All language subtitles for Laura Mulvey, Peter Wollen - Riddles of the Sphinx (1977)1

"Unha narrativa daquilo que desexa
o que desexa ser." Gertrude Stein

1- P�xinas iniciais
2- Laura falando 3- Pedras

4- A historia de Louise
contada en trece planos

5- Acr�batas 6- Laura escoitando
7- Puzzle final

Cando est�bamos planeando
a secci�n central deste filme,

sobre unha nai e o seu fillo,

decidimos usar a voz da Esfinxe
coma un narrador imaxinario

porque a Esfinxe representa,

non a voz da verdade,
non unha voz para responder,

sen�n o oposto:

unha voz interrogativa,
unha voz que presenta un enigma.

O mito de Edipo asocia
a voz da Esfinxe...

... coa maternidade como misterio
e coa resistencia ao patriarcado.

En certo modo a Esfinxe es o personaxe
esquecido na historia de Edipo.

Todo o mundo sabe que Edipo matou
ao seu pai e casou coa s�a nai,

pero o papel xogado pola Esfinxe
a mi�do p�sase por alto.

Edipo partiu cara Tebas,

afast�ndose de Corinto, onde el
ti�a sido criado por pais adoptivos.

A Esfinxe estaba sentada nun cantil
ou piar f�ra das portas da cidade;

preguntoulle a cada home
que pasou unha adivi�a.

Se non pod�an responder, devor�baos.

Despois ela detivo a Edipo cando pasou

e cando el respondeu correctamente,

ela lanzouse desde o piar
e suicidouse.

O mito da Esfinxe tomo unha nova vida
tras as campa�as de Napole�n en Exipto

cando a Gran Esfinxe en Giza foi
revelada de novo a ollos occidentais.

A Esfinxe exipcia � masculina,

pero na s�a cara en branco,
resoante co misterio e a morte,

o espectador poder�a proxectar
a imaxe da Esfinxe grega.

Unha vez m�is, a Esfinxe poder�a
entrar na mitolox�a popular,

na imaxe dos temores
e fantas�as masculinas,

a nai can�bal, parte bestial,
parte anxelical, indescifr�bel.

Edipo � diferente
doutros heroes gregos

porque derrotou ao monstro,
non por forza ou por valent�a,

sen�n simplemente por intelixencia.

Na s�a resposta ao enigma,

Edipo restaurou as xeraci�ns
� s�a orde correcta,

pero ao facelo, caeu nunha trampa.

Na s�a propia vida
desordenounos unha vez m�is

casando coa s�a propia nai.

� case como se Edipo
representase a mente consciente

e a Esfinxe o inconsciente.

O enigma confunde e desordena
categor�as l�xicas,

o monstro � un h�brido

de humanos, animais e aves.

Pero lendo entre li�as,

o mito confirma o sentido das
mulleres de exclusi�n e supresi�n.

A Esfinxe est� f�ra
das portas da cidade,

ela desaf�a a cultura da cidade,

coa s�a orde de parentesco
e a s�a orde de co�ecemento,

unha cultura e sistema pol�tico que lle
asigna �s mulleres un lugar subordinado.

Para o patriarcado, a Esfinxe como
muller � unha ameaza e unha adivi�a,

pero as mulleres dentro do patriarcado
enfr�ntanse a unha serie intermin�bel

de ameazas e adivi�as,

dilemas que son moi duros como
para que as mulleres os solucionen,

porque a cultura dentro da cal
deben pensar non � a s�a.

Vivimos nunha sociedade
gobernada polo pai,

na que o lugar da nai est� suprimido.

A maternidade e como vivila,

ou non vivila,

at�pase na ra�z do dilema.

Mentres tanto,

a Esfinxe s� pode falar
cunha voz aparte, unha voz f�ra.

Hora de prepararse.

Hora de entrar.

Cousas para esquecer.

Cousas que perder.

Hora da comida.

Hora do conto.

Inconexo.

Perentorio.

Mant�ndose.

Seguir mirando.

Como lendo un libro.

Acougo.

Cousas para coci�ar.

Deixando no fondo.

Rebanda de pescado.

Traballo dom�stico.

Descorazonado.

Cargado.

Mantendo a calma.

Mantendo limpo.

Ax�stase como unha luva.

Remordemento.

Cousas para preparar.

Perder o contacto coa realidade.

Pano de coci�a.

Amor narcisista.

Idolatrar.

