All language subtitles for Ripper Street S04E02 Some Conscience Lost WEBRip x264-Sammy

- Jesteś niespokojny.
- Nie jestem.

- Nie chcesz, żebym prowadziła badania.
- Nie.

Myślisz, że padnę ofiarą
wilków i demonów.

Już mówiłam, jestem im równa.

Nikt nie może się równać
z Whitechapel.

Więc martwisz się nie tylko o mnie,

ale również swoim powrotem
na Leman Street.

Nie martwię się tym.
Nie jestem niespokojny.

- Więc mogę pracować sama.
- Wiesz, że nie możesz.

To twój pierwszy dzień,
pójdziesz ze mną albo wcale.

Więc opóźnisz powrót do bycia policjantem
o godzinę lub dwie.

Alkoholizm, lenistwo, przemoc.

Nadam temu domowi najniższą klasę,
bumelanctwo i agresja.

Mam wątpliwości co do tych kategorii
pana Bootha.

Ci ludzie nie muszą tacy być.

Nie są agresywni ani leniwi.
Nie wybrali takiego życia.

A te trzy słowa skazują ich
na potępienie.

Klasyfikacja pana Bootha
to nie twoje zmartwienie.

Wejdę tu sama.

Umieram.

Ojcze!

On umiera.

O rety.

Oddychaj. Jak masz na imię?
Gdzie twoja matka?

- Umieram.
- Jestem tu. Nie jesteś sam.

Jak masz na imię?

- Tommy.
- Tommy.

Nie bój się. Jestem tu.

::PROJECT HAVEN::
prezentuje

RIPPER STREET 4x02
Some Conscience Lost

Tłumaczenie: lukmisz

Gdzie moja koszula?
Spóźnię się.

Jestem pewna,
że którąś wyprałam.

- A potem było tyle pieluch.
- W porządku. Mam.

Trochę wilgotna, ale...

Proszę, Connor.

- Nie.
- Proszę.

- Nie.
- W porządku.

Ja spróbuję.

Jak chcesz urosnąć duży i silny,
skoro nie chcesz pić mleka?

Connorze Drake, aresztuję cię

za rozlanie mleka i zniszczenie
mienia policji.

Co ty na to, młodzieńcze?

Jest bezpieczny.

I kochany.

Znajdujesz pocieszenie w tym,
że jest pod opieką Rose?

Jesteś wolna.

Żyjesz.

I jesteśmy razem.

Jesteśmy razem i jesteśmy bezpieczni.

Rozkoszujmy się tym.

Przez 900 dni
byliśmy rozdzieleni.

Odliczałem każdy z nich
i przez cały ten czas cierpiałem.

Nie możesz odejść.

900 dni.

Wszystkie godziny,
które straciliśmy.

Musimy je sobie zrekompensować.

Kapitan Jackson na pewno
wkrótce się zjawi.

To chłopiec z przytułku.

Czerwony ślad na czole
to jodyna.

Zabezpieczają nią skórę przed grzybicą.

Proszę sprawdzić przytułki stąd
aż do Poplar.

Proszę sprawdzić, czy ktoś nie zaginął
i kim jest ten chłopiec.

Ma na imię Tommy i ma znamię
za lewym uchem.

Jak mam zakwalifikować tę sprawę?
To morderstwo?

To nie do końca nowa sprawa.
Chcę znaleźć jego rodzinę,

zapewnić mu godny pochówek.

Ale muszę to zarejestrować.
Tak teraz działamy.

Jak się nazywasz?

Samuel Drummond.

Nie martw się tym,
Samuelu Drummondzie.

To moje zmartwienie.

Dobrze.

Proszę iść ze mną,
pan Drake pana oczekuje.

Ja, Edmund John James Reid,
mianowany na funkcjonariusza

policji Metropolitan Police Disctrict,

uroczyście i szczerze przysięgam służyć
naszej królowej Wiktorii

oraz że podczas służby jak najlepiej
wykorzystam swoją wiedzę i umiejętności,

działając w zgodzie z prawem.

Kto by pomyślał?

Witamy z powrotem, inspektorze.

Często słyszeliście, jak mówiłem
o tym dżentelmenie,

o panu Edmundzie Reidzie.

Mamy ogromne szczęście,
że do nas wrócił.

Wierzę, że po jego powrocie
ta ściana wkrótce będzie pusta.

Mam coś, co ułatwi panu
powrót do pracy.

Ciekawa sprawa, seria ataków,
ofiarom odcięto prawe dłonie.

Mam inne sprawy na głowie,

ale sierżant Drummond wprowadzi pana
w szczegóły sprawy

i pokaże panu podejrzanego.

Proszę trochę nim wstrząsnąć.
Może zmusi go pan do mówienia.

Zeznania świadków są tutaj.
Posegregowane według dat.

- Żaden ze świadków nie mógł...
- Zamieszki!

Na Buckle Street zaatakowano
Armię Zbawienia!

My się tym zajmiemy, panie Reid.

Jestem inspektor Reid.

Pańskie nazwisko i zawód?

Mówiłem już tamtym glinom.
Nie gadam z policją.

Glinom?

Oskarżono pana o odcięcie dłoni
czterem ludziom.

