All language subtitles for Call.the.Midwife.S03E07.1080p.BluRay.x264-YELLOWBiRD_pl

..:Project Haven:..
..:prezentuje:..

Z PAMIĘTNIKA POŁOŻNEJ
sezon III, odcinek 7

Przekład: titi

Trzeba iść, George.
"Darwin" sam się nie rozładuje.

Jeszcze 10 minut.

Obiecałem zaczekać, ile będę mógł.

Naszedł czas powrotu do miejsca,
które nazywałam domem.

Zbyt długo byłam nieobecna
przez żałobę

i choć nie całkiem się z niej otrząsnęłam,
czułam, że pewnego dnia tak się stanie.

Teraz chciałam wrócić
do przyjaciół, których kochałam

i pracy, która była moim powołaniem.

George!

Położnictwo to właściwie rozłączanie,

fizyczne dzielenie na dwoje tego,
co przez dziewięć miesięcy było jednością.

W rozdzielaniu jest piękno i ulga.

To trud ale też nagroda.

Przeżyłam stratę,

która rozdarła moje serce
i sprawiła, że krwawiło.

Kopę lat!

Niełatwo ci dorównać, Jenny Lee!

Wróciwszy do Domu Nonnatusa,
byłam bezpieczna w przystani.

Już niedługo.
Oddychaj spokojnie, Pamelo.

Właśnie tak.

Dużo lepiej.

Delikatnie. Nie przyj.

Urodzona w czepku,
czyli w pęcherzu płodowym.

Syrenia kiesa pełna szczęścia,
jak mówią opowieści dawnych położnych.

Znam je tylko ze słyszenia.

Idealna dziewczynka.

Dawniej wysuszone pęcherze płodowe

kupowali marynarze
dla zapewnienia sobie bezpieczeństwa.

To łakomy kąsek.

Chcę go zachować dla mojego George'a.

Jest flisakiem; wiele godzin na rzece.

Każda z nich to dla mnie sto lat.

Na komodzie, siostro.
Zielona - bo dziewczynka.

Zapalisz ją i powiesisz w oknie
dla George'a?

Mówił, że poczeka, ile będzie mógł.

Będziemy odwiedzać cię na zmianę
z siostrą Miller. Będziesz pod dobrą opieką.

Dziewczynka! Tak!

TAK!

Matko!

Boże, Camillo!

Widzę, że wdzięk nie wzrasta wykładniczo
wraz z wiekiem.

Jenny, musisz wrócić do swego pokoju!

W jedynce będzie mi świetnie, naprawdę.

Przyzwyczaiłam się mieszkać sama.

Chichester cię zmieniło.
Choć za chrapaniem nie będę tęskniła!

Będziesz mogła dostać się do lustra.
Ale masz fajnie!

Naprawdę musisz tak szybko wyjeżdżać?
Martwię się, że będziesz wśród obcych.

Jesteś gotowa na zastępstwo w Londyńskim?
Będziesz musiała ruszyć z kopyta.

Nie bardzo chcę wracać na stare śmieci.

Tam nikt nie będzie mnie pytał,
jak się czuję ani użalał się nade mną.

Pośpiesz się. To szpital, nie wczasy!

Uniform dostaniesz na miejscu.

A w ogóle, siostro Lee...
brakowało cię tutaj.

Bardzo.

Siostra Lee? Bardzo nam miło,
że do nas dołączasz.

Tu jest trochę inaczej
niż w położnictwie domowym.

Tam nie możemy o nie zadbać,

powstrzymać ich wspaniałych komendantów
żądających obiadu czy czystej bielizny.

Ale tu mogą odpocząć.

Mamy dwie pacjentki we wczesnym
stadium porodu, karty są u mnie na biurku.

Dopilnuj, żeby - gdy akcja się posunie -
szybko znalazły się na porodówce.

A teraz przepraszam.

Pani Halford?

Czy mama zechciałaby zjeść z nami kolację?
Może jutro?

Wieczór z rybą w galarecie?

Uprzejmie dziękuję.

Zapewne ma mama szalenie
ekscytujące plany na ten tydzień.

Przyjechałam na nieco dłużej.

W zasadzie - na stałe.

- Madera nigdy mi nie służyła.
- Ale papa ją uwielbia.

Dlatego też tam został.
Rozeszliśmy się.

Ale dlaczego?

Jestem zmęczona samotnością.
Twój ojciec ma wiele...

...zainteresowań.
Nie zaliczam się do nich.

To dla pani.

Boże! Mamy zegarek!
Musiała go mama zgubić, znajdziemy go!

Usiądź. Nie zgubiłam go.

Nie potrzebuję zegarka z diamentami,
mam dużo pilniejsze potrzeby.

