All language subtitles for [Thai (auto-generated)] เล่าเรื่องผีตอนตีสอง EP.110 _ ผีกะบนดอยสูง [DownSub.com]
Afrikaans
Akan
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bemba
Bengali
Bihari
Bosnian
Breton
Bulgarian
Catalan
Cebuano
Cherokee
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
Dutch
English
Esperanto
Estonian
Ewe
Faroese
Filipino
Finnish
French
Frisian
Ga
Galician
Georgian
German
Greek
Guarani
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Interlingua
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Kinyarwanda
Kirundi
Kongo
Korean
Krio (Sierra Leone)
Kurdish
Kurdish (Soranî)
Kyrgyz
Laothian
Latin
Latvian
Lingala
Lithuanian
Lozi
Luganda
Luo
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mauritian Creole
Moldavian
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Montenegrin
Nepali
Nigerian Pidgin
Northern Sotho
Norwegian
Norwegian (Nynorsk)
Occitan
Oriya
Oromo
Pashto
Persian
Polish
Portuguese (Brazil)
Portuguese (Portugal)
Punjabi
Quechua
Romanian
Romansh
Runyakitara
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Serbo-Croatian
Sesotho
Setswana
Seychellois Creole
Shona
Sindhi
Sinhalese
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Spanish (Latin American)
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Tatar
Telugu
Thai
Tigrinya
Tonga
Tshiluba
Tumbuka
Turkish
Turkmen
Twi
Uighur
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Wolof
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:09,679 --> 00:00:13,599
สวัสดีครับท่านผู้ฟังผมแอดมิน 2:00 น.ได้
2
00:00:13,599 --> 00:00:16,320
นำเอาเรื่องเล่าหลอนมาเล่าถ่ายทอดให้ท่าน
3
00:00:16,320 --> 00:00:19,520
ผู้ฟังได้รับฟังกันก่อนจะเข้าเรื่องรับ
4
00:00:19,520 --> 00:00:23,080
ฟังผมฝากกดไลก์กดแชร์กดติดตามช่องนี้ไว้
5
00:00:23,080 --> 00:00:27,400
ก่อนนะครับฝากสนับสนุนกดซื้อสินค้าใต้
6
00:00:27,400 --> 00:00:30,640
คลิปนี้ด้วยนะครับเข้าเรื่องรับฟังกันได้
7
00:00:30,640 --> 00:00:33,160
เลยครับ
8
00:00:33,160 --> 00:00:37,559
บนดอยคำยามค่ำคืนอย่าเผลอหลับกลางป่า
9
00:00:37,559 --> 00:00:41,640
เพราะผีกะมันหิวมันจะมาหาเลือดกินเสียง
10
00:00:41,640 --> 00:00:45,960
หลวงตาคำล่าเล่าเข้าเบากลางกองไฟสายตา
11
00:00:45,960 --> 00:00:51,000
นิ่งมองตรงไปยังเนวินนักศึกษาหนุ่มปี 4
12
00:00:51,000 --> 00:00:54,160
ที่มาฝึกงานเก็บข้อมูลพื้นบ้านที่หมู่
13
00:00:54,160 --> 00:00:58,199
บ้านมูเซอรดั้งเดิมบนดอยสูง
14
00:00:58,199 --> 00:01:01,519
หมู่บ้านดอยคำตั้งอยู่เหนือระดับน้ำทะเล
15
00:01:01,519 --> 00:01:05,600
เกือบ 1,500 เมตต้องนั่งรถโฟวิลไต่เขา
16
00:01:05,600 --> 00:01:09,720
ขึ้นไปหลายชั่วโมงถนนลูกรังเป็นหลุมบ่อ
17
00:01:09,720 --> 00:01:12,520
ขนาบไปด้วยหิวลึกซ้ายขวา
18
00:01:12,520 --> 00:01:15,040
ที่นี่ไม่มีไฟฟ้าฝาฉายมีเพียงโซล่าเซลล์
19
00:01:15,040 --> 00:01:19,240
ของหลวงพ่อกับตะเกียงน้ำมันจางๆเนวินถึง
20
00:01:19,240 --> 00:01:22,079
ที่นี่ได้ก็เพราะคำแนะนำของอาจารย์
21
00:01:22,079 --> 00:01:23,600
มหาวิทยาลัย
22
00:01:23,600 --> 00:01:26,640
ที่อยากให้เขาเก็บข้อมูลเรื่องเล่าเกี่ยว
23
00:01:26,640 --> 00:01:28,840
กับผีผืนบ้าน
24
00:01:28,840 --> 00:01:33,079
ลองขึ้นไปบนดอยคำดูที่นั่นยังเชื่อเรื่อง
25
00:01:33,079 --> 00:01:38,280
ผีกะบางบ้านถึงขั้นต้องทำพิธีถอนกะทุกปี
26
00:01:38,280 --> 00:01:41,479
อาจารย์เคยบอกไว้เนวินคิดว่านั่นเป็น
27
00:01:41,479 --> 00:01:45,360
