All language subtitles for osv 7_Polish

Mógł się ktoś nad nią znęcać?

Sińce i zadrapania są od lodu i gałęzi.

Ma rozerwane krocze.
Prawdopodobnie od porodu,

ale nie mogę jeszcze wykluczyć gwałtu.

A to? Sznur?

Tak. Na drugiej ręce to samo.

Można stwierdzić jaki?

Chwilę to zajmie, ale tak.

A tutaj mamy przyczynę jej śmierci.

Mocne uderzenie w tył głowy.

Pani aspirant?

- Tak?
- Prokurator Strzelecki tu jest.

- No to ojciec będzie na okazaniu.
- Jasne.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

Proszę.

(MUZYKA CICHNIE)

Była w dziewiątym miesiącu ciąży.

Powinna siedzieć w domu.

I każdy przyzwoity facet byłby przy niej.

- Wiem, wiem.
- Aha.

A ty gdzie wtedy byłeś?

- Kurwa, nie wiem.
- Aha.

Zgnijesz w pierdlu jak twój ojciec.

Skurwysyn.

Strzelecki już zidentyfikował zwłoki,
więc ty nie musisz.

Ale ja chcę ją zobaczyć.

Proszę.

(SZEPTEM) Kurwa.

Nie dam rady.

Kurwa, nie dam rady.

(PORUSZAJĄCA MUZYKA)

(MUZYKA BUDZĄCA GROZĘ)

(KROKI NA KLATCE)

(STĘKA)

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

(SPOKOJNA, WOLNA PIOSENKA)

(PIOSENKA CICHNIE)

Zalej mi jeszcze jedną kawkę, dobra?

- Proszę.
- Dzięki.

- Dzień dobry!
- Dzień dobry. Dwie kawy.

Głupio wyszło z tym okazaniem, co?

Chciałam zobaczyć jego reakcję,

ale Strzelecki
wszystko spierdolił. Dzięki.

Co robił Kosiński w drodze powrotnej?

Płakał. Całą drogę do aresztu płakał.

Żal? Poczucie winy? Chyba jedno i drugie.

Ty naprawdę myślisz, że on to zrobił?
Mówiłaś, że to nie przemoc domowa.

Nie wykluczam jego udziału.
Strzelecki mówił,

że jego ojciec siedział.
Sprawdź to. Proszę.

"Proszę"? To ja rozumiem.

Operator 112, słucham.

Pomocy! Rodzę w samochodzie!

- Dobrze, gdzie pani jest?
- Nie wiem... Nie wiem.

Ktoś mnie śledził, skręciłam w las...

Ktoś za mną jechał.

Proszę się uspokoić. Jest ktoś z panią?

Nie, mój mąż nie odbiera.
Boję się, proszę mi pomóc!

Jak często ma pani skurcze?

(PIKANIE)

- Nie wysłali nikogo?
- Rozłączyła się albo straciła zasięg.

Denatka Magda Kosińska,
córka prokuratora okręgowego

Michała Strzeleckiego.

Jego akurat przedstawiać nie muszę.

Strzelecki może mieć wielu wrogów.

Podejrzany jest każdy łobuz
w tym mieście przed i po odsiadce.

Radwan, wyciągniesz od więzienia
listę zwolnionych w ostatnim czasie

- oskarżanych przez Strzeleckiego.
- Dobra.

Mąż Kosińskiej, Marcin Kosiński,
pozostaje głównym podejrzanym.

Siedem lat małżeństwa,
od dwóch miesięcy nie mieszkają razem.

Kosińska wyniosła się
do swojej znajomej, Anki Janas.

Sąsiadka Janas widziała Kosińskiego,
jak awanturował się na klatce. Był nalany.

Oni dorastali na jednej ulicy.

Anka z bratem mieszkali
w suterenie domu Strzeleckich.

Nie mamy samochodu Kosińskiej,
a Rzeczna szuka ciała dziecka.

Nie ciała, tylko dziecka.

Puszka po mleku znaleziona przy łożysku
o niczym nie świadczy.

Ktoś chciał to dziecko nakarmić.

Gdyby ktoś miał dzieciaka,
to dawno by się odezwał, nie?