Chyba nie chce mama powiedzieć...
że go sprzedała?

Nie uczyłam cię wtrącania się.

Proszę, przyjdź jutro do nas na kolację.

Cokolwiek się dzieje, na pewno ci pomożemy.
Jesteśmy rodziną.

I wreszcie poznasz Freddiego.

Naprawdę, nie mogę
przywyknąć do tego imienia.

Mówiłaś, że to po jakimś dozorcy?

To na "czepek", gdy już wyschnie.

Będziesz miał cząstkę nas
zawsze z sobą.

Narodziny syreny!

Mama zawsze mówiła, że masz
za dużo szczęścia. Rozpieściła cię.

Chcę być rozpieszczana.

Chcę jeszcze pięcioro dzieci,

chcę mieć psy, i koty, i papużkę.

- Niech nasza rodzina pęka w szwach.
- Dobrze.

Niech tak będzie, skoro tego chcesz.

Będę cię chronił, dopóki żyję.

No chyba! Wyszłam za ciebie
dla twojej siły, nie osobowości.

Dzień dobry, pani Saint.

Nie mam mleka.

Nie ma się czym martwić.
To zawsze chwilę trwa.

I wiesz, żeby nie dokarmiać.
W zupełności wystarczy jej woda.

Na zajęciach dla matek mówili, że tak
formuje się nasza więź, tak mnie poznaje.

Ale nie może, gdy nie mam mleka.

Niezupełnie o to nam chodziło.

I na pewno nie oczekujemy,
że od razu będziesz miała mleko.

Nie chcę dawać jej wody.

Czytałam, co robią w wodociągach.

Ponoć trzy razy pijemy tę samą wodę,
która przez nas przeleci.

Proszę, uspokój się. Nawet nie wiesz,
czy twoja matka przyjdzie.

Ale jeśli przyjdzie,

myślisz, że zdążę sprzątnąć tak,
żeby mieszkanie przeszło przegląd?

I muszę zadzwonić do ojca,
co jest równoznaczne z wezwaniem Churchilla!

Lepiej się poczujesz,
gdy z nim pogadasz.

Ale w międzyczasie nie musimy
przewracać domu do góry nogami.

To prezent od ciotki Mary!

I jest przesłodki,

ale teraz musi
zdrzemnąć się w komodzie.

Wstydzisz się naszego domu!

Chcę, żeby coś się we mnie podobało.

Nawet, jeśli to będą tylko zasłony.

Chciałbym, żeby cię to nie obchodziło.

Żebyś zobaczyła się moimi oczami.

Patrick, wiem, że cię dręczę,

ale muszę mieć dane osoby poręczającej.

Nie polecam go.
Nie uzyskasz na niego kredytu.

Towarzystwo ds. Dzieci będzie zachwycone
twym poważnym podejściem do adopcji.

Dziś oddaję formularze.

Frank Higginson.
Służyliśmy razem we Włoszech.

Jest w moim notesie, druga szuflada.

Przepraszam, siostro.

To nic, zdarza się.

Trening rodzinny?

Dla tych, którzy już ją mają
albo planują założyć.

Albo pielęgniarek, które chcą,
żeby podłogi były czyste.

Myślałem trochę bardziej abstrakcyjnie.

Szukam soku pomarańczowego.

Prowadzę zajęcia biblijne. To nagroda
za przebicie się przez List do Koryntian.

- Tak myślę, czy...
- Coś na pewno mamy.

- Zajęcia są dziś wieczorem.
- Nieszczególnie interesuje mnie Biblia.

Miałem na myśli - później.
Kolacja? Spacer?

- A może tańce?
- Nie brałem pod uwagę...

Zazwyczaj chodzę na siódmą.

Wszystko gotowe dla pani Rawle?

W karcie widzę,
że pierwsze dziecko urodziła martwe.

Dlatego przyjęliśmy ją wcześniej.
Na obserwację.

Wiadomo, czy pani Halford urodziła
bez problemów? Nic nie wiem.

Czemu byś miała wiedzieć?
Nie mieszamy się do noworodkowego.

Wciąż nie mogę wyjść z zachwytu.
Darmowy szpital!

Straciłam matkę przed 30 laty.

Umarła przy porodzie mojego brata.

Ojca nie stać było na lekarza.
A teraz - proszę bardzo!

Proszę wejść, pani Rawle!
Nie gryziemy.

Jest po śniadaniu. Ma zawroty głowy.
Rzucała się ciut w nocy.

Damy sobie radę.

Będziesz pod dobrą opieką, kotku.

Mam nadzieję. Płacimy niemałe składki
na Fundusz Zdrowia.

Dziękujemy panu.

Jestem siostra Lee.
Położymy panią.

