All language subtitles for [Thai (auto-generated)] NAME [DownSub.com]
Afrikaans
Akan
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bemba
Bengali
Bihari
Bosnian
Breton
Bulgarian
Catalan
Cebuano
Cherokee
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
Dutch
English
Esperanto
Estonian
Ewe
Faroese
Filipino
Finnish
French
Frisian
Ga
Galician
Georgian
German
Greek
Guarani
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Interlingua
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Kinyarwanda
Kirundi
Kongo
Korean
Krio (Sierra Leone)
Kurdish
Kurdish (Soranî)
Kyrgyz
Laothian
Latin
Latvian
Lingala
Lithuanian
Lozi
Luganda
Luo
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mauritian Creole
Moldavian
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Montenegrin
Nepali
Nigerian Pidgin
Northern Sotho
Norwegian
Norwegian (Nynorsk)
Occitan
Oriya
Oromo
Pashto
Persian
Polish
Portuguese (Brazil)
Portuguese (Portugal)
Punjabi
Quechua
Romanian
Romansh
Runyakitara
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Serbo-Croatian
Sesotho
Setswana
Seychellois Creole
Shona
Sindhi
Sinhalese
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Spanish (Latin American)
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Tatar
Telugu
Thai
Tigrinya
Tonga
Tshiluba
Tumbuka
Turkish
Turkmen
Twi
Uighur
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Wolof
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:03,800 --> 00:00:06,799
เคยบ้างมั้ครับเวลาที่เดินทางไปต่างถิ่น
2
00:00:06,799 --> 00:00:10,040
แล้วรถของเราดันมาเสียกลางทางเปรี้ยวๆใน
3
00:00:10,040 --> 00:00:12,480
ช่วงเวลาที่ยากจะขอความช่วยเหลือจากคน
4
00:00:12,480 --> 00:00:15,559
อื่นได้และเรื่องราวที่ผมจะนำมาเล่าในวัน
5
00:00:15,559 --> 00:00:18,279
นี้มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพื้นที่
6
00:00:18,279 --> 00:00:22,000
จังหวัดบึงกาเมื่อเจ้าของเรื่องกับสามี
7
00:00:22,000 --> 00:00:25,240
ออกเดินทางไปเร่ขายของในเส้นทางใหม่แต่
8
00:00:25,240 --> 00:00:28,320
กลับหลงทางเข้าไปยังถนนเส้นนึงก่อนที่รถ
9
00:00:28,320 --> 00:00:31,560
ของพวกเขาจะมีปัญหาจนขับกลับไม่ได้และผล
10
00:00:31,560 --> 00:00:33,719
สุดท้ายทั้งคู่ก็ต้องค้างแรมกันระหว่าง
11
00:00:33,719 --> 00:00:36,760
ทางที่สร้างประสบการณ์หลอนจนยากจะลืม
12
00:00:36,760 --> 00:00:41,719
เลือนกับเรื่องที่มีชื่อว่าขอบคุณสำหรับ
13
00:00:41,719 --> 00:00:43,130
ที่พัก
14
00:00:43,130 --> 00:00:53,079
[เพลง]
15
00:00:53,079 --> 00:00:56,480
เราไป
16
00:01:00,160 --> 00:01:02,440
[เพลง]
17
00:01:02,440 --> 00:01:05,560
ก่อนที่จะไปรับชมเรื่องราวหลอนของเราอยาก
18
00:01:05,560 --> 00:01:09,119
ขอให้ท่านผู้ชมทุกท่านกดไลค์และกดติดตาม
19
00:01:09,119 --> 00:01:11,400
เพื่อเป็นกำลังใจในการถ่ายทอดเรื่องราวขน
20
00:01:11,400 --> 00:01:15,290
หัวลุกให้กับพวกเราต่อๆไปด้วยนะครับ
21
00:01:15,290 --> 00:01:18,329
[เพลง]
22
00:01:18,439 --> 00:01:21,240
สำหรับวันนี้เราอยู่กับประสบการณ์หลอนๆ
23
00:01:21,240 --> 00:01:24,560
ของคุณปรางซึ่งเป็นาประจำช่องเล่าไปหลอน
24
00:01:24,560 --> 00:01:27,400
ไปและเธอก็ได้ส่งเรื่องนี้เข้ามาทางเพจ
25
00:01:27,400 --> 00:01:30,119
Facebook ผมจึงขออนุญาตหยิบยกออกมานำ
26
00:01:30,119 --> 00:01:32,840
เสนอให้ทุกท่านได้รับชมและรับฟังกันอีก
27
00:01:32,840 --> 00:01:35,560
ตามเคยนะครับโดยประสบการณ์หล่อนที่คุณ
28
00:01:35,560 --> 00:01:38,399
ปรางส่งเข้ามาในครั้งนี้มันเป็นเรื่องราว
29
00:01:38,399 --> 00:01:42,799
ที่เธอกับสามีได้มีโอกาสไปประสบพบเจอมา
30
00:01:42,799 --> 00:01:45,000
ซึ่งตัวเธอเองขออนุญาตที่จะไม่กล่าวถึง
31
00:01:45,000 --> 00:01:47,719
สถานที่ที่เกิดเหตุภายในเรื่องนะครับอีก
32
00:01:47,719 --> 00:01:50,680
ทั้งผมต้องขอให้ชาวเล่าไปหลอนไปทุกท่าน
33
00:01:50,680 --> 00:01:53,479
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชมรับฟังกันให้
34
00:01:53,479 --> 00:01:56,039
ดีๆด้วยนะครับ
35
00:01:56,039 --> 00:01:58,880
โดยเรื่องราวทั้งหมดผมต้องขอพาทุกท่าน
36
00:01:58,880 --> 00:02:02,840
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณปีพ.ศ. 2558
37
00:02:02,840 --> 00:02:05,920
ในตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่คุณปรางกับ
38
00:02:05,920 --> 00:02:09,160
สามีกำลังเริ่มต้นธุรกิจเล็กๆทั้งคู่ยัง
39
00:02:09,160 --> 00:02:12,280
คงอยู่ในวัย 28 ปีซึ่งทั้งคู่ก็เกิดและ
40
00:02:12,280 --> 00:02:15,800
เติบโตมาในจังหวัดบึงกาพวกเขาเคยทำงานกัน
41
00:02:15,800 --> 00:02:18,760
อยู่ที่โรงงานด้วยกันและสามารถเก็บหอมรอม
42
00:02:18,760 --> 00:02:21,680
ริบจนมีเงินก้อนหนึ่งก้อนที่จะตัดสินใจ
43
00:02:21,680 --> 00:02:24,519
กลับมายังบ้านเกิดแล้วหวังที่จะประกอบ
44
00:02:24,519 --> 00:02:27,440
กิจการอะไรสักอย่างเพราะต่างคนต่างก็อยาก
45
00:02:27,440 --> 00:02:31,080
อยู่ใกล้บ้านและครอบครัวของตน
46
00:02:31,400 --> 00:02:34,720
หลังจากปรึกษาหารือกันอยู่สักพักใหญ่ๆสุด
47
00:02:34,720 --> 00:02:37,120
ท้ายคุณปรางกับสามีก็ลงตัวกันที่เข้า
48
00:02:37,120 --> 00:02:40,480
เกลียบโดยพวกเขากะว่าจะลองทำขายกันเล็กๆ
49
00:02:40,480 --> 00:02:43,720
ภายในหมู่บ้านก่อนซึ่งผลตอบรับมันก็ดี
50
00:02:43,720 --> 00:02:46,760
เกินคาดนะครับเพราะคนในพื้นที่ชื่นชอบกัน
51
00:02:46,760 --> 00:02:50,640
มากๆเข้าเกรียบของคุณปรางเริ่มขายดีขึ้น
52
00:02:50,640 --> 00:02:54,360
ขยายจากตำบลไปถึงอำเภอและในเวลาต่อมาก็
53
00:02:54,360 --> 00:02:57,120
เริ่มเป็นที่รู้จักในจังหวัดพวกเขาเริ่ม
54
00:02:57,120 --> 00:03:00,159
จ้างชาวบ้านในพื้นที่มาช่วยกันทำแล้วตัว
55
00:03:00,159 --> 00:03:03,519
เองก็ขับรถดาเวนไปส่งของตามร้านค้าต่างๆ
56
00:03:03,519 --> 00:03:06,480
จนกระทั่งมีกลุ่มลูกค้าประจำจึงเริ่มกลับ
57
00:03:06,480 --> 00:03:08,640
มาทำด้วยตัวเองเพื่อควบคุมคุณภาพของ
58
00:03:08,640 --> 00:03:10,599
สินค้า
59
00:03:10,599 --> 00:03:14,319
กิจการเติบโตจนคุณปรางยอมทุ่มทุนรีนวท
60
00:03:14,319 --> 00:03:17,080
บ้านของเธอบางส่วนให้กลายเป็นห้องทำข้าว
61
00:03:17,080 --> 00:03:19,840
เกลียบโดยเฉพาะพร้อมอุปกรณ์ที่สะอาดและ
62
00:03:19,840 --> 00:03:22,760
เป็นระเบียบส่วนการจัดส่งสินค้าก็ให้ลูก
