All language subtitles for Fillas do Po.1991.720p.BluRay.H264.AAC-RARBG 2

No inicio de s�culo,
os Gullahs de Sea Island,

descendentes de prisioneiros africanos

permanecen illados do continente
en Carolina do Sur e en Xeorxia.

Como resultado do illamento,
os Gullahs crearon e mantiveron

unha distinta, imaxinativa e orixinal

cultura afroamericana.

As comunidades Gullah
evocan, lembran e recompilan

moito do que os seus devanceiros trouxeron
con eles de �frica...

Eu son a primeira e a �ltima

Eu son a honrada e a desprezada

Eu son a prostituta e a santa

Eu son a esposa e a virxe

Eu son a est�ril.

E moitas son as mi�as fillas.

Eu son o silencio
que non se consegue percibir.

Eu son a afirmaci�n do meu nome.

IBO LANDING
SEA ISLANDS DO SUR 1902

Non o podo crer.

Non ti�a nin idea.

Curm� Mary.

Loado sexa Deus, Sr. Snead,
a mi�a querida prima, Mary Peazant.

Este acabou por ser un d�a moi especial

para a familia Peazant, de facto.

Un pracer co�ecela, Mary Peazant.

Yellow, chamanme, Yellow Mary.

Os nosos pais eran irm�ns.

Claro, comparada con algunhas persoas,

Yellow Mary non � de pel clara
de todo, m�is...

Yellow Mary, gustar�ame que co�ecese

ao meu fot�grafo, o Sr. Snead.

Contratei ao Sr. Snead para fotografar

� nosa familia mentres atravesamos
cara ao continente.

O que � pasado � pr�logo.

Vexo este d�a como os seus primeiros pasos
cara ao progreso,

unha invitaci�n gravada � cultura,

� educaci�n e riqueza do continente.

Yellow Mary, non est�s dacordo?

A mi�a historia comeza na v�spera
da migraci�n da mi�a familia para o norte.

A mi�a historia comeza
antes de ter nacido eu.

A mi�a bisavoa, Nana Peazant,

viu � sua familia separarse,

�s suas flores brotar
nunha fronteira distante.

E despois, estaba o problema
do meu pai e da mi�a nai.

Nana rezou e as almas dos m�is vellos

guiar�nme ao novo mundo.

Cheguei a tempo para a gran celebraci�n,

para estar entre os meus primos,
as mi�as t�as e os meus t�os.

A�nda consigo ver as s�as facianas,

sentir o cheiro do �leo
nas l�mpadas de vimbio.

Consigo escoitar a voz da t�a Haagar

a chamar polas s�as fillas, Iona e Myown.

E molestar aos rec�n casados.

Kalos, belo, eidos, modelo.

Skopein... para ver

Se un obxeto se coloca
entre dous espellos,

inclinados nos �ngulos correctos,
se forma unha imaxe en cada espello.

Ent�n, esas imaxes espelladas est�n,
� s�a vez,

reflectidas no outro espello,

dando a apariencia de seren catro obxetos

definidos simetricamente.

Penso que � un descubrimento marabilloso.

� beleza, simplicidade e ciencia,

todo combinado nun pequeno tubo.

Penso que os cativos o van a desfrutar.

Yellow Mary, mira!

O t�o Spikenard acostumaba a vivir al�.

Lembraste del?

Creo que non.

Tam�n era moi nova.

El veu de �frica,
e logo despois da guerra,

mudouse da plantaci�n

para aquela pequena casa na beira.

Lembraste cando o t�o Spikenard

ficaba entusiasmado ou anoxado

e falaba de xeito estra�o
para que os pequenos non o entendesen?

Falaba con palabras e sons de �frica.

Mesmo antes da guerra,
o tio Spikenard contoume,

que eles levaban barcos
cheos de africanos f�ra

� algunhas illas secretas preto daqu�.

Viola, o noso goberno
prohib�u o transporte de africanos

para escravitude
50 anos antes da Guerra Civil.

Non deixaron en paz estas illas, non.

Mesmo antes da guerra, eles a�nda fux�an

e escond�an africanos de auga salgada,

de raza pura, dos ianquis.

A mi�a vida est� casi por rematar,
e a deles apenas comeza.

E non vou vivir o suficiente

para ver o que acontece con todos aqueles
que na mi�a familia nacen libres.

O norte, din elas.

Norte � o que elas acordan susurrar
nos ouvidos dos maridos.

Esa � a palabra que lles molla os beizos
durante a noite.

Agora todo o que pos�en est� empaquetado,
embalado e listo para enviar ao norte.

M�is cando ve�an a dar o bico
de despedida a esta vella cara murcha

vou ter algo m�is que un adeus
esperando por eles.

Estiven a traballar nun plan...

"Se�orita Iona Peazant,

Illa de Dahtaw, 18 de agosto de 1902,

Iona, co maior respeto

por ti e pola familia Peazant,

supl�cote que fiques ao meu lado

aqui nesta illa.