เรื่องเก่าๆไม่น่าใช้ของจริงแล้วแต่สิ่ง
28
00:01:45,360 --> 00:01:50,200
ที่เขาเจอบนดอยคำกลับไม่เหมือนที่คิดไว้
29
00:01:50,200 --> 00:01:55,399
คืนนั้นลมหนาวจัดพัดหวิวแหวกยอดไม้มาขณะ
30
00:01:55,399 --> 00:01:58,960
ที่เนวินกำลังนั่งจดข้อมูลในสมุดเสียงบาง
31
00:01:58,960 --> 00:02:02,280
อย่างคล้ายเสียงคนคางหวิวดังมาจากทิศ
32
00:02:02,280 --> 00:02:06,399
ตะวันตกของหมู่บ้านเสียงเหมือนหญิงแก่
33
00:02:06,399 --> 00:02:11,840
กึ่งคางกึงหอบคล้ายกับคนจะขาดใจตายตายเขา
34
00:02:11,840 --> 00:02:14,680
หันไปถามมาแปะชาวบ้านเจ้าของบ้านที่ให้
35
00:02:14,680 --> 00:02:18,720
พักแต่ชายชราเพียงแค่ยกนิ้วแตะริมฝีปาก
36
00:02:18,720 --> 00:02:22,840
แล้วกระซิบเบาๆว่าเงียบไว้ถ้ามันได้ยิน
37
00:02:22,840 --> 00:02:25,760
เสียงมันจะมาหาเรา
38
00:02:25,760 --> 00:02:30,319
เนวินนิ่งอึ้งเขาไม่กล้าแม้แต่จะขยับนิ้ว
39
00:02:30,319 --> 00:02:32,560
เสียงนั้นลอยวนอยู่หน้าบ้านไม้สักเก่า
40
00:02:32,560 --> 00:02:36,840
อยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อยๆหายไปในป่าทึบ
41
00:02:36,840 --> 00:02:39,519
เนวินสังเกตว่าไก่ที่เลี้ยงไว้ในคอกข้าง
42
00:02:39,519 --> 00:02:43,680
บ้านตายไป 2 ตัวเครื่องในถูกควักออกอย่าง
43
00:02:43,680 --> 00:02:47,519
ประหลาดชาวบ้านบางคนก็พบว่าสุนัขเลี้ยง
44
00:02:47,519 --> 00:02:50,800
ไว้หายไปอย่างไร้ล่องลอยและที่น่ากลัวก
45
00:02:50,800 --> 00:02:53,800
นั้นก็คือหญิงชราคนหนึ่งในหมู่บ้านชื่อ
46
00:02:53,800 --> 00:02:59,840
ยัวล้มป่วยกะทันหันตัวซีดปากเขียวน้ำตา
47
00:02:59,840 --> 00:03:02,760
ไหล่ทั้งวันโดยไม่พูดสักคำ
48
00:03:02,760 --> 00:03:07,159
ผู้เฒ่าหลายคนพูดกันว่าผีกะมันออกหากินใน
49
00:03:07,159 --> 00:03:11,360
เมื่อคืนมันแอบเข้าสิ่งยายบัวไปแล้ว
50
00:03:11,360 --> 00:03:15,159
เนวินไม่อยากเชื่อแต่อยากรู้ความจริงเขา
51
00:03:15,159 --> 00:03:18,920
เริ่มสืบหาข้อมูลจากชาวบ้านจนได้ยินชื่อ
52
00:03:18,920 --> 00:03:23,239
ของหญิงลึกลับที่ไม่มีใครกล้าพูดถึงแม่
53
00:03:23,239 --> 00:03:26,599
มะลิแม่หมอเฒ่าที่เคยเป็นเจ้าของผีกะใน
54
00:03:26,599 --> 00:03:31,319
ตำนานแม่มะลิเป็นหมอผีหญิงที่เคยอยู่บ้าน
55
00:03:31,319 --> 00:03:35,599
ท้ายหมู่บ้านแต่หายตัวไปเมื่อ 40 ปีก่อน
56
00:03:35,599 --> 00:03:38,840
บางคนบอกว่าเธอตายแล้วบางคนบอกว่าเธอคือ
57
00:03:38,840 --> 00:03:41,799
กลายเป็นผีกะและยังคงวนเวียนอยู่ในป่า
58
00:03:41,799 --> 00:03:43,720
ท้ายดอย
59
00:03:43,720 --> 00:03:47,000
คนที่รู้จักผีกะดีที่สุดบนดอยนี้ไม่ใช่
60
00:03:47,000 --> 00:03:52,000
หลวงตาไม่ใช่หมอผีชายแต่คือแม่มะลิแม่หมอ
61
00:03:52,000 --> 00:03:55,480
เฒ่าที่เคยเลี้ยงผีกะไว้ใต้เรือน
62
00:03:55,480 --> 00:04:00,159
บันทึกของเนวิน 12 พฤศจิกายน
63
00:04:00,159 --> 00:04:02,879
หลังเหตุการณ์ไก่ตายและยายบัวล้มป่วยโดย
64
00:04:02,879 --> 00:04:06,959
ไร้สาเหตุชาวบ้านหลายคนพากันหลบเข้าบ้าน
65
00:04:06,959 --> 00:04:12,040
เร็วกว่าปกติในเย็นวันถัดมาหมอกนาทึบคลุม
66
00:04:12,040 --> 00:04:16,519
ยอดไม้บรรยากาศเย็นเฉียบจนขนลุกทั้งที่
67
00:04:16,519 --> 00:04:20,079
ยังไม่ค่ำสนิทเนวินเดินถือสมุดจดบันทึก
68
00:04:20,079 --> 00:04:24,199
ข้อมูลเดินไปยังเรือนไม้เก่าท้ายหมู่บ้าน
69
00:04:24,199 --> 00:04:27,440
สถานที่ที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้บ้านของ
70
00:04:27,440 --> 00:04:29,360
แม่มะลิ
71
00:04:29,360 --> 00:04:33,240
จะไปที่นั่นจริงๆหรออาแปถามเสียงเคร่งคน
72
00:04:33,240 --> 00:04:35,880
ที่เข้าไปในบ้านนั้นไม่มีใครเหมือนเดิม