63
00:03:22,760 --> 00:03:25,879
น้องที่ไว้ใจรับช่วงต่อเพราะอยากจัดการ
64
00:03:25,879 --> 00:03:28,840
ทั้งหมดให้มีระบบมากขึ้นเรียกได้ว่าเป็น
65
00:03:28,840 --> 00:03:31,560
โรงงานขนาดจิ๋วที่สร้างขึ้นมาด้วยน้ำพัก
66
00:03:31,560 --> 00:03:34,439
น้ำแรงอย่างแท้จริงแต่แล้ววันหนึ่งเหตุ
67
00:03:34,439 --> 00:03:37,200
การณ์ที่ไม่คาดคิดมันก็ได้เกิดขึ้นเมื่อ
68
00:03:37,200 --> 00:03:40,760
เชื้อไวรัสโควิด-19เริ่มแพร่กระจายไปทั่ว
69
00:03:40,760 --> 00:03:43,239
ประเทศนั่นจึงกลายเป็นจุดเปลี่ยนครั้ง
70
00:03:43,239 --> 00:03:46,120
ใหญ่ในชีวิตของพวกเขา
71
00:03:46,120 --> 00:03:48,760
จากที่เคยมีกำลังคนมากมายช่วยงานอยู่ใน
72
00:03:48,760 --> 00:03:52,640
ครัวขุนปรางก็ต้องลดจำนวนคนลงจนเหลือ
73
00:03:52,640 --> 00:03:55,920
เพียงญาติสนิทไม่กี่คนส่วนเธอกับสามีก็
74
00:03:55,920 --> 00:03:58,879
กลับมาขับรถส่งขนมกันอีกครั้งไม่ว่าจะ
75
00:03:58,879 --> 00:04:02,000
ใกล้หรือไกลแค่ไหนขอแค่มีร้านค้าเขารับ
76
00:04:02,000 --> 00:04:05,280
ซื้อก็พร้อมที่จะไปให้ถึงแม้จะไม่มีภาระ
77
00:04:05,280 --> 00:04:08,360
หนี้สินมากมายแต่คุณปรางก็ไม่อยากหยิบยืม
78
00:04:08,360 --> 00:04:11,280
เงินของใครหวังเพียงให้กิจการที่สร้างมา
79
00:04:11,280 --> 00:04:14,439
ด้วยความหวังอยู่รอดได้ท่ามกลางสถานการณ์
80
00:04:14,439 --> 00:04:17,720
ที่ทุกอย่างดูเลวร้ายไปหมด
81
00:04:17,720 --> 00:04:21,120
ในช่วงเวลานั้นเองสามีของคุณปรางก็เสนอ
82
00:04:21,120 --> 00:04:24,520
ความคิดขึ้นมาว่าให้ลองขับรถไปตามเส้นทาง
83
00:04:24,520 --> 00:04:27,800
สายหนึ่งที่ไม่คุ้นชินมันเป็นถนนสายรอง
84
00:04:27,800 --> 00:04:31,039
ที่เคยสัญจรผ่านโดยพวกเขาก็มีความหวัง
85
00:04:31,039 --> 00:04:34,120
อยู่ลึกๆว่าบางทีเส้นทางเหล่านี้อาจจะพา
86
00:04:34,120 --> 00:04:37,240
ไปเจอร้านค้าใหม่ๆที่อยากรับซื้อขนมของ
87
00:04:37,240 --> 00:04:40,360
พวกเขาไปขายบ้างซึ่งคุณปรางก็เห็นดีเห็น
88
00:04:40,360 --> 00:04:43,360
งามด้วยกับความคิดนี้นะครับพอถึงรุ่งเช้า
89
00:04:43,360 --> 00:04:46,720
ของวันต่อมาทั้งคู่ก็ช่วยกันขนมขึ้นรถ
90
00:04:46,720 --> 00:04:49,560
กระบะทึบแล้วออกเดินทางกันตั้งแต่ 5:00
91
00:04:49,560 --> 00:04:52,639
น.โดยตั้งเปาว่าขอให้ได้ลูกค้าสักร้านก็
92
00:04:52,639 --> 00:04:56,000
ยังดีทว่าในวันนั้นกลับไม่มีอะไรเป็นดั่ง
93
00:04:56,000 --> 00:04:59,880
ใจหวังพวกเขาเร่ขายกันตั้งแต่เช้ายันค่ำ
94
00:04:59,880 --> 00:05:03,639
จนเวลาผ่านไปถึง 17:00 น.ซึ่งปกติแล้วจะ
95
00:05:03,639 --> 00:05:06,759
เป็นเวลาที่ต้องเตรียมตัวกลับบ้านแต่ขนม
96
00:05:06,759 --> 00:05:09,720
กลับยังไม่ได้ระบายออกแม้แต่ถุงเดียวและ
97
00:05:09,720 --> 00:05:11,639
ด้วยความที่ไม่อยากให้ค่าน้ำมันมันเสีย
98
00:05:11,639 --> 00:05:14,600
เปล่าทั้งคู่จึงตัดสินใจลองขับต่อไปอีก
99
00:05:14,600 --> 00:05:17,160
สักหน่อยและคิดว่าสักประมาณ 20:00 น.ก็
100
00:05:17,160 --> 00:05:20,120
ค่อยขับรถกลับบ้านแม้มันจะเป็นการตัดสิน
101
00:05:20,120 --> 00:05:22,919
ใจอย่างเรียบง่ายแต่นั่นกลับกลายเป็นจุด
102
00:05:22,919 --> 00:05:26,720
เริ่มต้นของเรื่องราวที่ไม่มีวันลืม
103
00:05:26,720 --> 00:05:29,360
ขุนปรางบอกว่าหลังจากที่ขับรถไปได้สักพัก
104
00:05:29,360 --> 00:05:33,199
นึงแม้จะยังไม่ถึงขั้นหลงทางแบบไร้ทิศแต่
105
00:05:33,199 --> 00:05:35,319
พวกเขาก็ขับเข้าไปยังเส้นทางที่ไม่คุ้น
106
00:05:35,319 --> 00:05:38,000
เคยค่อนข้างลึกก่อนที่จะพบหมู่บ้านซึ่ง
107
00:05:38,000 --> 00:05:40,520
ตั้งอยู่รอยต่อระหว่างเขตจังหวัดและเท่า
108
00:05:40,520 --> 00:05:43,759
ที่จำได้ก็คือถ้าหากเลยหมู่บ้านนั่นไปถนน
109
00:05:43,759 --> 00:05:46,720
เส้นเล็กก็จะเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ถนนสาย
110
00:05:46,720 --> 00:05:50,000
แต่พอขับลึกเข้าไปเรื่อยๆจนกระทั่งเวลา
111
00:05:50,000 --> 00:05:53,280
ล่วงเข้าสู่ช่วง 18:30 น.บรรยากาศรอบตัว
112
00:05:53,280 --> 00:05:56,280
ก็เงียบสงัดอย่างผิดสังเกตร้านค้าต่างๆ
113
00:05:56,280 --> 00:05:59,120
ที่จอดแวะก็ไม่มีใครยินดีรับขนมเลยแม้แต่
114
00:05:59,120 --> 00:06:02,560
ร้านเดียวแม้จะลดราคาจนแทบจะไม่เหลือกำไร
115
00:06:02,560 --> 00:06:05,360
ก็ยังไม่มีใครสน
116
00:06:05,360 --> 00:06:08,599
ในตอนนั้นคุณปรางก็รู้สึกท้อใจมากๆนะครับ
117
00:06:08,599 --> 00:06:11,720
เธออยากกลับบ้านให้เร็วที่สุดต่างจากสามี
118
00:06:11,720 --> 00:06:14,759
ที่ยังยืนกรานว่าอยากจะไปต่ออีกหน่อยและ
119
00:06:14,759 --> 00:06:17,919
ความเห็นที่ไม่ตรงกันก็ทำให้ทั้งคู่ถก
120
00:06:17,919 --> 00:06:20,919
เถียงกันเสียงดังอยู่ภายในรถความร้อนใน
121
00:06:20,919 --> 00:06:21,759
อารมณ์
122
00:06:21,759 --> 00:06:25,039
ผสมกับความเหนื่อยล้าจากการเดินทางทำให้
123
00:06:25,039 --> 00:06:27,520
ทั้งคู่ไม่ได้โฟกัสเส้นทางที่รถกำลังแล่น
124
00:06:27,520 --> 00:06:30,560
อยู่ก่อนที่จู่ๆพวกเขาจะขับหลุดออกจากถนน
125
00:06:30,560 --> 00:06:34,560
เส้นหลักจนมาโผล่บนถนนดินแดงแคบๆที่สอง
126
00:06:34,560 --> 00:06:37,599
ข้างทางโอบล้อมไปด้วยทุ่งนากว้างไม่มี
127
00:06:37,599 --> 00:06:41,319
ทั้งบ้านคนไม่มีกระท่อมและที่สำคัญคือไม่
128
00:06:41,319 --> 00:06:44,280
มีแม้แต่ป้ายบอกทาง
129
00:06:44,280 --> 00:06:47,680
เนื่องจากถนนตอนนั้นมันแคบมากๆแถมไหล่ทาง
130
00:06:47,680 --> 00:06:50,840
ก็ยังเป็นคันนาที่สูงชันจนพวกเขาไม่
131
00:06:50,840 --> 00:06:53,759
สามารถที่จะกลับรถได้คุณปรางจึงบอกกับ
132
00:06:53,759 --> 00:06:57,120
สามีว่าให้ขับต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอทาง
133
00:06:57,120 --> 00:06:59,800
แยกแล้วค่อยเหลียวกลับแต่สิ่งที่มันน่า
134
00:06:59,800 --> 00:07:02,879
ประหลาดใจก็คือไม่ว่าจะขับเข้าไปเท่าไหร่
135
00:07:02,879 --> 00:07:06,520
ก็ไม่พบกับทางแยกสักทีถนนยังคงทอดยาวเป็น
136
00:07:06,520 --> 00:07:09,680
เส้นตรงท่ามกลางความเงียบจนเธอตัดสินใจ
137
00:07:09,680 --> 00:07:12,680
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเปิด GPS และหวัง
138
00:07:12,680 --> 00:07:16,039
ว่าจะใช้มันเป็นแผนที่นำทางแต่สามีกลับ
139
00:07:16,039 --> 00:07:19,080
สะกิดแล้วเอ่ยขึ้นมาก่อนว่าทางข้างหน้ามี
140
00:07:19,080 --> 00:07:21,840
คนอยู่เดี๋ยวรอลองจอดถามทางกันสักหน่อย
141
00:07:21,840 --> 00:07:23,639
แล้วกัน
142
00:07:23,639 --> 00:07:27,440
