All language subtitles for American Manhunt Osama Bin Laden - EP-03 - Operation Neptune Spear

af Afrikaans
ak Akan
sq Albanian Download
am Amharic
ar Arabic
hy Armenian
az Azerbaijani
eu Basque
be Belarusian
bem Bemba
bn Bengali
bh Bihari
bs Bosnian
br Breton
bg Bulgarian
km Cambodian
ca Catalan
ceb Cebuano
chr Cherokee
ny Chichewa
zh-CN Chinese (Simplified)
zh-TW Chinese (Traditional)
co Corsican
hr Croatian
cs Czech
da Danish
nl Dutch
en English Download
eo Esperanto
et Estonian
ee Ewe
fo Faroese
tl Filipino
fi Finnish
fr French
fy Frisian
gaa Ga
gl Galician
ka Georgian
de German
el Greek
gn Guarani
gu Gujarati
ht Haitian Creole
ha Hausa
haw Hawaiian
iw Hebrew
hi Hindi
hmn Hmong
hu Hungarian
is Icelandic
ig Igbo
id Indonesian
ia Interlingua
ga Irish
it Italian
ja Japanese
jw Javanese
kn Kannada
kk Kazakh
rw Kinyarwanda
rn Kirundi
kg Kongo
ko Korean
kri Krio (Sierra Leone)
ku Kurdish
ckb Kurdish (Soranî)
ky Kyrgyz
lo Laothian
la Latin
lv Latvian
ln Lingala
lt Lithuanian
loz Lozi
lg Luganda
ach Luo
lb Luxembourgish
mk Macedonian
mg Malagasy
ms Malay
ml Malayalam
mt Maltese
mi Maori
mr Marathi
mfe Mauritian Creole
mo Moldavian
mn Mongolian
my Myanmar (Burmese)
sr-ME Montenegrin
ne Nepali
pcm Nigerian Pidgin
nso Northern Sotho
no Norwegian
nn Norwegian (Nynorsk)
oc Occitan
or Oriya
om Oromo
ps Pashto
fa Persian
pl Polish
pt-BR Portuguese (Brazil)
pt Portuguese (Portugal)
pa Punjabi
qu Quechua
ro Romanian
rm Romansh
nyn Runyakitara
ru Russian
sm Samoan
gd Scots Gaelic
sr Serbian
sh Serbo-Croatian
st Sesotho
tn Setswana
crs Seychellois Creole
sn Shona
sd Sindhi
si Sinhalese
sk Slovak
sl Slovenian
so Somali
es Spanish
es-419 Spanish (Latin American)
su Sundanese
sw Swahili
sv Swedish
tg Tajik
ta Tamil
tt Tatar
te Telugu
th Thai Download
ti Tigrinya
to Tonga
lua Tshiluba
tum Tumbuka
tr Turkish
tk Turkmen
tw Twi
ug Uighur
uk Ukrainian
ur Urdu
uz Uzbek
vi Vietnamese
cy Welsh
wo Wolof
xh Xhosa
yi Yiddish
yo Yoruba
zu Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:05,889 --> 00:00:08,225 (ภาพกล้องวงจรปิดและภาพมุมสูง บางส่วนในตอนนี้เป็นการจำลองใหม่) 2 00:00:08,308 --> 00:00:09,726 (จากการค้นคว้าและปากคำพยาน) 3 00:00:16,566 --> 00:00:20,403 (ธันวาคม 2009 แปดปี สามเดือนหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.) 4 00:00:21,404 --> 00:00:22,781 (ฐานทัพโคสต์ อัฟกานิสถาน) 5 00:00:22,864 --> 00:00:26,618 เจ้าหน้าที่ซีไอเอที่ประจำการอยู่ที่โคสต์ พากันตื่นเต้นมาก 6 00:00:26,701 --> 00:00:30,789 กับโอกาสสำคัญที่จะได้เบาะแส ที่อาจพาเราไปถึงตัวบิน ลาเดน 7 00:00:33,333 --> 00:00:37,212 ก็เลยไม่มีการตรวจค้น เขาได้ผ่านเข้าไปเลย 8 00:00:40,799 --> 00:00:45,345 ที่นั่นมีทีมซีไอเอทั้งทีม มีเจ้าหน้าที่สัญญาจ้าง มีหน่วยรบพิเศษ 9 00:00:45,428 --> 00:00:47,138 มีนักวิเคราะห์ มีเจ้าหน้าที่ที่ดูแลเคส 10 00:00:47,722 --> 00:00:50,517 ทุกคนออกมาข้างนอกเพื่อรอการมาถึงของเขา 11 00:00:51,017 --> 00:00:53,478 นี่อาจเป็นโอกาสที่สำคัญมากก็ได้ 12 00:00:56,273 --> 00:00:59,067 บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด 13 00:01:01,194 --> 00:01:03,613 เขาลงจากรถอีกฝั่ง 14 00:01:04,489 --> 00:01:07,117 และทีมรักษาความปลอดภัยของเรา ก็เดินอ้อมไปบอกเขาว่า 15 00:01:07,200 --> 00:01:09,327 "เอามือออกมาจากเสื้อคลุม" 16 00:01:10,203 --> 00:01:12,831 และทีมเราเริ่มรู้สึกผิดปกติเพราะเขาไม่ทำตาม 17 00:01:17,127 --> 00:01:20,171 ไม่มีใครเข้าใจเลยว่าตัวเขานั่นแหละคือระเบิด 18 00:01:29,431 --> 00:01:33,351 ตอนนั้นฉันนั่งอยู่ที่พื้นห้องนั่งเล่นที่บ้าน แล้วก็มีสายโทรเข้ามา 19 00:01:34,102 --> 00:01:36,229 บอกว่า "เทรซี่ เกิดระเบิดครั้งใหญ่" 20 00:01:38,106 --> 00:01:41,693 ฉันก็แบบ "หมายความว่าไง" ตอนนั้นที่บ้านฉันไม่ได้เปิดทีวีด้วยซ้ำ 21 00:01:41,776 --> 00:01:43,862 ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น 22 00:01:44,446 --> 00:01:45,488 ไปที่อัฟกานิสถานครับ 23 00:01:45,572 --> 00:01:48,408 ตอนนี้มีข้อมูลใหม่ที่น่าตกใจ เกี่ยวกับเหตุโจมตีพลีชีพ 24 00:01:48,491 --> 00:01:50,911 ที่คร่าชีวิตเจ้าหน้าที่ซีไอเอไปเจ็ดนาย 25 00:01:50,994 --> 00:01:53,622 คนร้ายได้รับเชิญให้เข้าไปที่ฐาน 26 00:01:53,705 --> 00:01:55,790 โดยไม่มีการตรวจค้น 27 00:01:55,874 --> 00:01:56,917 นี่สำหรับพวกแก 28 00:01:57,626 --> 00:01:59,836 นี่ไม่ใช่นาฬิกา นี่คือตัวจุดระเบิด 29 00:01:59,920 --> 00:02:01,838 พวกแกจะถูกส่งไปลงนรก 30 00:02:01,922 --> 00:02:04,341 ไม่เคยมีใครในฝั่งอเมริกัน เคยเจอชายคนนี้มาก่อน 31 00:02:04,424 --> 00:02:07,844 แต่ก็ยังปล่อยให้เขาเข้าไปถึงฐานซีไอเอ ที่การรักษาความปลอดภัยสูงมาก 32 00:02:07,928 --> 00:02:10,472 จากนั้นเขาก็จุดชนวนระเบิด 33 00:02:11,139 --> 00:02:14,392 วันนี้ที่สำนักงานใหญ่ซีไอเอลดธงลงครึ่งเสา 34 00:02:14,476 --> 00:02:15,977 เพื่อไว้อาลัยให้เจ้าหน้าที่ทั้งเจ็ดคน 35 00:02:16,478 --> 00:02:20,607 ผู้อำนวยการลีออน พาเน็ตตากล่าวว่า พวกเขาเสียชีวิตในแดนไกลแต่ใกล้กับศัตรู 36 00:02:21,107 --> 00:02:22,817 ใกล้เกินไปด้วยซ้ำ 37 00:02:24,194 --> 00:02:27,447 เจนนิเฟอร์ แมทธิวส์ เพื่อนร่วมงานของฉัน เป็นหัวหน้าฐานของซีไอเอ 38 00:02:27,530 --> 00:02:29,074 ที่โคสต์ ประเทศอัฟกานิสถาน 39 00:02:29,908 --> 00:02:31,868 เราเป็นเหมือนกลุ่มเดียวกัน 40 00:02:32,494 --> 00:02:35,789 ฉันร่วมงานกับเจนนิเฟอร์ รับผิดชอบกลุ่มอัลกออิดะห์ 41 00:02:36,498 --> 00:02:38,041 ตั้งแต่ก่อนจะรู้จักชื่ออัลกออิดะห์ด้วยซ้ำ 42 00:02:40,126 --> 00:02:42,754 จีน่าโทรหาฉัน บอกว่าเจนนิเฟอร์เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น 43 00:02:45,340 --> 00:02:46,883 เป็นอะไรที่ทำใจรับฟังได้ยากมาก 44 00:02:52,222 --> 00:02:54,307 ฉันจำได้ว่าตัวเองไปโบสถ์ 45 00:02:54,391 --> 00:02:58,186 ฟังคำภาวนาที่คนสวดให้ทหารที่รับใช้ชาติ แล้วฉันก็คิดว่า "แล้วพวกเราล่ะ" 46 00:02:59,020 --> 00:03:00,355 "แล้วเจนนิเฟอร์ล่ะ" 47 00:03:03,108 --> 00:03:10,073 ทำใจแทบไม่ได้เลย ตอนที่ได้ฟังเรื่องราวจากคนที่รู้จักเธอมาแต่เด็ก 48 00:03:10,156 --> 00:03:11,992 ฟังลูกๆ ของเธอพูดถึงเธอ 49 00:03:12,075 --> 00:03:14,119 เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเธอทำภารกิจอะไร 50 00:03:20,083 --> 00:03:24,713 ผมจำได้ว่าต้องไปร่วมงานศพ ของเจ้าหน้าที่ซีไอเอทุกคนที่เสียชีวิต 51 00:03:26,339 --> 00:03:31,469 และผมสังเกตเห็นว่า ตอนที่เราขับรถไปในสภาพอากาศหนาวจัด 52 00:03:32,137 --> 00:03:35,807 มีครอบครัวหนึ่งยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน 53 00:03:36,307 --> 00:03:39,060 ถือป้ายที่เขียนว่า 54 00:03:39,144 --> 00:03:40,562 "ขอบคุณที่ดูแลให้เราปลอดภัย" 55 00:03:43,940 --> 00:03:44,899 ผมจำได้ว่า 56 00:03:46,067 --> 00:03:47,902 ผมได้พูดคุยกับครอบครัวของพวกเขา 57 00:03:48,445 --> 00:03:50,530 พ่อแม่บางคนบอกกับผมว่า 58 00:03:51,031 --> 00:03:53,116 "อย่าละทิ้งภารกิจ 59 00:03:53,867 --> 00:03:58,705 ที่ลูกเรายอมสละชีวิตเพื่อมัน อย่าเลิกเด็ดขาด" 60 00:03:59,205 --> 00:04:02,667 ซึ่งภารกิจนั้นก็คือการตามล่าบิน ลาเดนต่อไป 61 00:04:07,297 --> 00:04:14,137 ขอบอกชาวอเมริกันว่า ด้วยประสงค์ของพระเจ้า เราจะสังหารพวกแกต่อไป 62 00:04:14,220 --> 00:04:18,308 ถ้าอัลกออิดะห์คิดว่า เหตุโจมตีที่โคสต์จะทำให้พวกเราอ่อนแอลงล่ะก็ 63 00:04:18,892 --> 00:04:20,018 คิดผิดถนัด 64 00:04:20,643 --> 00:04:23,104 มันให้ผลตรงกันข้ามด้วยซ้ำ 65 00:04:23,772 --> 00:04:25,356 มันทำให้พวกเรายิ่งมุ่งมั่นกว่าเดิม 66 00:04:26,900 --> 00:04:29,069 เหตุโจมตีที่โคสต์กลายเป็นแค้นส่วนตัว 67 00:04:32,072 --> 00:04:33,531 แค้นส่วนตัวเลยล่ะ 68 00:04:38,328 --> 00:04:42,082 (American Manhunt: โอซามา บิน ลาเดน) 69 00:04:44,375 --> 00:04:45,585 (ธันวาคม 2009) 70 00:04:45,668 --> 00:04:49,422 (มกราคม 2010 8 ปี 4 เดือนหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.) 71 00:04:49,506 --> 00:04:54,677 วาระครบรอบสิบปีเหตุการณ์ 11 ก.ย. ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ 72 00:04:56,346 --> 00:05:01,684 ความต้องการที่จะจับตัวบิน ลาเดน ก็ยิ่งทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ 73 00:05:01,768 --> 00:05:06,231 โอซามา บิน ลาเดนยังคงเป็นที่ต้องการตัว ยังคงหลอกหลอนคนอเมริกันต่อไป 74 00:05:06,314 --> 00:05:10,819 เขายังคงมีค่าหัว 25 ล้านดอลลาร์ 75 00:05:10,902 --> 00:05:13,738 เรามีทั้งสายลับและหน่วยจู่โจมกระจายอยู่ทั่วทุกที่ 76 00:05:13,822 --> 00:05:14,656 เพื่อตามล่าตัวเขา 77 00:05:14,739 --> 00:05:16,699 แล้วทำไมชายคนนี้ยังลอยนวลอยู่ได้ 78 00:05:17,992 --> 00:05:21,329 พวกเราเคยผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน กับเบาะแสลวง 79 00:05:21,412 --> 00:05:24,541 ทั้งที่คิดว่าเราเข้าใกล้แล้ว "เขาอยู่ที่นี่" "เขาอยู่ที่นั่น" 80 00:05:24,624 --> 00:05:28,378 กองทัพเคยเตรียมปฏิบัติการหลายครั้ง เพื่อจับตัวเขา 81 00:05:28,461 --> 00:05:30,296 แต่ก็ไม่เคยได้ออกปฏิบัติการจริงๆ 82 00:05:30,797 --> 00:05:32,215 ในบ้านเคลียร์ ไปได้เลย 83 00:05:32,715 --> 00:05:33,550 มัน… 84 00:05:37,095 --> 00:05:38,263 น่าโมโหมากนะ 85 00:05:38,763 --> 00:05:41,099 เรื่องนี้ยังทำให้เกิดคำถามว่า หน่วยข่าวกรองของเรา 86 00:05:41,182 --> 00:05:43,059 จริงๆ แล้วมีประสิทธิภาพแค่ไหน 87 00:05:43,143 --> 00:05:45,937 ตอนนั้นซีไอเอต้องเผชิญแรงกดดันทางการเมือง 88 00:05:46,020 --> 00:05:47,397 จากทั้งสองพรรค 89 00:05:48,523 --> 00:05:49,941 นี่ไม่ใช่ความล้มเหลวเหรอ 90 00:05:50,525 --> 00:05:52,652 ท่านจับตัวเขาไม่ได้ แถมยังเหมือนจะไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนอีก 91 00:05:52,735 --> 00:05:53,736 คือ… 92 00:05:56,281 --> 00:05:57,365 ผมคิดว่า 93 00:05:59,033 --> 00:06:03,079 การจับกุมหรือสังหารบิน ลาเดน เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง 94 00:06:03,163 --> 00:06:04,414 ต่อความมั่นคงของชาติเรา 95 00:06:06,040 --> 00:06:11,087 ตอนนั้นซีไอเอและหน่วยข่าวกรองทุกหน่วย ถูกกดดันอย่างหนัก 96 00:06:11,171 --> 00:06:12,839 ให้พยายามมากกว่านี้ 97 00:06:12,922 --> 00:06:16,259 ทุกฝ่ายต้องเร่งเดินหน้า ไล่ล่าบิน ลาเดนและอัลกออิดะห์ให้ถึงที่สุด 98 00:06:20,305 --> 00:06:21,848 (เควิน เชฟเฟอร์ - ซีไอเอ) 99 00:06:21,931 --> 00:06:24,017 (นักวิเคราะห์เป้าหมาย ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้าย) 100 00:06:24,100 --> 00:06:26,853 ในวันที่เกิดเหตุ 11 ก.ย. ผมทำงานอยู่ที่เพนตากอน 101 00:06:28,563 --> 00:06:31,816 ในหน่วยของผม ผมเป็นคนเดียวที่รอดชีวิต 102 00:06:33,735 --> 00:06:35,612 ผมถูกไฟคลอกสาหัส 103 00:06:36,196 --> 00:06:40,325 แต่ผมก็ฟื้นตัวและสู้ทุกวันหลังจากนั้น 104 00:06:40,909 --> 00:06:41,784 รู้สึกยังไงบ้าง 105 00:06:41,868 --> 00:06:42,785 รู้สึกดีมากครับ 106 00:06:43,286 --> 00:06:44,120 ขอบคุณพระเจ้า 107 00:06:44,204 --> 00:06:47,832 ในปี 2009 เพื่อนคนหนึ่งติดต่อมาว่า 108 00:06:47,916 --> 00:06:52,337 "เควิน เราอยากให้นาย เข้าร่วมทีมไล่ล่าบิน ลาเดน" 109 00:06:52,837 --> 00:06:57,258 "เป้าหมายเดียวของทีมนี้ คือตามหาตัว บินลาเดนให้เจอ" 110 00:07:03,097 --> 00:07:08,686 ผมบอกทีมว่า "ผมอยากให้พวกคุณ เข้ามารายงานผมที่ห้องทำงานทุกสัปดาห์" 111 00:07:08,770 --> 00:07:11,481 "พวกคุณตรวจสอบอะไรอยู่ เจออะไรบ้าง 112 00:07:11,564 --> 00:07:14,901 มีเบาะแสอะไรบ้าง มีหลักฐานอะไรที่เป็นไปได้" 113 00:07:14,984 --> 00:07:18,112 ถ้าเขาหนีออกจากอัฟกานิสถานไปแล้ว เขาจะไปที่ไหน เขาหายไปไหน 114 00:07:18,196 --> 00:07:21,074 ยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า เราต้องตั้งคำถามพวกนี้อยู่ตลอดเวลา 115 00:07:23,368 --> 00:07:25,828 และทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวบนโทรทัศน์ 116 00:07:25,912 --> 00:07:27,789 พวกเราจะวิเคราะห์กันจนหัวแทบแตก 117 00:07:29,749 --> 00:07:33,836 เราเริ่มจดจ่อกับทุกแง่มุมของแถลงการณ์ ที่บิน ลาเดนเผยแพร่ทางสื่อ 118 00:07:34,420 --> 00:07:39,217 เอาเทปเสียงของบิน ลาเดนมาฟัง ดูว่าได้ยินอะไรบ้างไหม 119 00:07:39,300 --> 00:07:42,428 อาจเป็นเสียงของอะไรก็ได้ที่จะบอกให้รู้ว่า 120 00:07:42,512 --> 00:07:44,430 ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่ไหน 121 00:07:47,433 --> 00:07:50,853 เสียงนก หรือเสียงเครื่องจักรในโรงงาน 122 00:07:53,481 --> 00:07:55,149 มีข้อความแฝงอยู่ในนั้นไหม 123 00:07:55,233 --> 00:07:58,736 ฉากหลังมีอะไรที่บอกตำแหน่งของเขาได้ไหม 124 00:08:02,282 --> 00:08:06,786 แล้วเรายังพยายามสืบเส้นทางว่า เทปวิดีโอของเขาส่งไปยังสำนักข่าวได้ยังไง 125 00:08:07,662 --> 00:08:10,832 เขาต้องมีวิธีนำข้อความเข้าออก จากที่ที่เขาอยู่แน่ๆ 126 00:08:10,915 --> 00:08:13,960 พวกเขาไม่ไว้ใจอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ 127 00:08:14,043 --> 00:08:15,253 โทรศัพท์ หรือของพวกนั้น 128 00:08:15,336 --> 00:08:18,214 ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะใช้คนส่งสารส่งให้กับมือ 129 00:08:18,298 --> 00:08:21,759 ถ้าเราหาตัวคนส่งสารเจอและตามรอยได้ 130 00:08:21,843 --> 00:08:24,554 เราก็อาจเจอที่กบดานของบิน ลาเดนก็ได้ 131 00:08:25,638 --> 00:08:27,181 ซีไอเอไล่ตามทุกเบาะแส 132 00:08:27,974 --> 00:08:32,437 และเบาะแสที่เกี่ยวกับคนส่งสาร มีมาตั้งแต่ปี 2002 แล้ว 133 00:08:36,107 --> 00:08:39,610 (แอฟริกาเหนือ สถานที่ไม่เปิดเผย) 134 00:08:41,029 --> 00:08:44,574 เรารู้ว่ามีบุคคลหนึ่ง เป็นคนส่งสารที่บิน ลาเดนไว้ใจ 135 00:08:45,116 --> 00:08:48,619 และเราพยายามอย่างหนักที่จะหาชื่อเขา 136 00:08:49,787 --> 00:08:51,372 ผู้ต้องขังให้ชื่อปลอมมา 137 00:08:52,707 --> 00:08:54,417 บางคนบอกว่าไม่มีคนส่งสาร 138 00:08:54,917 --> 00:08:58,212 บางคนก็บอกว่ามีคนส่งสารแต่เลิกไปแล้ว 139 00:08:59,881 --> 00:09:05,053 สิ่งที่ยากมากก็คือ การวิเคราะห์คำโกหกเกี่ยวกับคนส่งสาร 140 00:09:06,095 --> 00:09:07,722 แล้วในช่วงปลายปี 2002 141 00:09:08,222 --> 00:09:10,224 มีสมาชิกอัลกออิดะห์คนหนึ่ง 142 00:09:10,308 --> 00:09:12,727 ถูกควบคุมตัวโดยรัฐบาลแอฟริกาเหนือ 143 00:09:13,353 --> 00:09:14,604 เขาถูกจับกุม 144 00:09:15,104 --> 00:09:18,900 และถูกสอบสวนว่ารู้อะไรบ้าง รู้จักใครบ้าง 145 00:09:20,234 --> 00:09:22,403 และในระหว่างการสอบสวน 146 00:09:22,487 --> 00:09:27,325 เขาเอ่ยถึงบุคคลหนึ่ง โดยบอกว่าชายคนนั้นเคยทำงานกับบิน ลาเดน 147 00:09:27,909 --> 00:09:29,077 ก่อน 11 ก.