All language subtitles for A.Diary.For.Timothy.1945.720p.BluRay.x264-@lubokvideo

Isto é o BBC Home Service.
Bo día a todos.

Velaquí a primeira nova de hoxe,
domingo 3 de setembro,

lida por Frederick Allen.

O quinto aniversario da nosa entrada
na guerra amence con máis novas

de derrotas alemás
no oeste, leste e sur.

A fronteira belga foi cruzada
por dúas avanzadas americanas...

Iso foi o 3 de setembro de 1944,
cando naciches.

A etiqueta do teu berce dicía
'Timothy James Jenkins'.

Nado nun asilo preto de Oxford,
Inglaterra,

ben agradábel.

Naceron milleiros de bebés
ese mesmo día,

e ti es un deses afortunados.

Estás vivo, tes saúde.

Tes pais que coidan de ti.

Se tiveses nacido en Holanda,
durante a guerra, ou en Polonia,

ou nun barrio pobre
de Liverpool ou Glasgow,

sería outro conto.

Así e todo, estás en perigo.

Estás en perigo, Tim!

Arredor de ti está a librarse
a peor guerra xamais coñecida.

Cando te uniches a nós, levabamos
exactamente cinco anos de loita.

Odiabámola, pero seguiamos aí
para salvarmos a pel.

E tamén porque tiñamos
un sentimento moi fondo

de que estabamos a loitar por ti.

Por ti e por todos os outros bebés.

Ti non sabías nada disto, claro.
Como podías sabelo?

Pero ti eras parte da guerra,
mesmo antes de teres nacido

Xa ves, unha guerra total.

Todo o mundo estaba nela.
E ela por toda parte.

Non soamente no campo de batalla,
tamén nos vales,

onde Goronwy o mineiro leva as súas
propias armas á súa propia fronte de guerra,

nunha paisaxe que non é
precisamente bonita.

Se ollas para a campiña inglesa
—que é ben fermosa—

poderás ver a Alan,
o granxeiro.

Pasou os últimos cinco anos de guerra
recuperando a terra e facéndoa fértil.

Ten loitado contra as forzas
da natureza toda a súa vida.

E agora,
cun inimigo mortal entre nós,

ten que loitar con máis forza ca nunca.

En Londres, Bill o maquinista mira
o seu campo de batalla, alí fóra.

Xa non ten que levar
turistas á costa,

pero si o carbón, as colleitas,
a munición dos combatentes,

alí onde o precisen.

Goronwy, Alan e Bill,
todos loitan ao seu xeito.

Pero se miraras dentro
da sala dun hospital, Tim,

verías algúns dos homes
que deron co inimigo de forma directa,

civís feridos polas bombas,

ou soldados feridos en terra,
ou mariñeiros no mar, ou aviadores...

Non como os verás un día,

sucando o ceo
a 500 millas por hora,

senón deitados,
fracturados e inmóbiles.

Este piloto,
por exemplo, Peter Roper,

caeu en Francia
e ten a perna enxesada.

Agora debe repousar mentres sinte
os avións doutros pilotos por riba del.

Toda esa xente, Tim,
estaba a loitar por ti...

...aínda que non o sabían
con exactitude.

E agora, Tim,

ensinarémoste un anaco da historia
nos teus primeiros días na terra.

O comezo da túa vida.

O final da nosa guerra en Europa.

No tempo en que naciches,
estabamos a invadir o país inimigo

e ten por seguro
que batemos nel,

coa esperanza de que todo
rematase antes do Nadal.

Houbo un tempo
en que estaba por todas partes.

Colocáramos minas e arame
en todas as nosas costas.

Mais hoxe sentímonos seguros abondo
como para quitalas,

de xeito que un día poidas correr
pola praia sen rebentar en pedazos.

Centro.

Daquela nada se interporá
entre ti e o mar.

Aquí está a túa primeira aventura,
chegas a casa no coche:

17 de setembro,
para ser preciso.

