All language subtitles for Wifemistress.1977.BluRay_persian

:مترجم
PoisonKiller

با تشکر از
Armin.HpR عزیز
بابت هماهنگ کردن فیلم با نسخه بلوری

سوسیالیسم بدون نقص، سوسیالیسم علمی ،
زندگیباوری، مکانیسم، داروین، لامارک...

ساعتهاست که داریم دربارشون بحث میکنیم.
از نظر من همشون مزخرفن.

شاید مزخرف درستی باشن، ولی بازم مزخرفن. مهم قانون جنگل هستش.-
درسته.-

بهتره وجود خدا رو قبول کنیم،
تا همهی کاسه کوزههای شرارتها،

و بدبختیهای بشریت رو، سر اون بشکونیم.-
نه، نه. خدا وجود نداره.-

اگه میتونی قانعم کن.

باشه. تو این میدون، من یه چالش راه میندازم.

اگه یکی اون بالا با قدرت بی نهایت وجود داره،
من بهش 10 ثانیه فرصت میدم،

تا بزنه همهمونو با رعد و برق، نیست و نابود کنه.

توجه کنید.

یک، دو، سه...

چهار، پنج، ش...

هغت، هشت، نه،

ده!

ریدید به خودتون، بدبختا.

بازم مست شد و دیوونه شد.

و راستی، اون دختر بی عقل هم، خونه هستش.

منو ببخشید، آقایون. میرم اون خانم دیوونه رو ببینم.-
ترسیدی خدا باور، مگه نه؟-

دختر خوب. واکنشتو دیدی؟

حالا پاشو سعی کن راه بری.

نمیتونم.-
پاشو، بحنب.-

اینقدر بهش گیر نده. اگه فلج تدریجی گرفته، خب نمیتونه دیگه.-
کی گفته؟-

جوزِای فالگیر.
اون هیچ وقت اشتباه نمیکنه.

ولمون کن بابا. چه مزخرفاتی.
مریضی اون تو پاهاش نیست، تو مغزشه.

فقط میخواد با این کارها، شوهرشو عصبانی کنه.

که چی گیرم بیاد؟ تازه طرف که هیچ وقت خونه نیست.
همش میره سفرای خارج از کشور، وین، بوداپست،

اونم به بهونه شرابهای خیلی خاص.

و من همیشه خونهم.-
آره، دختر بیچاره، ماههاست که بیرون نرفته.-

نگاه برام از پاریس چی آورده:
یه گرامافون با صدای قطار.

فقط برای اینکه به ریشم بخنده.-
حالا کی جلو بیرون رفنتو گرفته؟-

برو بیرون و ببین کشاورزا دارن مثل چی تو املاکت کار میکنن.

کسایی که اهل این سوسول بازیها نیستن.

این مریضیهای مامانی و افادهای،
فقط برای زنای لوس و پولداری مثل تویه.

سوسیالیست!-
الان مثلا فکر کردی این توهین بود؟-

بهش محل نزار. طرف فقط یه کشاورز دهاتیه.

شنیدی؟

نه، کالسکه ارباب نیستش.

دیگه ساعت 10 شده. میرم بخوابم.-
وایسا. منو تنها نزار، میترسم.-

از چی میترسی؟ بزودی خانم کلارا میاد پیشت.
شب بخیر.

نفرین زدهها! نگاشون کنید.

خرابکارها!

آخوندکا! بی شرفا!

آشوب طلبها!

روح همتون اونجا تسخیر شده.

اون وسیله جن گیری رو بده بهم.

پروردگارا، مرا از مرگی ابدی در روز وحشتناکی که

آسمان و زمین حرکت میکنند، نجات بده.

.آن روز، روز خشم، بلا و بدبختی است، روزی بسیار غم انگیز

روزی هست که قضاوت خواهی شد...

"سقوط زمن"
این چیه نوشتی، احمق!

ی، زمین رو جان انداختی.
خاک بر سرتون کنم.

براتون روزنامه و نامه شوهرتون رو آوردم.

یه نامه اداری هم دارید.

این صدای موزیک از کجا میاد؟

از اون بار هستش.

کشیش نتونست کلمه زمین رو درست بنویسه و
عقل از سرش پرید.

البته هیچ وقت عقلی هم نداشته.-
خوب نیست باهاش اینجوری رفتار کرد. اون آدم خوبیه.-

میدونی وقتی داشتم پیشش اعتراف میکردم، بهم چی گفت؟

که بیماریمو، شیطان بهم داده بود.

میشه یه کم بخورم؟

تلخه. چجوری میتونی بخوری؟-
خوشم میاد.-

چرا تو هم نرفتی برقصی؟

تو که فکرای نامزد منو میدونی.
از نظرش رقص یه رسوایی هستش.

حالا تصورشو بکن، طرف رییس کلوپ کاتولیکها هم باشه.

حداقل، تو خونهی تو، میتونم سیگار بکشم.

آقای لوئیجی. آقای لوئیجی! رسیدی.

تو طول شب سفر کرده بودی؟

نه...

بهش غذا بده.-
به روی چشم.-

خوش برگشتی.-
ممنون.-

ببخشید، دیشب یکی اومده بود تو دفترتون و آشوب به راه انداخته بود.

دیدم همه کشوها بازن و اسناد هم به هم ریختن.

بیاید ببینید.

یه سنجاق سر هم پیدا کردم.
این اولین بار نیست که همسرتون...

همسرم؟ ولی اون ماهها هستش که حتی از پلهها پایین نیومده.

ولی دزدها، دزدی میکنن
اما اینجا هیچ چی گم نشده.

و تازه، پنجره هم بسته بوده.

بعدا دربارش حرف میزنیم، حسابدار.-
باشه.-

سلام آقای لوئیجی. الان صبحونه میخواید؟-
نه، ممنون..-

شاید ترجیح میدید استراحت کنید؟-
نه، اصلا خسته نیستم.-

راستی، خانم این روزا از تختش بلند شده؟-
معلومه که نه. مخصوصا وقتی نباشید...-

و طاووسهام؟

خوشبختانه من ازشون مراقبت کردم.
خانم تحملشون رو نداره.

حتی ازم خواست مسمومشون کنم.

ترسوندیم.

این روزها کجا بودی؟-
با مشتریها سر و کله میزدم.-

پول نقد کردم،
نصف استان رو گشتم.

روستا هم رفتی؟-
آره، روستاییهاتو دیدم.-

میدونی، همه چی اونجا قراره خراب میشه،
دیگه نه راهنمایی براشون مونده، نه هیچی.

و کِی دوباره قراره بری؟

نمیدونم. بستگی داره.
شاید تا چند روز دیگه.

دوست دارم الان یکم تو خونه بمونم.

از اون گذشته، ما دو تا خیلی کم پیش هم بودیم.

اونوقت از نظرت تقصیر منه دیگه؟

من با یه متخصص مشهور حرف زدم.
بهم یه آرام بخش جدید برات داده، خیلی موثره.

شک ندارم خوبت میکنه.

برا اینکه به سر و کولت نپرم، برام آرام بخش آوردی.
فقط یه فکر آرامش خودتی.

نه، من به فکر خوب شدن تویم.-
اگه واقعا میخوای خوب بشم، منو از اینجا ببر بیرون.-

میخوام تو سفر بعدیت، باهات بیام.

تو مریضی. باید مراقب خودت باشی.
خواهشا دوباره شروع نکن.

نه، من مریض نیستم و خودتم اینو بهتر از من میدونی.

یه تریلی قرص خواب آور میریزی تو حلقم، تا جلوی طغیانمو بگیری.
تو یه بُزدلی.

باشه.

هر موقع آروم شدی، حرف میزنیم.

میرم نامه خانم آنتونیا رو بدم. اینجا منتظرم باش.-
فقط سریع.-

الان برمیگردم.

مریم مقدس.-
برای ما دعا کن.-

مادر مقدس.-
برای ما دعا کن.-

مقدسترین باکره از باکرهها.-
برای ما دعا کن.-

مادر مسیح.-
برای ما دعا کن.-

مادر لطف الهی.-
برای ما دعا کن.-

فقط روزنامهتو آوردم.