To szczególna zbrodnia,
w niektórych kulturach tak karano złodziei.

Handlarze nazywają policjantów glinami.

Jest pan straganiarzem.

I sam wymierza pan sprawiedliwość tym,
którzy pana okradają.

Pozbawia ich pan złodziejskich dłoni.

To stary zwyczaj handlarzy.

Czym pan handluje?

Te blizny, używa pan noży,
jest pan rzeźnikiem.

Ale blizny są po wewnętrznej stronie
dłoni.

Więc trzyma pan coś w lewej ręce,
a nóż w prawej.

Handluje pan ostrygami.

Panie Reid, wzywają pana.
Znaleźli matkę chłopca.

Macie mojego syna.
Gdzie on jest?

Prowadziłam rozmowy na Durwood Street
i trafiłam na tę panią,

chodziła od domu do domu
i wypytywała o swojego synka.

Dwie ulice dalej znaleźliśmy Tommy'ego,
pomyślałam, że chodzi o niego.

Błagam pana, proszę mnie
do niego zabrać.

- Proszę pozwolić mi go zobaczyć.
- Madame, chłopiec,

który jest u nas nie żyje.

Boże, miej nas w swojej opiece.

Boże, wybacz mi.
Straciłam syna.

Nie mogłam dłużej się nim opiekować.

Musiałam go oddać do przytułku.
Nie byłam w stanie go wykarmić.

Myślałam, że tam będzie
najbezpieczniejszy.

Proszę na niego spojrzeć.

O Boże, co oni mu zrobili.

Biedny chłopiec.

To Tommy Riggs,
zniknął z przytułku Union.

Porozmawiaj z matką,
dowiedz się, czy czegoś nie potrzebuje.

Muszę o coś zapytać w przytułku.

Chcę wiedzieć, jak chłopiec będący
pod ich opieką, zmarł w takiej nędzy.

Sierżancie, nasz podejrzany
jest handlarzem.

Handluje ostrygami.

Niech znajdzie pan wszystkich
sprzedawców ostryg w promieniu 1,5 km.

Może dowiemy się, kim jest
i wyciśniemy z niego przyznanie się.

Panie Wilde, w kostnicy na Leman Street
mamy zwłoki chłopca, Tommy'ego Riggsa.

Niepokoi mnie stan, w jakim go znalazłem,
był niedożywiony, zaniedbany.

- Śmiertelnie.
- Tommy Riggs?

Uciekł tydzień temu.

Nie mogę odpowiadać za to,
co się z nim działo poza tymi murami.

Te biedne duszyczki, które rodzice
tak bardzo je zaniedbali,

wiele z nich czuje się
zmuszonych do ucieczki.

Nie rozumieją, że umieszczono je
w przytułku dla ich bezpieczeństwa.

To nasza największa bolączka.

Niemniej chcę sprawdzić osobiście,
w jakich warunkach przebywają dzieci.

Pokażę panu, inspektorze Reid,
jak traktujemy tu dzieci.

Arthur jest jest pod naszą opieką,
nauczył się pracy archiwisty.

Za rok opuści przytułek
z umiejętnościami potrzebnymi

do samodzielnego życia.

Taki jest nasz cel.
Chodźmy.

Chcemy zmienić tych potrzebujących
młodych ludzi

w wartościowych członków społeczeństwa,
samowystarczalnych, produktywnych.

Jak pan widzi,
uczymy czytać i pisać.

A tutaj uczymy prac domowych.

Zbyt długo przytułki były
formą więzienia dla biednych...

bez nadziei na jego opuszczenie,
bez perspektyw na przyszłość.

Musimy wyzbyć się strachu wobec tych ludzi
i przestać widzieć w nich zagrożenie,

a zamiast tego dać biednym nadzieję
i możliwości.

Nie skażę tych ludzi na nędzę
ani nie pozwolę, by chorowali.

Odseparowaliśmy oddział dziecięcy
od reszty przytułku,

to coś w rodzaju
kordonu sanitarnego.

Musimy traktować potencjalną epidemię
bardzo poważnie, nawet grzybicy.

Co to za miejsce?

To oddział dla włóczęgów, dla tych,
którzy zostają tu na tylko jedną noc.

Jesteśmy zobligowani ich nakarmić,
napoić i pozwolić im wrócić na ulicę.

Jak pan widzi, jesteśmy w trakcie
odkażania oddziału po tym,

co ze sobą przynoszą.

Salus populi suprema est Lex.

Dobro ludu najwyższym prawem.

Ale mam wrażenie, że to miejsce
nie jest panu obce, panie Reid.

Czy nie do tutejszej kostnicy
trafiły zwłoki Mary Ann Nichols?

Pierwszej ofiary Rozpruwacza?

To prawda.

Montague Street
to złe miejsce.

Przyzna pan, że przytułek bardzo
się zmienił od pańskiej ostatniej wizyty.

Panuje tu zadziwiający porządek
i czystość, co rodzi pytanie,

dlaczego Tommy Riggs
chciałby stąd uciec.

Duch nędzarza, inspektorze Reid.

Duch tych ulic jest w niektórych
zbyt silny.

Nalegają, by żyć po swojemu.