O mesmo domingo en que os nosos bombardeiros
remolcaban os planeadores a Arnhem.

Isto, ao noso ver,
foi o golpe final para a vitoria.

Agora estás na casa
coa túa familia.

Pero hai alguén moi importante
que non está. O teu pai.

Verás, Tim, máis dun millón
da nosa xente loitaba no estranxeiro,

e teu pai era un deles.

Aquí estamos, meu rei.

Entón, xusto a hora de te deitar,

escoitamos aquilo que levabamos tempo
querendo escoitar.

A radio contounos:

'Un forte continxente do
1º Exército Aerotransportado Aliado'

'aterrou este serán en Holanda.'

Durante cinco anos, Tim,
tivemos que vivir a escuras.

Pero este serán,
por vez primeira,

só precisamos apagar as rúas.

Máis cómodo e alegre, dende logo.

A menos, xaora,
que sobrevoen bombardeiros.

Esta é a casa de Bill,
o maquinista.

Esta noite estivemos a ver cos cativos
un filme que fixen hai tempo,

tirado cando estabamos a limpar
a granxa, no comezo da guerra,

cinco anos atrás.

Tiven que chamar uns enxeñeiros para
detonar todos os vellos toros das árbores.

Espero que ti nunca teñas
que sentir este son, Tim.

Por certo, se non tivese
sido pola guerra

creo que non deberíamos
telo feito.

En fin, a xente segue cos seus traballos.

Bill na súa máquina.

Alan na súa terra, combinando métodos
tradicionais con outros máis novos.

E Peter Roper, facendo por recuperarse
para voltar á batalla.

Outra vez estas malditas pílulas, Irmá?

Son só dúas por día, Sr. Roper.

Pois xa lle vai chegando.
Estou practicamente recuperado.

- Mira isto.
- Pinta ben.

Pódeme conseguir unha cervexa
para baixar isto?

Sr. Roper...

Vexamos...

Ano de nacemento, 1916.

Recrutado no 41...

- Foi en febreiro ou en marzo, madre?
- Febreiro.

E ti non o sabías, nin podías sabelo.
Nin che importaba.

A salvo, no teu carriño.

Pero escoita, Tim.
Escoita isto.

'Uns 5 km ao oeste de Arnhem,'

'nun espazo de 1,500 iardas por 900,'

'nese último día,'

'Vin os mortos
e os vivos.'

'Aqueles que loitaron arreo
e levaron fe á túa casa,'

'e aqueles que aínda loitan,
magnificamente.'

'Eles foron os últimos de todos.'

'Vinos por última vez onte pola mañá
mentres escorregaban cara a Nimega.'

'Camiñaran ás apalpadas,
enlamados, dende Arnhem,'

'dez millas ao norte,'

'e nós andabamos a preguntarnos
se alguén vira a este ou aqueloutro.'

'Todo o mundo quería saber
a canto ascendía o último reconto.'

'Iso foi onte pola mañá.'

'A última hora do serán anterior,

'soubemos que o que quedaba
da 1ª División Aerotransportada'

'había marchar esa noite.'

'Se cadra debería recordarlles que estes
eran homes dunha valía extraordinaria.'

'Estiveron por nove días
neste pequeno espazo do que falaba,'

'sendo bombardeados
e ametrallados'

' por todas partes.'

'Os últimos tres días
quedaran sen auga,'

'unha pouca munición
e comida reducida a case nada.'

'Por sorte, ou por desgraza,
choveu,'

'e apañaron auga nos cascos
e beberon.'

'Isto último nunca foi mencionado.
Eran as Forzas Aéreas, ou non?'

'Eran duros, e sabíano.'

'De acordo,
a auga e a comida non importaba.'

'Dálles algúns alemáns para matar
e mesmo 1 posibilidade entre 10,

'e xa se amañarán
dalgún xeito.'

'Os últimos tres días
quedaran sen auga,'

'unha pouca munición
e comida reducida a case nada.'