Tranquilizar.

Perdendo a conta.

Perdendo o control.

Tremendo como unha folla.

Liberaci�n.

Cousas que dicir.

Non hai tempo para as paces.

Non hai tempo para o te.

Tempo para preocuparse.

Non hai tempo que esperar.

Cousas para manter.

Cousas pasadas.

Hora da comida.

Hora do conto.

Mant�ndose.

Seguir mirando.

Como lendo un libro.

Cousas para esquecer.

Cousas que perder.

Sen tempo perdido.

Hora do conto.

hora da cama, g�stalle
quedar no cuarto de Anna,

agardando a que quede durmida
e ordenando os restos do d�a.

Ela a�nda semella precisar o

En dificultades.

Tensa.

Ani�ando.

No ni�o.

Comodidade.

Esforzo.

No peito.

En repouso.

Descansando.

Descansa.

Toma musgo.

Estar preto.

Estar apertada e fendida.

Estar preto.

Ani�ando.

Conformada.

Memoria.

Misterio.

Desposu�da.

Deprimida.

Confiando.

Facer cruz.

Facer d�.

Malhumorada.

Suxeita a conquista.

Obxecto do incesto.

Ani�ando.

Desde o ni�o.

Sangue.

Cr�a.

Do peito.

Acari�ada.

Lastimando.

Sangrando.

Era evidente.

Era tan evidente coma indiferente.

Chocando.

Era claro.

Estar preto.

Era tan simple como doloroso.

Fai o amor.

Fai o d�.

Se casa.

Da nai e doutros.

Misterios.

Ani�ando.

"Si tan s� non me tivese importado",
adoitaba a dicir,

pero me importaba moito.

Import�bame m�is que moito.

Import�bame m�is do que
pod�a atreverme.

Coidado coa porta. Coidado co vidro.

Coidado co lume.

Coidado co neno.

Nunca me importou a calor.

Import�bame a necesidade.

"Era necesario terse preocupado",
adoitaba a dicir,

pero era necesario terse preocupado
m�is que moito?

M�is do que pod�a ousar?

non pode comprenderlle
e facerlle sa�r m�is ao mundo,

Chris sinte que debe
sa�r da casa por si mesmo.

Foi idea dela vivir en

Transformada, gustar�ame confiar.

Poder�a ter chorado.

Poder�a ter morto.

Transformada, desde o fr�o � calor.

A calor.

Pacificou e purificou.

A calidez estaba moi dentro.

Agochada dentro.

La calidez era profunda e moi interna.

O fr�o.

Na labor.

Agochada.

Na tormenta.

Refuxiada.

Nutrida.

A calor.

Estaba dentro.

Estaba agochada.

A calidez estaba moi dentro.

Agochada dentro.

A calidez estaba no centro.

Na calma.

No fr�o.

Por debaixo.

Debaixo.

Debaixo da colcha.

Coidados maternais.

Cubrindo.

A calor.

O fr�o non concedeu nada.

Quen, conxelado suplicou,
non concedeu nada.

A calor consolou.

A calor era necesaria.

O fr�o.

Transformada.

Preocupada.

Poder�a ter chorado.

Nunca morreu.

En repouso.

Da calor ao fr�o.

Conxelada.

Controlada.

Preocupada.

Non hai moito m�is que
dicir, non si?

... todo dito...

Mira.

Tes o meu n�mero, non,
onde Keith?

Ch�mame s� se hai algo.

Todo ben?

Adeus, Anna.

ti�a que buscar un traballo
despois de todo

e atopar gardar�a para Anna.

Na gardar�a co�ece a Maxine,
quen fai a partida m�is f�cil.

Louise est� agradecida por

- Oh, ola!
- Ola.

- Anna.
- Ola, Anna.

Vas de compras con iso?
L�vasme � tenda?

- A tenda?
- Podemos mercar algunhas cousas na tenda.

Podemos xogar f�ra?

Non quero estar aqu�.

Poder�amos sa�r?

Que debemos medir?
Que debemos medir?

Ups!

Vexamos cal � m�is pesado.

Queres entrar na tenda?
De acordo ent�n.

Que me vas vender?

Adeus, meu amor.

Te�o que marchar agora,
te�o que ir traballar.

Vereite m�is tarde,
recollereite despois do t�.

Adeus.

Adeus, meu amor.