Jego matka obwinia przytułek
za jego śmierć.

Co pan na to?

Jego matka?

To niemożliwe.

- Jak to?
- Jego matka nie żyje.

Sznurek jest spleciony z moich włosów
na pamiątkę po mnie.

Kazali nam zrobić coś
dla naszych ukochanych,

by mogli dzielić się żałobą.

Jezu, jest angielski.

Będę rozpaczał po tobie
każdej godziny.

Moja Caitlin...

Musisz być czujna
i mieć się na baczności.

Zostaniesz tu i będziesz rozmawiać
tylko z Crockerem.

- Obiecaj.
- Obiecuję.

Będę tu siedzieć
i będę niewidzialna.

I dlatego musisz trzymać się
z dala od naszego syna.

Obiecałeś Drake'owi.

Musisz dotrzymać słowa,
aby go nie zdenerwować.

By nas tu nie znaleźli.

Widzę cię, Amerykaninie.

Ciężko ci się z nią rozstawać, co?

Nie bój się.

Nie będzie tu szukać towarzystwa.

Sierżancie.

Panie Reid, szukałem informacji
o tym handlarzu.

Tak. Co z tą zrozpaczoną kobietą?

- Wyszła.
- Wyszła?

Nagle po prostu wyszła.

Miałem ją zatrzymać?

Nie, nie mógł pan wiedzieć.
Nie jest matką chłopca.

Jego matka nie żyje.

Nie mówiła nic ani nie zostawiła niczego,
co wskazywałoby na to, kim jest?

Zostawiła.
Znaleźliśmy to w poczekalni.

Bromek potasu.
Szminka.

Występuje w teatrze.
Wiem, jak ją znajdziemy.

A co do sprzedawcy ostryg.
Znalazłem trzy stoiska,

na Hanberry Street, Midas Square
i Middlesex Street.

Dawno temu jeden z handlarzy
z Middlesex Street

został kilkakrotnie oskarżony
o napaść.

Nazywał się Orton.
Podejrzany może być jego synem.

Niech sprawdzi pan w archiwum,
co na niego mamy.

A ja zlecę autopsję Tommy'ego.

Nie sądzę, że kapitan Jackson
jest w nastroju do pracy.

Wręcz przeciwnie, panie Reid.

Praca pozwala mi oderwać myśli,
oczywiście poza gorzałą.

Kapitanie.

Kapitanie.

Nie powinno cię tu być.

Idź do domu.

Ofiara zamieszek,
zanieście zwłoki do kostnicy.

Ale wygląda na to,
że będę potrzebny.

Na szczęście kogoś zamordowano.

Co to za sprawa,
sierżancie Drummond?

Znowu doszło do zamieszek,
zaatakowano Armię Zbawienia,

podczas ataku zamordowano
i powieszono ich kapitana.

Kapitan Solomon Shaw,
kilkakrotnie dźgnięty w brzuch,

ostrzygli mu głowę i dla przykładu
powiesili go jak kawał mięsa.

To robota Armii Szkieletów.

Rozwydrzonej armii ubogich.

Walczą z Armią Zbawienia
i ich rzekomą dobroczynnością.

Jezu, ktoś musiał wpaść w szał.

To chore.

Panie Reid, co to za chłopiec
leży w naszej kostnicy?

Tommy Riggs, uciekinier z przytułku.

Chciałbym zlecić autopsję.

Uważam, że przyczyną śmierci
było zaniedbanie.

Jak pan widzi, jesteśmy zajęci.

Przeprowadzimy autopsję,
ale najpierw musimy rozwiązać tę sprawę.

Dziękuję, panie Reid.

Te rany są podwójne.

Zadano je jakimiś ostrzami,
stawiam na nożyce.

Rany rozchodzą się na boki,
pewnie zawias nożyc się otwierał,

kiedy trafiały w ciało.

Pani Drake, zastanawiam się,
czy mogłaby mi pani pomóc.

Staram się poznać tożsamość kobiety,
która do mnie przyszła, a potem zniknęła.

Wierzę, że jest aktorką
albo piosenkarką.

Ma ciemnie włosy,
jest mniej więcej pani wzrostu.

Zostawiła to.

Poznaje to pani?

To chusteczka.

Jest na niej wyszyty łabędź.

Nosi we włosach wiązkę kwiatów.

Leda Starling.

Pracowała w teatrze Blewett,
ale ją zwolnili.

Ponoć śpiewała do kotleta
w Four Knives.

Proszę, Connor.

Zje przy Bennetcie, ale nie przy mnie.

Uśmiechnie się do niego,
zaśnie przy nim.

- Co mam z nim zrobić?
- Oboje cierpicie.

Tego należało się spodziewać.

Dobrze znów pana widzieć,
panie Reid.

Kogo znów niesie?

Augustus.

Witaj, stara przyjaciółko.

Naczelniku Dove.

Chodziliśmy razem do szkoły.
Nauczył mnie pisać idealne "R".

Augustusie, na pewno poznałeś
inspektora Edmunda Reida.

Nie poznałem.

To dla mnie zaszczyt.

Whitechapel cieszy się
z pańskiego powrotu.

Dziękuję.