73
00:04:35,880 --> 00:04:40,160
อีกเลยแต่เนวินจึงเชื่อว่าถ้าจะเข้าใจผี
74
00:04:40,160 --> 00:04:44,320
กะให้ถึงลากเขาต้องเข้าไปให้ได้
75
00:04:44,320 --> 00:04:46,639
ณบ้านแม่มะลิ
76
00:04:46,639 --> 00:04:48,960
บ้านไม้หลังนั้นอยู่ห่างจากบ้านอื่นพอสม
77
00:04:48,960 --> 00:04:52,520
ควรถูกต้นไม้และเถาวันปกคลุมจนเกือบมอง
78
00:04:52,520 --> 00:04:56,320
ไม่เห็นประตูเมื่อเขาใกล้รู้สึกได้ถึง
79
00:04:56,320 --> 00:05:00,039
กลิ่นเน่าอ่อนๆลอยมาตามลมไม่ใช่กลิ่นซาก
80
00:05:00,039 --> 00:05:03,880
สัตว์แต่มันคือกลิ่นวิญญาณเนวินผักประตู
81
00:05:03,880 --> 00:05:07,600
ไม้ที่ขึ้นลาเสียงดังเอี๊ด
82
00:05:07,600 --> 00:05:10,720
ข้างในเงียบงันเย็นจัดจนน้ำค้างเกาะ
83
00:05:10,720 --> 00:05:15,080
หน้าต่างมีเพียงรูปภาพเก่าๆบนผนังไฟ
84
00:05:15,080 --> 00:05:19,160
ตะเกียงถ่านที่ยังวางอยู่เหมือนเคยใช้งาน
85
00:05:19,160 --> 00:05:22,560
และผ้าผืนแดงผืนหนึ่งที่พับไว้บนแท่นบูชา
86
00:05:22,560 --> 00:05:26,120
เล็กๆท่านใดนั้น
87
00:05:26,120 --> 00:05:29,960
มึงมาไกลนะเสียงหญิงชราสั่นเครือดังขึ้น
88
00:05:29,960 --> 00:05:34,600
ข้างหลังเนเวินสะดุ้งสุดตัวหันกลับไปพบ
89
00:05:34,600 --> 00:05:36,639
หญิงแก่หลังค่อม
90
00:05:36,639 --> 00:05:39,880
ผิวหนังเหี่ยวย่นดั่งเปลือกไม้แววตาขุ่น
91
00:05:39,880 --> 00:05:44,039
ขาวแต่จ้องเขาเขม็งข้าเฝ้าหล่อมึงมานาน
92
00:05:44,039 --> 00:05:45,680
แล้ว
93
00:05:45,680 --> 00:05:49,000
แม่มลิยังไม่ตายเธอยังอยู่ที่นี่เหมือนรอ
94
00:05:49,000 --> 00:05:53,080
อะไรบางอย่างมาโดยตลอดหญิงเฒ่าบอกว่า
95
00:05:53,080 --> 00:05:56,240
เลือดของผีกะไหลเวียนในร่างของคนบาง
96
00:05:56,240 --> 00:05:59,759
ตระกูลบนดอยคำและผูกพันกับดวงวิญญาณที่
97
00:05:59,759 --> 00:06:04,199
ยังไม่หลุดพ้นเธอเคยเลี้ยงผีกะไว้จริงแต่
98
00:06:04,199 --> 00:06:07,319
ไม่ได้เลี้ยงเพื่อทำร้ายคนเธอเลี้ยงไว้
99
00:06:07,319 --> 00:06:11,240
เพื่อปกป้องลูกหลานจากของต่ำจนกระทั่ง 40
100
00:06:11,240 --> 00:06:15,720
ปีก่อนมีบางคนขโมยผีกะที่เธอเลี้ยงไว้ไป
101
00:06:15,720 --> 00:06:20,599
ใช้ผิดวิธีมันทำให้กะกลายเป็นผีปีศาจจาก
102
00:06:20,599 --> 00:06:24,880
ผีรับใช้กลายเป็นผีกลิ่นเลือดแม่มะลิยัง
103
00:06:24,880 --> 00:06:29,000
บอกบางอย่างที่ทำให้เนวินมือเย็นเฉียบ
104
00:06:29,000 --> 00:06:33,240
มึงมีเชื้อเลือดของผีกะอยู่ในตัวมึงด้วย
105
00:06:33,240 --> 00:06:35,919
มึงคิดว่ามึงมาเก็บข้อมูลไม่ใช่ใช่หรอก
106
00:06:35,919 --> 00:06:38,440
มึงมาเพราะมันเรียก
107
00:06:38,440 --> 00:06:42,599
ในคืนนั้นเองขณะที่เนวินกำลังจดบันทึกเขา
108
00:06:42,599 --> 00:06:45,960
ฝันเห็นหญิงแก่ใบหน้าซีดขาวเดินเปื่อย
109
00:06:45,960 --> 00:06:50,039
เท้าเปล่าในป่ามองเขาด้วยดวงตาว่างเปล่า
110
00:06:50,039 --> 00:06:54,520
พร้อมกับพูดว่าลูกของข้าเจ้าเป็นเลือดของ
111
00:06:54,520 --> 00:06:58,160
แม่มะลิกลับมาอยู่กับข้า
112
00:06:58,160 --> 00:07:01,240
เขาสะดุ้งตื่นเหงื่อชุ่มไปทั้งตัวทั้งที่
113
00:07:01,240 --> 00:07:04,680
อากาศเย็นจัดเสียงแว่วในหู
114
00:07:04,680 --> 00:07:09,599
ยังคงดังก้องลูกของข้าเจ้าเป็นเลือดแม่
115
00:07:09,599 --> 00:07:11,199
มะลิ
116
00:07:11,199 --> 00:07:15,160
วันต่อมาเสียงของโบราณดังขึ้น 3 ครั้งที่
117
00:07:15,160 --> 00:07:19,440
ลานวัดไม้เล็กๆกลางหมู่บ้านดอยคำพระภิกษุ
118
00:07:19,440 --> 00:07:22,280
เพียงรูปเดียวที่ประจำอยู่ที่วัดนี้ก็คือ
119
00:07:22,280 --> 00:07:27,039
หลวงตาคำล่าท่านอาวุโสวัย 80 แต่ยังมีแวว
120
00:07:27,039 --> 00:07:30,680