Desp�dete. Non te preocupes, coidar�mola.

na mesa de conexi�ns.
Ela non ten permitido

facer chamadas externas, pero sinte
que debe falar con Maxine.

� dif�cil concentrarse cando ela �

N�mero, por favor?

- Ola, Sra. Smith...
- ... extensi�n 510.

Extensi�n 203...

- Al�, quen chama?
- N�mero, por favor?

Transferireina ao n�mero de extensi�n

A extensi�n 506 a�nda
non est� dispo��bel.

T�mome que o n�mero est� ocupado.
Imp�rtalle agardar?

Extensi�n 8...

Gustar�alle esperar na li�a,
intentarei ver a que extensi�n pertence.

Ah, Maxine, ben.
Est� Anna ben?

Oh, iso � un alivio.

Sab�a que ela estar�a ben contigo
unha vez que me fora.

Por iso estou chamando.
Non creo que sexa capaz.

Non, non � iso, � s� que...

Non podo falar agora, ch�mote
cando vaia e recolla a Anna.

Podemos arranxar outra cousa, talvez.
Escoita, debo marchar agora, vale?

Adeus.

S�ntoo. Colgueiche?

Podo re-conectar?

Que n�mero precisaba?

498...

S�ntoo moito.

Produtos Fernbrook...

A extensi�n 222 est� ocupada,
poder� agardar?

Vir�alle ben unha cunca de t�.

Quere mulleres para traballar,
mesmo as precisa,

pero n�galles facilidades e semella

estar castig�ndoas de seguido
por deixar o seu lugar correcto.

De veras debemos pensar ao respecto.

Oh, definitivamente. Tes que pensar niso.

Quero dicir, custa moitos cartos, non?

Que che pasou ent�n?

Ben, ti xa sabes, te�o que
levar � mi�a Ellie � neneira.

Ben, esta ma�� estaba enferma
e non puido logralo,

as� que tiven que ir ata
o outro lado de Londres.

A neneira ten unha amiga, sabes?
E ela le axudouna. Quero dicir,

te�o que baixar a Holloway Road
e custa o dobre do usual.

Deber�an ter unha enfermer�a aqu�,
a compa��a deber�a prover unha.

Ben, deber�an. Digo, far�a
a mi�a vida m�is f�cil se a tivesen.

Non estou segura. Non me gusta
a idea de ter os nenos onde traballo!

Louise, ponlle leite a ese t�.

... g�stame pensar no traballo
como algo separado da casa.

Ben, son suficientemente ricos, non?

Si, seino, pero �
un grande esforzo, non si?

� s� un traballo, non?

Mira cantas outras nais hai aqu�.

Todas te�en fillos pequenos.
Todas te�en problemas para deixalos.

Sei que os te�o.

Odio deixar aos meus,

- Non podo concentrarme no traballo.
- Pero es das que se preocupa.

Ben, non � iso, non si?

Se tes que levar ao teu fillo
� gardar�a antes de ir traballar,

non � estra�o que te po�as como
unha tola cando chegas aqu�.

Ent�n por que foi todo iso?

Coido que algo sobre as gardar�as.

Oh, est� preocupada polo seu fillo?

Si, a ela non lle gusta
deixalo, xa sabes.

Chegando, deix�ndoo noutra parte.

Ela estivo aqu� hai un pouco, pero
estivo falando sobre varios problemas.

Pero est� no correcto.

- Deber�amos ter unha gardar�a aqu�.
- Si.

Temos un xerente de persoal,
mante��molo ocupado.

Oh, si, probablemente s� o fan
para recortar salarios.

Oh, non, non se o sindicato
est� involucrado.

Algu�n deber�a pescudar sobre
que poder�an facer ao respecto.

Creo que Louise deber�a. Digo,
foi a s�a idea en primeiro lugar.

Si, supo�o que depende
de canta xente hai

que ten fillos e precisa isto.

Si, coido que o m�is importante
� pescudar

cantos nenos hai involucrados,
e tam�n as idades,

e logo levalo todo ao sindicato

e ver se poden facer algo
ao respecto coa xerencia.

que Maxine arranxou,
para descubrir m�is ao respecto

da actitude do Sindicato
fronte � campa�a da gardar�a.

De cami�o � reuni�n, elas pararon

El deber�a estar aqu� xa.

Un neno pequeno de cabelo loiro.

Coido que debe vir
a trav�s da pasarela.

Que estabas preguntando
sobre a t�a pequena?