พอมองไปตามที่สามีชี้ก็พบว่ามีชายชราปั่น
143
00:07:27,440 --> 00:07:30,599
จักรยานอยู่ข้างหน้าจริงๆโดยมีหญิงชราอีก
144
00:07:30,599 --> 00:07:33,560
คนนั่งซ้อนท้ายอยู่บนเบาะหลังของรถ
145
00:07:33,560 --> 00:07:36,759
จักรยานคันเก่าคันนั้นท่ามกลางบรรยากาศ
146
00:07:36,759 --> 00:07:39,919
ที่ทั้งร้างแล้วก็เปรียวทำให้ภาพของ 2 ตา
147
00:07:39,919 --> 00:07:43,240
ยายที่ค่อยๆปั่นจักรยานผ่านกลางทุ่งนาดู
148
00:07:43,240 --> 00:07:46,879
แปลกตาอย่างบอกไม่ถูกสามีคุณปางขับรถเข้า
149
00:07:46,879 --> 00:07:50,800
ไปเทียบในระดับที่พอจอดพูดคุยกันได้ก่อน
150
00:07:50,800 --> 00:07:54,240
ที่จะลดกระจกฝั่งคนขับลงแล้วเอ่ยถามตากับ
151
00:07:54,240 --> 00:07:57,759
ยายคู่นั้นด้วยท่าทีสุภาพ
152
00:07:57,759 --> 00:08:01,000
คุณตาหันมามองทั้งคู่อย่างช้าๆและพูดด้วย
153
00:08:01,000 --> 00:08:04,080
น้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับชี้ไปข้างหน้าว่า
154
00:08:04,080 --> 00:08:07,840
ขับตรงไปอีกประมาณ 200 มต.จะมีโค้งหักศอก
155
00:08:07,840 --> 00:08:12,280
ทางขวาตรงมุมนั้นจะมีวัดอยู่พอเลยวัดไปจะ
156
00:08:12,280 --> 00:08:15,199
มีหมู่บ้านใหญ่ให้ขับตรงไปอีกหน่อยก็จะ
157
00:08:15,199 --> 00:08:18,520
ออกไปสู่ถนนใหญ่ได้แล้วทั้งคู่ที่ได้ยิน
158
00:08:18,520 --> 00:08:20,800
ว่ามีหมู่บ้านใหญ่อยู่ก็ถึงกับหูผึ่งเลย
159
00:08:20,800 --> 00:08:23,520
นะครับเพราะนั่นอาจหมายถึงแหล่งที่มีร้าน
160
00:08:23,520 --> 00:08:26,759
ค้าหลายร้านและพอที่จะช่วยระบายขนมที่
161
00:08:26,759 --> 00:08:29,639
เหลืออยู่ได้บ้างหลังจากนั้นคุณปรางก็
162
00:08:29,639 --> 00:08:32,360
กล่าวขอบคุณก่อนที่จะหยิบเข้าเกลียบ 2
163
00:08:32,360 --> 00:08:35,719
ห่อส่งให้ตากับยายแทนน้ำใจแล้วสามีก็ออก
164
00:08:35,719 --> 00:08:40,039
รถขับกลับมาตามทางที่ได้รับคำชี้แนะต่อ
165
00:08:40,039 --> 00:08:42,919
ด้วยความที่ช่วงนั้นเป็นฤดูร้อนท้องฟ้า
166
00:08:42,919 --> 00:08:46,000
ที่ยังไม่มืดสนิทจึงพอจะมีแสงสลัวให้เห็น
167
00:08:46,000 --> 00:08:49,959
เส้นทางอยู่บ้างและพอขับรถต่อไปอีกสักพัก
168
00:08:49,959 --> 00:08:53,560
ก็มาถึงทางโค้งหักศอกทางขวาตามที่คุณตา
169
00:08:53,560 --> 00:08:56,640
เท่านั้นบอกไว้ไม่มีผิดและที่ตรงโค้งก็มี
170
00:08:56,640 --> 00:08:59,920
กำแพงวัดสีขาวตั้งเด่นชัดแต่พอรถของคุณ
171
00:08:59,920 --> 00:09:01,720
ปรางเลี้ยวเข้าไปถึงหน้าวัดเท่านั้นแหละ
172
00:09:01,720 --> 00:09:04,640
ครับรถที่ใช้งานมาตลอดทั้งวันก็ดับลง
173
00:09:04,640 --> 00:09:06,079
อย่างกระทันหัน
174
00:09:06,079 --> 00:09:08,120
และไม่ว่าจะสตาร์ทยังไงเครื่องมันก็ไม่
175
00:09:08,120 --> 00:09:10,800
ยอมติดทั้งที่ตอนนั้นน้ำมันก็เหลือเกิน
176
00:09:10,800 --> 00:09:13,600
ครึ่งถางเสียงเครื่องยนต์หลังบิดกุญแจ
177
00:09:13,600 --> 00:09:16,399
เงียบเหมือนกับรถแบตหมดหลงเหลือไว้แต่
178
00:09:16,399 --> 00:09:19,360
เพียงความมืดและความวังเวงที่เริ่มคลืบ
179
00:09:19,360 --> 00:09:21,760
คลานเข้ามา
180
00:09:21,760 --> 00:09:25,079
สามีของคุณปรางตัดสินใจลงไปจากรถแล้วเปิด
181
00:09:25,079 --> 00:09:28,079
ฝากระโปรงเพื่อตรวจสอบเครื่องยนต์ส่วนเธอ
182
00:09:28,079 --> 00:09:30,480
ในตอนนั้นที่รู้สึกปวดท้องหนักจนแทบจะทน
183
00:09:30,480 --> 00:09:34,440
ไม่ไหวจึงกวาดสายตามองเข้าไปในเขตวัดแล้ว
184
00:09:34,440 --> 00:09:36,920
ก็พบว่ามีแม่ชีกับพระเดินอยู่ในบริเวณ
185
00:09:36,920 --> 00:09:39,959
นั้นเธอจึงเข้าไปบอกกับสามีที่กำลังงวน
186
00:09:39,959 --> 00:09:42,680
อยู่กับห้องเครื่องว่าจะขอเข้าไปเข้าห้อง
187
00:09:42,680 --> 00:09:45,279
น้ำที่วัดสักหน่อยก่อนที่จะเดินมุ่งหน้า
188
00:09:45,279 --> 00:09:48,920
เข้าไปในโครงวัดที่อยู่ข้างทาง
189
00:09:48,920 --> 00:09:51,120
คุณปรางบอกว่าวัดแห่งนี้ค่อนข้างมีความ
190
00:09:51,120 --> 00:09:54,440
ร่มรื่นแม้กุฏิของพระและโบสถ์จะทำขึ้นจาก
191
00:09:54,440 --> 00:09:57,720
ไม้เป็นหลังเก่าๆที่ดูผ่านกาลเวลามาอย่าง
192
00:09:57,720 --> 00:10:01,000
ช้านานแต่กลับให้ความรู้สึกขลังและสงบ
193
00:10:01,000 --> 00:10:04,240
อย่างบอกไม่ถูกเธอเดินลัดเลาะไปตามแนวต้น
194
00:10:04,240 --> 00:10:05,279
ไม้ยา
195
00:10:05,279 --> 00:10:08,279
ที่ขึ้นเรียงรายอยู่รอบพื้นที่วัดพร้อม
196
00:10:08,279 --> 00:10:11,720
กวาดสายตาสำรวจทุกสิ่งด้วยความแปลกใจจน
197
00:10:11,720 --> 00:10:14,680
กระทั่งได้พบกับแม่ชีท่านหนึ่งที่กำลัง
198
00:10:14,680 --> 00:10:17,800
เดินผ่านมาจากทางนั้นพอดีคุณปรางจึงเข้า
199
00:10:17,800 --> 00:10:21,079
ไปยกมือไหว้พร้อมเอ่ยปากถามหาทางเข้าห้อง
200
00:10:21,079 --> 00:10:23,880
น้ำซึ่งแม่ชีท่านนั้นก็ตอบกลับมาด้วยน้ำ
201
00:10:23,880 --> 00:10:26,959
เสียงเหมือนคนใจดีก่อนที่จะชี้ไปทางด้าน
202
00:10:26,959 --> 00:10:30,279
หลังวัดโดยไม่ได้พูดอะไรมากขุนปรางจึงรีบ
203
00:10:30,279 --> 00:10:33,360
กล่าวขอบคุณแล้วเดินไปตามทางที่แม่ชีท่าน
204
00:10:33,360 --> 00:10:34,360
นั้น
205
00:10:34,360 --> 00:10:36,720
เนื่องจากตอนนั้นเธอเองก็ปวดท้องจนแทบจะ
206
00:10:36,720 --> 00:10:38,959
ทนไม่ไหวแล้ว
207
00:10:38,959 --> 00:10:42,120
หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จคุณปรางก็เดิน
208
00:10:42,120 --> 00:10:44,720
ออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ได้เห็นว่าแม่ชี
209
00:10:44,720 --> 00:10:47,839
ท่านเดิมกำลังกวาดลานวัดอยู่เงียบๆภาพตรง
210
00:10:47,839 --> 00:10:50,800
หน้าทำให้เธออดสงสัยไม่ได้เพราะในช่วง
211
00:10:50,800 --> 00:10:53,920
เวลาหัวค่ำเช่นนี้พระและแม่ชีมักจะอยู่ใน
212
00:10:53,920 --> 00:10:57,000
ช่วงทำวัดเย็นกันหมดแต่ท่านกลับยังคงทำ
213
00:10:57,000 --> 00:11:00,279
งานอยู่เพียงลำพังและด้วยความสงสัยเธอจึง
214
00:11:00,279 --> 00:11:03,000
ยืนมองท่านอยู่สักพักซึ่งตอนนั้นก็เหมือน
215
00:11:03,000 --> 00:11:05,720
กับว่าแม่ชีจะรู้ตัวนะครับเพราะท่านเงย
216
00:11:05,720 --> 00:11:08,600
หน้าขึ้นมาแล้วก็มองกลับมายังคุณปางด้วย
217
00:11:08,600 --> 00:11:12,360
สีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนคนอิ่มบุญ
218
00:11:12,360 --> 00:11:14,800
คุณปรางรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกกับแวว
219
00:11:14,800 --> 00:11:17,680
ตาคู่นั้นที่เห็นจึงเดินเข้าไปกล่าวทัก
220
00:11:17,680 --> 00:11:21,560
ทายและเล่าเรื่องราวของตัวเองให้แม่ชีฟัง
221
00:11:21,560 --> 00:11:25,639