مادر پاکترینها.-
برای ما دعا کن.-

مادری ستمدیده.-
برای ما دعا کن.-

مادر بی عیب و نقص.-
برای ما دعا کن.-

مادر شایسته عشق.-
برای ما دعا کن.-

مادر قابل تحسین برای فضایل.-
برای ما دعا کن.-

نه، انریکو، پایین منتظرمه.

بیخیال، لخت کن.

لازم نیست.

ما رو از گناه محفوظ نگه دار و
برایمان دعا کن.

مقدسترین باکره از باکرهها.-
ما رو از گناه محفوظ نگه دار.-

مادر خدا.-
ما رو از گناه محفوظ نگه دار.-

مادر لطف الهی.-
ما رو از گناه محفوظ نگه دار.-

پروردگارا، امروز هم کرامت خود را به ما ببخش تا بدون گناه ادامه بدهیم.

برج شکست ناپذیر.-
برای ما دعا کن.-

اماندهنده گناهگاران.-
برای ما دعا کن.-

یاری رسانِ مسیحیان.-
برای ما دعا کن.-

چرا دیر اومدی؟-
شرمندم. آخه آقای لوئیجی برگشته بود.-

که چی؟-
باید کمکش میکردم، نمیتونستم بگم نه.-
حتما تشبیع جنازه شروع شده.-

و اینگونه گم میشی،
در چنگال یه شیطان گرفتار میشی.

به بهونه مدرن شدن،
وارد فساد و هرزگی میشی.

این همه رسوایی، جوانانمون رو با رقص و بی بند و باری، مسموم کرده.

و جدیتر از همه،
خوب نشون دادنش با نمایی از دروغ و قریب.

ولی...

شما نمیتونید بدون مجازات شدن،
خشم خداوند رو تحریک کنید.

بهت گفتم تحت هیچ شرایطی نیا.

آخه اونا برادرای بونتی رو دستگیر کردن.-
میدونم.-

مطمئنم به تو هم خیانت میکنه.-
بی ربط حرف نزن.-

با مدارکی که داره،
میتونه جَلدی بفرستت دادگاه.

ثابت میکنه، تو پول فرار کردن فولیو از زندان رو جور کردی.

میخوای شرط ببندیم که هنوز اون مدارکو داره؟

همشونو نابود کرده.-
این چیزیه که خودش گفته و تو هم که خیلی ساده لوحی.-

اصلا به تو چه؟-
بهم ربط داره. چون پای منم تو این داستان گیره.-

دوست ندارم بقیه زندگیمو تو زندان بگذرونم.

حرفمو گوش کن، لویی. ساندور مثل یه آخونده.
حتی یه دقیقه رو هم نباید هدر داد.

آره، آره. بهش فکر میکنم.-
حالا تو این فکر کردنهات، ما رو گرفتن چی؟-
دیگه برو بیرون.-

برو!

بفرما.-
رفتش؟-

یکی اومد سراغش.
انگاری یکی از شرکاش ورشکسته شده و میترسه پای اونم بیا وسط.

کاش به فلاکت میفتاد.
اینجوری اعتماد به سقفشو از دست میداد.

و تو هم تمام املاک و زمینهایی که بابات برات
به ارث گذاشته رو از دست میدادی.

حتی زحمت نداد خداحافظی کنه.-
شاید خیلی اوضاع اورژانسی بوده.-

تو...

تو کُشتیش.

چی؟

تو رو از پشت شیشه دیدم.
اونو با شمعدونی کُشتی.

چی میگی برا خودت؟

کار من نبود.

معلومه تو بودی.-
نه.-
با همون شمعدونی اونجا، دیدمت.-

نگاه، رو دستات خونه.-
وایسا.-
کمک، کمک.-

کمک! کمک! اون کُشتش! کُشتش.

کمک!

کمک!

اون کُشتش.-
کیو؟-
با شمعدونی.-

کجاست؟-
دیدمش. بدویید، بدویید.-

بجنبید، سریع.-
برو-
زود باشید.-

خدایا!-
بدو برو به یکی زنگ بزن.-

"پلیس در حال تحقیق درباره سرمایه گذاریه احتمالی آنها است

نام آنها، هنوز فاش نشده است."

خبر داری کی متهمشون کرده؟-
آره، یکی از مشتریام.-

پول لازم داشت و منم مجبورش کردم از طریق بانکم وام بگیره.-
که چی؟-

یه ساعت پیش کُشته شد.
اونا سرشو با شمعدونی خُرد کردن.

و از کجا میدونی؟

رفتم اونجا تا یه چند تا اسناد رو پس بگیرم و پیداش کردم.-
فهمیدم.-

فردا خبرش همه جا میپیچه
و یقه تو رو میگیرن، باهات شرط میبندم.

خب، حالا نه به داره و نه باره.-
ولی احتمالش خیلی زیاده.-

کسی هم تو رو دید؟-
آره.-

خواهرزادش منو دید.

ولی یه دختر کوچولویه. روحشم خبر نداره من کیَم.-
بعدش چی کار کردی؟-

مدارک رو برداشتم و قبل رسیدن ملت، فرار کردم.

ولی اگه پلیس بیاد ازت سوال کنه، میخوای چیکار کنی؟

راستشو میگم.

میدونی کی کُشتش؟

نه. میدونستم هم نمیگفتم.

خب، فعلا توصیه میکنم یه مدت خوب پنهون بمونی.
تا بعدش ببینیم چی میشه.

میتونم اینجا پیش تو بمونم.-
نه، این خیلی حرکت غیر عاقلانهای هستش.-

اینجا خونه وکیلته.

باید یه مخفیگاه امن پیدا کنی.

وایسید.

تو واگن چیه؟-
درود بر گروهبان.-

اون چنگک رو بردار و فرو کن تو یونجهها.-
یا مریم مقدس، چت شده؟-

این سومین باره داری مجبورم میکنی این کارو بکنم.

برو خونه. برو.

تنهایی برگشتی. نگاه.-
صاحبش کو؟ کجاست؟-

یا مریم باکره.

هیچ کی توش نیست.-
آره.-
چی شده؟-
کاشکی میدونستم.-

آقای لوئیجی کجاست؟-
اسب تنهایی برگشته خونه.-

خالیه.

وینچنزو.

بیاید تو.-
سلام.-

وکیلم روشنت کرد؟-
آره. مخفیگاه رو تو انبار آماده کردم.-

به نظرم از آپارتمان خاله ویتوریا، امنتره.

زخمت چطوره؟ دکتر میخوای؟-
نه، فقط یه خراش هستش.-

الان مغازه رو میبندم و میام پیشت.

کیفتو میارم. راهو که بلدی، درسته؟
چراغو روشن گذاشتم.

مطمئنی که اشتباه نکردی اومدی اینجا؟
اونم فقط یه قدم دورتر از خونهت؟

خب، هزارتا گزینه دیگه نداشتم.

و فکر کردم، شاید این تنها جایی باشه که نتونن منو پیدا کنن.

باید...باید به آنتونیا بگم اینجایی؟-
نه.-

چون اصلا نمیتونه درک کنه چرا تو این شیر تو شیری افتادم.

تازه، اگه بخوان برن ازش سوال کنن،
میترسم به بادم بده.

ولی به نظرت نگرانت نمیشه؟

اینقدر خودشو غرق مشکلاتش کرده که من توشون عددی نیستم.

خب...اگه چیز دیگهای نمیخوای، من برم.-
وینچنزو.-

ما دو تا، همیشه خیلی کم با هم اختلات میکردیم.

برا همین خیلی ممنونتم.

راستی نزار نور بیفته رو پردهها.

درش همیشه باید بسته باشه. شب بخیر.

کیفش باز بوده و پولاش گم شده.
اونا کُشتنش.

خب، این اولین بار نیست، اون اسب تنها میاد خونه.-
اینبار فرق میکنه.-

حس میکنم شوهرم مُرده.

هنوز نمیتونیم اینو بگیم خانم.
بیاید منتظر نتیجه تحقیقات بمونیم.

فکر نمیکنید اگه زنده بود، بهمون خبر میداد؟

سعی نکنید منو بچه فرض کنید.
شوهرم مُرده.

اول این پا بعد اون پا. اینور.