ย. 148 00:09:29,827 --> 00:09:33,873 และทำงานกับคาลิด เชค โมฮัมเหม็ด หลัง 11 ก.ย. 149 00:09:34,374 --> 00:09:37,335 โดยทำหน้าที่ส่งสารระหว่างคนทั้งสอง 150 00:09:38,669 --> 00:09:41,130 และเขาว่าคนส่งสารคนนั้นชื่อ… 151 00:09:43,966 --> 00:09:44,842 อาบู อาเหม็ด 152 00:09:45,968 --> 00:09:49,722 แน่นอนว่าพวกเราหูผึ่งทันทีที่ได้รู้ข้อมูลนั้น 153 00:09:49,806 --> 00:09:51,516 (แบล็กไซต์ของซีไอเอ สถานที่ไม่เปิดเผย) 154 00:09:51,599 --> 00:09:52,975 เราถามเคเอสเอ็ม 155 00:09:53,559 --> 00:09:55,728 ซึ่งยังถูกควบคุมตัวอยู่ในเรือนจำลับของซีไอเอว่า 156 00:09:56,229 --> 00:09:57,939 "รู้อะไรเกี่ยวกับอาบู อาเหม็ดบ้าง" 157 00:09:59,023 --> 00:10:02,819 ตอนนั้นเคเอสเอ็มเคยเจอ การสอบสวนแบบเพิ่มมาตรการแล้ว 158 00:10:02,902 --> 00:10:07,031 เขาให้ข้อมูลแทบทุกอย่างที่เราอยากรู้ 159 00:10:08,241 --> 00:10:13,621 เขาบอกเราว่า "ใช่ เคยได้ยินชื่ออาบู อาเหม็ด แต่เขาไม่ได้อยู่กับอัลกออิดะห์แล้ว" 160 00:10:14,914 --> 00:10:16,999 เขากลับไปที่ห้องขังซึ่งเราติดเครื่องดักฟังไว้ 161 00:10:17,583 --> 00:10:21,587 และบอกพวกอัลกออิดะห์ที่ถูกขังด้วยกันว่า 162 00:10:22,880 --> 00:10:26,134 "ห้ามใครพูดถึงคนส่งสารเด็ดขาด" 163 00:10:28,761 --> 00:10:34,892 เคเอสเอ็มทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนส่งสาร เพราะเขารู้ว่า 164 00:10:35,393 --> 00:10:37,645 อาบู อาเหม็ดพาเราไปถึงตัวบิน ลาเดนได้ 165 00:10:39,355 --> 00:10:43,484 ดังนั้นเราจึงทุ่มความสนใจไปที่ การตามหาอาบู อาเหม็ดให้เจอ 166 00:10:44,235 --> 00:10:46,737 บินลาเดนกับเคเอสเอ็ม เลือกคนส่งสารได้เหมาะมาก 167 00:10:47,447 --> 00:10:50,575 เขามีเทคนิคในการระวังตัวที่ดีมากๆ 168 00:10:50,658 --> 00:10:52,869 ทำให้การตามตัวเขาเป็นเรื่องยากมาก 169 00:10:53,578 --> 00:10:56,789 สุดท้ายเราก็พบว่าเขาเป็นชาวคูเวต 170 00:10:58,124 --> 00:11:02,253 เราไล่ตามทุกเบาะแสที่เป็นไปได้ แต่ปัญหาคือเราไม่รู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง 171 00:11:02,336 --> 00:11:03,504 เขาอยู่ในเงามืด 172 00:11:04,297 --> 00:11:09,844 เราต้องใช้เวลานานและความพยายามอย่างหนัก เพื่อวิเคราะห์รูปแบบชีวิตเขา 173 00:11:09,927 --> 00:11:12,513 การเคลื่อนไหว เขาเดินทางไปไหนบ้าง 174 00:11:12,597 --> 00:11:16,517 เขาใช้วิธีไหนในการสื่อสาร และใช้ยังไง 175 00:11:16,601 --> 00:11:21,397 เรากังวลมากว่าจะพลาดพลั้งทำอะไร ที่จะทำให้เขารู้ตัวว่า 176 00:11:21,481 --> 00:11:23,524 เราควานหาตัวเขาอยู่ 177 00:11:23,608 --> 00:11:28,029 การตามหาเขากินเวลาตั้งแต่ ปี 2002 จนถึง 2010 178 00:11:28,529 --> 00:11:32,200 แปดปีกับการพลิกแผ่นดินหาเขา 179 00:11:35,286 --> 00:11:38,289 แล้วในช่วงฤดูร้อนปี 2010 เราก็พบเบาะแสสำคัญ 180 00:11:39,040 --> 00:11:43,169 เราตามสัญญาณมือถือของเขาไปจนพบว่า เขาอยู่ในเมืองเปศวาร์ ประเทศปากีสถาน 181 00:11:45,379 --> 00:11:48,382 และเราก็ดักฟังสายสนทนาได้ 182 00:11:50,426 --> 00:11:54,847 เขากำลังคุยกับใครบางคน ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เมื่อก่อน 183 00:11:54,931 --> 00:11:58,059 เพื่อนเขาถามว่า "เดี๋ยวนี้นายทำอะไรอยู่" 184 00:11:58,142 --> 00:12:01,354 "ไม่ได้ข่าวคราว ไม่เห็นหน้าเลย" 185 00:12:01,854 --> 00:12:03,022 "ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน" 186 00:12:03,105 --> 00:12:04,774 เขาพยายามตอบแค่ว่า 187 00:12:04,857 --> 00:12:07,109 "ยุ่งๆ อยู่ ทำงานตลอด" 188 00:12:07,610 --> 00:12:09,487 เพื่อนเขาตื๊อไม่เลิก 189 00:12:09,570 --> 00:12:13,282 เขาถามว่า "แล้วตกลงว่าทำอะไร เอาจริงๆ นายทำอะไรอยู่" 190 00:12:14,367 --> 00:12:16,077 เงียบอยู่อึดใจนึง 191 00:12:18,037 --> 00:12:19,205 และเขาก็ตอบว่า 192 00:12:19,789 --> 00:12:22,250 "ทำเหมือนที่เคยทำ" 193 00:12:23,960 --> 00:12:27,338 ทันทีที่ได้ยิน เพื่อนของเขาก็ตอบว่า "งั้นก็ขอให้อัลลอฮ์คุ้มครอง" 194 00:12:27,838 --> 00:12:32,301 ซึ่งชัดเจนเลยว่า สิ่งที่เขาเคยทำ ก็คือทำงานให้บิน ลาเดน 195 00:12:34,679 --> 00:12:38,474 ตอนนี้สิ่งที่เราต้องการ คือข่าวกรองภาคสนามจากคนในพื้นที่ 196 00:12:39,433 --> 00:12:41,936 (ไบรอัน สเติร์น เจ้าหน้าที่ข่าวกรองภาคพื้น) 197 00:12:42,019 --> 00:12:46,023 หลายคนคิดว่า งานข่าวกรองคือแค่นักวิเคราะห์นั่งอ่านรายงาน 198 00:12:46,107 --> 00:12:47,441 แต่เราลงพื้นที่ด้วยตัวเอง 199 00:12:49,235 --> 00:12:50,778 ในฐานะผู้บัญชาการหน่วยเฉพาะกิจ 200 00:12:50,861 --> 00:12:53,864 ผมประจำอยู่ที่คาบูล มีจุดปฏิบัติการกระจายไปทั่วภูมิภาค 201 00:12:54,824 --> 00:12:58,953 เราต้องการข่าวกรอง ที่สามารถยืนยันข้อมูลทั้งหมดที่เรามีได้ 202 00:13:00,496 --> 00:13:02,123 อะไรคือสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้ 203 00:13:02,206 --> 00:13:04,792 อะไรคือสิ่งที่เรารู้ว่าเรายังไม่รู้ สิ่งที่เรามองเห็นคืออะไร 204 00:13:10,172 --> 00:13:14,844 เราจับตาดูคนส่งสารขึ้นรถเอสยูวีสีขาวคันเล็กไป 205 00:13:15,344 --> 00:13:18,014 ซึ่งในปากีสถานมีรถแบบนี้อยู่เกลื่อน 206 00:13:20,766 --> 00:13:24,103 เจ้าหน้าที่ซีไอเอของเรา ตามรถคันนั้นจากเปศวาร์ 207 00:13:25,021 --> 00:13:26,856 ไปจนถึงเมืองที่ชื่ออับบอตตาบัด 208 00:13:26,939 --> 00:13:27,898 (อับบอตตาบัด) 209 00:13:28,899 --> 00:13:31,736 (อับบอตตาบัด ประเทศปากีสถาน) 210 00:13:32,486 --> 00:13:36,282 จนในที่สุดรถคันนั้นเลี้ยวเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ 211 00:13:42,371 --> 00:13:46,626 หลายปัจจัยชี้ชัดว่าบ้านหลังนี้ไม่ชอบมาพากล 212 00:13:46,709 --> 00:13:49,712 ที่นี่แตกต่างจากทุกที่ที่เราเคยเห็นมา 213 00:13:51,047 --> 00:13:53,966 ที่เราเห็นคือกลุ่มอาคารที่ใหญ่มาก 214 00:13:54,675 --> 00:13:57,261 เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่นในพื้นที่นั้น 215 00:13:57,762 --> 00:14:00,264 เราได้รู้ว่าคนส่งสารคนนั้นหรืออาบู อาเหม็ด 216 00:14:00,348 --> 00:14:03,017 ซื้อบ้านหลังนี้ในปี 2005 217 00:14:03,517 --> 00:14:07,772 ซึ่งมันตั้งอยู่ในย่านราคาแพงของอับบอตตาบัด ทั้งที่เขาไม่มีรายได้ที่ชัดเจน 218 00:14:08,773 --> 00:14:11,442 กำแพงรอบบ้านสูงสามถึงห้าเมตร 219 00:14:11,525 --> 00:14:14,570 มีลวดหนามรอบด้าน และมีระเบียง 220 00:14:16,447 --> 00:14:17,406 ซึ่งมีกำแพงบังสายตา 221 00:14:21,494 --> 00:14:26,624 อับบอตตาบัดเป็นเมืองท่องเที่ยว เพราะอยู่ใกล้ภูเขา 222 00:14:27,124 --> 00:14:31,087 จะสร้างกำแพงสูงสองเมตรครึ่งไว้ที่ชั้นสามทำไม 223 00:14:32,046 --> 00:14:35,091 การรักษาความปลอดภัยชั้นบนสุดมันแปลกมาก 224 00:14:35,925 --> 00:14:38,427 พอเริ่มต่อจิ๊กซอว์เข้าด้วยกัน 225 00:14:38,511 --> 00:14:41,305 ก็รู้เลยว่ามีใครสักคนที่ไม่อยากให้ใครเห็นตัวเลย 226 00:14:42,390 --> 00:14:44,100 ทุกอย่างดูน่าสงสัยมาก 227 00:14:44,183 --> 00:14:46,560 ทั้งทีมรู้สึกได้ถึงความไม่เป็นมิตร 228 00:14:47,561 --> 00:14:48,938 ค่อนข้างชัดเจน 229 00:14:49,438 --> 00:14:52,400 ว่าต้องมีบุคคลที่สำคัญมากซ่อนตัวอยู่ที่นั่น 230 00:14:54,026 --> 00:14:55,736 (11 มกราคม 2010) 231 00:14:55,820 --> 00:14:58,781 (21 กันยายน 2010 เก้าปีหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.) 232 00:15:02,576 --> 00:15:05,830 ผมรีบไปพบประธานาธิบดีสหรัฐฯ ทันที 233 00:15:06,330 --> 00:15:08,249 และรายงานสิ่งที่เราค้นพบให้เขาทราบ 234 00:15:09,792 --> 00:15:11,210 คนที่เรารายงานก่อนใครคือ 235 00:15:11,293 --> 00:15:13,629 ไมค์ วิคเกอร์ส เจ้าหน้าที่ระดับสูงของกระทรวงกลาโหม 236 00:15:13,713 --> 00:15:16,507 และจอห์น เบรนแนน หัวหน้าทีมต่อต้านการก่อการร้ายของทำเนียบขาว 237 00:15:17,633 --> 00:15:20,428 ไมเคิล มอเรลล์โทรหาผมก่อนวันนั้นหนึ่งวัน บอกว่าเรื่องนี้ 238 00:15:20,511 --> 00:15:24,223 เป็นข้อมูลที่ละเอียดอ่อนมาก และกำลังจะรายงานต่อประธานาธิบดีโอบามา 239 00:15:24,724 --> 00:15:26,559 ในการประชุมครั้งแรกกับประธานาธิบดี 240 00:15:27,309 --> 00:15:29,520 ลีออน พาเน็ตตาเข้ามาแล้วพูดว่า 241 00:15:29,603 --> 00:15:33,399 "เราสามารถระบุตำแหน่ง ของคนส่งสารของบิน ลาเดนได้ 242 00:15:33,482 --> 00:15:36,569 จากนั้นก็สะกดรอยตามเขา และเราพบกลุ่มอาคารนี้" 243 00:15:38,696 --> 00:15:42,283 ผมบอกว่า "ท่านประธานาธิบดี พวกเราสังหรณ์ใจมากว่า 244 00:15:42,366 --> 00:15:45,202 บิน ลาเดนอาจกบดานอยู่ที่นั่น" 245 00:15:46,912 --> 00:15:51,667 ประธานาธิบดี มองเรื่องนี้อย่างมีความหวังแต่ไม่มากเกินไป 246 00:15:51,751 --> 00:15:56,464 เพราะนี่อาจเป็นเบาะแสที่แท้จริง ซึ่งเราไม่เคยมีมาก่อน 247 00:15:57,089 --> 00:16:00,426 พอจบการบรรยายสรุป ท่านประธานาธิบดีก็ให้คำสั่งมาสองอย่าง 248 00:16:00,509 --> 00:16:03,637 ซึ่งบารัค โอบามา ไม่ใช่คนประเภทที่ชอบออกคำสั่ง 249 00:16:04,680 --> 00:16:07,558 คำสั่งแรกคือ "ลีออน กับไมเคิล 250 00:16:08,058 --> 00:16:10,644 หาคำตอบให้ได้ว่าในกลุ่มอาคารนั้นมีอะไร" 251 00:16:11,896 --> 00:16:14,857 และคำสั่งที่สอง "ห้ามบอกใคร" 252 00:16:17,485 --> 00:16:19,111 "คนที่เชื่อใจได้มีแค่เราที่อยู่ตรงนี้" 253 00:16:20,154 --> 00:16:23,282 "ห้ามให้ใครในรัฐบาลรู้เรื่องนี้เด็ดขาด" 254 00:16:28,996 --> 00:16:31,999 เราเริ่มสังเกตการณ์ต่อเนื่อง 255 00:16:32,082 --> 00:16:36,003 จับตามองทุกอย่างที่เกิดขึ้นในกลุ่มอาคารนั้น 256 00:16:38,005 --> 00:16:40,090 ยากมากกว่าจะได้ข่าวกรอง 257 00:16:41,091 --> 00:16:44,220 ไม่มีใครใช้มือถือ ไม่มีอินเทอร์เน็ต 258 00:16:45,179 --> 00:16:47,306 โทรศัพท์มือถือเครื่องที่อาบู อาเหม็ดใช้ 259 00:16:47,389 --> 00:16:51,310 เขาจะถอดแบตเตอรี่ออก พอใส่อีกทีก็ออกจากอับบอตตาบัดไปไกลแล้ว 260 00:16:53,020 --> 00:16:55,439 เขาระมัดระวัง เรื่องความปลอดภัยในการปฏิบัติงานมาก 261 00:16:58,776 --> 00:17:02,321 ผู้อำนวยการพาเน็ตตา พยายามคิดหาวิธีการรวบรวมข่าวกรอง 262 00:17:03,072 --> 00:17:05,032 เช่น ติดกล้องไว้บนต้นไม้ตรงนั้นได้ไหม 263 00:17:05,616 --> 00:17:10,162 คนอื่นก็เสนอความคิดว่า "ถ้าเราเอาขยะที่พวกมันทิ้งมาค้นหาเบาะแสล่ะ" 264 00:17:10,788 --> 00:17:13,958 แต่พวกมันไม่เคยให้ใครเอาขยะออกมาทิ้ง 265 00:17:14,041 --> 00:17:16,418 แต่ใช้วิธีเผาทำลาย 266 00:17:17,670 --> 00:17:20,589 เราร่วมมือกับหมอคนนึง ไปที่กลุ่มอาคาร 267 00:17:20,673 --> 00:17:22,216 เพื่อฉีดวัคซีนโปลิโอ 268 00:17:22,299 --> 00:17:24,510 และเก็บตัวอย่างเลือด 269 00:17:25,094 --> 00:17:30,015 หวังว่าจะใช้มันตรวจสอบได้ว่า เป็นครอบครัวของบิน ลาเดนจริงไหม 270 00:17:31,392 --> 00:17:34,311 แต่คนส่งสารปฏิเสธไม่ให้พวกหมอเข้าไป 271 00:17:35,062 --> 00:17:38,858 พอผ่านไป เราเริ่มเห็นเด็กและผู้หญิง 272 00:17:38,941 --> 00:17:40,985 เดินเข้าออกกลุ่มอาคารนั้น 273 00:17:41,068 --> 00:17:43,821 เราเลยเริ่มสะกดรอยและจับตาดูพวกเขา 274 00:17:43,904 --> 00:17:47,449 และสิ่งที่เราพบคือมีครอบครัวสองครอบครัว 275 00:17:47,533 --> 00:17:50,369 อาศัยอยู่ในกลุ่มอาคารนั้น ซึ่งก็คืออาบู อาเหม็ดกับน้องชายของเขา 276 00:17:56,250 --> 00:18:01,005 แต่พอตรวจสอบภาพถ่ายดาวเทียมอย่างละเอียด 277 00:18:03,257 --> 00:18:05,551 เราพบว่ามีครอบครัวที่สามอยู่ในบ้านหลังนั้น 278 00:18:07,177 --> 00:18:08,679 และพวกเขาไม่เคยออกมาเลย 279 00:18:11,849 --> 00:18:13,851 เด็กๆ ในบ้านหลังนั้นไม่ได้ไปโรงเรียน 280 00:18:13,934 --> 00:18:17,605 ต่างจากเด็กคนอื่น ในละแวกเดียวกันของปากีสถาน 281 00:18:18,898 --> 00:18:19,857 เราระบุได้ 282 00:18:20,649 --> 00:18:22,192 โดยการสังเกตราวตากผ้า 283 00:18:23,068 --> 00:18:25,905 เราระบุได้ว่า ครอบครัวที่อาศัยอยู่ที่นั่นมีสมาชิกกี่คน 284 00:18:27,489 --> 00:18:31,619 เรานับจำนวนเด็กและผู้ใหญ่ แล้วก็พบว่ามีมากพอ 285 00:18:31,702 --> 00:18:34,663 ที่ชวนให้สงสัยอย่างแรง ว่าครอบครัวที่สามที่อยู่ในนั้นเป็นใคร 286 00:18:46,467 --> 00:18:50,930 พอถึงจุดหนึ่ง เราเห็นคนคนหนึ่งที่อายุมากกว่าคนอื่นหน่อย 287 00:18:51,013 --> 00:18:53,933 ออกมาจากบ้าน 288 00:18:54,767 --> 00:18:56,560 และเดินวนไปวนมา 289 00:18:56,644 --> 00:18:58,729 เหมือนที่นักโทษเดินในสนามของเรือนจำ 290 00:19:00,940 --> 00:19:04,526 เขาจะออกมาเดินในสวนทุกวัน 291 00:19:05,319 --> 00:19:06,320 ไม่เคยขาด 292 00:19:06,820 --> 00:19:08,113 เราเรียกเขาว่า "ชายที่เดินจงกลม" 293 00:19:09,323 --> 00:19:10,991 เราใช้เทคนิคที่เรียกว่า "การวัด" 294 00:19:11,492 --> 00:19:14,203 เราเห็นคนคนหนึ่ง แสงอาทิตย์สาดมาทางนี้ 295 00:19:14,286 --> 00:19:15,537 ทำให้เกิดเงา 296 00:19:16,121 --> 00:19:17,957 เราวัดขนาดของเงา 297 00:19:18,040 --> 00:19:21,627 จากนั้นก็คำนวณหาความสูงที่แท้จริง ของเจ้าของเงานั้น 298 00:19:21,710 --> 00:19:24,838 และความสูงที่คำนวณได้ มันเท่ากับส่วนสูงของโอซามา บิน ลาเดน 299 00:19:26,382 --> 00:19:29,051 ขนท้ายทอยผมลุกซู่ 300 00:19:29,551 --> 00:19:32,805 "พระเจ้าช่วย เราอาจเจอตัวเขาแล้วก็ได้" 301 00:19:34,556 --> 00:19:37,601 ฉันเคยเห็นเบาะแสบิน ลาเดนมาเยอะมาก 302 00:19:37,685 --> 00:19:40,896 แต่ไม่มีครั้งไหนเทียบได้กับครั้งนี้ 303 00:19:42,648 --> 00:19:45,693 จำได้ว่าผมพูดออกไปว่า "คุณพระคุณเจ้า นี่อาจเป็นบิน ลาเดนก็ได้" 304 00:19:47,695 --> 00:19:51,991 "ทำยังไงก็ได้ เอารูปหน้าเขามาให้ผมดู" 305 00:19:52,074 --> 00:19:55,452 และทีมตอบกลับมาว่า "ยากมากครับ ผอ." 306 00:19:55,536 --> 00:19:59,415 "ฝั่งหนึ่งเป็นกำแพงสูงห้าเมตร อีกฝั่งสูงสามเมตร" 307 00:19:59,498 --> 00:20:00,916 "ไม่มีมุมให้ถ่ายภาพได้เลย" 308 00:20:03,877 --> 00:20:05,754 ผมจำได้ว่าพูดกับพวกผมว่า 309 00:20:06,255 --> 00:20:09,341 "ผมเคยเห็นในหนัง ซีไอเอทำอะไรแบบนี้ได้" 310 00:20:10,009 --> 00:20:12,052 แล้วเราก็หัวเราะ ทุกคนหัวเราะ 311 00:20:12,845 --> 00:20:15,639 แต่พวกเขาก็ถ่ายภาพชัดๆ มาไม่ได้ 312 00:20:17,558 --> 00:20:21,020 ผู้กำกับพาเน็ตตากดดัน ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้ายอย่างหนัก 313 00:20:21,103 --> 00:20:23,272 ให้หาข้อมูลเพิ่มเติมให้ได้ 314 00:20:23,772 --> 00:20:25,566 (21 กันยายน 2010) 315 00:20:27,443 --> 00:20:31,280 วันหนึ่ง ผมถูกเรียกตัวไป ที่หน่วยบิน ลาเดนที่ซีไอเอ 316 00:20:31,363 --> 00:20:34,783 ให้ไปบรรยาย เกี่ยวกับการสัมภาษณ์โอซามา บิน ลาเดน 317 00:20:34,867 --> 00:20:38,203 ตอนนั้นผมคิดว่า "เรื่องนี้เก่ามากแล้วนะ แต่ก็เอาเถอะ" 318 00:20:41,040 --> 00:20:43,834 ผมสัมภาษณ์บิน ลาเดนในปี 1998 319 00:20:44,418 --> 00:20:47,838 เป็นการสัมภาษณ์เดียวในชีวิต 320 00:20:47,921 --> 00:20:50,215 ที่ยิ่งนานไปยิ่งมีความสำคัญมากขึ้น 321 00:20:52,509 --> 00:20:56,055 ผมมานั่งอยู่กับทีมซีไอเอ กำลังเปิดดูฟุตเทจ 322 00:21:01,101 --> 00:21:05,022 ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะสนใจ เรื่องการรักษาความปลอดภัยรอบตัวบิน ลาเดน 323 00:21:05,105 --> 00:21:07,232 เขาเดินทางเข้าออกยังไง 324 00:21:07,316 --> 00:21:08,650 ใช้วิทยุสื่อสารแบบไหน 325 00:21:10,986 --> 00:21:14,073 ผมก็เลยอธิบายไปอย่างละเอียดยิบ และพวกเขาถามว่า 326 00:21:15,199 --> 00:21:19,078 "มีฟุตเทจนอกจากนี้ ที่เห็นเขาเดินไปไหนมาไหนไหม" 327 00:21:19,953 --> 00:21:23,332 ผมก็สงสัยว่า ทำไมพวกเขาถึงอยากได้ภาพตอนเดินอีก 328 00:21:28,837 --> 00:21:30,506 ตอนนั้นผมไม่รู้เลย 329 00:21:31,006 --> 00:21:36,136 แต่สุดท้ายถึงได้เข้าใจว่าซีไอเออยากเอาไปดูว่า จังหวะการก้าวเดิน การเดินกะเผลกเล็กน้อย 330 00:21:36,220 --> 00:21:39,139 และท่าทางของชายที่เดินจงกลม 331 00:21:39,807 --> 00:21:41,892 ตรงกับวิธีเดินของบิน ลาเดนไหม 332 00:21:41,975 --> 00:21:44,895 โดยดูจากฟุตเทจที่มีภาพตอนที่เขาเดินเยอะที่สุด เท่าที่จะมีคนถ่ายไว้ 333 00:21:45,395 --> 00:21:49,316 ซึ่งก็คือฟุตเทจ ตอนที่เขาเดินมาเจอกับผมในปี 1998 334 00:21:50,150 --> 00:21:51,235 แล้วก็เทียบกัน 335 00:21:52,152 --> 00:21:53,445 ตอนนั้นผมไม่รู้เลย 336 00:21:55,447 --> 00:21:58,617 แม้ว่าวิดีโอของมิลเลอร์จะแสดงให้เห็นว่า มีความคล้ายคลึงกัน 337 00:21:59,201 --> 00:22:02,204 แต่ก็ยังไม่ใช่หลักฐานที่ชัดเจนพอจะยืนยันว่า บิน ลาเดนอยู่ที่นั่น 338 00:22:03,038 --> 00:22:05,624 แน่นอนว่าผมคิดว่านั่นอาจเป็นบิน ลาเดน 339 00:22:05,707 --> 00:22:07,209 ใครๆ ก็คิด 340 00:22:07,709 --> 00:22:10,587 แต่สิ่งสำคัญคือการพิสูจน์ให้ได้มากพอ 341 00:22:10,671 --> 00:22:14,633 ให้คนที่มีอำนาจตัดสินใจรู้สึกมั่นใจพอที่จะสั่งการ 342 00:22:17,469 --> 00:22:19,429 ทุกสัปดาห์ ทีมจะเข้ามารายงานให้ผมฟัง 343 00:22:20,013 --> 00:22:24,268 บางครั้งพวกเขาก็เข้ามาบอกว่า "ยังไม่มีข้อมูลใหม่" 344 00:22:24,351 --> 00:22:25,602 และผมพูดกลับไปว่า 345 00:22:26,562 --> 00:22:29,189 "ยังไม่ดีพอ ยังไม่ดีพอ" 346 00:22:30,983 --> 00:22:34,236 ถ้าไม่อยากให้สิ่งที่เราเจอในงานมากระทบเรา 347 00:22:34,319 --> 00:22:36,780 เราก็ต้องไม่เก็บมันมาเป็นอารมณ์ 348 00:22:38,490 --> 00:22:41,285 ซึ่งยากมากในหลายๆ แง่มุม 349 00:22:45,080 --> 00:22:49,459 ตอนนั้นฉันทยอยถ่ายหนัง บันทึกความทรงจำของลูกชาย 350 00:22:49,543 --> 00:22:51,420 เพราะเขากำลังจะเรียนจบมัธยมปลายแล้ว 351 00:22:52,004 --> 00:22:54,673 เป็นหนังที่ถ่ายเหตุการณ์ต่างๆ รอบตัวเขาไว้ 352 00:22:55,465 --> 00:22:56,508 แต่ฉันจำไม่ได้เลย 353 00:22:58,427 --> 00:23:01,597 ฉันจำเหตุการณ์พวกนี้ในชีวิตลูกชายฉันไม่ได้ 354 00:23:02,598 --> 00:23:03,432 และ… 355 00:23:04,600 --> 00:23:07,269 ฉันจำได้ว่าคืนนั้นฉันไปทำงานด้วยความโกรธ 356 00:23:08,270 --> 00:23:10,397 ฉันต้องต่อสู้กับความรู้สึกว่า 357 00:23:11,064 --> 00:23:13,901 ฉันเป็นคนเลือกที่จะทำงานนี้ต่อเอง 358 00:23:17,863 --> 00:23:20,449 เรารู้สึกอยู่ตลอดว่า "เรายังทำได้ไม่ดีพอ" 359 00:23:20,532 --> 00:23:21,742 เราทำงานช่วงสุดสัปดาห์ 360 00:23:22,743 --> 00:23:24,912 ไม่ได้อยู่กับครอบครัว 361 00:23:27,956 --> 00:23:29,583 แล้วแม่ฉันก็จากไปกลางคัน 362 00:23:30,751 --> 00:23:33,503 ในระหว่างที่เราตามล่าบิน ลาเดนอยู่ และ… 363 00:23:36,506 --> 00:23:39,384 ก่อนแม่ตาย ฉันบอกแม่ว่า 364 00:23:39,885 --> 00:23:44,056 "หนูกำลังทำงานที่สำคัญมาก หวังว่าสักวัน… 365 00:23:45,015 --> 00:23:46,934 แม่จะได้เห็นผลลัพธ์ของมัน" 366 00:23:49,228 --> 00:23:53,732 ตอนที่แม่จากไปเพราะโรคมะเร็ง สิ่งเดียวที่ช่วยให้ฉันก้าวผ่านความเศร้าไปได้ 367 00:23:53,815 --> 00:23:58,737 ก็คือภาระหน้าที่ที่ใหญ่หลวง ฉันรู้ว่าเรากำลังก้าวหน้าไปทีละขั้น 368 00:24:00,155 --> 00:24:03,784 แต่ฉันหมกมุ่นอยู่กับการหาข้อมูลให้รัดกุมที่สุด 369 00:24:03,867 --> 00:24:06,036 ว่าบิน ลาเดนอยู่ในกลุ่มอาคารนั้นจริงๆ 370 00:24:08,372 --> 00:24:13,710 ณ จุดนั้น การหาหลักฐาน ที่ยืนยันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเขาอยู่ที่นั่น 371 00:24:13,794 --> 00:24:17,714 มีความเป็นไปได้ริบหรี่มาก 372 00:24:19,383 --> 00:24:24,304 แล้วเราก็กลัวว่าบิน ลาเดนอาจรู้ตัวว่า เรารู้ที่อยู่เขาแล้ว 373 00:24:25,931 --> 00:24:28,475 บิน ลาเดนอาจย้ายออกจากกลุ่มอาคารนั้น เมื่อไหร่ก็ได้ 374 00:24:28,558 --> 00:24:31,228 เพราะฉะนั้นการรวบรวมข้อมูลต่อไปมันเสี่ยงเกิน 375 00:24:35,649 --> 00:24:37,317 (12 กุมภาพันธ์ 2011) 376 00:24:37,401 --> 00:24:40,654 (14 มีนาคม 2011 เก้าปี หกเดือนหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.) 377 00:24:41,738 --> 00:24:43,782 เราใกล้จะถึงจุดที่ต้องตัดสินใจว่า 378 00:24:43,865 --> 00:24:46,285 จะปฏิบัติการที่กลุ่มอาคารนั้นไหม 379 00:24:46,868 --> 00:24:50,580 ประธานาธิบดีเลยอยากรู้ว่าเรายังมีโอกาส 380 00:24:50,664 --> 00:24:52,916 ที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติมรึเปล่า 381 00:24:53,000 --> 00:24:55,669 เราจะสามารถยืนยันได้ไหมว่าบิน ลาเดนอยู่ที่นั่น 382 00:24:57,379 --> 00:25:01,967 เราไม่มีหลักฐานร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าบินลาเดนอยู่ที่นั่นจริงๆ 383 00:25:02,801 --> 00:25:05,178 หลักฐานทั้งหมดเป็นเพียงการสันนิษฐานทางอ้อม 384 00:25:06,221 --> 00:25:09,391 ไม่มีชิ้นไหนที่สามารถยืนยันได้โดยตรงว่า บิน ลาเดนอยู่ที่นั่น 385 00:25:10,475 --> 00:25:13,645 ผมบอกกับประธานาธิบดีว่า "ท่านต้องทราบไว้ว่า 386 00:25:13,729 --> 00:25:15,605 หลักฐานที่บอกว่า 387 00:25:16,356 --> 00:25:18,859 ซัดดัมมีอาวุธทำลายล้างสูง 388 00:25:18,942 --> 00:25:19,985 (ไม่มีอาวุธทำลายล้างสูง) 389 00:25:20,068 --> 00:25:22,195 (ความล้มเหลวด้านข่าวกรอง) 390 00:25:22,863 --> 00:25:26,575 ยังแข็งแรงกว่าหลักฐานที่บอกว่า บิน ลาเดนอยูที่อับบอตตาบัด" 391 00:25:27,075 --> 00:25:29,202 ทั้งห้องเงียบกริบจนแทบได้ยินเสียงเข็มตก 392 00:25:31,371 --> 00:25:33,623 นี่เป็นการตัดสินใจด้านความมั่นคงแห่งชาติ ที่สำคัญมาก 393 00:25:35,042 --> 00:25:38,670 ที่ปรึกษาทางการเมืองของเขาบอกว่า หากปฏิบัติการล้มเหลว 394 00:25:39,254 --> 00:25:43,592 ภาพลักษณ์ของเขาจะเสียหายอย่างหนัก 395 00:25:43,675 --> 00:25:46,803 ผมว่าความเสี่ยงทางการเมืองที่ใหญ่ที่สุดก็คือ 396 00:25:46,887 --> 00:25:50,515 ปฏิบัติการที่อาจทำให้ ทหารอเมริกันจำนวนมากเสียชีวิต 397 00:25:50,599 --> 00:25:51,600 ซ้ำรอยคาร์เตอร์ 398 00:25:52,559 --> 00:25:56,980 ตอนที่เกิดการปฏิวัติอิสลามในอิหร่าน สถานทูตถูกบุกยึด 399 00:25:57,064 --> 00:25:58,732 มีการจับตัวประกันจำนวนมาก 400 00:25:59,358 --> 00:26:02,277 ประธานาธิบดีคาร์เตอร์ สั่งให้เฮลิคอปเตอร์เข้าไปในอิหร่าน 401 00:26:02,361 --> 00:26:05,030 เพื่อช่วยเหลือตัวประกัน แต่ฮ.ดันตกกลางทะเลทราย 402 00:26:05,530 --> 00:26:06,698 และมีหลายคนเสียชีวิต 403 00:26:07,199 --> 00:26:10,202 นั่นทำให้คาร์เตอร์ดูอ่อนแอ และทำให้สหรัฐฯ เสียหน้า 404 00:26:10,952 --> 00:26:14,915 การเปรียบเทียบกับคาร์เตอร์หมายถึง นี่อาจกลายเป็นปฏิบัติการที่ล้มเหลวโดยสมบูรณ์ได้ 405 00:26:15,957 --> 00:26:18,877 และตอนนั้นคือปีก่อนการเลือกตั้ง ปีต่อมาคาร์เตอร์ไม่ชนะเลือกตั้ง 406 00:26:20,879 --> 00:26:24,633 ผมได้ยินประธานาธิบดีโอบามาพูดว่า "ผมไม่สนเรื่องการเมือง" 407 00:26:24,716 --> 00:26:25,926 "บิน ลาเดน 408 00:26:26,593 --> 00:26:30,430 หนีรอดจากกระบวนการยุติธรรมของสหรัฐฯ มานานเกินไปแล้ว" 409 00:26:31,515 --> 00:26:32,891 ท่านประธานาธิบดีสั่งว่า 410 00:26:32,974 --> 00:26:37,979 "ผมอยากให้คุณเตรียมแผนปฏิบัติการ บุกกลุ่มอาคารนั้น" 411 00:26:39,648 --> 00:26:42,692 เขาพูดว่า "ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเดินหน้านะ 412 00:26:42,776 --> 00:26:46,071 แต่ถ้าจะลงมือ เราจะลงมือให้เร็วที่สุด" 413 00:26:46,738 --> 00:26:48,240 "เตรียมแผนให้พร้อม" 414 00:26:52,702 --> 00:26:55,872 โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายคือรองประธานคณะเสนาธิการร่วม 415 00:26:56,706 --> 00:27:00,377 เขาบอกว่า "ซีไอเอคิดว่า พวกเขามีเบาะแสโอซามา บิน ลาเดนแล้ว" 416 00:27:00,961 --> 00:27:03,422 ดวงตาของเขาเป็นประกาย สมกับเป็นหน่วยซีล 417 00:27:03,505 --> 00:27:05,382 คงเหมือนฝันที่เป็นจริง 418 00:27:06,216 --> 00:27:10,637 งานปกติของผมคือ การช่วยตัวประกันและบุกโจมตีกลุ่มก่อการร้าย 419 00:27:10,720 --> 00:27:14,141 แต่ภารกิจนี้เป็นภารกิจที่ใหญ่ที่สุด ในชีวิตการทำงานของผมแล้ว 420 00:27:16,518 --> 00:27:19,354 หนึ่งปีก่อนหน้านั้น ผมได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง 421 00:27:19,438 --> 00:27:21,148 มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเรื้อรัง 422 00:27:22,190 --> 00:27:25,861 แต่มันยังไม่ลุกลามถึงขั้นที่ 423 00:27:25,944 --> 00:27:27,863 กระทบต่อความสามารถในการบัญชาการ 424 00:27:28,530 --> 00:27:31,324 แม้ว่าจะเป็นเรื่องโชคร้าย แต่นั่นก็เป็นข้ออ้างที่ดี 425 00:27:31,408 --> 00:27:34,744 เพราะทีนี้ผมก็มีเหตุผลที่ไม่น่าสงสัย ในการเดินทางกลับสหรัฐฯ 426 00:27:35,745 --> 00:27:38,331 ผมบินกลับไปวอชิงตัน ดี.