No co?

Jak je karmi, to dla okupu albo szantażu.

No dobra. Proszę państwa,

do roboty.

Samochód pomoże
w ustaleniu miejsca zbrodni.

Bez tego nie ruszymy dalej.
Radwan, wiesz, co masz robić.

Matka Kosińskiego.
Marcin miał dziesięć lat.

- Ojciec poszedł za to siedzieć?
- Za to,

za rozbój i za kradzieże dostał tyle,
że siedzi do dzisiaj.

Ale mam coś lepszego.
Marcin Kosiński jest w rejestrze dłużników

i chociaż sprzedał firmę,
dalej wisi sto tysięcy.

Ciekawe, czy to całość,
czy zaciągał się na lewo.

Obdukcja matki Kosińskiego.

Myślicie, że wdał się w ojca
i lał tę małą?

Raczej zadłużył się u niewłaściwych ludzi.

Czyli że co?
Za długi zabrali mu dzieciaka?

Na pewno to bardziej opłacalne
niż wrzucić do rzeki.

(ODCHRZĄKUJE)

Idziesz gadać z tym kutasem?
Jak zadłużony, to pewnie zabił dziecko.

- Dobrze, gdzie pani jest?
- Nie wiem... Nie wiem.

Ktoś mnie śledził, skręciłam w las...
Ktoś za mną jechał.

Proszę się uspokoić.

- Jest ktoś z panią?
- Nie, mój mąż nie odbiera.

- Boję się, proszę mi pomóc!
- Jak często ma pani skurcze?

Dlaczego nie odebrałeś?

Nie miałem komórki.

Żona urodziła i dostała w tył głowy.
Może chodzić o długi?

Wiesz, kto może mieć dziecko?

Grozili ci?

I co mówili?

Że ją zabiją?
Zabiją dziecko? Sprzedadzą je?

U kogo masz długi?

- Chcesz znaleźć dziecko?
- Muszę stąd wyjść.

Zapisz osoby,
którym jesteś winien pieniądze.

Ja chcę stąd wyjść.

Skup się.

Proszę.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

Bracia Dąbrowscy.

Powiązani z półświatkiem.

Przejęli firmę Kosińskiego,
wykupili długi Kosińskiego,

- a mimo to wciąż wisi im kupę kasy.
- Ten był oskarżany przez Strzeleckiego.

Dostał wyrok w zawiasach.

Radwan, jak myślisz?

Gdyby mieli coś do Strzeleckiego,
ruszyliby jego córkę?

Zorganizowana grupa przestępcza?
Raczej nie brudzą rąk dla stu tysięcy.

To zbrodnia rodzinna.
Kosiński miał długi, nie radził sobie,

zachlał się, żona zrobiła mu awanturę.

Nie wytrzymał tego, załatwił ją.

A dziecko?

W rzece.

Załatwił? I co dalej?

Związał ją, torturował,
zmusił do rodzenia? A potem?

Sprzedał dziecko
handlarzom ludźmi czy utopił?

Ej.

Słuchajcie, ten chłopak tego nie zrobił.

Dobra. Ci dwaj robią interesy w stoczni.

Namierz ich i zatrzymaj.

W stoczni wiedzą, że jestem gliną.

U żony też?

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

Zwolnijcie na razie tego Marcina.
Odwieźcie go do domu, pilnujcie...

Może wskaże narzędzie zbrodni
albo zwłoki dzieciaka.

Jak dla mnie strata czasu.

Ale co strata czasu?
Na razie nic nie mamy.

- Od czegoś trzeba zacząć.
- To uruchom Child Alert.

Daj spokój. Ten dzieciak nie żyje.

Na miejscu zbrodni albo w aucie Kosińskiej
znajdziemy zwłoki małej. Zobaczysz.

Jak znajdziecie wóz, dajcie znać.

(MUZYKA BUDUJĄCA NAPIĘCIE)

(MUYZKA CICHNIE)

- Głupia sprawa jest.
- No, głupia.

Szukam czegoś na tych dwóch.
Bracia Dąbrowscy. Mają tu interes.