ตาแน่วแน่ไม่แพ้คนหนุ่มวันนี้ไม่ใช่วัน
121
00:07:30,680 --> 00:07:34,280
พระไม่ใช่เทศกาลแต่วัดกลับเต็มไปด้วยชาว
122
00:07:34,280 --> 00:07:37,120
บ้านที่ยืนเงียบหลายล้อมไปด้วยร่างกายของ
123
00:07:37,120 --> 00:07:41,599
ยายบัวหญิงชราที่นอนแน่นิ่งบนเสื่อใบตอง
124
00:07:41,599 --> 00:07:45,800
ดวงตาเปิดกว้างแต่ไหล้แววปากมีข้าวเลือด
125
00:07:45,800 --> 00:07:51,159
แห้งติดอยู่กะมันสิงเต็มตัวแล้วหลวงตาเอย
126
00:07:51,159 --> 00:07:54,639
เบาๆขณะจัดเครื่องบวงสรวง
127
00:07:54,639 --> 00:07:57,639
ต้องทำพิธีถอนผีกะ
128
00:07:57,639 --> 00:08:00,440
พิธีถอนผีกะนั้นไม่เหมือนการขับไล่ผีทั่ว
129
00:08:00,440 --> 00:08:03,879
ไปต้องใช้ทั้งขี้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์จากไม้
130
00:08:03,879 --> 00:08:08,159
ไผ่บนยอดดอยสายสินรัดกะโหลกและไก่ดำ 1
131
00:08:08,159 --> 00:08:10,400
ตัวที่ยังมีชีวิต
132
00:08:10,400 --> 00:08:12,360
เนวินมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยความตื่น
133
00:08:12,360 --> 00:08:17,039
เต้นปนกลัวเขายืนตัดจากแม่มะลิที่ยืนถือ
134
00:08:17,039 --> 00:08:20,919
ไม้เท้าไผ่ไม้เท้าตัวนั้นเป็นรูปสลักหัว
135
00:08:20,919 --> 00:08:25,879
งูกิงเท่ากระซิบเขาเบาๆว่าถ้าไก่ไม่ร้อง
136
00:08:25,879 --> 00:08:29,280
แปลว่าผีกะไม่ยอมออกและคนที่มันจะหากิน
137
00:08:29,280 --> 00:08:34,159
ต่อไปจะไม่ใช่ยายบัวอีกแล้ว
138
00:08:34,159 --> 00:08:37,880
พิธีเริ่มต้นขึ้นหลวงตาคำล่าจุดเทียน 3
139
00:08:37,880 --> 00:08:41,320
เล่มกลางกระทงน้ำขมิ้นและหยดลงบนหน้าผาก
140
00:08:41,320 --> 00:08:45,519
ใยบัวทีละหยดเธอกระตุกทั้งตัวอย่างแรง
141
00:08:45,519 --> 00:08:48,279
เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ดิ้นอยู่ในร่าง
142
00:08:48,279 --> 00:08:52,959
กายของเธอเสียงสายลมแหวกพุ่มไม้ล่อวัดและ
143
00:08:52,959 --> 00:08:57,560
เงาร่างดำคล้ายหมอกบางๆมันเกาะกันเริ่ม
144
00:08:57,560 --> 00:09:01,360
รวมตัวกันรอบลานพิธีไม่มีใครเห็นนอกจาก
145
00:09:01,360 --> 00:09:03,240
เนวิน
146
00:09:03,240 --> 00:09:06,000
แล้วไก่ก็ดิ้นขณะที่หลวงตาขี้เฒ่า
147
00:09:06,000 --> 00:09:09,560
ศักดิ์สิทธิ์โรยรอบตัวยายบัวไก่ดำใน
148
00:09:09,560 --> 00:09:13,079
ตะกร้าก็กระโดดโยงขึ้นมากรี๊ดเสียงร้อง
149
00:09:13,079 --> 00:09:15,839
เสียงหลงเหมือนเห็นสิ่งที่มนุษย์มองไม่
150
00:09:15,839 --> 00:09:21,640
เห็นมันจะออกแล้วเขันเงินไว้ลุงตาร้อง
151
00:09:21,640 --> 00:09:25,200
เสียงแข็งทันใดนั้นร่างของยายบัวก็กระตุก
152
00:09:25,200 --> 00:09:29,240
แรงขึ้นอีกดวงตาเปลี่ยนเป็นดำสนิทเสียง
153
00:09:29,240 --> 00:09:32,600
แหบแห้งคล้ายใช้เสียงหญิงแก่ปนเสียงสัตว์
154
00:09:32,600 --> 00:09:37,800
คำลามดังลอดลำคอของเธอออกมามึงจะไล่กูไป
155
00:09:37,800 --> 00:09:41,519
อยู่ที่ไหนที่นี่มันของข้า
156
00:09:41,519 --> 00:09:45,240
หลวงตาสวดคาถาเสียงดังขึ้นแม่มาลียื่นมีด
157
00:09:45,240 --> 00:09:48,760
หมอเก่ามาให้เนวินจับโดยที่เขาก็ไม่เข้า
158
00:09:48,760 --> 00:09:53,240
ใจว่าทำไมถือไว้ทำไมก็มึงเป็นคนมีเชื้อ
159
00:09:53,240 --> 00:09:56,720
มึงต้องเป็นคนตัดเชือกวิญญาณเนวินยื่นมือ
160
00:09:56,720 --> 00:10:01,200
ออกไปมือสั่นปายมีดหมอจอไปที่สัศิลที่ผูก
161
00:10:01,200 --> 00:10:03,360
ข้อมือใยวัว
162
00:10:03,360 --> 00:10:06,760
เมื่อเขาตัดสายศีลนั้นลมทั้งลานวัดก็หยุด
163
00:10:06,760 --> 00:10:10,079
นิ่งเหมือนโลกหยุดหมุนเสียงกรีดร้องแหลม
164
00:10:10,079 --> 00:10:13,920
สูงปานจักรพรรดิฟ้าร้องดังออกมาจากปากยาย
165
00:10:13,920 --> 00:10:18,880
