All language subtitles for Korona krolow odc 66

Matka nie musi wkładać habitu, żeby
udowodnić swoją pobożność. Zawsze

dorównać w świętości swojej matce i
ciotce. A u naszej babcy już za życia

mówiono, że jest świętą.

Ona przewidziała habit, żeby nie wydali
jej ponownie za mąż.

Matka nie musi się tego obawiać. To jej
życie, nic nam do tego.

Zawsze byłeś faworytem matki.

Dlaczego nigdy nie odwiedziłeś jej w
Sączu?

Nigdy nie dorównam matce w pobożności.

Ani tobie w trosce o innych.

Zwłaszcza Pogan.

Olgierd jest gwarantem pokoju na twoich
wschodnich granicach.

Pomyślałeś, co zrobisz, jeśli stracisz w
Litwie sojusznika?

Jak się czuje, książę?

Nadal jest nieprzytomny, ale Eliasz
mówi, że najgorsze za nami. Będzie żył.

Rada jestem, że będę mogła zawieść matce
dobre wiadomości.

Pani, możemy ruszać.

Myślałem, że zabawisz tam tylko kilka
dni.

To dary dla klasztoru.

Spokojnie powiem matce, że są też od
ciebie. Nie musisz. A to nic,

W końcu od zawsze tłumaczę cię przed
innymi.

Może powinieneś pojechać do matki razem
z Elżbietą?

Tej sukni przesąknie do obłota.

Stanisławo, a potem ją sprzedaj.

A pieniądze rozdejrzy wrzącym przed
furtą.

Daj mi. To twoja suknia z koronacji.

Święty Marcin podzielił się żebrakiem
swoją szatą. To i ja mogę.

A sukna rozdaj przytułkom i szpitalom.

Pani, nie musisz pozbywać się
wszystkiego. Ja chcę mieć tylko tyle,

inne zakonnice. Trzy tułniki i płaszcz.
Będzie mi sil, że bez tego wszystkiego.

Może od mistrzynicy drugą miskę polewki?

Prosiła podpomyki.

Znaczy, że w nią lepiej.

Ale słaba jeszcze.

To polewka o złotni.

Powiedziała, że polewka zasłona.

Wystarczą podpomyki. Naprawdę wraca do
zdrowia. Bo jak dawniej mi się wtrąca do

garu.

Zasłona.

Myślałby kto.

Sól.

Zasłona? A gdzie tam?

Ale wiecie, panie, sól jest wtrętna dla
zwierząt i ludzi, co na nich to urok

rzuci. Skoro ochmistrzyni taka wrażliwa
na sól w polewce, to kto wie?

Może pod urokiem być.

Głupo ty gadasz. Może tak, może nie.
Lepiej się strzec.

Sól.

Poświęcona w Niedzielę Palmową.
Najlepsze przeciwko urokom.

Jesteście dobrym chrześcijaninem, to
mogę wam odsprzedać kawałek. Bo to nie

na to srebra wydawać? Nigdy nic nie
wiadomo.

Znacie strażnika Dzierżka?

A jeśli znam?

To on powiada, że jej matka jakieś czary
przy ognisku uprawiała. A zaraz potem

umierająca ochmistrzyni nagle
ozdrowiała.

To źle? Dobrze!

Ale zwłaszcza, jeśli Egle potrafi
sprawić, że ktoś zdrowie, to jak nic

zaszkodzić też może.

Lepiej się strzec.

Książę?

Mam nadzieję, że jak wrócę, zostanę Ci w
lepszym sprawie.

Ciężko mi wyjeżdżać, kiedy widzę Cię bez
sił.

Bardzo nie mogę.

Proszę, skąd idzie?

Nie daj się pokonać tej walce.

Nadal nie mamy wieści z Awinionu, panie.

A do Sącza przybyli arcybiskup Janisław
i kanclerz Bogoria.

Specjalnie na obuczyny twojej matki,
więc może warto... Co matka zrobi ze

wdowią oprawą?

Odda ziemię sądecką?

No nie, dlaczego?

A jak będzie zarządzała majątkiem, będąc
w klauzurze? No, ma przecież pomoc we

mnie i w kanclerzu.

Ziemia sądecka rozkwitła pod jej opieką.

Mieszczanie rozpowiadają szemi wobec, że
twoja matka jest równie utalentowana w

zarządzaniu, co i pobożna. A obozy
twierdzą, że jest wręcz święta.

Królu, ten strażnik chce koniecznie z
tobą mówić.