- Dziękuję.
- Madame.

Nie pamięta mnie pani?

Inspektor Reid z posterunku
na Leman Street.

Pani nazywa się Leda Starling.
Ta chusteczka należy do pani.

Musi mi pan wybaczyć,
Jestem trochę zajęta.

Chodziło o chłopca.
Przyszła pani go zobaczyć.

Nie był moim synem.

Musi się pani wytłumaczyć.

Pozwoliła mi pani wierzyć, że chłopiec
z kostnicy jest pani synem.

Jest matką chłopca,
który zaginął.

W jakich okolicznościach?

Porzuciłam go.
Niech Bóg go błogosławi.

Zatrzymałabym go,
ale widzi pan, czym się zajmuję.

Więc oddałam go do przytułku.

Boże, co się z nim stało?

Myśli pani, że coś mu się stało?

- Tego się obawiam.
- W przytułku?

To straszne miejsce.

Ale twierdzą, że go tam nie ma,
lecz wtedy byłby ze mną.

Gdzie indziej mógłby być?

Pójdziemy tam i sprawdzimy?

I znajdziemy mojego synka?

Dyrektora nie ma
w jego biurze.

Więc go znajdź.

Przyszedłem po Starlinga.

Jak ma na imię?

- Mój syn.
- Mama?

Tak.
Jestem twoją mamą.

- Chodź do mnie.
- Mama!

Nie jesteś moim synem.

To jest mój syn.
Chodź do mamy.

Jest pani moją mamą?

Panno Starling,
musi pani stąd wyjść.

O co znowu chodzi? Proszę ją stąd zabrać.
Denerwuje dzieci.

Wiem, że go tu zostawiłam.

Przejdźmy do mojego biura.

Ona szuka syna.
Bardzo się niepokoi.

Inspektorze Reid, czy ta kobieta
jest powodem pańskiej poprzedniej wizyty?

Musi pan zrozumieć, że ta kobieta
jest chora. Nie widzi pan tego?

Postradała rozum.

Na pewno twierdziła, że jest matką
Tommy'ego Riggsa.

Jest roztargniona przez nieobecność
jej syna.

I współczuję jej, ale przychodzi tu
dwa, trzy razy w tygodniu,

by o niego zapytać.

I za każdym razem muszę jej powtarzać,
że się myli.

Nic nie wiemy o jej synu.
Nigdy go tu nie było.

Nie mogę jej pomóc.

Rozumiem, że to przykra prawda.

Jednak te napady na moje dzieci
muszą się skończyć.

Ona jest chora.

Trzeba ją odizolować.

- Zawiadomię szpital psychiatryczny
Marland. - Nie.

Proszę się nie kłopotać.
Zadbam o to, by ktoś się nią zajął.

Zgoda.

- Zabierze mnie pan stąd?
- Tak.

- Chodźmy.
- Proszę.

Teraz widzę, inspektorze Reid,
dlaczego tak pana interesuje ta sprawa.

Coś pan insynuuje?

Nie przyszedł pan tu z powodu
jakiejś zbrodni.

Na pewno ma pan ważniejsze sprawy
na głowie.

Mam coś na to.
Weź jeszcze jedną.

Utrata pamięci krótkotrwałej,
neurastenia, bezsenność.

Podałem jej bromek potasu.

Trzecie stadium syfilisu.

Ma chory mózg.

W jednej chwili będzie racjonalna,
a w następnej rozkojarzona,

maniakalna, oszołomiona.

Pozostaje jej tylko
szpital psychiatryczny.

Dobry Boże.
To straszne.

Co to za życie?

Dziś przenocuje u mnie.

Musi odpoczywać, przy okazji dowiem się
czegoś więcej o zaginięciu jej syna.

I może będzie spokojniejsza,
kiedy odpocznie.

- Może coś sobie przypomni.
- Nie możesz zabrać jej do domu.

Nie jest w pełni władz umysłowych.

Jutro poszukam miejsca,
w którym się tym zajmą.

To nie twoje zmartwienie.

Doberek, panienki.

Drake Carter, znany też
jako Redskin Jake,

przywódca Armii Szkieletów, wkrótce
zostanie skazany za zamordowanie

kapitana Solomona Shawa.

Złapaliśmy go, jak próbował ostrzyc
jednego gościa z Amii Zbawienia.

Czeka cię stryczek, przyjacielu.

Alleluja. Patrzcie na niego.
Porządny chłopaczek z przytułku!

Podejdź do sierżanta.

- Powiesz mi, co się stało?
- Wilfred Higgins...

Ostrzygłeś tego chłopca.

Były jeszcze dwa takie ataki.
To wasz sposób działania, prawda?

Wytłumacz się.

Dawałem mu nauczkę.

Jadłeś kiedyś śniadanie
Armii Zbawienia?

Każą ci o nie błagać.

Jadłem wiele ich śniadań.
Nigdy nie kazali mi błagać.

To dobrzy, miłosierni ludzie,
którzy napełnili mój żołądek

cieszyłem się z tego
i byłem im za to wdzięczny.

Chcą, żebyś w zamian
zaprzedał im duszę.

Bo to żadna dobroczynność.

Kość rzucona psu
to nie dobroczynność.