ซี. และเข้าพบผู้อำนวยการซีไอเอ 427 00:27:38,415 --> 00:27:39,249 ลีออน พาเน็ตตา 428 00:27:40,208 --> 00:27:42,127 แล้วเขาก็เล่าให้ผมฟังเรื่องกลุ่มอาคารนั้น 429 00:27:42,919 --> 00:27:47,883 ผมบอกว่า "ผมอยากให้คุณวางแผน 430 00:27:47,966 --> 00:27:50,594 เพื่อบุกกลุ่มอาคารนี้" 431 00:27:51,094 --> 00:27:52,846 (14 มีนาคม 2011) 432 00:27:52,929 --> 00:27:55,265 (10 เมษายน 2011 สามสัปดาห์ก่อนปฏิบัติการบุก) 433 00:27:56,391 --> 00:27:58,727 (ศูนย์ฝึก สถานที่ไม่เปิดเผย) 434 00:27:58,810 --> 00:28:01,271 เราจะคัดเลือกคนที่ดีที่สุดสำหรับภารกิจนี้ 435 00:28:01,354 --> 00:28:02,564 เพื่อสหรัฐอเมริกา 436 00:28:03,064 --> 00:28:05,192 และเราจะใช้หน่วยซีลในการปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ 437 00:28:06,735 --> 00:28:08,904 หน่วยซีลทีมหกคือหน่วยระดับหนึ่งในกองทัพเรือ 438 00:28:09,779 --> 00:28:13,074 ตอนแรกเรามีหน่วยซีลทีมหนึ่ง หน่วยซีลทีมสอง จากนั้นประมาณปี 1980 439 00:28:13,158 --> 00:28:15,452 ผู้บัญชาการริชาร์ด มาร์ซิงโกได้ก่อตั้งทีมหกขึ้นมา 440 00:28:15,535 --> 00:28:18,872 และเหตุผลที่เขาตั้งชื่อว่าทีมหก ก็เพราะเขารู้ว่าพวกรัสเซียจะคิดว่า 441 00:28:18,955 --> 00:28:21,374 "มีหน่วยซีลทีมหนึ่ง สอง แล้วก็หก" 442 00:28:21,458 --> 00:28:24,503 "แล้วทีมสาม สี่ กับห้าอยู่ไหนล่ะ" เป็นกลยุทธ์ทางราชการลับที่ฉลาดมาก 443 00:28:24,586 --> 00:28:27,297 ผมชอบพูดว่า เราไม่ได้มีหัวไว้ใส่หมวกนะ เราคิดเป็น 444 00:28:28,798 --> 00:28:30,133 (ไมอามี่ รัฐฟลอริด้า) 445 00:28:30,217 --> 00:28:32,427 ตอนนั้นเราเพิ่งกลับมาจากอัฟกานิสถาน 446 00:28:32,511 --> 00:28:36,223 เราพากันไปไมอามี่ รัฐฟลอริด้า ใช้เวลาดำน้ำ พักผ่อนจากหน้าที่ 447 00:28:36,306 --> 00:28:37,724 จะได้ชิลกับพวกพ้องที่ชายหาด 448 00:28:41,019 --> 00:28:43,563 คืนนั้นเรานั่งกันอยู่ที่ระเบียงแล้วก็มีคนโทรเข้ามา 449 00:28:43,647 --> 00:28:46,441 เราถูกเรียกตัวกลับไปที่เวอร์จิเนียบีช แต่เราไม่รู้ว่าเรื่องอะไร 450 00:28:46,525 --> 00:28:51,112 ผมผิดหวังเพราะ การเรียกตัวแบบนี้มักจะไม่มีอะไรในกอไผ่ 451 00:28:51,196 --> 00:28:54,658 มีแต่บรรยายสรุปไร้สาระบ้าบอ ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกผมเลย 452 00:28:54,741 --> 00:28:55,909 โคตรน่าเบื่อ 453 00:28:55,992 --> 00:28:59,120 เราอุตส่าห์รอวันที่จะได้ไปไมอามี่ ตั้งแต่ที่ยังประจำอยู่ที่จาลาลาบัด 454 00:29:00,997 --> 00:29:03,959 ตอนที่ผมเรียกพวกเขากลับมา นั่นคือเรียกมาจากช่วงลาพัก 455 00:29:04,042 --> 00:29:07,295 และผมดูสีหน้าท่าทางออกเลยว่า พวกเขาไม่พอใจกันเต็มที่ 456 00:29:07,379 --> 00:29:09,339 พวกเขาคิดว่าถูกเรียกตัวมาฝึกซ้อม 457 00:29:10,799 --> 00:29:12,676 เรานั่งรถไปสถานที่หนึ่งที่ดูธรรมดามาก 458 00:29:12,759 --> 00:29:15,095 เหมือนโรงเรียนเล็กๆ เป็นอาคารชั้นเดียว 459 00:29:15,178 --> 00:29:17,138 มีทหารถืออาวุธเฝ้าด้านหน้า เราเข้าไปนั่ง 460 00:29:17,222 --> 00:29:20,225 ห้องถูกจัดไว้เหมือนห้องเรียน มีไวท์บอร์ดตั้งอยู่ 461 00:29:20,850 --> 00:29:23,853 เราพาพวกเขาเข้าห้องบรรยาย จากนั้นผู้บรรยายสรุปของซีไอเอก็มา 462 00:29:23,937 --> 00:29:26,856 อธิบายว่าพวกเขาจะต้องเซ็นสัญญารักษาความลับ 463 00:29:26,940 --> 00:29:30,068 ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเวลาฝึกภารกิจลับ พวกเขาก็ต้องเซ็น 464 00:29:31,152 --> 00:29:33,780 ตอนที่เจ้าหน้าที่ซีไอเอคนนั้นยืนขึ้น 465 00:29:33,863 --> 00:29:37,993 แล้วเอ่ยคำว่า "อับบอตตาบัด" ผมไม่เคยได้ยินชื่อเมืองชื่อนี้มาก่อน 466 00:29:38,076 --> 00:29:40,203 ตอนนี้คิดแล้วก็ยังขนลุก 467 00:29:40,287 --> 00:29:43,331 นี่คือเมืองในอีกประเทศ เมืองที่เราไม่รู้จักมาก่อน 468 00:29:43,915 --> 00:29:46,126 ผู้บังคับบัญชาของหน่วยซีลทีมหกก็เดินไปหน้าห้อง 469 00:29:46,209 --> 00:29:47,919 ท่าทางนิ่งเฉยตามปกติ แล้วก็พูดว่า 470 00:29:48,003 --> 00:29:50,171 "สุภาพบุรุษ เราจะล่าโอซามา บิน ลาเดน" 471 00:29:51,381 --> 00:29:53,341 เป้าหมายคือโอซามา บิน ลาเดน 472 00:29:53,967 --> 00:29:55,719 ผู้ก่อการร้ายที่เป็นที่ต้องการตัวที่สุดในโลก 473 00:29:58,388 --> 00:30:01,641 ผมคิดว่า "นี่คือภารกิจที่สำคัญที่สุด ในประวัติศาสตร์โลกยุคใหม่" 474 00:30:02,809 --> 00:30:05,020 "เป็นเกียรติมากที่ได้อยู่ในทีมที่สุดยอดแบบนี้" 475 00:30:05,604 --> 00:30:07,981 แต่สิ่งที่พวกเขาย้ำกับเราก็คือ เรามีกรอบเวลาชัดเจน 476 00:30:08,064 --> 00:30:11,359 อีกสองสามสัปดาห์จะมีช่วงคืนเดือนดับที่มืดสนิท 477 00:30:11,443 --> 00:30:12,569 ตามรอบจันทรคติ 478 00:30:12,652 --> 00:30:14,154 เราจะปฏิบัติการในช่วงสองวันนั้น 479 00:30:16,448 --> 00:30:18,158 ทุกท่าน นี่ไม่ใช่การฝึกซ้อม 480 00:30:18,241 --> 00:30:21,244 เรามีงานต้องทำ ไปเตรียมตัวกันได้ 481 00:30:24,664 --> 00:30:27,709 หน้าที่ของเราคือ เตรียมพวกเขาให้พร้อมรับมือกับสิ่งที่จะเผชิญ 482 00:30:27,792 --> 00:30:30,545 จัดหาเครื่องมือทุกอย่างที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้ 483 00:30:30,629 --> 00:30:33,089 ครั้งนี้เราทำสิ่งที่แตกต่างจากเดิมนิดหน่อย 484 00:30:34,591 --> 00:30:38,511 เราจำลองกลุ่มอาคารขึ้นมา ให้เหมือนของจริงที่สุด 485 00:30:38,595 --> 00:30:39,763 เพื่อให้พวกเขาใช้ฝึกซ้อม 486 00:30:40,930 --> 00:30:42,849 ซีไอเอสร้างแบบจำลองให้เรา 487 00:30:42,932 --> 00:30:46,561 ภายนอกดูเหมือนกลุ่มอาคารที่มั่น ของโอซามา บิน ลาเดนทุกอย่าง 488 00:30:47,270 --> 00:30:50,398 เพื่อให้หน่วยซีลสามารถฝึกซ้อม 489 00:30:50,482 --> 00:30:52,817 การเคลื่อนที่ทางยุทธวิธีในพื้นที่เป้าหมายได้ 490 00:30:54,986 --> 00:30:57,447 นักบินเฮลิคอปเตอร์ ฝึกซ้อมตามรูปแบบการบินที่กำหนดไว้ 491 00:30:57,530 --> 00:31:00,909 หน่วยซีลฝึกโรยตัวลงจากฮ. ไปที่ดาดฟ้าอาคารสูงสามชั้น 492 00:31:00,992 --> 00:31:02,285 แล้วลงสู่ลานด้านล่าง 493 00:31:02,786 --> 00:31:05,830 พวกเราฝึกกันซ้ำแล้วซ้ำอีกจนข้อมือเริ่มเจ็บ 494 00:31:05,914 --> 00:31:06,915 จนเส้นเอ็นอักเสบ 495 00:31:07,666 --> 00:31:10,251 จนถึงจุดที่เราแน่ใจแล้วว่าเราโรยตัวได้ 496 00:31:10,335 --> 00:31:11,628 ไม่ต้องทำอีกก็ได้ 497 00:31:12,837 --> 00:31:15,799 เรารู้โครงสร้างภายนอก เรารู้ตำแหน่งของตัวอาคาร 498 00:31:16,675 --> 00:31:19,135 แต่สิ่งที่เราไม่รู้คือข้างในหน้าตาเป็นยังไง 499 00:31:20,095 --> 00:31:22,681 เป็นพื้นที่โล่งหรือว่ามีทางเดินตรงกลาง 500 00:31:22,764 --> 00:31:24,766 มีห้องทางซ้ายไหม มีห้องอยู่ทางขวาไหม 501 00:31:25,600 --> 00:31:28,061 แบบจำลองที่เราสร้างขึ้นจึงเป็นแบบแยกส่วนได้ 502 00:31:29,729 --> 00:31:31,398 - เข้ามาแล้ว - ในห้องเคลียร์ 503 00:31:31,481 --> 00:31:33,400 ทุกครั้งที่ฝึก มันก็จะปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ 504 00:31:33,483 --> 00:31:34,484 ทางนี้ 505 00:31:34,567 --> 00:31:37,278 พวกเขาทำได้ดีมากด้วย ถึงขนาดที่ว่าสามารถรื้อออกได้ทุกคืน 506 00:31:37,362 --> 00:31:39,781 เผื่อมีดาวเทียมของศัตรู 507 00:31:39,864 --> 00:31:40,865 มาสอดส่องอยู่เหนือหัว 508 00:31:41,366 --> 00:31:42,283 (10 เมษายน 2011) 509 00:31:42,367 --> 00:31:44,411 (17 เมษายน 2011 สองสัปดาห์ก่อนปฏิบัติการบุก) 510 00:31:46,287 --> 00:31:48,331 จำนวนครั้งที่พวกเขาฝึกซ้อม 511 00:31:48,415 --> 00:31:50,542 รวมแล้วเกินร้อยครั้ง 512 00:31:50,625 --> 00:31:54,504 คุณต้องวางแผน วางแผน แล้วก็วางแผน ฝึกซ้อม ฝึกซ้อม 513 00:31:54,587 --> 00:31:57,340 แล้วก็ฝึกซ้อม และต้องพิจารณาทุกสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้น 514 00:31:57,424 --> 00:31:59,008 แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ 515 00:31:59,092 --> 00:32:01,219 เช่น เราจะนั่งตรงไหนในเฮลิคอปเตอร์ 516 00:32:01,302 --> 00:32:03,805 จะนั่งบนอะไร จะใช้เก้าอี้แบบนี้ไหม 517 00:32:03,888 --> 00:32:06,266 หมาจะอยู่ตรงไหน สมมติมีรถขับออกมาจะทำไง 518 00:32:06,349 --> 00:32:08,309 สมมติโรยตัวไม่ได้จะทำไง 519 00:32:08,393 --> 00:32:12,230 ถ้าคนนี้ถูกยิงจะทำไง ถ้าห้องนี้เกิดระเบิดขึ้นมาจะทำไง 520 00:32:12,313 --> 00:32:15,775 ถ้าทีมเราจากที่มี 24 คน ตอนนี้เหลือแค่ 12 คนจะทำไง 521 00:32:16,985 --> 00:32:19,904 พวกเขาซ้อมจนข้าวของพัง ต้องซ่อมกันหลายอย่าง 522 00:32:19,988 --> 00:32:21,573 ถอยไป 523 00:32:23,950 --> 00:32:26,745 แล้วเราก็ต้องเข้าไปสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม 524 00:32:28,329 --> 00:32:30,457 อะไรที่เราทำได้ดี อะไรที่เราทำผิดพลาด 525 00:32:30,540 --> 00:32:33,001 ฝึกซ้อมและวางแผนกันวันละ 12 ชม. บางวันก็นานกว่านั้น 526 00:32:33,752 --> 00:32:36,171 หลังจากนั้นพวกเราก็กลับค่ายที่พัก 527 00:32:36,254 --> 00:32:39,007 แล้วมายืนล้อมแบบจำลอง พูดคุยกัน 528 00:32:39,090 --> 00:32:41,134 มีโอกาสไหมที่มันจะมีอะไรแปลกๆ 529 00:32:41,217 --> 00:32:44,220 อย่างเช่น สไลเดอร์จากชั้นบนสุดลงไปที่ตรอก 530 00:32:44,304 --> 00:32:46,389 หรืออาจมีใครออกมาทางท่อระบายน้ำไหม 531 00:32:46,473 --> 00:32:48,141 แล้วคืนนั้น หัวหน้าคนหนึ่งก็ถามขึ้นว่า 532 00:32:48,224 --> 00:32:49,768 "สถานการณ์เลวร้ายที่สุดคืออะไร" 533 00:32:50,268 --> 00:32:51,519 แล้วน้องเล็กของทีมก็ตอบว่า 534 00:32:51,603 --> 00:32:53,688 "ฮ.อาจตกตรงสนามหน้าบ้านก็ได้" 535 00:32:54,689 --> 00:32:58,485 และเรามองหน้าเขาแบบ "จะพูดให้เป็นลางไม่ดีทำไมวะ" 536 00:32:58,568 --> 00:33:00,195 (17 เมษายน 2011) 537 00:33:00,278 --> 00:33:02,864 (24 เมษายน 2011 หนึ่งสัปดาห์ก่อนปฏิบัติการบุก) 538 00:33:02,947 --> 00:33:06,034 ฐานปฏิบัติการหลักของภารกิจนี้ 539 00:33:06,117 --> 00:33:09,204 ตั้งอยู่ที่จาลาลาบัด ฝั่งอัฟกานิสถาน บริเวณพรมแดน 540 00:33:09,287 --> 00:33:14,584 ในระยะ 350 กิโลเมตรถึงเป้าหมายนั้น อาจเกิดปัญหาได้ทุกรูปแบบ 541 00:33:14,667 --> 00:33:18,755 ความเสี่ยงสูงมาก เพราะเราต้องบินเข้าไปในน่านฟ้าปากีสถาน 542 00:33:19,255 --> 00:33:22,592 กลุ่มอาคารนั้นตั้งอยู่ใกล้กับ โรงเรียนเตรียมทหารของปากีสถาน 543 00:33:22,675 --> 00:33:24,052 เวสต์พอยต์ของพวกเขา 544 00:33:24,135 --> 00:33:26,971 และยังอยู่ใกล้ฐานทัพสำคัญอีกหลายแห่ง 545 00:33:28,014 --> 00:33:31,601 หมายความว่าที่อับบอตตาบัดมีการฝึกนายทหาร 546 00:33:32,769 --> 00:33:36,564 เราต้องระมัดระวังให้ถึงที่สุด เพราะถ้าถูกตรวจพบ 547 00:33:36,648 --> 00:33:38,233 ไม่มีใครรู้ว่าปากีสถานจะทำอะไร 548 00:33:39,776 --> 00:33:41,736 ประธานาธิบดีโอบามายืนยันชัดเจนว่า 549 00:33:41,820 --> 00:33:43,947 เราจะไม่แจ้งให้ทางปากีสถานรู้ล่วงหน้า 550 00:33:44,030 --> 00:33:47,700 เพราะหน่วยข่าวกรองของปากีสถาน เล่นเกมสองหน้ามานานหลายปีแล้ว 551 00:33:48,284 --> 00:33:51,788 พวกเขามีสายสัมพันธ์กับกลุ่มติดอาวุธ 552 00:33:51,871 --> 00:33:54,165 และกลุ่มก่อการร้ายในพื้นที่ รวมถึงอัลกออิดะห์ด้วย 553 00:33:54,666 --> 00:33:57,794 ซึ่งนั่นหมายความว่า เราอาจต้องทำสงครามกับปากีสถาน 554 00:33:58,378 --> 00:34:01,381 ประเทศที่มีทั้งกองกำลังพิเศษ หน่วยข่าวกรอง กองทัพอากาศ 555 00:34:01,464 --> 00:34:03,842 กองยานเกราะ และอาวุธนิวเคลียร์ 556 00:34:04,467 --> 00:34:07,387 เราจะเดินทางเข้าไป 260 กม. โดยไม่ถูกตรวจพบได้ไหม 557 00:34:07,470 --> 00:34:10,682 เราต้องตรวจสอบ ตำแหน่งเรดาร์ปากีสถานทั้งหมด 558 00:34:11,599 --> 00:34:14,310 วิเคราะห์แนวครอบคลุมของเรดาร์ แล้วหาทางหลบหลีกให้ได้ 559 00:34:14,936 --> 00:34:18,231 การบินเข้าไปในปากีสถานมีตัวแปรมากมาย 560 00:34:18,314 --> 00:34:21,526 ตั้งแต่ถูกสอยร่วงระหว่างทางขาไป ไม่ก็ร่วงตอนขากลับ 561 00:34:21,609 --> 00:34:24,028 ขนาดตอนพูดเล่นกัน ผมจำได้ว่าผมหันไปพูดกับทีมว่า 562 00:34:24,112 --> 00:34:26,739 "เราต้องจริงจังหน่อยนะ เพราะงานนี้ตีตั๋วเที่ยวเดียว" 563 00:34:27,365 --> 00:34:31,369 "ไปไม่กลับ นี่คือภารกิจสุดท้ายของเรา" 564 00:34:33,204 --> 00:34:36,708 แล้วเราก็เดินเลี้ยวเข้าไปในโรงเก็บเครื่องบิน และเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่จะใช้ 565 00:34:38,835 --> 00:34:45,842 เรามีเฮลิคอปเตอร์ลับสองรุ่น ที่เรดาร์จะตรวจจับได้ยากกว่า 566 00:34:45,925 --> 00:34:48,887 พวกเราขำออกมานิดๆ รู้สึกตอนนั้นจะคุยกันว่า 567 00:34:48,970 --> 00:34:51,764 "โอกาสรอดเพิ่มขึ้นมาอีกนิดแล้ว 568 00:34:51,848 --> 00:34:55,226 ไม่ยักรู้ว่า จะได้ไปรบด้วยหุ่นยนต์ทรานส์ฟอร์มเมอร์ส" 569 00:34:56,311 --> 00:34:58,938 ฮ.รุ่นใหม่พวกนี้จะได้ออกโรงครั้งแรกในภารกิจนี้ 570 00:34:59,439 --> 00:35:02,650 ผมไม่แน่ใจว่ามีการทดสอบไปแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ คือเทคโนโลยีโคตรโหด 571 00:35:03,318 --> 00:35:06,613 ปฏิบัติการแบบนี้เป็นเรื่องน่ากลัว เราถึงต้องพกปืนกลไปด้วย 572 00:35:07,530 --> 00:35:09,949 เพราะมันเสี่ยงมากและอันตรายสุดๆ 573 00:35:10,033 --> 00:35:11,326 และมันต้องสำเร็จ 574 00:35:11,409 --> 00:35:13,036 (24 เมษายน 2011) 575 00:35:13,119 --> 00:35:15,580 (26 เมษายน 2011 ห้าวันก่อนการปฏิบัติการบุก) 576 00:35:16,748 --> 00:35:18,583 พลเรือเอกแมคคราเวนออกไอเดียว่า 577 00:35:18,666 --> 00:35:21,544 เราจะส่งพวกคุณไปที่จาลาลาบัดที่อัฟกานิสถาน 578 00:35:21,628 --> 00:35:23,004 เผื่อข้างบนไฟเขียวมา 579 00:35:23,087 --> 00:35:24,547 พวกคุณจะได้พร้อมลุยทันที 580 00:35:28,426 --> 00:35:30,553 ทุกครั้งที่ต้องบอกลาลูก ผมทำใจลำบาก 581 00:35:30,637 --> 00:35:35,391 และนั่นเป็นเรื่องโชคร้ายของหน่วยซีลทีมหก เราต้องทำใจให้ชินกับมัน 582 00:35:37,352 --> 00:35:39,228 ผมเองก็ฝึกลูกให้ชิน 583 00:35:39,312 --> 00:35:42,190 ตั้งแต่ตอนที่ลูกยังเล็ก จนกระทั่งผมออกจากกองทัพเรือ 584 00:35:42,273 --> 00:35:44,734 เราต้องบอกลากัน ต้องแข็งใจเดินจากไป 585 00:35:44,817 --> 00:35:47,236 และมีจุดหนึ่งที่ต้องหอมแก้มลูกเป็นครั้งสุดท้าย 586 00:35:47,320 --> 00:35:49,072 หันหลัง แล้วหน้าเดิน 587 00:35:55,954 --> 00:35:59,540 ลูกๆ รู้ไหมว่าคุณบอกลาและอาจไม่ได้กลับไป 588 00:35:59,624 --> 00:36:01,376 รู้ พวกแกฉลาดพอที่จะรู้ 589 00:36:01,459 --> 00:36:04,587 พวกแกมีเพื่อนหลายคนที่พ่อไปแล้วไม่กลับมา ดังนั้นพวกแกรู้ดี 590 00:36:14,597 --> 00:36:16,057 (26 เมษายน 2011) 591 00:36:16,140 --> 00:36:18,601 (28 เมษายน 2011 สามวันก่อนปฏิบัติการบุก) 592 00:36:22,981 --> 00:36:28,277 ถึงเวลาที่จะต้องรายงานสถานการณ์ ให้คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติทราบ 593 00:36:30,154 --> 00:36:31,739 ผมรู้จักโอบามาดี 594 00:36:31,823 --> 00:36:35,785 หน้าที่ผมอย่างหนึ่งคือต้องรู้ใจโอบามา 595 00:36:35,868 --> 00:36:37,578 ผมสัมผัสได้จากภาษากายของเขา 596 00:36:37,662 --> 00:36:41,916 เหมือนปฏิบัติการนี้คือการเสี่ยงเดิมพัน 597 00:36:42,000 --> 00:36:44,711 สมาธิเขาแน่วแน่ตั้งแต่ต้นจนจบ 598 00:36:45,712 --> 00:36:48,840 ประธานาธิบดีถามความคิดเห็นจากทุกคนในทีมว่า 599 00:36:49,340 --> 00:36:51,718 พวกเขาคิดว่าเราควรเดินหน้าปฏิบัติการนี้ไหม 600 00:36:53,136 --> 00:36:54,387 ต่างคนต่างมุมมอง 601 00:36:54,971 --> 00:36:56,764 หลายคนตั้งคำถาม 602 00:36:58,224 --> 00:37:00,601 รัฐมนตรีต่างประเทศฮิลลารี คลินตันสนับสนุน 603 00:37:00,685 --> 00:37:03,146 จิม แคลปเปอร์ ผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งชาติ 604 00:37:03,229 --> 00:37:05,690 