All language subtitles for Royal Doctor_S01E06_Episode 6.Thai (CC)

af Afrikaans
ak Akan
sq Albanian
am Amharic
ar Arabic
hy Armenian
az Azerbaijani
eu Basque
be Belarusian
bem Bemba
bn Bengali
bh Bihari
bs Bosnian
br Breton
bg Bulgarian
km Cambodian
ca Catalan
ceb Cebuano
chr Cherokee
ny Chichewa
zh-CN Chinese (Simplified)
zh-TW Chinese (Traditional)
co Corsican
hr Croatian
cs Czech
da Danish
nl Dutch Download
en English
eo Esperanto
et Estonian
ee Ewe
fo Faroese
tl Filipino
fi Finnish
fr French
fy Frisian
gaa Ga
gl Galician
ka Georgian
de German
el Greek
gn Guarani
gu Gujarati
ht Haitian Creole
ha Hausa
haw Hawaiian
iw Hebrew
hi Hindi
hmn Hmong
hu Hungarian
is Icelandic
ig Igbo
id Indonesian
ia Interlingua
ga Irish
it Italian
ja Japanese
jw Javanese
kn Kannada
kk Kazakh
rw Kinyarwanda
rn Kirundi
kg Kongo
ko Korean
kri Krio (Sierra Leone)
ku Kurdish
ckb Kurdish (Soranî)
ky Kyrgyz
lo Laothian
la Latin
lv Latvian
ln Lingala
lt Lithuanian
loz Lozi
lg Luganda
ach Luo
lb Luxembourgish
mk Macedonian
mg Malagasy
ms Malay
ml Malayalam
mt Maltese
mi Maori
mr Marathi
mfe Mauritian Creole
mo Moldavian
mn Mongolian
my Myanmar (Burmese)
sr-ME Montenegrin
ne Nepali
pcm Nigerian Pidgin
nso Northern Sotho
no Norwegian
nn Norwegian (Nynorsk)
oc Occitan
or Oriya
om Oromo
ps Pashto
fa Persian
pl Polish
pt-BR Portuguese (Brazil)
pt Portuguese (Portugal)
pa Punjabi
qu Quechua
ro Romanian
rm Romansh
nyn Runyakitara
ru Russian
sm Samoan
gd Scots Gaelic
sr Serbian
sh Serbo-Croatian
st Sesotho
tn Setswana
crs Seychellois Creole
sn Shona
sd Sindhi
si Sinhalese
sk Slovak
sl Slovenian
so Somali
es Spanish
es-419 Spanish (Latin American)
su Sundanese
sw Swahili
sv Swedish
tg Tajik
ta Tamil
tt Tatar
te Telugu
th Thai
ti Tigrinya
to Tonga
lua Tshiluba
tum Tumbuka
tr Turkish
tk Turkmen
tw Twi
ug Uighur
uk Ukrainian
ur Urdu
uz Uzbek
vi Vietnamese
cy Welsh
wo Wolof
xh Xhosa
yi Yiddish
yo Yoruba
zu Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:16,079 --> 00:00:18,080 [เพลง "เป็นมากกว่ารัก" โดย Lil tan] 2 00:02:05,760 --> 00:02:06,760 แม่บัวหรือนี่ 3 00:02:06,840 --> 00:02:09,039 [ทองคำ] หายไข้แล้วดูแจ่มใสดีทีเดียว 4 00:02:09,120 --> 00:02:10,360 ที่เขาแต่งให้เอ็งเยี่ยงนี้ 5 00:02:10,440 --> 00:02:12,360 เพราะเขาอยากให้เอ็งได้กับลูกชายเขาเป็นแน่ 6 00:02:12,440 --> 00:02:13,720 พี่สะใภ้ 7 00:02:14,640 --> 00:02:17,000 [เสียงระเบิดและเสียงฝูงชนร้องตกใจ] 8 00:02:17,080 --> 00:02:18,200 [บัว] เฮ้ย 9 00:02:18,280 --> 00:02:19,160 [เสียงบัวร้องเจ็บ] 10 00:02:19,240 --> 00:02:20,920 [ทองอ้น] ปืนใหญ่ต้องระเบิดเป็นแน่แท้ 11 00:02:21,000 --> 00:02:22,800 พวกเอ็งดูซิ ว่าแขนขายังอยู่ครบไหม 12 00:02:22,880 --> 00:02:23,880 [เสียงหายใจแรงตกใจ] 13 00:02:23,960 --> 00:02:24,840 หมอปลัดเล 14 00:02:26,000 --> 00:02:28,280 แขนกระดูกแตกหมด 15 00:02:28,360 --> 00:02:29,760 ต้องตัดออก 16 00:02:29,840 --> 00:02:30,720 [ดนตรีระทึก] 17 00:02:30,800 --> 00:02:32,000 [เสียงตัดกระดูก] 18 00:02:32,080 --> 00:02:35,440 เธอได้เห็นการผ่าตัดแรก ของประเทศไทยเลยเหรอเนี่ย 19 00:02:35,520 --> 00:02:36,800 เอ็งว่าอะไรนะ 20 00:02:37,520 --> 00:02:39,840 [ดนตรีผ่อนคลาย] 21 00:03:13,760 --> 00:03:15,920 [ผู้ไข้หญิง] หมออย่าโทษตัวเองเลยนะจ๊ะ 22 00:03:18,440 --> 00:03:20,720 บุญฉันมีเพียงเท่านี้ 23 00:03:23,040 --> 00:03:24,920 หมอเก่งที่สุดแล้ว 24 00:03:25,400 --> 00:03:27,360 [ดนตรีเศร้า] 25 00:03:27,920 --> 00:03:30,320 ฉันมีห่วงเพียงอย่างเดียว 26 00:03:33,920 --> 00:03:36,040 คือลูกน้อยของฉัน 27 00:03:38,000 --> 00:03:39,960 [ผู้ไข้หญิง] ฉันไม่มีใครอีกแล้ว 28 00:03:41,240 --> 00:03:43,040 ฉันฝากหมอ 29 00:03:44,000 --> 00:03:45,400 ช่วยเลี้ยงมัน 30 00:03:46,480 --> 00:03:48,680 เอาบุญด้วยนะจ๊ะ 31 00:03:52,520 --> 00:03:54,760 ฝากลูกฉันด้วยนะจ๊ะหมอ 32 00:04:01,120 --> 00:04:03,640 [ดนตรีเศร้าหม่นหมอง] 33 00:04:30,520 --> 00:04:32,560 ลูกแม่กลับมาแล้ว 34 00:04:32,640 --> 00:04:35,200 [เสียงเทียบดีใจ] 35 00:04:35,280 --> 00:04:37,280 มาแล้วๆ 36 00:04:42,200 --> 00:04:44,040 เอ่อ แล้ว แล้ว… 37 00:04:44,120 --> 00:04:47,960 แล้วนั่น เอ็งอุ้มเด็กที่ไหนกลับมาด้วยเล่า 38 00:04:48,800 --> 00:04:50,800 [ดนตรีสะเทือนอารมณ์] 39 00:04:54,920 --> 00:04:56,480 ลูกฉันเองจ้ะ 40 00:04:57,120 --> 00:04:58,040 [เสียงเผือกตกใจเฮือก] 41 00:04:59,920 --> 00:05:03,680 [เสียงเทียบครางเป็นลม] ว้ายๆ คุณนายๆ คุณนายๆ โธ่เอ๊ย คุณนาย 42 00:05:03,760 --> 00:05:05,440 [เผือก] อ้าว เป็นลมซะแล้ว คุณนาย 43 00:05:05,520 --> 00:05:08,040 คุณนายเจ้าขา อูย คุณนาย 44 00:05:20,640 --> 00:05:21,960 พ่อกลับมาแล้ว 45 00:05:22,040 --> 00:05:24,440 พ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหมจ๊ะ 46 00:05:25,000 --> 00:05:26,360 พ่อไม่เป็นอะไรจ้ะ 47 00:05:27,640 --> 00:05:29,600 พ่อรักษาผู้ไข้เสร็จ 48 00:05:29,680 --> 00:05:30,960 ก็รีบกลับมาเลย 49 00:05:31,040 --> 00:05:33,360 พ่อเก่งที่สุดเลย 50 00:05:36,280 --> 00:05:38,680 [ดนตรีซึ้งปนเศร้า] 51 00:05:40,240 --> 00:05:41,600 [เสียงถอนหายใจ] 52 00:05:41,680 --> 00:05:42,840 แล้วเอ็งล่ะ 53 00:05:43,920 --> 00:05:44,880 กลัวหรือไม่ 54 00:05:44,960 --> 00:05:46,680 ไม่เลยจ้ะ 55 00:05:46,760 --> 00:05:48,840 [ทองอิน] แต่ที่ฉันยอมกลับมาก่อน 56 00:05:48,920 --> 00:05:51,880 เพื่อพ่อจะได้ไม่ต้องห่วงฉันไงจ๊ะ 57 00:05:53,040 --> 00:05:54,360 [เสียงพ่นลมหายใจ] 58 00:05:54,440 --> 00:05:55,960 เก่งมากลูก 59 00:05:59,200 --> 00:06:00,320 [เสียงถอนใจโล่ง] 60 00:06:00,400 --> 00:06:01,520 นอนต่อเถอะ 61 00:06:04,320 --> 00:06:05,320 [เสียงทองแท้สูดน้ำมูก] 62 00:06:14,240 --> 00:06:16,520 ขวัญเอ๊ย ขวัญมา 63 00:06:16,600 --> 00:06:19,400 เมื่อคืนคงขวัญเสียมากเลยนะลูกนะ 64 00:06:19,880 --> 00:06:21,320 ย่าไม่ให้ไปไหนแล้ว 65 00:06:21,400 --> 00:06:23,280 ถ้าจะไปต้องไปกับย่าเท่านั้น 66 00:06:23,360 --> 00:06:25,280 [เทียบ] ถ้าเอ็งเป็นอะไรไป 67 00:06:25,360 --> 00:06:28,320 ย่าสิ้นใจตายแน่ๆ เลย 68 00:06:28,400 --> 00:06:29,720 [ทำเสียงเอ็นดู] ลูก 69 00:06:30,520 --> 00:06:31,880 ฉันไม่ตายหรอกจ้ะ 70 00:06:31,960 --> 00:06:35,280 เสียดายไม่ได้อยู่ดูพ่อกับปู่รักษา 71 00:06:35,840 --> 00:06:38,040 เสียดายเอ็งไม่ได้เห็นข้ารักษาด้วย 72 00:06:38,120 --> 00:06:41,680 [เสียงทองอินจิ๊ปาก] ฉันไม่ได้อยากดูอารักษาหรอกจ้ะ 73 00:06:41,760 --> 00:06:44,400 เพราะอารักษาไม่เป็น 74 00:06:44,480 --> 00:06:46,000 แล้วเอ็งรักษาเป็นรึ 75 00:06:46,080 --> 00:06:47,320 เป็นสิ 76 00:06:47,880 --> 00:06:49,640 แล้วเอ็งจะเอายาอะไรมารักษา 77 00:06:49,720 --> 00:06:51,760 [ดนตรีผ่อนคลาย] 78 00:06:56,080 --> 00:06:57,200 [เทียบส่งเสียงแปลกใจเบาๆ ] 79 00:06:58,160 --> 00:06:59,400 [ทองอิน] อ้า 80 00:07:01,120 --> 00:07:02,920 ฉันจะใช้ใบพลู 81 00:07:03,000 --> 00:07:04,720 นั่นมันแก้ลมพิษผื่นคัน 82 00:07:04,800 --> 00:07:06,320 [เสียงเทียบฮึดฮัด] ยาเอ็งใช้ไม่ได้ผลหรอก 83 00:07:06,400 --> 00:07:09,600 ไอ้ทองอ้น เอ็งอย่ามากดหลานข้านะ 84 00:07:09,680 --> 00:07:11,880 ยาเอ็งนั่นแหละที่ใช้ไม่ได้ผล 85 00:07:13,600 --> 00:07:16,000 แล้วป้าเทียบรู้ได้อย่างไร ว่ายาฉันใช้ไม่ได้ผล 86 00:07:16,080 --> 00:07:17,800 ก็เอ็งมันเป็นคนไม่เอาถ่านน่ะ 87 00:07:17,880 --> 00:07:20,640 ใครๆ เขาก็รู้ จะรักษาใครได้ 88 00:07:20,720 --> 00:07:23,040 [ดนตรีเบาสมองผ่อนคลาย] 89 00:07:25,440 --> 00:07:27,160 อย่าพูดอย่างนั้นเลยจ้ะแม่ 90 00:07:27,240 --> 00:07:29,360 ทองอ้นก็มีฝีมือ มีความรู้อยู่ 91 00:07:29,440 --> 00:07:31,800 เอ้อ เข้าข้างกันเข้าไปเถอะ 92 00:07:31,880 --> 00:07:34,760 สักวันมันจะขี่คอเอ็งแล้วจะหาว่าแม่ไม่เตือน 93 00:07:34,840 --> 00:07:36,800 พี่ก็เคยให้ฉันขี่คอตอนเด็ก 94 00:07:36,880 --> 00:07:37,840 [เสียงทองแท้ขำเบาๆ ] 95 00:07:37,920 --> 00:07:40,760 เอ็งน่ะเข้าใจดีว่าข้าหมายความว่าอย่างไร 96 00:07:40,840 --> 00:07:42,560 อย่ามาทำเป็นไม่รู้ 97 00:07:42,640 --> 00:07:43,960 พอเถอะจ้ะแม่ 98 00:07:44,040 --> 00:07:46,040 ไม่พอ แม่จะด่ามัน 99 00:07:47,320 --> 00:07:51,000 พอเถอะจ้ะย่า ฉันปวดหัวไปหมดแล้ว นะ นะๆ 100 00:07:51,080 --> 00:07:52,480 - [เทียบ] อ้อ - [ทองอิน] ใจเย็นเถอะนะจ๊ะ จ๊ะ 101 00:07:52,560 --> 00:07:55,200 [เทียบ] เอ้าๆ เอ้า พอก็พอ เอ้าๆ โอ๋ๆ 102 00:07:55,280 --> 00:07:57,360 [เสียงเทียบครางเอ็นดู] อ้าว 103 00:07:57,440 --> 00:08:00,280 ไอ้ๆ ไอ้ทองอ้น ปั๊ดเดี๋ยว เดี๋ยว… 104 00:08:00,360 --> 00:08:02,360 [เทียบ] อย่าไปเอาอย่างมันนะลูกนะ 105 00:08:05,760 --> 00:08:07,800 [หมอชิด] หมอปลัดเลตัดแขนพระ 106 00:08:08,360 --> 00:08:10,680 [เสียงหมอชิดหัวเราะเยาะในลำคอ] ช่างอุตริสิ้นดี 107 00:08:11,160 --> 00:08:14,040 ข้าได้ยินเรื่องนั้นมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว 108 00:08:14,120 --> 00:08:18,200 เมื่อเช้านี้ ข้าจึงไปหาพระรูปนั้นที่วัด 109 00:08:18,840 --> 00:08:20,960 เป็นเยี่ยงไรบ้างขอรับ ท่านเจ้าคุณอาจารย์ 110 00:08:21,040 --> 00:08:22,880 พระท่านยังอยู่ดีหรือไม่ 111 00:08:22,960 --> 00:08:24,720 ยังอยู่ดี 112 00:08:24,800 --> 00:08:27,600 แต่ออกจะอ่อนเพลียเพราะเสียโลหิตไปมาก 113 00:08:27,680 --> 00:08:30,080 [พระยาบำเรอราช] ส่วนบาดแผล ที่ถูกตัดแขนไปนั้น 114 00:08:30,160 --> 00:08:33,240 เขาก็เย็บเอาหนังมาปิดแผลไว้อย่างดี 115 00:08:33,919 --> 00:08:35,240 ดูไปเนี่ย 116 00:08:35,320 --> 00:08:39,640 ก็เหมือนกับการเย็บปากกระสอบข้าวสาร อย่างไรอย่างนั้น 117 00:08:39,720 --> 00:08:42,640 [เสียงหมอนพจิ๊ปาก] ถ้ารักษาบาดแผลที่เย็บนั้นไว้ให้ดี 118 00:08:42,720 --> 00:08:46,080 พระรูปนี้ ก็จะมีชีวิตยืนยาวต่อไป 119 00:08:46,160 --> 00:08:48,480 [หมอนพ] เหมือนคนปกติทั่วไปสินะขอรับ 120 00:08:49,040 --> 00:08:50,880 ข้าก็คิดเยี่ยงนั้น 121 00:08:51,720 --> 00:08:55,200 มีผู้ไข้ผู้หนึ่งที่หมอปลัดเลรักษา 122 00:08:55,680 --> 00:08:59,760 เขาก็ใช้วิธีเย็บปิดปากแผลเฉกเช่นเดียวกัน 123 00:08:59,840 --> 00:09:02,760 แล้วทำไมไม่ใช้ยาพอกเรียกเนื้อสมานแผลขอรับ 124 00:09:03,320 --> 00:09:04,640 [หมอชิด] เย็บปิดเยี่ยงนั้น 125 00:09:05,240 --> 00:09:07,200 จะไม่ทำให้เกิดฝีเกิดหนองดอกรึ 126 00:09:07,280 --> 00:09:09,560 [เสียงพระยาบำเรอราชถอนหายใจ] หมอปลัดเล 127 00:09:09,640 --> 00:09:13,240 เข้ามาอยู่ในสยาม ก็นานหลายปีแล้ว 128 00:09:13,320 --> 00:09:16,000 เขาเปิดบ้านให้เป็นโอสถศาลา 129 00:09:16,080 --> 00:09:18,480 [พระยาบำเรอราช] รักษาผู้ไข้โดยไม่คิดอัฐ 130 00:09:18,560 --> 00:09:20,720 พร้อมกับเผยแผ่ศาสนา 131 00:09:20,800 --> 00:09:22,160 จนบัดนี้ 132 00:09:22,240 --> 00:09:25,640 ก็ยังไม่มีชาวบ้านมาร้องเรียนเรื่องอันใดเลยนะ 133 00:09:26,200 --> 