Dobroczynność to podzielenie się
tą kością z psem,

kiedy jesteś tak samo głodny
jak ten pies.

Ostrzygłem go, by pokazać,
że jest jednym z nas, że jest człowiekiem.

I z tego samego powodu
ostrzygłeś Solomona Shawa.

Nie dlatego go zabiłeś.

Wtargnął na twój teren,
zagroził twojemu przestępczemu światkowi

i musiał za to zapłacić.

- Zadźgałeś go i powiesiłeś.
- Masz mnie za durnia?

Wychowałem się w więzieniu, przytułku.

Myślisz, że chcę zgnić w zamknięciu?

My, Armia Szkieletów,
jesteśmy armią wolnych nędzarzy.

Wiemy, jaka czeka nas kara.

Możesz odejść, ale jeśli jesteś godny
i na to zasługujesz, pozwolą ci żyć.

My z nimi walczymy.
Będziemy żyć, jak chcemy,

nie wstydząc się naszego ubóstwa,
nikogo nie przepraszając!

Wołowina, dobra wołowina!

Piwo, dobre piwo!

- Kiełbasa!
- Ucisz się!

Tak, panienko?

Przyszłam zabrać panią Starling
do domu.

Panienko Reid, dobry wieczór.

Co słychać, panienko Reid?

Dobry wieczór, kapitanie Jackson.

Panie Drummond, chciał pan trochę
mojego cudownego serum do brody.

Muszę przyznać, że zawdzięcza mi pan
ten wąs.

Niech nie wypije pan
wszystkiego naraz.

Chodź, Mathildo.

Gdyby zgłodniała, to jest zupa.

Dziękuję, że się nią opiekujesz.
Zostanie tylko dzisiaj.

Jutro znajdziemy dla niej
bardziej odpowiednie miejsce.

Inspektorze Drake. Zważywszy na porę,
zakładam, że to nie jest wizyta towarzyska.

Nie jest.

Myślę, że pan wie,
w jakim celu przychodzę.

Przesadził pan.

Mogę tylko się zastanawiać dlaczego.

Poprosiłem pana, by zajął się pan
jedną sprawą,

amputującego dłonie straganiarza.

Jednak dowiedziałem się,
że prowadzi pan inną sprawę.

Szalonej aktorki
i jej zmyślonego syna.

Wiem, kim jest ten handlarz.

Nazywa się Percy Orton.

Sprzedaje ostrygi na Middlesex Street
jak jego ojciec i dziadek,

którego 20 lat temu skazano
za odcięcie komuś dłoni.

Syn kontynuuje tradycję.

Właśnie dlatego pana potrzebuję.

Inspektorze Drake,
nie działam wbrew panu.

Nie chciałem pana obrazić.
Kieruje mną mój upór.

Myślę, że dobrze pan o tym wie.

Ależ wiem, Edmundzie Reid.

Co z tą panią?
Ledą Starling?

Jackson mówił, że zabrał ją pan
do domu.

Nie ma wątpliwości,
że błędnie oceniłem sytuację.

Ale jest chora i otrzyma
odpowiednią opiekę,

ale najpierw musi odpocząć,
bym mógł dalej prowadzić dochodzenie.

A konkretniej?

Straciła syna.

Będąc w trudnym położeniu oddała go
do przytułku, ale od tamtej pory zaginął.

Stale wypytuje o niego w przytułku,
ale jego dyrektor twierdzi,

że nic o nim nie wie.

Ale czy ona nie cierpi
na jakiś rodzaj demencji?

Ma problemy umysłowe,
ale po co wymyślać historię o przytułku?

Po co odwiedzać to miejsce?

Kieruje nią jakiś instynkt.

Do tego Tommy, uciekinier z przytułku,
mam jakieś przeczucie.

Dyrektor Cornelius w jakiś sposób
hamuje wszelkie dochodzenia.

Chciałbym porozmawiać
z Redskinem.

Był w przytułku. Ciekawi mnie,
co ma do powiedzenia o tych miejscach.

Mam wątpliwości, panie Reid.

Obawiam się, że ta sprawa
to tylko strata czasu.

Zajął się nią pan na widzimisię,
proszę wybaczyć, wariatki.

Dzieci z przytułków?
Uciekają stamtąd codziennie.

Co tu badać?
Tommy nie żyje.

Szkoda mi go, ale zapomina pan,
że to Whitehapel.

Mimo wszystkiego, co tu zrobiliśmy,
to wciąż bezwzględna suka ze wschodu.

Muszę zapytać, co pana opętało,
żeby tu wracać?

Widział pan Hampton,

promenadę,

piękne sale, uprzejme rozmowy
przy filiżance herbaty.

Nie ma w tym prawdziwości.

Nie oddaje to realiów życia,
z jego zwrotami i nieprzewidywalnością.

Whitechapel to życie,
z całą jego dzikością i zepsuciem.

Przy Whitechapel reszta świata
wydaje się być grobowcem.

Jest zepsute i dzikie.

Paskudne, bezlitosne
i nieokrzesane.

Ale nie znam drugiego
takiego miejsca.

To jest nasz bastion, Bennetcie Drake.