'Por sorte, ou por desgraza,
choveu,'

'e apañaron auga nos cascos
e beberon...'

Estamos agora a mediados de outubro,

e a guerra, sen dúbida,
non terá rematado para o Nadal.

O clima non nos axuda,

e un terzo das nosas casas
foi danado pola acción inimiga.

Gústache o que está a tocar a señora?

Algúns de nós pensamos
que é a música máis fermosa do mundo.

Mais é música alemá.

E nós estamos a loitar
contra os alemáns.

É algo no que terás que pensar
máis adiante.

Chuvia.

Demasiada chuvia.

Hai humidade mesmo debaixo da terra.

Mira o lugar onde Goronwy
ten que extraer o carbón.

E ti, todo quentiño e adurmiñado
no teu berce ao pé da lareira.

A túa nai escribe unha tarxeta de Nadal
a teu pai.

Ten que mandala agora,
porque el está aló no leste.

Tarxetas de Nadal, cartas, paquetes...
mándanse agora

para os nosos amigos
alén os mares.

Timothy James,

Eu bautízote
no nome do Pai,

do Fillo,

e do Espírito Santo.

Amén.

Chuvia.

Chuvia durante todo outubro.

Chuvia e o teu bautismo.

Un bautismo coral.

Non moitos bebés poden dicilo.

Ti es un dos afortunados.

Esperemos que a sorte dure.

Sube as muletas arriba.

E agora a esquerda.

Un paso pequeno adiante.

E dereita,
mantendo todo o teu peso

nas muletas.

Mantén a cabeza ergueita.

E agora a descansar un chisco.

Non está mal, eh, Irmá?

Moi ben, para un primeiro intento.

Porque hai mala sorte no mundo, Tim,
tanta como boa.

É un mundo incerto.

Este é Goronwy.

A xente máncase en tempos de paz,
o mesmo que na guerra,

aínda que non debera ser así.

Convídeme a un pito, Doutor.

- Chegou a ambulancia?
- Eu non vou a casa en ambulancia!

A miña dona estará asustada.

Fica aí tranquilo, Goronwy.

Ti non vas ir a casa aínda.

Irás a un hospital, onde che poidan
mirar o brazo con raios X e deixalo ben.

Entendido?

Jock, vai e cóntalle á Sra Jones
que Goronwy tivo un accidente.

É terríbel que este tipo de cousas
acontezan aínda hoxe, todos os días,

malia levarmos 500 anos
extraendo carbón.

- Está a túa nai?
- Si.

Goronwy tivo un accidente.

Mamá!

Outra cousa para que penses nela.

Xa é novembro.

E aínda hai perigo nas praias.

O problema destas minas

é que fican na area
durante catro ou cinco anos,

mistúranse co arame,

e enferruxan coa humidade.

Así que o mellor que podes facer
é estoupalas.

Imaxina que foses a Londres

Londres en novembro
semella un lugar agradábel e tranquilo.

Pero tamén aquí
as cousas teñen o seu risco.

O malo mistúrase co bo,
nunca se sabe o que está por chegar.

...que o noso último rei Hamlet
venceu a Fortinbras.

E canto tempo haberá?

Non o sabedes?
Calquera idiota volo pode dicir:

foi o mesmo día
en que naceu o mozo Hamlet;

o que está tolo
e marchou para Inglaterra.

Oes, e por que
marchou para Inglaterra?

Porque está tolo,

e alí ha recobrar a razón;

e se non é así
tampouco importa moito.

Ben, se este é
o lugar de lanzamento,

e este é o obxectivo,

a 200 millas,

e eles guindan un deses
artefactos dende aquí,

que ascenda cun ángulo de 45º
a unha altura de 60 millas...

Viaxa a 3,000 millas por hora...

canto precisa para alcanzar
o seu obxectivo?

Sábelo?

- Non, non o sei.
- Mal demo o coma!

Unha vez derramoume
unha xerra de viño do Rhin pola cabeza.

Esta mesma caveira, señor,
é a de Yorick, o bufón do Rei.