Por favor, non me deixes neste torrente
de migraci�n cara o norte.

Sinto que se che perdo,

p�rdome.

Ten en conta os recordos que compartimos

de medrar xuntos.

N�s somos os novos,

impacientes da escravitude,

impacientes por aprender un oficio,

impacientes por conseguir
unha vida mellor para n�s

e para os fillos que nos seguir�n.

O noso amor � un florecemento
moi prezado e fr�xil

da nosa m�is inocente

asociaci�n da infancia.

Se o medo escurece a t�a decisi�n,

debemos chamar �s forzas superiores

para que elas nos poidan guiar

polo cami�o cara o futuro.

Co teu coraz�n prendado do meu,

todo semella novo.

Todo parece bo.

Todo parece posible.

Asinado, St. Julian Last Child,

fillo da Naci�n Cherokee,

fillo desas illas �s que chamamos Dahtaw,

Coosa, Edisto,

Sapelo, Dafuskie,

Ossabaw, Kiwa,

Wassaw, Paris,

e Santa Helena."

Iona, tes que vir para o norte connosco.

O tio Haagar non che vai deixar ficar.

Temos que partir todos.

Temos que partir xuntos.

Quen �?

Que est�n a facer agora os teus fillos?

Contin�a, fillo, e ax�dame a retirar
estas malas herbas.

S� porque vaiamos a atravesar
cara ao continente,

non significa que non te amemos.

Non significa que non vaiamos sentir
a t�a falta.

E non significa que non imos

voltar a casa cedo para visitarte.

Se non paras de sorrir para min...

Non est� ben molestar aos vellos,

especialmente a t�a avoa.

Tes sorte de que o vello Goober Head
a�nda te�a folgos.

Adoitaban chamalo Goober Head,
recordas iso?

Goober significa cacahuete.

Que � isto?

Algo que parece estar atrapado aqu�.

Ao teu av� Shad non lle gustar�a

ver a ningunha muller mascar tabaco.

Non � verdade?

- Sabes que � verdade.
- Non, se�ora.

Eu visito ao vello Peazant todos os d�as

desde o d�a en que morreu.

Depende dos vivos manter o contacto
cos mortos, Eli.

O poder do home non remata coa morte.

Apenas nos mudamos para outro lugar,

un lugar para onde vamos
e vixiamos � nosa familia viva.

Respeta aos teus maiores.

Respeta � t�a familia.

Respeta aos teus antepasados.

Non te preocupes. O beb� que Eula carrexa

non � teu porque ela foi obrigada.

Non vas a ter ning�n beb�
que non che foi enviado.

O antepasado e o ventre,
son un, son o mesmo.

Os que est�n nesta sepultura,

tal como os que est�n a atravesar o mar,
est�n connosco.

Son todos o mesmo,
o antepasado e o ventre.

Chama polos teus antepasados, Eli.

Deixa que te gu�en.

Precisas da s�a forza.

Eli, preciso que fagas forte de novo � t�a familia,

como costumaba a ser.

Como me pode entender � min
e o xeito en que me sinto?

Isto aconteceulle � mi�a muller,
a mi�a muller!

Xa non a sinto m�is como mi�a.

Cando miro para ela,
sinto que xa nin a quero.

Non se pode voltar a ter
o que nunca se posuiu.

Eula nunca che pertenceu,
ela casou contigo.

Por que non nos protexes, Nana?

Algu�n puxo o erro en min.

Foi un meigallo ou mala sorte?

Ou as vellas almas estaban
demasiado profundas nas s�as tumbas

para coidar � mi�a esposa mentres
alg�n estra�o a forzaba?

Cando �ramos nenos,

pens�bamos que pod�amos
separar o ben do mal.

Cr�amos nos pap�is do xornal
nas paredes,

na �rbore de botellas e garrafas de vidro,

no arroz que se leva nos bolsillos.

Cr�amos na gali�a
de pelo crecho.

As moedas, as ra�ces e as flores,

cr�amos que nos protex�an

e en todas as pequenas cousas
que ti�amos ou am�bamos.

Eu non ti�a medo de nada nin de ningu�n,

porque eu sab�a, eu sab�a
que a mi�a bisavoa

ti�a todo na s�a man
e que poder�a facer funcionar calquera cousa.

Nunca esquezas qu�n somos

e ata onde chegamos.

Te�o que sair daqu�.

Non te�o outra opci�n.

Hai un pensamento, unha lembranza,

algo do que algu�n se acorda.

Carrexamos estas memorias dentro de n�s.

Pensas que aqueles centos e centos
de africanos

tra�dos aqu�

esquecer�an todo o que sab�an?

Non sabemos de onde ve�en
todos os recordos.

�s veces, so�amos con eles.

M�is, levamos estas memorias
dentro de n�s.

De que nos deb�amos lembrar, Nana?

Como algunha vez fomos capaces
de protexer aos que amamos?

Como en �frica, onde �ramos reis e rai�as, constru�mos grandes cidades...?