آفرین. باریکلا. میبینی چجوری راه میره؟-
هیچ وقت شک نداشتم.-

میسپارمش به تو. مراقب باش.-
نگاه، خانم.-

هر روز داره از مشتریها نامه میاد،
توش یادآوری و شکایت هم هست.

متاستفانه شوهرتون ناپدید شده و
ما هم نمیتونیم اینجوری ادامه بدیم.

تازه باید پول وامهایی که دادیم رو هم جمع آوری کنیم.-
حب الان تکلیف چیه؟-

اولین قدم اینه که یه نماینده فروش،

یه آدم قابل اعتماد پیدا کنید.
کسی که بتونه جایگزین شوهرتون بشه.

اینجا یه لیست از اسماشونه.
همهشون آدمای به شدت با اعتماد به نفسن.

یه مرد دیگه به جای شوهرم بیارم؟

براتون یه چند تا چیز با روزنامه آوردم.

ممنون. چی نوشته؟-
خبر خاصی نداره.-

کمک میخوای؟-
نه، ممنون.-

خوبه.
میرم پایین مغازه رو باز کنم.

وقتی خودت میبُری و میدوزی،
نیا از من درمان بخوا.

مگه جنابعالی نگفته بودی من هیچیم نیست؟-
منظورت چیه؟-

الان تو شرایطی نیستی که تنهایی کالسکه برونی.
اونم با حیوونی که نمیشناسی.

به عنوان یه دختر، اسبها رو بهتر از مردا میرونم.
حالا بنگر!

برو! برو!-
یا جد و آباد خمینی.-

خانم، مراقب باش.

چیکار داری میکنی؟
از سر راه برو کنار.

برو ببینم.

برو.

برو دیگه! راه برو.

بجنب، باید عجله کنیم. تکون بخور.

برو دیگه.

میشه بهم بگی مشکلت چیه؟
چرا وایستادی؟

خسته شدی؟
بیا.

بیا. بیا دیگه. تکون بخور.

آب در هاون کوبیدنه.

اگه تو اول نیای این تو،
اسب هم حرکت نمیکنه.

آ باریکلا!

بیا اینور.

الان سالهاست که اسبها عادت کردن، اینجا وایمیستن.

شوهرتون تامینن کننده مالی من بود.

همون طور که از فاکتورها میبینی،
منم بهش بدهی دارم،

که البته اصلا بحثشو وسط نمیکشید.

این بطری شخصی شوهرتونه.

هیچ وقت، قبل اینکه نوشیدنی بخوره، راه نمیفتاد.-
ممنون، من طرفدار منع مشروباتم.-

اگه نخوری، اسبتم راه نمیفته.

پس وانمود میکنم.

اسب باهوشیه،
به این راحتیا گول نمیخوره.

انگار حس ششم داره.

شوهرم چهار سال پیش دستگیر شد.
یه شب اومدن و بردنش.

برا چی؟-
چون یه مخالف دولته.-

اون عکس باکونین هستش.
برای اون خیلی ارزش داشت.

میدونی، فولیو تو زندون نموند.
یکی بهش کمک کرد فرار کنه.

و الان تو خارج از کشوره.-
بچه دارید؟-

بهت نشونشون میدم.

اگه بخاطر آقای لوئیجی نبود،
این بیچارهها چه وضعی که نداشتن...

بفرما.
همهشون زنن.

شوهرت معمولا بهمون سر میزد.

جاش اونجا بود،
بالای میز.

اون به دخترا تو تکالیفشون کمک میکرد و
وقتی کارش تموم میشد،

باهاشون بازی میکرد تا خوابشون ببره.

گاهی وقتا هم اینجا میخوابید.

میخوای اتاقشو ببینی؟-
آره.-

اینِس.-
بله مامان؟-
راهو به خانم نشون بده.-
حتما.-

این چیزا مالِ شوهرتونه.
اگه بخواید میتونید برشون دارید.

این زنگ هشدار نشون میده معمولا اینجا میخوابیده.

حتی ماهی دو بار.
همیشه هم این اتاقو میخواست.

و چرا فقط اینجا؟

آخه همیشه اینو میگفت:
''من اون پنجره کوچیک رو دوست دارم."

سلام.-
سلام.-
خوب خوابیدی؟-
خب، بگی نگی...-

گفتم شاید سردته، برا همین برات چند تا جلیقه آوردم.-
ممنون.-

بزار به زخمت برسم.

نه، وینچنزو، لازم نیست.-
نه، نه، نه.-

اگه عفونت کنه، اوضاع بدتر میشه.

بزار ببینم.

خبری از آنتونیا داری؟-
نه، هنوز برنگشته.-

متورم شده. درد داره؟-
آره، یه کمی.-

باید دکتر رو خبر کنم.

نه، گفتم الان نمیتونم به کسی اعتماد کنم.
فقط بانداژ رو عوض کن.

نگرانم؟-
راجع به؟-

الان یه هفتهای میشه رفته.

داره مشتریها رو میگردونه.
دقیقا مثل کاری که تو میکردی.

نمیدونم چرا نگرانی.
اتفاقی بینتون افتاده؟

چه ربطی به اون داره؟
این کار منه.

تازه من یه مرد بالغم.

آنتونیو مثل یه دختر بچه خیال پرداز میمونه.

تقصیر خودته.

چرا؟

بهش کمک نکردی بزرگ بشه.

فکر کردی تلاش نکردم؟
ازدواجمون هیچ وقت نتیجه نداده، حتی رو تخت.

از همون شب اول یه فاجعه بوده.

خیلی با هم تفاوت داریم.

برا همین موفق نشدم و
رفتم دنبال علایق دیگه.

آره.

من براتون یه شاه ماهی خوب ردیف کردم تا تو نوشیدن کمکتون کنه.
نگاه چجوری باید انجام بدی.

حالا واجبه؟-
اگه میخواید تو این کار بهتر بشید، باید بهش عادت کنید.-

فقط با خوردن چیزای تند، میشه یه شراب رو قضاوت کرد.

زود باشید خانم.
هر چی زودتر شروع کنید، زودتر تموم میشه.

و از من بشنو، به بوش توجه نکن.
همون طعمش حساب میشه.

میخواید یه تیکه پنیر یا کِرِم بخورید؟
طعم نمک رو میگیره.

نه، ممنون. همین بسه.

اینم یه ردیف لیوان از مشروبای شوهرتون.

سه تا از ده تاش، مشکل داره.

پس از ده هزارتا پول، نمیخوای 3 هزارتاشو بدی؟-
معلومه. چون بدن و پولی براشون نمیدم.-

چون زنم داری سواستفاده میکنی.-
زن و مرد برام مهم نیست.-

این بطریها به طور تصادفی توسط شما انتخاب شده، درست میگم؟

منصفانه هستش که خودتونم تک تک بچشیدشون،
تا ببینید با من موافقید یا نه.

توقع نداری که من این همه مشروب رو بخورم؟
من طرفدار منع مشروباتم.

اگه نخوری، پس بدرد این کار نمیخوری.

شوهرت حتی 100 تا رو هم در روز تست میکرد و
هیچ کی نمیدید مست بشه.

خیله خب.

این خوبه.

اینم آره.

اینم همینطور.

بازم همینطور.

اینم خوبه.

خانم، اینجا بمونید و بخوابید. با این وضع نمیتونید راه برید.-
کیفم.-

اینجاست خانم.-
و پولام؟-
همینجا تو کیفه. ما که دزد نیستیم.-

حالم داره بهم میخوره.

بجنب، نانه، سریع باش.
تور رو ببر پایین، زود باش.

عینهو حلزون کُندی.

حلزون بره تو کونم! همهش درهم برهمه.

چرا این اسب وایستاد؟

حیوون باهوشیه. به یه دلیل وایمیسته،
میخواد صاحبشم چراغای مغزش روشن باشه.

به خانم نگاه کن که چجوری خوابیده. خسته هستش، آره؟-
پدرش از مشروب خوردن دراومده.-

با این وضع مشروب خوری، فکر کنم تو ایران بیدار بشه.

کیه؟-
دربون.-

بیا تو.

عصر بخیر خانم. فقط میخواستم بهتون بگم، تقریبا وقت شامه.