00:09:28,640 กระผมเคยไปตรวจที่โอสถศาลาของเขา 134 00:09:28,720 --> 00:09:32,720 วันหนึ่งๆ น่ะ มีผู้ไข้มารักษามากหน้าหลายตา 135 00:09:32,800 --> 00:09:37,360 เห็นได้ว่า มีผู้ศรัทธาเขามากพอสมควรทีเดียว 136 00:09:38,320 --> 00:09:41,160 ข้าเห็นว่าหากเราลดทิฐิลงบ้าง 137 00:09:41,240 --> 00:09:44,120 แล้วก็ลองศึกษาความรู้ของเขา 138 00:09:44,200 --> 00:09:45,600 [พระยาบำเรอราช] โดยยึดหลัก 139 00:09:46,080 --> 00:09:48,520 ประโยชน์ของผู้ไข้เป็นหลัก 140 00:09:49,080 --> 00:09:50,920 ก็จะเป็นการดีไม่น้อย 141 00:09:51,000 --> 00:09:53,360 กระผมเห็นด้วยกับท่านเจ้าคุณขอรับ 142 00:09:53,960 --> 00:09:57,920 เราไม่ควรให้ความรู้สึกเสียหน้า มาขัดขวางการช่วยเหลือชีวิตคน 143 00:09:58,000 --> 00:10:00,360 [ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ] 144 00:10:08,240 --> 00:10:09,960 [เจิด] ว่าไง เฮ้ย 145 00:10:10,040 --> 00:10:11,840 [เสียงพูดคุย] [สุข] ขอบคุณมากนะเว้ย 146 00:10:11,920 --> 00:10:12,880 ศร 147 00:10:12,960 --> 00:10:14,680 ข้าขอบใจเอ็งมาก 148 00:10:16,240 --> 00:10:17,760 เอ็งขอบใจข้าเรื่องอันใด 149 00:10:18,320 --> 00:10:20,240 ที่เอ็งช่วยพวกข้าดูแลคนเจ็บเมื่อคืน 150 00:10:21,800 --> 00:10:23,160 เอ็งไม่ต้องขอบใจ 151 00:10:23,240 --> 00:10:25,600 ข้าไม่ได้ช่วยเอ็ง ข้าช่วยคนเจ็บ 152 00:10:25,680 --> 00:10:27,200 [ดนตรีเบาสมอง] 153 00:10:27,280 --> 00:10:28,920 เมื่อคืนพวกข้าก็อยู่ที่วัด 154 00:10:29,560 --> 00:10:32,280 ก็ช่วยคนเจ็บไปคนหนึ่งเหมือนกัน ใช่ไหมไอ้แก้ว ไอ้ชม 155 00:10:32,360 --> 00:10:33,360 - ใช่จ้ะ - จริงจ้ะ 156 00:10:33,920 --> 00:10:36,560 เหรอ เอ็งช่วยกันแค่คนละคน 157 00:10:36,640 --> 00:10:38,640 แต่พวกข้า ช่วยกันเป็นสิบ 158 00:10:38,720 --> 00:10:41,360 [เสียงเจิดหัวเราะ] 159 00:10:41,440 --> 00:10:43,040 [เอฟเฟกต์เจื่อน] 160 00:10:43,120 --> 00:10:44,320 ไอ้สุข เฮ้ย 161 00:10:44,400 --> 00:10:45,560 [เสียงหัวเราะสนับสนุน] 162 00:10:45,640 --> 00:10:48,080 [เสียงหัวเราะดังต่อเนื่อง] เฮ้ย ครูมาแล้ว 163 00:10:48,160 --> 00:10:49,560 ไหว้ขอรับครู 164 00:10:50,640 --> 00:10:51,600 สวัสดีครับครู 165 00:10:53,000 --> 00:10:56,200 ข้ารู้เรื่องที่พวกเอ็งช่วยคน ที่งานวัดรั้วเหล็กเมื่อคืนแล้ว 166 00:10:57,040 --> 00:10:59,640 เห็นว่าเตรียมตัวยากัน ได้อย่างถูกต้องเลยใช่หรือไม่ 167 00:10:59,720 --> 00:11:00,840 [เจิด] ใช่ขอรับ 168 00:11:00,920 --> 00:11:03,320 หมอทองคำตรวจแล้ว ถูกต้องทุกตัวขอรับ 169 00:11:03,400 --> 00:11:04,440 [หมอชิด] อือ 170 00:11:04,520 --> 00:11:06,280 และพวกเอ็งรู้หรือไม่ 171 00:11:06,360 --> 00:11:09,440 ว่าทำไมตัวยาเหล่านั้นที่ต่างชนิดกัน 172 00:11:09,520 --> 00:11:12,040 ถึงมีคุณสมบัติสมานแผลได้เหมือนกัน 173 00:11:12,120 --> 00:11:13,680 เพราะตำราบอกไว้ขอรับ 174 00:11:14,760 --> 00:11:16,600 มีใครที่มีคำตอบดีกว่านี้ไหม 175 00:11:16,680 --> 00:11:19,320 [ดนตรีตื่นเต้น] 176 00:11:20,960 --> 00:11:21,920 [หมอชิด] ทองอ้น 177 00:11:22,000 --> 00:11:24,520 เอ็งเป็นคนบอกให้ชาวบ้าน ไปหาตัวยามาใช่หรือไม่ 178 00:11:25,080 --> 00:11:26,240 ใช่ขอรับครู 179 00:11:26,920 --> 00:11:28,200 ไหนเอ็งลองตอบซิ 180 00:11:31,040 --> 00:11:33,520 - ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันขอรับครู - [หมอชิด] อ้าว 181 00:11:33,600 --> 00:11:36,120 แล้วถ้าพวกเอ็งหาตัวยาไม่ได้ตามตำรา 182 00:11:36,720 --> 00:11:37,920 พวกเอ็งจะทำเยี่ยงไร 183 00:11:38,520 --> 00:11:40,720 [หมอชิด] คงจะไม่ต้องรักษากันเลยล่ะสิ หือ 184 00:11:43,320 --> 00:11:46,280 เอ้า พวกเอ็งมาหยิบกันไปคนละใบ 185 00:11:48,040 --> 00:11:50,160 - [หมอชิด] มาเลย - [หมอนพ] เร็ว 186 00:11:54,000 --> 00:11:56,360 [ดนตรีตื่นเต้น] 187 00:12:04,800 --> 00:12:07,800 นี่คือตัวยาที่พวกเอ็งใช้รักษาแผลคนเจ็บเมื่อวาน 188 00:12:09,360 --> 00:12:10,720 ให้ทุกคนเอาเข้าปาก 189 00:12:11,280 --> 00:12:12,280 [เสียงนักเรียนร้องตกใจเบาๆ ] 190 00:12:12,360 --> 00:12:13,440 ครูขอรับ 191 00:12:13,520 --> 00:12:15,080 แต่มันไม่ได้มีไว้สำหรับกิน 192 00:12:15,160 --> 00:12:16,880 ข้าก็ไม่ได้จะให้พวกเอ็งกิน 193 00:12:16,960 --> 00:12:18,280 [หมอชิด] ข้าให้เอาเข้าปาก 194 00:12:18,360 --> 00:12:20,800 อม ดูด เคี้ยว 195 00:12:21,280 --> 00:12:22,680 รับรสชาติของมัน 196 00:12:24,200 --> 00:12:25,680 [หมอชิด] เอ้า เร็วเข้า [เสียงนักเรียนอิดออด] 197 00:12:25,760 --> 00:12:28,440 [ดนตรีตื่นเต้น] 198 00:12:36,040 --> 00:12:37,560 [เสียงครางในลำคอ] [ศร] โอ้โห 199 00:12:43,000 --> 00:12:45,520 เอาล่ะ คายออกมาได้ 200 00:12:45,600 --> 00:12:46,680 [เสียงนักเรียนร้องขยะแขยง] 201 00:12:46,760 --> 00:12:48,040 [เสียงคายใบยา] 202 00:12:49,000 --> 00:12:50,760 พวกเอ็งได้รับรสอย่างไร 203 00:12:51,440 --> 00:12:53,040 ให้เขียนลงบนกระดาน 204 00:12:54,240 --> 00:12:55,080 [เสียงนักเรียนขากน้ำลาย] 205 00:12:55,160 --> 00:12:56,360 [หมอชิด] อย่าให้เพื่อนเห็นนะ 206 00:12:57,240 --> 00:12:58,120 ขอรับ 207 00:12:59,280 --> 00:13:00,960 [เสียงเขียนกระดานชนวน] 208 00:13:07,840 --> 00:13:09,440 [หมอชิด] เสร็จเรียบร้อยทุกคนแล้ว 209 00:13:10,040 --> 00:13:11,560 ก็เปิดกระดานออกได้ 210 00:13:17,240 --> 00:13:18,520 - [แก้ว] เฮ้ย - [หมอชิด] อือ 211 00:13:18,600 --> 00:13:21,360 - เฮ้ย เอ็งก็ฝาดเหมือนกันเหรอวะ - เออ 212 00:13:21,840 --> 00:13:22,800 - เฮ้ย - ข้าก็ฝาด 213 00:13:22,880 --> 00:13:23,880 - ฝาดเหมือนกันหมดเลย - ข้าก็ฝาด 214 00:13:23,960 --> 00:13:25,520 - ใช่ - คนละแบบกับข้าไม่ใช่เหรอทองอ้น 215 00:13:25,600 --> 00:13:27,480 ทีนี้พวกเอ็งจะตอบข้าได้หรือยัง 216 00:13:28,000 --> 00:13:30,880 ว่าทำไมตัวยาที่ต่างชนิดกัน 217 00:13:30,960 --> 00:13:33,520 ถึงมีสรรพคุณสมานแผลได้เหมือนกัน 218 00:13:34,040 --> 00:13:36,440 [ดนตรีให้ความหวัง] 219 00:13:39,760 --> 00:13:40,760 ฉันรู้แล้วจ้ะ 220 00:13:41,840 --> 00:13:44,560 เพราะตัวยาที่มีรสฝาดใช้สมานแผลได้ 221 00:13:44,640 --> 00:13:47,480 ถ้าเราไปในที่ที่ไม่มีตัวยาตามตำราบอก 222 00:13:47,560 --> 00:13:48,760 เราก็ลองชิมดู 223 00:13:48,840 --> 00:13:51,360 ถ้ามันมีรสฝาด ก็แปลว่าสมานแผลได้จ้ะ 224 00:13:54,240 --> 00:13:55,920 [เสียงครางเห็นพ้องด้วย] 225 00:13:56,680 --> 00:13:58,400 [เสียงพูดคุยเบาๆ ] 226 00:14:00,920 --> 00:14:02,160 [เสียงทองอ้นดูดลิ้น] 227 00:14:04,960 --> 00:14:07,960 นี่คือตัวยารสฝาด ที่ใช้สมานแผลได้ 228 00:14:08,440 --> 00:14:09,800 [บัวทำเสียงเข้าใจ] 229 00:14:09,880 --> 00:14:12,160 แล้วใช้อะไรทดแทนแอลกอฮอล์ล่ะ 230 00:14:12,240 --> 00:14:13,280 [เอฟเฟกต์งุนงง] 231 00:14:13,360 --> 00:14:14,480 แอนกอฮ้อ 232 00:14:15,120 --> 00:14:16,200 เอ่อ… 233 00:14:16,280 --> 00:14:18,280 [เสียงบัวจิ๊ปาก] สำหรับฆ่าเชื้อโรคอะ 234 00:14:19,040 --> 00:14:20,000 เชื้อโรค 235 00:14:20,080 --> 00:14:23,240 อื้อ คือถ้าแผลติดเชื้อจะอันตรายมาก 236 00:14:23,320 --> 00:14:26,440 อาจถึงตายได้ ก็เลยต้องมีแอลกอฮอล์ไว้ล้างแผล 237 00:14:27,160 --> 00:14:30,080 [เอฟเฟกต์งุนงง] ข้าไม่เข้าใจในสิ่งที่เอ็งพูด 238 00:14:30,640 --> 00:14:32,400 แต่ตัวยาล้างแผลน่ะมี 239 00:14:32,480 --> 00:14:34,320 ที่ข้าใช้ล้างแผลให้เอ็งอย่างไรล่ะ 240 00:14:34,400 --> 00:14:35,520 [ทองอ้น] เอ็งจำได้ไหม 241 00:14:36,200 --> 00:14:38,200 เราใช้ผักคราดหัวแหวนดองเหล้า 242 00:14:38,280 --> 00:14:40,240 หรือใช้หัวไพลดองเหล้าก็ได้เช่นกัน 243 00:14:40,920 --> 00:14:42,480 อ๋อ 244 00:14:42,560 --> 00:14:44,120 ใช้เหล้าล้างแผล 245 00:14:44,680 --> 00:14:47,120 แล้ว ผักที่เอามาดองอะ ช่วยอะไร 246 00:14:47,200 --> 00:14:48,040 [เสียงทองอ้นสะอึก] 247 00:14:48,120 --> 00:14:51,720 ดองตัวยาให้เกิดสรรพคุณ บรรเทาอาการเจ็บปวด ลดบวม 248 00:14:53,960 --> 00:14:55,560 ช่วยลดอักเสบ 249 00:14:55,640 --> 00:14:57,600 แล้วก็ฆ่าเชื้อได้อะเหรอ 250 00:14:57,680 --> 00:15:00,040 [ดนตรีเบาสมองผ่อนคลาย] 251 00:15:00,120 --> 00:15:01,600 [เสียงบัวร้องเจ็บ] เอ็งเป็นอะไรรึ 252 00:15:01,680 --> 00:15:03,480 เอ่อ เรากลับกันเลยไหม 253 00:15:03,960 --> 00:15:05,280 เอ็งไม่สบายรึ 254 00:15:05,760 --> 00:15:07,160 หึ ไม่ได้เป็นอะไร 255 00:15:07,920 --> 00:15:09,320 งั้นกลับเรือนกัน 256 00:15:14,520 --> 00:15:17,560 [เสียงบัวหายใจแรง] 257 00:15:22,120 --> 00:15:24,880 โอ๊ย ฉัน ฉันขึ้นไปข้างบนก่อนนะ 258 00:15:24,960 --> 00:15:27,480 บอกข้ามาเถอะ ว่าเอ็งเป็นเช่นไร 259 00:15:29,640 --> 00:15:32,480 [เสียงบัวถอนหายใจ] ฉัน ปวดท้อง 260 00:15:33,360 --> 00:15:34,520 ปวดอย่างไร 261 00:15:36,080 --> 00:15:37,160 ก็… 262 00:15:37,720 --> 00:15:40,360 ปวด ก่อนมีประจำเดือนน่ะ 263 00:15:42,640 --> 00:15:44,880 ปวดโลหิตก่อนระดูมานี่เอง 264 00:15:44,960 --> 00:15:47,840 ภาษาหมอเรียก ปวดโลหิตระดูสุจริตโทษ 265 00:15:47,920 --> 00:15:50,360 [เสียงบัวถอนหายใจ] อย่าเพิ่งอธิบายตอนนี้ได้ไหม 266 00:15:50,440 --> 00:15:53,560 มียาอะไรแทนยาแก้ปวดได้บ้างไหมอะ 267 00:15:54,920 --> 00:15:57,720 แล้วระดูเอ็งเป็นเช่นไร มาปกติหรือไม่ 268 00:15:58,280 --> 00:15:59,520 ไม่ปกติ 269 00:15:59,600 --> 00:16:01,040 มาไม่ตรง 270 00:16:01,120 --> 00:16:03,400 แล้วก็จะปวดนำก่อนล่วงหน้าแบบนี้ 271 00:16:03,960 --> 00:16:05,200 กินยาอะไรดีล่ะ 272 00:16:06,200 --> 00:16:07,440 ยาน่ะมี 273 00:16:07,520 --> 00:16:08,720 แต่มันจะช้า 274 00:16:08,800 --> 00:16:10,960 ถ้าเอ็งวางใจข้า ข้าจะช่วยให้ 275 00:16:11,040 --> 00:16:13,480 [ดนตรีผ่อนคลาย] 276 00:16:13,560 --> 00:16:14,400 โอ๊ย 277 00:16:16,400 --> 00:16:18,040 เออ เอาสิ ลองดู 278 00:16:22,240 --> 00:16:23,560 [บัว] เฮ้ย เดี๋ยว 279 00:16:24,520 --> 00:16:26,040 ตะ ต้องทำไงอะ 280 00:16:26,600 --> 00:16:27,800 เอ็งต้องถอดผ้าก่อน 281 00:16:27,880 --> 00:16:28,920 หา 282 00:16:29,600 --> 00:16:31,760 นุ่งผ้านุ่งผ่อนเยี่ยงนี้ทำไม่ได้ 283 00:16:32,360 --> 00:16:33,760 เอ็งมีผ้าถุงหรือไม่ 284 00:16:33,840 --> 00:16:35,640 [ดนตรีเบาสมอง] 285 00:16:35,720 --> 00:16:37,640 เอ่อ มีของผาด 286 00:16:37,720 --> 00:16:38,840 นั่นแหละ 287 00:16:38,920 --> 00:16:40,240 เอ็งไปผลัดผ้าเสีย 288 00:16:41,160 --> 00:16:42,840 เอ่อ เดี๋ยว 289 00:16:42,920 --> 00:16:44,400 จะรักษาฉันยังไงอะ 290 00:16:45,000 --> 00:16:46,000 [เสียงบัวสูดหายใจตกใจ] 291 00:16:46,840 --> 00:16:49,560 คงไม่ถึงกับ ตรวจภายในใช่ไหม 292 00:16:49,640 --> 00:16:50,720 [เอฟเฟกต์งุนงง] 293 00:16:51,200 --> 00:16:52,520 [บัว] เฮ้ย มองอะไรน่ะ 294 00:16:53,480 --> 00:16:55,560 ข้าสงสัยว่าเอ็งเป็นอะไร 295 00:16:55,640 --> 00:16:56,760 ข้าไปจุดเตาก่อน 296 00:16:56,840 --> 00:16:57,880 จุดเตา 297 00:16:59,600 --> 00:17:00,960 จุดเตาให้เอ็งนั่งถ่าน 298 00:17:01,040 --> 00:17:02,640 นั่งถ่าน 299 00:17:03,200 --> 00:17:04,560 เอ็งจะพูดตามข้าทำไม 300 00:17:04,640 --> 00:17:07,400 [ดนตรีผ่อนคลายเบาสมอง] 