Eli, estou a intentar aprender como tocar
o teu esp�ritu.

Estou a loitar pola mi�a vida,
e estou a loitar pola t�a.

M�rame � cara!

Intento darche algo
para que leves ao norte contigo,

xunto cos teus grandes so�os.

Invoca a todos os vellos africanos, Eli.

Vir�n cando menos o esperes.

A abrazarte r�pido e suave

como o vento quente e doce.

Deixa que as vellas almas
entren no teu coraz�n, Eli.

Deixa que che toquen coa man do tempo.

Deixa que alimenten a t�a cabeza
con co�ecemento

que non � de agora.

Porque cando deixes esta illa,
Eli Peazant,

non vai a ser chegar e encher.

Eli, pouso a mi�a
confianza en ti,

para que mante�as � familia xunta
ata o norte.

Ese � o desaf�o que enfrenta
todo o pobo negro que � libre.

Celebrar os nosos cami�os.

Nana rezou a pedir axuda.

Cheguei xusto a tempo.

Ve�a, pequena, ve�a!

Fresco e doce como o alento
dun beb�.

Quen nos fixo isto?

Se ven do saber, bo non pode ser!

Todo o bo desapareceu.

Todos os nosos so�os desapareceron.

Santo Deus...

Cando marche daqu�

nunca mais voltarei!

Moza, es tan parva.

Que andas a mirar?

Qu�rovos.

Agora, isto significa...

- Este prato ch�mase...?
- Sojo!

Auga.

- Deloe.
- Deloe.

- Lume.
- Diffy!

Viva!

Agora, iso � todo do que se lembra a avoa.

Eles son os derradeiros dos vellos
e os primeiros dos novos.

Canto m�is vella me fago,
m�is preto estou do chan.

Este era o peor lugar para nacer
nos tempos da escravitude.

As s�as mans marcadas de cicatrices
cor azul �ndigo

que constru�ran todas aquelas
plantaci�ns nun pantano.

O noso esp�rito nubrado
pola febre dos campos de arroz.

Dobrab�monos mentres plant�bamos

e cav�bamos o algod�n de Sea Island.

Era unha anci�, e xa pasaran moitos anos,

dende que estiven nos brazos da mi�a nai,

e v�a �frica na s�a faciana.

Era un tempo de comezos,
de promesas.

O xornal dic�a que era
o tempo de todo o mundo,

dos ricos e dos pobres, dos poderosos
e dos oprimidos.

Eula di que somos a ponte
sobre a cal eles atravesar�n.

Somos o lazo entre o antes e o agora,

entre o pasado e historia que vir�.

A filla de Gussa, non �?

A neta do vello Peazant voltou para casa.

Arruinouse.

Yellow Mary acaba de marchar
e botouse a perder.

Que pasa con ela?

Vai chamar � Nana Peazant.

Probablemente a matar�
por ver en que se transformou...

M�is, Nai, eu non penso...

Que desperdicio.

Esta � a mesma rapariga

que adoitaba andar
no xard�n de Gussie?

A pendanga desvergo�ada.

Mira, Trula, esta � a Eula.

Eula, un pracer co�ecerte.

Que � isto?

Biscoitos comprados na tenda, Haagar.

Pan dunha tenda?

Yellow Mary, din que unha muller

que sabe coci�ar � m�is bonita.

Nai, podo probar un?

Non me gusta remexer na coci�a.

Non os comer�a se ela os tocou.

Nunca se sabe onde meteu as mans

Quero dicir... sinto o cheiro a pendanga.

O buitre non anda polo aire
s� por diversi�n.

Esa rapaza voltou por algunha raz�n.

Moza, que est�s a facer
con esas cousas?

Ando a garantir que
non hai cangrexos mortos.

Ningu�n quere comer un cangrexo morto.

Por que os fas rastexar?

Rapaza, tes de despeluxar esta gali�a.

Usa unha das receitas de Haagar.

Non.

Corta un pouco m�is.

"A Terra, Oh Se�or,
est� a ser frut�fera...

...e lembranos que isto

� o tempo de vida da semente.

Que nin hoxe nin ma��

vir� a verdadeira colleita
das que facemos

m�is nalgunha colleita

de lonxe ansiada e poderosa,

sen enganarnos
coa aparente facilidade do mal,

mirando para esa colleita

cando a terra pertence ao Se�or,

non a n�s en toda a s�a plenitude."

Quita iso.

Cando deixei esta illa,

era unha pecadora e non sab�a diso.

Deixei estas illas,

puxen os pes no continente,

e ca�n nos brazos do Se�or.

Que conseguiron eles ala f�ra, t�a Viola?

Vida, fillos, o comezo de unha nova vida.

Quen est� al�?

Xesucristo, querida, o fillo de Deus.

O�n que vi�as.

Estiven esperando para verte
dende o amencer.

Escoitei os tambores, pero non sab�a
que estaban a falar sobre min, sabes?

Quer�a sorprenderte, Nana.

� unha cousa dif�cil de facer
en Ibo Landing.