และตัวผมเองก็สนับสนุนเต็มที่ 605 00:37:06,274 --> 00:37:09,694 พอมาถึงผม ผมพูดแค่ว่า "ครับ ท่านพูดอยู่ตลอดว่าอยากทำสิ่งนี้" 606 00:37:10,194 --> 00:37:13,239 แต่ก็ยังมีข้อโต้แย้งมากมาย 607 00:37:14,782 --> 00:37:16,284 รองประธานาธิบดีโหวตไม่เห็นด้วย 608 00:37:16,868 --> 00:37:19,120 เขาคิดว่าข่าวกรองยังไม่เพียงพอ 609 00:37:19,203 --> 00:37:23,624 และเขากังวลเกี่ยวกับผลกระทบ ต่อความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ กับปากีสถาน 610 00:37:24,834 --> 00:37:27,211 รัฐมนตรีกลาโหมบ็อบ เกตส์ 611 00:37:27,295 --> 00:37:30,465 ก็เป็นห่วงความปลอดภัยของกองกำลัง 612 00:37:31,049 --> 00:37:34,302 บ็อบ เกตส์เคยอยู่ในรัฐบาลสหรัฐฯ ตอนที่เราทำภารกิจ "เดสเซิร์ทวัน" 613 00:37:34,802 --> 00:37:40,516 ที่เขาคัดค้านการบุกครั้งนี้เพราะกลัวว่า จะเกิดอุบัติเหตุเฮลิคอปเตอร์แบบเดสเซิร์ทวันอีก 614 00:37:40,600 --> 00:37:44,270 เกตส์พูดแบบนั้นออกมา แล้วผมก็คิดในใจว่า "พับผ่าสิ เก็บไว้ในใจไม่ได้เรอะ" 615 00:37:44,854 --> 00:37:48,483 "ถ้ามันเกิดขึ้นจริง แล้วเรื่องที่เราประชุมกันวันนี้หลุดออกไปล่ะ" 616 00:37:48,566 --> 00:37:50,777 ตอนนี้ผมบอกพวกคุณได้ 617 00:37:50,860 --> 00:37:53,446 แต่ถ้าตอนนั้นมีข่าวหลุดออกไปว่า มีคนยกเรื่องนี้ขึ้นมาและ… 618 00:37:53,529 --> 00:37:56,282 "พระเจ้าช่วย" แต่โอบามาก็เฉยเสีย 619 00:37:59,368 --> 00:38:01,412 ท่านประธานาธิบดีฟังทุกความเห็น 620 00:38:02,455 --> 00:38:04,957 แต่บอกว่า "ขอผมเก็บไปพิจารณาก่อน" 621 00:38:07,001 --> 00:38:10,755 ประธานาธิบดีโอบามาบอกว่า เขาจะตัดสินใจขั้นสุดท้าย 622 00:38:11,380 --> 00:38:13,591 และขอเวลาคิดทบทวนสักคืน 623 00:38:21,057 --> 00:38:22,642 (28 เมษายน 2011) 624 00:38:22,725 --> 00:38:25,144 (29 เมษายน 2011 สองวันก่อนปฏิบัติการบุก) 625 00:38:30,525 --> 00:38:32,568 เช้าวันต่อมา ผมจำได้แม่นมาก 626 00:38:32,652 --> 00:38:33,986 ผมอยู่ที่สำนักงานใหญ่ 627 00:38:35,780 --> 00:38:38,241 และทอม โดนิลอนที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติ 628 00:38:38,324 --> 00:38:39,158 โทรหาผมว่า 629 00:38:40,201 --> 00:38:43,454 "ประธานาธิบดีตัดสินใจเดินหน้าภารกิจนี้" 630 00:38:43,538 --> 00:38:45,164 นี่คือการเสี่ยงเดิมพันครั้งใหญ่ 631 00:38:45,248 --> 00:38:47,375 เราเสี่ยงเดิมพันว่าบิน ลาเดนจะอยู่ที่นั่น 632 00:38:47,458 --> 00:38:49,585 เราเสี่ยงเดิมพันว่าเราจะทำสำเร็จ 633 00:38:50,128 --> 00:38:53,673 แต่นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว ที่เราจะได้ตัวบิน ลาเดน 634 00:38:53,756 --> 00:38:55,716 ได้ ลุยกันเลย 635 00:38:56,551 --> 00:38:58,094 (29 เมษายน 2011) 636 00:38:58,177 --> 00:39:01,597 (30 เมษายน 2011 หนึ่งวันก่อนปฏิบัติการบุก) 637 00:39:06,686 --> 00:39:09,605 ยี่สิบสี่ชั่วโมงก่อนปฏิบัติการบุก 638 00:39:10,690 --> 00:39:13,526 มีเหตุการณ์สำคัญในวอชิงตัน 639 00:39:14,110 --> 00:39:16,404 นั่นคืองานเลี้ยงนักข่าวทำเนียบขาว 640 00:39:18,030 --> 00:39:20,783 พวกเราตัดสินใจว่าจะต้องไปงานนี้ 641 00:39:20,867 --> 00:39:24,078 เพราะถ้าไม่ไปก็อาจมีคนตั้งคำถาม 642 00:39:24,162 --> 00:39:27,373 การไปงานเลี้ยงนักข่าวทำเนียบขาวคืนนั้น 643 00:39:27,456 --> 00:39:29,959 เป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่แปลกที่สุดในชีวิตผม 644 00:39:30,042 --> 00:39:31,878 ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครับ 645 00:39:35,298 --> 00:39:38,634 ทุกคนที่เกี่ยวข้อง ตั้งแต่ตำแหน่งประธานาธิบดีไล่ลงมา 646 00:39:39,135 --> 00:39:42,388 เข้าใจถึงความสำคัญของการเก็บความลับ 647 00:39:44,557 --> 00:39:48,477 งานเลี้ยงคืนนั้นเลยกลายเป็นข้ออ้างที่ดี 648 00:39:48,978 --> 00:39:50,813 เพราะมันทำให้ทุกอย่างดูไม่มีอะไรผิดปกติ 649 00:39:50,897 --> 00:39:55,193 ดีใจมากครับที่ได้อยู่ที่นี่ ที่งานเลี้ยงนักข่าวทำเนียบขาวคืนนี้ 650 00:39:56,611 --> 00:39:57,612 สัปดาห์นี้วุ่นจริงๆ 651 00:40:00,323 --> 00:40:01,532 ไม่ง่ายนะ 652 00:40:02,366 --> 00:40:07,747 ผมนับถือเขามากที่สามารถเล่นตามบทบาท 653 00:40:08,247 --> 00:40:10,082 ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ได้อย่างลื่นไหล 654 00:40:10,166 --> 00:40:13,294 ดีใจที่ได้กลับมาพบกับแขกผู้ทรงเกียรติหลายท่าน 655 00:40:13,836 --> 00:40:15,796 ข้าราชการคนสำคัญ 656 00:40:17,256 --> 00:40:20,801 และข้าราชการที่ไม่สำคัญนัก น่าจะรู้ตัวกันดี 657 00:40:20,885 --> 00:40:24,972 แล้วหลังจากนั้นศิลปินตลกก็ขึ้นเวที และปล่อยมุกเกี่ยวกับบิน ลาเดน 658 00:40:25,681 --> 00:40:28,226 ทุกคนคิดว่า บิน ลาเดนกบดานอยู่บนเทือกเขาฮินดูกูช 659 00:40:28,309 --> 00:40:30,311 แต่รู้ไหมว่าทุกวันตั้งแต่สี่ถึงห้าโมงเย็น 660 00:40:30,394 --> 00:40:32,480 เขาจัดรายการที่ช่องซี-สแปน 661 00:40:35,858 --> 00:40:36,943 ทุกคนหัวเราะ 662 00:40:37,526 --> 00:40:40,154 แต่ลึกๆ ในใจพวกเราแอบคิดว่า 663 00:40:40,655 --> 00:40:41,948 "ถ้าพวกคุณรู้ 664 00:40:43,532 --> 00:40:44,367 ในสิ่งที่ผมรู้ล่ะก็…" 665 00:40:46,285 --> 00:40:47,995 ถ้าพวกคุณรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น 666 00:40:48,788 --> 00:40:51,624 ปฏิบัติการลับที่สุด 667 00:40:53,167 --> 00:40:54,835 ในรอบ 20 ปี 668 00:40:54,919 --> 00:40:56,212 ขอบคุณและราตรีสวัสดิ์ครับ 669 00:41:05,888 --> 00:41:07,431 (30 เมษายน 2011) 670 00:41:07,515 --> 00:41:10,059 (1 พฤษภาคม 2011 วันปฏิบัติการบุก) 671 00:41:14,146 --> 00:41:17,692 เช้าวันต่อมาเป็นวันอาทิตย์ ผมไปมิสซา 672 00:41:18,567 --> 00:41:20,987 และใช้โอกาสนั้นตั้งอกตั้งใจสวดภาวนา 673 00:41:21,070 --> 00:41:24,115 ขอให้ภารกิจที่เราจะทำวันนั้นลุล่วงไปด้วยดี 674 00:41:25,074 --> 00:41:27,493 ขอให้เราประสบความสำเร็จ 675 00:41:29,578 --> 00:41:33,040 ผมออกจากโบสถ์แล้วตรงไปที่ซีไอเอ 676 00:41:33,624 --> 00:41:37,461 (สำนักงานใหญ่ซีไอเอ แลงลีย์ รัฐเวอร์จิเนีย) 677 00:41:37,962 --> 00:41:40,131 วันปฏิบัติการมาถึงแล้ว ถึงเวลาแล้ว 678 00:41:40,756 --> 00:41:44,385 การเตรียมความพร้อม ที่ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้ายในสหรัฐฯ 679 00:41:44,468 --> 00:41:45,886 ส่วนใหญ่เกิดขึ้นเงียบๆ 680 00:41:46,387 --> 00:41:47,305 ทุกคนตึงเครียด 681 00:41:48,389 --> 00:41:51,934 หน้าที่ของผมคือเป็นศูนย์กลางการสื่อสาร 682 00:41:53,436 --> 00:41:55,354 ทีน่านั่งประจำคอกข้างๆ ผม 683 00:41:55,980 --> 00:41:57,648 คืนก่อนหน้าวันนั้นฉันไม่ได้นอนเลย 684 00:41:58,149 --> 00:41:59,692 ความกดดันมหาศาล 685 00:42:00,735 --> 00:42:04,030 เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกหวั่นใจ 686 00:42:05,072 --> 00:42:07,241 หลังจากตามเบาะแสมานาน 687 00:42:07,325 --> 00:42:10,578 ตอนนี้เรากำลังจะส่งทหารเข้าไปหาอันตราย 688 00:42:10,661 --> 00:42:12,580 เราทุกคนรู้สึกว่านี่คือความรับผิดชอบของเรา 689 00:42:13,873 --> 00:42:16,917 ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาทันที 690 00:42:20,212 --> 00:42:23,424 เราจะได้ฉลองความสำเร็จครั้งใหญ่ 691 00:42:23,507 --> 00:42:25,009 หรือไม่ก็เผชิญหายนะสุดเลวร้าย 692 00:42:26,719 --> 00:42:28,262 หน่วยซีลทุกคนมีครอบครัว 693 00:42:28,846 --> 00:42:31,724 หน้าที่ของผมคือดูแล ให้พวกเขามีโอกาสทำภารกิจสำเร็จ 694 00:42:31,807 --> 00:42:33,267 และนั่นคือสิ่งเดียวที่ผมกังวล 695 00:42:35,519 --> 00:42:38,856 พวกเราจัดการเรื่องพินัยกรรม และมอบอำนาจไว้แล้ว 696 00:42:38,939 --> 00:42:41,400 เผื่อเราไม่รอด ครอบครัวจะได้ไม่ลำบาก 697 00:42:41,484 --> 00:42:44,320 แต่ภารกิจนี้ เรารู้ดีว่าโอกาสรอดแทบเป็นศูนย์ 698 00:42:44,403 --> 00:42:47,156 ผมเลยต้องเขียนจดหมายถึงทุกคน 699 00:42:47,239 --> 00:42:51,535 ผมจำได้ว่าตอนเขียนถึงลูกๆ ผมเขียนประมาณว่า 700 00:42:52,203 --> 00:42:55,664 "ขอโทษที่พ่อไม่ได้อยู่ด้วย" แล้วน้ำตาก็หยดเลอะกระดาษ 701 00:43:03,297 --> 00:43:05,091 ผมไปถึงทำเนียบขาวแต่เช้า 702 00:43:05,591 --> 00:43:08,260 ปกติวันหยุดสุดสัปดาห์จะมีคนเข้ามาเยี่ยมชม 703 00:43:09,470 --> 00:43:14,475 แต่เรายกเลิกไปหมด เพราะมันอาจทำให้เกิดข้อสงสัยได้ 704 00:43:14,558 --> 00:43:16,060 ถ้ามีคนเดินผ่าน 705 00:43:16,143 --> 00:43:19,355 แล้วเห็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ตบเท้าเข้าออกกันเป็นว่าเล่นในวันอาทิตย์ 706 00:43:21,482 --> 00:43:24,568 พวกเราหลายคนรวมตัวกัน ที่ห้องสถานการณ์ของทำเนียบขาวตั้งแต่เช้า 707 00:43:25,152 --> 00:43:27,947 ทุกคนทั้งตื่นเต้น กังวล ประหม่า 708 00:43:29,240 --> 00:43:32,535 บรรยากาศตอนนั้นนึกว่าอยู่ศูนย์บัญชาการรบ 709 00:43:32,618 --> 00:43:34,829 โอบามานั่งหัวโต๊ะ 710 00:43:34,912 --> 00:43:38,916 ล้อมรอบไปด้วยคณะรัฐมนตรีระดับสูง 711 00:43:38,999 --> 00:43:41,210 ทั้งบ็อบ เกตส์, ฮิลลารี คลินตัน 712 00:43:41,293 --> 00:43:43,796 ที่หน้าจออีกฝั่งคือลีออน พาเน็ตตา 713 00:43:43,879 --> 00:43:47,466 เขาอยู่ที่ซีไอเอ ในห้องสถานการณ์ของพวกเขาเอง 714 00:43:47,550 --> 00:43:48,634 กับคนอีกคณะหนึ่ง 715 00:43:48,717 --> 00:43:52,680 ส่วนที่จออีกฝั่งคือพลเรือเอกแมคเรเวน ซึ่งอยู่ในจาลาลาบัด 716 00:43:54,974 --> 00:43:58,519 ทุกคนในห้องใจจดใจจ่อจนไม่เป็นอันทำอะไร 717 00:44:00,479 --> 00:44:02,898 ผู้บัญชาการสูงสุดเป็นคนสั่งการเอง 718 00:44:03,399 --> 00:44:05,693 และเขาคือคนที่เสี่ยงเดิมพันที่สุดกับภารกิจนี้ 719 00:44:07,194 --> 00:44:09,989 สีหน้าของเขาเคร่งเครียด 720 00:44:10,072 --> 00:44:11,907 แต่ถ้าสังเกตดูจะเห็นว่าเขากังวลด้วยนิดๆ 721 00:44:18,080 --> 00:44:22,543 เรามีช่องทางติดต่อ กับพลเรือเอกแมคเรเวนที่จาลาลาบัด 722 00:44:23,127 --> 00:44:24,712 นั่นคือตำแหน่งที่เขาอยู่ 723 00:44:26,297 --> 00:44:27,756 (22:29 น.) 724 00:44:27,840 --> 00:44:29,800 (22:30 น.) 725 00:44:30,509 --> 00:44:32,303 คืนก่อนปฏิบัติการ ผมนอนไม่ค่อยหลับ 726 00:44:33,387 --> 00:44:36,140 นี่อาจเป็นช่วงเวลาสำคัญทางประวัติศาสตร์ก็ได้ 727 00:44:36,223 --> 00:44:37,516 ผมไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด 728 00:44:39,810 --> 00:44:42,605 ผมบอกลูกทีมว่า "โอเค เรามีงานต้องทำ ไปทำให้สำเร็จกัน" 729 00:44:43,939 --> 00:44:47,610 โค้ดเนมของบิน ลาเดนคือเจโรนิโม ซึ่งเราตกลงกันไว้ล่วงหน้า 730 00:44:48,360 --> 00:44:52,781 ทุกคนเครียดมากว่าอาจมีอะไรผิดพลาด 731 00:44:53,908 --> 00:44:55,784 ถ้าบิน ลาเดนไม่ได้อยู่ที่นั่นล่ะ 732 00:44:58,829 --> 00:45:02,958 ผมจำได้ว่าได้ยินวิทยุบอกว่า เฮลิคอปเตอร์ออกไปแล้ว และผมคิดว่า 733 00:45:03,751 --> 00:45:04,668 "ถอยไม่ได้แล้ว" 734 00:45:05,127 --> 00:45:06,712 (22:50 น.) 735 00:45:06,795 --> 00:45:07,713 (22:51 น.) 736 00:45:09,340 --> 00:45:12,635 ไม่มีใครเคยบินไปทำภารกิจแบบนี้มาก่อน ผมต้องทำยังไงดีไม่ให้ตัวเองคิดมาก 737 00:45:12,718 --> 00:45:15,012 คิดเรื่องง่ายๆ ก็แล้วกัน ผมนับเลขเป็น งั้นก็นับเลข 738 00:45:15,095 --> 00:45:17,556 หนึ่ง สอง สาม สี่ 739 00:45:18,891 --> 00:45:20,184 ผมนับเลขไปเรื่อย 740 00:45:20,267 --> 00:45:24,563 พอนับไปถึงสัก 557 ผมนึกถึงคำพูดที่ว่า "เช้านี้อิสรภาพถูกโจมตี 741 00:45:24,647 --> 00:45:27,191 โดยศัตรูขี้ขลาดที่หดหัวอยู่ และอิสรภาพจะได้รับการปกป้อง" 742 00:45:27,691 --> 00:45:30,736 ประธานาธิบดีบุชพูดไว้ในเหตุการณ์ 11 ก.ย. ไม่รู้ทำไมนึกถึงคำพูดนั้น 743 00:45:30,819 --> 00:45:33,197 ผมแบบ "เลิกนับดีกว่า ขอทวนคำพูดอีกรอบ" 744 00:45:33,280 --> 00:45:35,741 เช้านี้อิสรภาพถูกโจมตีโดยศัตรูขี้ขลาดที่หดหัวอยู่ 745 00:45:35,824 --> 00:45:37,034 อิสรภาพจะได้รับการปกป้อง 746 00:45:37,117 --> 00:45:40,287 แล้วในตอนนั้นผมก็ "โอเค นี่คือภารกิจของเรา" 747 00:45:40,788 --> 00:45:43,332 "นี่คือทีมของเรา และเราจะเด็ดหัวมัน" 748 00:45:46,585 --> 00:45:48,837 พวกเขาออกจากจาลาลาบัด 749 00:45:49,630 --> 00:45:53,133 และมีช่วงหนึ่งที่บินอยู่ในน่านฟ้าของอัฟกานิสถาน 750 00:45:53,217 --> 00:45:54,635 ช่วงนั้นยังพอหายใจหายคอได้ 751 00:45:55,135 --> 00:45:56,804 (อัฟกานิสถาน) 752 00:45:56,845 --> 00:45:59,682 แล้วก็มาถึงช่วงที่ ต้องบินข้ามพรมแดนเข้าสู่ปากีสถาน 753 00:46:00,683 --> 00:46:02,518 ระดับความกังวลพุ่งขึ้นทันที 754 00:46:03,644 --> 00:46:05,938 กองทัพปากีสถานจะตรวจเจอพวกเขาเมื่อไหร่ 755 00:46:08,774 --> 00:46:12,069 กองทัพปากีสถานเคยยิงใส่เราอยู่หลายครั้ง 756 00:46:13,487 --> 00:46:16,657 ผมไม่สงสัยเลยว่า ถ้าพวกเขาตรวจพบเฮลิคอปเตอร์ 757 00:46:16,740 --> 00:46:20,035 และคิดว่าเป็นกองกำลังสหรัฐฯ บุกเข้ามา พวกเขาเปิดฉากยิงแน่ 758 00:46:20,744 --> 00:46:21,662 บรรยากาศตึงเครียด 759 00:46:21,745 --> 00:46:25,291 พวกเราตั้งใจฟังทุกสัญญาณเพื่อดูว่า 760 00:46:25,374 --> 00:46:26,709 พวกเขาถูกตรวจพบรึยัง 761 00:46:29,336 --> 00:46:32,298 แล้วนี่คือจุดที่เราจะได้รู้กันว่า 762 00:46:32,381 --> 00:46:33,591 เทคโนโลยีมันใช้ได้จริงไหม 763 00:46:36,135 --> 00:46:40,556 ที่ทีมปฏิบัติการบินอยู่เหนือน่านฟ้าปากีสถาน 764 00:46:40,639 --> 00:46:42,057 นานเกินชั่วโมง 765 00:46:42,141 --> 00:46:45,019 คนที่วอชิงตันก็ตกอยู่ในห้วงสุญญากาศ 766 00:46:45,102 --> 00:46:46,812 สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอ 767 00:46:47,605 --> 00:46:51,025 โอบามาเลยตัดสินใจพัก เขาบอกว่า "ผมจะขึ้นไปข้างบน" 768 00:46:51,108 --> 00:46:54,361 "ถ้ามีอะไรช่วยไปตามด้วย" ประมาณนั้น 769 00:46:54,445 --> 00:46:55,863 เขาขึ้นไปเล่นไพ่ข้างบน 770 00:46:55,946 --> 00:46:59,450 เขาติดนิสัยต้องเล่นไพ่สเปดส์เวลาที่กังวล 771 00:46:59,533 --> 00:47:01,619 หรือต้องหาอะไรเบี่ยงเบนความสนใจ 772 00:47:02,369 --> 00:47:08,500 พวกเรานั่งกันเฉยๆ แล้วก็เริ่มคุยกันเรื่อง 11 ก.