Polo momento, ela est� nunha gardar�a
comunitaria, onde traballa Maxine,

pero me preguntaba se non ser�a
mellor ter a gardar�a no traballo.

Pensaron os sindicatos niso?

Non moito realmente.

Tes sorte de acceder a calquera gardar�a,
xa non digamos unha que che conve�a.

Ola. D�lle isto � t�a nai
e d�lle as grazas por agardar.

Adeus!

As autoridades est�n recortando
na educaci�n de gardar�a, non si?

Si, iso � correcto.

Pode estimular �s mulleres para
esix�rense m�is a si mesmas.

Fixeron os sindicatos algunha vez
algo ao respecto das gardar�as?

Moito non fixeron.

O TUC promove os coidados de gardar�a
para calquera pai que os queira,

pero estamos lonxe diso.

Pregunt�bame se...

Hai algunhas gardar�as
na industria t�xtil

e os sindicatos negocian
sobre o coidado de nenos al�,

pero � unha industria que realmente
depende do traballo das mulleres.

A menos que haxa una acci�n
organizada al respecto,

o sindicato non ter� motivo ning�n para
pensalo, como coa maior�a das cousas.

Temos que facer algo primeiro se queremos
que os sindicatos o te�an en conta.

Como podes facer que a xente vexa
a conexi�n entre mellores soldos

e proporcionar coidados di�rnos?

Ben, o sindicalismo non � s�
cuesti�n de loita salarial.

Tam�n trata de condici�ns
de traballo, ten que facelo.

Nese caso, poder�an os sindicatos
involucrarse en po�er gardar�as?

Eles poder�an.

Todo tipo de preguntas aparecen
con gardar�as no lugar de traballo.

Deber�a permit�rselle �s nais
visitalas durante o d�a?

Deben estar abertas para que as nais fagan
as compras antes de recoller �s crianzas?

Alg�ns sindicatos queren que os xefes
paguen polas gardar�as de empresa,

pero fan que as gardar�as estean
dirixidas por sindicatos e pais.

a amizade con Maxine interveu.

Isto af�ctalle � s�a actitude en
moitos aspectos, compras inclu�das,

despois de todo outra
forma das mulleres de

erros, para que o Sindicato
non acepte o seu caso.

A�nda que ela espera que a campa�a
contin�e desde f�ra,

non pode evitar preocuparse por

Xurdiron preguntas que parec�an
formar un anel enlazado,

cada uno levantando o pr�ximo
ata que liberaron a discusi�n

volvendo ao punto de partida orixinal.

Deber�an as mulleres esixir condici�ns
de traballo especiais para as nais?

Pode una campa�a de coidados atacar algunha
base fundamental da opresi�n das mulleres?

Deber�a concentrarse a loita
das mulleres en asuntos econ�micos?

� o traballo dom�stico produtivo?

� a divisi�n do traballo
a ra�z do problema?

� a explotaci�n f�ra do fogar
mellor que a opresi�n dentro del?

Deber�an as mulleres organizarse
por separado dos homes?

Pode haber unha revoluci�n social na que
as mulleres non xoguen o papel principal?

Como se relaciona a loita das mulleres
coa loita de clases?

� o patriarcado o maior
inimigo das mulleres?

Acaso a opresi�n das mulleres
traballa tanto sobre o inconsciente

como sobre a consciencia?

Como ser�a unha pol�tica
do inconsciente?

Que tan necesario � ser-nai para as
mulleres, na realidade o na imaxinaci�n?

� a familia un obst�culo
para a liberaci�n das mulleres?

� a familia necesaria para
manter unha diferencia sexual?

Que outras formas de coidados
dos nenos poder�a haber?

Son as campa�as de coidados infant�s
unha prioridade para as mulleres agora?

Xurdiu unha pregunta tras outra,

xirando todas na s�a mente sen
chegar a ningunha conclusi�n clara.

Lev�rona tanto � sociedade como
de novo � s�a propia memoria.

Futuro e pasado
semellaba estar p�chaos xuntos.

Ela sentiu unha acumulaci�n de forza

pero ningunha certeza de �xito.

xa non precisa manter a Anna
para ela mesma. Pero ao enviar

a Anna coa s�a nai, Louise atopouse
co seu propio pasado. Elas

Marchemos e te�amos
un bo tempo no xard�n.

Oh, mira, est�n mirando fotos.

Vai e b�talle un vistazo a iso
mentres vou e vexo a fogueira

Agora este.