- Nie wierzę.
- Co?

Radwan, a ja?

- A dzieci?
- Nie zaczynaj.

My dla ciebie nie istniejemy,
chyba że potrzebujesz czegoś do pracy.

Idź i sam popytaj.

- Odwiedzę dzieci.
- Papiery dostałeś?

- Co? Jakie papiery?
- Papiery rozwodowe ci wysłałam!

Miałeś odebrać, podpisać i odesłać!

Czy to jest takie trudne?

Możesz...?

Pomóż mi znaleźć coś na tych kolesi,

a ja pomyślę o tych jebanych papierach.

Byłeś, jesteś i będziesz idiotą.

Kurwa, sama potrafię!

Podeślij mi to zdjęcie i poczekaj.

(PULSUJĄCA MUZYKA)

A ten dom?

Mojego teścia. Ale nie mieszka tu już.

Powiedz, że to nieprawda.
Nie wierzę, że mógłbyś to zrobić.

Chodźmy, mamo.

Czy to pana żona, córka prokuratora,
została zamordowana?

- Idź stąd.
- To oficjalne stanowisko policji?

- Szefowo...
- Nie będę tego komentować.

- Do widzenia.
- Nie masz co robić?

(KASZEL KOBIETY)

Marcin. Marcin!

Dziękuję.

Idę po leki.

- Dzień dobry.
- Ona ma raka.

I teraz jeszcze ta tragedia.

- Jak długo dom Strzeleckich stoi pusty?
- Od śmierci jego żony.

- Długo tam pani pracowała?
- Ja już wszystko powiedziałam.

Co pani sugeruje?
Żyliśmy tutaj jak jedna rodzina.

Myśli pani, że któreś z nas
mogło to zrobić Magdzie?

Ja nic nie myślę.

Możecie już stąd wyjść?

Kurwa, nie macie serca.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

Dzień dobry. Policja.

Jest ktoś w domu?

Halo?

(Z GŁĘBI DOMU SŁYCHAĆ MOCNĄ MUZYKĘ)

Halo?

(CORAZ GŁOŚNIEJSZA MUZYKA)

Mogę?

(MUZYKA CICHNIE)

Spędzaliście tu razem czas?

(POTAKUJE)

My mieszkaliśmy na dole, a oni na górze.

Od śmierci pani Strzeleckiej
wszystko się zmieniło.

- Nadal masz klucze.
- (POTAKUJE)

Magda z Marcinem nie chcieli
mieszkać na górze?

Strzelecki się nie zgodził.

Magda mogłaby, ale sama.

Więc przeniosła się do ciebie?

Dzwoniła do ciebie tamtej nocy, prawda?

Już mówiłam. Nic nie słyszałam.

Ale nie rozłączyłaś się.

Szukałam zasięgu.

Wiesz, że mieli długi?
Na pewno o tym rozmawiałyście.

W twoim mieszkaniu
było bardzo dużo śladów krwi.

Wiemy też, że Marcin tam był tamtej nocy.

Co się działo miedzy nią a mężem?

- A to jest przesłuchanie?
- Nie, nie.

Chcę po prostu zrozumieć.

(MRUCZY)

To nie chodziło o Marcina.
Nie zrobiłby jej krzywdy.

Magda się czegoś bała.

Pilnowała, żeby mieszkanie było zamknięte.
Miała wrażenie, że ktoś ją śledzi.

Moja wizytówka.
Jak sobie coś przypomnisz, zadzwoń.

Ale nie kryj nikogo.

(GWAR)

- Dzień dobry.
- Dzień dobry.

- No i co, mamy coś?
- No.

Dąbrowscy mają tutaj prywatną firmę.
Jakieś interesy prowadzą.

Co ciekawe, jakiś szczaw ze stoczni
spalił im pięć dni temu samochód.

Zobacz.

Nawet tego nie zgłosili na policję.

Dziwne, co?

Przegrałem ci to na pendrive'a.

(DYNAMICZNA MUZYKA)

(MUZYKA USPOKAJA SIĘ)

(STĘKANIE I KASZEL)

(DZWONI TELEFON)

- Tak?
- Możesz odbierać od swojej mamy telefon,

bo ciągle do mnie wydzwania? Martwi się.