ตั้งแต่ที่มาที่ไปของการค้าขายการหลงทาง
222
00:11:25,639 --> 00:11:28,000
จนกระทั่งมาถึงตอนที่รถเสียอยู่หน้าวัด
223
00:11:28,000 --> 00:11:31,680
ตอนนี้ซึ่งแม่ชีท่านก็ยืนฟังอยู่เงียบๆ
224
00:11:31,680 --> 00:11:34,639
ก่อนที่จะพยักหน้าแล้วพูดกับเธอว่าเดี๋ยว
225
00:11:34,639 --> 00:11:38,040
มันจะมืดแล้วถ้าหากรถมีปัญหาจนไปต่อไม่
226
00:11:38,040 --> 00:11:41,920
ได้จริงๆหรือติดต่อใครไม่ได้เลยก็ให้มา
227
00:11:41,920 --> 00:11:45,320
พักที่ศาลาวัดก่อนที่นี่มีคนมาพักอยู่
228
00:11:45,320 --> 00:11:48,279
บ่อยส่วนมากก็จะเป็นพ่อค้าแม่ค้าที่ผ่าน
229
00:11:48,279 --> 00:11:50,839
ทางมาแบบหนูทั้งนั้น
230
00:11:50,839 --> 00:11:54,079
แม้ใจหนึ่งคุณปรางจะยังคิดลังเลและกลัว
231
00:11:54,079 --> 00:11:57,240
ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในยามค่ำคืนกับการค้าง
232
00:11:57,240 --> 00:12:00,240
แรมอยู่ในพื้นที่ที่ตนไม่คุ้นเคยเช่นนี้
233
00:12:00,240 --> 00:12:03,720
แต่เมื่อเปิดดู GPS แล้วก็พบว่าตอนนี้เธอ
234
00:12:03,720 --> 00:12:06,800
อยู่ห่างจากตัวเมืองอยู่พอสมควรไม่มีอู่
235
00:12:06,800 --> 00:12:10,000
ซ่อมรถหรือว่าบ้านคนให้พึ่งพิงได้เลยแถม
236
00:12:10,000 --> 00:12:13,240
ท้องฟ้ามันก็มืดลงเรื่อยๆทำให้ไม่มีทาง
237
00:12:13,240 --> 00:12:16,279
เลือกอื่นมากนักเธอจึงตัดสินใจเดินกลับ
238
00:12:16,279 --> 00:12:20,079
ออกไปนอกวัดก่อนที่จะเข้าไปบอกสามีที่ยัง
239
00:12:20,079 --> 00:12:23,240
คงสารวลอยู่กับการเช็ครถว่าควรจะเข้าไป
240
00:12:23,240 --> 00:12:26,800
พักอยู่ภายในศาลาวัดก่อนแล้วคอยหาทางซ่อม
241
00:12:26,800 --> 00:12:29,800
รถกันในวันพรุ่งนี้เช้าเนื่องจากบริเวณ
242
00:12:29,800 --> 00:12:31,760
นี้เส้นทางมันค่อนข้างเปรียว
243
00:12:31,760 --> 00:12:36,120
คงไม่มีใครมาช่วยซ่อมรถได้แน่นอนในคืนนี้
244
00:12:36,120 --> 00:12:39,199
หลังจากปรึกษากันเป็นที่เรียบร้อยทั้งครู
245
00:12:39,199 --> 00:12:42,399
จึงค่อยๆเข็นรถเข้าไปในเขตวัดและตั้งใจจะ
246
00:12:42,399 --> 00:12:45,519
นอนพักอยู่ในรถโดยวางแผนว่าจะลองซ่อมรถ
247
00:12:45,519 --> 00:12:48,160
เอาเองในระหว่างนั้นเผื่อโชคดีแล้ว
248
00:12:48,160 --> 00:12:51,320
เครื่องยนต์มันกลับมาทำงานได้แต่ท่ามกลาง
249
00:12:51,320 --> 00:12:54,480
ความเงียบสงัดของวัดในยามเย็นคุณปางกลับ
250
00:12:54,480 --> 00:12:57,160
สังเกตเห็นภาพหนึ่งที่ทำให้เธอยิ้มออก
251
00:12:57,160 --> 00:12:59,880
นั่นก็คือกลุ่มเด็กเล็กๆวัยประมาณ 5-6
252
00:12:59,880 --> 00:13:03,760
ขวบที่กำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่
253
00:13:03,760 --> 00:13:07,639
บริเวณลานวัดประมาณ 3-4 คนเด็กๆทุกคนแต่ง
254
00:13:07,639 --> 00:13:11,519
กายเรียบร้อยหน้าตาสะอาดสะอ้านมีมารยาท
255
00:13:11,519 --> 00:13:15,160
และพูดจาไพเราะน่ารักเกินวัย
256
00:13:15,160 --> 00:13:18,079
ด้วยความเอ็นดูเด็กคุณปางจึงหยิบขนมข้าว
257
00:13:18,079 --> 00:13:21,600
เกลียบจากหลังรถกระบะมาหอบใหญ่แล้วเดิน
258
00:13:21,600 --> 00:13:24,440
เข้าไปแจกเด็กๆอย่างไม่คิดอะไรมากเธอเล่า
259
00:13:24,440 --> 00:13:27,600
ว่าตอนนั้นเด็กๆพากันเข้ามารับขนมด้วยท่า
260
00:13:27,600 --> 00:13:30,720
ทีที่อ่อนน้อมแล้วก็ยังพูดคุยกับเธอเสียง
261
00:13:30,720 --> 00:13:33,519
แจ๋วเหมือนเด็กที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้พบเจอ
262
00:13:33,519 --> 00:13:36,680
ผู้ใหญ่นอกวัดเด็กบางคนชวนเธอให้ไปเล่น
263
00:13:36,680 --> 00:13:39,600
ด้วยกันบางคนก็เล่าเรื่องอะไรไม่รู้ตาม
264
00:13:39,600 --> 00:13:42,839
ประสาเด็กแต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ
265
00:13:42,839 --> 00:13:46,000
อย่างน่าประหลาดจนแทบจะลืมความกลัวที่มี
266
00:13:46,000 --> 00:13:48,920
อยู่ก่อนหน้านี้ไปเสียซะสนิท
267
00:13:48,920 --> 00:13:51,920
ขุนปรางนั่งเล่นกับพวกเด็กๆอยู่ที่ศาลา
268
00:13:51,920 --> 00:13:54,839
วัดจนกระทั่งฟ้ามืดสนิทแล้วแม่ชีท่านเดิม
269
00:13:54,839 --> 00:13:57,720
ที่เธอเคยเจอเมื่อช่วงเย็นก็เดินเข้ามาหา
270
00:13:57,720 --> 00:14:00,920
เธออีกครั้งพร้อมกับช่วยจัดเตรียมที่นอน
271
00:14:00,920 --> 00:14:04,560
หมอนและมุ้งเอาไว้ให้บนศาลาด้วยความใส่ใจ
272
00:14:04,560 --> 00:14:07,720
โดยท่านยังแนะนำให้คุณปรางกับสามีขึ้นมา
273
00:14:07,720 --> 00:14:11,040
นอนกันที่บนศาลานี้แทนเพราะบริเวณที่พวก
274
00:14:11,040 --> 00:14:14,440
เขาจอดรถอยู่ติดกับกำแพงวัดซึ่งปกติแล้ว
275
00:14:14,440 --> 00:14:17,399
จะเป็นที่ตั้งของโกธและอัตฐิซึ่งคุณปาง
276
00:14:17,399 --> 00:14:20,800
เองก็เห็นด้วยกับความคิดนี้นะครับตลอด
277
00:14:20,800 --> 00:14:24,000
ช่วงที่นั่งพูดคุยกับแม่ชีคุณปางก็พยายาม
278
00:14:24,000 --> 00:14:26,720
ถามชื่อท่านอยู่หลายครั้งนะครับแต่แม่ชี
279
00:14:26,720 --> 00:14:29,399
กลับยิ้มแค่เพียงเล็กน้อยแล้วตอบว่าเรียก
280
00:14:29,399 --> 00:14:32,560
แม่เฉยเฉยก็พอก่อนที่จะเปลยขึ้นมาว่าพวก
281
00:14:32,560 --> 00:14:35,040
เด็กๆที่เห็นว่าพากันวิ่งเล่นอยู่เมื่อ
282
00:14:35,040 --> 00:14:37,839
ตอนเย็นล้วนแล้วแต่เป็นเด็กกำพร้าทั้ง
283
00:14:37,839 --> 00:14:42,040
นั้นบางคนพ่อแม่ก็เสียชีวิตบางคนก็ถูกทอด
284
00:14:42,040 --> 00:14:45,360
ทิ้งท่านเลยรับอุปการะไว้ให้อยู่กินในวัด
285
00:14:45,360 --> 00:14:48,320
ด้วยกันซึ่งประโยคดังกล่าวมันก็ทำให้คุณ
286
00:14:48,320 --> 00:14:51,519
ปรางรู้สึกเลื่อมใสในจิตใจของแม่ฉีที่
287
00:14:51,519 --> 00:14:54,440
เปลี่ยนไปด้วยความเมตตา
288
00:14:54,440 --> 00:14:56,800
ในตอนนั้นคุณปางก็เอ่ยถามถึงประวัติของ
289
00:14:56,800 --> 00:14:59,880
วัดนะครับว่าตั้งมานานแล้วหรือ
290
00:14:59,880 --> 00:15:02,959
แล้วทำไมถึงอยู่ห่างจากหมู่บ้านขนาดนี้
291
00:15:02,959 --> 00:15:05,079
ก่อนที่แม่ชีจะเล่าว่าท่านบวชมาตั้งแต่
292
00:15:05,079 --> 00:15:09,480
อายุ 39 ปีจนปานนี้ก็ล่วงเลยมาจนถึงวัย 56
293
00:15:09,480 --> 00:15:12,399
ปีแล้วส่วนวัดแห่งนี้ก็มีมาตั้งแต่รุ่น
294
00:15:12,399 --> 00:15:15,639
ปู่ย่าตายายเพียงแต่ไม่เจริญนักเพราะว่า
295
00:15:15,639 --> 00:15:18,639
อยู่ค่อนข้างลึกและชาวบ้านส่วนใหญ่ก็นิยม
296
00:15:18,639 --> 00:15:21,519
ไปทำบุญกับวัดอีกแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใน
297
00:15:21,519 --> 00:15:24,959
หมู่บ้านมากกว่าซึ่งบทสนทนาของคุณปรางกับ
298
00:15:24,959 --> 00:15:29,000
แม่ชีก็ทอดยาวมาจนกระทั่งเวลา 21:00 น.