Twierdzi, że grozi ci niebezpieczeństwo.

Jakie niebezpieczeństwo?

No mów, czemu milczysz?

Kto zagraża królowi?

Egle.

Przyjechał arcybiskup Janisław. Jest też
Jarosław Bogoria.

Musieli jechać wiele dni.

Krakowa do nas jest blisko.

Ale jak widać, dla mojego syna za
daleko.

Kseni pyta, czy nadal czekamy.

Zaczynam nowe życie.

To ma być radosny dzień.

Nie czekamy dłużej.

Powiedz, że szykuje się do obu czyn.

Dobry człowieku, chcemy tylko wiedzieć,
co widziałeś.

Ale nie godzi się o tym mówić we
służbie.

Zostawcie nas.

Widziałem, jak w nocy dwórka oddawała
się lubieżnym tańcom przy ogniu.

Wydawała diabła, wrzucała zaklęcia.

Gdzie to było?

Przytkała. Przy murze ją widziałem.

Skąd pewność, że to Egle?

Przysięgam na zdrowie mojej matki.

Ktoś pod ciebie ją widział?

Wiem, że to Egle.

Przyprowadźcie ją.

Straż! Wezwijcie Egle.

Dlaczego posyłacie po moją dwórkę?

Ten człowiek oskarża ją o obsowanie z
diabłem.

To każ mu nie odpowiadać kłamstw. Ma mu
dawać, że nie słyszałem, co mówił?

Jak możesz pozwalać rzucać na nią takie
oskarżenia?

Pani, Egle na pewno wyjaśni, co robiła
nocą przy ognisku, przy skałach.

Egle jest niewinna! Możesz przysiądł, że
nie oddawała się pogańskim obrzędom?

Zdobij ją lepiej.

Zjadła polewkę i podpłomyki. Teraz śpi.

To ją wzmocnij.

Zalej wodą, ale nie wrzącą.

Gdy napar wystygnie, dodaj miodu.

Jak mi dadzą, kucharz skąpie. To zioła
dla obmistrzeni. Niech spróbuje nie dać.

Pani!

Król kazał wezwać ciebie do auli.

Dlaczego?

Ja tam nic nie wiem.

Pamiętaj, napar musi się odstać aż od
tygodnia.

Pani?

Tak, wiem, wiem. Wszyscy na mnie
czekają. I to dużo więcej osób niż

Zdążyłaś.

Ten człowiek oskarża cię o obrazach
twórcy.

Egle, powiedz, że to kłamstwo.

Wiem, co mówię. Tańczyła z diabłem.

To tylko słowa. Masz jakieś dowody? Ktoś
ją jeszcze widział? Panie, wezwijmy

Eliasza. On jeden będzie w stanie
rozstrzygnąć, czy mamy do czynienia z

występkiem przeciw wierze
chrześcijańskiej.

Zaprowadźcie Egle do lochu.

Nie możesz jej tam zamknąć. Ludzie muszą
wiedzieć, że traktuję takie sprawy

poważnie. Ale nie musisz zamykać jej w
lochu!

Nie mogę puścić wolno niewiasty
podejrzanej o uczestnictwo w pogańskich

obrzędach.

Nie martw się.

Przecież kto jak kto, ale Eliasz będzie
w stanie dowieść, że Egle jest niewinna.

Jeśli jest...

Gdzie ty się włóczysz? Miałaś kotły
umyć.

Trzeba przygotować napar dla
ochmistrzyni.

Twoja matka na stosie spłoni. Ponad
szczartami przy ogniu tańcowała.

Audre!

Daj nam pomóc.

Wiem, że to przeze mnie.

Pani płaka. Słyszy, Szandra.

Muszą wiedzieć, że ratowałaś Gabiję.

Nie masz z tym nic wspólnego.

Ratuję pani.

Błagam cię. Dopiero co odzyskałam matkę.
Nie mogę jej znowu stracić. Nie

stracisz. Nie pozwolę jej skrzywdzić.

Myślę, że musimy przygotować się na
najgorsze.

Jeśli Kazimierz nie wyznaczy następcy,
to po jego śmierci zacznie się walka o

tron, a nie muszę ci mówić, jak się to
może skończyć.

Chcesz, żeby mój syn zasiadł na tronie
Polski?

Nie byłoby to złe rozwiązanie.

To mądry i rozważny chłopiec. Słyszałam
o nim od ciebie tyle dobrego.