شرمندم. ولی من تو این اتاق بیدار شدم و اصلا نمیدونم کجام.-
یادتون نمیاد؟-

دیشب اسبتون صاف جلوی کلوپ ما وایستاد.

آهان، چون اینجا...-
درسته، کلوپ شکارچیها هستش.-

شما خوابیده بودید. خواستیم بیدارتون کنیم.
ولی موفق نشدیم.

فکر کردیم بهترین کار اینه که بزاریمتون تو تخت.-
و کی لباسای منو درآورد؟-

خدمتکار خانم و من.
البته با کمال احترام.

این دست خط شوهرمه.-
آره، اون عضو سخت کوش ترین اعضا بود.-

نشون به این نشون که، این اتاق رو برای کُل سال رزرو کرده بود.-
رزرو؟-

اون عادت داشت اینجا با دوستاش به شکار بره.
میبینید، اینا همه اسلحههای اونه.

نمیدونستم شکار دوست داره.

احتمالا براش بیشتر شبیه یه بهونه بود.

گاهی وقتا خودشو اینجا برای روزها حبس میکرد.
میخوند و مینوشت...

میشه این دست نوشتهها رو نگه دارم؟-
معلومه. هر چی که اینجاست، برا شماست.-

اسلحهها، کتابا...حتی لباسها.
اینجاست، میبینید؟

ولی اونجا لباسای زنونه هم هست.-
آره، اگه بخواید میتونید ازشون استفاده کنید.-

بیخیال، بابا فقط خوش شانس بودی.-
شانس کیلو چنده؟ اصل دقت چشمهاست.-

عصر بخیر، خانم دی آنجلیس.

بذارید خودمو معرفی کنم.
من برندینی، رئیس باشگاه هستم.

از ملاقاتتون خوشبختم.

من و شوهرتون دوستای خوبی بودیم.
و خیلی خوشحالیم که شما هم مهمون ما هستید.

این یه جلسه غیر رسمی و بدون تشریفاتِ.

معرفی کنم، خانم؟
نوتاری کارمیناتی، آقای گرانزوتو.

پروفسور سینيگو.-
باعث افتخاره.-
آقا و خانم بندیتی.-

مارکوییس دونا. سناتور گالوانی.

گالاسیه نقاش.-
باعث افتخاره.-

پروفسور آلبرتی،
رییس بیمارستان ترویزو.

کُنت زاگنی. دکتر سونیگو.

معمار ویچی و آقای مارنگو.
مائسترو دل بنه سوسی.

و آخرین ولی با بیشترین ارزش،
دکتر پاگانو. خانم دی آنجلیس.

آنتونیا دی آنجلیس؟

شوهرتون گفت شما مریضید.-
چه مریضی؟-

یه چیزی مثل فلج پیشرفته.

همونطور که میبینید، حالم خوب شده.

پائولا پاگانو اولین زن تو استان ما با مدرک پزشکی هستش.

شما رو تو دستای امن ایشون میزارم.-
باشه.-

یکم بین این همه مرد،
احساس ناراحتی نمیکنی؟

نه بابا.

حالا واقعا دکتری؟-
آره.-

شرمنده بابت فضولیم،
ولی واکنش مردم چجوریه؟

کم و بیش مثل فاحشه باهام رفتار میکنن.

وایستید اردکها رو بیارن.
یه روز کامل منتظرشون بودم.

پس برا همینه اینقدر جلز و ولز میزنی.

خدا رو شکر!

وقتی میخندی حسابی جذابتر میشی.-
ممنون.-

حالا دیگه جو نگیرتون پروفسور.
دستاتو نزدیک خودت نگه دار.

به این فکر کن شاید بخوام به زنت بگم چه آخوندکی هستی.

اتفاقا اونم میدونه.

دقت کردی وقتی تو گروه مردا، زنا هم هستن،
چقدر اعتماد به سقفشون میره بالا؟

با بودنت، حس خودمونی میکنن.

نه. راستیتش اینجاست که گروه به اونا نیرویی میده که تو تنهایی ندارن.

مثل حیوونایی که لشگری حمله میکنن.-
تو هم خیلی به مردا میپَری...-

به نظرم عادت خیلی...

بدیه.

عجب انرژی! اگه همین کارو با شوهرت میکنی،
حالا میفهمم چرا همیشه درب و داغونه.

خب؟

هیچی.
هیچ کی ازش خبر نداره.

غیبش زده.

یه چیزی بین تو و شوهرمه، درسته؟-
آره.-

من تازه فارغ التحصیل شده بودم.

یه شب زمستونی بود، با کولاک.

بهم گفتن برم یه هتل کوچیک، چون یکی از مشتریا حالش بد شده بود.

که طرف شوهرت بود.

قبلا هم، همو میشناختید؟-
آره، تو کلوپ همدیگه رو دیدیم.-

شوهرم چی کار میکرد؟-
هیچی.-

تو تخت بود و آروم سیگار میکشید.

و وقتی رفتی تو اتاقش،
چی گفت؟

"درو قفل کن."

همینجوری الا بختکی؟ بدون مقدمه؟

اون منو روی تخت نشوند.

بعدش با دید یه بابای پیر، عاقل و نگران گفت:

"تو دختر خوبی نیستی. "

منم زدم زیر گریه.

چرا؟-
چون درست بود و هیچ کی تا حالا نفهمیده بود.-

فکر نکردی شاید یه خُقه باشه؟

حالا به فرض اینکه بود،
هم اون به من احتیاج داشت و هم من.

در کُل، بیماریم فقط یه مُشت توهم پنداری بود و
اون یه کاری کرد بره.

فکر کنم با مردای دیگه هم رابطه داشتی.-
آره، ولی جوون و احمق.-

خیلی وقت بود عاشق هم بودید؟-
بیشتر از عاشق بودیم.-
منظور؟-

بیشتر دوست بودیم.

تو کَتَم نمیره. چجوری میشه مرد و زن با هم دوست باشن؟

ولی چه تو تخت و چه پشت میز، وضع همین بود.

شنبه شبا همدیگه رو تو تایپوگرافیش (طراحی حروف) میدیدیم.
با سردبیرای دیگه.

نمیدونستم شوهرم تایپوگرافی هم داشته.-
خانما، بجنبید.-

چرا نه؟ خیلی این چیزا رو دوست داشت.
عجب بارونی.-

لوئیجی یه شراب فروش بود.
تا به بهونش بتونه بره هر جا عشقشه و خارج از کشور.

ولی فعالیت واقعیش، یه چیز دیگه بود.

اون نوشتههای سیاسی و اجتماعی نویسندههایی که تو فرانسه یا

انگلیس بودن رو منتشر میکرد.-
حالا فهمیدم چرا اینقدر اشتیاق نوشتن داشت.-

در مورد چیزای سوزننده مینوشت،
معمولا چیزای ضد دین.

و با اسم مستعار منتشر میکرد.-
چه اسمی؟-
اولیس.-

چرا همیشه این چیزا رو ازم قایم میکرد؟

تا حالا ازش دربارش پرسیده بودی؟

لباسام هم اندازته.

خوشحال میشم نگهشون داری.-
ممنون.-

میشه یه چیزی بهت بگم؟

کاملا متفاوت، تصورت میکردم.

منم همینطور.

از اینجوریت خوشم میاد.

خانم، این صورتحساب شماست.-
ممنون.-
و اینم صورت حسابهای شوهرتونه.-

هر شش ماه یه بار پول میداد.

شام برای 12 نفر.

شام برای 15 نفر.

مهمونی برای 22 نفر.

میبینم که همیشه از جیب اون خرج میشده.-
آخه مرد سخاوتمندی بود.-

اینا دو سه تا صورتحساب کوچیک دیگه هستن و
اینم کُلشه. اگه اشکالی نداره.

باید بررسیشون کنم.-
معلومه، حق شماست.-

خانم کلارا ویسنتین.
شام و اتاق خواب؟

شام و اتاق خواب.

شام و اتاق خواب.

اونوقت چرا من باید پولشو بدم؟-
همونطور که میبینید، اونا امضای شوهرتون هستن.-

و حالا هم که دیگه اینجا نیست و...