- Esta?
- A mesma.

Déixame vela.

Ai...,

pobre Yorick!

Tivemos que andar
todo o camiño a casa.

Aquí estiveron aqueles beizos
que tantas veces biquei.

Onde están agora
as túas burlas?

Os teus chimpos?
As túas cancións?

As túas afiadas brincadeiras que decote
animaban a mesa con alegre balbordo?

Non te mofas agora
do teu propio sorriso?

Bastante afundido...

Vai agora ao cuarto
da miña señora,

e dille que por máis que poña
unha polgada de afeite

ha rematar desta guisa;

iso ha facela rir.

Pon ollo,
que podes rompelo.

- Imos ter que facelo.
- Como é iso, amigo?

- Báixaa un pouco máis.
- Aínda máis? Que tal así?

Perfecto.

Hai alguén aí abaixo.

Aí? De acordo.

Silencio, por favor!

Silencio!

Silencio!

Moi ben, continuade.

Último tren a Barnet.

Sigamos.

Chegamos todos a decembro.

E canto pesas agora?

Cada día es algo máis pesado
e máis vello.

E cada día estamos a quitar
máis minas das praias.

e a comezar cos centos de millas
de estadas e arame de pugas.

A guerra non ha rematar antes do Nadal,

pero polo menos sentímonos
a salvo da invasión.

E contra o solpor hai un desfile
da Home Guard.

Unha por George.
Meréceo.

Velaquí.

Aí che vai, meu.

- Moita sorte.
- E saúde.

Penso que a inflamación
baixou unha miga, Jane.

A ver o que di o Doutor.

- Como se atopa hoxe?
- Non moi mal, Doutor.

- Vai moi ben, non é?
- Si.

O teu primeiro Nadal está a chegar, Tim.

Será o día que máis che guste
de todo o ano.

O día en que todos os cativos
deberan procurar seren felices.

Mais é o día en que nos debéramos
reunir todos na casa,

e moitos de nós non están.

E nunca estarán.

E aquí, Tim,

aquí vén o carteiro
cunha gran sorpresa.

Ooh, mira, Tim,
isto é para ti.

"Mestre Timothy Jenkins,

"Reitoría de Nuffield,
Henley-on-Thames,

"Oxon, England."

# O bo rei Wenceslao miraba

# na Festa de San Estevo,

# cando a neve
se estendía arredor

# intensa, fráxil
e uniforme.

# Brillaba a lúa
aquela noite,

# malia a dura xeada,

# cando albiscou un pobre

# apañando combustíbel
para o inverno.

'Bo día a todos.'

'Velaquí a primeira nova de hoxe,
luns 18 de decembro,'

'lida por Frank Phillips.'

'Os alemáns veñen de lanzar
un gran contraataque'

'contra o Exército Americano.'

Naqueles días previos ao Nadal,
as novas non eran boas.

E sufriamos un tempo bravo.

Morte e escuridade,

morte é néboa,

morte ao longo desas poucas
millas de auga de noso.

Para a xente,
escravizada e rota,

o bruído da guerra
era cada vez máis forte,

e a morte chegábanos por telegrama
na véspera do Nadal.

Até que alén da néboa
amenceu...

...fermoso,

resplandecente,

o día de Nadal.

# Vide e mirádeo

# que naceu o Rei dos Anxos

# Oh, vide e adoremos

# Vide e adoremos

# Vide e adoremos

# a Cristo o noso Señor.

Veña, un brinde.

- Polos amigos ausentes.
- Polos amigos ausentes.

Non, non o vexo dende haberá
dous ou tres meses.

Non sei ben onde pode estar.

- En fin, polos amigos ausentes.
- Polos amigos ausentes.

- Polos amigos ausentes.
- Polos amigos ausentes.

- Polos amigos ausentes.
- Polos amigos ausentes.

- E por Tim.
- E por Tim.

# Vide e adoremos

# Vide e adoremos

# Vide e adoremos

# a Cristo o noso Señor.

"Meu querido fillo."