Dobra.

A jak tam Marcin Kosiński?

Siedzi grzecznie na dupie ze starą
i nasze chłopaki go pilnują.

A ty gdzie jesteś, co?

Próbuję rozwiązać sprawę morderstwa,

ale wychowawczyni Hani teraz
wzięło się na poważne rozmowy.

Czyli jedziesz do przedszkola. Rozumiem.

Słuchaj. W starym domu Strzeleckich
spotkałam Ankę Janas.

- No i co?
- Przeżywa śmierć Magdy, wiadomo.

Ale nie mówi nam całej prawdy. Coś ukrywa.

Myślę, że chroni Marcina.

Jakby coś się działo nowego, daj znać.
Będę tak szybko, jak mogę.

(PULSUJĄCA MUZYKA)

Pani Kasiu, Hania unika dzieci.

Nie bawi się w grupie. Konfabuluje.

My tutaj wiemy, co się stało,
i chcemy pomóc Hani,

ale pani też powinna
się w to jakoś włączyć.

Przepraszam.

- Tak?
- Słuchaj,

znaleziono auto Kosińskiej

w Odrze Zachodniej.

Przy ujściu Parnicy. Wysyłam ci namiar GPS

- SMS-em.
- 30 minut.

Pani Kasiu.
Czy rozmawiacie o śmierci męża?

Czy Hania ma świadomość,
co naprawdę się wydarzyło?

A co ja mam jej powiedzieć?
Że męża zastrzelili?

Czy może lepiej,
że sam się zastrzelił? Co?

Hania.

Jeżeli pani jej to zasugeruje,
nie ręczę za siebie.

- Gdzie jedziemy?
- Do dziadka jedziemy.

Nie chcę.

Wiem, że nie chcesz,
ale ostatnia noc, dobrze?

- Obiecuję.
- Nie.

Wskakuj. Pojedziesz ze mną
na chwilę do pracy.

Ale musisz być grzeczna.

(TAJEMNICZA MUZYKA)

Dobra. Dam ci bajeczkę.

Obejrzysz sobie, dobrze? Zaraz przyjdę,
nie wychodź z samochodu.

(MUZYKA CICHNIE)

Jestem. Co on tu robi?

Mieszka tutaj obok.

W domu swojej partnerki.

Miałem mu zabronić, żeby nie przyjeżdżał?

Powoli! Dobrze, dobrze, tutaj!

Czyli mogła być w drodze do ojca.

- Raczej nie mogła.
- Bo?

Twierdzi, że pracował do późna w biurze.

(MRUCZY) Trzeba to potwierdzić.

Dobra, mamy go.

Dobra.

- Pusto.
- Otwórzcie bagażnik.

Jest torba.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

To wygląda jak wyprawka do szpitala.

Szlafrok...

Stanik...

Skarpetka...

Nie ma reszty rzeczy dziecka.

Ktoś zabrał te rzeczy,
zanim utopił samochód.

Uruchom Child Alert.
Nie minęło 48 godzin, mamy szansę.

Cichy!

Czyli jest szansa, że dziecko żyje?

Tak. Tak myślę.

Chcę je znaleźć, ale czas się kurczy.

Namierzamy wierzycieli pana zięcia.

Wiemy, że za pana decyzją
jeden miał odsiadkę.

Może to jest okup?

Każdy gnój, którego wsadziłem,
wie, że mnie się nie szantażuje.

Gdyby chodziło o mnie,
zabiliby i ją, i dziecko.

Czy to możliwe, że Magda jechała do pana?

Nie wiem.

(MUZYKA BUDZĄCA NIEPOKÓJ)

(ODDYCHA CIĘŻKO I NERWOWO)

Hania!

Hania.

Czemu wyszłaś z samochodu?

Bez kurtki.

Przestraszyłaś sarenkę.

- Przepraszam.
- Co tam jest?

Paśnik?

- Chcesz zobaczyć?
- (POTAKUJE)

Dobra, chodź. Pokażę ci.

Ta sarenka była sama?