بالاخره اومدید.-
آروم، آروم.-

خیلی نگران بودیم.-
خوش برگشتید.-
سلام ترسا.-
همه چی روبراهه؟-

رفته بودی شکار!-
واقعا؟

میدونستی شوهرم عضو یه کلوپ بوده؟-
کدوم کلوپ؟-
بی خیالش.-

والا من اصلا نمیدونستم.-
این پرندهها رو ببرم تو آشپرخونه؟-

خوب غذایی ازشون درمیاد.

من اون قبضهاتو دادم و الان میخوام همه چیو بدونم.

ما تو میزای جداگونه شام میخوردیم،
و حتی از وجود هم خبر نداشتیم.

بعد یه روز اومد تو اتاقم و منم قبولش کردم.

و چیکار کردید؟-
خب، قطعا با هم دیگه ختم قرآن نگرفتیم.-

در حدی نیستی که منو مسخره کنی.-
ولی نمیخواستم بهت توهین کنم.-

جیغ نزن.-
باشه، اگه اینجوریه، منم دیگه هیچی نمیگم.

دروغ میگی، باور نمیکنم.-
پس بزار بهت بگم.-

کی بهت گفته؟-
هیچ کی. خودم دیدمش.-

یه بعد از ظهر سرذ بود،
قرار بود همو تو طاووس ببینیم.

چی هست؟ هتله؟-
آره، هتل پاون.-

چون برف میومد،
با یکم تاخیر به اونجا رسیدم،

و تو تخت با یکی دیگه دیدمش.

مات و مبهوت شده بودم.

بعد در عوض بهم گفت:
"این اتفاق سر کسایی که دیر میان، میفته."

و بعدش؟-
هیچی.-

همونطور که داشتم میلرزیدیم،
گفت منم لباسمو دربیارم.

سه نفری رو یه تخت؟

آره، ولی تخت بزرگی بود.
همهمون توش جا میشدیم.

بعدش؟ بریز بیرون.-
عشق بازی کردیم.-

اون یکی زنِ چه شکلی بود؟

بدن نسبتا عجیبی داشت،

ولی خوب احساساتشو بروز میداد.

نزدیک اسخوانهای رونش، حفرههای عمیقی بود،

شکمشم مثل یه پسر بچه، صاف و فرو رفته بود.

چیزی که بیشتر نظرمو جلب کرد،
نافش بود. خیلی گرد و عالی بود.

ولی سینههاش خیلی جمع و جور بودن،
باعث شده بود جوونتر به نظر بیاد.

مگه میشناختیش؟-
نه. فقط میدونم اسمش پائولا بود و تو در پادوا فارغ التحصیل شده بود.-

گفت جنازهها رو تشریح میکنه.
ولی روش تاثیری نداشته.

در عوض، مردا پسش میزدن.

حتی لوئیجی؟-
نه، فکر کنم اون اینطوری نبود.-

البته خود زنِ هم قبول داشت غیرطبیعیه.

تازه یه بار خواسته بود خودکشی کنه.

اون شب چیکار کردید؟-
خب،-

نمیتونم خیلی بهت رو راست بگم.

این درباره شوهرمه.
و میخوام همه چیو بدونم.

اون خیلی حرفهای بوس میکرد.
نزدیک دهن، روی سوراخهای بینی، روی گردن...

ولی اون زن انگار نه انگار.
پاهاشو بسته بود و میلرزید.

سرشو پایین انداخته بود،
ولی بازم چشمهاشو دیدم.

چشمایه برق زده و آبی،

که توش اشک جمع شده بود و
موهاش جلو صورتش بود.

و شوهرم؟-
اونم خیلی فرقی نداشت.-

آخه دیگه مثل قبل جوون نیست.
کنارش زانو زد و صبر کرد...

بعدش خم شد و تو گوشش یه چیزایی گفت.

چی گفت؟

نتونستم بشنوم.

فقط میدونم وقتی حرفاش تموم شد،
زانوهای دخترِ، به آرومی باز شدن.

و بندشو آروم آروم شُل کرد.

تو اونجا موندی تا ببینی؟-
آره.-

انگار شوهرت میدونست قراره این اتفاقا بیفته.

اصلا حالت از این وضع بهم نخورد؟-
نه.-

لحظات دوست داشتنی بود و منم خوشم اومد.

لوئیجی، بدون اینکه از نظرم کثیف و مبتذل به نظر بیاد،

تونست خوب چیزایی بهم بده.

خیلی جا نخوردم.
ولی یه چیزی رو نمیفهمم:

چجوری اینقدر بی شرم و حیا بودید؟
مخصوصا تو.

یه کم اِتِر بو کشیدیم.-
اتر؟ بده ببینم.-

نه!-
بده ببینم.-
میخوای باهاش چیکار کنی؟-

یدونه حرف راست تو چیزایی که زدی نبود.
تو یه دروغگویی.

باورت نمیشه؟
یه بطری مثل این تو دفتر شوهرتم هست.

من هیچ وقت تو دفترش نرفتم، اونوقت تو رفتی؟-
آره.-

تازه رو مبلشم عشق بازی کردیم.

چرا اینقدر تلاش میکنی نفرت انگیز باشی؟

چون میخوام به شوهرت خیانت کنی،
همونطور که من کردم.

بپا! بپا!
زیاد نزدیک نشو، خودتو میسوزونی.

بیا ببین چقدر خرت و پرت اینجاست.-
یه دقیقه وایسا.-

اون بقیه کتابا رو هم بده بهم.-
بیا، بگیرشون.-

عروسکهای بیچاره.-
و همچنین این.-

یک، دو و سه.-
جایزه بانک رو بردی!-

یکم به خاطر سوزوندن این، دلم میسوزه.-
اونم بنداز. بجنب.-

چه بو گندی.-
ناسلامتی گرامافون سوزوندی.-

نه، قبل صمیمی شدن،
باید یه چایی تو میزای جداگونه بخوریم.

و میشه دلیل این مراسمو بدونم؟-
حتما.-

شوهرم دوست داشت اینجوری بهم خیانت کنه.-
آهان، پس من ابزار انتقامت هستم.-

ناراحت نباش.

انتقام با حالی میشه.

آره.

درسته.
ولی نمیتونیم از این جنبش کوچیک جناح چپ گرایانه کاتولیک چشم پوشی کنیم.

طرف شاید شاعر بزرگی باشه،
ولی یه آدم خیلی خشنه.

دیدی کی اونجاست؟-
کجا؟-
پایین سالن.-

بدون هیچ قِید و بندی.

حالا تصور کن شوهرش ازش بُتِ یه آدم معصوم ساخته بود.

تا حالا کسی بهت گفته چقدر سرد و بی روحی؟

گناهکاران! زنان فاسد!
کنیزهای شیطان!

شب که فرا میرسه، از سوراخ موشاشون بیرون میان.

یا از پنجرههاشون میان پایین،
مثل دزدها.

و تو ظلمت محو میشن.

میخوان شب رو زیر سقف خونه یکی دیگه بگذرونن.

بچسبن به مردایی که برا اولین باره میبیننشون.

تو همدیگه بِلولَن.

در آغوش گناه،
عشق بازی کنن.

باید درباره مردایی که این مخلوقات بی گناه رو فاسد میکنن، چی بگم؟

یا درباره بعضی زنایی که...

کالسکه رو برمیدارن و به دنبال لذت تو خیابونها، پنهونی میچرخن؟

جایی که فکر میکنن هیچ کی اونا رو نمیبینه.

و خودشون رو تسلیم شهوتهای بزرگ تو هتلها میکنند.

ولی وای بر آنها! وای!

چون از اونجایی که نمیتونن از چشم خدا فرار کنن،
راه فراری هم از مجازاتش ندارن.

خبر داری همه عکسای مذهبی رو از خونهش برداشته؟

قدیسها، مادوناس، پاپها، همشون.
خدمتکاراشو مجبور کرده اونا رو بریزن تو انبار.

اوضاع خیلی جدیه.-
بچرخ.-

از اونجایی که میدونم خدا نشناسی،
فکر میکردم این خبر خوشحالت کنه.

برای انکار کردن ایمان و چیزای مقدس،
باید چیزای دیگه رو در نظر گرفت.