"Deséxoche un feliz Nadal"

"e un próspero Aninovo."

"Devezo por estar contigo
e máis coa mamá axiña."

"Creme, habémonos
divertir moito xuntos."

"Perdín o comezo da alegría
dos teus primeiros días na terra."

"É unha gran perda para min."

"E penso que aínda pasará un tempo
antes de nos xuntar de novo para sempre"

"Até daquela, Timothy James,"

"que Deus te bendiga e protexa,"

"e que esteas sempre feliz"

"e contento con esta vida
que che foi dada."

# Deberiamos esquecer
as vellas amizades

# e nunca recordalas?

# Deberiamos esquecer
as vellas amizades

# polos vellos tempos?

# Polos vellos tempos...

E así remata o ano 1944,
e ti tes catro meses de idade, Tim.

E velaquí está o novo ano.

Que acontecerá en 1945,
e nos anos vindeiros,

cando nós xa non esteamos aquí e ti si?

Durante estes horríbeis
outono e inverno, Tim,

estivemos na escuridade
case tanto coma ti.

Mais contra a metade de xaneiro
albiscamos o que se aveciñaba.

Algo tremendo, se cadra.

O Mariscal Stalin anunciou
unha grande ofensiva no sur de Polonia.

'En dous días, rachou coas
extensas defensas inimigas'

'nunha fronte de 40 millas,
e unha profundidade de case 25.'

'O Exército Vermello
está a 75 millas da fronteira alemá.'

'A confirmación, rápida e completa,
chegou dende Moscova esta noite:'

'todos os informes alemáns
falan dunha nova grande ofensiva rusa'

'no sur de Polonia.'

'E non só iso,
o Mariscal Stalin emitiu unha orde'

'anunciando que no remate destes
primeiros dous días -que comezaron onte-'

'o famoso 1º Exército Ucraíno
do Mariscal Koniev'

'penetrou polo oeste
a través das defensas alemás'

'contra as súas bases avanzadas
alén do Vístula.'

'Radio Moscova transmite
as salvas de saúdo en directo,'

'seguidas de marchas militares,
o Himno Nacional Polonés

'e máis a Polonesa de Chopin.'

'Ás cinco en punto,'

'324 artilleiros dispararon 24 salvas
en Moscova,'

'en honor das tropas
que capturaron Varsovia.'

'Hai máis de 80 xenerais
baixo o mando de Zhukov,'

'incluindo o que comanda
o 1º Exército Polonés,'

'que foi adestrado
na Unión Soviética.'

'As salvas de artillaría,'

'que escoitarás en War Report,'

'foron emitidas pola Radio Soviética,'

'como tamén o foron os himnos
polonés e soviético.'

'En tributo aos nosos aliados,
reproducimos agora estes himnos.'

Adiante e arriba. Veña.

Aí, exacto.

Tratade de estirar o cóbado.

E os brazos abaixo, de lado.

Estendédeos de todo.

Outra vez, vale?

Adiante e arriba. Veña.

Os rusos entraron 20 millas
na Alemaña,

a través da fronteira
da Silesia,

nunha fronte de 55 millas.

Agora virade á dereita.

Poñede o pé lesionado
cara adiante.

Ben, abaneádevos sobre ese pé.
Seguido.

Adiante, atrás, o brazo adiante.

E adiante, atrás...

Os rusos penetraron hoxe
na costa báltica.

Os brazos adiante e arriba.
Abaneádeos 100 veces.

Listos? Veña, logo.

Un e dous... Non o esquezades,
deica chegardes a 100.

Tres, e catro...

e seis, e oito...

e 10, e 20...

30...

40... Arriba.

50... 60... máis alto.

70... 80...

90...

91...

92... seguide así.

93... 94...

Máis alto. 95...

Os calcañares fóra do chan.

98...

99...

99 e medio...

99 outra vez... e 100.
Moi ben!