Nie. Wiesz co,
sarenki trzymają się w stadach,

ale ta sarenka była głodna,
to pewnie przyszła sama.

Zobacz, tu mają takie sianko fajne.

Tu jest sól. Zobacz, tu jest sól.
One sobie ją liżą.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

A ja sobie wezmę ten sznureczek.

Dobra. Chodź, wracamy do domu.

(PONĘTNA PIOSENKA)

Dobry!

Aspirant sztabowy Andrzej Radwan.
Tomasz Dąbrowski?

W czym problem?

Podobno ktoś panu podpalił auto.

Nie jemu, tylko mnie.
Prowadzicie w tej sprawie śledztwo?

(ŚMIEJĄ SIĘ)

Nie, jesteście aresztowani
w związku z zabójstwem.

- Co?
- Co, kurwa?

Gówno.

Wypierdalaj z wanny!

(DZWONI TELEON)

- Tak?
- Uruchamiam Child Alert.

Zaczynam wierzyć w teorię,
że dzieciak żyje.

- Dziękuję.
- Technicy przekazali,

że znalazłaś paśnik ze snopówką i sznurki

Tak. Mogła mieć nim skrępowane ręce.

Myślę, że tam rodziła.

Radwan namierzył wierzycieli Kosińskiego.

Wiezie ich na komendę. Przyjedziesz?

Jasne. Będę.

(DYNAMICZNA MUZYKA)

(MUZYKA USPOKAJA SIĘ)

Co pana łączy z Marcinem Kosińskim?

Kupiliśmy od niego firmę.

To była rodzinna firma?

Skąd mam wiedzieć? Mnie interesują liczby.

Długo go pan namawiał do sprzedaży?

Długo, krótko...

Trzeba jego zapytać. Dla nas w sam raz.

Czegoś tu nie rozumiem. Sprzedał firmę,
ale dalej jest pana dłużnikiem?

No tak.

Tak wyszło.

Dlaczego nie zgłosiliście
podpalenia samochodu brata?

Bo my z bratem nie mamy
zaufania do policji.

Teraz aresztowaliście nie tego,
kogo trzeba.

- I wypuszczamy morderców wolno.
- (POTAKUJE KPIĄCO)

Ja nie wiem, co on robi.
To jest randka w liceum czy przesłuchanie?

Przecież wie, co robi. Daj mu czas.

Dlaczego nie dociska ich o Strzeleckiego?
Oni są podejrzani.

Nie nakręcaj się, Zawieja.

Kosiński dzwonił do ciebie kilka razy.

Daj znać, jak coś będzie.

Trzeba sporo przegadać,
jak się od kogoś kupuje firmę.

- Albo grozi zabiciem żony.
- (PARSKA KPIĄCO)

- I nienarodzonego dziecka.
- Martwe żony to nie moja działka.

A na martwe dzieci nie mam czasu.
Więcej nic nie powiem bez adwokata.

Świetnie.

Właśnie skończyliśmy.

Wyprowadź pana. Dziękuję bardzo.

Kurwa.

Co ty odpierdalasz?

- Jeśli dziecko żyje, to go nie mają.
- Nie o tym mówię.

- A o czym?
- Naprawdę jesteś takim debilem?

Nie zapytałeś o Strzeleckiego.

On oskarżał tego gościa.

Może to jest zemsta albo próba szantażu.
Naprawdę nie pomyślałeś o tym?

Pomyślałem.

Mamy tak: ciało kobiety,
zaginione dziecko i prokuratora,

który chce się zemścić za śmierć córki.
Pomożemy ci, jak powiesz, co wiesz.

Do mnie ten palec?
Tak cię, kurwa, dojadę na dołku,

- że stąd, kurwa, nie wyjdziesz!
- Wypierdalaj!

Kurwa mać.

Co ty, kurwa?

Spokój.

Jest spokój?

No.

Kurwa.

Przepraszam, wiem,
ale wkurwia mnie ten Radwan.

- Robi mi na złość czy co?
- Okej, rozumiem.

Kosiński nie zabił żony.

- Z tymi wierzycielami też się nie klei.
- No to co,

mamy coś czy nie?