Oh, esa tam�n � unha bebida encantadora.

Aqu� est�n os tomates.

Isto os far� crecer fermosos e vermellos.

Non queremos tomates verdes, non si?

Non, os queremos fermosos e vermellos.

Alg�ns est�n aqu�, mira.

A� tes, iso �.

Oh, mira eses. Que est�n facendo?

R�pido, r�pido!

Vale, pono a� para a avoa.

Iso �.

E a� hai un pau.

Bota o pau dentro.

Iso �.

- Hai un pau.
- Sopr�molo?

Sopra!

Iso �.

A� estamos!

A� estamos, fermosos e resplandecentes.

Non, non. Ven agora,
quero que me axudes.

Pon m�is papel enriba,
as� xera un fulgor encantador.

Oooh! As� est� mellor.

Moito mellor.

Si.

- Chao, chao.
- Chao, chao.

Adeus.

ambas visitan a Chris no traballo.

El est� a editar un filme
que pensa que lles interesar�

e Louise quere dicirlle
que finalmente acadou

Imp�rtache, s� te�o que
deixar preparado este filme.

Ser� s� un intre, vale?

- Ben.
- Perfecto.

Escoita, Louise,
te�o algo que amosarche.

Tes un espello?

Aqu�.

- Ves?
- Mmh-hm.

- Mira.
- Qu�?

Deber�a estar escrito para o espello.

- Est� tal.
- Vale. Agora mira.

Oh! Non se le no espello.

- Como funciona?
- Maxia.

Non, en serio, � o celof�n.

Act�a como unha especie
de filtro especial.

Pon as letras de novo ao rev�s, para
que aparezan como se estivesen normais.

Sabes, creo que os camelos
son os meus animais favoritos.

G�stame a forma en que o camelo
� m�is grande que esa pir�mide.

E a forma na que o deserto
se estira cara o horizonte.

Creo que � a s�a forma,
todo avultado e folgado,

colgando sobre un vello
esqueleto estartelado.

Xa, creo que estou listo. Comezamos?

Oh, Chris, a prop�sito,
hai algo que quer�a dicirche.

T��oo decidido...

Quero vender a casa.

Oh. Emmm...

Umm...

Ben, se � o que queres.

Pero, que pasa co mercado?

� mal momento para vender, non si?

� un bo momento para min para vender.

- Decid�n que quero desfacerme dela.
- Ben.

Non vas conseguir moitos cartos
por ning�n outro lado, sabes?

Unha vez te�amos cobrada a hipoteca.

Non creo, quero outro lugar.

Quedarei polo momento onde Maxine.

Ela estar� moito m�is preto
e poder�s ver m�is a Anna.

Si, Anna � maior.

Xa non me precisa todo o tempo.

Queres dicir que ti non a precisas?

Ben, de todo modos,
iso � o que decidimos, non si?

Certo.

Comezamos?

� o traballo dunha artista muller?

Se, � tal.

Tr�tase do seu fillo e ela como nai.

Te�o algo de celuloide,
e tam�n te�o algo de v�deo.

Apagarei as luces.

Mary Kelly, re-gravando.

Os diarios deste documento

bas�anse en conversas gravadas
entre nai e fillo,

eses somos eu e o meu fillo,

no momento crucial
da s�a entrada ao xard�n.

As conversas tiveron lugar
en intervalos semanais

entre o 7 de setembro
e o 26 de novembro de 1975.

Conclu�ron de forma natural coa
s�a/mi�a adaptaci�n � escola.

Tam�n neste momento ocorre

unha sorte de ruptura
da unidade di�dica nai/filla

que � evidente nas mi�as
referencias, nos diarios,

sobre a presencia do pai

e no uso dos pronomes do meu fillo,
significativamente nas s�as conversas.

e de diagramas implicados

por exemplo, as marcas conc�ntricas
e os c�rculos nos seus debuxos.

O proceso de marcado � regulado
pola rutina da gardar�a,

de maneira que case todos os d�as os
nenos l�vanlle un traballo �s s�as nais.

Deste modo, estas marcas conv�rtense
o terreo l�xico

desde o cal mapear a "significaci�n"
do discurso maternal.

27 de Setembro.

Sorprendeume ver que estaba chorando
cando o pasei a buscar � gardar�a.

Non pensei en chegar cedo
e el viu marchar aos demais.

Agora � moi suspicaz
cando o paso a buscar.