299
00:15:29,000 --> 00:15:31,959
ก่อนที่แม่ชีท่านจะขอตัวไปพักผ่อนส่วน
300
00:15:31,959 --> 00:15:34,279
เด็กๆทุกคนก็เห็นว่าเดินหายลับไปทางด้าน
301
00:15:34,279 --> 00:15:37,000
หลังกุฏิคุณปรางจึงคิดเอาเองว่าจุดนั้น
302
00:15:37,000 --> 00:15:39,720
น่าจะมีที่พักที่แยกเอาไว้สำหรับเด็กๆ
303
00:15:39,720 --> 00:15:42,240
เหล่านั้นเป็นการเฉพาะ
304
00:15:42,240 --> 00:15:44,519
เมื่อเห็นว่าสามีของตนเองยังงวนอยู่กับ
305
00:15:44,519 --> 00:15:47,600
การซ่อมรถเธอจึงเดินไปชวนให้มานอนพักอยู่
306
00:15:47,600 --> 00:15:50,519
บนศาลาเพราะทุกอย่างถูกจัดเตรียมเอาไว้
307
00:15:50,519 --> 00:15:54,639
แล้วด้วยความเมตตาจากแม่ชีแต่สามีของเธอ
308
00:15:54,639 --> 00:15:57,800
กลับไม่ยอมทำตามเช่นนั้นและยืนยันว่าเขา
309
00:15:57,800 --> 00:16:00,839
ที่จะซ่อมรถต่อไปจนกว่าจะเสร็จขุนปรางที่
310
00:16:00,839 --> 00:16:04,800
หมดคำจะพูดจึงไม่อยากขัดใจอะไรสามีมากนัก
311
00:16:04,800 --> 00:16:06,839
และด้วยความเหนื่อยล้าประกอบกับความง่วง
312
00:16:06,839 --> 00:16:09,759
อย่างเต็มที่เธอจึงตัดสินใจเดินกลับขึ้น
313
00:16:09,759 --> 00:16:13,000
ไปนอนอยู่บนศาลาเพียงลำพังบรรยากาศตอน
314
00:16:13,000 --> 00:16:14,839
นั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกเปรี่ยวหรือว่าหวาด
315
00:16:14,839 --> 00:16:17,680
กลัวเท่าไหร่เพราะภายในวัดก็ยังมีแสงนี
316
00:16:17,680 --> 00:16:20,600
อ่อนส่องอยู่ตามจุดต่างๆแล้วก็มีพระ
317
00:16:20,600 --> 00:16:24,240
ประธานตั้งอยู่ด้านในศาลาบริเวณรอบๆยังพอ
318
00:16:24,240 --> 00:16:28,040
มองเห็นกุฏิเงอยู่ห่างๆแล้วในที่สุดคุณปั
319
00:16:28,040 --> 00:16:31,319
ก็เผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
320
00:16:31,319 --> 00:16:35,160
เวลาล่วงผ่านเลยไปราวๆนคุณปางก็สะดุ้ง
321
00:16:35,160 --> 00:16:38,480
ตื่นขึ้นมาพอรู้สึกถึงลมหนาวเย็นยือกที่
322
00:16:38,480 --> 00:16:42,560
พัดพานจนเธอต้องลุกขึ้นมานั่งสายตาเหลือบ
323
00:16:42,560 --> 00:16:46,680
มองไปรอบศาลาก่อนที่จะมองออกไปยังรถกระบะ
324
00:16:46,680 --> 00:16:49,199
ที่จอดติดอยู่กับกำแพงวัดเยื้องโขงประตู
325
00:16:49,199 --> 00:16:52,399
ทางเข้าออกมานิดหน่อยเธอมองไม่เห็นสามี
326
00:16:52,399 --> 00:16:55,240
อยู่ที่หน้ารถจึงเข้าใจว่าเขาคงจะเข้าไป
327
00:16:55,240 --> 00:16:57,680
นอนอยู่ในรถเพราะเหนื่อยเกินกว่าที่จะ
328
00:16:57,680 --> 00:17:00,959
ซ่อมต่อไปแล้วแต่พอเดินเข้าไปใกล้จุดที่
329
00:17:00,959 --> 00:17:04,360
รถจอดอยู่เธอกลับไม่พบว่าสามีของเธอจะนอน
330
00:17:04,360 --> 00:17:06,720
อยู่ข้างในนั้น
331
00:17:06,720 --> 00:17:09,839
ในจังหวะที่คุณปรางกำลังสับสนและเตรียม
332
00:17:09,839 --> 00:17:12,880
ตัวที่จะหันหลังกลับเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
333
00:17:12,880 --> 00:17:17,199
มาท่ามกลางความเงียบปางปางออกมานี่หน่อย
334
00:17:17,199 --> 00:17:20,720
สิมันเป็นเสียงสามีของเธอเองน้ำเสียง
335
00:17:20,720 --> 00:17:23,760
เดียวกันเป๊ะทุกถ้อยคำเพียงแต่มีความช้า
336
00:17:23,760 --> 00:17:27,160
และเนิบกว่าปกติเสียงที่ว่าดังอยู่ตรงนอก
337
00:17:27,160 --> 00:17:30,960
วัดบริเวณที่มืดสนิทไร้สิ่งปลูกสร้างมี
338
00:17:30,960 --> 00:17:35,559
เพียงผืนนาโล่งๆที่ทอดยาวไปในความมืด
339
00:17:35,559 --> 00:17:39,919
ปรางออกมาช่วยพี่หน่อยปรางพี่อยู่ตรงนี้
340
00:17:39,919 --> 00:17:42,799
ออกมาเร็วๆหน่อยสิเสียงเรียกชื่อที่เคย
341
00:17:42,799 --> 00:17:45,720
อ่อนโยนในตอนแรกเริ่มกลายเป็นน้ำเสียงที่
342
00:17:45,720 --> 00:17:48,840
ฟังดูดุดันมากขึ้นเรื่อยๆราวกับคนที่
343
00:17:48,840 --> 00:17:52,000
เริ่มหมดความอดทนฟังคุณปรางที่เริ่มกระวน
344
00:17:52,000 --> 00:17:55,799
กระวายใจเพราะกลัวว่าสามีจะได้รับอันตราย
345
00:17:55,799 --> 00:17:59,799
ก็รีบก้าวเท้าไปตามสัญชาตญาณทว่าในวินาที
346
00:17:59,799 --> 00:18:02,640
นั้นเองหูของเธอก็พลันได้ยินเสียงอีกชุด
347
00:18:02,640 --> 00:18:06,120
หนึ่งที่ดังแว่วมาจากข้างวัดมันเป็นเสียง
348
00:18:06,120 --> 00:18:08,840
หัวเราะและเสียงวิ่งเล่นของเด็กๆที่ดัง
349
00:18:08,840 --> 00:18:12,240
เหมือนกับช่วงหัวค่ำที่ผ่านมาไม่มีผิด
350
00:18:12,240 --> 00:18:15,200
เมื่อหันกลับไปมองคุณปรางก็เห็นว่าเด็ก
351
00:18:15,200 --> 00:18:17,880
กลุ่มเดิมที่เคยวิ่งเล่นกันเมื่อตอนหัว
352
00:18:17,880 --> 00:18:21,640
ค่ำยังคงวิ่งเล่นกันอยู่ตรงบริเวณลานวัด
353
00:18:21,640 --> 00:18:24,280
และเด็กกลุ่มนั้นก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
354
00:18:24,280 --> 00:18:27,000
ที่เธอรู้สึกถูกชะตาที่สุดเธอเป็นเด็กผู้
355
00:18:27,000 --> 00:18:30,360
หญิงตัวเล็กผมสั้นหน้าตาน่ารักผิวขาวอม
356
00:18:30,360 --> 00:18:33,559
ชมพูสวมเสื้อลำลองธรรมดาเหมือนเด็กชาว
357
00:18:33,559 --> 00:18:36,440
บ้านทั่วไปแล้วเด็กคนนั้นก็วิ่งเข้ามา
358
00:18:36,440 --> 00:18:39,440
เกาะแขนขุนปรางพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่ว
359
00:18:39,440 --> 00:18:43,640
เบาแต่ชัดเจนว่าพี่ๆข้างนอกมันอันตรายนะ
360
00:18:43,640 --> 00:18:48,080
คะมีผีที่น่ากลัวกว่าที่อยู่ในวัดเสียอีก
361
00:18:48,080 --> 00:18:51,000
ประโยคดังกล่าวทำให้ขุนปรางถึงกับชะงัก
362
00:18:51,000 --> 00:18:53,200
หัวใจเธอเริ่มเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมา
363
00:18:53,200 --> 00:18:57,000
ก่อนแถมเด็กคนนั้นก็พยายามดึงแขนของเธอ
364
00:18:57,000 --> 00:19:00,240
เพื่อให้กลับเข้ามายังศาลาขณะเดียวกัน
365
00:19:00,240 --> 00:19:03,240
เสียงของสามีก็ยังคงร้องเรียกชื่อเธอมา
366
00:19:03,240 --> 00:19:06,039
จากทางข้างนอกวัดอยู่ไม่หยุดและในจังหวะ
367
00:19:06,039 --> 00:19:08,960
ที่เธอกำลังลังเลอยู่นั้นเสียงเรียกของ
368
00:19:08,960 --> 00:19:12,559
สามีก็ดังขึ้นมาจากทางศาลาอีกเสียงพอหัน
369
00:19:12,559 --> 00:19:15,880
ไปมองทางต้นเสียงตามสัญชาตญาณสายตาก็
370
00:19:15,880 --> 00:19:18,880
เหลือบไปเห็นร่างของใครบางคนค่อยๆเดินออก
371
00:19:18,880 --> 00:19:22,320
มาจากด้านหลังศาลาแล้วขุนปรางก็เบิกตา
372
00:19:22,320 --> 00:19:25,400
กว้างทันทีเมื่อเห็นว่าสามีของตนเองเดิน
373
00:19:25,400 --> 00:19:28,679
ออกมายืนอยู่ข้างศาลาวัดมองมาที่เธอด้วย
374
00:19:28,679 --> 00:19:31,840
สีหน้าที่ดูแปลกใจก่อนที่จะตะโกนบอกให้
375
00:19:31,840 --> 00:19:34,799
เธอรีบเข้ามาหาสิ่งที่เห็นนำให้คุณปาง
376
00:19:34,799 --> 00:19:37,600
เริ่มสับสนมากกว่าเดิมเพราะใจหนึ่งก็อยาก
377
00:19:37,600 --> 00:19:40,159