ย. 773 00:47:09,752 --> 00:47:13,422 บางคนลุกขึ้นยืน ดื่มกาแฟ คุยกัน "ตอนนั้นผมทำนี่อยู่ แล้วก็…" 774 00:47:15,507 --> 00:47:18,802 เหมือนทุกคนย้อนกลับไปที่วันนั้น 775 00:47:23,265 --> 00:47:25,684 แล้วเราก็ตระหนักว่าที่เราทุกคนมาอยู่ตรงนี้ 776 00:47:26,727 --> 00:47:28,937 ก็เพราะบิน ลาเดน 777 00:47:30,356 --> 00:47:31,482 แล้วโอบามาก็กลับมา 778 00:47:32,066 --> 00:47:34,443 แล้วที่อีกฝั่งของทางเดิน 779 00:47:34,526 --> 00:47:38,155 มีห้องประชุมเล็กๆ ที่มีนายพลกำลังเฝ้าติดตามภารกิจนี้อยู่ 780 00:47:39,531 --> 00:47:41,575 โอบามาเดินเข้าไปในห้องนั้น 781 00:47:41,659 --> 00:47:46,705 แล้วทุกคนก็ทยอยตามเข้าไป จนเต็มห้องประชุมเล็กๆ ห้องนั้น 782 00:47:48,082 --> 00:47:50,584 แมคเรเวนเริ่มรายงานสถานการณ์ 783 00:47:50,668 --> 00:47:53,504 เขาเป็นเหมือนเสียงจากฟ้าสำหรับภารกิจนี้ 784 00:47:54,755 --> 00:47:57,925 ช่วงเวลาที่ตึงเครียดที่สุด คือก่อนถึงเป้าหมายประมาณสองนาที 785 00:47:59,051 --> 00:48:01,345 นั่นเป็นจุดที่พวกเราเปราะบางมาก 786 00:48:01,428 --> 00:48:04,765 เพราะเวสต์พอยต์ของปากีสถานอยู่ใกล้ๆ นี่เอง 787 00:48:05,265 --> 00:48:08,644 แถมกองพันทหารราบหลักของปากีสถาน ก็ห่างไปแค่ไม่กี่กิโลเมตร 788 00:48:09,228 --> 00:48:13,565 อาจมีทหารหลายร้อยนาย เข้ามาโจมตีหน่วยซีลของเราก็ได้ 789 00:48:14,191 --> 00:48:16,735 เราอาจตกอยู่ในวงล้อมของปากีสถานก็ได้ 790 00:48:17,528 --> 00:48:20,197 ประธานาธิบดีสั่งชัดเจนว่า ถ้าเจอสถานการณ์แบบนั้น 791 00:48:20,280 --> 00:48:21,990 ต้องพร้อมต่อสู้เพื่อหาทางออกมา 792 00:48:23,826 --> 00:48:27,830 อย่าให้สถานการณ์กลายเป็นวิกฤตตัวประกัน 793 00:48:27,913 --> 00:48:30,624 ที่ทหารของเราถูกกองทัพปากีสถานจับตัวไป 794 00:48:32,292 --> 00:48:35,754 คนในทีมนักบินเอื้อมมือไปเปิดประตู 795 00:48:36,255 --> 00:48:39,258 เรามองออกไปนอกหน้าต่าง อีกแค่สองนาทีจะถึงบ้านของบิน ลาเดน 796 00:48:39,341 --> 00:48:42,261 ที่นี่ไม่ใช่สนามฝึกอีกต่อไปแล้ว รอบๆ มีไฟฟ้าใช้ 797 00:48:42,344 --> 00:48:44,471 เราอยู่ในย่านพักตากอากาศของปากีสถาน 798 00:48:46,932 --> 00:48:49,101 แผนคือเฮลิคอปเตอร์จะบินรอ เราโรยตัวลงไป 799 00:48:49,184 --> 00:48:51,228 ทีมของผมจะขึ้นไปบนดาดฟ้า แล้วก็เข้าจู่โจม 800 00:48:51,311 --> 00:48:54,022 นั่นคือแผนที่สมบูรณ์แบบ และจากนั้นก็นรกแตก 801 00:48:55,357 --> 00:48:56,859 (00:29 น.) 802 00:48:56,942 --> 00:48:58,277 (00:30 น.) 803 00:48:59,611 --> 00:49:03,449 ตอนที่เฮลิคอปเตอร์อยู่เหนือเป้าหมาย… 804 00:49:05,743 --> 00:49:08,287 ลำหนึ่งเกิดสั่นไหวผิดปกติ 805 00:49:09,788 --> 00:49:11,623 ร่วงอย่างแรง 806 00:49:13,917 --> 00:49:14,918 ตกกระแทกพื้น 807 00:49:17,463 --> 00:49:19,006 เป็นวินาทีที่… 808 00:49:20,090 --> 00:49:21,884 รู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ในอก 809 00:49:24,011 --> 00:49:25,971 ผมอยู่ห่างจากโอบามาแค่ไม่กี่วา 810 00:49:27,055 --> 00:49:30,726 สีหน้าของเขา เต็มไปด้วยความตกใจและความกังวล 811 00:49:30,809 --> 00:49:33,187 เหมือนคิดว่า "ซ้ำรอยเดสเซิร์ทวันซะแล้ว" 812 00:49:33,270 --> 00:49:34,688 ในใจฉันคือ "พระเจ้าช่วย 813 00:49:35,189 --> 00:49:36,482 เราอาจเสียคนของเราไป 814 00:49:36,565 --> 00:49:39,151 เพราะเบาะแสที่เราตามมาตลอดก็ได้ 815 00:49:39,234 --> 00:49:42,738 ทุกคนต่างนั่งลุ้นแทบขาดใจ เฝ้ารอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ 816 00:49:42,821 --> 00:49:44,615 จะมีการตอบกลับมาไหม 817 00:49:45,699 --> 00:49:48,786 แล้วคนในละแวกนั้นก็เริ่มรู้ตัว แสงไฟค่อยๆ สว่างขึ้น 818 00:49:50,746 --> 00:49:51,789 และในวินาทีนั้นเอง 819 00:49:51,872 --> 00:49:54,541 ภารกิจก็หลุดออกไปบนโซเชียลมีเดีย 820 00:49:56,418 --> 00:49:58,670 หลายคนรู้ว่าเฮลิคอปเตอร์ตก 821 00:49:58,754 --> 00:50:00,380 (เฮลิคอปเตอร์ของกองทัพตกใกล้อับบอตตาบัด) 822 00:50:00,464 --> 00:50:02,007 แต่ไม่รู้ว่าเป็นของอเมริกา 823 00:50:02,090 --> 00:50:04,134 ทุกคนคิดว่าเป็นเฮลิคอปเตอร์ของปากีสถาน 824 00:50:04,218 --> 00:50:06,512 (เห็นว่าถูกยิงตก ไม่ใช่ตกเพราะขัดข้องทางเทคนิค) 825 00:50:06,595 --> 00:50:07,638 (ฟังดูเหมือนตั้งใจ) 826 00:50:07,721 --> 00:50:09,056 (ฮ.ถูกยิงตกที่อับบอตตาบัด) 827 00:50:09,139 --> 00:50:11,517 จากมุมมองของหน่วยข่าวกรอง นี่คือความล้มเหลว 828 00:50:12,267 --> 00:50:15,437 และยังเป็นสัญญาณเตือน ให้ฝ่ายข่าวกรองของปากีสถานรู้ตัวด้วย 829 00:50:17,022 --> 00:50:19,900 ตอนนั้นเรามองเห็นเลยว่า ภารกิจกำลังตกอยู่ในความเสี่ยง 830 00:50:21,902 --> 00:50:24,780 ผมหันไปถามบิล แมคเรเวนว่า "เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น" 831 00:50:25,447 --> 00:50:28,784 ผมรู้ว่าพวกเขาปลอดภัย เพราะเห็นพวกเขาออกจากฮ.กันอย่างรวดเร็ว 832 00:50:28,867 --> 00:50:30,911 สิ่งที่เกิดขึ้นคือตอนที่เฮลิคอปเตอร์บินเข้าไป 833 00:50:31,495 --> 00:50:34,957 กระแสลมจากใบพัดปะทะกับกำแพงสูงห้าเมตร 834 00:50:35,040 --> 00:50:38,001 ทำให้เกิดกระแสลมหมุนวน และเฮลิคอปเตอร์สูญเสียแรงยก 835 00:50:38,085 --> 00:50:41,547 เอียงข้างแล้วร่วงลงกระแทกคอกสัตว์ 836 00:50:42,047 --> 00:50:46,510 บิลไม่เสียจังหวะเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาพูดว่า "ผมสั่งให้ฮ.สำรองเข้าไปแล้ว" 837 00:50:46,593 --> 00:50:50,389 "เราจะระเบิดกำแพงเข้าไป และปฏิบัติภารกิจต่อ" 838 00:50:50,973 --> 00:50:53,892 ผมก็ตอบไปว่า "ขอพระเจ้าคุ้มครอง ลุยเลย" 839 00:50:55,811 --> 00:50:58,021 ทีมเคลื่อนตัวออกจากเฮลิคอปเตอร์ที่ตกพื้น 840 00:50:59,565 --> 00:51:01,900 และเฮลิคอปเตอร์ลำที่สองก็ตามเข้ามาทันที 841 00:51:02,484 --> 00:51:04,611 ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเฮลิคอปเตอร์ลำแรกมีปัญหา 842 00:51:05,529 --> 00:51:09,116 ทีมของผมมีหน้าที่ปล่อยบางคนลง จากนั้นต้องขึ้นไปที่ดาดฟ้า 843 00:51:09,199 --> 00:51:12,870 เราทำแบบที่ซ้อมมา ปล่อยคนลง แล้วบินขึ้น แล้วกลับลงไปอีกทันที 844 00:51:14,162 --> 00:51:17,124 นักบินของเฮลิคอปเตอร์ลำที่สอง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ 845 00:51:17,207 --> 00:51:20,586 เขาระวังตัวไว้ก่อน เพราะไม่แน่ใจว่าพวกเราถูกยิงตกรึเปล่า 846 00:51:20,669 --> 00:51:23,714 สุดท้ายเขาตัดสินใจลงจอดนอกกลุ่มอาคาร 847 00:51:24,298 --> 00:51:27,175 นักบินสั่งให้พวกเราลงจากเครื่องทันที 848 00:51:28,302 --> 00:51:30,262 ปัญหาคือตอนนี้ทีมของเรากระจายกันไปหมด 849 00:51:30,345 --> 00:51:32,472 ไม่มีใครอยู่ตามตำแหน่งในแผนเอเลย 850 00:51:33,515 --> 00:51:34,850 ที่จริงผมต้องอยู่บนดาดฟ้า 851 00:51:34,933 --> 00:51:38,353 จำได้ว่าผมคิดว่า "สงสัยต้องเปิดศึกกันตั้งแต่ตรงนี้เลย" 852 00:51:38,437 --> 00:51:41,773 ข่าวดีคือเรามีแผนบี แผนซี และแผนดี 853 00:51:46,612 --> 00:51:48,363 พวกเขาพยายามบุกเข้าไปในกลุ่มอาคาร 854 00:51:48,447 --> 00:51:52,284 ที่กำแพงด้านนอกมีสิ่งที่ดูเหมือนประตู 855 00:51:52,784 --> 00:51:56,580 ผมดูอยู่แล้วเห็นพวกเขาวางระเบิดที่ประตู 856 00:51:56,663 --> 00:51:58,040 ผมเห็นการระเบิด 857 00:52:01,043 --> 00:52:02,419 แต่พวกเขาไม่เคลื่อนตัวไปไหน 858 00:52:02,502 --> 00:52:06,715 ถึงได้รู้ว่านั่นเป็นประตูหลอก บนกำแพงคอนกรีตหนาเมตรกว่า 859 00:52:07,299 --> 00:52:10,677 เขาหันกลับมาแล้วพูดว่า "ทะลวงไม่สำเร็จ ท่าไม่ดีแล้ว" 860 00:52:11,219 --> 00:52:12,763 ผมบอกว่า"ไม่ แบบนี้แหละดี" 861 00:52:13,263 --> 00:52:14,473 "นั่นเป็นประตูปลอม" 862 00:52:15,182 --> 00:52:17,434 "ไม่มีใครเขาทำกันหรอก มันอยู่ในนี้แน่" 863 00:52:19,144 --> 00:52:21,563 เรารู้ว่าทางด้านขวาของเรามีโรงจอดรถ 864 00:52:21,647 --> 00:52:24,149 และมันเปิดได้แน่นอน เพราะเราเคยเห็นรถเข้าออก 865 00:52:24,232 --> 00:52:25,817 งั้นไประเบิดประตูนั้นแทน 866 00:52:26,693 --> 00:52:29,196 ผมเลยวิทยุไปว่า "ทะลวงไม่สำเร็จ มุมออกเฉียงเหนือ" 867 00:52:29,279 --> 00:52:30,822 "เราจะระเบิดโรงจอดรถ" 868 00:52:33,325 --> 00:52:35,786 แล้วก็มีคนตอบกลับมาว่า "อย่าเพิ่งระเบิด เดี๋ยวเปิดให้" 869 00:52:35,869 --> 00:52:37,746 และประตูก็เปิดออก 870 00:52:37,829 --> 00:52:41,458 มีมือใส่ถุงมือยื่นออกมายกนิ้วโป้งให้ ผมจำได้ทันที 871 00:52:42,459 --> 00:52:43,543 เราเดินเข้าไป 872 00:52:47,506 --> 00:52:48,674 จากนั้นภายในไม่กี่นาที 873 00:52:48,757 --> 00:52:52,010 ทุกคนก็เข้าไปในพื้นที่หลักของตัวบ้านได้สำเร็จ 874 00:52:53,887 --> 00:52:56,682 ในนั้นมืดสนิท ทีมเรามีแว่นสำหรับมองกลางคืน 875 00:52:56,765 --> 00:52:58,600 อะดรีนาลีนสูบฉีด 876 00:53:00,060 --> 00:53:03,855 แสงเลเซอร์จากอาวุธส่องไปทั่ว เห็นพวกเขาเคลื่อนตัว 877 00:53:05,148 --> 00:53:08,735 เห็นพวกเขากระจายกำลังทั่วบริเวณ เพื่อหาภัยคุกคาม 878 00:53:11,989 --> 00:53:14,866 แล้วผมก็เห็นพวกเขาเข้าไปในอาคารสามชั้น 879 00:53:15,617 --> 00:53:17,661 และไม่เห็นอะไรอีก 880 00:53:19,329 --> 00:53:20,789 (00:31 น.) 881 00:53:20,872 --> 00:53:22,165 (00:32 น.) 882 00:53:26,586 --> 00:53:29,548 ความตึงเครียดพุ่งถึงขีดสุด 883 00:53:29,631 --> 00:53:31,842 ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อ 884 00:53:31,925 --> 00:53:36,430 วินาทีนี้คือจุดตัดสินทุกอย่างที่เราวางแผนมา 885 00:53:36,513 --> 00:53:42,185 ทุกความหวังที่มีในการจัดการบิน ลาเดน 886 00:53:42,269 --> 00:53:45,731 ขึ้นอยู่กับ 20 นาทีต่อจากนี้ 887 00:53:46,857 --> 00:53:50,736 นี่แหละที่จะบอกว่าภารกิจนี้จะสำเร็จหรือล้มเหลว 888 00:53:53,447 --> 00:53:55,699 ยี่สิบนาทีที่เงียบสนิท 889 00:53:57,534 --> 00:53:59,786 น่าจะเป็น 20 นาทีที่ยาวนานที่สุดในชีวิตผมแล้ว 890 00:54:09,254 --> 00:54:10,589 ในช่วง 20 นาทีนั้น 891 00:54:11,089 --> 00:54:12,507 หน่วยซีลที่อยู่ในสถานที่เป้าหมาย… 892 00:54:18,055 --> 00:54:19,556 เจออาบู อาเหม็ดเป็นคนแรก 893 00:54:19,639 --> 00:54:22,184 และยิงสังหาร 894 00:54:25,103 --> 00:54:27,939 พอเราเข้าไปในตัวบ้าน ชั้นแรก 895 00:54:28,023 --> 00:54:32,736 หนึ่งในพวกเรายิงคนส่งสารกับภรรยาเขา 896 00:54:34,321 --> 00:54:36,114 เธอกระโดดเข้ามาบังตัวเขา 897 00:54:36,198 --> 00:54:38,950 ผู้หญิงกลายเป็นโล่มนุษย์ 898 00:54:39,451 --> 00:54:41,703 นั่นเป็นสัญญาณอีกอย่าง หมอนั่นอยู่ที่นี่แน่ 899 00:54:42,829 --> 00:54:45,832 เรามุ่งขึ้นไปบนชั้นสอง เจอประตูล็อกไว้ 900 00:54:46,416 --> 00:54:50,295 เลยเรียกหน่วยทะลวงขึ้นมาระเบิดประตูบานนั้น 901 00:54:50,378 --> 00:54:53,006 ผมอยู่ลำดับที่หกในแนวที่เราเรียกว่า "เทรน" 902 00:54:53,090 --> 00:54:54,758 และพวกเรากำลังเคลื่อนตัวขึ้นบันได 903 00:54:55,383 --> 00:54:58,220 ทหารที่อยู่หน้าสุด มองเห็นลูกชายวัย 20 ปีของบิน ลาเดน 904 00:54:58,303 --> 00:54:59,471 คาลิด บิน ลาดิน 905 00:55:00,347 --> 00:55:02,182 คาลิดกระโจนไปหลบหลังราวบันได 906 00:55:02,682 --> 00:55:03,767 คนของเราที่อยู่หน้า 907 00:55:03,850 --> 00:55:06,228 ผมได้ยินเขากระซิบอะไรกับคาลิด เพื่อทำให้เขาสับสน 908 00:55:06,311 --> 00:55:08,814 มานี่ 909 00:55:08,897 --> 00:55:11,149 เขาบอกว่า "มานี่" เป็นสองภาษา 910 00:55:11,233 --> 00:55:13,527 คาลิดสับสน แล้วพอเขาโผล่ออกมา 911 00:55:15,529 --> 00:55:17,072 คนของเราก็ยิงสังหารทันที 912 00:55:19,574 --> 00:55:21,952 พวกเราอยู่ชั้นสอง กำลังจะขึ้นไปชั้นสาม 913 00:55:22,035 --> 00:55:23,411 ซึ่งเป็นที่ที่บิน ลาเดนอยู่ 914 00:55:23,995 --> 00:55:27,124 แต่ก่อนหน้านั้นเราต้องเคลียร์ชั้นสองก่อน 915 00:55:27,624 --> 00:55:29,084 คนของเราเริ่มแยกกันไป 916 00:55:29,584 --> 00:55:32,337 ทุกคนกระจายกันไปตามพื้นที่ข้างหน้าผม เหลือผมเป็นคนสุดท้าย 917 00:55:32,420 --> 00:55:34,548 แปลว่าตอนนี้ผมกลายเป็นเบอร์สอง 918 00:55:35,382 --> 00:55:37,425 หน้าที่ของเบอร์หนึ่งคือเฝ้าระวังบันได 919 00:55:37,509 --> 00:55:40,262 หน้าที่ของเบอร์สองคือบอกให้เขารู้ว่า เรามีคนพอที่จะไปต่อแล้ว 920 00:55:41,972 --> 00:55:44,307 ผมอยากได้สักสี่คน เลยมองไปรอบๆ 921 00:55:45,142 --> 00:55:49,020 คนของเรา 23 คน กระจายอยู่ตามอาคารต่างๆ ชั้นต่างๆ 922 00:55:49,104 --> 00:55:51,606 พอถึงจุดหนึ่งคนก็เริ่มไม่พอ เหลือพวกผมแค่สองคน 923 00:55:55,068 --> 00:55:57,487 มีผ้าม่านบังอยู่ตรงบันไดขึ้นไปชั้นสาม 924 00:55:57,571 --> 00:56:01,324 และมีคนเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลังผ้าม่าน เบอร์หนึ่งบอกว่ามองเห็นตัว 925 00:56:01,825 --> 00:56:05,954 เขาบอกว่า "อาจเป็นมือระเบิดพลีชีพก็ได้ เราน่าจะไปถึงตัวได้ก่อนแต่ต้องไปเลย" 926 00:56:07,080 --> 00:56:10,333 เรากำลังจะเจอกับมือระเบิดพลีชีพ ผมคิดจนเบื่อจะคิดแล้ว 927 00:56:10,417 --> 00:56:12,711 เป็นไงเป็นกัน ผมบีบไหล่เขา เราขึ้นบันไดไป 928 00:56:18,049 --> 00:56:19,509 พอเราขึ้นไปถึงบันไดขั้นบนสุด 929 00:56:19,593 --> 00:56:22,929 เบอร์หนึ่งเปิดม่านออก หลังม่านมีคนยืนอยู่ 930 00:56:24,431 --> 00:56:25,640 เขากระโจนเข้าชาร์จ 931 00:56:26,141 --> 00:56:27,475 เตรียมใจรับแรงระเบิด 932 00:56:27,559 --> 00:56:29,895 ทีนี้พอเขาพุ่งไปทางนั้น ผมก็เลยหันทางนี้ 933 00:56:29,978 --> 00:56:33,690 แล้วตรงหน้าผมห่างไปแค่ 