Znaleźli płytę CD
w samochodzie Kosińskiej.

- Może tam coś będzie.
- Co? Dlaczego mi nie powiedziałeś?

Bo dopiero teraz się o tym dowiedziałem.

Ale jest coś na tej płycie?
Znaleźli coś czy nie?

Nie wiem jeszcze, ale wiem jedno:
nie musisz się drzeć na wszystkich!

I te kwasy z Radwanem
też nikomu nie są potrzebne.

Kurwa, no.

Weź, jedź już.

Jak laboratorium odczyta tę płytę,
to dam ci znać.

(PULSUJĄCA MUZYKA)

(MUZYKA CICHNIE)

Co?

Znalazłaś dziecko?

- Tak czy nie?
- I tak cię to gówno obchodzi.

Kolejne zwłoki.

Jaką to robi różnicę, co?

Ty, polej mi jeszcze dwa.

- Radwan, musimy pogadać.
- Ta.

Zobacz, jakie gówno ta robota
nam robi z głowy, co? Wszystkim.

- Czemu nie chcesz mi pomóc?
- Przecież pomagam.

Sprawa nie ma związku
z przestępczością zorganizowaną.

Inaczej zostawiliby ciało matki i dziecka
na progu Kosińskiego.

Wtedy spłaciłby dług.

Kurwa, Radwan. Ja nie o to pytam.

(PARSKA)

Dobrze wiem, o co ty pytasz.

Jak ktoś chciałby dopierdolić Wojtkowi,

nie pozorowałby jego samobójstwa.

Uważaj na siebie.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

Połóż się już, proszę.

Dobrze.

(KRZYKI PTAKÓW)

Miałam koszmarny sen.

- Nie pamiętam szczegółów...
- Dzień dobry.

- Kto to jest?
- Chodź.

Co robiłaś?

- Szukałam zdjęć taty.
- Aha.

Pokażę ci.

Zobacz, tu jesteś z tatusiem. I tu też.

A tu jak byłaś malutka.

Zabierzesz mnie do niego?

Chcesz do taty?

Na cmentarz?

Dobrze.

To są materiały z samochodu Kosińskiej.

Z płyty, która została znaleziona w aucie.

(MRUCZY) Mam.

Zawieja, ty jesz jabłko?
Jestem pod wrażeniem.

To jest dziwne. Tu są godziny
albo nawet dni obserwacji.

To się nie kończy.
Z samochodu, z ukrycia, z drona.

- Ktoś śledził ją tygodniami.
- Płyta to wiadomość "śledzimy cię".

Nie od Dąbrowskich,
bo wysłaliby to Marcinowi.

To nie wygląda na zbrodnię małżeńską.
Na handel dziećmi też nie.

Mam dziś pierwszy dzień wiosny,
muszę zawieźć małą marzannę.

- Przyjadę później.
- Dobra. Na razie.

Jaka piękna Hania uśmiechnięta!

No i co?

No pięknie!

Dziadek się postarał.

(JEDNOSTAJNA MUZYKA)

- Hania...
- (CHICHOCZE)

Zgasła!

(CHICHOCZE)

(DZWONI TELEFON)

Czekaj, muszę odebrać.

- No hej.
- Zawieja, obejrzałem tego więcej.

Wygląda na to, że za każdym razem,
kiedy wychodziła, ktoś ją filmował.

To jest jakiś totalny stalker.

Trzeba ściągnąć odciski z koperty
z mieszkania Anki Janas.

I sprawdzić, skąd była nadana.
Może uda się go namierzyć.

Kończę, muszę odwieźć małą. Pa.

Hania!

Chodź.

No chodź, chodź.

A co ty masz?

- Skąd masz cukierka?
- Tamten pan mi dał.

Jaki pan?

Gdzie?

(NIEPOKOJĄCA MUZYKA)

Wiesz, że nie można
brać cukierków od obcych osób?

(POTAKUJE)

Mamo, to jest ten pan.

Przy aucie, o tam.

(NARASTAJĄCA MUZYKA)

Mamo, co się dzieje?

Nic, wszystko w porządku.

(PISK HANI)

(PISZCZY GŁOŚNO)