จะเชื่อในเสียงเรียกที่อยู่นอกวัดแต่อีก
378
00:19:40,159 --> 00:19:42,240
ใจก็รู้สึกว่าร่างที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ
379
00:19:42,240 --> 00:19:45,240
ของจริงจนสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเดินจ้ำ
380
00:19:45,240 --> 00:19:48,240
อ้าวกลับเข้าไปที่ศาลาพร้อมกันกับที่พวก
381
00:19:48,240 --> 00:19:51,240
เด็กๆก็พากันวิ่งหายเข้าไปทางหลังกุฏิของ
382
00:19:51,240 --> 00:19:53,799
แม่ฉีเช่นกัน
383
00:19:53,799 --> 00:19:56,400
เมื่อเดินกลับมาถึงที่ศาลาลาได้สำเร็จ
384
00:19:56,400 --> 00:19:59,640
สามีก็เอ่ยถามขึ้นมาทันทีว่าไปทำอะไรอยู่
385
00:19:59,640 --> 00:20:03,280
ที่ตรงนั้นคุณปางจึงเล่าทุกอย่างตามตรง
386
00:20:03,280 --> 00:20:05,960
ว่าเธอตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหนาวก็เลย
387
00:20:05,960 --> 00:20:09,000
เดินไปดูรถว่าซ่อมเสร็จหรือยังแต่พอมองหา
388
00:20:09,000 --> 00:20:12,200
สามีแล้วหาไม่เจอจึงกำลังกะว่าจะเดินกลับ
389
00:20:12,200 --> 00:20:15,480
มาที่ศาลาทว่าดันได้ยินเสียงสามีเรียก
390
00:20:15,480 --> 00:20:18,360
ชื่อดังมาจากทางนอกวัดสามีที่ได้ยินอย่าง
391
00:20:18,360 --> 00:20:20,960
นั้นก็นิ่งไปครู่หนึ่งพร้อมกับความเครียด
392
00:20:20,960 --> 00:20:24,039
ที่ปรากฏขึ้นบนสีหน้าแต่เขาก็ไม่ได้พูด
393
00:20:24,039 --> 00:20:27,799
อะไรนอกจากบอกแค่ว่ารีบเข้าไปนอนกันเถอะ
394
00:20:27,799 --> 00:20:30,679
คุณปางจึงไม่ได้ซักไซ้อะไรอีกแล้วกลับ
395
00:20:30,679 --> 00:20:33,919
ขึ้นไปนอนบนศาลาวัดจนกระทั่ง 5:00 เมื่อ
396
00:20:33,919 --> 00:20:37,080
ได้ยินเสียงระฆังดังขึ้นในยามรุ่งสางเธอ
397
00:20:37,080 --> 00:20:39,240
กับสามีก็ตื่นขึ้นมาแล้วช่วยกันเก็บที่
398
00:20:39,240 --> 00:20:42,120
นอนให้เรียบร้อย
399
00:20:42,120 --> 00:20:46,000
ในระหว่างนั้นคุณปางก็มองเห็นพระหลายรูป
400
00:20:46,000 --> 00:20:49,400
กำลังจะออกเดินบิณฑบาตเธอและสามีที่รู้
401
00:20:49,400 --> 00:20:52,600
สึกสำนึกในบุญคุณของวัดแห่งนี้จึงรีบวิ่ง
402
00:20:52,600 --> 00:20:55,840
ไปที่รถแล้วหยิบขนมออกมาใส่บาทพร้อมถวาย
403
00:20:55,840 --> 00:20:59,080
ปัจจัยเล็กๆน้อยๆซึ่งพระแต่ละรูปต่างก็ดู
404
00:20:59,080 --> 00:21:03,159
มีเมตตาใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและเดินออกไป
405
00:21:03,159 --> 00:21:06,559
ตามถนนสายเปรี่ยวในยามเช้า
406
00:21:06,559 --> 00:21:08,880
หลังจากที่ใส่บาตรรับพรกันเป็นที่เรียบ
407
00:21:08,880 --> 00:21:12,919
ร้อยคุณปางก็หันไปถามสามีนะครับว่ารถซ่อม
408
00:21:12,919 --> 00:21:15,880
ได้มยก่อนที่สามีจะแจ้งว่าซ่อมได้ตั้งแต่
409
00:21:15,880 --> 00:21:19,080
เมื่อคืนแล้วซึ่งคำตอบดังกล่าวก็ทำเอาคุณ
410
00:21:19,080 --> 00:21:22,080
ปรางนิ่งไปสักพักแล้วพยักหน้าพร้อมกับพูด
411
00:21:22,080 --> 00:21:23,799
ว่าถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวกลับบ้านกัน
412
00:21:23,799 --> 00:21:24,480
เถอะ
413
00:21:24,480 --> 00:21:27,640
แต่สามีกลับบอกว่ารออีกหน่อยดีกว่ารอให้
414
00:21:27,640 --> 00:21:30,720
ท้องฟ้ามันสว่างกว่านี้ก่อนซึ่งคุณปางก็
415
00:21:30,720 --> 00:21:33,400
ไม่ได้ว่าอะไรนะครับคิดแค่ว่าสามีคงอยาก
416
00:21:33,400 --> 00:21:36,320
จะรอให้ร้านค้าระหว่างทางเปิดจะได้แวะ
417
00:21:36,320 --> 00:21:40,200
เสนอขายขนมกันต่ออีกสักนิดระหว่างที่รอ
418
00:21:40,200 --> 00:21:44,240
ให้ฟ้าสว่างคุณปางก็ช่วยเก็บกวาดบนศาลา
419
00:21:44,240 --> 00:21:47,559
ส่วนสามีก็กวาดลานวัดอยู่ไม่ไกลโดยมีแม่
420
00:21:47,559 --> 00:21:50,120
ชีท่านเดิมที่เดินอยู่แถวนั้นพร้อมกับ
421
00:21:50,120 --> 00:21:52,400
เด็กๆที่คอยช่วยกันเช็ดโต๊ะปัดฝุ่นอย่าง
422
00:21:52,400 --> 00:21:53,919
ขยันขันแข็ง
423
00:21:53,919 --> 00:21:57,279
จนกระทั่งแสงแดดเริ่มทอลงมาเหนือยอดไม้
424
00:21:57,279 --> 00:21:59,880
เวลาล่วงเข้าสู่ช่วง 700 น.
425
00:21:59,880 --> 00:22:02,720
ทั้งคู่จึงเตรียมตัวเดินทางกลับบ้านและ
426
00:22:02,720 --> 00:22:05,159
ก่อนที่จะกลับคุณปรางก็เข้าไปกราบลาแม่ฉี
427
00:22:05,159 --> 00:22:07,919
ที่นั่งอยู่ใต้ต้นโพธิ์นะครับส่วนสามีก็
428
00:22:07,919 --> 00:22:11,919
เข้าไปกราบลาพระประธานอยู่ในศาลา
429
00:22:11,919 --> 00:22:15,279
ก่อนที่สามีจะถอยรถออกมาจากวัดคุณปรางก็
430
00:22:15,279 --> 00:22:18,440
หยิบขนมอีก 2 มัดใหญ่มามอบให้กับเด็กๆที่
431
00:22:18,440 --> 00:22:21,640
ยืนอยู่ตรงลานวัดเด็กทุกคนมีแววตาที่ดู
432
00:22:21,640 --> 00:22:24,440
เสียใจเล็กน้อยและพวกเขาก็พูดเป็นเสียง
433
00:22:24,440 --> 00:22:27,200
เดียวกันว่าพี่ปรางแวะมาอีกนะมาที่นี่อีก
434
00:22:27,200 --> 00:22:30,880
นะเธอจึงหัวเราะแล้วตอบกลับไปว่าถ้าพี่มี
435
00:22:30,880 --> 00:22:34,159
โอกาสพี่จะกลับมาแน่นอนจากนั้นเธอก็เดิน
436
00:22:34,159 --> 00:22:37,039
กลับไปขึ้นรถแล้วขับออกมาจากวัดที่เงียบ
437
00:22:37,039 --> 00:22:40,159
สงบแห่งนี้พร้อมกับความรู้สึกหลากหลายที่
438
00:22:40,159 --> 00:22:42,960
ยังติดค้างอยู่ในใจ
439
00:22:42,960 --> 00:22:46,480
หลังจากที่สามีขับรถออกมาพ้นโขงวัดคุณปาง
440
00:22:46,480 --> 00:22:48,679
ก็สังเกตเห็นว่าถนนเส้นที่กำลังวิ่งอยู่
441
00:22:48,679 --> 00:22:51,240
นั้นเหมือนกับเส้นทางที่สองตายายบอกเอา
442
00:22:51,240 --> 00:22:53,960
ไว้ไม่มีผิดเพียงแต่สิ่งที่พบกลับไม่ใช่
443
00:22:53,960 --> 00:22:57,080
อย่างที่จินตนาการเอาไว้เลยเพลิงไม้ที่ดู
444
00:22:57,080 --> 00:22:59,080
เหมือนตลาดสองข้าง
445
00:22:59,080 --> 00:23:02,480
ถูกวัชพืชปกคลุมแล้วก็มีแต่ป่ารกร้างหมู่
446
00:23:02,480 --> 00:23:05,400
บ้านที่คาดว่าจะมีคนอยู่เยอะกลับกลายเป็น
447
00:23:05,400 --> 00:23:08,400
เพียงกลุ่มบ้านไม้เก่าๆที่ดูทรุดโทรมและ
448
00:23:08,400 --> 00:23:11,320
ตั้งเรียงรายกันอยู่ห่างๆราวกับว่าเป็น
449
00:23:11,320 --> 00:23:14,480
หมู่บ้านที่ถูกทิ้งร้างมานานและแม้ว่าจะ
450
00:23:14,480 --> 00:23:17,840
มีทางให้ขับต่อไปจนโผล่ออกมาถึงถนนใหญ่
451
00:23:17,840 --> 00:23:21,279
ได้จริงๆแต่ความรู้สึกแปลกๆก็ยังคงค้างคา
452
00:23:21,279 --> 00:23:24,120
อยู่ในใจคุณปรางนะครับจนกระทั่งเมื่อขับ
453
00:23:24,120 --> 00:23:27,159
รถมาถึงปากทางเข้าถนนใหญ่ได้สำเร็จสามี
454
00:23:27,159 --> 00:23:30,320
ของคุณปรางก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาแล้ว
455
00:23:30,320 --> 00:23:33,799
พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังว่าปางเมื่อ
456
00:23:33,799 --> 00:23:37,279