To dzieło naszego życia, Edmundzie Reid.

Nie!

William.

William?

Leda.

Gdzie William?

William jest twoim synem?

Gdzie Barnaba?
Gdzie William?

Oni też zaginęli?
Posłuchaj.

Często mam zamglony umysł,
ale teraz myślę jasno.

Wysłuchaj mnie.

Mój syn się bał.

Zniknęli jego przyjaciele,
William i Barnaba.

- Zniknęli?
- Z przytułku.

Bał się o nich.
A teraz ja się boję.

- Wierzysz mi?
- Tak.

O Boże, mojego syna
spotkało to samo.

Znajdziesz go?
Powiedz, że tak.

Jeśli nie żyje,

nie obchodzi mnie kto, dlaczego
ani jak.

Nie proszę o sprawiedliwość.
Tylko o to, by mój syn nie był sam,

by nie został zapomniany
i anonimowy.

Znajdę go. Przysięgam.
Znajdę twoje dziecko.

Jest szalona?

Coraz bliżej jej do szaleństwa.

Moja mama też taka była?

Bardzo podobna.

Wybacz, nie powinienem był
jej tu sprowadzać.

Często zastanawiałam się
nad szaleństwem mojej matki.

Nie mogłam sobie
tego wyobrazić.

Ale teraz wiem.
Widziałam to.

Już się tak nie boję.

A to, że ona tu jest...

To tak jakby mama tu była.

Ma pan dużo szczęścia.

Idzie mi zbyt dobrze.

Chce mnie pan zmiękczyć?

Ma mnie pan za głupią dziewuchę,
która zamiast mózgu używa cycków?

Nie.

Dam tę robotę temu,
kto zaoferuje najlepszą cenę.

Za trzy, cztery...
zrobimy to za połowę pańskiej ceny.

Przydaj się na coś,
pić mi się chce.

Nie jesteś kaleką.
Masz nogi.

Wybacz, moja droga.
Nie przedstawiłem cię.

To jest Jenny.

Jest ozdobą mojego statku.

Ile?

Jak długo pana statek stoi w doku,
a pan szuka najniższej ceny?

Musi pan uiszczać opłaty
i spłacać odsetki.

Co takiego jest
w pańskim ładunku?

Nie dlatego pański statek
wciąż jest nierozładowany.

Nie szuka pan najlepszej ceny.
Potrzebuje pan dyskrecji.

Sprytnie, mała kurwo.

Jeśli chce pan robić z nami interesy,
zacznie pan używać odpowiedniego języka.

Bo Nystrom?

Łatwo zapamiętać
pańskie nazwisko.

Od wielu lat nie handlował pan
w Londynie.

Odkąd parowiec Gustovas
zatonął z całą załogą.

W niewyjaśnionych okolicznościach
skończył na dnie morza.

Niemniej odszkodowanie było sowite
i wypłacone niesłusznie.

Naszych przyjaciół z Lloyds
zainteresuje pański powrót.

Oto nasze warunki.

Robota jest nasza.
Zapłaci nam pan podwójnie.

Oraz dodatkowa opłata
za moje milczenie.

Ma pan minutę
na podjęcie decyzji.

Jeśli mnie wydasz,
zrobię sobie z twoich kości ozdobę.

Jenny to dzika kotka.

Inspektor Reid?

Nigdy się nie spotkaliśmy,
ale mam wrażenie, że pana znam.

Jest pan tu znany.

- Nazywam się Castello.
- Pracuje pani w The Star.

Pani też jest znana.

Kim jest ta wspaniała dziewczyna?

Jestem Mathilda Reid.

Panno Castello,
ma pani do mnie jakąś sprawę?

Rozumiem, że pański cudowny powrót
zawdzięczamy temu, co spotkało

Isaaca Blooma.

Co ma pani na myśli?

- Mamy wspólną przyjaciółkę?
- To znaczy?

Deborę Gorn z sierocińca
na Worcester Street.

- Chodź, Mathildo. Spóźnimy się.
- Zastanawia się,

dlaczego od powrotu
jej pan nie odwiedził.

Zastanawia się, czy pański powrót
nie jest motywowany egzekucją

waszego innego wspólnego znajomego,
pana Blooma,

a może wciąż bada pan sprawę
morderstwa rabina Ratovskiego.

Jak pani wie,
ta sprawa jest zamknięta.

Jednak policja wciąż
nie podała jej szczegółów

do informacji publicznej.

Dlaczego?
Skoro sprawa jest zamknięta.

Zostawi nas pani, panno Castello?
Lub pozwoli nam pani odejść?

Proszę bardzo, panie Reid.

I miłego dnia, Mathildo Reid.

Cornelius Wilde powiedział mi,
że ten chłopiec zaginął tydzień temu.

Tydzień poza przytułkiem
może doprowadzić dziecko do takiego stanu?

Brakuje paznokci.

Podrażnienia ust i języka.

Spękane wargi wskazują
na skrajne odwodnienie.

Jego stan był chroniczny,
to musiałoby trwać miesiącami.

Nie możemy dłużej tego odwlekać.
Trzeba przeprowadzić autopsję.

Z tą sprawą już skończyłem, więc...

W kręgu znalazłem kawałek stali.