บัวเงาดำรูปร่างหญิงแก่รูปร่างบิดเบี้ยว
166
00:10:18,880 --> 00:10:22,839
หลุดจากล่างแล้วกลับกลายเป็นเงาควันป่วย
167
00:10:22,839 --> 00:10:27,279
พุงขึ้นเหนือหลังคาวัดแล้วหายไปในพริบตา
168
00:10:27,279 --> 00:10:30,720
ดวงตาของเธอกลับมาอีกมีแววตา
169
00:10:30,720 --> 00:10:36,440
เหมือนคนปกติเธอกระซิบเสียงเบาๆขอบคุณแต่
170
00:10:36,440 --> 00:10:41,000
มันยังไม่หมดมันยังตามหาคนของมันอยู่
171
00:10:41,000 --> 00:10:44,240
ชาวบ้านพนมมือสวดเบาๆแต่เนวินรู้สึก
172
00:10:44,240 --> 00:10:48,399
เหมือนหัวใจถูกบีบรัดคำพูดของยายบัวและ
173
00:10:48,399 --> 00:10:51,480
ฝันเมื่อคืนนั้นเริ่มเชื่อมโยงกันทีละนิด
174
00:10:51,480 --> 00:10:56,279
ผีกะมันไม่หายไปไหนมันแค่เปลี่ยนที่และ
175
00:10:56,279 --> 00:11:00,079
ตอนนี้มันกำลังหาคนใหม่ที่จะแฝงร่างคำพูด
176
00:11:00,079 --> 00:11:04,320
ของแม่มะลิก่อนพระอาทิตย์ลับขอบดอย
177
00:11:04,320 --> 00:11:08,279
หมอกลงหนาจัดตั้งแต่บ่ายท้องฟ้าบริเวณ
178
00:11:08,279 --> 00:11:11,760
หมู่บ้านดอยคำมืดเร็วกว่าทุกวันเนวินรู้
179
00:11:11,760 --> 00:11:14,920
สึกเหมือนอากาศเย็นรอบตัวเริ่มแปรปรวน
180
00:11:14,920 --> 00:11:17,480
กลิ่นเลือดบางเบาลอยมาเตะจมูกโดยไม่มีที่
181
00:11:17,480 --> 00:11:23,079
หมาหลังพิธีถอนผีกะยายบัวแม้จะรอดแต่ชาว
182
00:11:23,079 --> 00:11:26,120
บ้านยังหวาดกลัวไม่มีไข่ก้าวออกจากบ้าน
183
00:11:26,120 --> 00:11:31,000
หลังตะวันตกดินแม้แต่หลวงตาคำลล่ายังสั่ง
184
00:11:31,000 --> 00:11:34,320
ปิดประตูวัดและไม่ออกมาเจอใคร
185
00:11:34,320 --> 00:11:38,760
แม่มะลิกับเงียบผิดปกติเธอไม่พูดจาอะไร
186
00:11:38,760 --> 00:11:41,440
นอกจากจ้องหน้าเนวินนานเป็นพิเศษในตอน
187
00:11:41,440 --> 00:11:47,279
เย็นแล้วเอยเบาๆคืนนี้ถ้ามันเลือกร่าง
188
00:11:47,279 --> 00:11:49,560
เลือดจะสาด
189
00:11:49,560 --> 00:11:54,120
เสียงฝีเท้าดังเบาๆบนพื้นดินเปียกชื้นแสง
190
00:11:54,120 --> 00:11:56,519
ตะเกียงเล็กๆในมือ
191
00:11:56,519 --> 00:11:59,320
เต่งชาวบ้านวัยรุ่นที่แอบรอบชอบเดินไป
192
00:11:59,320 --> 00:12:03,360
หลังหมู่บ้านเพื่อหาสมุนไพรไปขายในเมือง
193
00:12:03,360 --> 00:12:06,320
เต่งไม่เชื่อเรื่องผีกะเขาพูดคุยต่อหน้า
194
00:12:06,320 --> 00:12:11,279
ลุงตาว่าผีกะผีอะไรกันอ้างแต่ผีไวห้ามคน
195
00:12:11,279 --> 00:12:15,040
ออกไปตัดไม้กลางคืนเขาจะแอบออกไปตัดเห็ด
196
00:12:15,040 --> 00:12:18,959
หลินจือที่เคยเห็นขึ้นใกล้ป่าช้าแต่สิ่ง
197
00:12:18,959 --> 00:12:21,880
ที่เขาเจอไม่ใช่เห็ด
198
00:12:21,880 --> 00:12:26,720
เสียงคางแหบเบาลาวกับลมพัดผ่านต้นไผ่ดัง
199
00:12:26,720 --> 00:12:29,360
ข้างหูเต็งในความมืด
200
00:12:29,360 --> 00:12:34,040
เขาหันขับไปแต่ไม่มีใครน่ะใครแอบอยู่เขา
201
00:12:34,040 --> 00:12:38,800
ตะโกนอย่างหัวเสียพร้อมชูไฟฉายส่องไปรอบๆ
202
00:12:38,800 --> 00:12:42,600
สิ่งที่แสงไฟฉายจับได้ก็คือหญิงแก่คน
203
00:12:42,600 --> 00:12:46,560
หนึ่งยืนหันหลังอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ผมยาว
204
00:12:46,560 --> 00:12:52,160
รุงรังเปื้อนโคลนขายืนโก่งแขนรีบเล็กผิด
205
00:12:52,160 --> 00:12:53,760
ปกติ
206
00:12:53,760 --> 00:12:58,519
และลมหายใจดังแฮกๆช้าๆเหมือนเธอหันกลับมา
207
00:12:58,519 --> 00:13:02,120
ตาของเธอไม่มีตาดำมีเพียงตาขาวขุ่นที่
208
00:13:02,120 --> 00:13:05,000
สะท้อนแสงไฟ
209
00:13:05,000 --> 00:13:08,199
เสียงกรีดร้องของเตงก้องไปทั่วป่าหลัง
210
00:13:08,199 --> 00:13:12,440
หมู่บ้านแต่ไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอ
211
00:13:12,440 --> 00:13:15,040
