All language subtitles for Korona krolow odc 110

W poprzednim odcinku. Zacznę wyjechać,
to jest jakieś szaleństwo. Dzień dla

Baśki ryzykowałeś jeszcze bardziej.

Tyle lat, odkąd nie jesteśmy razem, a ja
wciąż nie mogę o niej zapomnieć.

Czy podskarbi zgłaszały jakieś problemy
w związku z przybyciem tak wielu

możnych? Nie, panie.

Ale o tym lepiej pomówić z Ligenzą.

Nie jestem wprowadzony w szczegóły.

Wezwać marszałka? Nie trzeba.

Panie, chciałbym... Wiem, co coś
powiedzieć.

Zbigniewie, myślę o tym cały czas.

Jak nie zranić starych, wiernych druhów?

Znaczy prowadzi zmiany.

W królestwie potrzeba zmian. A starze
urzędnicy wciąż trzymają się kursowo

swoich przyzwyczajeń i hamują postęp.

Masz słuszność, panie.

Młodzi będą widzieć swoją szansę w
zmianach. Łatwiej będzie nimi

Umocnisz swoją władzę i poprawisz stan
skarbca.

Zgadzamy się. Więc co cię trafi?

Zalecałbym ostrożność i stopniowe
działanie.

Pośpiech możecie kosztować, panie,
utratę poparcia.

Dlatego już zdecydowałem, Zbigniewie.
Nic tych zmian nie zatrzyma.

Widzieliście Mikołaja i Gęzy?

Marszałka z Wawelu? Nie.

Nie przechodził tędy?

Przeżeknijcie. Co to jest szlachetna
pani?

Czy ja wyglądam na takiego, co kłamie?

Pewnie wypił za dużo.

Upały teraz takie, że mi jutro szybko
uderza na głowy.

I pij gdzieś na ławie.

Odpię się i rano wróci do domu. Nie ma
się czym frasować.

Tak, pewnie tak.

Ta chałupina to karszma? A niby to ma.

Dzięki, panie.

Napój na szakonie.

Witaj, panie.

Jadła i piwa szykuj gospodarzu.

Tylko prędko, bo mi w pieśniach jest
królem spotkać.

Panie, udajesz się na Wawel?

Ano. Zapraszam do środka.

Tylko porządniej.

Egle!

Nie chcę przeszkadzać. Nie, nie
przeszkadzasz. Idźcie po nową pociel.

Coś ci trafi?

Nie, to pytanie.

Zdawałam się.

Wiesz co, do mnie?

To nie znam nikogo, kto byłby lepiej od
ciebie obeznany w tym, co się dzieje w

Krakowie.

Pierwszaś winna znać zamiary wójta.
Egle, mówię śmiertelnie poważnie.

Nie wiem.

No ale to się czuje, kiedy mężczyzna
zabiega o względy niewiasty.

Jak na nią patrzy, co do niej mówi.

Kiedy do mnie mówi, to bywa, że burcia.

I nie patrzy mi w oczy.

Dlatego już nie wiem.

Gdyby mi dało jakiś podarek, to bym
wiedziała, tak?

Igle?

Widzę, że smakowało.

Może szepniecie komu trzeba, że szukam
zajęcia na Wawelu.

Jak pan jest samym królem do
znajomioność, to ci to dla was pestka. A

odmieni.

Ważniejsze sprawy mam na dworze do
omówienia.

Mela, poszłapecz.

Panie, a może mógłbym się szepnąć słowo
za Samuelem Karczmarzem?

Krzywda wam się dzieje?

Czyż za dziachrzawe karczmy ciąży mi jak
skazanemu lajcuch?

Ale ja się nie skarżę. Nie, nie. Co to,
to nie daję radę.

Ale jak mi król podniesie kwotę, koniec
ze mną.

A wy, panie, to wojewoda?

Starosta? Czy kto?

Jeszcze nie objąłem urzędu.

Ale wkrótce to zrobię.

Przyjaciel mojej rodziny.

Jan Jura jest podkomorzym krakowskim.

Wystarczy, że królowi słówko powie.

Chyba, że będzie miał z królem
ważniejsze sprawy do omówienia.

Mela, gochnicz, gotuj.

Pan potrzebuje spokoju, co by sobie
dobrze w głowie bobel do podkomorzego

ułożyć.

król zamierza wprowadzić zmiany, o
których mówiliśmy. Wszystko może się

Jako orędownik, że jakbym ojciec tych
ulepszeń, powinieneś być na siebie

Ja nie chciałbym, żeby wszyscy
wiedzieli, że królestwo jest jak dzban.