Nie chcę być niegrzeczna,
ale wolałabym lekarza.

Muszę pani niestety wystarczyć.

Przygotuję pani kąpiel,
włożę rzeczy do szafki...

Walizka i płaszcz idą do szatni.

Jest nowa. Walizka.
Ostrożnie z nią,

nie chcę, żeby leżała na stercie.

Ze wszystkim obchodzimy się ostrożnie.

Pani Saint, co tu się dzieje?!

Tyle tutaj kurzu!
Nie chcę, żeby Rose tym oddychała.

Muszę zdjąć zasłony. Wczoraj była mgła,
może się zawiązać pleśń.

Potrzebuje pani odpoczynku.

Potrzebuję czystego domu,
żebym mogła się odprężyć i miała mleko.

Mleko pojawia się w trzecim - czwartym dniu
życia dziecka. Odpoczynek w tym pomaga.

Nie jestem zmęczona, a roboty jest masa.
Proszę pomóc mi wejść na skrzynię.

Do łóżka!
Może pani mama mogłaby przyjechać?

Wiem, że mieszka w Harlow, ale to
da się załatwić. Byłaby bardzo pomocna.

Boi się siostry welonu.
Tego, jak trzepocze.

Wybacz, maleńka, ale ślub złożony Bogu
jest ważniejszy nawet od ciebie.

Proszę pomyśleć o przyjeździe mamy.

- Drżą ci ręce.
- Jestem tylko trochę nieporadna.

Dużo za dużo łososia jak dla nas.

Ona MOŻE przyjść.

Gdybyś słyszał papę,
gdy z nim rozmawiałam. Taki zimny.

- Odciął ją kompletnie od pieniędzy.
- Odeszła od niego.

- Bo była samotna!
- Tego nie wiesz na pewno.

Jest sama i bez grosza.
Tyle wiem.

Boże mój! Idzie!

Jak tam moje dziewczyny?

Powstrzymaj ją. Niech tu nie przychodzi,
chce obrócić Rose przeciwko mnie.

- Musisz ją powstrzymać.
- Kochanie?

O co chodzi? O czym ty mówisz?

I co pani myśli
o naszym maluchu, Lady Browne?

Nieco przesadza się
z tym dziecięcym urokiem.

Dopóki nie można z nimi rozmawiać,
są mało inspirujące.

Aczkolwiek mógł odziedziczyć
talent do polityki po mym ojcu.

Któż to wie?
A kraj potrzebuje uczciwych polityków.

Zajmę się Freddiem.

Chodź, staruszku, na rączki!

Camillo, na Boga! Nie po to mężczyzna
wraca do domu, żeby niańczyć dziecko!

Peter uwielbia zajmować się Freddiem.

Rozmawiałam dziś z papą.

Prosiłam, żebyś się nie wtrącała!

Martwię się. Nie masz środków do życia,
a już na pewno nie w Savoy'u.

Nie mieszkam w Savoy'u.

Mieszkam w uroczym hoteliku na Bayswater.
Nie musisz się niepokoić.

Nie należy grzebać w ranach,
których nie możemy uleczyć.

O co chodzi, pani Rawle?

Rytm serca dziecka
długo nie był sprawdzany.

Był, o 16.00. Wszystko w normie.

Proszę znów go sprawdzić.
Dziecko jest jakieś spokojne.

Przyniosę stetoskop.
Posłuchamy i uspokoimy się.

Siostro Lee?

Sprawdzamy rytm serca co cztery godziny
i nie ma potrzeby robić tego częściej.

Dogadzanie nie jest twoim zadaniem.

Pan Saint? Coś się stało?

Nie wiem, jak to powiedzieć.

Pamela jest bardzo zdenerwowana.

Pan Saint mówi,
że nalega siostra na przyjazd matki,

a zdaje się,
że ich stosunki są dość delikatne.

Tylko to zasugerowałam.
Nadmiernie przejmuje się karmieniem.

Uważa, że to stwarza barierę
między nią a Rose.

O to mi chodzi.
Jutro z nią porozmawiam.

- Pan Saint prosił, żebym ja przyszła...
- Oczywiście, pójdziemy razem.

...zamiast siostry.

Cóż za wspaniały zwierz!

Jak najmniejszą porcję poproszę.

- Jaka pogoda na Maderze?
- Pochmurna.

Ale nie zanieczyszczona smogiem.

Zapewne niesamowite ryby
można spotkać w tak głębokiej wodzie.

Obawiam się,
że nie jestem zapalonym wędkarzem.

Czy Farquhar-Thompsonsowie
są o tej porze roku w mieście?

- Zdaje się, że Cressida wychodzi za mąż.
- Idziesz na ślub?

- Może, gdy się uspokoi...
- Zostań u nas.