60 ซม. คือโอซามา บิน ลาเดน 934 00:56:36,651 --> 00:56:39,112 เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนทุกอย่างช้าลง 935 00:56:43,116 --> 00:56:45,493 เขาสูงกว่าที่ผมคิด ผอมกว่าที่ผมคิด 936 00:56:45,577 --> 00:56:50,165 เคราสีเทาออกขาว แต่ผมจำจมูกเขาได้ 937 00:56:51,041 --> 00:56:51,917 ไม่ผิดตัวแน่ 938 00:56:53,126 --> 00:56:54,461 เขาไม่ยอมจำนน 939 00:56:55,086 --> 00:56:57,464 เขาคือภัยคุกคาม ไม่ใช่แค่ต่อตัวผม แต่ต่อทีมเราทั้งทีม 940 00:56:59,090 --> 00:57:00,133 เขาต้องถูกกำจัด 941 00:57:06,431 --> 00:57:08,058 (00:50 น.) 942 00:57:08,141 --> 00:57:09,226 (00:51 น.) 943 00:57:14,522 --> 00:57:17,400 เวลาผ่านไปอย่างตึงเครียด 944 00:57:19,236 --> 00:57:22,447 พวกเรานั่งรอฟังข่าว 945 00:57:24,407 --> 00:57:27,160 บรรยากาศเงียบกริบ 946 00:57:27,244 --> 00:57:28,495 ทุกคนเฝ้ารอ 947 00:57:29,663 --> 00:57:33,583 ทำให้ผมนึกถึงห้องรอในโรงพยาบาล 948 00:57:33,667 --> 00:57:35,961 เมื่อมีคนกำลังจะคลอดลูก 949 00:57:36,461 --> 00:57:38,421 เรารู้สึกทั้งตื่นเต้น ทั้งกังวล 950 00:57:42,425 --> 00:57:44,344 เป็นเวลา 19 นาที 951 00:57:45,762 --> 00:57:48,098 แล้วผมก็ได้รับสายจากผู้บัญชาการหน่วยภาคพื้น 952 00:57:48,598 --> 00:57:50,892 ผู้บัญชาการหน่วยภาคพื้นวิทยุมาว่า 953 00:57:50,976 --> 00:57:53,603 "เพื่อชาติและพระเจ้า เจโรนิโม เจโรนิโม เจโรนิโม" 954 00:57:54,187 --> 00:57:55,313 มันเสร็จเราแล้ว 955 00:57:58,108 --> 00:57:59,901 เรารู้ทันทีว่านั่นแปลว่า 956 00:58:00,610 --> 00:58:04,072 โอซามา บิน ลาเดน ถูกกองกำลังสหรัฐฯ สังหารแล้ว 957 00:58:04,906 --> 00:58:08,868 มันแบบว่า "ให้ตายเถอะ" ไม่มีใครพูดอะไรเลย 958 00:58:11,162 --> 00:58:13,331 ไม่มีเสียงปรบมือ 959 00:58:14,082 --> 00:58:16,418 ในห้องเงียบมาก 960 00:58:19,170 --> 00:58:23,008 จนโอบามาที่ยังนั่งที่เดิม เป็นคนทำลายความเงียบนั้น 961 00:58:23,508 --> 00:58:26,011 เขาก็พูดว่า "เราจัดการเขาได้แล้ว" 962 00:58:29,639 --> 00:58:32,183 พอได้ยินคำนั้น น้ำตาฉันก็เอ่อขึ้นมา 963 00:58:32,767 --> 00:58:36,521 หันไปมองเพื่อนร่วมงานที่อยู่ตรงนั้นด้วยกัน 964 00:58:37,355 --> 00:58:38,565 มองหน้ากัน ไม่ได้พูดอะไร 965 00:58:41,860 --> 00:58:44,529 พอได้ยินคำนั้นในห้องนั้น ผมรู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่เรื่องจริง 966 00:58:44,612 --> 00:58:49,159 สำหรับผม นี่คือการปิดฉาก คือความยุติธรรมที่มาช้าแต่มา 967 00:58:49,784 --> 00:58:51,453 ความยุติธรรมมาช้าแต่มา 968 00:58:52,954 --> 00:58:53,788 เราได้ตัวเขาแล้ว 969 00:58:56,583 --> 00:59:00,837 ในหัวฉันคือ "พระเจ้าช่วย จบแล้ว" 970 00:59:02,213 --> 00:59:04,883 ไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหนก็ขอให้แม่รับรู้ 971 00:59:07,761 --> 00:59:10,722 เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก 972 00:59:10,805 --> 00:59:13,933 หลังจากทุ่มเทมานานหนึ่งทศวรรษ เพื่อตามล่าบิน ลาเดน 973 00:59:14,017 --> 00:59:16,895 เหตุการณ์ในวันนั้น จะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป 974 00:59:19,022 --> 00:59:20,690 มันสะเทือนอารมณ์ 975 00:59:21,399 --> 00:59:23,526 แต่มันกินเวลาแค่ไม่กี่วินาที 976 00:59:24,903 --> 00:59:26,780 เพราะในช่วงเวลานั้น 977 00:59:26,863 --> 00:59:31,242 สิ่งที่เรายังโฟกัสอยู่คือหน่วยซีลกับฮ. ต้องกลับมาอย่างปลอดภัย 978 00:59:32,410 --> 00:59:35,830 โอบามายังคงดูเครียด เขาลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า 979 00:59:36,539 --> 00:59:39,501 "บอกผมทันทีที่พวกเขาออกจากน่านฟ้าปากีสถาน" 980 00:59:41,169 --> 00:59:44,756 ภารกิจยังไม่จบ เพราะเรายังต้องพาคนของเรา 981 00:59:44,839 --> 00:59:46,466 กลับออกจากปากีสถานให้ได้ 982 00:59:46,549 --> 00:59:48,927 ไม่มีใครได้หายใจหายคอจนกว่าภารกิจจะจบ 983 00:59:49,010 --> 00:59:50,428 (00:54 น.) 984 00:59:50,887 --> 00:59:53,390 ผมยืนอยู่ตรงนั้น มองไปเห็นศพของบิน ลาเดนนอนอยู่ 985 00:59:54,474 --> 00:59:56,935 หนึ่งในพวกเราเดินเข้ามาถามว่า "โอเคไหม" 986 00:59:57,435 --> 01:00:00,146 ผมถามว่า "แล้วไงต่อ" 987 01:00:00,730 --> 01:00:02,565 เขาบอกว่า "ตามหาคอมพิวเตอร์ เร็ว" 988 01:00:02,649 --> 01:00:04,651 ผมก็ "เออใช่" สติกลับมาแล้ว ให้ตายเถอะ 989 01:00:06,528 --> 01:00:08,655 ผู้บัญชาการหน่วยภาคพื้นติดต่อมาบอกว่า 990 01:00:08,738 --> 01:00:12,158 "เราเจอข้อมูลข่าวกรองเป็นตั้งๆ อยู่ที่ชั้นสอง" 991 01:00:12,742 --> 01:00:15,954 เราอยู่ในห้องทำงานที่มีตั้งแต่ฮาร์ดไดรฟ์แบบเก่า 992 01:00:16,037 --> 01:00:17,956 ยันคอมแพคดิสก์ 993 01:00:18,832 --> 01:00:22,377 ผมสั่งไปว่า "เอามาเท่าที่ได้ เราต้องออกไปจากที่นี่" 994 01:00:23,169 --> 01:00:26,089 ตอนนั้นข้างนอกกลุ่มอาคาร 995 01:00:26,965 --> 01:00:29,843 เริ่มมีคนมามุงดู เพราะเกิดความวุ่นวายขึ้นใกล้บ้านตัวเอง 996 01:00:30,593 --> 01:00:33,054 เรามีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่เป็นนักภาษาศาสตร์ 997 01:00:33,638 --> 01:00:35,515 เขาอยู่รอบนอกของกลุ่มอาคาร 998 01:00:36,182 --> 01:00:38,059 พยายามกันไม่ให้คนเข้ามาใกล้ 999 01:00:38,643 --> 01:00:40,979 เพื่อนผมที่เป็นสไนเปอร์อยู่ด้านนอกบอกว่า 1000 01:00:41,062 --> 01:00:43,690 "ฉันพร้อมเหนี่ยวไกนะ นายต้องบอกให้พวกเขาถอยไป" 1001 01:00:45,275 --> 01:00:46,359 ผมบอกทุกคนว่า 1002 01:00:46,443 --> 01:00:51,281 "ผมไม่อยากให้ใครตาย เว้นแต่พวกคุณรู้สึกว่ามีอันตรายจริงๆ" 1003 01:00:54,284 --> 01:00:58,371 ความกังวลก่อตัวขึ้น ผมเลยพูดว่า "เร่งมือกันหน่อยได้ไหม" 1004 01:00:58,455 --> 01:01:01,666 เราไม่ละสายตาจากเรดาร์ของปากีสถานเลย แม้แต่วินาทีเดียว 1005 01:01:02,333 --> 01:01:05,295 เราพบข้อมูลสำคัญมากมาย เดิมทีตั้งใจจะใช้เวลาแค่ 32 นาทีในพื้นที่ 1006 01:01:05,378 --> 01:01:08,256 แต่ตอนนี้มันยืดออกไป เป็น 40 นาที แล้วก็ 45 นาที 1007 01:01:11,676 --> 01:01:14,345 ยิ่งยืดออกไป เราก็อาจช่วยชีวิตคนได้อีกมาก 1008 01:01:14,429 --> 01:01:17,891 อาจป้องกันภัยให้เมืองของอเมริกาได้ หรือเมืองในลอนดอน ด้วยข้อมูลที่เราเจอ 1009 01:01:17,974 --> 01:01:20,894 หรือแผนการที่พวกนั้นวางไว้ ดังนั้นเราต้องยื้อให้ถึงที่สุด 1010 01:01:22,312 --> 01:01:25,690 การปฏิบัติภารกิจภาคพื้น กินเวลานานกว่าที่ใครตั้งใจไว้ 1011 01:01:26,900 --> 01:01:29,444 ตอนนั้นฝูงชนข้างนอกเริ่มหนาแน่นขึ้น 1012 01:01:29,527 --> 01:01:33,490 เขาบอกว่า "ไม่มีอะไรให้ดู แค่การฝึกของปากีสถาน ไม่ต้องกังวล" 1013 01:01:33,573 --> 01:01:35,158 "กลับบ้านไปซะ" 1014 01:01:37,368 --> 01:01:40,246 เราต้องนำร่างของบิน ลาเดนใส่ถุงห่อศพ แล้วพากลับไปด้วย 1015 01:01:42,540 --> 01:01:45,084 พวกเขาหามร่างของบิน ลาเดนออกมา 1016 01:01:45,168 --> 01:01:47,545 ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ลำเดิมกับเฮลิคอปเตอร์สำรอง 1017 01:01:49,130 --> 01:01:50,173 แล้วบินออกไป 1018 01:01:52,133 --> 01:01:55,803 ระเบิดเฮลิคอปเตอร์ที่ตก เพราะมีข้อมูลลับอยู่ในนั้น 1019 01:01:58,973 --> 01:02:01,684 เหตุการณ์ทั้งหมดเหมือนฉากในหนังไม่มีผิด 1020 01:02:07,398 --> 01:02:10,318 เราออกไปจากที่นั่น นักบินอยู่ข้างหน้า พาเราหนีให้เร็วที่สุด 1021 01:02:10,401 --> 01:02:11,819 ฝั่งปากีสถานไหวตัวแล้วแน่นอน 1022 01:02:12,737 --> 01:02:15,740 เราเห็นเรดาร์เริ่มทำงาน เห็นไซโลของพวกเขาเปิดออก 1023 01:02:17,325 --> 01:02:19,702 พวกเขาส่งเอฟ-15 ขึ้นบินสองลำ 1024 01:02:20,703 --> 01:02:23,039 พยายามสกัดเฮลิคอปเตอร์ของเรา ระหว่างทางขากลับ 1025 01:02:23,540 --> 01:02:26,751 เอฟ-16 ปะทะกับซีเอช-47 ไม่ค่อยมีหวัง พวกเขายิงเราตกได้สบาย 1026 01:02:28,294 --> 01:02:30,964 ผมเลยเริ่มจับเวลา เราต้องรอดให้ได้ 90 นาที 1027 01:02:31,548 --> 01:02:34,509 เพราะนั่นแปลว่าเราข้ามพรมแดน จากปากีสถานมาอัฟกานิสถานแล้ว 1028 01:02:34,592 --> 01:02:36,636 และเราจะปลอดภัยจากการถูกยิงตก 1029 01:02:36,719 --> 01:02:39,180 เพราะเรามีเอฟ-15 อยู่ที่พรมแดน สามารถคุ้มกันเราได้ 1030 01:02:41,099 --> 01:02:43,476 โอเค ผ่านไปสิบนาที ต่อไปก็ลุ้น 20 นาที 1031 01:02:44,519 --> 01:02:47,689 เฮลิคอปเตอร์เคลื่อนที่ด้วยความเร็วต่ำ ไปตามภูมิประเทศ 1032 01:02:49,482 --> 01:02:51,943 ทางภาคพื้นแจ้งมาเป็นระยะ 1033 01:02:52,026 --> 01:02:54,654 ว่าพวกเขาอยู่ห่างจากฐานแค่ไหน 1034 01:02:56,739 --> 01:02:58,449 ผ่านไปสามสิบนาที ต้องให้ถึงเก้าสิบ 1035 01:03:00,326 --> 01:03:03,496 ทุกคนที่ศูนย์ฯ พากันเอาใจช่วยเฮลิคอปเตอร์ 1036 01:03:03,580 --> 01:03:05,540 ให้มันไปได้เร็วที่สุด 1037 01:03:09,002 --> 01:03:11,671 ผ่านไปหกสิบนาที ต้องให้ถึงเก้าสิบ ผ่านไปเจ็ดสิบนาที 1038 01:03:13,464 --> 01:03:15,466 ผมพยายามไม่คิดเรื่องอะไร 1039 01:03:15,550 --> 01:03:18,886 แล้วก็เริ่มคิดถึงโอลิมปิกปี 1980 ที่เลกเพลซิด 1040 01:03:18,970 --> 01:03:23,099 ความตื่นเต้นเขย่าทั้งสนามจนสั่นสะเทือน ศูนย์โอลิมปิกอัดแน่นไปด้วยผู้ชมครับ 1041 01:03:24,892 --> 01:03:28,187 ทีมฮอกกี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาของรัสเซีย 1042 01:03:28,771 --> 01:03:31,107 พวกเขาไม่เคยพลาดเหรียญทองเลยตั้งแต่ยุค 50 1043 01:03:32,567 --> 01:03:35,111 แข่งกับเด็กอเมริกันกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งจบมหาวิทยาลัย 1044 01:03:35,194 --> 01:03:37,864 ไม่ควรไปอยู่บนลานน้ำแข็งด้วยซ้ำ แต่เรากลับเป็นฝ่ายนำ 1045 01:03:38,489 --> 01:03:41,159 สี่ต่อสาม ช่วงที่สาม เสียงเชียร์กึกก้อง 1046 01:03:41,242 --> 01:03:45,371 สิบ เก้า… ยังมีสิทธิ์แพ้ พวกเขากังวล 1047 01:03:45,872 --> 01:03:46,998 แปด 1048 01:03:47,081 --> 01:03:47,915 เจ็ด 1049 01:03:49,125 --> 01:03:50,126 หก 1050 01:03:50,877 --> 01:03:51,711 ห้า 1051 01:03:52,295 --> 01:03:53,129 สี่ 1052 01:03:53,963 --> 01:03:54,797 สาม 1053 01:03:56,049 --> 01:03:56,883 สอง 1054 01:04:03,264 --> 01:04:05,725 หลังจากบินมาได้ 85 นาที นักบินก็พูดขึ้นมาว่า 1055 01:04:05,808 --> 01:04:08,186 "สุภาพบุรุษ นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิต 1056 01:04:08,269 --> 01:04:11,105 ที่พวกคุณจะดีใจที่ได้ยินประโยคนี้ ขอต้อนรับสู่อัฟกานิสถาน" 1057 01:04:11,189 --> 01:04:12,690 คุณเชื่อเรื่องปาฏิหาริย์ไหม 1058 01:04:12,774 --> 01:04:13,650 เยี่ยม! 1059 01:04:13,733 --> 01:04:15,234 ไม่น่าเชื่อ 1060 01:04:16,986 --> 01:04:20,156 พอเฮลิคอปเตอร์ข้ามพรมแดนไปได้ 1061 01:04:20,239 --> 01:04:21,824 ฝั่งปากีสถานก็ถอยกลับ 1062 01:04:24,494 --> 01:04:27,413 ทุกคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะตอนนี้พวกเขาปลอดภัยแล้ว 1063 01:04:28,790 --> 01:04:30,208 (02:51 น.) 1064 01:04:30,291 --> 01:04:33,044 แทบไม่อยากเชื่อว่าภารกิจสำเร็จ 1065 01:04:33,127 --> 01:04:35,797 เพราะเราทำใจไว้แล้วว่ามีโอกาสตายสูงมาก 1066 01:04:36,297 --> 01:04:37,590 แต่ไม่ตายก็ดีเหมือนกัน 1067 01:04:40,635 --> 01:04:46,224 พอเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่จาลาลาบัด ในอัฟกานิสถาน 1068 01:04:46,307 --> 01:04:50,019 ตอนนั้นแหละที่ทุกคนรอบโต๊ะพูดขึ้นมาพร้อมกันว่า 1069 01:04:50,103 --> 01:04:51,479 "ภารกิจลุล่วง" 1070 01:04:51,979 --> 01:04:53,564 "ภารกิจลุล่วง" 1071 01:04:53,648 --> 01:04:55,066 ทุกอย่างที่เราทำมา 1072 01:04:55,149 --> 01:04:56,442 ทุกการวางแผน 1073 01:04:56,984 --> 01:04:58,111 ทุกความพยายาม 1074 01:04:59,028 --> 01:05:04,033 ให้ผลตอบแทนเป็นสิ่งที่เราไม่เคยคิดมาก่อน 1075 01:05:04,117 --> 01:05:05,743 ว่าเราจะทำได้ 1076 01:05:05,827 --> 01:05:08,579 นั่นคือการทวงความยุติธรรมกับบิน ลาเดน 1077 01:05:10,707 --> 01:05:14,001 เราสวมกอดกัน แสดงความยินดีกัน 1078 01:05:15,712 --> 01:05:17,839 - ทำได้ดีมาก ทีมความมั่นคงแห่งชาติ - ครับท่าน 1079 01:05:17,922 --> 01:05:18,923 - ขอบคุณ - ครับท่าน 1080 01:05:19,006 --> 01:05:20,341 ผมภูมิใจในตัวคุณ 1081 01:05:21,092 --> 01:05:22,802 - พวกคุณทำได้ดีมาก - ขอบคุณครับ 1082 01:05:22,885 --> 01:05:26,222 เมื่อประธานาธิบดีแห่งสหรัฐฯ บอกกับคุณว่า "คุณทำได้ดีมาก" 1083 01:05:26,305 --> 01:05:29,308 เป็นใครก็คงไม่ลืม ผมจะไม่มีทางลืมชั่วขณะนั้น 1084 01:05:37,483 --> 01:05:39,026 วันที่ปฏิบัติการ 1085 01:05:39,110 --> 01:05:41,487 ตอนนั้นลูกสาวผมเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย 1086 01:05:42,405 --> 01:05:44,490 และเธอแสดงคอนเสิร์ตเป็นครั้งสุดท้ายในคืนนั้น 1087 01:05:46,075 --> 01:05:48,494 ภรรยาผมถามว่า "คุณอยู่ไหน" 1088 01:05:51,998 --> 01:05:53,249 ผมบอกว่า "ผมไปไม่ได้" 1089 01:05:54,417 --> 01:05:57,920 แล้วเธอก็ "มาไม่ได้เหรอ แค่ชั่วโมงเดียวก็ไม่ได้เหรอ" 1090 01:05:59,338 --> 01:06:02,008 "สิ่งที่คุณทำอยู่มันสำคัญกว่าลูกสาวตัวเองเหรอ" 1091 01:06:04,051 --> 01:06:06,053 ผมพูดแค่ว่า "แค่นี้ก่อนนะ" แล้วก็กดวางสาย 1092 01:06:09,265 --> 01:06:11,684 หลังจากนั้นเธอใช้เวลาทั้งวันนั่งบนโซฟา 1093 01:06:12,185 --> 01:06:14,896 หาข้อมูลว่าขั้นตอนการหย่ามีอะไรบ้าง 1094 01:06:18,733 --> 01:06:21,152 ผมทำงานหนักแทบไม่หยุด 1095 01:06:22,737 --> 01:06:23,946 เจ็ดวันต่อสัปดาห์ 1096 01:06:24,655 --> 01:06:25,948 ไม่มีวันพัก 1097 01:06:27,992 --> 01:06:30,953 ชีวิตแต่งงานกำลังดิ่งลงเหว 1098 01:06:32,955 --> 01:06:37,210 พอประธานาธิบดีตัดสินใจว่า จะประกาศข่าวให้คนประเทศรู้ 1099 01:06:38,085 --> 01:06:41,464 ผมโทรหาเธอแล้วบอกว่า "เปิดทีวีสิ" 1100 01:06:44,509 --> 01:06:45,802 "แล้วคุณจะเข้าใจ" 1101 01:06:48,805 --> 01:06:50,223 เธอพูดว่า "คุณจับเขาได้แล้ว" 1102 01:06:51,474 --> 01:06:55,728 ข่าวด่วนค่ะ ประธานาธิบดีบารัค โอบามา เตรียมประกาศเรื่องสำคัญไม่ทันตั้งตัว 1103 01:06:55,812 --> 01:06:57,313 ยังไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเกี่ยวกับอะไร 1104 01:06:57,396 --> 01:07:02,276 แต่คาดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะนี่เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ปกติเลย 1105 01:07:02,360 --> 01:07:07,573 ผมอยู่ที่บ้าน นอนอ่านนิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง 1106 01:07:08,157 --> 01:07:10,743 เอมิลี่ภรรยาผมเดินเข้ามาบอกว่า 1107 01:07:10,827 --> 01:07:13,621 "โทรศัพท์ดังทุกเครื่องเลย" ผมตอบไป "ผมอ่านนิทานให้ลูกฟังอยู่" 1108 01:07:13,704 --> 01:07:16,499 เธอบอกว่า "แต่โทรศัพท์ดังทุกเครื่องเลยนะ" แบบนี้ท่าไม่ดี 1109 01:07:16,582 --> 01:07:21,587 ค่ำคืนนี้ ทำเนียบขาวติดต่อไปยัง สำนักข่าวแต่ละแห่ง 1110 01:07:21,671 --> 01:07:24,215 แจ้งแต่ละที่ว่าจะมีแถลงการณ์ออกมาในเร็วๆ นี้ 1111 01:07:24,298 --> 01:07:27,635 โอบามาพูดขึ้นมาว่า "ขอสุนทรพจน์หน่อย" แต่ผมยังไม่ได้เขียน 1112 01:07:27,718 --> 01:07:30,263 ผมก็แบบ "ซวยล่ะสิ" 1113 01:07:31,347 --> 01:07:34,016 ผมหันไปหาเขาแล้วพูดว่า "ขอห้านาที" 1114 01:07:34,100 --> 01:07:37,270 แล้วก็คิดในใจ "บ้าเอ๊ย พูดแบบนั้นกับประธานาธิบดีได้ไง" 1115 01:07:37,353 --> 01:07:40,982 "แถมยังพูดต่อหน้าคณะรัฐมนตรี กับคณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติอีก" 1116 01:07:41,065 --> 01:07:43,734 แต่เขาตอบว่า "ได้เลย" 1117 01:07:43,818 --> 01:07:46,779 เราเลยมาคุยกันว่า "อยากให้สุนทรพจน์เป็นแบบไหน" 1118 01:07:47,780 --> 01:07:49,949 ชีวิตนี้ผมเขียนสุนทรพจน์มาเป็นพัน 1119 01:07:50,032 --> 01:07:54,412 แต่ไม่มีครั้งไหนที่ให้ความรู้สึกเหมือนครั้งนี้ 1120 01:07:54,495 --> 01:07:56,581 พอผมเขียนประโยคแรกลงไป 1121 01:07:57,331 --> 01:08:00,668 ผมถึงตระหนักได้ว่า สิ่งที่ผมกำลังทำมันยิ่งใหญ่แค่ไหน 1122 01:08:00,751 --> 01:08:02,837 "ฉันกำลังจะบอกให้โลกรู้" 1123 01:08:02,920 --> 01:08:06,549 ช่วงเวลานั้นวุ่นวายจนหัวหมุน แต่ผมชินกับการเร่งเขียนสุนทรพจน์ให้โอบามา 1124 01:08:06,632 --> 01:08:10,595 เขาเป็นคนที่แก้ไขงานจนวินาทีสุดท้าย ผมถือร่างสุนทรพจน์ที่มีลายมือเขาเขียนแก้ 1125 01:08:10,678 --> 01:08:13,556 แล้วต้องใส่เกียร์หมา ไปหาคนคุมเครื่องเทเลพรอมพ์เตอร์ 1126 01:08:13,639 --> 01:08:15,808 ก่อนที่โอบามาจะเดินตามมาถึง 1127 01:08:18,102 --> 01:08:19,562 แต่สิ่งที่ทำให้ขนลุกคือ 1128 01:08:19,645 --> 01:08:22,732 นักข่าวที่มาร่วมงานมีแค่กลุ่มเล็กๆ 1129 01:08:23,232 --> 01:08:25,902 และพวกเราก็มีอยู่ไม่กี่คน กับห้องที่กว้างและโล่งมาก 1130 01:08:26,444 --> 01:08:27,528 สิ่งที่ทุกคนเห็นทางทีวีก็คือ 1131 01:08:27,612 --> 01:08:30,698 โอบามาเดินผ่านโถงทางเดินยาวสีแดง ไปยังโพเดียม 1132 01:08:33,242 --> 01:08:36,787 แต่ที่จริงเขากำลังพูดอยู่ต่อหน้ากล้องแค่ไม่กี่ตัว 1133 01:08:36,871 --> 01:08:37,997 ไม่มีผู้นั่งฟังเลยสักคน 1134 01:08:38,581 --> 01:08:40,917 ส่วนพวกผมนั่งกันอยู่ด้านหลังห้อง 1135 01:08:42,084 --> 01:08:42,919 สวัสดีครับ 1136 01:08:43,878 --> 01:08:47,798 ค่ำคืนนี้ ผมขอรายงานต่อชาวอเมริกัน และต่อประชาคมโลกว่า 1137 01:08:48,299 --> 01:08:50,509 สหรัฐอเมริกาได้ดำเนินปฏิบัติการ 1138 01:08:50,593 --> 01:08:54,263 สังหารโอซามา บิน ลาเดน ผู้นำกลุ่มอัลกออิดะห์สำเร็จ 1139 01:08:54,347 --> 01:08:57,600 ผมได้ยินประธานาธิบดีโอบามาพูดชื่อ "โอซามา บิน ลาเดน" 1140 01:08:58,100 --> 01:09:00,770 แล้วผมหันไปมองศพของบิน ลาเดน แล้วคิดในใจว่า 1141 01:09:01,646 --> 01:09:04,273 "อยู่บิวต์ มอนทานาดีๆ แล้วฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ไงวะเนี่ย" 1142 01:09:04,357 --> 01:09:06,442 แล้วเราก็กลับมาตั้งใจฟังต่อ 1143 01:09:06,525 --> 01:09:09,904 คนในทีมรอบตัวผมพึมพำว่า "พูดสิ พูดว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ" 1144 01:09:10,488 --> 01:09:14,408 หน่วยปฏิบัติการขนาดเล็กของอเมริกา ได้ปฏิบัติภารกิจนี้ด้วยความกล้าหาญ 1145 01:09:14,492 --> 01:09:15,701 และความสามารถยอดเยี่ยม 1146 01:09:16,327 --> 01:09:18,079 ไม่มีชาวอเมริกันได้รับอันตราย 1147 01:09:18,955 --> 01:09:21,540 ขณะที่โอบามากำลังพูด ผมหันไปมองเบรนแนนแล้วถามว่า 1148 01:09:23,167 --> 01:09:25,378 "คุณตามจับบิน ลาเดนมานานแค่ไหนแล้ว" 1149 01:09:26,003 --> 01:09:29,840 เขาตอบโดยไม่เสียเวลาคิดเลย "15 ปี" 1150 01:09:29,924 --> 01:09:31,676 เขามีคำตอบนั้นพร้อมอยู่ในหัว 1151 01:09:32,176 --> 01:09:34,345 จากซูดานไปจนอัฟกานิสถาน 1152 01:09:35,054 --> 01:09:37,932 และสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนั้นคือ 1153 01:09:38,015 --> 01:09:42,520 "โอ้โฮเฮะ มีคนพยายามจับตัวหมอนี่ไม่รู้กี่คน" 1154 01:09:43,479 --> 01:09:45,106 เกือบสิบปีมาแล้ว 1155 01:09:45,606 --> 01:09:47,483 ที่หนึ่งวันอันสดใสในเดือนกันยายนต้องมืดลง 1156 01:09:47,566 --> 01:09:51,028 จากการโจมตีที่เลวร้ายที่สุด ในประวัติศาสตร์ของชาวอเมริกัน 1157 01:09:54,573 --> 01:09:55,908 และในค่ำคืนนี้ 1158 01:09:56,409 --> 01:10:00,538 เราสามารถบอกกับครอบครัวของผู้สูญเสีย จากการก่อการร้ายของอัลกออิดะห์ได้ว่า 1159 01:10:01,080 --> 01:10:02,873 เราได้รับความยุติธรรมแล้ว 1160 01:10:06,544 --> 01:10:08,921 ค่ำคืนนี้ เราขอแสดงความขอบคุณต่อ เจ้าหน้าที่ข่าวกรอง 1161 01:10:09,005 --> 01:10:11,799 และผู้เชี่ยวชาญการต่อต้านการก่อการร้าย ที่ทำงานอย่างไม่ย่อท้อ 1162 01:10:11,882 --> 01:10:13,259 กับผลที่เราบรรลุได้ในวันนี้ 1163 01:10:15,553 --> 01:10:19,682 อเมริกันชนอาจไม่ได้เห็นการทำงานของพวกเขา อาจไม่รู้จักชื่อของพวกเขา 1164 01:10:20,558 --> 01:10:23,811 แต่ค่ำคืนนี้ พวกเขาอิ่มเอมกับ ผลลัพธ์ของความพยายาม 1165 01:10:25,855 --> 01:10:28,482 และความยุติธรรมที่พวกเขาได้ไล่ล่ามาโดยตลอด 1166 01:10:32,361 --> 01:10:33,237 ขอบคุณครับ 1167 01:10:34,530 --> 01:10:37,033 และขอพระเจ้าอวยพรสหรัฐอเมริกา 1168 01:10:41,620 --> 01:10:44,415 หลังจากที่เขากล่าวสุนทรพจน์เสร็จ 1169 01:10:44,498 --> 01:10:46,292 ผมก็กลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง 1170 01:10:46,792 --> 01:10:49,545 พอเริ่มเดินออกจากปีกตะวันตก 1171 01:10:50,046 --> 01:10:54,050 ผมสังเกตว่าด้านนอกสว่างกว่าปกติ 1172 01:10:54,133 --> 01:10:55,259 สำหรับช่วงเวลานั้น 1173 01:10:56,927 --> 01:11:02,099 ผมมองเห็นฝูงชนจำนวนมาก หลั่งไหลไปที่ลาฟาแยตต์พาร์ก 1174 01:11:02,725 --> 01:11:04,935 และตะโกนว่า "อเมริกา อเมริกา" 1175 01:11:14,695 --> 01:11:18,699 ผู้คนต่างร่วมกันเฉลิมฉลองกับสิ่งที่เกิดขึ้น 1176 01:11:18,783 --> 01:11:22,203 และตอนนั้นเองที่ผมตระหนักว่า 1177 01:11:22,286 --> 01:11:25,623 เราไม่ใช่แค่ทวงความยุติธรรมกับบิน ลาเดน 1178 01:11:26,665 --> 01:11:31,504 แต่ในหลายๆ แง่ เราได้มอบความยุติธรรมให้กับเหยื่อทุกคน 1179 01:11:32,046 --> 01:11:33,672 ที่ต้องสูญเสียคนในครอบครัว 1180 01:11:34,256 --> 01:11:36,425 ในตึกเวิลด์เทรดและสถานที่อื่นๆ 1181 01:11:42,181 --> 01:11:44,809 ผมเดินลงไปหยิบเบียร์จากตู้เย็น 1182 01:11:44,892 --> 01:11:47,686 แล้วก็คิดว่า "เรื่องนี้มันใหญ่กว่าจะฉลองด้วยเบียร์" 1183 01:11:47,770 --> 01:11:51,315 ผมเลยเปิดตู้หยิบขวดวิสกี้ออกมาขวดนึง 1184 01:11:51,816 --> 01:11:53,818 กำลังจะเดินออกไปที่เฉลียง แต่แล้วก็หยุด 1185 01:11:53,901 --> 01:11:59,281 แล้วหันไปหยิบซิการ์จากกล่องในห้องรับแขก คิดว่า "นี่คือค่ำคืนที่ดี" 1186 01:11:59,365 --> 01:12:02,076 ขอบคุณ อเมริกา 1187 01:12:04,161 --> 01:12:06,580 ของทุกอย่างพร้อม แล้วผมก็คิดว่า 1188 01:12:07,540 --> 01:12:10,334 "นี่เรากำลังจะฉลอง" 1189 01:12:10,417 --> 01:12:11,627 "ที่…" 1190 01:12:12,253 --> 01:12:14,839 "ที่มีคนตายอย่างโหดร้ายเนี่ยนะ" 1191 01:12:15,339 --> 01:12:16,841 "เรามีอารยธรรมกว่านั้นรึเปล่า" 1192 01:12:16,924 --> 01:12:19,218 ผมคิดต่อไปอีกแวบเดียวแล้วก็ปลงว่า 1193 01:12:19,301 --> 01:12:20,219 "ช่างหัวมัน" 1194 01:12:21,053 --> 01:12:23,055 "มันตายอย่างที่สมควรตายแล้ว" 1195 01:12:29,895 --> 01:12:36,527 ประธานาธิบดีเป็นกังวลว่า จะจัดการกับศพของบิน ลาเดนยังไงดี 1196 01:12:48,581 --> 01:12:54,044 มีการตัดสินใจว่า เราจะนำร่างของเขาขึ้นเรือบรรทุกเครื่องบิน 1197 01:12:54,128 --> 01:12:55,546 ที่อยู่ในมหาสมุทรอินเดีย 1198 01:12:56,505 --> 01:12:59,341 และทำพิธีตามหลักศาสนาอิสลามเป็นครั้งสุดท้าย 1199 01:12:59,842 --> 01:13:02,094 และร่างของเขาจะถูกทิ้งลงทะเล 1200 01:13:03,929 --> 01:13:08,684 เพื่อไม่ให้มีสถานที่ใดกลายเป็นสถานที่เคารพบูชา 1201 01:13:11,937 --> 01:13:13,939 สิ่งที่ผมไม่มีวันลืมก็คือ 1202 01:13:14,023 --> 01:13:18,110 กองทัพทำอัลบั้มภาพ บันทึกเส้นทางของศพบิน ลาเดน 1203 01:13:18,194 --> 01:13:21,322 เริ่มจากภาพหลังถูกยิง 1204 01:13:21,405 --> 01:13:23,616 แล้วกลับมาที่จาลาลาบัด 1205 01:13:23,699 --> 01:13:25,910 แล้วก็ภาพที่ทำความสะอาดใบหน้าแล้ว 1206 01:13:26,493 --> 01:13:30,581 แต่สิ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำของผม ไม่ใช่ภาพใบหน้าของบิน ลาเดนที่ถูกยิงจนเละ 1207 01:13:31,999 --> 01:13:34,627 แต่เป็นภาพบนเรือรบ 1208 01:13:35,336 --> 01:13:37,963 ร่างของเขาถูกห่อด้วยผ้าขาว 1209 01:13:38,631 --> 01:13:41,217 ค่อยๆ ถูกหย่อนลงสู่ผืนน้ำ 1210 01:13:41,800 --> 01:13:44,136 แล้วจมหายไปใต้ทะเล 1211 01:13:46,847 --> 01:13:49,266 ผมจำได้ว่า ภาพนั้นส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผมมาก 1212 01:13:50,976 --> 01:13:53,312 หลังจากเหตุการณ์มากมายที่เปลี่ยนแปลงโลกไป 1213 01:13:53,395 --> 01:13:55,940 มนุษย์… คนนี้ 1214 01:13:56,023 --> 01:13:57,733 ก็กลายเป็นเพียง… 1215 01:13:58,817 --> 01:14:01,654 ร่างที่ถูกห่อในผ้าขาว ล่องลอยอยู่กลางมหาสมุทรอินเดีย 1216 01:14:09,328 --> 01:14:13,832 สหรัฐฯ ชนะศึกหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย. 1217 01:14:13,916 --> 01:14:16,293 ไม่มีการโจมตีครั้งใหญ่ เกิดขึ้นบนแผ่นดินอเมริกาอีก 1218 01:14:16,877 --> 01:14:18,420 ผู้นำระดับสูง 1219 01:14:18,921 --> 01:14:22,841 ของอัลกออิดะห์ที่อยู่เบื้องหลัง 11 ก.ย. ถูกจับหรือถูกสังหารหมด 1220 01:14:23,550 --> 01:14:26,178 แต่ผมกลัวว่า ฝ่ายที่ชนะสงครามอาจเป็นบิน ลาเดน 1221 01:14:27,638 --> 01:14:29,723 ผมคิดว่าเขาทำให้อเมริกาอ่อนแอลง 1222 01:14:30,891 --> 01:14:34,895 เราหมดเงินไปกับการต่อต้านการก่อการร้าย หลายล้านล้านดอลลาร์ 1223 01:14:34,979 --> 01:14:36,897 สงครามอันยาวนานในอัฟกานิสถาน 1224 01:14:36,981 --> 01:14:39,275 สงครามในอิรักที่ทำให้ชาวอเมริกันแตกแยก 1225 01:14:39,358 --> 01:14:41,026 มันยังคงส่งผลมาจนถึงทุกวันนี้ 1226 01:14:41,527 --> 01:14:43,070 (สหรัฐฯ ปลิดชีพบิน ลาเดน) 1227 01:14:43,153 --> 01:14:44,405 (ได้ตัวแล้ว) 1228 01:14:44,488 --> 01:14:46,031 (บิน ลาเดนผู้บงการ 11 ก.ย.ถูกสังหาร) 1229 01:14:46,115 --> 01:14:51,036 ฉันประทับใจกับทุกคนที่มีส่วนร่วม 1230 01:14:51,120 --> 01:14:52,705 ที่ทำให้เรามาถึงจุดนี้ได้ 1231 01:14:54,707 --> 01:14:55,582 แต่… 1232 01:14:58,210 --> 01:14:59,295 ไม่รู้สิ 1233 01:15:00,379 --> 01:15:01,463 ฉันอยากให้… 1234 01:15:02,589 --> 01:15:07,469 คนที่สมควรได้รับกรรม 1235 01:15:08,554 --> 01:15:12,516 อยู่รับกรรมที่ตัวเองหวาดกลัวที่สุด 1236 01:15:13,434 --> 01:15:17,229 ฉันอยากให้เขาแก่ตาย 1237 01:15:17,730 --> 01:15:19,231 ถูกหลงลืมโดยสิ้นเชิง 1238 01:15:19,315 --> 01:15:21,817 ให้เขามีชีวิตอยู่โดยรู้ว่าไม่มีใครสนใจเขา 1239 01:15:21,900 --> 01:15:24,778 ไม่มีใครคิดเรื่องเขาหรือรู้ว่าเขาเป็นใคร 1240 01:15:24,862 --> 01:15:29,992 สำหรับฉัน นั่นคือการลงโทษที่โหดร้ายที่สุด สำหรับเขาหรือผู้ก่อการร้ายคนไหนก็ตาม 1241 01:15:32,745 --> 01:15:35,748 ฉันคิดว่าหลายคนไม่เข้าใจว่า 1242 01:15:36,874 --> 01:15:43,255 พลังที่จะปราบการก่อการร้ายได้ จริงๆ แล้วคือการไม่ยอมให้มันมีอิทธิพลเหนือเรา 1243 01:15:43,922 --> 01:15:47,843 ไม่หวาดกลัวมัน ไม่ยอมให้มันเป็นตัวกำหนดการตัดสินใจของเรา 1244 01:15:50,554 --> 01:15:54,475 นั่นแหละคือวิธีที่มีพลังที่สุด ในการขจัดมันให้หมดสิ้นไป 1245 01:15:56,393 --> 01:15:59,646 แค่พูดว่า "ช่างแกสิ" 1246 01:15:59,730 --> 01:16:02,524 "พวกแกไม่มีทางเปลี่ยนแปลงตัวตน หรือวิถีชีวิตของเราได้หรอก" 1247 01:16:06,612 --> 01:16:11,658 เราเริ่มเห็นความวุ่นวายของโลก เริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง 1248 01:16:12,159 --> 01:16:15,662 วงจรเดิมที่จะนำไปสู่โศกนาฏกรรม 1249 01:16:16,663 --> 01:16:19,041 ความโกรธแค้น การปลุกเร้าอารมณ์ 1250 01:16:19,958 --> 01:16:22,294 และสุดท้ายก็จะมีใครสักคน 1251 01:16:23,462 --> 01:16:24,671 เข้ามาฉวยโอกาสจากมัน 1252 01:16:26,965 --> 01:16:28,550 นี่ไม่ใช่ตอนจบของเรื่องราวทั้งหมด 1253 01:16:30,260 --> 01:16:32,137 แต่มันคือตอนจบของบทนี้ 1254 01:16:33,138 --> 01:16:34,848 บทของบิน ลาเดน 1255 01:19:19,221 --> 01:19:24,226 คำบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส 180491

Can't find what you're looking for?
Get subtitles in any language from opensubtitles.com, and translate them here.