Im więcej do niego wlejemy, tym więcej
będziemy mogli kosztować. A jeśli ten

dzban pęknie?

Uważasz, że będzie to kusał wiele?

Król duma nad zmianą organizacji
urzędów.

Zanim jednak wprowadzi te ulepszenia.

Możemy spać spokojnie.

Jednak każda zmiana wymaga odżyrzeń. I
nie wszystkich na to spadnie.

Niby wszyscy wiedzą, że coś należy
zmienić.

Ale jak przychodzi co do czego, to
lepiej by było po staremu.

Wierzę, że tym razem ziarno padło na
podatny grunt.

Bądź spokojny.

Nie musiałaś po mnie wychodzić, matko.

Trafiłbym na zamek.

Pragnę mam się z tobą przejść.

Zanim znikniesz w tłumie urzędników,
żeby prawić o wielce ważnych sprawach,

rzeknij co u was. Dziękuję.

Wszyscy zdrowi.

Ale wnuki tęsknią za tobą. No i ja za
nimi również.

I za tobą, Andrzeju.

Mam tu w krakowie Małgorzatę i jej
córeczkę.

Ale od śmierci Grzegorza.

Często czuję się samotna. To przyjdź do
tęczyna.

Latale są.

A uważasz, że niewiele czasu mi zostało?

Ja mam na myśli to, że szybko dzieci
rosną.

Nie poznasz ich.

Ale skoro jesteś sama, to może lepiej by
ci było w klasztorze.

W klasztorze?

Miałabyś wokół siebie niewiasty podobne
sobie, a i do Boga bliżej.

A jeszcze nie wybieram się do
najwyższego z wieczną wizytą.

To dobrze, matko.

Nic takiego wszak nie miałem na myśli.

Nie na to, że często starsze niewiasty
zwracają się ku Bogu. Sądziłem, że im to

pomaga uporać się.

Ze starością?

Z samotnością.

Uważaj, chodźcie karzec. To co karzesz?
Nie jestem byle kupcem, by się tak ze

mną obchodzić. O, wielki podkomorze,
kasztelanie, a może mogę nazywać cię już

królem. Mam znajomości wśród możnych.
Kto w karczmie nie ma znajomości?

Karczmarzu! Od taka choćby ja dotknęłam
już szaty biskupa.

Znam nawet Mikołaja Ligęzę. A zamieniłam
też kilka słów z Jaśkiem z Mężtyna.

Karczmarzu!

Czy mi brakuje urody? To przecież jako
służka bardzo dobrze zakręca się koło

króla. Będę ja świętym przy tobie
zostanę, jeśli ty służką na dworze. Do

chłopoczy się wiesz.

Skaranie boskie z tą babą.

Witamy wielmożnego pana.

Witajcie, panie. Druku!

Witaj, Piotrze.

Chodź.

Matko, pomyśl o klasztorze, póki masz
siły.

Nie nękaj mnie więcej rozmową o
klasztorze.

A już teraz rozumiem.

Nie przyjechałeś na Wawel, żeby
porozmawiać z królem.

Chcesz mnie nakłonić, żebym pojechała do
Sącza?

Po moim trupie.

Witaj, Kasztelani.

Witaj, Jaśku.

Co słychać w tęczynie? A dziękuję,
bardzo dobre plany tego lata.

Może wybierzesz się do nas, tyle rady
już zapraszaliśmy.

My szlachetnie urodzeni powinniśmy się
trzymać razem. A to sugerujesz, że inni

nie zasługują na naszą przyjaźń?

Podobno Jan Jura bardzo zbliżył się do
króla.

Jako podkomorze krakowski powinien,
prawda?

Nie jest tak dodatnego rodu jak twój czy
mój. Sam król go o to prosił.

Nie ożenił się jak dotąd.

A powiadają, że za niewiastami się
obraca jak skrzydła myna na porywistym

wietrze.

Chyba nie będziemy powtarzać plotek,
Andrzeju. Słyszałem też, że za naszymi

plecami szepcze do króla o potrzebach
zmian w urzędach małopolskich. A to już

powinno cię zainteresować.

O tym akurat wolałbym się dowiedzieć z
ust samego króla. Obawiam się, że tak

stanie.

A wtedy wspomnisz moje słowa.

Do klasztoru, tak powiedział.

Na dworskie życie jestem za stara.

Syn by tak matce nie rzekł.

Mój syn ma serce z kamienia.

Nie jesteś strachowo osiana.

Jesteś taka łaskawa, o pani.

Ale jak byłam w twoim wieku, to
niewiastym w moim wieku uważałam za

grobem.