Chcielibyśmy cię gościć, prawda, Peter?

Będziesz miała okazję
zbliżyć się z Freddiem.

Oczywiście.

Londyn jest strasznie drogi.

Możesz mieszkać w naszym pokoju.
Razem jakoś przeżyjemy.

Nie chcę "jakoś przeżywać".

Mój parafianin ma ogromne problemy.

Muszę z nim posiedzieć i pomóc mu.

Po tańcach?

To trochę ważniejsze, niż tańce.

Człowiek ma kryzys.

Możemy spotkać się jutro.
Może na obiedzie?

Tańce są dziś, nie jutro.
Dobranoc, Tom.

Zresztą te obcasy są zabójcze.

- Idiota!
- Wszystko w porządku, wielebny?

Miałaś prawo pytać o matkę.

Gdy przestajemy pytać,
przestaje nam zależeć.

Może pani Saint
lepiej czułaby się z młodszą położną.

Dla młodych matek chyba jestem
swego rodzaju skamienieliną.

Jesteśmy wielkim amalgamatem,
żywą alchemiczną masą.

Niektórzy - to złoto, inni są podstawą;
ale ty jesteś ze złota.

A młodzi, choć o tym nie wiedzą,
potrzebują cię bardziej niż kiedykolwiek.

Z grubsza to chciałam powiedzieć.

Obiecujesz? Bo ona wnosi tu
zarazki, paskudztwa.

Nie przyjdzie. Nie denerwuj się tak.

Pam?

Zarazki. Wszędzie ich pełno.
Masz ich masę na sobie.

- Chciałem ją przytulić.
- Mówiłam ci, że trzeba ją chronić.

- Siostra chciała ją skrzywdzić, mówiłam ci!
- O nie!

To się musi skończyć.
Gadasz bez sensu, Pam.

Obiecujesz, że nie przyjdzie?

Przecież ci powiedziałem.

Okno trochę hałasuje,
ale kawałek papieru załatwia problem.

Wstajemy wcześnie,
ale postaramy się ciebie nie budzić.

Zawsze chodziłaś jak słoń.

Muszę już iść, Camilla.

Ja też. Freddiego do żłobka,
potem dzieci w Poplar,

których wyjścia na świat
nawet ty, mamo, nie powstrzymasz.

Czy można tu dostać The Times?

Zazwyczaj jest dzień później -
różnica czasu z centrum Londynu.

Położne!

Po co wciąż przychodzą
i nie zostawią nas w spokoju?

Pani Saint?

Ty miałaś tu nie przychodzić!

- Co pani robi?
- Muszę ją umyć, wszystko wysterylizować.

Nie ufam wodzie z kranu, jest niebezpieczna.
Lepsza jest ta z rzeki.

- Nie z tej.
- Woda jest za gorąca, poparzysz ją.

Muszę ją umyć.

Doleję trochę zimnej
i zaraz przyniosę.

Zostań z nią.
Wezwę doktora Turnera.

Zajmijmy się Rose.

Fred chciałem przeprosić.

Byłem chyba wczoraj niegrzeczny.

Z tego, co słyszałam,
to nie mnie powinieneś przepraszać.

Choć skoro trzeba
i parafianin potrzebuje wsparcia...

Nie ma żadnego parafianina.
Mam dwie lewe nogi.

Nie umiem tańczyć.

Myślałem, że wam nie wolno kłamać.

Trixie może wybierać w chłopakach.

Jestem oczytany, lubię wypić piwo,
mam sweter i weekendową kurtkę...

...ale tancerz ze mnie żaden.

Spotkajmy się w Domu Kultury,
punkt szósta.

To jest uczennica, Wells.
Kończy u nas praktyki.

Zbadaj brzuch, żeby wyczuć
położenie i pozycję dziecka.

Nie! Chcę być badana
jedynie przez prawdziwą położną.

- Oczekiwałam najlepszej opieki!
- Studentki muszą się uczyć; będę nadzorować.

Żądam wyszkolonej położnej.
Przynajmniej tego oczekuję.

Zostaw nas na chwilę.

Wiem, jak to jest -
stracić coś cennego.

I czy pani w to wierzy czy nie,
jest pani w najlepszych rękach.

Wszystko robiłam, jak trzeba.
Wtedy.

Jadłam, jak trzeba,
spałam, jak trzeba...

nawet pod koniec nie dźwigałam.

Ponoć za późno wezwałam położną
i dlatego urodziła się martwa.

- Nieszczęścia się czasem przytrafiają.
- A jeśli przytrafi się znowu?

Przyszłam tu dla bezpieczeństwa, dlatego
proszę o badania, ale nikt mnie nie słucha.

No to zobaczmy, co słychać u dziecka.