301 00:17:14,640 --> 00:17:16,720 เอ็งทาน้ำมันมะพร้าวแล้วใช่หรือไม่ 302 00:17:19,119 --> 00:17:20,160 ทาแล้ว 303 00:17:21,040 --> 00:17:22,720 ทาแล้วก็เข้าไปเสียสิ 304 00:17:23,280 --> 00:17:25,160 [เสียงบัวระบายลมหายใจ] 305 00:17:28,880 --> 00:17:31,520 [เสียงอุทานประหลาดใจ] เฮ้ย 306 00:17:34,160 --> 00:17:35,040 [เสียงบัวอึกอัก] 307 00:17:35,640 --> 00:17:37,040 มันจะได้ผลจริงๆ เหรอ 308 00:17:37,120 --> 00:17:39,120 นี่คือการรักษาในตำรับของเรา 309 00:17:39,680 --> 00:17:41,160 [ทองอ้น] ในลักษณะที่มาสม่ำเสมอ 310 00:17:41,240 --> 00:17:43,280 จะใช้วิธีการนาบหม้อเกลือ 311 00:17:43,360 --> 00:17:46,520 แต่นี่เอ็งระดูมาไม่ปกติด้วย ก็ควรจะนั่งถ่าน 312 00:17:47,840 --> 00:17:51,280 [จิ๊ปาก] ทำไมฉันรู้สึกเหมือน ฉันจะกลายเป็นปลาย่างยังไงไม่รู้ 313 00:17:51,360 --> 00:17:52,320 [เอฟเฟกต์เสียงแป่ว] 314 00:17:56,440 --> 00:17:57,840 ไม่เอาดีกว่า 315 00:17:59,720 --> 00:18:01,080 เชื่อใจข้าสักครั้ง 316 00:18:01,160 --> 00:18:03,520 [ดนตรีซึ้งอบอุ่น] 317 00:18:06,120 --> 00:18:07,080 [เสียงบัวจิ๊ปาก] 318 00:18:07,640 --> 00:18:08,680 ก็ได้ 319 00:18:09,840 --> 00:18:10,920 [เสียงบัวถอนหายใจ] 320 00:18:11,000 --> 00:18:12,160 อุ๊ย 321 00:18:13,200 --> 00:18:15,000 อย่าให้ใครมาเห็นนะ 322 00:18:15,640 --> 00:18:17,360 ตรงนี้มิดชิดที่สุดแล้ว 323 00:18:33,120 --> 00:18:34,240 [เสียงบัวครางในลำคอ] 324 00:18:36,200 --> 00:18:37,160 ทำไงอะ 325 00:18:38,080 --> 00:18:40,560 เอ็งเอาผ้าถุงคลุม แล้วเอ็งก็นั่งคร่อมลงไป 326 00:18:40,640 --> 00:18:42,680 [ดนตรีสนุกผ่อนคลาย] 327 00:18:56,240 --> 00:18:57,240 [เสียงทองอ้นกระแอม] 328 00:18:57,320 --> 00:18:59,000 เฮ้ย ทำอะไรน่ะ 329 00:18:59,080 --> 00:19:00,320 ใส่ยา 330 00:19:00,400 --> 00:19:01,880 ใส่ยาให้ฉันเหรอ 331 00:19:01,960 --> 00:19:03,080 ใส่ในเตา 332 00:19:04,920 --> 00:19:05,840 อ้อ 333 00:19:22,160 --> 00:19:23,200 [เสียงบัวอุทานเบาๆ ] 334 00:19:27,120 --> 00:19:28,280 เอ็งเป็นเยี่ยงไรบ้าง 335 00:19:29,440 --> 00:19:30,880 [เสียงถอนใจ] ร้อน 336 00:19:32,720 --> 00:19:33,840 พอทนได้ 337 00:19:36,480 --> 00:19:38,520 [เสียงดัง] โอ๊ย อู๊ย 338 00:19:38,600 --> 00:19:40,360 [เอฟเฟกต์งุนงง] [บัว] โอ๊ย สุกหมดแล้ว 339 00:19:40,440 --> 00:19:42,320 โอ้โห [เสียงหายใจแรง] 340 00:19:44,320 --> 00:19:45,640 [เสียงทองอ้นหัวเราะ] 341 00:19:45,720 --> 00:19:46,840 ขำอะไรฮะ 342 00:19:48,080 --> 00:19:49,360 ก็เอ็งมันน่าขันน่ะ 343 00:19:51,040 --> 00:19:54,320 ลองดูไหมล่ะ จะได้รู้ว่าไข่สุกมันเป็นยังไง 344 00:19:54,400 --> 00:19:55,560 [เสียงหัวเราะ] 345 00:19:55,640 --> 00:19:58,040 ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้เป็นระดู 346 00:19:58,120 --> 00:19:59,160 [เสียงบัวฮึดฮัด] 347 00:20:00,400 --> 00:20:01,320 ทนหน่อย 348 00:20:03,480 --> 00:20:04,480 อู๊ย 349 00:20:07,680 --> 00:20:10,360 เสร็จแล้วเอ็งต้องกินยาไฟประลัยกัลป์ร่วมด้วย 350 00:20:10,440 --> 00:20:12,600 แล้วเอ็งจะเบาสบายหายปวดเชียวล่ะ 351 00:20:20,160 --> 00:20:21,920 ยาไฟบรรลัยกัลป์ 352 00:20:22,480 --> 00:20:23,520 ไฟประลัยกัลป์ 353 00:20:24,240 --> 00:20:26,560 อ๋อ ไฟประลัยกัลป์ 354 00:20:27,240 --> 00:20:29,320 [ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ] 355 00:20:30,480 --> 00:20:33,880 [ทองอ้น] มีรากเจตมูลเพลิงแดง สารส้มสะตุ 356 00:20:33,960 --> 00:20:35,280 แก่นแสมทะเล 357 00:20:35,360 --> 00:20:37,720 ผิวมะกรูด การบูร 358 00:20:37,800 --> 00:20:39,200 เหง้าขมิ้นอ้อย 359 00:20:39,280 --> 00:20:41,640 เหง้ากระทือ เหง้าข่า 360 00:20:41,720 --> 00:20:42,840 เหง้าไพล 361 00:20:42,920 --> 00:20:44,200 เปลือกมะรุม 362 00:20:44,280 --> 00:20:45,320 พริกอ่อน 363 00:20:45,400 --> 00:20:49,160 เหง้าขิง ดอกดีปลี หัวกระเทียม 364 00:21:10,440 --> 00:21:12,920 ชื่อยาหรือนั่น โหดจริง 365 00:21:13,560 --> 00:21:15,400 สรรพคุณเขาก็ตามชื่อนั่นแหละ 366 00:21:15,960 --> 00:21:17,600 แล้วหายเลยจริงหรือเปล่า 367 00:21:18,200 --> 00:21:19,160 จริงสิ 368 00:21:19,240 --> 00:21:20,640 เคยรักษามาแล้วเหรอ 369 00:21:21,240 --> 00:21:22,920 ข้ายังไม่เคยรักษาใครสักคน 370 00:21:23,000 --> 00:21:23,960 [เอฟเฟกต์เสียงแป่ว] อ้าว 371 00:21:24,600 --> 00:21:26,760 แต่ข้ารู้ ว่าต้องทำเยี่ยงไร 372 00:21:26,840 --> 00:21:27,960 [ดนตรีเบาสมอง] 373 00:21:28,040 --> 00:21:29,040 [บัว] อือ 374 00:21:31,160 --> 00:21:32,160 [เสียงบัวสูดดมยา] 375 00:21:34,480 --> 00:21:37,280 วันพรุ่ง ครูให้ข้าไปโรงเรียนแต่เช้า 376 00:21:38,720 --> 00:21:40,200 เช้ากว่าทุกวันเหรอ 377 00:21:41,040 --> 00:21:41,960 ใช่ 378 00:21:42,440 --> 00:21:44,320 ครูบอกว่าจะให้ไปเรียนนอกสถานที่ 379 00:21:48,960 --> 00:21:50,080 น่าสนุกจัง 380 00:21:58,520 --> 00:22:00,200 [เสียงพูดคุยกัน] [อ่ำ] เอ็งล่ะ 381 00:22:05,080 --> 00:22:07,120 [ดนตรีตื่นเต้น] 382 00:22:08,440 --> 00:22:10,400 นี่พาใครมาเป็นโขยงเนี่ย 383 00:22:11,320 --> 00:22:12,440 นักเรียนหมอขอรับ 384 00:22:12,520 --> 00:22:15,320 - [หมอคม] อื้อ อือ - วันนี้พามาสอนกันที่นี่ 385 00:22:15,880 --> 00:22:17,600 นักเรียนหมอไทยรุ่นแรกสินะ 386 00:22:17,680 --> 00:22:19,600 [หมอคม] ตั้งใจเรียนกันเข้าไว้นะ 387 00:22:19,680 --> 00:22:21,280 อย่าถอยเสียก่อนล่ะ 388 00:22:22,000 --> 00:22:23,040 [เจิด] ขอรับ 389 00:22:32,840 --> 00:22:34,600 นี่ครูเขาจะพาเราไปไหนรึ 390 00:22:34,680 --> 00:22:35,840 ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน 391 00:22:35,920 --> 00:22:38,480 แต่คงเป็นสถานที่สำคัญ ถึงต้องมีทหารเฝ้า 392 00:22:38,560 --> 00:22:39,560 [สุข] เหรอ 393 00:22:44,480 --> 00:22:45,960 [กระซิบ] โรงเก็บพระโอสถ 394 00:22:47,280 --> 00:22:48,200 [เจิด] อุ๊ย 395 00:22:50,160 --> 00:22:51,360 [เสียงนักเรียนตื่นตาตื่นใจ] 396 00:22:55,600 --> 00:22:57,600 ยาเยอะแยะไปหมดเลยว่ะ หูย 397 00:22:57,680 --> 00:22:59,560 ที่นี่คือโรงเก็บพระโอสถ 398 00:22:59,640 --> 00:23:01,920 ไม่ใช่ว่าใครจะเข้ามากันได้ง่ายๆ 399 00:23:02,000 --> 00:23:04,080 [หมอชิด] แต่เพื่อการศึกษาของนักเรียนหมอ 400 00:23:04,160 --> 00:23:05,600 ท่านเจ้าคุณราชแพทย์ 401 00:23:05,680 --> 00:23:08,360 ก็ได้อนุญาตให้พวกเอ็งเข้ามาเป็นกรณีพิเศษ 402 00:23:08,440 --> 00:23:10,400 [เสียงนักเรียนฮือฮาตื่นเต้น] 403 00:23:11,040 --> 00:23:14,000 แล้ววันนี้เราจะได้เรียน การตั้งยากันเลยใช่ไหมขอรับครู 404 00:23:14,760 --> 00:23:16,200 อย่าเพิ่งใจเร็วไป 405 00:23:16,280 --> 00:23:19,680 ก่อนที่จะเป็นหมอปรุงยาหรือจ่ายยาให้ผู้ไข้ได้ 406 00:23:19,760 --> 00:23:22,760 พวกเอ็งจำเป็นจะต้องรู้ รสของตัวยานั้นๆ ให้ดีเสียก่อน 407 00:23:23,480 --> 00:23:24,600 นี่อย่าบอกนะขอรับ 408 00:23:24,680 --> 00:23:27,360 ว่าครูจะให้พวกเราชิมยาทั้งหมดที่อยู่ภายในห้องนี้ 409 00:23:28,480 --> 00:23:29,440 [เสียงหมอชิดประกบมือหากัน] 410 00:23:29,960 --> 00:23:31,680 ไม่ใช่เพียงเท่านี้ดอก 411 00:23:31,760 --> 00:23:32,680 [เจิด] หา 412 00:23:33,160 --> 00:23:34,560 แต่เป็นข้างนอกนั่นด้วย 413 00:23:35,680 --> 00:23:38,440 [เสียงนักเรียนตกใจและฮือฮา] 414 00:23:39,000 --> 00:23:39,960 [นักเรียน] จะหมดไหมเนี่ย 415 00:23:40,040 --> 00:23:42,320 พวกเอ็งจะต้องชิมตัวยาวันละสิบชนิด 416 00:23:42,400 --> 00:23:43,640 สิบชนิด 417 00:23:43,720 --> 00:23:45,520 และจดจำรสชาติของมันให้ได้ 418 00:23:46,080 --> 00:23:48,640 ทำเช่นนี้ไปทุกๆ วัน จนกว่าจะหมดห้องนี้ 419 00:23:49,440 --> 00:23:51,560 - โอ้โห อะไรจะไปเหลือล่ะ - [หมอชิด] และหมดทั้งสวนนั่น 420 00:23:52,640 --> 00:23:53,680 กี่เพลาวะเนี่ย 421 00:23:53,760 --> 00:23:55,520 วันนี้เราจะเริ่มกันที่ชนิดนี้ 422 00:23:55,600 --> 00:23:57,760 [ดนตรีตื่นเต้น] 423 00:23:59,440 --> 00:24:01,280 ชิมกันคนละนิด แล้วส่งต่อไป 424 00:24:06,320 --> 00:24:07,400 [ทองอ้น] อื้อหือ 425 00:24:08,000 --> 00:24:09,040 [เสียงนักเรียนชิมยา] 426 00:24:12,240 --> 00:24:13,480 [หมอชิด] ทีนี้ตอบข้าซิ 427 00:24:13,960 --> 00:24:16,800 ว่ายาตัวนี้ รสชาติเป็นเยี่ยงไร 428 00:24:18,200 --> 00:24:19,640 กระผมว่าเค็มขอรับ 429 00:24:19,720 --> 00:24:20,640 [หมอชิด] อือ 430 00:24:20,720 --> 00:24:22,520 ออกจะ เค็มอ่อนๆ ขอรับ 431 00:24:23,240 --> 00:24:24,360 [ยอด] เค็มขอรับ 432 00:24:24,840 --> 00:24:26,520 เค็มๆ เย็นๆ ขอรับ 433 00:24:27,360 --> 00:24:29,520 อือ ใช่ 434 00:24:29,600 --> 00:24:32,120 [หมอชิด] สิ่งนี้ เป็นธาตุวัตถุ 435 00:24:32,200 --> 00:24:33,560 มีรสเค็ม 436 00:24:34,240 --> 00:24:35,440 เรียกว่าดินโป่ง 437 00:24:35,520 --> 00:24:37,520 - หา - ดินโป่ง 438 00:24:37,600 --> 00:24:39,160 [เสียงนักเรียนขย้อนคลื่นไส้] 439 00:24:39,240 --> 00:24:41,920 [หมอชิด] ตัวยาชนิดต่อไปที่พวกเอ็งต้องชิมรส 440 00:24:42,000 --> 00:24:43,160 เป็นพืชวัตถุ 441 00:24:43,240 --> 00:24:45,400 [ดนตรีระทึก] 442 00:24:45,480 --> 00:24:46,640 [หมอชิด] เคี้ยวให้แหลกล่ะ 443 00:24:46,720 --> 00:24:48,120 เพราะมันออกจะเหนียว 444 00:24:48,200 --> 00:24:50,080 [หมอชิด] จากนั้นดูดซึม 445 00:24:50,160 --> 00:24:51,480 ชิมรสชาติของมัน 446 00:24:52,040 --> 00:24:54,040 กลิ่นเหมือนหญ้าปากควายเลยขอรับ 447 00:24:54,840 --> 00:24:55,960 แค่ดมกลิ่น 448 00:24:56,480 --> 00:24:57,520 เอ็งก็รู้แล้วรึ 449 00:24:57,600 --> 00:24:59,520 กระผมพาควายไปกินหญ้าทุกวัน 450 00:24:59,600 --> 00:25:01,160 เลยชินกับกลิ่นมันดีขอรับ 451 00:25:02,680 --> 00:25:03,640 ถูกต้องแล้ว 452 00:25:04,760 --> 00:25:06,800 สิ่งนี้คือหญ้าปากควาย 453 00:25:07,360 --> 00:25:09,040 - [อ่ำ] หา - อะไรกันขอรับเนี่ยครู 454 00:25:09,120 --> 00:25:10,840 [เจิด] ครูบอกให้พวกเรามาชิมยา 455 00:25:10,920 --> 00:25:13,200 แต่ทำไมให้พวกเรามากินอะไรต่ำๆ เยี่ยงนี้เล่าขอรับ 456 00:25:13,280 --> 00:25:15,160 อะไรคือของต่ำที่เอ็งว่ารึ 457 00:25:15,840 --> 00:25:17,960 ก็เมื่อครู่ ครูให้เรากินดิน 458 00:25:18,040 --> 00:25:20,760 คราวนี้ ครูยังให้เรากินหญ้าเป็นวัวเป็นควายอีก 459 00:25:20,840 --> 00:25:24,200 แล้วเอ็งคิดว่าอะไรที่จะสูงพอที่จะเป็นตัวยาได้รึ 460 00:25:25,280 --> 00:25:27,360 เอ่อ ก็… 461 00:25:27,440 --> 00:25:29,880 ถ้าเป็นธาตุวัตถุ ก็ต้องเป็นของมีค่า 462 00:25:29,960 --> 00:25:32,400 แต่ถ้าเป็นพืช ก็ต้องเป็นพืชหายากขอรับ 463 00:25:33,880 --> 00:25:36,240 ดินโป่ง บำรุงธาตุทั้งสี่ 464 00:25:36,320 --> 00:25:38,760 [หมอชิด] แก้บวม ช่วยย่อย ขับลม 465 00:25:38,840 --> 00:25:41,840 หญ้าปากควาย ก็บำรุงธาตุทั้งสี่เช่นกัน 466 00:25:42,520 --> 00:25:45,040 [หมอชิด] แล้วก็ยังแก้ไข้หัวลม ไข้หวัด 467 00:25:45,120 --> 00:25:45,960 ไข้พิษ 468 00:25:47,520 --> 00:25:49,000 [หมอชิด] ของที่เอ็งว่าต่ำ 469 00:25:49,080 --> 00:25:51,120 แต่มีสรรพคุณล้นเหลือขนาดนี้ 470 00:25:52,040 --> 00:25:53,760 เอ็งยังจะว่าต่ำอยู่ไหม 