فرهنگ و ایده آلیست مهمه.
به طور خلاصه، چیزایی که آنتونیا نداره.

وقتی باهاش ازدواج کردی، دختر تندرستی بود و
حتی خیلی هم مذهبی نبود.

منظورت اینه که من کاری کردم بره کلیسا؟-
اگه هم نکرده باشی، جلوشم نگرفتی.-

چون جنابعالی منتظر یه همسر مطیع و با دین بودی،

که وفتی خودت میری تو فاحشه خونهها،
مثل بچههای خوب منتظرت بمونه.

همه خبر دارن از همون ماههای اول ازدواجتون،
بی رحمانه فریبش میدادی و

هر روز مسخرش میکردی.

در واقعا همه از رازهای زندگیت خبر داشتن، اِلا اون.

البته قبلا راز بود.

چون الان چشماش باز شده و داره انتقام میگیره.

صبح بخیر.-
صبح بخیر.-
صبح بخیر خانم.-

فینا، چند تا کُپی گرفتی؟-
سلام.-
صبح بخیر.-

چطورید، خانم؟-
خوبم.-
صبح بخیر.-

سلام.

یه چند تا دست نوشتههای دیگه از شوهرم پیدا کردم،
که ارزش انتشار داره.

بعضیاشون با وضعیت زنها سر و کار داره،

بقیهشون با آزادی جنسی.
خیلی جالبن.

با اسم اولیس منتشرش کنیم؟

نه، با اسم واقعیش.

میرید خونه یا اینجا میمونید؟-
نه، امشب نمیتونم.-

خانم!
عذر میخوام...

میشه دکتر رو برسونید؟
سر راهتونه.

به شرطی که زیاد منتظر نمونم.-
نه، داره میاد.-

دکتر، بجنبید.

یه کالسکه پیدا کردم.
خانم عجله داره.

بدرود.-
صبح بخیر و ممنون.-

شرمنده منتظرتون گذاشتم.-
اشکالی نداره.-

اجازه هست؟ اسم من داریو تاولاست هستش.-
چطورید؟-

خیلی جوونی.
جای خاصی برای طبابت داری؟

همکارام نمیان اینجا زندگی کنن.

این منطقه بیش از حد فقیره.

اونوقت چجوری میشه توقع داشت به دکتر پول بدن؟

پس منو خبردار کردن...و منم اومدم.

چی رو تو قبرستون خاک میکردید؟-
دیشب مجبور شدم یه پا رو قطع کنم.-

اون چیز پای یه آدم بود؟-
آره. عفونتش به شکل قارچی دراومده بود.-

حالا میتونه بازم راه بره؟-
نه.-

خانواده داره؟-
چهار تا بچه با زنش و یه بابای پیر.-

و چجوری قراره اون بدبختای بیچاره زنده بمونن؟

به ارباب بستگی داره.

ارباب کیه؟

فوت کرده. اسمش مارتینلی بود.
فکر کنم وکیل بود.

حالا همه اون زمینا به دخترش رسیده که معلوم نیست کجاست.

خونهها دارن خراب میشن،
دیگه قَناتی در کار نیست...

میشه گفت روستاییهای اونجا دارن با فلاکت زندگی میکنن.

و بچهها هم...

کوچیک و نحیف موندن.

من دختر وکیل مارتینلی هستم.

مگه یکم پیش نگفتی فامیلیت آنجلیس هستش؟

اون فامیلی شوهرم بود.

چرا هیچ وقت نیومدی تا ببینی کشاورزات چجوری زندگی میکنن؟

برای یه مدت طولانی مریض بودم.

و کسی هم نمیتونستی بفرستی؟
یا اصلا چیزی بهشون بدی؟

میخوای به چی برسی؟-
اون مردی که پاش قطع شده، داره میمیره.

اگه میفرستادنش بیمارستان،
شاید...

شاید آخر سر اینجوری نمیشد.
ولی هیچ جادهای در کار نیست.

اگه بابام تو جوونی نمیمرد،
جادهها ساخته میشدن.

همه این پروژهها توسط اون طراحی شده.
اون میخواست کُلی خونه، قنات و جاده بسازه.

ولی من همین تازگیا فهمیدم.

همیشه منو تو تاریکی میزاشتن، حتی شوهرم.

ولی بازم با اینجا آشنا بودی.-
اون مال زمان بچگیام بود.-

برا همین میخواستم دوباره شروع به تحقیق کنم.

از پروژه هم خبر داشتی؟-
آره.-

از کجا میدونستی؟

دو سال پیش اصلاح شد.
شوهرمم ادامش داد.

و بعدش؟-
بی خیالش شد. مثل خیلی چیزای دیگه.-

خونه های جدید، انبارها، سیلوهای منطقی، کانال های آبیاری...

حتی شبکه برق.

انجام این کارها شوخی بردار نیست.-
شاید.-

ولی من به رویابافی رضایت نمیدم.

و بعد؟
بگو دیگه.

داره به کارهاش ادامه میده.

پنجاه تا کارگر استخدام کرده و اونا هم دارن،
جاده، قنات و کانال میسازن.

اینکه دیوونگیه.

فقط داره پروژههای تو رو انجام میده.

آخه پولش از کجا میاد؟

از بانک پول گرفته،
همچنین سهام به ارث برده باباشم فروخته،

و...-
این یارو دکتر، کیه؟ از اون دو دره بازها و متقلباست؟-

نه، نه. پسر صادقیه.
ایدههای نسبتا پیشرفت گرایانهای هم داره.

آهان راستی، یه کلینیک هم برای معاینه،

بچههای فقیر ساختن.

خانهها، قناتها، جادهها، درمانگاه...
این دری وَریها چیه؟

بیخیال، راستشو بگو.
چیزی بین اون دوتاست؟

والا اگه بدونم.
شاید یه پیوند دوستیه.

دوستی...

طرف متاهله؟-
نه.-

کلا یه کم عجیب میزنه.

منظورت چیه یکم عجیب میزنه؟-
خیلی خجالتی و تو خودشه.-

تازه بعضیا میگن یه گرایشهایی هم داره.

همجنسگرا هستش؟

بهش شک کردن.
حتی تحت محاکمه هم قرار گرفته بود.

محاکمه که چیزی رو ثابت نمیکنه.

دلم برای آنتونیا میسوزه.
راستشو میگم.

شاید حق داره اونم برای خودش امید پیدا کنه...

الان نقش بابای مهربون رو گرفتی؟

یه پسر 16 ساله از یه خانواده خیلی فقیر رو درمون کردم.

که اختلالات روانیه شدیدی هم داشت.

شک کرده بودم که بیماریش به فعالیتهای،

جنسی که داره میکنه، ربط داشته باشه.
تو سن اون این چیزا طبیعیه.

پس ازش در این مورد سوال کردم.-
برا همین تو رو محاکمه کردن؟-

نه.

این اتهامی که بهم زدن،

برای رسیدن به یه اهداف کاملا متفاوت بود.

من که گیج شدم.

به چی متهمت کردن؟-
همجنسگرایی.-

و این باور بر اساس چه مدارکی بود؟

اول اینکه، میگفتن برا چی چند ماهه هیچ پولی از اون خانواده نگرفتم.

و دیگه چی؟-
بهم افترا زدن.-

گفتن این منم که اون پسر رو مجبور به خود ارضایی میکنم.-
بعد چی شد؟-

عمه احمقشم با گفتن اینکه این کارها باعث دیوونگیش میشه،
حال پسر رو بدتر کرد.

من گفتم این درست نیست،

و آدم نباید درباره یه چیز خیلی عادی، احساس گناه داشته باشه.

حالا واقعا مطمئنی، احساس گناه، بیشتر از خود گناه،
مضر هستش؟

تو نوجوانیتو تو مدرسه راهبهها گذروندی.

فکر کنم خودت میدونی.

منظورم از گناه، احساس لذت نکردن از لمس کردن شوهرت و

به جاش رویاپردازی تو ذهنت، توسط خودته.

فکر نکنم فقط خودت اینجوری هستی.
حتی خیلی از زنای روستا،

که متاهل و بچه دارن،

خودشون رو از نظر مردا، به عنوان چیزایی که شایسته احترام و
اعتماد نیستن میبینن.