Non hai sorpresas, Yellow Mary.

Qu� levas no pescozo?

Un escapulario de San Cristovo,
para viaxantes.

Que tipo de crenza � esa?

El protexeche?

Vexo que a t�a familia
mant�n as vellas formas.

Si.

M�is, os tempos est�n a cambiar,
e sabe,

Sr. Snead, ten que mudar cos tempos.

Sr. Hail, co�ece alg�n deses vellos
africanos dos seus d�as na plantaci�n?

Por m�is que me guste pescar,

nunca po�er�a a mi�a cana nesa auga.

Ese � o lugar onde a moza
foi afogada polo seu dono.

Isto non � Ibo Landing?

Iso non significa
que non se poda afogar aqu�.

Di...

...di de novo como din auga
en espa�ol.

A mi�a nai veu xunto mi�a
onte � noite, sabes?

Lev�bame da man.

A t�a nai morreu
hai moito, Eula.

Necesito ver a mi�a nai.

Quero falar con ela.

Ent�n eu escr�bolle unha carta,
po�oa debaixo da cama

con un vasi�o de auga,

e espero.

Espero que a mi�a nai ve�a a por min.

Que ve�a a por min agora.

Que rapaza!

Este debe ser o lugar m�is desolado
na terra.

- Xa sei o que debo facer...
- Non, Mary,

� belo.

Aqu� estamos n�s, en Ibo Landing,

a reflectir nas augas enlameadas
da historia.

Eu, persoalmente,

non ando a procura do meu reflexo
en ningunha auga enlameada, sabes?

O �nico xeito de que muden as cousas,
� seguir cara adiante.

As persoas a�nda est�n c�modas,
os homes a�nda est�n c�modos,

que non conten comigo, sabes?

Quen me dera atopar un home bo, Eula.

Algu�n de quen puidese depender.

Non � que eu queira depender del.

So saber que poder�a
se tivese que depender.

Non te esquezas, Yellow Mary,
en breve vaite picar.

Un pouco de po facial
non che far�a mal.

Son estes mosquitos chuchadores de sangue

que me van levar de volta ao continente.

Vivides como salvaxes aqu�.

Espero que estean
a arranxar algo de goma.

Pasou moito tempo
dende que tiven goma da boa.

Ti�a algunha en Savannah,

m�is non lle puxeran todo.

Non te�o boa comida dende hai moito tempo.

Encontreima.

Atopeina ao ir buscar o seu parasol
en Ibo Landing.

Que clase de muller �?

Yellow Mary non � muller de familia.

� unha muller que mete medo.

� un novo tipo de muller.

Ao mesmo tempo,
a violaci�n de mulleres de cor

� tan com�n coma os peixes no mar.

Non lle dixeches a Eli quen foi, non?

Eula, ti tes un bo home,
algu�n en quen poder confiar.

El non necesita saber
algo que o poder�a matar.

Xa hai bastantes incertezas na vida

sen se preguntar de que �rbore
est� pendurado o teu marido.

Non lle contes nada.

Lembrome como de importantes

eran os nenos para a familia Peazant,

e de como tiven que convencer
ao meu pai que eu era fillo del.

Agarda.

Se queres saber sobre o pobo africano,

tes que falar con Bilal.

Os negros de auga salgada.

Roubaron a Bilal de �frica

cando era apenas un cativo.

Veu no �ltimo barco de escravos.

Bilal veu no The Wanderer.

O meu beb� naceu morto...

...e a mi�a mama
estaba chea de leite.

Necesit�bamos cartos, ent�n,
fun alugada a unha familia rica,

grande, supostamente, pseudo-importantes,

da Illa de Edisto, brancos pretenciosos.

Foron para Cuba

e eu fun con eles.

Amamantei ao seu beb�,
coidei de outros cativos.

Foi as� como esgotei as mi�as forzas.

Quer�a ir para casa e retiv�ronme.

Retiv�ronme.

Ent�n, arranxei o meu peito...
envi�ronme para casa.

Onde est� esa rapaza?

Non sei por que Nana Peazant
non veu a sentarse aqu� embaixo

preto de onde a poidamos vixiar.

Hai serpentes naquelas herbas altas.

Os vellos pensan que te�en
todas as respostas, sabes?

Sempre co mesmo conto.

Creo que nunca a vin sen esa lata.

Debemos gardar este para Eula.

Ela est� tan estra�a como Nana Peazant.

As veces, penso que a vella
perdeu a cachola.

Haagar Peazant, estas a rirte
de unha vella,

e como Eula, est� casada con esta familia,

m�is, ela � a nosa avoa.

Non ten nada de malo

en que garde nesa lata,
apenas alg�ns vellos...

cachos de recordos!

Agora, serei a primeira a admitir

que a Nana ten moita carga,

ten que po�er a s�a alma nas mans do Se�or,

pero constru�u a s�a vida
arredor desta familia.

Est� vella e asustada.

E que sabe Nana do mundo exterior?

Nada.