Kopnęło!

Mówi, żeby nam pani zaufała.

Zgadała się z moją matką.

Rozmawiały.

Źle nam życzy z Rose.

Przynosi bakterie. Takie wyjątkowe,
co tu zostały z czasów wielkiej zarazy.

O kim pani mówi, pani Saint?

- O tej siostrze, co przynosi zło.
- O siostrze Julienne?

Dlatego moje dziecko musi być czyste.
Nad rzeką będzie bezpieczna, jak...

...jak Mojżesz.

Musi ją stąd siostra zabrać.
Nie się tu nie zbliża. Proszę.

Kto to? Kogoś tu przyprowadziła?

To dr Turner.
Odwiedza wszystkie położnice.

Pani Saint, nic się nie dzieje.

Dzień dobry, pani Saint.

Proszę poczekać w pokoju obok.

Nie ma żadnego powodu do niepokoju.

Dałem jej środek uspokajający.

Jest stabilna, ale pilnie potrzebuję
konsultacji z innym lekarzem.

Czy to może być psychoza poporodowa?

W najgorszym wypadku - tak.

Chyba rozmawialiśmy, siostro.

Pani Saint, to coś więcej,
niż tylko niepokój.

Pańska żona wykazuje oznaki paranoi.

To rzadkie, ale mogą to być
zmiany hormonalne wywołane porodem.

Zauważył pan jakiekolwiek
zmiany w jej zachowaniu?

Musimy to wiedzieć, panie Saint.

Nie ma się czego wstydzić.

To moja Pam!
Nic jej nie jest.

Załatwię konsultację psychiatryczną.

Lekarz od wariatów?
O nie, do takiego nie pójdzie!

Więc on przyjdzie do niej. Dzisiaj.

A przy jakichkolwiek oznakach niepokoju
MUSI pan do nas zadzwonić.

Później jeszcze wpadnę.

Dziękuję, do widzenia.

Dr Hatton przyjdzie wieczorem
do pani Saint.

Biedaczka.

My też mamy spotkanie.

Agencja adopcyjna
będzie z nami rozmawiać.

Przyjdą do domu, by sprawdzić, czy jesteśmy
"odpowiednimi i porządnymi osobami".

Chyba nasza praca o tym świadczy?

Interesuje ich chyba,
jakimi ludźmi jesteśmy poza pracą

i dom, jaki możemy dać dziecku.

Proszę, bądź idealny.

Fred?

Muzyka! Światła!

Fred i Ginger - do usług!

Lewa stopa w przód, prawa - w bok

i przyciągamy do niej lewą.

- Przepraszam.
- Kontakt wzrokowy - wtedy stopy są nieważne.

W walcu chodzi
o poczucie bezpieczeństwa.

Ten taniec mówi:

"Trzymam cię w objęciach, najdroższa,

wszystko jest w najlepszym porządku".

Chodzi w nim też o to,
żeby nie deptać pani po palcach!

Gadasz głupoty. Dość!

Nie wpuszczaj go;
próbował mi coś dać, ale wyplułam.

To lekarz! Chciał ci pomóc!

Nie! Ty musisz mi pomóc!

- Nie chcę, żeby tu ktoś przychodził.
- Tylko sprawdzają, czy wszystko dobrze.

- Chcą ją zabrać!
- Przestań! Proszę cię.

Wszystko będzie dobrze.

Przyniosę ci rybę z frytkami, co?

Wszystko jest w porządku.

W końcu załapałem!

To tylko pierwsze skurcze.

Jeszcze nie czas podnosić kurtynę.

Nie dostanę swoich kwiatów?

Rano.
W nocy zabierają zbyt dużo tlenu.

Przypominają mi dom.

I czuję się jeszcze bardziej samotna.

Nie jesteś sama. Masz mnie.

Będziesz przy mnie, gdy się zacznie?

Proszę, siostro!

Pewnie, że będę.

Siostro Lee!

Masz przygotować kobiety do porodu,
nie składać prywatne obietnice.

Pacjentka powinna czuć wsparcie.

Nie zapominaj, że pracujesz na zmiany.
Za godzinę twoja się kończy.

- Chętnie zostanę dłużej.
- Nie angażuj się w cudze życie.

Czy nie dlatego odeszłaś
od położnictwa domowego?

Byłaś na moście?

Tak. Staruszki kochają spacerki.

Z towarzyszeniem romantycznej muzyki?

Nie urodziłam się wczoraj.
Widziałam cię z Tomem!

To nie to, co myślisz.

A przynajmniej co myślę, że myślisz.

Nie rób ze mnie idiotki.

Boli mnie, że tak uważasz.

Kurczę! Dobra:
uczyłam Toma tańczyć.