Dzieci mnie już nie potrzebują.

Ukochany umarł.

Leży w odrawu. Do klasztoru?

Ja? Przyznam, też miałam taki zamiar,
żeby iść do klasztoru, ale ciągle

jestem potrzebna owce.

Pytałam biskupa Jana, który klasztor
jest najlepszy, ale szybko zorientowałam

się, że żaden.

A poza tym tam nie mają takich
pyszności.

No i to było zanim moje serce obudziło
się po latach uśpienia.

Tatę, jeśli masz tekst, to ją rozpłucona
na nowe miłowanie. Ale ja nie rzekłam,

że na nowe.

Ja jeszcze nie pożegnałam Grzegorza tak
do końca.

A poza tym nikt się o mnie nie stara.

Bo ciągle wspominasz marszałka Nekandę.

A podskarbić Świętosław?

Właśnie.

Królowa ma słuszność.

Ciągle oczami za tobą wodzi.

No trudno nazwać to staraniem, ale
pewnie go o nie śmielasz.

Świętosław.

Żeby chociaż oczy miały jakieś ładne.

Jak mawiają w moich stronach, co tam
oczy.

Sakiewkę ma piękną i urząd.

No niby tak.

Już fajnie wpadaje.

Janie, jakżeś dotarł pod komodzko.

I mnie się podobny urząd marzy, lecz
czym się należy zasłużyć? No, że fiuj

jedno!

Masz dobre serce.

Widzisz i reagujesz na krzywdę służby.

Nim się zjawiłeś za bardzo, chwalił się
swoimi koneksjami, jakich to ja urzędów

nie obejmę.

Wytmiałam.

Pozwoliłeś na to pomywać.

Miała rację.

Urzędów nie zyskuje się gadanie
maczynami.

A co ja osiągnąłem?

Nic.

Jeszcze jest wszystko przed tobą,
Jutrze.

Twoje zdrowie.

Nie bierz do siebie tego, co ludzie
gadają.

Król pragnie zmian.

Na wszystkich szczeblach.

To pewne?

Wzpałem już gońców z wezwaniem na
spotkanie rady.

Zatem będziemy mówić o urzędach. O
królestwie.

To wpływia na Jury?

Nasz króla.

Dałby sobie narzucić cudzą wolę?

Zawsze wysłuchuje doradców, ale nigdy
jednego.

Chcesz mu powiedzieć, co cię trapi, to
idź i porozmawiaj z nim.

Szczerze. Nie daj się zwieść w gadaniu
Andrzeja Stęczyna.

Niepotrzebnie dałem się zwieść temu, co
mówi.

Nie pójdę do króla, wie co robi.

A ja mu ufam.

Spytek powinien być z ciebie dumny.

I wyznam ci, że czasem bardziej cenię
sobie twoją umiejętność panowania nad

sobą. niż doświadczenie twojego ojca.

A z Mikołaju nie spodziewałam się
ciebie.

Podobno jest jakaś ważna rada na Wawelu.
Król cię nie potrzebuje?

Nie. Tym razem nie.

Jesteś chory? Nie wróciłeś na noc.

Jakiś blady zaparzeził.

Nie trzeba, nie jestem chory.

Ale coś zatruwa moje serce.

Co?

Bo muszę zrobić coś, co złamie twoje.

Hegle, myślałem, że jesteś tą jedyną i
na zawsze.

A nie jestem?

Spotkałem Kregowę Niewiertę, którą przed
laty miłowałem w Bolonii.

Izabela, ta Włoszka.

Chciałem to w sobie zwalczyć.

Wiesz mi, że chciałem.

Ale nie umiem.

Nie potrafię żyć w kłamstwie.

Zasługujesz na lepszego męża, kochana.

Zamierzam poprosić króla, aby zwolnił
mnie z urzędu.

Chcę wyjechać do Italii.

Dom zostawiam tobie i dziecku, które
urodzisz.

Niczego wam nie zabraknie, obiecuję.

Nie chciałem twojej krzywdy, Egle.

Bóg mi świadkiem, że nie chciałem.

Co cię wprowadza?

Martwię się, panie.

Zmiany, które chcesz wprowadzić w
królestwie, dotkną przede wszystkim

najbliższych ludzi.

Dotyczą ludzi, Pełko, więc na pewno ich
dotkną.

Wina? Proszę.

Ty wiesz, panie...

To może być koniec waszej przyjaźni.

A czy mój ojciec poświęciłby królestwo
dla przyjaźni?

Myślę, panie, że twój ojciec nie
stawiałby przed sobą takiego wyboru.

Tak gdyby musiał.