471 00:25:53,840 --> 00:25:56,440 [ดนตรีตึงเครียด] 472 00:25:58,320 --> 00:26:00,240 ของสิ่งไรจะสูงหรือต่ำ 473 00:26:01,160 --> 00:26:02,760 ไม่ได้อยู่ที่กำเนิดของมัน 474 00:26:03,320 --> 00:26:05,400 แต่อยู่ที่คุณค่าในตัวมันต่างหาก 475 00:26:11,000 --> 00:26:13,480 กระผมว่า มีรสขมขอรับ 476 00:26:14,480 --> 00:26:15,360 ขมรึ 477 00:26:15,440 --> 00:26:16,840 - ขมขอรับ - ครับขม 478 00:26:16,920 --> 00:26:18,000 ข้าว่าขม 479 00:26:18,080 --> 00:26:19,320 ใครว่าเยี่ยงไรอีก 480 00:26:20,600 --> 00:26:21,760 [หมอชิด] ขมเท่านั้นรึ 481 00:26:22,320 --> 00:26:23,160 แน่ใจนะ 482 00:26:24,440 --> 00:26:26,360 - แน่ใจจ้ะ - [หมอชิด] อือ 483 00:26:26,440 --> 00:26:28,240 ถ้าได้รับแค่รสขม 484 00:26:28,320 --> 00:26:30,440 งั้นก็แปลว่าพวกเอ็งมีลิ้นหยาบ 485 00:26:30,920 --> 00:26:32,760 ไม่เหมาะกับการเป็นหมอยา 486 00:26:32,840 --> 00:26:34,040 [เจิด] อ้าว 487 00:26:35,400 --> 00:26:36,920 มีรสเย็นด้วยขอรับ 488 00:26:38,840 --> 00:26:39,800 ถูกต้อง 489 00:26:39,880 --> 00:26:41,320 [หมอชิด] หญ้าปากควาย 490 00:26:41,400 --> 00:26:43,400 นอกจากจะมีรสขมเป็นรสหลักแล้ว 491 00:26:43,920 --> 00:26:45,880 ยังมีรสเย็นเป็นรสตามอีกด้วย 492 00:26:47,000 --> 00:26:48,840 [หมอชิด] ในตัวยาหนึ่งชนิด 493 00:26:49,440 --> 00:26:50,680 จะมีทั้งรสหลัก 494 00:26:51,240 --> 00:26:52,240 มีรสรอง 495 00:26:52,320 --> 00:26:53,440 และมีรสตาม 496 00:26:53,520 --> 00:26:56,400 [หมอชิด] พวกเอ็งต้องฝึกให้ลิ้น มีความละเอียดอ่อนมากกว่านี้ 497 00:26:56,480 --> 00:26:58,640 มิเช่นนั้นก็จะปรุงยาไม่ได้ 498 00:26:58,720 --> 00:27:01,080 [ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ] 499 00:27:13,280 --> 00:27:16,320 [เสียงบิดขี้เกียจและระบายลมหายใจ] 500 00:27:17,000 --> 00:27:18,280 [เสียงถอนหายใจ] 501 00:27:18,360 --> 00:27:19,840 สบายจัง 502 00:27:21,880 --> 00:27:24,440 [เสียงถอนหายใจโล่ง] นอนเต็มอิ่มเลย 503 00:27:25,000 --> 00:27:25,960 อุ๊ย 504 00:27:27,000 --> 00:27:28,560 หายปวดท้องเลยอะ 505 00:27:29,720 --> 00:27:32,920 [เสียงบัวหัวเราะในลำคอ] รักษาแบบไทยๆ ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย 506 00:27:34,440 --> 00:27:35,680 เฮ้ย 507 00:27:35,760 --> 00:27:37,400 จะมาแล้วอะ 508 00:27:37,480 --> 00:27:38,720 โอ๊ย 509 00:27:39,960 --> 00:27:42,560 มัวห่วงเรื่องปวดท้องจนไม่ได้เตรียมอะไรเลยอะ 510 00:27:43,400 --> 00:27:44,760 เฮ้ย ทำไงดี 511 00:27:46,280 --> 00:27:47,240 [เสียงเคาะประตู] 512 00:27:47,320 --> 00:27:48,400 ใครคะ 513 00:27:48,480 --> 00:27:49,800 [พิกุล] ฉันเอง 514 00:27:54,800 --> 00:27:55,880 ตื่นแล้วรึ 515 00:27:56,520 --> 00:27:58,200 ทองอ้นบอกฉันว่า 516 00:27:58,280 --> 00:28:00,440 เธอไม่สบาย ให้ฉันมาช่วยดู 517 00:28:01,840 --> 00:28:06,160 โห ตัวไม่อยู่ก็ยังอุตส่าห์ให้คุณน้ามาดู 518 00:28:06,240 --> 00:28:08,640 ลูกชายคุณน้านี่น่ารักมากเลยนะคะ 519 00:28:08,720 --> 00:28:10,640 [เสียงพิกุลขำเบาๆ ] 520 00:28:10,720 --> 00:28:12,520 มีอะไรให้ฉันช่วยไหม 521 00:28:13,440 --> 00:28:14,560 [เสียงหัวเราะเจื่อนๆ ] 522 00:28:15,080 --> 00:28:16,360 มีพอดีเลยค่ะ 523 00:28:18,000 --> 00:28:19,880 คือ เอ่อ… 524 00:28:19,960 --> 00:28:20,920 เอ้านี่จ้ะ… 525 00:28:21,680 --> 00:28:23,840 [ดนตรีผ่อนคลาย] 526 00:28:27,840 --> 00:28:28,960 [เสียงบัวหายใจเฮือก] 527 00:28:29,840 --> 00:28:32,360 - [บัว] หา - ทำไมทำหน้าเยี่ยงนั้นล่ะ 528 00:28:32,440 --> 00:28:34,360 ไม่เคยขี่ม้าหรอกรึ 529 00:28:34,920 --> 00:28:36,120 ขี่ม้า 530 00:28:36,200 --> 00:28:37,160 [เอฟเฟกต์เสียงแป่ว] 531 00:28:37,760 --> 00:28:40,400 เอ่อ เหมือนในละครเลยอะ 532 00:28:40,480 --> 00:28:41,760 [บัว] แต่ว่า… 533 00:28:41,840 --> 00:28:43,120 ไม่เคยใส่ 534 00:28:43,720 --> 00:28:47,160 หญิงชาวสยามก็ใส่เยี่ยงนี้ล่ะ 535 00:28:48,000 --> 00:28:49,960 มา ฉันช่วยแม่นุ่งเอง 536 00:28:50,040 --> 00:28:51,920 เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ 537 00:28:52,000 --> 00:28:54,520 เดี๋ยว ขอไปปรับไซส์หน่อยนะคะ 538 00:28:54,600 --> 00:28:55,920 [เอฟเฟกต์งุนงง] 539 00:28:56,000 --> 00:28:57,640 อุ๊ย แต่ว่า… 540 00:28:58,320 --> 00:29:00,160 [บัว] ขอบคุณคุณน้ามากเลยนะคะ 541 00:29:00,720 --> 00:29:03,600 คุณน้านี่ เหมือนนางฟ้ามาโปรดเลยค่ะ 542 00:29:03,680 --> 00:29:06,720 [เอฟเฟกต์เสียงเด้งดึ๋ง] 543 00:29:07,480 --> 00:29:08,480 [เสียงพิกุลหัวเราะแห้ง] 544 00:29:09,040 --> 00:29:10,040 [พิกุล] จ้ะ 545 00:29:11,720 --> 00:29:12,800 เร่งทำยาเข้าเถิด 546 00:29:12,880 --> 00:29:14,920 ทางกองทัพยังขาดยาอยู่อีกมาก 547 00:29:15,400 --> 00:29:18,040 [ดนตรีตึงเครียด] 548 00:29:18,120 --> 00:29:19,360 ขออนุญาตนะขอรับ 549 00:29:19,440 --> 00:29:20,680 ตามสบายเถิด 550 00:29:25,560 --> 00:29:27,680 บริเวณนี้เป็นสถานที่ปรุงยา 551 00:29:27,760 --> 00:29:31,240 ยาหลายตำรับถูกคิดค้น และทดสอบขึ้นที่นี่ 552 00:29:35,360 --> 00:29:37,720 [ดนตรีตื่นเต้นอลังการ] 553 00:31:40,920 --> 00:31:41,880 [ดนตรีหยุด] 554 00:31:41,960 --> 00:31:44,400 ไหนครูว่า ยังไม่ให้เราปรุงยาไงขอรับ 555 00:31:45,920 --> 00:31:47,640 ข้าพาพวกเอ็งมาชิมตัวยา 556 00:31:48,680 --> 00:31:50,440 ครูจะให้เรากินยาในชาม 557 00:31:50,520 --> 00:31:53,360 แล้วแยกรสชาติว่ามีตัวยาผสมอยู่กี่ชนิดใช่หรือไม่ 558 00:31:53,920 --> 00:31:55,400 ข้านี่ช่วยพ่อปรุงยาตั้งแต่เด็ก 559 00:31:55,480 --> 00:31:56,520 เรื่องนี้ข้าถนัด 560 00:31:57,880 --> 00:31:59,040 [หมอชิด] ไม่ใช่ 561 00:32:00,640 --> 00:32:02,960 ข้าไม่ได้จะให้พวกเอ็งชิมตัวยาตรงนี้ 562 00:32:03,040 --> 00:32:05,280 [ดนตรีตื่นเต้น] 563 00:32:09,960 --> 00:32:12,280 [ทองอ้น] ทำไมครูต้องให้ มาชิมยาตรงนี้ด้วยล่ะขอรับ 564 00:32:12,880 --> 00:32:15,440 ข้ากลัวพวกเอ็งจะทำเลอะเทอะน่ะสิ 565 00:32:17,320 --> 00:32:18,840 เอ็งนั่นแหละ 566 00:32:18,920 --> 00:32:20,240 [แก้ว] นึกว่าเรา 567 00:32:20,800 --> 00:32:22,040 เอ้า เอ็งมาหยิบไปซิ เอ้า 568 00:32:22,120 --> 00:32:24,400 หยิบกันเพียงหนึ่งรำหัดเท่านั้นนะ 569 00:32:25,480 --> 00:32:26,680 รำหัดเว้ย 570 00:32:27,240 --> 00:32:28,120 เอ่อ… 571 00:32:28,640 --> 00:32:30,000 ให้กลืนเลยหรือไม่ขอรับ 572 00:32:30,560 --> 00:32:32,480 อือ กลืนได้เลย 573 00:32:33,400 --> 00:32:34,680 ปกติครูไม่ให้กลืน 574 00:32:34,760 --> 00:32:36,880 ทำไมยาตัวนี้ครูถึงให้กลืนล่ะขอรับ 575 00:32:36,960 --> 00:32:38,680 เพราะนอกจากรสของมันแล้ว 576 00:32:39,320 --> 00:32:42,080 ข้ายังอยากให้พวกเอ็งรับรู้ถึงฤทธิ์ของมันด้วย 577 00:32:43,320 --> 00:32:44,480 ฤทธิ์รึขอรับ 578 00:32:44,560 --> 00:32:46,720 [ดนตรีระทึก] 579 00:32:51,880 --> 00:32:53,640 เฮ้ย ไอ้พุ่ม เอ็งเป็นอะไรวะ 580 00:32:54,200 --> 00:32:55,080 [เสียงนักเรียนตื่นตกใจ] 581 00:32:56,600 --> 00:32:58,440 - อยู่ๆ ข้าก็รู้สึกมึนๆ ว่ะ - เฮ้ย 582 00:32:59,040 --> 00:33:00,440 [ชม] เฮ้ย ไอ้แก้วๆ 583 00:33:01,560 --> 00:33:02,920 - เฮ้ยๆ - เฮ้ย 584 00:33:03,000 --> 00:33:06,000 [เสียงนักเรียนทยอยล้มลง และเสียงอุทานตกใจ] 585 00:33:06,840 --> 00:33:07,680 [อ่ำ] ปวดท้อง 586 00:33:07,760 --> 00:33:10,560 ครู ครูเอาอะไรให้พวกเรากินเนี่ย [เสียงร้องโอดโอย] 587 00:33:11,520 --> 00:33:13,920 [เสียงครางโอดโอย] 588 00:33:14,000 --> 00:33:16,200 จงจดจำความรู้สึกเหล่านี้ไว้ให้ดี 589 00:33:16,920 --> 00:33:19,560 นี่คือรสชาติและอาการของคนที่โดนพิษ 590 00:33:19,640 --> 00:33:21,000 - หา - หา 591 00:33:21,080 --> 00:33:22,400 [ดนตรีตื่นเต้นตึงเครียด] 592 00:33:22,480 --> 00:33:24,360 [เสียงนักเรียนร้องครวญคราง] 593 00:33:24,440 --> 00:33:25,400 [เสียงไอและเสียงคลื่นไส้] 594 00:33:25,480 --> 00:33:28,120 - [เจิด] เฮ้ย เอ็งเป็นไงบ้างวะ - [พุ่ม] ไม่ไหวแล้ว 595 00:33:28,200 --> 00:33:29,160 โอ๊ย 596 00:33:29,640 --> 00:33:30,960 [เจิด] โอ๊ย 597 00:33:31,760 --> 00:33:33,000 อะไรอีก 598 00:33:34,040 --> 00:33:36,400 ไม่เอาแล้วจ้ะ ไม่กินแล้วจ้ะ ไม่ทานแล้วจ้ะ 599 00:33:36,480 --> 00:33:38,040 มันคือยาแก้พิษ 600 00:33:38,600 --> 00:33:39,960 [หมอชิด] อันประกอบไปด้วยตรีผลา 601 00:33:40,040 --> 00:33:41,280 รางจืดทั้งต้น 602 00:33:41,360 --> 00:33:43,520 รากฟักข้าว และนมผักกระเฉด 603 00:33:44,080 --> 00:33:44,960 หา เฮ้ย 604 00:33:45,040 --> 00:33:46,400 [เสียงเจิดกระหืดกระหอบ] ยาแก้พิษ 605 00:33:46,480 --> 00:33:47,640 [เสียงนักเรียนร้องโอดครวญ] 606 00:33:48,800 --> 00:33:49,680 ข้าขอด้วย 607 00:33:49,760 --> 00:33:51,920 ข้าขอด้วยเว้ย [เสียงหอบหายใจแรง] 608 00:33:57,960 --> 00:33:59,040 [เสียงพะอืดพะอม] 609 00:34:00,080 --> 00:34:01,720 [เสียงพะอืดพะอม] 610 00:34:05,040 --> 00:34:06,840 [เสียงอาเจียน] 611 00:34:09,400 --> 00:34:10,840 [เสียงอาเจียนดังต่อเนื่อง] 612 00:34:10,920 --> 00:34:13,520 [เสียงไอ] 613 00:34:17,120 --> 00:34:19,120 [พูดปนไอ] แม่บัว ดูซิ 614 00:34:19,199 --> 00:34:21,560 แค่ติดไฟยังทำไม่เป็นเลย 615 00:34:21,639 --> 00:34:24,000 แม่เราเขาไม่เคยสอนให้หรอกรึ 616 00:34:24,960 --> 00:34:26,600 [เสียงพิกุลพ่นลมหายใจ] [พิกุล] มาๆ 617 00:34:26,679 --> 00:34:28,120 ฉันจะสอนให้ 618 00:34:28,760 --> 00:34:30,040 [เสียงไอ] 619 00:34:31,840 --> 00:34:32,960 แม่บัว 620 00:34:33,040 --> 00:34:35,080 อย่าพัดแบบนี้ 621 00:34:35,159 --> 00:34:36,280 เห็นไหม 622 00:34:36,360 --> 00:34:38,440 มีช่องลมอยู่ข้างล่าง 623 00:34:38,520 --> 00:34:40,280 พัดแบบนี้นะ 624 00:34:40,360 --> 00:34:42,239 [พิกุล] เอ้า มา 625 00:34:42,320 --> 00:34:45,080 ทำดูนะ พัดแบบนี้ 626 00:34:45,639 --> 00:34:47,719 ไม่ต้องสะบัดพัดแรง 627 00:34:47,800 --> 00:34:49,560 พัดค่อยๆ 628 00:34:49,639 --> 00:34:51,040 [พิกุล] เห็นไหม 629 00:34:51,120 --> 00:34:53,639 แค่นี้ก็ไม่สำลักควันแล้ว 630 00:34:54,120 --> 00:34:56,719 [ดนตรีซึ้งอบอุ่น] 631 00:34:59,720 --> 00:35:02,120 เข้าใจที่ฉันพูดไหมแม่บัว 632 00:35:03,720 --> 00:35:04,560 อ๋อ 633 00:35:05,240 --> 00:35:06,960 เอ่อ เข้าใจค่ะ 634 00:35:08,040 --> 00:35:11,480 คือ ที่บ้านหนูเขาไม่ได้หุงกันแบบนี้แล้วค่ะ 635 00:35:13,480 --> 00:35:15,320 มีอะไรหรือเปล่า 636 00:35:15,400 --> 00:35:17,400 ฉันพูดอะไรผิดไป 637 00:35:17,480 --> 00:35:18,960 หรือสิ่งที่ฉันพูด 638 00:35:19,040 --> 00:35:21,840 ทำให้แม่บัวคิดถึงพ่อคิดถึงแม่ 639 00:35:23,720 --> 00:35:24,600 [เสียงพ่นลมหายใจเบาๆ ] 640 00:35:25,320 --> 00:35:27,240 หนูไม่มีใครให้คิดถึงหรอกค่ะ 641 00:35:29,520 --> 00:35:32,360 แปลกแท้ ทำไมไม่คิดถึง 642 00:35:35,040 --> 00:35:38,360 [เสียงบัวถอนหายใจ] หนูกำพร้าตั้งแต่เกิดค่ะ 643 00:35:39,320 --> 00:35:40,520 จริงรึ 644 00:35:41,120 --> 00:35:44,000 แล้วโตมาได้เยี่ยงไร ใครดูแลมา 645 00:35:44,680 --> 00:35:45,920 คือในยุคหนู 646 