Non podo perdoarme por iso

porque deb�n telo sabido.

A�nda que, eu pensei, estaba tan
convencida de que el era diferente,

que el era moi soci�bel.

Ao segundo d�a el gritou cando marchei.

As profesoras me fixeron sa�r.

Estaba conmocionada porque Ray
non se anoxou por iso en absoluto

se ben non puiden recollelo
novamente esa semana.

Sally o recolleu os primeiros tres d�as
e Ray pasou por el o resto da semana.

Supo�o que � unha especie de falla
de definici�n de l�mites.

11 de Outubro.

Estiven angustiada toda a semana

pola s�a ansiedade aparente
por volver � gardar�a

e sentinme algo culp�bel por estar lonxe
dando clases a diario ata o m�rcores.

E colleu unha serie de perrenchas
que molestaron a Sally.

O xoves foi o primeiro d�a que o vin

e tam�n me molestou a min.

Cinta 34, Toma 1.

24 de Outubro.

Sorprendeume que el dixese
"Gustoume a escola esta semana".

Polo menos iso est� ben

pero, por que non mellora
desta amigdalite?

Tivo que ir de novo
ao doutor esta semana.

Foi un chequeo moi superficial,
levou aproximadamente un minuto.

S� me fai sentir
m�is respons�bel por el

cando outra xente
non amosa preocupaci�n por el.

Pero supo�o que son tan mala como eles,
cando esquezo darlle as menci�as.

Desteitando a d�ade.

De ambos, nai e fillo,

o momento crucial do "desteite"

est� constitu�do pola intervenci�n
dun "terceiro",

este �, o pai,

consolidando as� a tr�ade ed�pica

quebrando a d�ade imaxinaria

que determinou a inter-subxectividade
da instancia pre-ed�pica.

Esta intervenci�n sit�a ao "terceiro
termo" imaxinario do tri�ngulo primordial,

� dicir, o neno como falo,

e a imaxe paterna da fase do espello

dentro da dominaci�n da estrutura
simb�lica a trav�s da palabra do pai.

� dicir, as palabras da nai
refiren � autoridade do pai

ao que o verdadeiro pai
pode ou non axustarse.

como en so�os, pero tomando
a forma da mascarada,

pechada nun mundo de imaxes
no que cada unha

precisa sentirse protexida
pola mirada doutro para achar

Que significa?
Non podo entender case nada.

Oh... son pensamentos.

Pedazos de pensamentos...

p��oos en palabras...

pedazos de palabras...

que semellan significar algo
e que quero lembrar.

Que hai disto? Que significa?

"Eles fan un suco ou patr�n

no cal ou sobre o cal
outros patr�ns caben

ou son postos sen entrar e son cortados
circunstancialmente para que caiban.

Non o sei, debe ser algo
que copiei dun libro.

Xa vexo o que �.

Ela sinte que estivo vivindo
nun conto de fadas,

o conto de fadas m�is antigo que
co�ecemos, do Val do Nilo.

Coincide con algo

que ela lembra moi claramente
da s�a infancia.

Si. Agora lembro.

� sobre como ela sa�u
coa s�a nai e irm�n pequeno

e como a s�a nai r�a deles
cando dixeron que non ir�an a casa.

A s�a nai acababa de dar a volta
e dobrar na esquina.

Sabes, eu case lembro a mesma cousa.

Lembro sentar na cuneta
e negarme a moverme.

Debe ter sido algo que quer�a
e que a mi�a nai non me quer�a dar,

e un pequeno grupo de xente
reuniuse ao seu redor.

� como cando vas a unha protesta.

Hai un c�rculo de xente
parada mir�ndote

e non sabes en que lado est�n.

S�nteste moi desafiante e memor�bel.

Que hai sobre isto? Cando foi isto?

Foi nun bote, sentada nun tallo
fronte ao mastro,

comendo un pexego
cortado delicadamente en pedazos.

Era un bote grande,

Unha especie de buque naval,

porque ti�a armas e mari�eiros
con cascos con plumas.

Deben ter sido soldados,
un rexemento enteiro deles.

T��alle medo aos soldados.

A min me semellaba que
buscaban culpas en min.

Creo que era porque
quer�an elevar �ncoras.

As� que fun � mi�a cabina
e me mirei no vidro.

S� que no canto de min,
vin ao meu pai cunha pota.

D�xome que vi�a polo peiteado da la.

