co?

Przecież musisz być w radiu, audycja.

Tak rzeczywiście muszę być w radiu, ale ja

muszę jej to wykłamaczać.

Czekaj do radia, przepraszam.

Tak mówię, co ja mam zrobić, co ja...

Mam list dla twojego kączka.

A ja dla twojej panienki.

Bieber!

Patrz!

Nic nie widzę.

Ja to Bieber!

Bieber!

Bieber!

Mały Bieber!

Duży!

Wielki!

Średni!

Blądy!

Gruba!

Siwy!

Ryży!

Blądy!

Tyle Bieberów!

Skąd te Biebery?

Czy w mojej głowie?

O Boże!

Skąd tyle Bieberów?

Przepraszam!

16!

17!

Siwy Bieber!

15!

Będziesz płacił piweczkę!

Tyle Bieberów!

No.

Nareszcie się odegrałem.

Za wszystkie czasy!

40 kolejek!

No, to ja już muszę iść.

Zapomniałem, że mam list dla twojej panienki.

Proszę.

To dobrze, że mi przypomniałeś, bo ja mam

list dla twojego pana.

Bardzo dziękuję.

Nadejdźcie.

Panowie, powtarzam.

Jak tylko zapali się czerwona lampka, to cisza.

A kiedy grać?

Jak będzie cisza.

To nie będzie ciszy.

Ale to panowie będą grać.

Aha.

I mamy grać do tego pudełeczka?

Tak.

A pan naturalnie przyszedł mi przeszkadzać.

To skandal!

Słyszeliście, panowie?

Proszę wyjść!

Wyjść!

Proszę wyjść!

To co?

Tu mnie znaleźć!

Znaleźć mnie tutaj!

Znaleźć mi życie zupełnie!

Panie Pączek, proszę wyjść.

Ja nie będę panu przeszkadzał.

Proszę wyjść.

Ja pana znam!

Całe życie mi pan przeszkadza!

Tak jest, tak jest!

Przeszkadza!

DZIEŃ

PÓŹNIEJ Proszę.

Przepraszam.

Nawet nie otworzył?

Tośmy się dwa razy zamienili listami.

DZIEŃ

PÓŹNIEJ

DZIEŃ

PÓŹNIEJ

DZIEŃ

PÓŹNIEJ DZIEŃ

PÓŹNIEJ Mój panie!

Brawo!

Brawo!

Mój panu!

Panie Pączek to był jasny pomysł.

Bardzo dziękuję pana dyrektorowi Aleksie.

To nie był mój pomysł.

To był pomysł tego pana Pączka.

Drugi Pączek?

Dwa Pączki w warsztatu?

To jest bradio!

Gimsuj!

Tylko zgodna współpraca może wydać takie znakomite rezultaty.

Gimsuj!

Gimsuj!

A o co chodzi?

Panie Pączek.

Co panie Pączek?

Kiedy pan mi piec naprawi?

W każdym razie przed śniegem.

DZIEŃ

PÓŹNIEJ DZIEŃ

PÓŹNIEJ