00:35:46,000 --> 00:35:49,240 เขามีสถานที่หนึ่งที่เรียกว่าบ้านเด็กกำพร้า 647 00:35:49,320 --> 00:35:51,880 เอาไว้เลี้ยงเด็กๆ ที่ถูกพ่อแม่ทิ้งค่ะ 648 00:35:51,960 --> 00:35:53,400 [ดนตรีเศร้า] 649 00:35:53,960 --> 00:35:56,160 นี่ เอ็งหมายความว่า 650 00:35:56,240 --> 00:35:58,800 [จำปา] พ่อกับแม่เอ็งมาขายเอ็งขัดดอกงั้นรึ 651 00:35:58,880 --> 00:36:00,520 ก็เหมือนกับข้าสิ 652 00:36:00,600 --> 00:36:01,880 แต่พอไถ่ตัวไปแล้วเนี่ย 653 00:36:01,960 --> 00:36:04,240 เอ็งก็จะได้เห็นหน้าพ่อกับแม่เอ็ง 654 00:36:04,320 --> 00:36:07,440 ขายเป็นทาส ก็ยังรู้จักหน้าพ่อแม่ 655 00:36:08,120 --> 00:36:11,880 แต่เป็นเด็กกำพร้า หน้าพ่อแม่ก็ไม่เคยเห็น 656 00:36:11,960 --> 00:36:14,640 เขาอยากให้เราเกิดหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ 657 00:36:17,760 --> 00:36:19,520 อือ มิน่า 658 00:36:20,360 --> 00:36:24,280 ข้าไม่เคยเห็นแม่บัวบ่นคิดถึงพ่อถึงแม่ 659 00:36:24,360 --> 00:36:26,720 หรือบ่นอยากกลับบ้านบ้างเลย 660 00:36:28,240 --> 00:36:30,600 ทีแรกหนูก็อยากกลับค่ะ 661 00:36:30,680 --> 00:36:33,000 แต่ว่ายังไม่รู้ว่าจะกลับยังไง 662 00:36:33,560 --> 00:36:36,120 ก็เลยไม่อยากคิดให้เครียดเปล่าๆ ค่ะ 663 00:36:37,160 --> 00:36:39,840 [บัว] หาอะไรทำที่มีประโยชน์ดีกว่า 664 00:36:39,920 --> 00:36:42,480 เมื่อถึงเวลาก็คงได้กลับเองแหละ 665 00:36:43,480 --> 00:36:47,560 ความจริง ตอนนี้หนูก็กำลังอาจจะฝันอยู่ก็ได้ 666 00:36:48,120 --> 00:36:49,680 ก็ดีเหมือนกัน 667 00:36:49,760 --> 00:36:51,680 [เสียงดัง] ฝันให้สุดๆ ไปเลย 668 00:36:52,520 --> 00:36:53,720 [เสียงถอนใจ] 669 00:36:54,640 --> 00:36:56,320 [เอฟเฟกต์งุนงง] 670 00:36:57,280 --> 00:37:00,040 [เพลง "เป็นมากกว่ารัก" โดย Lil tan] 671 00:37:02,320 --> 00:37:04,240 หนูยังดูประหลาดอยู่ใช่ไหมคะ 672 00:37:04,800 --> 00:37:05,880 จ้ะ 673 00:37:05,960 --> 00:37:07,520 [เสียงพิกุลขำเบาๆ ] 674 00:37:21,440 --> 00:37:23,600 [ดนตรีเบาสมอง] 675 00:37:29,160 --> 00:37:30,160 พ่อ 676 00:37:30,240 --> 00:37:32,240 [เอฟเฟกต์เสียงขบขัน] 677 00:37:33,200 --> 00:37:34,400 ทองอ้น 678 00:37:35,120 --> 00:37:36,160 เอ็งเป็นอะไร 679 00:37:36,240 --> 00:37:37,880 [เอฟเฟกต์เสียงขบขัน] 680 00:37:38,480 --> 00:37:39,680 นี่เอ็งโดนพิษมารึ 681 00:37:40,360 --> 00:37:41,360 ใช่จ้ะ 682 00:37:41,920 --> 00:37:44,280 ครูเขาให้พวกเรากินลูกกระเบาลูกกระเบียน 683 00:37:45,120 --> 00:37:47,640 - [ทองอ้น] แล้วก็ให้ยาแก้พิษมาด้วยจ้ะ - อ๋อ 684 00:37:47,720 --> 00:37:49,520 พ่อต้มให้ฉันกินทีนะจ๊ะ 685 00:37:50,560 --> 00:37:52,200 ครูเขาให้ลองพิษรึ 686 00:37:52,280 --> 00:37:54,320 [ดนตรีผ่อนคลาย] 687 00:37:54,400 --> 00:37:56,600 ทองแท้ ต้มยาให้น้องมันที 688 00:37:56,680 --> 00:37:57,560 [ทองแท้] จ้ะ 689 00:38:01,680 --> 00:38:04,760 สมัยที่พ่อเพิ่งฝากตัวเรียน พ่อก็โดนมาเหมือนกัน 690 00:38:05,320 --> 00:38:09,560 แต่ตอนนั้นเนี่ย ครูเขาให้พ่อปรุงยาแก้พิษกินเองด้วยซ้ำ 691 00:38:09,640 --> 00:38:11,720 ถือว่าเขาใจดีกับเอ็งมากแล้วนะ 692 00:38:11,800 --> 00:38:13,920 หือ นี่รึใจดี 693 00:38:14,000 --> 00:38:15,920 ใจร้ายฉันไม่ตายไปแล้วรึ 694 00:38:16,480 --> 00:38:18,440 อยากจะสอนก็พูดกันดีๆ ก็ได้ 695 00:38:18,520 --> 00:38:20,200 ไม่เห็นต้องโหดร้ายถึงเพียงนี้ 696 00:38:20,920 --> 00:38:24,040 ครูยื่นพิษให้ ดีกว่าศัตรูยื่นให้ 697 00:38:24,880 --> 00:38:27,680 [ทองคำ] ครูเขาต้องการให้เอ็งเรียนรู้ รสชาติของพิษ 698 00:38:27,760 --> 00:38:30,520 หากเมื่อใดที่เอ็งโดนพิษเข้า เอ็งจะได้รู้ตัว 699 00:38:30,600 --> 00:38:32,800 แล้วก็หาวิธีแก้ไขได้ทันแต่เนิ่น 700 00:38:33,880 --> 00:38:36,480 ถ้าฉันลองพิษจนตายแล้วจะทำเยี่ยงไรเล่าพ่อ 701 00:38:37,040 --> 00:38:38,640 ครูเขาไม่โง่ดอก 702 00:38:38,720 --> 00:38:41,080 เขารู้ขนาดว่าให้กินแต่น้อย 703 00:38:41,600 --> 00:38:44,360 แต่อารามตกใจก็รากแตกรากแตนกัน 704 00:38:45,360 --> 00:38:47,920 [ทองคำ] แล้วครูเขาก็เตรียม ยาแก้มาแล้วไม่ใช่เหรอ 705 00:38:48,000 --> 00:38:50,720 ไม่มีครูที่ไหนปล่อยให้ลูกศิษย์ตายดอก 706 00:38:53,400 --> 00:38:54,280 [ทองคำ] นี่ 707 00:38:54,840 --> 00:38:56,360 เอ็งรู้ไหม 708 00:38:56,440 --> 00:38:58,520 ตั้งแต่โบราณมาเนี่ย 709 00:38:59,040 --> 00:39:00,520 หมอที่ตั้งยา 710 00:39:00,600 --> 00:39:03,720 ต้องทดลองยาด้วยตัวเอง ก่อนที่จะเอาไปรักษาผู้ไข้ 711 00:39:04,600 --> 00:39:07,000 [ทองคำ] เสี่ยงชีวิตจริงๆ เลยทีเดียวล่ะ 712 00:39:07,560 --> 00:39:10,440 แล้วลูกกระเบาลูกกระเบียน ที่เอ็งกินเข้าไปมันก็เป็นยา 713 00:39:10,520 --> 00:39:12,160 เป็นยาเมาเบื่อ 714 00:39:12,240 --> 00:39:14,160 แก้คุดทะราดและโรคผิวหนัง 715 00:39:16,000 --> 00:39:17,040 [เสียงแผ่วเบา] จ้ะพ่อ 716 00:39:18,120 --> 00:39:19,240 ทองอ้น 717 00:39:20,120 --> 00:39:21,640 เอ็งมาดูข้าต้มยานี่ 718 00:39:22,120 --> 00:39:23,680 วันหน้าเอ็งจะได้ทำเป็น 719 00:39:24,720 --> 00:39:25,760 จ้ะพี่ 720 00:39:32,960 --> 00:39:34,600 [เสียงทองอ้นหนาวสั่น] 721 00:39:34,680 --> 00:39:36,760 [ดนตรีผ่อนคลาย] 722 00:39:39,400 --> 00:39:40,320 พี่ 723 00:39:40,920 --> 00:39:42,920 พ่อเคยให้พี่ทดลองพิษบ้างหรือไม่ 724 00:39:43,000 --> 00:39:44,480 [เสียงทองแท้หัวเราะเบาๆ ] ไม่เคย 725 00:39:44,560 --> 00:39:46,120 อ้าว ทำไมล่ะ 726 00:39:47,320 --> 00:39:49,480 มันไปหยิบยาไปกินเองน่ะสิ 727 00:39:52,800 --> 00:39:54,160 ใจเด็ดว่ะพี่ 728 00:39:54,840 --> 00:39:56,320 ใจเด็ดที่ไหนล่ะ 729 00:39:56,960 --> 00:39:59,400 มันทะเล่อทะล่าหยิบยาผิดไปกิน 730 00:40:00,040 --> 00:40:01,040 อ้าว 731 00:40:01,680 --> 00:40:02,640 [เสียงทองอ้นถอนใจ] 732 00:40:04,680 --> 00:40:06,240 ยาทุกชนิด 733 00:40:06,320 --> 00:40:08,840 ถ้ากินในปริมาณที่พอเหมาะมันก็เป็นยา 734 00:40:09,400 --> 00:40:12,760 [ทองคำ] แต่ถ้ากินเกินขนาด มันก็เป็นโทษเป็นพิษได้เหมือนกัน 735 00:40:12,840 --> 00:40:14,600 หรือแม้แต่วัตถุพิษ 736 00:40:14,680 --> 00:40:17,200 ทั้งพืช สัตว์ และธาตุต่างๆ 737 00:40:18,040 --> 00:40:21,640 ถ้านำมาใช้ให้ถูกต้อง มันก็ออกฤทธิ์เป็นยาได้เช่นกัน 738 00:40:21,720 --> 00:40:23,520 [ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ] 739 00:40:23,600 --> 00:40:27,000 เรื่องเอาตัวยา และการตั้งยา จึงเป็นเรื่องที่สำคัญนัก 740 00:40:27,840 --> 00:40:29,840 เพราะหากผิดพลาดแม้แต่น้อยนิด 741 00:40:29,920 --> 00:40:32,680 มันอาจจะทำให้ผู้ไข้ถึงแก่ความตายได้ 742 00:40:33,480 --> 00:40:37,440 วิชาตั้งยาจึงเป็นเรื่องที่ยากที่สุด ทางการแพทย์เลยทีเดียว 743 00:40:38,120 --> 00:40:40,480 ครูน้อยคนนักที่จะทำสำเร็จ 744 00:40:40,560 --> 00:40:44,120 จนบันทึกยาตำรับใหม่ เข้าไปอยู่ในตำรายาหลวงได้ 745 00:40:56,960 --> 00:40:57,960 [ดนตรีหยุด] 746 00:40:58,560 --> 00:41:02,080 โอย ภาษาโบราณนี่ยากจริงๆ เลย 747 00:41:03,400 --> 00:41:04,400 [เสียงทองอ้นร้องโอดโอย] 748 00:41:04,480 --> 00:41:06,520 [ดนตรีเบาสมอง] 749 00:41:09,160 --> 00:41:10,000 บัว 750 00:41:11,000 --> 00:41:12,560 อ้าว ทองอ้น 751 00:41:13,080 --> 00:41:16,080 นี่ การรักษาเมื่อวานน่ะ โอเคมากเลยนะ 752 00:41:19,040 --> 00:41:20,760 เป็นอะไรอะ ทำไมหน้าซีดๆ 753 00:41:21,320 --> 00:41:23,040 ข้ากินยาพิษเข้าไปน่ะสิ 754 00:41:23,600 --> 00:41:25,520 ทำให้ข้ารากแตกท้องเดิน 755 00:41:25,600 --> 00:41:28,680 เวียนหัว หนาวสั่น ใจไม่ค่อยดี 756 00:41:28,760 --> 00:41:31,120 เห็นทีครานี้ข้าจะต้องตายเป็นแน่ 757 00:41:31,200 --> 00:41:34,280 เฮ้ย แล้วถึงกับ เป็นโรคหลอดเลือดสมองเลยหรือเปล่า 758 00:41:34,360 --> 00:41:36,240 [เอฟเฟกต์งงงวย] เอ็งว่ากระไรนะ 759 00:41:37,000 --> 00:41:39,600 โรคหลอดเลือดสมอง คือการหมดสติแล้วก็ชักอะ 760 00:41:40,320 --> 00:41:41,760 ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก 761 00:41:42,760 --> 00:41:44,720 [บัว] งั้น มานี่เร็ว 762 00:41:44,800 --> 00:41:45,880 เอ็งจะไปไหน 763 00:41:46,440 --> 00:41:49,200 เธอต้องล้างท้อง อาเจียนออกมา ไปเร็ว 764 00:41:49,280 --> 00:41:50,160 ไม่ต้องดอก 765 00:41:50,240 --> 00:41:52,280 ข้ากินยาแก้พิษเรียบร้อยแล้ว 766 00:41:52,360 --> 00:41:54,240 [เอฟเฟต์เสียงแป่ว] อ้าว 767 00:41:54,320 --> 00:41:57,600 [เสียงบัวจิ๊ปากและถอนใจ] แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก 768 00:41:57,680 --> 00:41:59,320 ตกใจหมดเลย 769 00:41:59,400 --> 00:42:01,280 ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ 770 00:42:01,360 --> 00:42:03,600 [ดนตรีสนุกผ่อนคลาย] 771 00:42:05,320 --> 00:42:06,240 แล้ว… 772 00:42:07,640 --> 00:42:10,040 ไปเรียนอะไรมาอะ ทำไมต้องกินพิษด้วย 773 00:42:10,680 --> 00:42:12,880 ก็ครูที่สอนเภสัชน่ะสิ 774 00:42:12,960 --> 00:42:14,880 อยากให้เราเรียนรู้จักยาพิษ 775 00:42:14,960 --> 00:42:16,520 ก็เลยให้กินพิษเข้าไปเสียเลย 776 00:42:17,360 --> 00:42:18,880 โห 777 00:42:18,960 --> 00:42:20,560 ทำไมโหดจังอะ 778 00:42:21,040 --> 00:42:23,840 เรียนท็อกซิโคโลจีด้วยการให้กินพิษ 779 00:42:24,640 --> 00:42:26,080 เอ็งว่าอะไรจี้ๆ 780 00:42:26,160 --> 00:42:27,440 [เอฟเฟกต์เสียงแป่ว] 781 00:42:27,520 --> 00:42:28,920 "ท็อกซิก" แปลว่าพิษ 782 00:42:30,080 --> 00:42:32,680 แต่ว่า "ท็อกซิโคโลจี" คือวิชา 783 00:42:32,760 --> 00:42:34,960 ที่เรียนที่เกี่ยวกับอะไรที่เป็นพิษน่ะ 784 00:42:35,040 --> 00:42:36,160 [เอฟเฟกต์งุนงง] 785 00:42:37,080 --> 00:42:40,040 ส่วนคนที่นิสัยไม่ดี น่ารังเกียจ 786 00:42:40,120 --> 00:42:42,760 เราก็เรียกพวกนั้นว่า พวกท็อกซิก 787 00:42:43,320 --> 00:42:44,480 หลอกด่าข้ารึ 788 00:42:45,040 --> 00:42:47,800 เปล่า ฉันแค่สอนภาษาอังกฤษเฉยๆ 789 00:42:47,880 --> 00:42:49,440 [เอฟเฟกต์เสียงแป่ว] งั้นก็แล้วไป 790 00:42:51,920 --> 00:42:54,520 แล้ว วันนี้เรียนอะไรมาบ้างอะ 791 00:42:56,600 --> 00:43:00,240 วันนี้ ข้าเรียนเรื่องรสของยา ตามตำราฉันทศาสตร์ 792 00:43:00,320 --> 00:43:02,360 ตัวยาแบ่งออกเป็นเก้ารส 793 00:43:03,080 --> 00:43:04,960 แต่ละรสก็มีสรรพคุณของมัน 794 00:43:06,200 --> 00:43:08,280 [ดนตรีตื่นเต้นสร้างแรงบันดาลใจ] 795 00:43:09,640 --> 00:43:10,560 ฝาด สมาน 796 00:43:11,560 --> 00:43:13,120 [ทองอ้น] หวาน ซาบเนื้อ 797 00:43:13,920 --> 00:43:15,360 เมาเบื่อ แก้พิษ 798 00:43:16,800 --> 00:43:18,200 โลหิตดี ขม 799 00:43:18,760 --> 00:43:20,320 [ทองอ้น] ลม เผ็ดร้อน 800 00:43:20,400 --> 00:43:21,600 มัน เส้นเอ็น 801 00:43:22,240 --> 00:43:23,960 หอมเย็น บำรุงหัวใจ 802 00:43:26,080 --> 00:43:27,320 เค็ม ซาบหนัง 803 00:43:27,800 --> 00:43:29,760 เปรี้ยว กัดเสมหะ 804 00:43:42,800 --> 00:43:43,840 มิน่าล่ะ 805 00:43:44,440 --> 00:43:46,240 พ่อถึงไม่ให้ฉันตั้งยาเสียที 806 00:43:46,320 --> 00:43:48,120 [ดนตรีระทึก] 807 00:43:48,200 --> 00:43:51,040 หมอหลายคนในอดีต ต้องสิ้นไปเพราะว่าการตั้งยา 808 00:43:51,120 --> 00:43:52,680 