ชาวบ้านพบร่างของเต็งนอนจมกองเลือดใต้ต้น
212
00:13:15,040 --> 00:13:19,600
งิ้วลำคอถูกกัดขาดเป็นรอยเคี้ยวหม่นๆ
213
00:13:19,600 --> 00:13:23,720
เหมือนปากของคนเครื่องในถูกควักหายลักษณะ
214
00:13:23,720 --> 00:13:27,279
เดียวกันกับไก่ที่ตายก่อนหน้านี้ลุงหลวง
215
00:13:27,279 --> 00:13:30,720
ตาคำล่าและแม่มะลิมาถึงพร้อมกันหลวงตา
216
00:13:30,720 --> 00:13:33,959
หลับตาแน่นขณะที่แม่มะลิเอาผ้าปิดจมูก
217
00:13:33,959 --> 00:13:36,160
แล้วเอ่ยเสียงเย็น
218
00:13:36,160 --> 00:13:40,240
มันเลือกแล้วและมันไม่ใช่กะตัวเดิมแต่มัน
219
00:13:40,240 --> 00:13:44,160
กำลังแพร่เผาพัน
220
00:13:44,160 --> 00:13:46,480
เนวินล้มป่วย
221
00:13:46,480 --> 00:13:50,759
ในคืนนั้นเนวินเริ่มมีอาการแปลกๆเขาฝัน
222
00:13:50,759 --> 00:13:54,120
เห็นภาพผู้หญิงสาวนาซีที่มีดวงตาเป็นสี
223
00:13:54,120 --> 00:13:58,560
ขาวจ้องเขานิ่งอยู่ในน้ำเสียงกระซิบดังใน
224
00:13:58,560 --> 00:14:02,680
หูเลือดของข้ายังอยู่ในเจ้าถึงเวลารับ
225
00:14:02,680 --> 00:14:05,120
มรดกแล้วลูกเอ๋ย
226
00:14:05,120 --> 00:14:08,759
เนวินสะดุ้งตื่นกลางคืนพบว่าบนเสื่อใต้
227
00:14:08,759 --> 00:14:12,519
ตัวเขามีรอยเลือดเล็กๆที่ไม่รู้ว่าเกิด
228
00:14:12,519 --> 00:14:16,360
จากสาเหตุอะไรเขาไม่ได้รับบาดเจ็บแต่
229
00:14:16,360 --> 00:14:19,800
เหมือนบางอย่างอยู่ใต้ตัวของเขาตอนหลับ
230
00:14:19,800 --> 00:14:25,560
เลือดของแม่คือคำสาปถ้าข้าตายก่อนถอนกะ
231
00:14:25,560 --> 00:14:30,079
เจ้าจะเป็นคนต่อไปที่รับมันแม่มะลิเอ่ย
232
00:14:30,079 --> 00:14:32,759
เช้าวันนั้นแม่มะลิให้เนวินตามเธอไปที่
233
00:14:32,759 --> 00:14:36,279
เรือนหลังเล็กกลางป่าไผ่ซึ่งไม่มีใครกล้า
234
00:14:36,279 --> 00:14:40,199
เข้าใกล้มานานนับ 10 ปีเธอบอกว่าที่นั่น
235
00:14:40,199 --> 00:14:44,079
คือบ้านเก่าของเธอกับแม่แท้ๆที่ที่ผีกะ
236
00:14:44,079 --> 00:14:47,920
ตัวแรกกำเนิดเกิดขึ้นในตระกูลของเธอเนวิน
237
00:14:47,920 --> 00:14:52,079
เดินตามไปอย่างกังวลแม้ใครจะยังไม่ลดเขา
238
00:14:52,079 --> 00:14:55,800
รู้สึกอ่อนแรงสะลึมสะลือตาพร่ามัวและ
239
00:14:55,800 --> 00:14:58,639
เมื่อเหยียบเข้าไปเขตป่าไผ่เสียงกระซิบ
240
00:14:58,639 --> 00:15:01,560
จากรอบตัวก็ดังขึ้นอีกครั้ง
241
00:15:01,560 --> 00:15:05,759
ลูกเอ๋ยกลับมาอยู่กับแม่กลับเข้าร่างของ
242
00:15:05,759 --> 00:15:07,880
เราเถิด
243
00:15:07,880 --> 00:15:10,639
แม่มะลิหยุดยืนอยู่หน้าบานประตูไม้เก่า
244
00:15:10,639 --> 00:15:14,240
แก่ที่ขึ้นหล่าเธอลวงเข้าไปกุญแจเล็กเก่า
245
00:15:14,240 --> 00:15:18,800
ๆจากถุงผ้าแล้วไขมันเบาๆเสียงประตูเปิด
246
00:15:18,800 --> 00:15:23,120
ช้าๆเผยให้เห็นห้องเล็กๆที่กลางห้องมีโลง
247
00:15:23,120 --> 00:15:27,199
ไม้สักแก่สลักว่างอยู่ตรงนั้น
248
00:15:27,199 --> 00:15:31,319
โรงนี้ไม่ได้มีศพเธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
249
00:15:31,319 --> 00:15:36,079
แต่มันเป็นมรดกที่เจ้าต้องรับเนวินมองไป
250
00:15:36,079 --> 00:15:40,000
ที่ลงอย่างไม่เชื่อสายตาเมื่อแมมลีเปิดฝา
251
00:15:40,000 --> 00:15:44,399
ออกกลิ่นสมุนไพรผสมเลือดแห้งโชยออกมาใน
252
00:15:44,399 --> 00:15:48,480
นั้นมีขันเงินเก่าขวดแก้วใส่เลือดและยัน
253
00:15:48,480 --> 00:15:53,839
ผ้ายันต์สีเลือดปักชื่อของเขาเนวิน
254
00:15:53,839 --> 00:15:58,839
แม่เคยถอนผีกะให้ลูกแล้วตอนเจ้าเกิดแต่
255
00:15:58,839 --> 00:16:02,519
ถอนไม่หมดส่วนหนึ่งของผีกะยังอยู่ในตัว
256
00:16:02,519 --> 00:16:05,639
เจ้าตั้งแต่วันนั้นแต่ตอนนี้มันเริ่ม
257
00:16:05,639 --> 00:16:09,399