Dla ciebie.

Chciał zrobić ci niespodziankę.

A żeby romans miał pazur, był tam Fred.

Oboje z Tomem wręcz
nie mogliśmy się mu oprzeć.

W ogóle, z całym szacunkiem,
Tom nie jest w moim typie. Ani trochę.

Co to ma znaczyć?

Pomijając fakt,
że jest w tobie zadurzony,

pewnych rzeczy mu brakuje,
a znów innych ma w nadmiarze...

jak dla mnie.

Pamela? Już jestem!

Nie!

- Dobranoc, siostro.
- Dobranoc.

Siostro, pomóż mi!

Chyba odeszły mi wody.

Czemu mnie nie wezwałaś?!

Połóż się na plecach, Faye.

- Chcę siostry Lee! Miała ze mną być.
- Wszystkie tu pani pomagamy.

Zafiksowała się na rzekę,
że niby woda stamtąd jest bezpieczniejsza.

Dokąd chodzi? Jakieś ważne miejsce?

Jest takie molo w środkowym porcie.

Powiedz doktorowi, gdzie jesteśmy.
Zostań tu, może wróci!

Siostro, przodująca pępowina.

Co to znaczy?

Trzeba cię zoperować.
Dziecko ma kłopoty.

Zawiadomcie chirurgię,
że mamy wypadnięcie pępowiny!

Proszę, siostro, nie zostawiaj mnie!

Dziecko naciska na pępowinę.
Trzeba zmniejszyć ucisk. Uklęknij.

Świetnie! Kolana na łóżku
i oprzyj się na łokciach.

Nie mogę znów stracić dziecka!

- Nie stracisz.
- Szybko!

Prosto na salą operacyjną.

Nie zostawiaj mnie, siostro!

Siostro Lee, skończyłaś pracę.

Boże mój! Pamela!
Co ty wyprawiasz?

- Mam już mleko!
- Złaź natychmiast!

Nie zbliżaj się do nas!

Cicho, Rose. Będziesz czysta.
Będziesz bezpieczna.

- Pam, ostrzegam cię!
- Nie!

- Ma moją córkę!
- Dlatego musimy być bardzo ostrożni.

Prosiłam cię!
Czemu nie dasz nam spokoju?

To te zarazki!
Wniosła je z sobą, jak wilki!

Przestraszyłaś Rose.

Nie ja. To ty i ta...

ta rzecz ją przeraża. To ona!

Mój welon? Zdejmę go.

Nie chcę jej straszyć.
Ani ciebie.

Ty jesteś jej matką,
to ty ją chronisz.

Chcesz wziąć mnie podstępem!

- Przyszli ci pomóc.
- Nie, przyszli ją zabrać!

Chcą, żebyście ty i Rose
były bezpieczne.

Płacze, słyszysz? Bo ci nie ufa!

Płacze, bo jej zimno.
Spójrz na nią, Pamelo!

Jest za słaba, żeby być na dworze.

Pomożemy ci z siostrą Miller.
Pomożemy Rose.

Nie mogę. Muszę ją umyć.
To przez zarazki!

Nie w rzece. W ciepłej kąpieli.

Zrobimy to, weźmiemy ją do domu.
Chcesz iść do domu? W bezpieczne miejsce?

Żeby Rose była bezpieczna?

Szybko, ogrzej ją swoim ciałem.

- Siostro!
- Nie! Pamela!

Wszystko będzie dobrze.

To się skończy, obiecuję.

Wezwij karetkę.

Cierpi na psychozę poporodową.

Przyjęto ją do Bow House.

Co, do wariatkowa?

Była szczęśliwa! Chciała tego dziecka!

- To się nie zmieniło. Wyzdrowieje.
- Chciała skrzywdzić nasze dziecko!

Jak matka może zrobić coś takiego?

Pokażę ci, jak karmić Rose z butelki.

Weź ją.

Nie skrzywdziłabym jej!

Chcę ją z powrotem!

Nie uważałam cię za tancerza.

To dlatego, że nigdy
nie wymiatałem z tobą po parkiecie.

Z moją staruszką
wygraliśmy turniej tańca.

Brakuje mi tego.

Tańca, a przede wszystkim - jej.

Miło było znów posłuchać muzyki.

To bardzo nieładnie grać na uczuciach.

Tę historię z parafianinem...
wymyślił sobie.

Wstydził się powiedzieć ci,
że nie umie tańczyć.

On za tobą szaleje.

Ma chłopak potencjał.
Ukryty, ale gdzieś tam jest!

Umarło, prawda?

Masz synka, Faye,
który wrzeszczy wniebogłosy,

i ma po dziesięć idealnych paluszków
u rączek i u nóżek.

Nie do wiary, że ci nie powiedzieli!