และทดลองยาด้วยตัวเอง 809 00:43:53,240 --> 00:43:55,200 [ทองคำ] เรื่องนี้จึงไม่ใช่เรื่องเล่น 810 00:43:55,880 --> 00:43:57,360 แม้แต่ตัวพ่อเอง 811 00:43:57,440 --> 00:44:00,760 ตลอดชีวิตที่ผ่านมาก็ตั้งยาตามตำราทั้งสิ้น 812 00:44:02,800 --> 00:44:06,640 แล้วมีหมอเก่งๆ ท่านใด ที่ตั้งยาตำรับใหม่เองไหมจ๊ะพ่อ 813 00:44:08,360 --> 00:44:10,360 พระยาบำเรอราชท่านก็เก่ง 814 00:44:12,080 --> 00:44:13,640 [ทองคำ] และก็มีอีกผู้หนึ่ง 815 00:44:14,160 --> 00:44:16,000 เป็นผู้ที่ตั้งยาเก่งมาก 816 00:44:17,160 --> 00:44:18,960 เพียงแค่สัมผัสใบยา 817 00:44:19,040 --> 00:44:21,000 ท่านก็สามารถถอดออกมาเป็นเลขได้ 818 00:44:21,080 --> 00:44:23,320 [ดนตรีเร้าอารมณ์] 819 00:44:27,200 --> 00:44:28,280 นี่รสอะไร 820 00:44:32,920 --> 00:44:34,320 ต้นสารพัดพิษ 821 00:44:34,800 --> 00:44:35,840 มีรสฝาด 822 00:44:36,560 --> 00:44:38,040 รสฝาด 823 00:44:38,120 --> 00:44:40,240 ฝาดคือเลขแปด 824 00:44:40,320 --> 00:44:42,560 แต่ว่าใบยามีอยู่สามรส 825 00:44:42,640 --> 00:44:44,600 แล้วรสตามกับรสท้ายล่ะ 826 00:44:45,880 --> 00:44:48,480 รสตามกับรสท้ายฉันจำไม่ได้จ้ะพ่อ 827 00:44:48,960 --> 00:44:50,360 หากไม่ได้ลองชิมดู 828 00:44:51,440 --> 00:44:53,200 รสตามคือรสเมา 829 00:44:53,840 --> 00:44:55,040 เมาคือเลขเก้า 830 00:44:55,840 --> 00:44:57,560 รสท้ายคือรสขม 831 00:44:57,640 --> 00:44:59,160 [ทองคำ] ขมคือเลขเจ็ด 832 00:44:59,240 --> 00:45:02,600 ต้นสารพัดพิษจึงมีเลขแปด เก้า เจ็ด 833 00:45:03,560 --> 00:45:06,160 จำเป็นรสก็ง่ายดีอยู่แล้วนี่พ่อ 834 00:45:06,240 --> 00:45:08,440 ทำไมต้องจำเป็นตัวเลขให้ยุ่งยากด้วย 835 00:45:09,560 --> 00:45:12,520 เพราะการจำเป็นเลข มันเป็นวิชาตั้งยา 836 00:45:12,600 --> 00:45:14,720 ที่ละเอียดลึกแล้วก็แม่นยำที่สุด 837 00:45:14,800 --> 00:45:15,880 [ดนตรีตื่นเต้นอลังการ] 838 00:45:15,960 --> 00:45:19,760 สามารถถอดตัวเลขและคำนวณปริมาณยา ได้อย่างพอเหมาะพอดี 839 00:45:20,520 --> 00:45:24,440 บรรดาหมอที่ศึกษาตำรานี้มาก็หลายปี 840 00:45:24,520 --> 00:45:27,400 แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ 841 00:45:29,040 --> 00:45:30,880 [ทองคำ] น่าเสียดายที่หมอเก่งท่านนั้น 842 00:45:30,960 --> 00:45:33,240 สมัครใจที่จะเป็นหมอบ้านธรรมดา 843 00:45:33,840 --> 00:45:36,400 หลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้เจอท่านอีกเลย 844 00:45:59,000 --> 00:46:01,640 กินยาทีไรก็ขมๆ ทุกที 845 00:46:01,720 --> 00:46:03,240 ไม่รู้ว่ามีรสด้วย 846 00:46:03,840 --> 00:46:06,920 ฝาด หวาน มัน เค็ม เปรี้ยว ขม 847 00:46:07,000 --> 00:46:09,120 เมา เผ็ด ร้อน หอม เย็น 848 00:46:09,200 --> 00:46:10,760 [ดนตรีผ่อนคลาย] 849 00:46:10,840 --> 00:46:12,240 รสเมา 850 00:46:12,320 --> 00:46:13,720 รสเมาเป็นยังไงอะ 851 00:46:14,280 --> 00:46:16,960 รสเมาเบื่อ ก็เหมือนที่ข้ากินพิษเข้าไปนั่นแหละ 852 00:46:17,520 --> 00:46:19,560 กินเข้าไปแล้วจะมีอาการวิงเวียน 853 00:46:21,440 --> 00:46:22,640 อ๋อ 854 00:46:23,440 --> 00:46:25,320 เมาเบื่อเป็นพิษ 855 00:46:25,400 --> 00:46:27,000 แต่เมาเบื่อก็แก้พิษ 856 00:46:27,560 --> 00:46:29,280 ใช่ พิษแก้พิษ 857 00:46:30,840 --> 00:46:32,120 เข้าใจแล้ว 858 00:46:32,200 --> 00:46:34,920 รสยาบ่งบอกการรักษา 859 00:46:37,480 --> 00:46:38,440 [บัว] หือ 860 00:46:42,160 --> 00:46:43,120 [เสียงร้องครางขม] 861 00:46:43,200 --> 00:46:45,040 อื้อหือ ขมอะ 862 00:46:45,120 --> 00:46:46,440 ข้าให้ดม 863 00:46:46,520 --> 00:46:50,400 [เอฟเฟกต์เสียงเด้งดึ๋ง] อ้าว ก็พูดถึงรสยาอยู่ ก็นึกว่าให้ชิม 864 00:46:50,960 --> 00:46:52,080 เอ็งดมดู 865 00:46:55,080 --> 00:46:56,120 [เสียงแปลกใจ] 866 00:46:57,080 --> 00:46:59,560 หอม เย็น สดชื่น 867 00:47:00,120 --> 00:47:03,840 ตำรับยาหอมรักษาใจ ของบ้านข้าดังไม่แพ้ที่ใด 868 00:47:03,920 --> 00:47:07,360 ใช้ดอกไม้นานาพันธุ์ ใช้เครื่องหอมที่ลงเรือสำเภามา 869 00:47:07,920 --> 00:47:11,040 [ทำเสียงเข้าใจ] แล้วใช้อะไรบ้างอะ 870 00:47:11,600 --> 00:47:13,240 ก็ใช้ชะมดเชียง 871 00:47:13,320 --> 00:47:15,760 ใช้ พิมเสนที่มาจากจีน 872 00:47:15,840 --> 00:47:17,560 แล้วก็หญ้าฝรั่นจากเปอร์เชีย 873 00:47:19,520 --> 00:47:21,160 ฟังดูทำไม่ง่ายเลย 874 00:47:21,240 --> 00:47:24,120 ทำยากเลยล่ะ ต้องใช้เวลาอบยากันหลายเดือน 875 00:47:25,800 --> 00:47:27,800 ยาหอมรักษาใจได้ด้วยเหรอ 876 00:47:29,040 --> 00:47:31,920 นึกว่าแค่แก้วิงเวียนศีรษะ 877 00:47:32,000 --> 00:47:33,360 เป็นลม 878 00:47:33,440 --> 00:47:34,960 เห็นว่าคนแก่ชอบ 879 00:47:35,040 --> 00:47:37,560 สรรพคุณยาหอม ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ 880 00:47:37,640 --> 00:47:39,560 เอากองลมที่อยู่บนหัวลงมา 881 00:47:39,640 --> 00:47:41,960 ทำให้สมองโล่ง ปลอดโปร่ง หัวแล่น 882 00:47:42,040 --> 00:47:44,960 อ๋อ กลิ่นความหอมรักษาอารมณ์ 883 00:47:45,040 --> 00:47:47,040 เหมือนการบำบัดด้วยกลิ่นหอม 884 00:47:47,720 --> 00:47:50,520 ทำให้ใจเย็นแล้วก็ผ่อนคลาย 885 00:47:51,560 --> 00:47:53,280 เอ็งดูสนใจ 886 00:47:53,360 --> 00:47:54,480 เอาอย่างนี้ไหม 887 00:47:54,560 --> 00:47:56,200 ถ้าข้าไปเรียนอะไรมา 888 00:47:56,280 --> 00:47:57,640 ข้าจะมาสอนให้เอ็งดีไหม 889 00:47:59,000 --> 00:48:00,160 เอาอยู่แล้วล่ะ 890 00:48:01,400 --> 00:48:02,680 แล้วทำไมถึงใจดี 891 00:48:03,520 --> 00:48:04,840 ก็… 892 00:48:05,880 --> 00:48:09,120 ก็แลกเปลี่ยนกับที่เอ็งสอนภาษาอิงสะริดข้าไง 893 00:48:09,600 --> 00:48:11,600 [ดนตรีอ่อนหวาน] 894 00:48:13,080 --> 00:48:13,920 ดีล 895 00:48:14,760 --> 00:48:15,800 [ทองอ้น] ฮึ 896 00:48:16,920 --> 00:48:18,840 เวลาเขาตกลงธุรกิจกันได้ 897 00:48:18,920 --> 00:48:21,600 เขาก็จะพูดคำว่าดีล เป็นอันตกลง 898 00:48:23,280 --> 00:48:24,360 จับมือ 899 00:48:26,640 --> 00:48:27,760 [ทองอ้น] อ้อ 900 00:48:28,320 --> 00:48:29,160 ดิว 901 00:48:29,760 --> 00:48:30,960 ซียู 902 00:48:32,240 --> 00:48:33,840 [ทองอิน] อาทองอ้น 903 00:48:36,080 --> 00:48:38,360 ไปจับมือพี่บัวได้เยี่ยงไร 904 00:48:38,440 --> 00:48:39,840 อาไม่ได้เป็นคนจับ 905 00:48:41,240 --> 00:48:43,360 อาทองอ้นเป็นชิ้นกับพี่บัว 906 00:48:43,440 --> 00:48:44,720 หาใช่ไม่ 907 00:48:44,800 --> 00:48:46,560 ฮึ ชิ้นคืออะไร 908 00:48:46,640 --> 00:48:47,920 [ดนตรีเบาสมอง] 909 00:48:48,000 --> 00:48:49,400 อาไม่ได้เป็นชิ้นกับพี่บัว 910 00:48:50,120 --> 00:48:52,720 ถ้ามิใช่แล้วจับมือกันได้อย่างไร 911 00:48:53,360 --> 00:48:54,960 เดี๋ยวๆ อะไรคือชิ้น 912 00:48:57,840 --> 00:48:59,760 ชิ้น [เอฟเฟกต์เสียงขยับตามนิ้ว] 913 00:48:59,840 --> 00:49:01,280 นี่ไงชิ้น 914 00:49:01,360 --> 00:49:02,880 เป็นชิ้นกัน 915 00:49:02,960 --> 00:49:04,160 [เอฟเฟกต์เสียงขบขัน] 916 00:49:04,240 --> 00:49:05,920 ทองอ้น อะไรคือชิ้น 917 00:49:06,480 --> 00:49:08,720 ไม่มีอะไรดอก เอ็งอย่าใส่ใจไป 918 00:49:08,800 --> 00:49:10,280 [เอฟเฟกต์งุนงง] 919 00:49:11,600 --> 00:49:14,200 ตกล่องปล่องชิ้นกันหรือยัง 920 00:49:15,760 --> 00:49:17,200 อ๋อ 921 00:49:17,280 --> 00:49:18,240 [เอฟเฟกต์เสียงแป่ว] 922 00:49:19,560 --> 00:49:23,160 ทองอิน อย่าพูดอะไรมั่วๆ แบบนี้อีกนะ พี่เสียหาย 923 00:49:23,760 --> 00:49:26,280 นั่นไง อาบอกแล้ว โดนดุเข้าให้ 924 00:49:26,360 --> 00:49:30,040 ก็เห็นชอบอยู่ด้วยกัน แล้วก็ชอบจับมือกันด้วย 925 00:49:30,120 --> 00:49:32,440 จับมือในฐานะเพื่อน ไม่ใช่แฟน 926 00:49:33,800 --> 00:49:34,840 - แฟน - [ทองอิน] แฟน 927 00:49:34,920 --> 00:49:36,880 [ดนตรีเบาสมอง] 928 00:49:36,960 --> 00:49:38,240 ภาษาบ้านเอ็งรึบัว 929 00:49:38,320 --> 00:49:40,600 ใช่ แต่ว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ 930 00:49:41,160 --> 00:49:42,440 ภาษาอิงสะริดรึ 931 00:49:42,520 --> 00:49:44,720 ใช่ มาจากคำว่า "แฟนาติก" 932 00:49:44,800 --> 00:49:46,320 แปลว่าชอบ คลั่งไคล้ 933 00:49:46,880 --> 00:49:48,280 [บัว] โอ๊ย ช่างมันเหอะ 934 00:49:48,360 --> 00:49:49,680 เอาเป็นว่า… 935 00:49:49,760 --> 00:49:53,280 พี่บัว กับอาทองอ้น ไม่ได้เป็นแฟนกัน 936 00:49:53,360 --> 00:49:54,640 [บัว] เข้าใจนะ 937 00:49:54,720 --> 00:49:56,440 ทองอิ อิน 938 00:49:57,080 --> 00:49:58,040 [บัว] โอ๊ย 939 00:49:58,120 --> 00:49:59,880 จะทองอะไรนักหนาเนี่ยฮะ 940 00:49:59,960 --> 00:50:02,000 ทองอ้น ทองแท้ ทองอิน 941 00:50:02,080 --> 00:50:04,880 [บัว] พ่อหมอทองคำอีก โอ๊ย 942 00:50:06,080 --> 00:50:08,280 [ดนตรีขบขันเบาสมอง] 943 00:50:08,360 --> 00:50:09,880 อาทองอ้น 944 00:50:09,960 --> 00:50:12,120 พี่บัวเขาท่องชื่อเราทำไมอะ 945 00:50:12,840 --> 00:50:15,160 อาก็ไม่รู้เหมือนกัน [เอฟเฟกต์งุนงง] 946 00:50:18,720 --> 00:50:19,760 [หมอนพ] เอาล่ะ 947 00:50:19,840 --> 00:50:21,960 เราเรียนกันมาทั้งวันแล้วเนี่ย 948 00:50:22,040 --> 00:50:24,640 เราลองมาทบทวนเรื่องเก่าๆ ดูบ้างซิ 949 00:50:27,440 --> 00:50:28,520 ไอ้ยอด 950 00:50:29,160 --> 00:50:32,040 ธาตุสมุฏฐาน มีกี่ประการ 951 00:50:32,120 --> 00:50:34,080 สี่สิบสองประการขอรับ 952 00:50:34,160 --> 00:50:37,000 [ยอด] อันมีปถวี 20 อาโป 12 953 00:50:37,080 --> 00:50:39,320 วาโยหก เตโชสี่ขอรับ 954 00:50:39,880 --> 00:50:40,800 ไอ้พุ่ม 955 00:50:41,720 --> 00:50:42,760 ว่าเตโช 956 00:50:43,760 --> 00:50:46,480 สันตัปปัคคี ปริณามัคคี 957 00:50:46,560 --> 00:50:49,160 ชิรณัคคี ปริทัยหัคคี 958 00:50:49,240 --> 00:50:50,480 [พุ่ม] ความหมายคือ… 959 00:50:50,560 --> 00:50:52,760 ไฟอุ่นกาย ไฟย่อยอาหาร 960 00:50:52,840 --> 00:50:55,400 ไฟแก่ชรา ไฟระส่ำระสายขอรับ 961 00:50:55,480 --> 00:50:56,800 [หมอนพ] อือ 962 00:50:56,880 --> 00:50:58,120 และต่อไป 963 00:50:58,200 --> 00:51:00,640 พวกเอ็งจะต้องรู้จักที่ตั้งแรกเกิด 964 00:51:00,720 --> 00:51:02,480 ของโรคให้เป็นอย่างดี 965 00:51:03,080 --> 00:51:07,640 [หมอนพ] มิฉะนั้น จะแก้ไขความพิการ ที่เกิดแต่ธาตุนั้นๆ ไม่ได้ 966 00:51:07,720 --> 00:51:10,480 พวกเอ็งจะต้องเห็นของจริงกันเสียก่อน 967 00:51:11,040 --> 00:51:11,960 [ยอด] เฮ้ย ของจริง 968 00:51:12,040 --> 00:51:14,600 แปลว่าพวกเราจะได้รักษาผู้ไข้แล้วใช่หรือไม่ครู 969 00:51:15,960 --> 00:51:17,160 แต่น่าเสียดาย 970 00:51:17,240 --> 00:51:18,600 - [นักเรียน] อ้าว - [หมอนพ] ที่หาเท่าไร 971 00:51:18,680 --> 00:51:21,000 ก็หาผู้ไข้มาให้พวกเอ็งรักษาไม่ได้ 972 00:51:21,080 --> 00:51:23,000 - อ้าว - ไม่ได้เรียนแล้วเหรอวะ 973 00:51:23,080 --> 00:51:25,080 - เออ อ้าว - เอาไงดีวะ 974 00:51:25,160 --> 00:51:27,080 - [อ่ำ] อยากเรียน - [เจิด] จะทำเยี่ยงไร 975 00:51:27,160 --> 00:51:29,600 [เสียงนักเรียนจิ๊ปากและถอนใจ] เอ้า ไม่ต้องบ่น ไม่ต้องบ่น ไม่ต้องบ่น 976 00:51:29,680 --> 00:51:32,080 แต่สุดท้าย โชคก็เข้าข้าง 977 00:51:32,160 --> 00:51:34,600 [หมอนพ] ข้ายังพอหาที่มาทดแทนได้ 978 00:51:34,680 --> 00:51:37,320 