Zmusiłam Karola, żeby zatrudnił dla
niego najlepszych nauczycieli. To

A to dla ciebie.

Przyjmij.

Nosiła to moja matka Jolenta.

Kazimierz powinien wiele się od ciebie
nauczyć.

Kazimierz nie słucha nikogo. Ani mnie,
ani swoich doradców.

Szkoda.

Gdybyś urodziła się mężczyzną, osiągnęła
być znacznie więcej niż Kazimierz.

Nie przywykłam do słów równania.

Rzadko słyszałam twoich ulb.

Nie.

Byłam na zbyt surowa dla moich córek.

Ale starałam się was tylko przygotować
do życia. Ono zawsze jest cięższe dla

kobiet.

Ale jestem spokojna, bo Kazimierz...

Ma w Tobie oparcie.

I wierzę, że nie przepadnie to, o co
walczył Wasz ojciec.

A nie wiedziałam, co robię i czym
ryzykuję.

To... to przeze mnie.

Muszę wiedzieć, że Audrey nic nie grozi.

Przyrzeknij mi, że się nią zaopiekujesz.
Egle, nie pójdziesz na stos. Nie

pozwolę.

Przyrzeknij mi.

Możesz być tego pewna.

W moich rzeczach znajdziesz fiolkę
zawiniętą w płótno niebieskim płynem.

Przynieś mi ją.

Umrę, nim dosięgnie mnie ogień.

Nie chcę tego słuchać. Nie pozwolę cię
skrzywdzić.

Czy masz silną wolę postępować ku
odnowieniu życia?

Chcę.

Boga i waszą pomocą.

W nienaruszonym stanie.

Nie pomagaj.

Musi się w końcu czegoś nauczyć.

Zas co mnie pokarało, ty mnie zdarł.

Ostrożnie. Jak Spycymierz zobaczy, że
coś zniszczyłeś, wyrzuci cię ze służby.

I co najwyżej u kata znajdziesz zajęcie.

Idź na mury.

Dzierżyk miał być na murach. Dzierżyk u
króla siadczy.

Dwórkę królowej Anny oskarża opak i
diabłem.

Wiedziałem, że to liczynka jest
czarownicą.

Za każdym razem, jak na mnie spłyczała,
to dla poskóra cierpła.

Idź już.

Spalą ją, czy będą topić?

Na mur przekrę!

Pani, mam już wszystko.

Wytłumacz, co robiłeś przy ognisku.

Widziałem, jak tańczyła z czartem.

Czy widziałeś tam kogoś jeszcze oprócz
Egle? Byłam sama.

Miłościwe Panie,

pozwól mi

zeznawać.

Widziałam Egle przy ognisku.

I ja, i mój sługa.

Może poświadczyć.

Bądź rozsądna, pani.

Zważ, że twoje słowa mogą sprowadzić
śmierć na tę niewiastę.

Katarzyno, proszę cię.

Co widziałaś, pani?

Egle nie oddawała się pogańskim czarom.
To czarownica. Wiem, co mówię.

Nie mam powodu kłamać w jej obronie.

Przez tyle lat rzucałam na nią
podejrzenia, tak jak teraz ten strażnik.

I ciężko przyznać, że się pomyliłam.

Mów jasnie, pani.

Bóg postawił na mojej drodze owieczkę,
która szukała pasterza.

A ja, zamiast ją do niego doprowadzić,
widziałam w niej jenowinę.

Tańczyła lubieżnie z czartem.

Brednie.

Modliła się jak umiała.

Może nie tak jak my, może nie tymi
słowami, ale do naszego

Boga. I nie o siebie, ale o uzdrowienie
Gabii, naszej ochmistrzyni.

Egle, to prawda?

Czy to nie największy dowód nawrócenia?

Modlitwa zabliżniego?

Eliaszu? Dajmy się na sąd Boży.

W następnym odcinku... Smuci mnie
bardzo, że musimy rozważać, kto

mnie na polskim tronie.

Dotkniesz to żelazo bez lęku, a rana od
oparzenia będzie się goić, a nie gnić.

Wspólny spacer to wszystko.

O czym możemy pomarzyć? Będę czekał na
tę sposobność.

Dzień mi się dłuży. Ciesz się, że możesz
go przeżyć.

Dziwnym trafem, kiedy po raz kolejny
próbowano cię zabić, panie, królowa

Elżbieta przypomina stary układ z królem
węgierskim. Karolowi Robertowi

pasowałaby twoja śmierć, panie.