و هیچ وقت ارگاسم درست و حسابی ندارن.

این اولین باره که حس میکنم یکی منو درک میکنه.

با این که با این مشکلات سر و کار داشتم،

ولی هیچی کی بهم اجازه نداد دربارش حرف بزنم.

حتی شوهرت؟-
اونکه اصلا.-

فکر کردم یه آدم روشن فکر و بدون حس پیش داوریه.

آره! ولی با زنای دیگه، یا تو نوشتههای مخفیش.
ولی با من هیچ وقت.

شاید فکر میکرد گفتن این چیزا منو هیجان زده و

خواستههامو تحریک میکنه.
و تهدیدی برای وفاداری زندگی زناشوییمون میشه.

کلمات واقعا میتونن چنین تاثیری روت بزارن؟

راستشو بخوای، بهت دروغ گفتم.

از چه لحاظ؟

باید اعتراف کنم نزدیکی با تو،
حرفایی که داشتیم،

با اینکه منو تحریک کرده،
ولی فقط نشون دهنده حداقل احساسی هستش که،

داره درون من میگذره.

اسب وایستاد.

برو.

برو دیگه.

شاید دو اتاق خالی داشته باشن. شبو اینجا بخوابیم؟-
نه، نمیتونم.-

فردا خودم میبرمت کلینیک.-
نه، موضوع این نیست.-

زود باش برو.

چِت شده؟

اگه اسب حرکت نکنه،
یعنی قبلا هم اینجا بوده.

من این هتلو میشناسم.
بیشتر شبیه فاحشه خونه هستش.

اگه از قصد این حرفو زدی، برام مهم نیست.-
اومدم، اومدم.-

مشکل چیه؟
بفرمایید خانم.

تونی، چمدونا رو بیار. تکون بخور.-
الان.-

شما همسر آقای آنجلیس هستید، درسته؟-
آره، چرا؟-
اسبتون رو میشناسم.-

میدونید، شوهرتون یکی از مهمونای ما بود.
از اون آدمایی که کمتر اینجا میان.

یه اتاق خوب با بالکن بهتون میدم.

بفرمایید.

همونیه که همیشه به شوهرتون میدادم.

برای شما هم یه کوچیکترشو دارم،
ولی تو همون طبقه هستش.

نه، من بسمه. ولی یه لیوان دیگه برا نَوَم.-
بله، قربان.-

تو خیلی کَلَکی، بابا بزرگ!-
پس تو هم فهمیدی؟-

اون زن یه فاحشه هستش، درسته؟

نگاه چجوری میمالونه.
به نظرت جالبه؟

میدونی، تو این هتل جورج سند، اقامت داشت که
عاشق شوپن بود.

و دی موست، کُل اروپا رو مثل یه دیوونه.-
میخوام باهات بخوابم.-

تعقیبشون...کرد.

خواهشا بیا اول بریم تویه اتاق.

وکیل.

پسرعموم طبقه بالا منتظره.-
خوبه.-

دیگه تو خطر نیستی،
قاتلو پیدا کردن.

خوشبختانه طرف اعتراف کرده.
پس میتونی از این آلونک بیای بیرون.

الان به مراقبت نیاز داری.

مخصوصا با وضع الانت...-
باشه.-

ممنون.-
من که نفهمیدم، خوشحال نشدی؟-

امیدوارم نخوای به این گوشه گیری همینجوری ادامه بدی.

نگاه، بین اون قبضها، فروش سهام و
درخواستهای وامی که زنت داره انجام میده...

برداشته خیلی از نوشتههای تو رو هم چاپ کرده.

و بعدش...با اون دکتر جوون، ریخته رو هم.

بحثو عوض کن.

نگاه، چند روز پیش از پادووا برگشتم و
تو هتل پاون اتاق گرفتم.

یه جور فاحشه خونه هستش، یادته که؟

وقتی داشتم از پلهها میومدم پایین،
یه آه و نالههایی شنیدم.

یه زن و مرد داشتن به هم میلولیدن،
و مرده هم زنِ رو چسبونده بود به دیوار.

میبوسیدش، لمسش میکرد...

بعد زنِ خم شد،
انگار دیگه نمیتونست مقابل خواستههاش مقاومت کنه.

زنه اینو گفت.
خواهشا بیا اول بریم تویه اتاق.

تو صداش یه احساساتی بود که منو ناراحت کرد.

حالا طرف کی بود؟

خب، اونجا خیلی تاریک بود، ولی...-
ولی؟-

فردا صبح که داشتم تسویه میکردم، دیدمش. تو سالن پذیرایی...

زنت داشت با یه فاحشه کارت بازی میکرد.

و شک نکن اون زن تو تعریفات، آنتونیا نبوده.

اون توانایی این کارها رو نداره.
کمبود میل جنسی، همیشه یکی از مشکلاتمون بوده.

ببین لوئیجی. من فقط وکیلت نیستم،
دوستتم هستم.

آنتونیا و اون دکتر جوون،
یه هفته هستش تو اون هتلن.

شب و روز تو تختن.
تو اون اتاقی که خودتم خوب میشناسیش.

فقط برا غذا خوردن میان پایین.

اون دیوونه وار عاشق شده.
چیزی که مثل طوفان تو وجودش گیر کرده بود رو کشف کرده.

همین الان برو بیرون.

قبل اینکه خیلی دیر بشه،
از این لونه موش بیا بیرون.

صبح بخیر خانم.

سفر خوبی داشتید؟-
عالی بود، ممنون.-

ببرمش تو اصطبل؟-
آره، برو.-

بهش غذا بده.-
باشه. به روی چشم.-

سی...چهل...

صبح بخیر، خانم.

سلام آنتونیا.
نمیدونستم برگشتی.

از کِی سیگاری شدی؟

خب...یه چند ماهی میشه.

آدم که پیر میشه،
عیبهای زیادی میاد سراغش.

خداحافظ.

و برای شما هم همون سیگار همیشگی؟

چی شده خانم، حالتون خوب نیست؟

چرا یه جای دیگه نرفتی سیگار بخری؟

نگران چی هستی؟
مگه نشنیدی وکیل چی گفت؟

آنتونیا قضیه رو فهمیده.

حالا من حکم چیو براش دارم؟
یه بار سنگین.

یه مانع.

نکنه میخوای بگی میترسی لوت بده تا از شرت خلاص بشه؟

کاشکی این کارو میکرد.

اینجوری دیگه میتونستم از موندن پشت این پنجره و

دیدن فاسد شدن کاملش، دست بردارم.

یعنی خودتو آدم فاسدی نمیدونی؟-
چه ربطی به قضیه داره؟-

درسته، من به آنتونیا خیانت کردم.
اونم با یه عالمه فاحشه. ولی خودت دلیلشو میدونی.

و حداقل از باطن همیشه سالم موندم.-
ولی در عوض اونه نه؟-

برای زنا فرق میکنه.

حالا چرا اینقدر ازش دفاع میکنی؟

نکنه بعد این همه مدت، هنوز عاشقشی؟

من همیشه تو رو تحسین و بهت محبت میکردم.-
عاشقشی.-

برا همینه تو تمام این سالها ازم دوری میکردی.

آره، تحسینت میکردم،
اونم به خاطر چیزایی که مینوشتی...

ولی الان فهمیدم اونا فقط شعارهای قشنگی بودن که
از دهنت میومدن بیرون.

و البته وجدانت.

تو هنوزم عاشق آنتونیایی.

من اونو خیلی دوست داشتم...
جوری که حتی نمیتونی تصورشو کنی.

پس برو تو صف.
دیر یا زود نوبت تو هم میشه.

وینچنزو.

همه چی برام مثل کابوسه.
این شبای بی خوابی...

با فکرایی که میدونی،

زنت تو آغوش یه مرد دیگست،

اونم ساعت به ساعت تو راهروی یه هتل،

مورد دار.

بس کن دیگه. بهش فکر نکن.
دما سنج رو بهم بده.

بفرما. زنمو میشناختم.
اول وکیلم...

و الانم دکتر میدونه من اینجا قایم شدم.