ญาติโยมเขาก็อนุญาตกันแล้ว 979 00:51:38,520 --> 00:51:39,960 [เสียงนักเรียนตื่นเต้นดีใจ] 980 00:51:40,040 --> 00:51:42,200 - [นักเรียน] จะได้รักษาแล้วเว้ย - ไปไหม ไป พวกเราไปหลังวัดกัน 981 00:51:42,280 --> 00:51:43,760 [อ่ำ] ข้าอยากเจอผู้ไข้ผู้หญิง 982 00:51:44,680 --> 00:51:47,080 [เสียงหัวเราะคิกคัก] [เจิด] เจ้าชู้จริงๆ 983 00:51:47,160 --> 00:51:49,360 [ดนตรีผ่อนคลาย] 984 00:51:53,000 --> 00:51:54,760 [เสียงนักเรียนหยอกล้อกัน] 985 00:52:00,320 --> 00:52:01,600 [ทองอ้น] นี่น่ะรึ 986 00:52:01,680 --> 00:52:03,880 ที่ครูบอกว่าโชคดีที่ยังพอหามาได้ 987 00:52:03,960 --> 00:52:04,960 เออสิวะ 988 00:52:05,480 --> 00:52:07,960 มา ช่วยกันแกะผ้าออก 989 00:52:08,040 --> 00:52:09,920 [เสียงนักเรียนครางหวาดกลัว] 990 00:52:10,000 --> 00:52:11,920 พวกเอ็งกลัวอะไรกันวะ 991 00:52:12,480 --> 00:52:13,920 อยากจะเป็นหมอ 992 00:52:14,000 --> 00:52:15,760 แต่เสือกกลัวผี 993 00:52:16,600 --> 00:52:18,800 [ดนตรีเบาสมอง] 994 00:52:21,640 --> 00:52:22,520 ไอ้เจิด 995 00:52:22,600 --> 00:52:24,480 [น้ำเสียงตื่นตระหนก] จ๋า เจิดอยู่นี่จ้ะ ว่าไงจ๊ะ 996 00:52:24,560 --> 00:52:25,680 [เสียงเจิดร้องคราง] 997 00:52:25,760 --> 00:52:27,280 ไอ้ หยุด 998 00:52:28,000 --> 00:52:29,400 ไอ้พุ่มมาช่วยไอ้เจิด 999 00:52:29,480 --> 00:52:33,000 [พูดปนร้องไห้] โอ้ แม่จ๋า อยากกลับบ้าน 1000 00:52:33,080 --> 00:52:35,160 [เสียงพุ่มร้องไห้] [ทองอ้น] พุ่ม ไอ้พุ่มไม่ต้องร้อง 1001 00:52:35,240 --> 00:52:38,040 [เสียงร้องไห้] ฮึบ ฮึบไว้ 1002 00:52:38,600 --> 00:52:41,240 [เสียงร้องไห้ต่อเนื่อง] ฮึบ ฮึบไว้สิวะ ฮึบอีก 1003 00:52:41,320 --> 00:52:43,000 ฮึบไว้ เออ 1004 00:52:43,080 --> 00:52:44,000 [เจิด] ไอ้พุ่ม 1005 00:52:44,080 --> 00:52:45,040 เร็วๆ เหอะ 1006 00:52:45,120 --> 00:52:46,880 - [เจิด] จะได้รีบกลับบ้าน - ไปๆ 1007 00:52:47,520 --> 00:52:49,240 [เสียงพุ่มร้องกลัว] [เจิด] ไอ้นี่ก็ดันกันจัง 1008 00:52:49,320 --> 00:52:50,680 [เสียงพุ่มร้องไห้] 1009 00:52:52,600 --> 00:52:54,520 [ดนตรีระทึก] 1010 00:53:00,600 --> 00:53:02,720 [เสียงสั่นเครือ] แกะไม่ออกขอรับอาจารย์ 1011 00:53:02,800 --> 00:53:04,520 พยายามสิ แกะ 1012 00:53:05,200 --> 00:53:08,120 [เสียงพุ่มร้องไห้ครวญคราง และเสียงนักเรียนหวาดกลัว] 1013 00:53:11,040 --> 00:53:14,000 ใช้คนตาย แล้วเราจะซักถามอาการได้เยี่ยงไรล่ะครู 1014 00:53:14,080 --> 00:53:15,760 คนตายนี่สิวะดี 1015 00:53:15,840 --> 00:53:17,440 เนื้อหนังมังสา 1016 00:53:17,520 --> 00:53:19,960 ก็ใกล้เคียงกับผู้ไข้ที่มีอาการหนัก 1017 00:53:20,040 --> 00:53:21,960 [หมอนพ] หาเส้นหาโรคมิง่าย 1018 00:53:22,040 --> 00:53:24,360 พวกเอ็งจะได้ศึกษาได้อย่างลึกซึ้ง 1019 00:53:25,000 --> 00:53:26,200 [หมอนพ] และอีกอย่าง 1020 00:53:26,280 --> 00:53:28,280 ชายคนนี้ก่อนที่จะตาย 1021 00:53:28,760 --> 00:53:30,280 มีโรคมาก 1022 00:53:30,920 --> 00:53:32,760 ทั้งผิวกายและภายใน 1023 00:53:32,840 --> 00:53:37,080 พวกเอ็ง จะได้เรียนรู้โรค อย่างมากมายเชียวแหละ 1024 00:53:37,160 --> 00:53:38,320 เข้ามา 1025 00:53:38,400 --> 00:53:39,520 [เอฟเฟกต์เสียงวิ้ว] 1026 00:53:39,600 --> 00:53:41,600 ข้าจะสอนวินิจฉัยทีละขั้น 1027 00:53:41,680 --> 00:53:44,520 เริ่มต้นจากการ ผ่าศพ 1028 00:53:44,600 --> 00:53:46,880 [เสียงนักเรียนร้องครางกลัว] 1029 00:53:47,440 --> 00:53:48,560 [เจิด] ไกลไป 1030 00:53:49,120 --> 00:53:50,080 [ขึ้นเสียง] ไอ้พวกนี้ 1031 00:53:51,200 --> 00:53:53,320 [หมอนพ] อยากจะสอบตกกันนักรึไงวะ 1032 00:53:53,400 --> 00:53:55,520 [ดนตรีตึงเครียด] 1033 00:53:56,640 --> 00:53:59,680 - เฮ้ย ตกอกตกใจหมดเลย - เอ็งก็ไปสิ เอ็งอยู่หลังสุดเลย 1034 00:54:15,200 --> 00:54:16,280 [เสียงบัวถอนหายใจโล่ง] 1035 00:54:16,360 --> 00:54:18,720 พี่บัวน่าจะทำอาหารคล่องนะจ๊ะ 1036 00:54:18,800 --> 00:54:20,120 ดูไม่กลัวเลย 1037 00:54:21,120 --> 00:54:22,400 แรกๆ ก็กลัวแหละ 1038 00:54:22,480 --> 00:54:24,440 แต่ผ่าไปบ่อยๆ ก็ชินเอง 1039 00:54:25,000 --> 00:54:26,280 [บัว] นี่ 1040 00:54:26,360 --> 00:54:27,200 "ลิเวอร์" 1041 00:54:27,280 --> 00:54:28,120 ตับ 1042 00:54:28,200 --> 00:54:29,560 ส่วนนี่… 1043 00:54:29,640 --> 00:54:31,240 "คิดนีย์" 1044 00:54:31,320 --> 00:54:32,280 ไต 1045 00:54:33,840 --> 00:54:34,800 [บัว] นี่ 1046 00:54:34,880 --> 00:54:35,720 "ลังส์" 1047 00:54:35,800 --> 00:54:37,200 ปอด 1048 00:54:37,280 --> 00:54:38,720 ส่วนนี่ 1049 00:54:39,440 --> 00:54:40,360 ฮาร์ท 1050 00:54:40,920 --> 00:54:41,880 ฮาด 1051 00:54:41,960 --> 00:54:43,440 นี่มันหัวใจไก่ 1052 00:54:43,520 --> 00:54:45,000 เก่งมาก 1053 00:54:45,720 --> 00:54:47,200 แต่ถ้าทำอย่างนี้ 1054 00:54:47,280 --> 00:54:49,920 คือมินิฮาร์ท หรือให้ใจ 1055 00:54:50,480 --> 00:54:52,000 [เสียงบัวจุ๊บปาก] เอาไว้ให้ใครล่ะ 1056 00:54:52,080 --> 00:54:54,840 อ้าว ก็เอาไว้โตขึ้นก็ให้แฟนไง [เสียงทองอินหัวเราะ] 1057 00:54:54,920 --> 00:54:57,400 อ๋อ แฟนที่แปลว่าชิ้น 1058 00:54:58,160 --> 00:55:00,080 แฟนที่แปลว่าคนรัก 1059 00:55:00,160 --> 00:55:03,360 เรารักเขา เขารักเรา แล้วก็เป็นแฟนกันไง 1060 00:55:04,160 --> 00:55:06,240 อะ ไหนลองพูดซิ อันนี้อะไรนะ 1061 00:55:06,800 --> 00:55:07,880 ฮึ 1062 00:55:07,960 --> 00:55:09,120 "ลิเวอร์" 1063 00:55:09,200 --> 00:55:10,040 ตับ 1064 00:55:10,120 --> 00:55:12,600 [บัว] ถูกต้อง อันนี้ 1065 00:55:13,640 --> 00:55:14,920 "คิดนีย์" 1066 00:55:16,040 --> 00:55:16,960 ไต 1067 00:55:17,040 --> 00:55:19,120 [เสียงบัว ทองอินและทองแท้หัวเราะ] [บัว] โห 1068 00:55:19,200 --> 00:55:20,440 แม่บัว 1069 00:55:21,480 --> 00:55:22,320 [บัว] อ้าว 1070 00:55:22,920 --> 00:55:24,240 พ่อกลับมาแล้ว 1071 00:55:24,720 --> 00:55:26,960 [ดนตรีอ่อนหวาน] 1072 00:55:27,760 --> 00:55:30,240 ทำไมวันนี้พี่ทองแท้กลับมาเร็วจังคะ 1073 00:55:30,760 --> 00:55:32,880 เดี๋ยวข้าจะออกไปตรวจดูผู้ไข้ที่บาดเจ็บ 1074 00:55:33,400 --> 00:55:34,800 เอ็งอยากไปด้วยหรือไม่ 1075 00:55:35,840 --> 00:55:37,280 ไปค่ะ 1076 00:55:37,360 --> 00:55:38,960 บัวหั่นไก่เสร็จพอดีเลยค่ะ 1077 00:55:41,280 --> 00:55:42,600 [บัว] ไปค่ะ 1078 00:55:42,680 --> 00:55:44,120 [เสียงบัวตื่นเต้น] [ทองอิน] ฉันไปส่งจ้ะ 1079 00:55:49,120 --> 00:55:51,520 เอาล่ะ ใครจะเป็นคนผ่า 1080 00:55:52,640 --> 00:55:54,160 พวกเราต้องผ่าด้วยรึ 1081 00:55:55,120 --> 00:55:56,400 ถ้าเอ็งไม่ผ่า 1082 00:55:56,480 --> 00:55:59,040 แล้วเอ็งจะเห็นธาตุที่อยู่ภายในได้เยี่ยงไร 1083 00:55:59,120 --> 00:56:01,560 [ดนตรีตื่นเต้น] 1084 00:56:02,320 --> 00:56:03,920 [กระซิบ] ไอ้ศร เอ็งไปสิวะ 1085 00:56:04,000 --> 00:56:05,400 - [กระซิบ] ไม่กล้า - [กระซิบ] เอ็งน่ะไปสิ 1086 00:56:05,480 --> 00:56:06,880 [กระซิบ] เอ็งก็ไปสิวะ 1087 00:56:06,960 --> 00:56:08,480 [เสียงกระซิบกัน] 1088 00:56:08,560 --> 00:56:10,560 - [กระซิบ] ไม่รังเกียจไม่ใช่รึ - [กระซิบ] มึงไม่ทำ… 1089 00:56:10,640 --> 00:56:12,920 เฮ้ย แต่ถ้าพวกเอ็งไม่เริ่มทำเสียตอนนี้ 1090 00:56:13,000 --> 00:56:14,680 ยิ่งมืดไปจะยิ่งน่ากลัวนะเว้ย 1091 00:56:14,760 --> 00:56:16,600 งั้นเอ็งก็ผ่าสิ ไอ้ทองอ้น 1092 00:56:16,680 --> 00:56:17,760 พวกข้าจะคอยดู 1093 00:56:18,320 --> 00:56:21,440 ข้า ข้าเห็นหน้าพี่เขาแล้ว ข้าเกรงใจว่ะ 1094 00:56:26,000 --> 00:56:27,080 ครู 1095 00:56:27,840 --> 00:56:29,000 กระผมขอมีด 1096 00:56:29,840 --> 00:56:30,760 - [นักเรียน] ไอ้สุข - ดีมาก 1097 00:56:30,840 --> 00:56:32,160 [หมอนพ] เอ้า 1098 00:56:32,800 --> 00:56:34,400 เอ็งมันใจกล้าเว้ย 1099 00:56:34,960 --> 00:56:36,960 [ดนตรีตื่นเต้นเร้าใจ] 1100 00:56:40,280 --> 00:56:41,640 ตรงไหนหรือขอรับ 1101 00:56:42,360 --> 00:56:43,800 จรดมีดลงตรงนี้ 1102 00:56:50,160 --> 00:56:51,520 กะน้ำหนักให้ดี 1103 00:56:57,840 --> 00:56:59,520 [เสียงทรุดตัวและเสียงร้องตกใจ] 1104 00:56:59,600 --> 00:57:01,280 [เอฟเฟกต์ขำขัน] โอ้โห 1105 00:57:01,360 --> 00:57:02,560 [เสียงครางกลัว] 1106 00:57:02,640 --> 00:57:04,840 ครู กระผมไม่กล้าขอรับ 1107 00:57:04,920 --> 00:57:06,520 [ดนตรีสนุกผ่อนคลาย] 1108 00:57:06,600 --> 00:57:09,120 [เสียงสุขครวญคราง] เหม็นเสียด้วย 1109 00:57:09,680 --> 00:57:11,840 - [สุข] ไอ้เจิด ช่วยด้วย - อะไรเล่า ก็เปิด… 1110 00:57:12,640 --> 00:57:13,720 ข้าเอง 1111 00:57:15,240 --> 00:57:17,640 [ดนตรีตึงเครียด] 1112 00:57:17,720 --> 00:57:20,800 [เสียงสุขครวญคราง] [สุข] ศร เอาเลย ทำเลย 1113 00:57:20,880 --> 00:57:22,360 - เอ็งนี่ - อุ้ย 1114 00:57:22,440 --> 00:57:23,520 ทำเก่ง 1115 00:57:24,560 --> 00:57:25,560 นึกว่าจะแน่ 1116 00:57:30,120 --> 00:57:32,120 เริ่มจากจุดไหนหรือขอรับ 1117 00:57:32,200 --> 00:57:33,240 เริ่มจากจุดนี้ 1118 00:57:53,840 --> 00:57:54,960 [หมอนพ] ดีมาก 1119 00:57:55,760 --> 00:57:57,840 [เสียงนักเรียนพะอืดพะอม] 1120 00:58:00,040 --> 00:58:01,520 [เสียงผ่อนลมหายใจ] 1121 00:58:02,280 --> 00:58:03,360 มา 1122 00:58:08,640 --> 00:58:09,760 นี่ 1123 00:58:10,320 --> 00:58:11,320 นี่ 1124 00:58:11,800 --> 00:58:13,760 [หมอนพ] คือธาตุปถวีทั้ง 20 1125 00:58:13,840 --> 00:58:16,480 ที่พวกเอ็งท่องกันมา 1126 00:58:18,200 --> 00:58:19,160 วักกัง 1127 00:58:20,240 --> 00:58:21,400 หทยัง 1128 00:58:22,000 --> 00:58:23,120 [หมอนพ] ยกนัง 1129 00:58:24,360 --> 00:58:25,840 กิโลมกัง 1130 00:58:25,920 --> 00:58:27,440 ปิหกัง 1131 00:58:27,520 --> 00:58:28,760 ปัปผาสัง 1132 00:58:29,640 --> 00:58:31,080 อันตัง 1133 00:58:31,640 --> 00:58:32,880 อันตคุนัง 1134 00:58:34,080 --> 00:58:35,360 จำให้ได้ 1135 00:58:42,200 --> 00:58:43,280 หมอ 1136 00:58:43,360 --> 00:58:45,360 [ดนตรีซาบซึ้ง] 1137 00:58:52,960 --> 00:58:54,040 หมอ 1138 00:58:54,600 --> 00:58:55,880 แม่หมอ 1139 00:58:58,160 --> 00:59:01,000 [เสียงครางเจ็บปวด] 1140 00:59:01,560 --> 00:59:03,720 จับไว้นะ กดแผลไว้ก่อน 1141 00:59:03,800 --> 00:59:06,280 จับไว้ [เสียงร้องครางดังต่อเนื่อง] 1142 00:59:07,880 --> 00:59:09,320 อ๋อ 1143 00:59:09,400 --> 00:59:12,280 คุณนี่เอง เป็นไงบ้างคะ 1144 00:59:13,880 --> 00:59:14,920 [บัว] เอ่อ ทำอะไรคะ 1145 00:59:16,400 --> 00:59:18,320 ถ้าไม่ได้แม่หมอช่วยไว้ 1146 00:59:18,400 --> 00:59:20,880 ข้าคงไม่ได้เห็นหน้าลูกเมียแล้ว 1147 00:59:23,000 --> 00:59:24,720 ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ 1148 00:59:24,800 --> 00:59:26,440 แค่ห้ามเลือดเฉยๆ อะ 1149 00:59:26,520 --> 00:59:28,040 คนรักษาอยู่นี่ต่างหากค่ะ 1150 00:59:29,600 --> 00:59:31,600 เอ็งนั่นแหละที่เป็นคนช่วยเขาไว้ 1151 00:59:32,920 --> 00:59:34,360 ถ้าไม่ได้เอ็งช่วยห้ามเลือด 1152 00:59:34,840 --> 00:59:36,960 ข้าก็อาจรักษาชีวิตเขาไว้ไม่ได้ 1153 00:59:37,040 --> 00:59:39,600 [เพลงอ่อนหวาน] 1154 00:59:42,200 --> 00:59:44,400 