� Nana nunca lle deron educaci�n.

Todo o que sabe son cousas simples,

cousas que as pessoas lle contaron
hai moito tempo.

Por iso digo que a Nana ten que embalar

as s�as cousas coma n�s e vir.

Non precisa ficar aqu�,
como se non tivera a ningu�n.

Poder�a non ter nado nesta familia,
pero estou aqu� agora,

e digo que deixen quedar
a Nana Peazant.

� o que ela quere.

Estamos a comezar un novo d�a.

Ela � parte do pasado.

Non deixedes que o pai Mac
vos oia.

Son unha muller adulta,

e non me te�o que preocupar
do que digo.

Din a luz cinco fillos

e puxen a dous no chan ao lado do seu pai.

Traballei toda a vida e non te�o
que demostrar nada.

E se non podo dicir
o que se me pasa pola cabeza,

ent�n ide todos ao inferno!

Non se olvide de que Deus todo o escoita!

Son unha persoa educada,

e estou cansa destas vellas lerias,

de vela facer estas poci�ns con ra�ces.

Da bruxar�a!

De vela no r�o sen roupa,

tal e como fac�an aqueles
vellos de auga salgada.

Os meus fillos non van a ser

coma aqueles vellos africanos,
acabados de sair do barco.

Meu Deus, a�nda me lembro.

E miren para aquel vello tolo de Bilal.

Bilal Muhammed � un pag�n.

E tam�n fai cousas estra�as,
tal como a Nana.

Ela � a nosa avoa!

Eses vellos, pregan ao sol,

rezan � l�a, se s� � unha
estrela grande!

Non te�en ningunha relixi�n.

Non, isto � un novo mundo
no que estamos a entrar,

e quero que as mi�as fillas medren
e sexan persoas dignas.

Non quero que as mi�as nenas
te�an que escoitar toda esta confusi�n.

Enfrentareime a calquera

e nada me vai a frear.

Agora digo, se Nana Peazant
quere vivir e morrer

en Ibo Landing, ent�n,
Deus garde a s�a vella alma.

Creo que van caer chuzos de punta.

O meu tempo estaba a acabarse.

As mulleres estaban a discutir e a pelexar.

Ainda consigo ver o medo e a esperanza
nos ollos dos nosos pais.

Eran os sons dos tambores,

os �nicos que pod�an falar
do seu futuro.

Estaban todos tan asustados
como Nana Peazant.

Solomon est� na cidade,
leva a unha se�ora de cor con el.

Din que ela � unha muller do xornal.

Curm�n!

Estamos a traballar de novo
na lei anti-linchamento.

Tal vez queiras quedar connosco.

Tal vez...

A�nda marcho cos dem�is
pola ma��.

Quiz�is cando vaiamos para o norte,

leves m�is que � Eula e os teus so�os.

Non te�o ning�n so�o m�is, meu.

Tes practicado.

Neste lugar tranquilo,

hai anos, a mi�a familia p�xose en xeonllos

e vislumbrou o eterno.

Deixamos as nosas marcas no chan

en memoria das familias que aqu� viviron.

�ramos os fillos
dos que escolleran sobrevivir.

Anos m�is tarde, a mi�a nai
contoume que ela sab�a

que eu fora enviada
polas vellas almas.

Ese � meu, non, espera,

este, espera, ese � teu.

Quen me dera ter...

Estaba de viaxe espiritual.

Pero a veces ficaba distra�da.

Quen me dera ter esta boneca,

quen me dera ter esta cama
na mi�a casa.

Non tes ningunha casa!

Quen me dera tela.

Se a tivera, po�er�a esta cama na casa.

Ent�n, quen me dera ter un coello.

Que che gostar�a ter, Ninnyjugs?

Todo!

Ninnyjugs, non podes ter todo.

Ten que ser as�.

Pav�s, pav�s,

a filla do rei,
casada con v�s,

escollo en v�s.

Quen me dera aquela onde puxen o dedo.

Deixa ese libro de desexos a�.

� hora da papatoria.

O�n dicir que abrir�n a vella terra de

Seminole-Creek
para os propietarios brancos.

S� queda a chatarrada
e o arrendamento agr�cola.

Escoita o que che digo, home.

Se Roosevelt fixera algo,

ser�a pola industria do norte
e non por n�s.

A cea xa est�, Sr. Snead.

Imos aos nosos lugares.

Libros de desexos, negros de auga salgada,

pendentes de ouro, para afiar a t�a visi�n?

Botan a perder aos seus fillos
con so�os, desexos, maxia.

M�is despois, son os membros
m�is importantes da familia,

os cativos e as vellas almas.

Ven.

Reune aos cativos de Ibo Landing!

Tra�os para aqu�!

Imos a buscalos.

Ven agora.

Non.

Yellow Mary, eles din
que es unha muller rica.

A mi�a nai dic�a que me consegu�a sentir
ao lado dela.

Lembrome da chamada da mi�a bisavoa.

Lembrome da viaxe de regreso.