Złamane ostrze.
Redskin to zrobił.

Chciał pan z nim porozmawiać,
panie Reid.

Pójdzie pan ze mną?

Redskin Jake, morderca.
To twoje nożyce.

Brakujący kawałek znaleźliśmy
w kręgosłupie Solomona Shawa.

I co teraz powiesz?

Mamy cię.

Co pana do tego skłoniło?

Mój protest, bunt przeciwko
likwidacji biednych.

Oskarżam cię o zamordowanie
kapitana Solomona Shawa.

Inspektorze Drake, jeśli mogę.

Był pan w przytułku.

Kolejna wspaniała instytucja.

Powinienem był go zabić.

Dyrektora, jego powinienem
zabić najpierw.

Bo to on rozpoczął ten
piękny interes,

handlowanie życiem ubogich.

Proszę wyjaśnić, czym jest
ten piękny interes.

Zamknął oddział doraźny,
płacił Armii Zbawienia za tych,

których do nich odsyłał.

Kiedy zamknął ten oddział?

- Dwa miesiące temu.
- Okłamał mnie.

Twierdzi, że zamknął go
na czas odkażania.

Taniej jest za nich zapłacić,
niż ich zatrzymać.

A on redukował koszty.

Mamy jednego martwego chłopca,
trzech zaginionych

i człowieka mającego obsesję
na punkcie ksiąg,

rachunków, zamknięcia
oddziałów doraźnych.

Czego jeszcze się pozbywa?

Pański pseudonim...
to od tych śladów?

Jestem Redskin i jestem z tego dumny.

Dzieciom z przytułku goli się głowy
i maluje.

Te ślady to jodyna.

Mój medal honoru.

Myślicie, że przytułek
jest najgorszy?

Błąd.

Najgorsze jest ambulatorium.

Chorzy i słabi są tylko ciężarem,

zostawiają cię tam, żebyś zgnił albo...

podają ci czarną miksturę.

Czym ona jest?

Trucizną.

Czarna mikstura to bujda.

W każdym przytułku się o niej mówi.

To mit nędzarzy.

Uszkodzenie jelit,
krwotok, odwodnienie,

- krew w kale.
- Co to spowodowało?

Jest wiele przyczyn...

nadmierne spożycie żelaza lub ołowiu,
ale przyczyną może być lulek czarny.

Zabójczy sukinsyn.

Występuje na wysypiskach,
można nim zatruć mięso.

Nie wykluczasz tego,
że Tommy'ego otruto?

- Nie.
- To mi wystarczy.

Ściągnijmy tu Corneliusa Wilde'a.

Nie. Mamy za mało dowodów,
by go zatrzymać.

Pójdziemy tam i dokładnie przeszukamy
cały przytułek.

Wtedy będę mógł przystać
na pańskie żądania.

Ściągnijcie tu Corneliusa Wilde'a.

Przetrząśnijcie to miejsce. Szukajcie
ukrytych miejsc, zamkniętych szaf.

Przynieście wszystko,
co znajdziecie.

Widzi pan to?

Dzieje się tu coś nienormalnego.

Wszystko jest czyste, poprawne,
uporządkowane.

Ten porządek, cudowna efektywność,
systematyzacja, wierzę,

że to skutek jakichś złych działań
wobec ludzi

i częściowej utraty
przez nich świadomości.

Tędy.

- Co im pani podaje?
- Tran.

- Co im dolega?
- Chorują na szkarlatynę.

Nie może pan tam wejść.
Dzieci podlegają kwarantannie.

Panie Reid, nie może pan tam wejść.
Ta sala jest objęta kwarantanną.

Panie Reid, przekracza pan granicę.

- Dokąd teraz?
- Na oddział doraźny.

Niedawno go odkażali.

Niezła fuszerka.

Sufit jest za nisko.

Śmierdzi tu kwasem karbolowym.

Panie Drake, znaleźliśmy
Corneliusa Wilde'a.

Widzi pan, inspektorze Drake,
niewinny człowiek w kajdanach.

To nie koniec.

Oto człowiek z wizją. Inwestuje
w swoich młodych podopiecznych,

uczy ich wielu rzeczy,
przygotowuje do życia.

To godne podziwu,
lecz bardzo kosztowne,

a on ma ograniczone zasoby.

Widać tu sporo obrotów pieniędzmi.
"Okraść Petera, by zapłacić Paulowi".

Płaci pan niewielką sumę Armii Zbawienia,
by pozbyć się kosztów za oddział doraźny.

Nie ma w tym niczego nielegalnego.

Oddział doraźny pochłaniał zasoby.
Mogę z nim zrobić, co chcę.

Ci nędzarze to darmozjady,
są gnuśni, nic nie warci.

Są niereformowalni.

Nie zasługują na sympatię, uprzejmość,
nie zasługują, by żyć.

Tommy Riggs był pod pańską opieką,
a jednak zmarł w moich ramionach.

- Tommy Riggs uciekł.
- Uciekł od pana.

Uciekł, by ocalić życie!

Panie Reid, musi pan to zobaczyć...

Starling, tu jest jego nazwisko.

Jabas Starling,

oddzielony od matki.