เรียกร้องคืนสิ่งที่ข้ามอบให้แม่มะลีเล่า
258
00:16:09,399 --> 00:16:13,440
เรื่องราวในอดีตว่าสมัยยังสาวเธอเคยตก
259
00:16:13,440 --> 00:16:16,639
กลุ่มรักชายจากเมืองและมีลูกด้วยกันคือ
260
00:16:16,639 --> 00:16:20,639
เนวินแต่เมื่อชายผู้นั้นทอดทิ้งเธอความ
261
00:16:20,639 --> 00:16:24,880
แค้นความเศร้าและพลังวิชาไสยศาสตร์ด้าน
262
00:16:24,880 --> 00:16:28,839
ที่ตกท่อนมาจากมารดาทำให้เธอเผลอไปผุกผี
263
00:16:28,839 --> 00:16:32,240
กะในตัวขึ้นมาอีกครั้งเธอพยายามถ่ายทอด
264
00:16:32,240 --> 00:16:35,399
มันออกจากร่างแต่เพราะในวินเป็นสายเลือด
265
00:16:35,399 --> 00:16:40,959
ของเธอมันจึงหลุดไม่หมดตอนเจ้าอายุ 3 ขวบ
266
00:16:40,959 --> 00:16:43,600
ข้าส่งเจ้าลงดอยให้พาที่วัดในเมืองเลี้ยง
267
00:16:43,600 --> 00:16:46,560
ดูข้าไม่อยากให้เจ้ากลายเป็นผีกะเหมือน
268
00:16:46,560 --> 00:16:48,800
ข้า
269
00:16:48,800 --> 00:16:53,079
ผีกะกำลังรวมตัวอีกครั้งแม่มะลิบอกว่าใน
270
00:16:53,079 --> 00:16:57,079
หมู่บ้านนี้มีอีก 2 ตระกูลที่มีเชื้อผีกะ
271
00:16:57,079 --> 00:16:59,199
ซ่อนอยู่
272
00:16:59,199 --> 00:17:02,680
เมื่อ 1 ตระกูลก็คือยายบัวถูกถอนออกและ 1
273
00:17:02,680 --> 00:17:06,959
ตระกูลคือเต็งตายไปโดยไร้พิธีดวงจิตของผี
274
00:17:06,959 --> 00:17:11,439
กะและเจ้าของจึงรวมตัวกันเป็นกะร่างใหม่
275
00:17:11,439 --> 00:17:15,720
ที่แข็งแรงกว่าเดิมและตอนนี้มันเริ่มเข้า
276
00:17:15,720 --> 00:17:18,600
สิงเด็กผู้มีจิตใจอ่อนบางที่สุดในหมู่
277
00:17:18,600 --> 00:17:20,520
บ้าน
278
00:17:20,520 --> 00:17:24,520
เด็กหญิงตาใสชื่อนาขวัญ
279
00:17:24,520 --> 00:17:27,640
คืนนั้นชาวบ้านรวมตัวกันที่วัดอีกครั้ง
280
00:17:27,640 --> 00:17:31,440
เมื่อแม่นางแม่ของเด็กหญิงนาขวัญร้องไห้
281
00:17:31,440 --> 00:17:35,600
โวยวายลูกหายไปจากบ้านเหลือเพียงแค่รอย
282
00:17:35,600 --> 00:17:38,559
เท้าเปล่าของเด็กเล็กที่จมหายเข้าไปในป่า
283
00:17:38,559 --> 00:17:41,600
หลังหมู่บ้านขวัญไม่เคยออกไปไหนคนเดียว
284
00:17:41,600 --> 00:17:45,880
เลยขวัญไม่กล้าเนวินได้ยินข่าวก็รู้ทันที
285
00:17:45,880 --> 00:17:48,799
ว่ามันต้องการร่างใหม่ที่บริสุทธิ์กว่า
286
00:17:48,799 --> 00:17:52,720
สายเลือดของเขาและเด็กที่จิตใจสะอาดคือ
287
00:17:52,720 --> 00:17:56,200
ร่างที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการจุติใหม่
288
00:17:56,200 --> 00:17:59,440
เลือดจะเลือกร่างที่แข็งแรงที่สุดและ
289
00:17:59,440 --> 00:18:03,360
เมื่อจิตเด็กกับเงาผีหลอมรวมกันผีกะจะ
290
00:18:03,360 --> 00:18:07,200
กลายเป็นอมตะเจ้ามีทางเลือกเดียวยอมรับ
291
00:18:07,200 --> 00:18:13,280
มันหรือทำลายมันคำพูดสุดท้ายของแม่มะลิ
292
00:18:13,280 --> 00:18:18,200
หมอกลงหนาหนักเหมือนผ้าขาวคุณภูเขาเนวิน
293
00:18:18,200 --> 00:18:21,760
ถือมีดหมอและตะเกียงน้ำมันวิ่งผ่าป่าตาม
294
00:18:21,760 --> 00:18:25,640
รอยเท้าสาวเด็กที่หายเข้าไปในป่าทึบเสียง
295
00:18:25,640 --> 00:18:28,559
ลมแหวกใบไม้ลาวกับมีใครมากระซิบใกล้หูเขา
296
00:18:28,559 --> 00:18:30,600
ตลอดเวลา
297
00:18:30,600 --> 00:18:33,320
เจ้าจะฆ่าเด็กงั้นหรือหรือเจ้าจะปล่อยให้
298
00:18:33,320 --> 00:18:36,520
ผีกะในตัวของเจ้าตื่นขึ้นมากลืนเด็กแทน
299
00:18:36,520 --> 00:18:41,320
เสียเลยงอดำๆเล่ากับรูปร่างของผีกะค่อยๆ
300
00:18:41,320 --> 00:18:45,280
ปรากฏตัวรอบตัวเขาแต่เนวินยังคงก้าวต่อไป
301
00:18:45,280 --> 00:18:47,760
จนกระทั่ง
302
00:18:47,760 --> 00:18:52,240
กลางลานหญ้าแห้งริมผาเขาพบนาขวัญนั่งอยู่
303
00:18:52,240 --> 00:18:55,760
ล่างเล็กหันหลังให้ดวงจันทร์เต็มดวงส่อง