من بهش زنگ زدم.آخه کُل شب رو عرق کرده بودی.

زخمت عفونت کرده.

البته بعد بُریدن جاهای عفونت زده،
حالت بهتر میشه.

چیز جدی نیست.

حالا استراحت کن، باشه؟
آروم بگیر.

بزودی حالت خوب میشه و این در و بلا میره.

دکتر. اونی که کُشته شد...

منم اونجا بودم.

اگه دوست داری برو منو لو بده.

الان دیگه هیچی برام مهم نیست.

نگران نباش. من یک کلمه از چیزایی که میگی رو نشنیدم.

تازه تبت خیلی بالا هستش و داری هذیون میگی.

میگم...

بهتر بود میبردیمش بیمارستان.-
آره، میدونم.-

ولی نمیفهمم،

چرا حالا که فهمیده دیگه خطری در کار نیست،
بازم مخفی مونده؟

این دفعه از زندگی میترسه.

سلام ، آقای وینچنزو.-
صبح بخیر.-

قربون شما.-
خداحافظ.-

کجا؟-
این زیر.-
امضا کردم، ولی اصلا نفهمیدم چیه.-
نگران نباشید.-

نوبت منه؟-
آره؟-
من که نفهمیدم چیه.-
حالا به هر حال امضاش کن.-

هر چی شما بگید.-
باید قبول کنیم، وقتی زنا یه چیزی رو بخوان،

خیلی سرسختتر از ما مردا هستن.

این که فعلا چیزی نیست.
بزودی چیزای بیشتری ازمون میبینید.

چی شده؟
قضیه مهمونی چیه؟

داره برای ساخت یه مرکز خدمات یا یه چیزی مثل این، امضا جمع میکنه.

درست و حسابی نفهمیدم چی شد.

باورم نمیشه.
بین دوستام و حتی دوستای زنم، نفوذ کرده.

داره به راحتی آب خوردن،
منو از زندگیش پاک میکنه.

انگار اصلا وجود نداشتم.

بالاخره!! شما آخرین نفرید.-
عصر بخیر.-

امضاتونو میخوایم.
گفتید سر وقت میاید.

طرف کیه؟-
یه گرفتاری با مامانم پیش اومد.-

تو چی دکتر؟ بهونه تو چیه؟-
اون بهونهای نداره.-

اونکه یکی از دوست پسرای کلارا هستش.-
نه، اون یکی.-

خود طرفه.

خود کی؟-
همون دکتر. دوست آنتونیا.-

تموم شد.-
راستشو بگم، یکم مهمونیه خسته کنندهای هستش.-
عمرا.-

تا ابد مخالفم.-
امان از شما مردا.-

من اهل عملم نه حرف.-
حالا چه عملی؟-
هر عملی.-

تو هم که هنوز تو عالم بچگی موندی.

پس رو حرفت حساب کردم.

من سر قولم میمونم.-
فردا میام کمکت.-
عالیه کلارا. یادت نره.-

داریو...

بمون.

اون چیه؟-
هیچی، فقط یه کارت ویزیته.-

بزار ببینمش.

ول کن.-
میخوام ببینمش.-
داری اذیتم میکنی.-

خواهشا!
ولم کن دیگه.

داریو!

دیگه این همسرم نیست که دارم جاسوسیشو میکنم.
این آدم یه زن جدیده.

باید بزارم برم. ولی...
یه چیزی هست که مانعم میشه.

اون اونجاست. زنده، آزاد، پرشور.

و این آنتونیایی هستش که میخوام بشناسمش.

قبلا فکر میکردم توهمات خودمه.
ولی نه.

اون الان داره بدون من،
گلیمِ خودشو از آب،

میکشه بیرون.

حالا دارم بین معشوقههاش زندگی میکنم.

قبلا، برخلاف من،

اون قادر به زندگی نبود.

برا همینه که نمیتونم از اینجا دور بشم.

میخوام باهاش کنار بیام،

همه چیزو بفهمم و ببینم...

و بعد...

چرا منو آوردی اینجا؟

میخوام بدونی.

دارم میرم دنبال راه خودم.

اونم هر چی باشه.

چرا قبول کردی بیای؟

چون مثل داستانای اولیس خان میمونه.-
پس تو هم میدونستی.-

پائولا از این جلساتت بهم گفت،
ولی شنیدن کِی بوَد مانند دیدن.

زنا عاشق اینن همه چیو پیچیده کنن،

اول با احساسات میرن جلو و بعد استدلال.

حتی برا شهوتهاشونم میخوان دلیل داشته باشن.

حالا تو خودت چجوری هستی؟

هیچ وقت این سوالو از خودم نپرسیدم،
فقط میخوام از زندگی لذت ببرم.

و لوئیجی چی میخواست؟-
تا فراموش کنه.-

خودشو پشت عکسای همیشه متفاوت، مخفی کنه.

چرا راست و پوست کنده نمیگی،
فقط عشق فریب دادن آدما رو داشته؟

با این حال، بازم همه به یادشن.
و حتی دوستش دارن.

فقط منم که نمیتونم ببخشمش.
عرضهشو ندارم.

نکته عجیب قضیه اینه که،

جوری حرف میزنی انگار شوهرت زندست.

کاشکی بود.
اینجوری تقاص همه بدیهایی که سرم آورده و،

بازم میاره، بهش پس میدادم.

اونقدر ازش بدت میاد که انگار هنوز عاشقشی.

عاشق کیه؟

آخه چرا؟-
اینجوری خوش تیپتری.-

چقدر طول میکشه؟-
حالا مگه چه کار مهمی داری؟-

ماییم، خانم.-
بیاید، بیاید تو.-

نامه و آجیل آوردیم.-
ممنون، لطفا بشینید.-

من باید...-
بشینید.-
پس بالاخره دارید ازدواج میکنید.-

آره، فردا صبح.-
واقعا براتون خوشحالم.-

فقط برای آجیل آوردن نیومدم.

ازتون یه هدیه هم میخوام.-
حتما.-

لطفا عصبی نشید،

فردا بیاید کلیسا.
میدونم دیگه نمیخواید پاتونو اونجا بزارید.

حتی اگه نیام هم، از لحاظ قلبی بهتون نزدیکم. باور کنید.

منم مثل شما قانع شدم که ارزشهای معنوی خیلی مهمن، ولی...

مثلا کدوماش؟-
صداقت، راستی...-

و همچنین پاکی.

بزارید منظور این کلمات رو براتون مشخص کنم.

جهان و طبیعت اونقدر مادی گرایانه هستش که،

که شاید پاکی و معصومیت فقط باعث ناتوانیمون تو زندگی بشه.

ولی به نظر من، اینا یه نقطه قوت بزرگن.

و درست در مقابل شما،

میخوام یه چیزی رو به کلارا بگم که تا حالا نگفتم.

کلارا باید بدونه که من هیچ وقت با زنی رابطه نداشتم،

و به خاطر اینکه پاکیشو آلوده نکنم،

با حالت باکرگی میخوام باهاش ازدواج کنم.

عذر میخوام عزیزم. من دیگه برم.

شب بخیر خانم.-
به سلامت، انریکو.-

وقتی بفهمه تو برخلاف اون، باکره نیستی، بهش چی میگی؟

چیزی رو میگم که شوهرت بهم گفت:
"این اتفاق سر کسایی که دیر میان، میفته."

وایستید!

تکون نخورید!
همینه.

چرا بهم خیانت کردی؟-
اتفاق دیگه.-

میخوام بیای همیشه باهام زندگی کنی.

دیگه نمیتونم بدون تو باشم.
باید بدونم فقط مال من هستی.

من دیگه نمیخوام مال کسی باشم.

حالا مساوی شدیم.

صدای شلیک بود.-
ولی کجا؟-

چرا؟

صبح بخیر.-
صبح بخیر کلارا.-

بگیرش.
بزودی میام پسش بگیرم. آخه مال خانم آنتونیا هستش.

ممنون.

"لوئیجی دی آنجلیس هنوز پیدا نشده است."
..چرا؟..

-.امشب برای دو نفر بچین
-دو نفر؟
-.آره

احتمالا یه مهمون دارم.

:مترجم
PoisonKiller