Ona umiera z żalu, a pan wyparł się,
że cokolwiek o nim wie.

Wyparł się pan jej syna.
Powiedział jej pan, że jest szalona.

Oddała go do przytułku.

- Jest prostytutką, wariatką.
- Unosi się pan.

Nie przyznał się pan do niego, bo się panu
nie podporządkował. Co pan z nim zrobił?

- Jak się pan go pozbył?
- Panie Reid.

Rozgryzę pana.

Postradał pan zmysły,
panie Reid.

Oskarża mnie pan o zabicie chłopców,
którzy byli pod moją opieką!

Inspektorze Drake, pozwoli pan
na to szaleństwo, na tę manię?

Niech przestanie pan mielić ozorem!

Zatem pieniądze z oddziału doraźnego.

Płaci pan trzem nauczycielom,
a i tak jest pan pod kreską.

Na co wydaje pan najwięcej?

Założę się, że na szpital dziecięcy.

Są tu koszty z ostatniego kwartału.
Wynika z nich, że dzieci wyekspediowano.

Ile kosztuje chore dziecko,
panie Wilde?

Ilu z nich musiał się pan pozbyć,
by zredukować koszty?

Czemu miałbym zabijać moich chłopców,
skoro moim celem jest

zapewnić im godne życie?

Znalazłem zamkniętą szafę, panie Reid,
a w środku było to.

Tabletki Blauda, leczą anemię,
zawierają siarczan żelaza.

W szafie są setki tych buteleczek.

Tommy Riggs zmarł od uszkodzeń jelit
i odwodnienia spowodowanych

nadmiernym spożyciem żelaza.

On zabija chorych.

To tańsze niż zatrzymanie ich.

Dobry Boże, on zabija dzieci.

Tommy Riggs uciekł.

Jabas Starling również.

Inspektor Reid nie pierwszy raz
postradał zmysły.

Zgony.

Nie ma o chłopcach wzmianki.

Nie grzebie zmarłych,
bo musiałby to udokumentować.

Gdzie trafiają zmarli?

Oddział doraźny.

- To nie sufit jest za nisko.
- Podłoga jest za wysoko.

Słodki Jezu.

Wyciągniesz stąd ciała każdego
z tych chłopców i je zidentyfikujesz!

Zidentyfikujesz tego chłopca
albo zostaniesz pogrzebany razem z nim!

Jabas Starling...

Nie rozumie pan tego.
Nie jest pan w stanie.

To miejsce, marnotrawstwo życia,
to nie do przyjęcia.

Jabasa toczyła choroba, jego matka
jest niespełna rozumu, a ojca nie ma.

Nie ma dla niego nadziei,
tylko ubóstwo i degradacja.

Pozostali mieli polio, krzywicę.

Przyspieszyłem tylko to,
co było nieuniknione.

Jest w tym dla nich dobroć.

Ich cierpienia, nędzne żywoty
zostały skrócone.

Ci bezużyteczni chłopcy...

Dałem setce dzieci życie
na jakie zasługiwały.

Jakim kosztem?

Decydując o ich życiu i śmierci,
kim pan jest, by o tym decydować?

Connor.

Chodź.

Chodź.

Uspokój się.

Rose.

Cały dzień taki jest.

W ogóle mnie nie słucha.

Młody człowieku,
może przestaniesz się wygłupiać?

Musisz słuchać mamy.

Tylko tę piosenkę znam.

Znowu przyjdziesz go odwiedzić?

Masz na niego dobry wpływ.

Powiedz, że znów go odwiedzisz,
Jackson.

Nie sądzę, by pana Drake'a
to obchodziło.

Cóż...

Nie musi o tym wiedzieć.

Nic mu nie powiemy, prawda,
młody człowieku?

Niech nikt nie mówi,
że Abel Crocker nie dotrzymuje słowa.

Wybacz, madame.
W moim życiu nie ma wielu kobiet,

więc maniery mam złe.

Proszę.

Pani dola za łup,
który pani dla mnie zdobyła.

A to?

Zajęcie dla pani.

Niech mi pani powie, jak stoją
moje interesy, bo straciłem rachubę.

Jest tu zapisana każda beczka,
przyprawa,

każda bela wełny,
którą sprzedałem imperium.

Zgadza się pani?

Dziesięć lat temu
nie mógłbym się pani oprzeć.

Jednak teraz jest pan starym,
dumnym lwem.

Tak, ale ze stępionymi pazurami.

Straciłam syna.

Wiem, gdzie spoczywa.

W oświetlonym miejscu obok drzew,
gdzie ptaki śpiewają.

Wiem, gdzie spoczywa.

Dlaczego pan płacze?

Nie mogłem zapewnić żonie
takiego ukojenia jak pani.

Dla niej nasza córka
zaginęła na zawsze.

Jest pan dobrym człowiekiem,
panie Reid.

Nie wie pan o tym?

Ma pan wielkie serce.

Straciłam syna.

Ale wiem, gdzie spoczywa.

Obok drzew,
pośród ptaków.

Edmundzie Reid,

wybaczam panu.

Polub nas!
www.facebook.com/ProHaven

.:: Napisy24.pl - Wprost od tłumaczy ::.