Lembrome do longo cami�o
ata o cemiterio,

da casa na que nacer�a, ata o lugar de picnic.

Lembrome e ev�come.

Pasaron 50 anos dende a escravitude,
Sr. Snead, m�is aqu�,

a�nda damos nomes aos nosos fillos

como Myown e Iona, Unita,

Ata temos un Pete e un Re-Pete.

As veces, estes das illas
dan de nome aos beb�s

o d�a da semana ou da estaci�n
en que naceron.

Por non falar,
de que todos te�en varios alcumes,

Estamos todos aqu� hoxe

para mostrar respeto
aos nosos devanceiros

e para festexar o paso
ao continente da nosa familia.

M�is tam�n estamos aqu� hoxe
para honrar as vellas almas,

moitas, que dende o primeiro instante

da nosa creaci�n, guiaron a nosa viaxe

de un mundo para o outro.

Estamos hoxe aqu� porque os nosos pais
nos levaron da man

e ensinar�nnos a nadar na corrente
arredor destas illas.

E eles ensin�ronnos a...

Lembrome de como vivimos nos tempos previos

� que chegara a liberdade;
nos vellos tempos.

Non mantiveron un bo rexistro
do noso nacemento,

nin da nosa morte, nin da venda de escravos
naquela �poca.

Un rapaz pod�a ser levado da nai
e vendido no nacemento.

Dez anos m�is tarde, a mesma persoa

pod�a terse emparellado
coa sua propia nai ou irm�

se fora tra�do de volta.

Por iso para os escravos era importante,

manter os seus lazos familiares.

Igual que o Griot africano,

manti�a estes rexistros na cabeza,

as vellas almas de cada familia,

pod�an recordar todos os nacementos,

mortes, casamentos e vendas.

Aqueles africanos do s�culo XVIII,

os observadores, os guardas,

os antepasados.

N�s, os Peazants, vimos de unha longa

li�axe de creaci�n e esperanza

iniciada por aqueles primeiros
africanos capturados.

E Nana, carreou con ela,

catro xeraci�ns de Peazants.

E n�s, debemos levala connosco,

para onde queira que vaiamos.

Trouxer�nos aqu�.

Sac�ronos dos barcos
aqu� mesmo onde nos atopamos.

Ningu�n lembra cantos eran,

m�is eran unha chea deles,
dacordo coa mi�a bisavoa.

Ela era unha meni�a daquela.

O barco xusto chegara
das augas profundas.

Era un barco grande e vello con velas.

Logo de que os Ibo foron levados � terra,

simplemente pararon e ollaron arredor.

Sen dicir nin ch�o, apenas a estudar
ben o lugar.

Aquel d�a eles viron cousas
que n�s non achamos a ver agora.

Eles viron todo

o que aconteceu por aqu� daquela.

O tempo da escravitude, a guerra
da que a mi�a avoa sempre falou,

aqueles Ibo non se perderon nada.

Mesmo nos poden ver
aqu� a conversar.

Cando remataron
de ollar o lugar

e vendo o que se aproximaba,

a mi�a avoa dixo que todos

cami�aron de volta para a auga,

todos os homes, mulleres e cativos.

Non penso que foran moi lonxe

vendo como era a auga
na que cami�aban.

Ti�an todo aquel ferro sobre eles,

nos nocellos e nos pulsos,

e apertado arredor do pescozo deles
como se foran cans.

Pero as cadeas non impediron
que ning�n daqueles Ibo.

continuaran a cami�ar,
como se a auga fora terra firme.

Cando chegaron ao lugar
onde estaba o barco,

non fixeron nada m�is que mirar para el.

Mesmo pasaron ao seu car�n

porque estaban a marchar para � casa.

Hoxe estou particularmente orgulloso
da bendicir � criatura que ven en cami�o

dos nosos Eli e de Eula Peazant.

A noso primeiro cativo
que vai nacer no norte,

o noso fillo do futuro.

S� contando tocos, non se limpa o campo.

Vamos comer.

Unha vez vin unha caixa de sat�n rosa de xoias,

para mulleres ricas
nun escaparate.

E ti�a unha cousa no lado
� que se lle dabas, sonaba m�sica.

Non poder�a pagar aquela caixa,

e non lle ped�n a ningu�n
que ma mercara, sabes?

Pero na mi�a mente
puxen todos aqueles malos recordos

naquela caixa, e fecheinos al�,

para podelos quitar

e mirar para elas cando me apetecese,

e para que puidese estudalas
cando quixera,

e descubrir iso, sabes?

Non quer�a que estiveran
dentro de min.

Non quer�a que estiveran
dentro de min.

Non deixo que nada nen ningu�n,

fora daquela caixa,
me diga quen son eu

ou como me deber�a de sentir.

Bilal Muhammed, x�ntate con n�s.

Ven limpar os teus pecados
no sangue do cordeiro.

D�ixao en paz, Di�cono.

El � un negro de auga salgada.

Non ten vergo�a!

� o mestre do sol e da l�a.