�a haber unha especie de festival

onde as ovellas ser�an rasuradas

e as perrucas feitas por mulleres.

As ovellas estaban retidas por correas.

Despois o meu pai soprou unha corneta

e os soldados coas plumas
nos cascos vi�eron.

O meu pai pediume que
comezara trenzar a la.

Eu lle dixen, "non podo, estou cansa".

El dixo que deber�a,

ou sen�n enfermar�a a todo o festival
cunha especie de enfermidade,

ou m�is ben, a todos
os homes do festival.

Todos comezaron a amosar
s�ntomas horr�beis.

Crec�anlles branquias
e as s�as v�sceras sa�anse.

Tiven moito medo,

e tomei a lona que ti�a
unha serie de cortes.

O meu pai empezou a ameazarme
para comezar a peitear

pero eu non era capaz.

Despois notei que detr�s
do meu pai hab�a outro home,

que parec�a ser un pobre,

ou quizais alg�n tipo de sacerdote.

El preguntoume se era unha ostreira.

Todo o mundo estaba
entusiasmado por la pregunta,

que todos parec�an pensar
era moi intelixente,

pero eu non sab�a como responder.

Corr�n cara o meu pai

e quiteille a pota que
sosti�a nas s�as mans.

Estaba chea de xoias,
que ti�an unha casca.

Cando as descasquei,

todos os homes comezaron

a rechiar os seus dentes,

pero segu�n sacando as cascas.

Dentro hab�a centos
de sementes de comi�o.

Cando mirei arriba,

Vin que o pobre estaba usando
un tocado de plumas,

como un xefe indio,

De repente dinme de conta que todo
o tempo, estiven usando un veo.

Desgarreino.

e tireille as sementes de comi�o
ao pobre, vestido como un xefe indio.

Deformouse e desapareceu.

S� quedaba o meu pai.

Sentinme perplexa.

Despois dixo,

"Debes recibir a comu��n en Pascua".

Dinme de conta que
era M�rcores de Cinsa

e pensei que deb�a ser a mi�a nai,

se ben sab�a que ela estaba morta.

Tiven un sentimento de x�bilo

e en voz alta ordenei

que todas as propiedades do meu pai
deben ser vendidas en poxa.

Todas as mulleres lanzaron
as s�as perrucas e gritaron...

"Bravo! Ben feito!"�

Desamarraron �s ovellas

e sacaron os cascos dos militares.

Non lembro moito m�is

excepto que bailaba
na cuberta do barco

fronte a unha tea de lona.

hab�a cores e bandeiras.

Cando mirei ao mar,
semellaba feito de seda.

Que significa iso? Preg�ntome.

Non sab�a exactamente.

Por iso o escrib�n.

Esperaba entendelo as� m�is.

Supo�o que ten unha
textura de significado.

un desv�o a trav�s destes textos,
enterrados agora en vidro,

cuxo enigm�tico gui�n l�mbralle
a unha historia esquecida

e ao poder dunha linguaxe diferente.

Ela lembraba ter lido
nalgunha pasaxe dun libro

que xa non pod�a rastrear,

palabras que a golpearon no seu momento
e que agora trataba de reconstru�r.

Escritas na tapa estaban as palabras
"A anatom�a xa non � o destino",

e dentro, cando a abriu,

atopou a figura da Esfinxe grega
cos seus peitos e alas plum�feras.

Ela sacouna da caixa
para mirala m�is de preto.

Mentres o fixo,

semellaba que os seus beizos mov�anse

e que dic�a frases nunha linguaxe
que non pod�a comprender,

excepto por tres palabras
que repetiu moitas veces:

Capital, Demora e Corpo.

Substitu�na na caixa
e pechou a tapa.

Ela pod�a sentir os seus latidos.

O ritmo das frases
non era o correcto

e sentiu que hab�a algo
espec�fico que estaba esquecido.

Intentou imaxinar a escena como
o escritor talvez o fixera.

Ter�a estado a caixa almofadada

cun material acolchado,

pregos de coiro,

negro ou vermello,

abotoado ou bordado?

Cal ser�a o patr�n do bordado?

Imaxinou unha rede intricada
de formas curvas, puntos entrelazados,

coma os gabi�ns n pantano
onde, segundo Bachofen...

o primeiro matriarcado naceu,

ou os rizos de vello pubiano
desde os que, segundo Freud,

as mulleres teceron o primeiro veo.