304
00:18:55,760 --> 00:19:01,120
ลงบนพื้นเรือนผมยาวที่สยายผิดหน้าขวัญลุง
305
00:19:01,120 --> 00:19:05,280
มาแล้วมากลับบ้านกันเถอะนะลูกเด็กหญิงไม่
306
00:19:05,280 --> 00:19:09,559
ขยับไม่ตอบก่อนจะค่อยๆหันหน้ากลับมาดวงตา
307
00:19:09,559 --> 00:19:13,640
ของเธอไม่มีตาดำมีเพียงสีขาวซีดขุ่นและ
308
00:19:13,640 --> 00:19:18,080
เลือดไหลเป็นสายจากหัวตาลงแก้มเธอยิ้มรอย
309
00:19:18,080 --> 00:19:21,159
ยิ้มไม่ใช่ของเด็กเสียงคางออกมาจากลำคอ
310
00:19:21,159 --> 00:19:24,600
ของเธอเสียงซ้อนกันทั้งของเด็กหญิงและ
311
00:19:24,600 --> 00:19:29,360
หญิงแก่ในร่างเดียวกันแม่อยู่ในนี้มานี่
312
00:19:29,360 --> 00:19:35,200
ดิมาก่อนแม่สิลูกเนวินยืนชะงักมือกำมีด
313
00:19:35,200 --> 00:19:39,799
หมอแน่นเขารู้ดีถ้าแทงลงไปตอนนี้ผีกะจะ
314
00:19:39,799 --> 00:19:43,799
ถูกทำลายและหนาขวัญจะตายไปด้วยแต่ถ้าเขา
315
00:19:43,799 --> 00:19:47,760
ปล่อยผีกะก็จะเข้าครอบงำตัวเต็มและไม่มี
316
00:19:47,760 --> 00:19:51,840
ใครหยุดมันได้อีกแม่ขอให้เจ้ารับมันไว้
317
00:19:51,840 --> 00:19:54,960
อย่าให้มันต้องกินเลือดเบรกอีกต่อไปเสียง
318
00:19:54,960 --> 00:19:58,559
ของแม่มะลิดังขึ้นในหัวคล้ายเสียงสุดท้าย
319
00:19:58,559 --> 00:20:00,640
ก่อนตาย
320
00:20:00,640 --> 00:20:04,480
เขาค่อยๆทรุดลงขวักมีดหมอแทงเข้าฝ่ามือ
321
00:20:04,480 --> 00:20:08,600
ของตัวเองเลือดหยดลงบนพื้นดินแล้วเปล่ง
322
00:20:08,600 --> 00:20:12,640
แสงสว่างสีแดงเข้มผีกันในร่างหนาขวัญกีด
323
00:20:12,640 --> 00:20:15,679
ร้องสุดเสียงเหมือนถูกบังคับให้หลุดจาก
324
00:20:15,679 --> 00:20:19,919
ร่างของเด็กแล้วไหลกลับเข้ามาในตัวเนวิน
325
00:20:19,919 --> 00:20:24,840
เสียงลมแรงกระโชคฟาดกระท่อมไม้ในป่าผีกา
326
00:20:24,840 --> 00:20:28,240
ทุกตนที่เคยหลบซ่อนในหมู่บ้านหายไปกับ
327
00:20:28,240 --> 00:20:30,840
เสียงร้องสุดท้าย
328
00:20:30,840 --> 00:20:35,200
เนวินหมดสติอยู่ 3 วันนาขวัญรอดโดยไม่จำ
329
00:20:35,200 --> 00:20:39,280
สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเขาฟื้นตื่นขึ้นมา
330
00:20:39,280 --> 00:20:42,559
หลวงตาคำล่าและแม่เฒ่าในหมู่บ้านต่างพนม
331
00:20:42,559 --> 00:20:47,400
มือให้เขาได้กลายเป็นคนถือผีกะคนสุดท้าย
332
00:20:47,400 --> 00:20:50,240
ไม่ใช่เพื่อสาปไม่ใช่เพื่อสิงห
333
00:20:50,240 --> 00:20:53,440
แต่เพื่อผนึกและเก็บไว้ไม่ให้มันไปครอบงำ
334
00:20:53,440 --> 00:20:58,400
ใครได้อีกแม่มะลิสิ้นลมเงียบๆในคืนนั้น
335
00:20:58,400 --> 00:21:02,080
ร่างของเธอถูกเผาตามพิธีล้านนาไม่มีเสียง
336
00:21:02,080 --> 00:21:06,080
ร้องไม่มีพิธีพราหมณ์มีเพียงขันเงินใส่
337
00:21:06,080 --> 00:21:10,440
เท่าผีที่เนวินถือไว้คนเดียวหมู่บ้านดอย
338
00:21:10,440 --> 00:21:14,000
คำกลับมาเงียบสงบแต่ไม่มีใครลืมฤดูแห่งผี
339
00:21:14,000 --> 00:21:18,120
กะที่ผ่านมาเนวิดไม่ได้กลับลงจากดอยอีก
340
00:21:18,120 --> 00:21:22,880
เลยเขาอยู่ดูแลวัดสอนเด็กในหมู่บ้านและ
341
00:21:22,880 --> 00:21:26,600
นั่งเงียบๆใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าวัดทุกเย็น
342
00:21:26,600 --> 00:21:31,360
ใครถามเขาว่าทำไมไม่กลับไปเรียนเขาเพียง
343
00:21:31,360 --> 00:21:36,559
แค่ยิ้มและตอบเบาๆว่าผีกะอยู่กับข้าแล้ว
344
00:21:36,559 --> 00:21:40,640
ข้าต้องอยู่กับมันจนถึงวันสุดท้าย
345
00:21:40,640 --> 00:21:43,600
เรื่องราวมีเพียงเท่านี้ครับถ้าชอบฝากกด
346
00:21:43,600 --> 00:21:47,720
ไลก์กดแชร์กดติดตามและอย่าลืมเข้าไปสั่ง
347
00:21:47,720 --> 00:21:51,520
ซื้อสินค้าในลิงก์ใต้คลิปนี้ด้วยนะ47967