Os pilotos estadounidenses
vidos de Inglaterra

viron hoxe os alemáns
a defender a fronte de Oder

contra o avance
do Exército Vermello.

Os americanos estaban a escoltar
máis de 1.000 bombardeiros

para o ataque máis colosal
xamais realizado

contra os edificios do goberno
e as comunicacións

do centro de Berlín.

O corazón de Berlín sufriu o bombardeo
máis prolongado no mediodía de hoxe,

O ataque foi realizado
por máis de 1.000 bombardeiros

da 8ª Forza Aérea
dos Estados Unidos,

escoltada por centos
de Thunderbolts e Mustangs.

Varreron a cidade en dúas vagas,

e guindaron case 2.500 toneladas
de explosivos de alta potencia...

Agora que o perigo, para nós,
pasou de largo...

V-1, V-2 e todo o resto...

Agora que vencemos
o inimigo en Europa,

a vida vai ser máis perigosa
ca antes, por estraño que pareza.

Máis perigosa porque agora
temos o poder de elixir

e o dereito á crítica
e mesmo á queixa.

Somos homes ceibes.

Temos que decidir por nós mesmos.

E parte do teu esforzo, Tim,
vai ser aprender a medrares ceibo.

A conferencia dos "Tres Grandes"
rematou.

Tivo lugar en Crimea.

Acordáronse as decisións
da vitoria final,

a ocupación e o control
da Alemaña,

e unha organización mundial
para manter a paz.

Ás nove e media
de onte á noite,

Gran Bretaña, E.E.U.U. e Rusia emitiron
unha declaración dos Tres Grandes

sobre o seu labor
nos últimos oito días.

Unha tarde,
eu cavilaba no pasado.

A última guerra,

o desemprego...

os fogares rotos...

as familias dispersas...

E daquela pensei:

"Realmente, todo isto
ten que volver a ocorrer?"

# Somos novos,
e as rapazas da nosa vila

# son tan fermosas
como as estrelas que nos cobren

# Ti podes estudar
o teu Marx e o teu Lenin

# de igual xeito que suspiras
na primavera polo amor

# Pode ser como dis?

# Que se interpón?

# Debes dicirnos
como pode ser

# Estamos en harmonía coa primavera,
todo o mundo parece cantar

# no noso país,
tan novo e tan libre

Mira o que fixeron os británicos
logo da última guerra.

Lembro xente indo en carretas
ao hospital co espiñazo partido.

E agora temos
a nosa propia ambulancia,

o noso propio servizo de enfermaría,
os nosos propios hospitais,

os nosos propios comedores,
os nosos baños nas minas.

Se fomos quen de facer todo isto
neste tempo,

nada nos ha deter
logo desta guerra.

Non, coido que pasear pola praia
vai máis comigo.

Pasear pola praia?

Si, no Pacífico,

onde poida sentar ao sol
e non facer absolutamente nada.

Así que Peter volveu ao seu avión,

e Goronwy á súa mina.

Volta á vida de sempre.

E aos perigos de sempre.

Isto non se parece
a camiñar pola praia.

'O 2º Exército Británico
e o 9º Americano,'

'baixo o mando
do Mariscal de Campo Montgomery,'

'está a cruzar o Rhin
no que parece ser'

'a meirande operación aérea e terrestre
dende o día D.'

Aquí, aquí. Xa está.

Ben, querido Tim,

isto é o que está a acontecer ao teu arredor
durante os teus primeiros seis meses.

E xa ves, é a única vez
que estás san e salvo.

Até o de agora
estivemos a conversar.

Mais axiña
terás que te poñer en garda.

Que vas dicir ao respecto?

Que vas facer?

Xa sentiches o que Goronwy
estaba a pensar:

desemprego logo da guerra,

e logo outra guerra.

E logo máis desemprego.

Será así outra vez?

Cobizarás os cartos ou o poder,

expulsando a decencia do mundo
igual ca no pasado?

Ou vas facer do mundo
un lugar diferente,

ti e máis o resto de bebés?