Cando saia daqu�,
irei en direcci�n Canad�,

Nova Escocia.

G�stame como soa, sabes, Nova Escocia.

No-va Escocia.

Nova Escocia.

Nunca tiven moitas dificultades
en facer uns cartos.

Nunca precisei de que ningu�n
me axudase con iso.

Non paro quieta.

Te�o que estar en movemento.

Novas caras, novos lugares...

Nova Escocia ser� bo para min.

PEAZANT - 1863
PRIMEIRO ANO DE LIBERDADE

VIOLA PEAZANT - NADA EN 1864
SEGUNDO ANO DE LIBERDADE

Aprox�mense, m�is preto.

Non se esqueza, Sr. Snead,
hai caim�ns nestas augas.

Non penso moito ultimamente
nos vellos tempos,

m�is, cando comecei a estudalos,

voltaron moitas cousas � min.

Es unha parva de coidado, Haagar Peazant.

Ningu�n conta que as vellas almas

viv�an dentro destes cacharros de vidro.

A �rbore de vidros lembranos
quen estivo e quen desapareceu.

Estuda as cores e a forma.

Aprecia a �rbore de vidros cada d�a,

e apreciar�s aos teus benqueridos.

Sr. Snead!

P�deme levar xunta ao vello de Bilal?

� aquel vello pag�n? Non � importante.

� da familia?

Penso que si.

Todos os que voltan a estas illas
son da familia.

Infelizmente, moitos como Bilal
est�n moi atrasados.

Cren que todo o que acontece
� provocado por

conxuros, maxia ou polos seus antepasados.

Non deixan nada para Deus.

Para onde imos, Nana,
non haber� necesidade

de �rbores de vidros
no noso terreo.

Teremos xard�ns de flores frescas,

legumes na mesa para o xantar.

Para onde imos, Nana, non haber�
necesidade de maxia dunha vella.

Mirade, mirade para arriba!

E lembr�devos de Ibo Landing!

Aguantade!

Non te podes queixar de ning�n
dos mosquitos que che molestan.

Para de botar esa manteiga na cabeza.

O Se�or axudaranos, Nana.

Conf�a en Xes�s.

Nana, non necesitamos encantamentos
de ra�ces e flores secas.

Cando era nena,
a mi�a nai cortou isto do seu cabelo

antes de ser vendida
lonxe de n�s.

Agora eu levoo enriba.

Debe haber un v�nculo, unha ligadura,

Entre aqueles que van para o norte
e aqueles que quedan,

entre os que estamos aqu�
e os que est�n do outro lado do mar.

Unha conexi�n!

Somos como d�as persoas nun corpo,

o �ltimo dos vellos

e o primeiro dos novos.

Viviremos sempre esta dobre vida,
porque somos do mar.

Chegamos aqu� en cadeas,

e temos que sobrevivir.

Temos que sobrevivir!

Temos auga salgada no noso sangue.

Trouxeronme para aqu�,
das colonias nas Antillas Francesas.

Cando... De que se lembra...

Lembrase da s�a familia, da s�a casa?

Se�or, durante moitos anos,

non contei nada disto a ningu�n.

Vou a contarlle do que me acordo

neste idioma que aprend�n a falar aqu�.

Cheguei aqu� nun barco chamado The Wanderer.

Cheguei cos Ibo.

Alg�ns din que os Ibo
volveron voando a �frica.

Alguns din que xuntaron todas as s�as m�ns

e cami�aron sobre a auga.

Pero, Se�or, eu estaba al�.

Todos eses Ibo, homes, mulleres
e nenos, un cento ou m�is,

esposados cos ferros,

cando foron baixo aquela auga,
non voltaron.

Ningu�n consegue andar sobre a auga.

Imos estar ben, Nana.

Nana, non te preocupes.

Imos a estar todos ben.

Non te esquezas, Nana Peazant.

Non te alporices.

Que xa est� o ambiente cargado.

Contr�late, Viola!

Acordome do que me ensinou
meu pai antes de morrer.

Foi o mesmo que o seu pai lle ensinou
o d�a que se fixo home.

El dixome: "As mulleres
son o m�is doce da vida.

Son doces ao ollar porque son fermosas.

Son doces aos ouvidos

pola s�a bela voz
e a forma na que cantan.

As mulleres son o m�is doce da vida.",

e � do que eu me acordo.

Te�o estado soa
dende que era unha cativi�a.

Te�o estado soa durante moito tempo,

pensei que era o que quer�a.

O Se�or sabe, que traballaches duro, nena.

Non son como as outras mulleres daqu�,

pero necesito saber que podo vir

e coller aquelo de onde ve�o.

Necesito saber que as persoas daqu�
saben o meu nome.

Eu son Yellow Peazant!

E son unha muller orgullosa,
non unha muller dif�cil.

Eu quero quedar.

Eu quero quedar aqu� contigo.

Como � que aparece
e avergo�a � nai Peazant?

Non entendo...

...como eu e Peazant
puxemos as nosas criaturas

aqu� na Terra para loitar entre elas.