Gdzie jest? Chcę go zobaczyć!

Miałaś operację,
musisz dojść do siebie.

Proszę!
Poprzedniego nie mogłam przytulić.

Chciałabym, ale przepisy szpitalne
nie pozwalają.

Nawet nie wolno mi tu być.

Całe Poplar byśmy tym wykarmiły.

Możemy trochę odłożyć?

Pan Saint w kuchni radzi sobie
tylko z otwieraczem do puszek.

Wezmę to dla niego.

Wolałabym to dać jego żonie.
To ona cierpi!

Wszyscy ucierpieli, siostro Franklin.

Na szczęście dziecko jest u ciotki
i nie pamięta tych zdarzeń.

Ale na jak długo?

Chlorpromazyna leczy psychozę
ale nie pomaga na ciężką depresję.

Miejmy nadzieję,
że elektrowstrząsy coś dadzą.

Gdy pracowałam na psychiatrii,
tylko to aplikowano pacjentom z depresją.

Timothy jest szczęśliwym dzieckiem;

mamy nadzieję, że widać po nim,
że miłość panuje w naszym domu.

Nasi podopieczni
raz już zostali opuszczeni.

Chcemy, na tym razie się skończyło.

Nigdy nie opuścilibyśmy dziecka.

Czym się pan zajmował
od kwietnia 1945 roku

do grudnia roku bieżącego, doktorze?

Pańska historia służby wojskowej i pracy
jest bardzo niedokładna.

Byłem... ranny.

Może pan podać jakieś szczegóły?

Wolałbym nie.

- Patrick!
- Nie widzę tu związku.

Był pan zwolniony z wojska.

Proszę zrozumieć.
To był koniec wojny.

Byłem w Korpusie Medycznym,
ratowałem życie ludziom na froncie. Ja...

Był pan pacjentem Wojskowego
Szpitala Psychiatrycznego w Northfield

przez pięć miesięcy.

Z rozpoznaniem: nerwica wojenna.

Wojna mnie zniszczyła.
Zbyt dużo śmierci wokół.

Wydobrzałem. Jestem wyleczony.

Oboje potrzebowaliśmy ogromnej siły.

Dziecko powinno trafić do domu,

gdzie prawda i zaufanie
są na pierwszym miejscu.

Jak mogłeś mi nie powiedzieć?!

- Nie sądziłem, że przekopie mój życiorys!
- Ma nam dać dziecko!

Musi wiedzieć, z kim będzie żyło.
I ja również!

Co ci się stało?

Nie potrafię o tym rozmawiać.

Jeśli myślisz, że o tym zapomnimy,
to mnie nie znasz.

To nie może stać między nami.

Radzę sobie z tym,
odsuwając to w cień.

Jak możesz leczyć innych,
skoro nie możesz uleczyć się sam?

Panie Saint?

Może odwiedziłby pan Pamelę?

- W wariatkowie?
- To nie zakład dla obłąkanych.

Ciszej trochę!

Że co niby, nie ma tam świrów?

Są tam ludzie leczeni z chorób psychicznych
przez lekarzy i pielęgniarki, nie dozorców.

To nie miejsce dla porządnych ludzi.

Oni są chorzy, proszę pana.

Zasługują na podobne zrozumienie,
jak chorzy fizycznie.

Pańska wizyta pomoże jej w zdrowieniu.

Nie stracił pan córki.
Nie straci pan żony.

Cześć, malutki.
Musisz kogoś poznać.

Mogę w czymś pomóc?

Tak. Mam przeogromną prośbę.

Proszę być bardzo ostrożną.
Delikatnie.

Naprawdę jest mój?

Każdziutki gram.

Ostrożnie.

Śliczny jest.

Rozumiem, że musiałeś tańczyć z Patsy,

co mimo jej niezaprzeczalnego uroku
wymagało ogromnej odwagi.

Chciałem cię uszczęśliwić.

Byłoby zbrodnią zaprzepaścić wyniki.

Kończę o piątej.

To bez sensu.

Mogę stać przed kościołem czy szkółką
wygłaszając kazanie dla setek ludzi, ale...

...ale jeśli to o mnie chodzi, to...

Chciałbym umieć cię zauroczyć,
ale nie umiem nawet...

Cicho bądź.

O pewnych sprawach
musisz przestać rozmyślać...

...i zacząć je robić.

PAMELA SAINT
- nic doustnie -

Podpisz tu.

Żeby zwykły twarożek
był takim wyzwaniem...

Ja spróbuję.

Gdy zmęczy cię pielęgniarstwo,
mam wakat na miejscu otwieracza słoików.

To by mogło być fajne. Przynajmniej
będę obecna od początku do końca.