คืนพี่เจอผีแต่เอาไว้ถึงบ้านก่อนแล้วกัน
457
00:23:37,279 --> 00:23:40,480
เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังนะ
458
00:23:40,480 --> 00:23:43,600
คุณปรางได้แต่เงียบปากพร้อมกับคำถามในหัว
459
00:23:43,600 --> 00:23:46,679
แต่เธอก็ยังไม่กล้าซักไซ้นะครับจนกระทั่ง
460
00:23:46,679 --> 00:23:49,960
กลับมาถึงที่บ้านพอจอดรถเท่านั้นแหละครับ
461
00:23:49,960 --> 00:23:53,080
ยาที่กำลังนั่งแพ็คขนมกันอยู่ในครัวก็รีบ
462
00:23:53,080 --> 00:23:55,960
วิ่งกลัวออกมาเพื่อเตรียมที่จะถามไทยแต่
463
00:23:55,960 --> 00:23:59,080
ยังไม่ทันที่จะมีใครได้เอ่ยปากสามีคุณ
464
00:23:59,080 --> 00:24:02,000
ปรางก็เรียกให้ทุกคนมานั่งล้อมวงกันอยู่
465
00:24:02,000 --> 00:24:04,720
ที่หน้าบ้านก่อนที่จะเล่าทุกอย่างที่เกิด
466
00:24:04,720 --> 00:24:08,200
ขึ้นในคืนที่ผ่านมาแบบละเอียดยิบ
467
00:24:08,200 --> 00:24:11,760
สามีของคุณปางเล่าให้ฟังว่าหลังจากงมซ่อม
468
00:24:11,760 --> 00:24:14,880
รถอยู่จนกระทั่ง 22:00 น.จู่ๆรถมันก็
469
00:24:14,880 --> 00:24:18,240
สตาร์ทติดขึ้นมาเฉยๆในตอนแรกก็คิดว่าจะไป
470
00:24:18,240 --> 00:24:21,279
ปลุกให้คุณปรางตื่นแล้วก็จะชวนให้เดินทาง
471
00:24:21,279 --> 00:24:24,320
กลับกันเลยแต่คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่ามัน
472
00:24:24,320 --> 00:24:28,159
ดึกมากแล้วเลยกะว่าจะนอนเฝ้ารถจนถึงเช้า
473
00:24:28,159 --> 00:24:31,080
แต่ระหว่างที่นอนอยู่นั้นเขาก็ได้ยิน
474
00:24:31,080 --> 00:24:34,600
เสียงฝีเท้าปริศนาเดินวนอยู่ที่บริเวณโขง
475
00:24:34,600 --> 00:24:37,880
วัดหลายครั้งพอลืมตาขึ้นมาสำรวจดูก็ไม่
476
00:24:37,880 --> 00:24:42,120
เห็นใครจึงพยายามข่มตานอนต่อแต่แล้วตอน
477
00:24:42,120 --> 00:24:45,000
ประมาณ 1:00 น.เขาก็ได้ยินเสียงชายแก่
478
00:24:45,000 --> 00:24:48,399
ตะโกนถามมาจากนอกรั้ววัดเสียงดังกล่าวพูด
479
00:24:48,399 --> 00:24:52,120
เป็นภาษาอีสานแบบชัดถ้อยชัดคำว่าหนุ่มๆ
480
00:24:52,120 --> 00:24:55,000
เอ็งขายเข้าเกลียบได้หรือยัง
481
00:24:55,000 --> 00:24:58,000
เมื่อมองออกไปยังทิศทางของต้นเสียงก็เห็น
482
00:24:58,000 --> 00:25:00,440
ว่ามีชายชราคนหนึ่งยืนอยู่ที่นอกโขงวัด
483
00:25:00,440 --> 00:25:03,720
ท่ามกลางความมืดและนั่นก็คือคุณตาที่พวก
484
00:25:03,720 --> 00:25:07,159
เขาจอดถามทางเมื่อตอนเย็นสามีของคุณปราง
485
00:25:07,159 --> 00:25:09,720
ในตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะครับก่อน
486
00:25:09,720 --> 00:25:12,120
ที่เขาจะร้องตอบกลับไปว่ายังขายไม่ได้เลย
487
00:25:12,120 --> 00:25:13,200
ครับตา
488
00:25:13,200 --> 00:25:16,720
ตาแกก็เลยบอกว่าอยากจะได้ขนมสัก 4-5 พวง
489
00:25:16,720 --> 00:25:19,720
ว่าจะเอาไปแจกหลานๆสักหน่อยพร้อมกับชี้ไป
490
00:25:19,720 --> 00:25:23,799
ยังรถจักรยานคันเก่าๆที่แกขับมาจอด
491
00:25:23,799 --> 00:25:27,080
ในตอนนั้นสามีของคุณปรางก็ยังรู้สึกดีใจ
492
00:25:27,080 --> 00:25:29,919
นิดหน่อยที่จะได้ขายของเพราะอย่างน้อยก็
493
00:25:29,919 --> 00:25:33,000
พอจะได้ค่าน้ำมันคืนมาบ้างจึงรีบเดินไป
494
00:25:33,000 --> 00:25:36,120
เปิดตู้ท้ายรถแล้วเริ่มจัดแจงขนมพอเริ่ม
495
00:25:36,120 --> 00:25:39,240
นับไปได้ 3 พวงอยู่ดีๆเขาก็เริ่มรู้สึก
496
00:25:39,240 --> 00:25:42,120
เสี่ยวสันหลังวาบอย่างไม่มีเหตุผลมันเป็น
497
00:25:42,120 --> 00:25:44,919
ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเหมือนมีบาง
498
00:25:44,919 --> 00:25:48,080
อย่างผิดปกติกำลังจะเกิดขึ้นก่อนที่เขาจะ
499
00:25:48,080 --> 00:25:51,159
ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าตาคนนั้นจะปั่นจักรยาน
500
00:25:51,159 --> 00:25:54,039
มาทำไมดึกๆดื่นๆเช่นนี้แล้วถ้าเป็นชาว
501
00:25:54,039 --> 00:25:57,039
บ้านจริงๆทำไมไม่รอมาซื้อกับเขาในพรุ่ง
502
00:25:57,039 --> 00:26:00,159
นี้เช้าแล้วทำไมตาแกถึงยังไม่กลับบ้านใน
503
00:26:00,159 --> 00:26:02,320
ตอนนี้
504
00:26:02,320 --> 00:26:05,640
เมื่อสามีของคุณปรางเริ่มตั้งสติได้ความ
505
00:26:05,640 --> 00:26:08,679
หวาดระแวงก็แทรกซึมเข้ามาในใจก่อนที่จะ
506
00:26:08,679 --> 00:26:11,880
วางขนมทั้งหมดกลับเข้าไปในตู้ปิดฝาท้าย
507
00:26:11,880 --> 00:26:14,840
อย่างแน่นหนาแล้วเข้าไปหาคุณตาแบบทิ้ง
508
00:26:14,840 --> 00:26:17,880
ระยะห่างพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
509
00:26:17,880 --> 00:26:21,640
ว่าขนมหมดแล้วครับตาเหลือแต่แบบพวงใหญ่
510
00:26:21,640 --> 00:26:25,440
ที่ไม่แบ่งขายราคาสูงอยู่นะคุณตาจะเอา
511
00:26:25,440 --> 00:26:29,240
อยู่หรอทว่าทันทีที่สิ้นประโยคดังกล่าวสี
512
00:26:29,240 --> 00:26:31,200
หน้าของตาคนนั้นกลับเปลี่ยนเป็นโกรธ
513
00:26:31,200 --> 00:26:34,840
เกรี้ยวแล้วตะคอกกลับมาว่ามึงมีอะไรก็เอา
514
00:26:34,840 --> 00:26:38,159
มาเถอะเอามาให้กูเดี๋ยวนี้สามีคุณปรางที่
515
00:26:38,159 --> 00:26:41,200
รู้สึกโมโหกับสิ่งที่ได้ยินจึงพูดตัดบทไป
516
00:26:41,200 --> 00:26:44,279
ว่าไม่มีไม่ขายถ้าจะซื้อก็รอเอาพรุ่งนี้
517
00:26:44,279 --> 00:26:46,840
แล้วกันแล้วก็หันกลับมาเพื่อเตรียมที่จะ
518
00:26:46,840 --> 00:26:50,279
เดินขึ้นรถแต่แล้วในวินาทีนั้นเองเมื่อ
519
00:26:50,279 --> 00:26:52,559
เขาหันกลับไปมองที่หน้าประตูโขงวัดอีก
520
00:26:52,559 --> 00:26:55,360
ครั้งสิ่งที่เห็นตรงหน้ากลับกลายเป็นร่าง
521
00:26:55,360 --> 00:26:59,440
ของผู้ชายสูงใหญ่ผิวดำสนิทดวงตาสีแดงฉาน
522
00:26:59,440 --> 00:27:02,880
เปล่งตายแล้วก็มีเขี้ยวโผล่ออกมาจากริมฝี
523
00:27:02,880 --> 00:27:06,159
ปากอย่างน่ากลัวโดยมันจ้องมองมาด้วยแววตา
524
00:27:06,159 --> 00:27:09,080
ที่โกรธจัดพล่างพูดซ้ำไปซ้ำมาว่าอย่าให้
525
00:27:09,080 --> 00:27:13,480
กูเข้าไปได้นะมึงอย่าให้กูเข้าไปได้นะ
526
00:27:13,480 --> 00:27:16,760
สิ่งที่เห็นทำให้สามีของคุณปรางตกใจจนแทบ
527
00:27:16,760 --> 00:27:19,440
จะเป็นลมเลยนะครับเขาตัดสินใจวิ่งสุด
528
00:27:19,440 --> 00:27:22,480
ชีวิตกลับเข้ามาในวัดพอหันกลับไปมองอีกที
529
00:27:22,480 --> 00:27:25,279
ก็ไม่เห็นอะไรเสียแล้วและด้วยความกลัวปน
530
00:27:25,279 --> 00:27:27,760
กับความเครียดมันเลยทำให้เขารู้สึกมวล
531
00:27:27,760 --> 00:27:30,679
ท้องและเวียนหัวเขาจึงตัดสินใจรีบวิ่งไป
532
00:27:30,679 --> 00:27:33,720
เข้าห้องน้ำตามที่คุณปรางเคยบอกพอกลับออก
533
00:27:33,720 --> 00:27:36,840
มาก็พบว่าคุณปรางไม่ได้นอนอยู่ที่บนศาลา
534
00:27:36,840 --> 00:27:40,519
อีกแล้วและเมื่อกวาดสายตาสำรวจดูรอบๆก็พบ
535
00:27:40,519 --> 00:27:42,679