Como poden deixar esta terra, esta terra.

O suor do noso amor,
est� aqui neste solo.

�mote porque es mi�a.

Es o froito dunha �rbore antiga.

Silencio!

...todos v�s.

Alguns de n�s non olvidamos
de como Yellow Mary enviou os cartos

para sacar do c�rcere ao primo Jake
a primavera pasada.

Nana, non estamos aqu�
a falar de ning�n primo Jake.

Un can non se volve tolo
porque ti digas que � un can.

D�-o!

Se est�s tan avergo�ada de Yellow Mary

porque ela se botou a perder,
que dir�s de min?

Tam�n me botei a perder?

O que te�as que dicir,
d�-o agora, Eula!

Non que confire a isto,

nunca fomos mulleres inmaculadas.

No fondo, cr�amos
que arruinaran as nosas nais

e as nais delas
que vi�eron antes,

e vivimos as nosas vidas
sempre � espera do peor

porque sentimos que non merecemos
nada do mellor.

No fondo, cr�amos que ata Deus

non consegue sanar
as feridas do noso pasado

ou protexernos do mundo

que nos pon as cadeas nos p�s.

O meu Deus �mame, prot�xeme
e reza por m�n.

A�nda que vaias para o norte,

todos pensan que tam�n te botaches a perder.

Cres que podes atravesar
o continente

e fuxir diso?

Vaste arrepentir,
arrepentir de non cambiar

a t�a forma de pensar
antes de sair deste lugar.

Se tedes algo de amor propio,

ent�n amade a Yellow Mary,

porque ela � parte de v�s.

tal como n�s somos parte das nosas nais.

Moitas de n�s estamos a pasar por cousas

que sentimos que non conseguimos
lidiar soas.

Hai todo tipo de cami�os
na vida.

Non imos ter medo de seguilos.

Merec�molos porque todas
somos mulleres boas.

Comprendedes quenes somos

e en que temos que tornarnos?

Somos as fillas daquelas
cousas vellas e poirentas

que Nana carga na s�a lata.

Carreamos demasiadas
cicatrices do pasado.

O noso pasado pert�ncenos.

Usamos as nosas cicatrices
como armadura coa que protexernos.

Cicatrices espesas, duras e feas

polas que ningu�n pode pasar
para facernos m�goa de novo.

Vamos vivir as nosas vidas

sen meter o dedo nas feridas antigas.

Shad, como podemos sembrar esta poeira?

Sembr�molas todos os anos,
ou estamos acabados.

A mi�a vida, acabouse,
a vosa apenas est� a comezar.

E non vou vivir tanto tempo

para ver o que acontece
con todos os negros que est�n libres.

Vamos estar a mirar para o ceo, Nana.

Non, non vou a estar a vixiar dende ning�n ceo

mentras haia chan no que
sembrarme.

Xa tivemos deuses antigos

e demoslles nomes novos.

Aqueles Ibo viron todo iso.

Esta man, � mi�a, deles,

de n�s.

A mesma alma que todos tedes.

Vide criaturas, bicade esta man
chea de min.

Se�or, ten misericordia.

Agarrade a mi�a man.

Eu son a �nica que vos pode dar forza.

Lev�deme para onde queira que vaiades.

Eu son a vosa forza.

Agarrade a mi�a man.

Lev�deme para onde queira que vaiades.

Eu son a vosa forza.

Lev�deme para onde queira que vaiades.

Os vellos deber�an morrer!

Non � certo!

Deber�an morrer e ir para o ceo!

Non � certo!

Non � certo!

Bruxer�a!

Bruxer�a!

Bruxer�a!

Bruxer�a!

Nin as ra�ces nin as herbas
van cambiar algo.

Vano estragar todo.

Estas vellas lerias non van a axudar a
ningu�n agora!

Vide criaturas, �movos
porque sodes mi�as.

Nai, por favor!

Mira iso, ves?

Neste lugar tranquilo,
a xente humilde axe�nllase

e vislumbra o eterno.

A ma�� comezar�a unha nova vida

para as mi�as criaturas e para min.

Poder�an carretar o meu esp�ritu.

Para ficar aqu� coas vellas almas.

E asi, o d�a 19

de agosto de 1902,

deixaron estas illas.

E partiron para o norte, tendo dito adeus,

tal vez, aos que nunca ver�an xam�is.

A mi�a nai e o meu pai
ficaron atr�s con Yellow Mary.

Alg�ns din que Eli enrolouse

no tema do anti-linchamento.

Alg�ns din que Eula viu moito
de si mesma en Nana Peazant

e quixo que os seus fillos
naceran nesta illa.

Din que mi�a nai sempre foi peculiar,

e que as ra�ces e herbas de Nana
a liberaron.

Todo o que sei, � que nac�n aqu�
antes de que Nana morrera.

Ficamos detr�s para envellecer,

con m�is sabidur�a e m�is fortes.

Subt�tulos ao galego: Cineclube de Compostela