De que tipo de material
foi esculpida a Esfinxe?

Suave como a cera ou duro como �gata?

Antigo como o �mbar
ou moderno como a baquelita?

Eran as plumas reais,

trenz�ndose baixo o seu coidadoso
toque como ondas superpostas?

O que sexa que ela esquecera,

era de seguro algo central,

con m�is peso, non un detalle
de dese�o ou manufactura.

Pod�a ela saber o nome da
linguaxe falado pola Esfinxe?

Mentres m�is trataba de lembrar,
mais divagaba a s�a mente,

perdendo o f�o da reconstruci�n l�xica

e volvendo a imaxes
da s�a propia infancia.

Ela lembraba como,
cando era moi pequena,

a s�a nai levantouna
para levala no colo

e como flotara no seu berce
ata quedar durmida.

Lembrou o sentimento de triunfo
cando o seu pai deixou a casa

e o presentimento s�bito
de separaci�n que seguiu.

Houbo unha vez en que ela abriu
un caix�n cunha pequena chave

e atopou un pedazo de coral e unha
placa que se volvera verde escuro.

e lembrou unha ma�� indo
� habitaci�n da s�a nai

e atopando ao amigo da s�a nai
durmindo xunto ela,

e repentinamente entendeu algo

que a s�a nai intentara explicar

e sentiu unha onda de p�nico,

mentres pensaba que
estaba sendo abandonada.

Pensou que a s�a nai estar�a furiosa,

pero sorriu,

e, cando sa�u da cama,

notou as formas do arco do seu p�

e o seu calca�o e
a parte de atr�s das polpas.

Estivera debuxando acr�batas,

traxectorias do corpo
e mostrar de destreza e balance.

Xa non os v�a
como pioneiros do ideal,

sen�n como corpos de traballo,

usando a s�a forza de traballo
sobre o seu material.

Estaba fascinada pola diferencia
entre o sentimento do esforzo corporal

e a tarefa de debuxar e escribir,

xestos rematados por si mesmos,
no seu propio produto,

dando un falso sentido de facilidade

que ning�n acr�bata pod�a so�ar.

Capital, Demora e Corpo.

Reemprazouno na caixa e pechou a tapa.

Pod�a sentir o seu latido.

Sentiuse mareada co �xito,

como se despois de traballar a diario
para previr unha reca�da na s�a

humanidade pr�stina,
finalmente ti�a o que quer�a.

Estremeceuse.

De pronto sentiu unha voz,

moi suave, que vi�a da caixa,

a voz da Esfinxe,
cada vez m�is forte,

ata que puido escoitala claramente,

e ela soubo que nunca
estivera completamente muda

e que a escoitara antes,
toda a s�a vida,

desde que entendeu
que era una rapaza.

A voz era tan familiar
e con todo tan f�cil de esquecer.

Ela sorriu e, na s�a mente,

lanzouse a si mesma ao aire.

nun xerogl�fico social.

Despois, tratamos de descifralo
para descubrir o segredo...

Para o patriarcado, a Esfinxe, como
muller, � unha adivi�a e unha ameaza.

Pero para as mulleres,
vivindo baixo o patriarcado...

Para o patriarcado, a Esfinxe, como
muller, � unha adivi�a e unha ameaza.

Pero as mulleres no patriarcado

enfr�ntanse a unha serie intermin�bel
de ameazas e adivi�as,

dilemas que son duros
para que as mulleres os solucionen,

porque la cultura a trav�s
da que pensan non � a s�a.

Vivimos nunha sociedade
gobernada polo pai,

na que o lugar da nai est� suprimido.

A maternidade e como vivila,
ou non vivila,

at�pase na ra�z do dilema.

a Esfinxe s� pode falar
cunha voz aparte, unha voz f�ra.

Estiven mirando unha illa no espello.

Era unha illa de comodidade
nun oc�ano de sangue.

Estaba solitario na illa.

Estaba apertada.

Era de noite e, na noite,
sent�n o pasado.

Cada gota era vermella.

O sangue � m�is denso que o leite, non?

O sangue vese na seda, ou non?

Vai m�is r�pido.

Derramada. � in�til int�ntalo.

� in�til responder.

Derramada.

V�lvese pega�enta.

O vento soprou na superficie do oc�ano.

Sangrou e sangrou.

A illa era un eco do pasado.

Era unha illa de comodidade,
que desaparec�a...

mentres brillaba no espello.