Oczywiście - bez degustacji.
Prawa degustatora zachowuję dla siebie.

Dlaczego opieka jest tak niedoceniana?

Mam na myśli szpital.

Chyba najlepiej robiłabym,
traktując pacjentów jak obcych.

W przyszłości pojazdy będą tak szybkie,
że mijany świat będzie niewyraźną plamą.

Ale zawsze można iść, siostro Lee...

...jeśli chcemy widzieć, co nam umyka.

Mam śmietankę!

Lady Browne?

Wszystko dobrze?
Jakaś pani bladziutka.

Tutejszego powietrza nie można
określić mianem leczniczego.

Do jakiej szkoły poślecie Freddiego?

Słucham?

Nigdy nie jest za wcześnie.

Już rozumiem.

Rozumie pani zapewne, że nie stać nas
na prywatną edukację Freddiego,

ale spore nadzieje wiążemy z gimnazjum.

Poniekąd rozumiem ograniczenia, które
moja córka narzuciła sobie poprzez ten mariaż,

ale żeby potrzeby mego wnuka
były tak źle zaspokajane!

Kocham ich.

Miłością nie da się żyć.

- Nie da się żyć bez niej.
- Camilla...

Niech mówi!

Moglibyśmy oszczędzać.

Byłoby nas może stać na czesne
i wysłanie go do internatu.

Camilla, później o tym porozmawiamy.

Mogliby wychowywać go
zdystansowani, chłodni ludzie,

wymagający, by był zdystansowany i chłodny
i nie płakał do poduszki.

Ale niezależnie od tego,
co o nas mama sądzi...

...wierzymy, że damy mu
najlepszy start do życia,

bo będzie wiedział, że jest kochany.

Obawiam się, że miała mama rację.

Najlepiej byłoby mamie w hotelu.
Przepraszam.

Pani Morecombe jedzie rodzić.
Proszę uzupełnić jej kartę.

Oczywiście.
Siostro?

Niestety muszę złożyć wypowiedzenie.

Przykro mi.
Podziwiam to, co tu robicie.

Ale wiem, że...

muszę mieć możliwość siedzieć
z pacjentką całą noc, jeśli trzeba,

albo niezwłocznie do niej iść.

Mam potrzebę opieki, nie mogę jej
wydzielać czy zamieniać na wydajność.

Nigdy tak nie robiłam.

Pa, malutki.

Babcia narobiła trochę zamętu, prawda?

Widzi pani? Ma pani wrodzony talent.

Wrodzony talent mam do koni.
Obie strony znają swoje miejsce.

Lady Browne, może usiądziemy
i spróbujemy to wszystko rozwiązać?

Dom Nonnatusa, położna przy telefonie.

Peter!

Pamelę nadal poddawano terapii

równie niezgłębionej jak mózg,
któremu ją aplikowano.

Jak przewód zasilany
przez tę samą elektryczność

zaczęła rozświetlać się,
zaczęła powracać.

Ale wciąż była rozdzielona
ze swym dzieckiem.

Byliśmy tylko my dwoje, tańczący
w rytm rzeki - i Ella Fitzgerald!

Jakie to romantyczne!

Choć muszę napchać sobie waty w buty,
żeby chronić palce.

Daj spokój, wciąż mam siniaki.

To prawda? Wracasz, tak porządnie?

Brakuje mi East Endu.

Tylko East Endu?

Jazda rowerem po bruku
jest świetna na nogi.

Niekończące się rozmowy przy herbacie,
dźwiganie torby jak dzień długi,

- tych wszystkich drobiazgów.
- A nas?

Nie mówiłam? Was najbardziej.

Rozmawiałaś z chirurgami?

Nazywają to "zamkniętym przypadkiem".

Badania wykazały
złośliwe guzy w żołądku,

wątrobie, śledzionie i tak dalej.

"Nic nie da się zrobić".

Takie proste słowa.

Camillo...

Mieć takie bóle i nic nie powiedzieć!

Śliczne jest to, co robisz.

Może nie powinnam tego robić.

Zdaje mi się, że robię postępy, ale...

...tak naprawdę nic nie robię.

Nawet jeśli nie mogę dać jej tego sama,
to świadomość, że jest jej ciepło...

Zostawię cię już, Pamelo.

Nie! Zostań jeszcze.

Skończyłam czapeczkę. Pokażę ci.

Masz innych gości.

No, weź ją.

Potrzebuje cię.

Oboje cię potrzebujemy.

Niewidoczne rany
leczą się najtrudniej,

ich zasklepianie się
zależy od miłości innych,

cierpliwości, zrozumienia
i kruchego daru czasu.

Tłumaczenie: titi

Synchro i drobne poprawki: Peterlin

www.facebook.com/ProHaven