ข้าไม่มีสิ่งใดจะให้แม่หมอ 1155 00:59:44,480 --> 00:59:46,120 นอกจากของพวกนี้ 1156 00:59:46,200 --> 00:59:47,920 แม่หมอรับไว้เถิดนะจ๊ะ 1157 01:00:03,240 --> 01:00:05,520 เอายานี่ไปกินและทาเหมือนเดิมนะ 1158 01:00:05,600 --> 01:00:07,040 ขอบน้ำใจเจ้าค่ะ 1159 01:00:07,520 --> 01:00:08,880 ขอบใจจ้ะ 1160 01:00:23,440 --> 01:00:26,040 [เสียงบัวซดน้ำมะพร้าว] อื้อหือ 1161 01:00:26,120 --> 01:00:27,360 อร่อยหรือไม่ 1162 01:00:27,440 --> 01:00:29,640 อือ อร่อยมาก [เสียงทองแท้ขำเบาๆ ] 1163 01:00:29,720 --> 01:00:33,120 ค่าจ้างหมอครั้งแรก ทั้งหวาน ทั้งหอม 1164 01:00:36,120 --> 01:00:37,400 [เสียงบัวครางพึงพอใจ] 1165 01:00:51,600 --> 01:00:52,720 [จำปา] มาเจ้าค่ะ 1166 01:00:53,680 --> 01:00:55,840 - ไหว้จ้ะ - [ทองคำ] ไอ้ทองอ้น 1167 01:00:55,920 --> 01:00:58,200 ทำไมถึงกลับดึกเยี่ยงนี้ 1168 01:00:58,280 --> 01:01:00,000 นี่เอ็งไปเรียนหรือไปทำอะไรกันแน่ 1169 01:01:00,080 --> 01:01:02,440 [พิกุล] อย่าเพิ่งถามลูกเลยเจ้าค่ะคุณพี่ 1170 01:01:02,520 --> 01:01:04,280 ลูกกลับมาเหนื่อยๆ 1171 01:01:05,360 --> 01:01:07,840 ทองอ้น มากินข้าวกินปลามาลูกมา 1172 01:01:07,920 --> 01:01:09,360 แม่เก็บไว้ให้ 1173 01:01:09,440 --> 01:01:11,000 ฉันยังไม่หิวน่ะจ้ะ 1174 01:01:11,080 --> 01:01:12,560 ขอตัวไปเข้าห้องก่อนนะจ๊ะ 1175 01:01:13,160 --> 01:01:14,600 จะไม่หิวได้เยี่ยงไร 1176 01:01:14,680 --> 01:01:17,400 มากินคำสองคำก็ยังดี มานั่ง 1177 01:01:18,040 --> 01:01:19,040 จ้ะ 1178 01:01:19,120 --> 01:01:21,320 [ดนตรีเบาสมอง] 1179 01:01:21,400 --> 01:01:22,800 [เสียงพิกุลถอนหายใจ] 1180 01:01:24,200 --> 01:01:27,960 ที่ไม่หิว เพราะไปเที่ยวจนอิ่มมาแล้วล่ะสิ 1181 01:01:38,160 --> 01:01:39,680 [เสียงพะอืดพะอม] 1182 01:01:41,880 --> 01:01:43,240 [เสียงอาเจียน] [ทองคำ] อ้าว 1183 01:01:43,320 --> 01:01:44,840 [เสียงอาเจียน] ทองอ้น 1184 01:01:44,920 --> 01:01:47,560 อ้าว [เสียงทองอ้นอาเจียน] 1185 01:01:57,320 --> 01:01:59,080 [ดนตรีตึงเครียดวังเวง] 1186 01:02:14,520 --> 01:02:15,600 [เสียงตุ๊กแกร้อง] 1187 01:02:15,680 --> 01:02:17,520 [เสียงร้องตกใจ] 1188 01:02:17,600 --> 01:02:20,040 [เสียงหอบหายใจแรง] 1189 01:02:20,800 --> 01:02:22,120 [เสียงตุ๊กแกร้อง] 1190 01:02:23,200 --> 01:02:25,320 [ดนตรีตื่นเต้นตึงเครียด] 1191 01:02:39,320 --> 01:02:41,880 [เสียงวักน้ำล้างหน้า] 1192 01:02:41,960 --> 01:02:44,320 [เสียงถอนหายใจ] ใช้อะไรล้างให้มันหายเนี่ย 1193 01:02:48,960 --> 01:02:50,840 [เสียงบัวและทองอ้นร้องตกใจ] 1194 01:02:51,400 --> 01:02:52,680 [เสียงบัวและทองอ้นถอนใจ] 1195 01:02:52,760 --> 01:02:53,880 [เสียงดัง] ตกใจหมด นึกว่าผี 1196 01:02:53,960 --> 01:02:57,360 [เสียงถอนหายใจ] ฉันก็ตกใจเหมือนกันเนี่ย ตะโกนซะดังเลย 1197 01:02:57,440 --> 01:02:59,920 [เอฟเฟกต์เสียงเด้งดึ๋ง] 1198 01:03:13,240 --> 01:03:14,560 [บัว] ฉันนอนไม่หลับอะ 1199 01:03:14,640 --> 01:03:15,960 ก็เลยลงมาเดินเล่น 1200 01:03:16,040 --> 01:03:17,640 เห็นเธอล้างหน้าอยู่ 1201 01:03:18,160 --> 01:03:19,640 เธอก็นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ 1202 01:03:20,200 --> 01:03:21,160 ใช่ 1203 01:03:22,320 --> 01:03:25,040 ทำไมอะ เรียนมันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ 1204 01:03:25,600 --> 01:03:28,320 ไม่ได้เครียดดอก แต่ภาพมันติดตา 1205 01:03:28,400 --> 01:03:32,440 วันนี้ครูเขาให้ผ่าศพดูปถวีธาตุที่อยู่ในร่างกาย 1206 01:03:33,920 --> 01:03:35,440 ว้าว 1207 01:03:35,520 --> 01:03:37,440 เธอได้ผ่าอาจารย์ใหญ่แล้วเหรอ 1208 01:03:38,400 --> 01:03:39,560 [บัว] สุดยอดเลยอะ 1209 01:03:39,640 --> 01:03:41,960 แล้วเป็นยังไงอะ ไหนเล่าให้ฟังหน่อย 1210 01:03:42,560 --> 01:03:43,720 เอ็งไม่กลัวเลยรึ 1211 01:03:44,880 --> 01:03:46,200 จะกลัวทำไมอะ 1212 01:03:46,280 --> 01:03:48,760 เรื่องผ่าศพอะ ฉันเคยผ่านมาหมดแล้ว 1213 01:03:48,840 --> 01:03:51,000 ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเรียนหมอ 1214 01:03:52,360 --> 01:03:54,080 ถ้าอย่างนั้นเอ็งลองบอกข้าซิ 1215 01:03:54,160 --> 01:03:55,960 ว่าในร่างกายเรามีอะไรบ้าง 1216 01:03:56,040 --> 01:03:57,320 เริ่มจากตรงกลางอก 1217 01:03:57,880 --> 01:03:59,560 เธอหมายถึงกระดูกสันอกเหรอ 1218 01:04:00,160 --> 01:04:01,360 อะไรนะ 1219 01:04:02,600 --> 01:04:03,520 นี่ 1220 01:04:05,920 --> 01:04:08,840 กระดูกตรงกลางตรงนี้เขาเรียกว่ากระดูกสันอก 1221 01:04:08,920 --> 01:04:10,480 [ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ] 1222 01:04:10,560 --> 01:04:12,360 แล้วก็ค่อนไปทางซ้าย 1223 01:04:12,440 --> 01:04:13,960 [บัว] ก็คือ "ฮาร์ท" 1224 01:04:14,040 --> 01:04:15,000 หัวใจ 1225 01:04:16,240 --> 01:04:17,160 ตรงนี้ 1226 01:04:17,240 --> 01:04:18,600 [บัว] ก็คือ "ลังส์" 1227 01:04:18,680 --> 01:04:19,800 ปอด 1228 01:04:21,200 --> 01:04:23,120 [บัว] และก็ตรงนี้คือ "ลิเวอร์" 1229 01:04:23,200 --> 01:04:24,320 ตับ 1230 01:04:24,880 --> 01:04:26,680 [บัว] ตรงนี้ คือ "สโตมัค" 1231 01:04:26,760 --> 01:04:28,400 กระเพาะ 1232 01:04:28,480 --> 01:04:31,080 และข้างๆ ตรงนี้ ก็คือ "สปลีน" 1233 01:04:31,160 --> 01:04:32,000 ม้าม 1234 01:04:32,080 --> 01:04:34,000 [บัว] และก็สองข้างตรงนี้ 1235 01:04:34,080 --> 01:04:35,200 ก็คือ "คิดนีย์" 1236 01:04:35,280 --> 01:04:36,240 ไต 1237 01:04:37,600 --> 01:04:39,880 นี่ เอ็งเคยเห็นในร่างกายคนจริงๆ รึ 1238 01:04:40,440 --> 01:04:43,480 อื้อ พูดขนาดนี้ จะหลอกทำไมเล่า 1239 01:04:44,360 --> 01:04:47,840 ในนี้ ยังมีลำไส้ขดตัวอยู่อีกเก้าเมตรเลยนะ 1240 01:04:47,920 --> 01:04:50,440 มีทั้งลำไส้ใหญ่แล้วก็ลำไส้เล็ก 1241 01:04:50,520 --> 01:04:52,280 อันตะคุนัง อันตัง 1242 01:04:52,840 --> 01:04:53,720 ว่าไงนะ 1243 01:04:53,800 --> 01:04:56,320 ก็ ลำไส้ใหญ่กับลำไส้เล็กยังไงล่ะ 1244 01:04:57,320 --> 01:05:00,120 ว้าว มีศัพท์เฉพาะด้วยเหรอ 1245 01:05:02,800 --> 01:05:05,240 ลำไส้ มีหน้าที่ย่อยอาหาร 1246 01:05:05,320 --> 01:05:07,080 เรียกว่า กระบวนการย่อย 1247 01:05:07,680 --> 01:05:10,760 ข้าเรียกปริณามัคคี หรือว่าไฟย่อยอาหาร 1248 01:05:10,840 --> 01:05:13,520 มันเขยื้อนได้ด้วยลม เรียกว่าลมในไส้ 1249 01:05:14,320 --> 01:05:15,560 อุ๊ย 1250 01:05:16,920 --> 01:05:18,320 "ลังส์" ปอด 1251 01:05:18,400 --> 01:05:19,440 ปัปผาสัง 1252 01:05:19,520 --> 01:05:20,880 "ลิเวอร์" ตับ 1253 01:05:20,960 --> 01:05:22,040 ยกนัง 1254 01:05:22,120 --> 01:05:23,680 "สปลีน" ม้าม 1255 01:05:23,760 --> 01:05:24,880 วักกัง 1256 01:05:25,760 --> 01:05:27,160 "คิดนีย์" ไต 1257 01:05:27,240 --> 01:05:28,520 ปิหกัง 1258 01:05:32,760 --> 01:05:35,680 [บัว] กล้ามเนื้อบนใบหน้าเรา แยกอีกหลายส่วนเลยนะ 1259 01:05:36,520 --> 01:05:38,800 ตรงนี้ เรียกว่ากล้ามเนื้อหน้าผาก 1260 01:05:38,880 --> 01:05:40,880 [บัว] คือกล้ามเนื้อตรงหน้าผาก 1261 01:05:41,440 --> 01:05:43,800 ทำให้เธอยักคิ้วแซวสาวได้ 1262 01:05:43,880 --> 01:05:46,120 [เอฟเฟกต์เสียงยึกยักและเสียงบัวขำ] 1263 01:05:46,840 --> 01:05:48,880 และก็กล้ามเนื้อจมูก 1264 01:05:48,960 --> 01:05:52,040 คือตรงจมูก ทำให้กระพือปีกจมูกได้ 1265 01:05:52,120 --> 01:05:54,120 [เอฟเฟกต์เสียงบีบแตร] 1266 01:05:54,200 --> 01:05:55,960 แล้วก็กล้ามเนื้อคิ้ว 1267 01:05:56,040 --> 01:05:58,760 อยู่ตรงคิ้ว กับเหนือคิ้ว 1268 01:05:58,840 --> 01:06:02,480 มีหน้าที่ทำให้ขมวดคิ้ว เวลาคิดอะไรเครียดๆ 1269 01:06:02,560 --> 01:06:04,040 [เอฟเฟกต์เสียงวิ้ว] 1270 01:06:05,320 --> 01:06:08,120 และก็มีกล้ามเนื้อรอบดวงตา 1271 01:06:08,200 --> 01:06:10,440 คือกล้ามเนื้อรอบดวงตา 1272 01:06:10,960 --> 01:06:14,320 ทำให้หลับตา และก็ปิดตาได้ 1273 01:06:14,400 --> 01:06:16,920 [เอฟเฟกต์เสียงวืดและวิ้ว] 1274 01:06:21,760 --> 01:06:24,080 แต่ว่าในยุคสมัยของฉันนะ 1275 01:06:24,640 --> 01:06:27,560 ตอนนี้เขาก็จะมีคลินิกเสริมความงาม 1276 01:06:28,560 --> 01:06:30,440 [บัว] เยอะแยะไปหมดเลย 1277 01:06:30,520 --> 01:06:31,880 และผู้หญิง 1278 01:06:31,960 --> 01:06:34,040 ก็จะชอบไปฉีดโบทอกซ์ 1279 01:06:34,640 --> 01:06:35,800 ตรงนี้ 1280 01:06:35,880 --> 01:06:39,280 เพื่อล็อกกล้ามเนื้อไว้ ไม่ให้ขมวดคิ้วได้ 1281 01:06:39,840 --> 01:06:41,520 [บัว] เพราะเขากลัวแก่ 1282 01:06:43,320 --> 01:06:46,120 และก็รอบดวงตา ก็ฉีดโบทอกซ์ได้ด้วยนะ 1283 01:06:46,200 --> 01:06:47,720 ล็อกกล้ามเนื้อไว้ 1284 01:06:47,800 --> 01:06:49,640 ไม่ให้เห็นตีนกา 1285 01:06:49,720 --> 01:06:52,200 [เพลง "ไม่ฝันไปใช่ไหม" โดย กลม อรวี Feat. หนึ่ง ณรงค์วิทย์] 1286 01:07:04,480 --> 01:07:08,040 นานแล้วนะคะคุณพี่ ที่เราเนี่ยไม่ได้ใส่บาตรด้วยกัน 1287 01:07:08,120 --> 01:07:10,720 วันนี้ถือเป็นวันดี 1288 01:07:10,800 --> 01:07:14,400 เมื่อก่อนเนี่ย เราใส่บาตรด้วยกันบ๊อยบ่อย 1289 01:07:14,960 --> 01:07:16,400 แต่พักหลังมาเนี่ย 1290 01:07:16,480 --> 01:07:18,880 คุณพี่น่ะ ธุระยุ่ง 1291 01:07:20,160 --> 01:07:21,080 [เสียงเทียบขำ] 1292 01:07:24,280 --> 01:07:25,360 ว้าย 1293 01:07:25,440 --> 01:07:27,400 ว้าย นี่ 1294 01:07:27,480 --> 01:07:29,520 [ดนตรีตึงเครียด] 1295 01:07:30,760 --> 01:07:32,760 - [ขึ้นเสียง] ไอ้ทองอ้น - แม่บัว 1296 01:07:35,360 --> 01:07:36,320 [เสียงบัวตกใจ] 1297 01:07:36,800 --> 01:07:38,480 [ดนตรีตื่นเต้นตึงเครียด] 1298 01:07:48,920 --> 01:07:50,120 [ดนตรีผ่อนคลาย] 1299 01:07:50,200 --> 01:07:53,400 ทองอ้น แม่หญิงคนงามคนนี้คือใครกันเล่า 1300 01:07:54,880 --> 01:07:56,920 [เสียงศรีร้องไห้] ไอ้เจิด ไอ้เจิดเพื่อนข้า 1301 01:07:57,000 --> 01:07:59,400 - [ทองอ้น] เอ็งมีวิธีอะไรอีกไหม - [บัว] ต้องใช้เครื่องเออีดี 1302 01:07:59,480 --> 01:08:01,120 มีแต่ในโลกของฉันน่ะ ที่นี่ไม่มี 1303 01:08:01,200 --> 01:08:02,280 โธ่เว้ย 1304 01:08:02,360 --> 01:08:03,440 [บัว] ในยุคสมัยของฉัน 1305 01:08:03,520 --> 01:08:05,960 เวลาใครไม่สบายหรือประสบอุบัติเหตุ 1306 01:08:06,040 --> 01:08:07,160 เขาจะไปโรงพยาบาล 1307 01:08:07,240 --> 01:08:09,600 ที่นั่นจะมีหมอคอยรักษาคนไข้ 1308 01:08:09,680 --> 01:08:10,720 [เสียงไฟลุก] 1309 01:08:12,040 --> 01:08:12,880 โอ๊ย 1310 01:08:12,960 --> 01:08:15,320 [เสียงร้องตกใจ] [อ่ำ] ไอ้ทองอ้น 1311 01:08:15,400 --> 01:08:17,920 [ทองอ้น] ทำไม [เสียงเพื่อนร้องห้าม] 1312 01:08:18,000 --> 01:08:19,120 [เสียงอุทานตกใจ] 1313 01:08:19,200 --> 01:08:20,680 [ดนตรีตื่นเต้น] 1314 01:08:21,600 --> 01:08:23,680 [เจ้าคุณทหาร] นี่ท่านมีใจฝักใฝ่พวกกบฏรึ 1315 01:08:23,760 --> 01:08:25,160 ความผิดมหันต์เยี่ยงนี้ 1316 01:08:25,240 --> 01:08:26,720 มีโทษตายสถานเดียว 1317 01:08:28,920 --> 01:08:31,439 [เพลง "ไม่ฝันไปใช่ไหม" โดย กลม อรวี Feat. หนึ่ง ณรงค์วิทย์] 132777

Can't find what you're looking for?
Get subtitles in any language from opensubtitles.com, and translate them here.