พบว่าตอนนั้นเธอกำลังจะเดินออกไปทางหน้า
536
00:27:42,679 --> 00:27:45,640
วัดโดยมีเด็กผู้หญิงที่กำลังฉุดแขนให้เธอ
537
00:27:45,640 --> 00:27:48,880
กลับเข้ามาสามีก็เลยรีบตะโกนเรียกคุณปราง
538
00:27:48,880 --> 00:27:51,919
เหมือนกับตอนแรกนั่นแหละครับ
539
00:27:51,919 --> 00:27:54,159
นอกจากเรื่องราวสุดพิศวงศ์ดังกล่าวที่
540
00:27:54,159 --> 00:27:57,519
สามีพบเจอเขายังบอกอีกว่าข้างนอกวัดก็มี
541
00:27:57,519 --> 00:28:01,399
ผีส่วนข้างในวัดก็มีผีเช่นกันแต่ดีที่ใน
542
00:28:01,399 --> 00:28:04,480
วัดมีแต่ผีดีๆทางคุณปรางที่ได้ยินอย่าง
543
00:28:04,480 --> 00:28:06,840
นั้นก็ถึงกับอึ้งไปเลยนะครับเพราะคืนที่
544
00:28:06,840 --> 00:28:09,399
ผ่านมาเธอก็ไม่ได้รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติใด
545
00:28:09,399 --> 00:28:13,360
ๆแถมยังเห็นว่าแม่ชีเด็กๆและพระในวัดทุก
546
00:28:13,360 --> 00:28:16,480
รูปก็สามารถพูดคุยกันได้จริงๆไม่มีอะไร
547
00:28:16,480 --> 00:28:19,919
ที่บ่งชี้ได้เลยว่าพวกเขาเป็นผีทว่าสามี
548
00:28:19,919 --> 00:28:22,840
ของเธอกลับบอกว่าตอนที่ขับรถออกมาจากวัด
549
00:28:22,840 --> 00:28:25,640
พอเหลือบมองไปยังกระจกหลังเขาก็เห็นว่า
550
00:28:25,640 --> 00:28:28,519
แม่ชีกับพวกเด็กๆมายืนส่งพวกเขาอยู่ที่
551
00:28:28,519 --> 00:28:32,159
ประตูโขงวัดร่างของทุกคนเหมือนกับภาพจางๆ
552
00:28:32,159 --> 00:28:35,200
แถมพวกเขาเหล่านั้นยังไม่มีขาลักษณะ
553
00:28:35,200 --> 00:28:38,559
เหมือนกับทุกคนลอยอยู่เหนือพื้นนิดๆ
554
00:28:38,559 --> 00:28:41,679
ขุณปรางที่นั่งฟังเรื่องราวของสามีจนจบ
555
00:28:41,679 --> 00:28:44,799
แม้จะยังสองจิตสองใจจากสิ่งที่ได้ยินแต่
556
00:28:44,799 --> 00:28:47,399
พอเปิดมือถือแล้วลองค้นหาข้อมูลของสถาน
557
00:28:47,399 --> 00:28:50,320
ที่นั่นอีกครั้งเธอก็ต้องขนลุกสู้ไล่จาก
558
00:28:50,320 --> 00:28:53,360
เท้ามาจนถึงหัวเมื่อพบว่าข้อมูลของวัด
559
00:28:53,360 --> 00:28:57,159
แห่งนั้นแท้ที่จริงแล้วมันคือสำนักสงร้าง
560
00:28:57,159 --> 00:28:59,200
และหมู่บ้านที่อยู่ถัดไปก็เป็นหมู่บ้าน
561
00:28:59,200 --> 00:29:02,320
ที่ถูกทิ้งร้างเช่นกันจนสุดท้ายคุณปราง
562
00:29:02,320 --> 00:29:05,559
กับสามีก็สันนิษฐานร่วมกันว่า 2 ตายายที่
563
00:29:05,559 --> 00:29:08,039
ปั่นจักรยานและพวกเขาจอดถามทางตั้งแต่ตอน
564
00:29:08,039 --> 00:29:11,000
แรกอาจจะเป็นวิญญาณเรร่อนหรือว่าเป็นผี
565
00:29:11,000 --> 00:29:14,960
ไม่ดีที่พยายามจะล่อให้ทั้งสองคนลงเข้าไป
566
00:29:14,960 --> 00:29:18,120
ยังหมู่บ้านร้างแต่โชคดีที่รถดันมาดับ
567
00:29:18,120 --> 00:29:21,200
อยู่หน้าวัดร้างพอดีจึงเหมือนกับว่ามีบาง
568
00:29:21,200 --> 00:29:24,120
สิ่งพยายามช่วยเอาไว้และนี่ก็คือเรื่อง
569
00:29:24,120 --> 00:29:27,080
ราวทั้งหมดของคุณปรางที่เธอเองยืนยันว่า
570
00:29:27,080 --> 00:29:29,919
เกิดขึ้นจริงทุกประการแม้จะไม่สามารถ
571
00:29:29,919 --> 00:29:33,039
อธิบายได้ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์แต่
572
00:29:33,039 --> 00:29:36,880
ที่เผชิญมามันก็ยากที่จะลืมเรือนจริงๆ
573
00:29:36,880 --> 00:29:38,960
ซึ่งหลังจากที่ผมได้อ่านเรื่องราวที่คุณ
574
00:29:38,960 --> 00:29:42,080
ปรางส่งเข้ามาจบแม้เรื่องที่เธอและสามีพบ
575
00:29:42,080 --> 00:29:45,120
เจอในครั้งนั้นมันยากที่จะอธิบายตามหลัก
576
00:29:45,120 --> 00:29:47,799
การของเหตุและผลแต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้น
577
00:29:47,799 --> 00:29:50,840
มันก็ดูจะสอดคล้องกันจนเกินกว่าที่จะเป็น
578
00:29:50,840 --> 00:29:53,760
แค่เรื่องบังเอิญเพราะถ้าหากในคืนนั้นรถ
579
00:29:53,760 --> 00:29:56,600
ดันไม่ดับไปเสียก่อนทั้ง 2 คนอาจจะหลง
580
00:29:56,600 --> 00:29:59,320
เข้าไปในหมู่บ้านร้างและไม่รู้ว่าจะกลับ
581
00:29:59,320 --> 00:30:01,840
ออกมาได้อย่างปลอดภัยหรือเปล่าส่วน
582
00:30:01,840 --> 00:30:03,919
ประเด็นเรื่องสถานที่ที่เกิดเหตุภายใน
583
00:30:03,919 --> 00:30:06,519
เรื่องตัวผมเองก็อยากรู้เหมือนกันนะครับ
584
00:30:06,519 --> 00:30:09,159
ว่ามันเป็นที่ไหนแม้ตัวคุณปรางจะไม่ได้
585
00:30:09,159 --> 00:30:12,159
ระบุแน่ชัดว่าวัดแห่งนั้นตั้งอยู่ที่ตำบล
586
00:30:12,159 --> 00:30:15,399
หรือว่าอำเภอใดของจังหวัดบึงกาแต่จากเส้น
587
00:30:15,399 --> 00:30:18,399
ทางที่เล่ามาและลักษณะของพื้นที่ที่เต็ม
588
00:30:18,399 --> 00:30:21,640
ไปด้วยทุ่งนากับป่ารกร้างผมก็เดาว่าอาจจะ
589
00:30:21,640 --> 00:30:24,679
เป็นบริเวณรอยต่อของอำเภอศรีวิไลหรือไม่
590
00:30:24,679 --> 00:30:27,559
ก็อาจจะเป็นอำเภอบุงคล้าซึ่งเป็นเขตที่มี
591
00:30:27,559 --> 00:30:30,720
พื้นที่ห่างไกลและยังคงมีวัดร้างหรือว่า
592
00:30:30,720 --> 00:30:33,559
วัดเก่าอยู่หลายแห่งซึ่งถ้าหากมีชาวเหล้า
593
00:30:33,559 --> 00:30:35,519
ไปหลอนไปที่อาศัยอยู่ในพื้นที่จังหวัด
594
00:30:35,519 --> 00:30:38,559
บึงกาและพอจะเดาออกว่ามันเกิดขึ้นที่ไหน
595
00:30:38,559 --> 00:30:41,440
ล่ะก็ลอง inbox เข้ามาบอกผมทางเพจ
596
00:30:41,440 --> 00:30:44,559
Facebook หน่อยนะครับหรือถ้าหากท่านใดมี
597
00:30:44,559 --> 00:30:47,240
ประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันหรืออยากแลก
598
00:30:47,240 --> 00:30:49,480
เปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
599
00:30:49,480 --> 00:30:51,720
ก็อย่าลืมคอมเมนต์เข้ามาพูดคุยกันที่ใต้
600
00:30:51,720 --> 00:30:54,840
คลิปแล้วพบกันใหม่ในเล่าใบหลอนไป EP หน้า
601
00:30:54,840 --> 00:30:58,240
นะครับ
602
00:31:06,250 --> 00:31:13,549
[เพลง]
603
00:31:15,559 --> 00:31:18,200
ก่อนจากกันไปในวันนี้ท่านใดที่อยากแชร์
604
00:31:18,200 --> 00:31:20,799
ประสบการณ์ขนหัวรุของท่านสามารถส่งเรื่อง
605
00:31:20,799 --> 00:31:23,159
ราวของท่านมาที่ช่องของเราได้ตามราย
606
00:31:23,159 --> 00:31:26,880
ละเอียดใต้คลิปนะครับและที่สำคัญขอให้ทุก
607
00:31:26,880 --> 00:31:29,600
ท่านรับชมและรับฟังเพื่อความบันเทิงเท่า
608
00:31:29,600 --> 00:31:32,720
นั้นนะครับพร้อมทั้งอย่าลืมกดไลค์และกด
609
00:31:32,720 --> 00:31:34,919
ติดตามเพื่อเป็นกำลังใจในการถ่ายทอด
610
00:31:34,919 --> 00:31:37,120
เรื่องราวคนหัวลุกให้กับพวกเราต่อไปด้วย
611
00:31:37,120 --> 00:31:40,919
นะครับและหากท่านเป็นอีกหนึ่งคนที่ชอบเสพ
612
00:31:40,919 --> 00:31:44,360
ประสบการณ์หลอนหรือเรื่องราวขนหัวลุกขอ
613
00:31:44,360 --> 00:31:46,320
ให้พวกเราได้เป็นส่วนหนึ่งในการถ่ายทอด
614
00:31:46,320 --> 00:31:51,799
ความหลอนให้กับทุกท่านนะครับขอบคุณครับ87993
