All language subtitles for The.Resistance.Fighter.2019.23.976

Za godzinę.

Panie oficerze, moja córka ma sześć lat.

Przychodzę do niej po niemiecku.

Możecie mu coś napiszeć.

Szanowni panowie, jesteście rosyjskimi?

Nie.

Studiowałam w Wielkiej Malarze.

Cztery lata.

Tylko jedna strona jest prawdziwa.

Masz wybór.

Nie rozumiem.

Czy powinniśmy przejść?

Tylko nazwij.

Tę, albo inną.

Czemu?

Ta, czy inna.

Czekam na coś.

Wybieraj pani, co za różnica, połowa i
tak musi.

Nie.

Jedna część musi być w ogóle.

Kup jej.

Zajmij się innymi.

Zajmij się innymi.

Dzień dobry.

Dzień dobry.

Dzień dobry.

Problem jest, że mój ojciec stworzył
mnie jako mężczyznę, więc to jest moja

sprawa. Tom, chodź.

Nie, słyszałeś go.

To nie angielski.

Co powiedziałeś?

Myślę, że zrozumiałeś mnie wystarczająco
dobrze, lieutenant.

Nie jesteś nawet fucking Bryt. Nie
jestem, naprawdę.

Ale jestem kochanym lieutenant
-kornelera Davidem Schillingem. I w

swojego insygnału, on jest twoim
superiorem.

Więc jesteś pewien, że chcesz
kontynuować? Chodź, Tom, chodźmy. To nie

Jeszcze tu jesteś, kochany. Pamiętasz?

Będziesz siedził tutaj.

Zajmij się jedyną jedyną jedyną jedyną
jedyną jedyną jedyną jedyną jedyną

jedyną

Zostawię sobie szansę.

Zostawię sobie szansę.

Zostawię sobie szansę.

Zostawię sobie szansę.

Zostawię sobie szansę. Zostawię sobie
szansę.

Zostawię sobie szansę.

Mam dobre wspomnienia o imieniu i
twarzach.

I oczywiście zauważyłem zamiary i
sygnały, które wydają się być użyteczne.

Przepraszam. Chciałbym powiedzieć w
imieniu całego sztabu, że jesteście

przyjemni tu, panie.

Dziękuję.

Zostałeś tu w hotelu? Nie, mieszkam na
drodze do Berlitz.

Bo nie mam kuponów na jajko, muszę jeść
tutaj.

Ja też nie mam kuponów na jajko.

Po prostu przyjechałam z Szwecji.

Nie znam nikogo tu jeszcze.

Pan premier?

Nie spodziewałem się.

Pan wyjeżdża?

Tak, do Szkocji, na kurs padochronowy.

A potem skaczę do kraju.

Musimy iść natychmiast.

Proszę za mną. Ale ja... I błagam pana,
zapowiązuję.

Nikomu, ale to absolutnie nikomu, o tym
ani słowa. Choćby pana kroili na

kawałki. To tajemnica wagi państwowej.
Słowem, nikomu.

Anglicy skarżą się na pana poruczniku.
Za mocno paszarzuje.

Widocznie za słabo. Dobiłem się do
Churchilla bezskutecznie od pół roku.

Ale pan premier sam wie najlepiej, że
jako Polak nie mam na to szansy.

Co innego, gdybym był sowieckim
kurierem.

Nic nie poradzimy.

Tylko Niemcy sprawiają mu więcej
problemów niż my.

Jak pan to dołatwił?

Jestem premierem polskiego rządu.

To czyni mnie kimś teoretycznie równym
mu stanowiskiem. Co nie zmienia faktu,

przyjął nas w cudzym domu.

Czy mogę ci pomóc, panie?

Nie, dziękuję.

Jestem na drodze do mojej unii.
Myślałem, że będę się odpoczął.

Papiery, proszę.

Czy coś się nie dzieje?

Jako oficer w USA, mam... Mam tutaj moje
papiery.

Tam je mam.

Tak, tak.

Panie Przewodniczący. Winston, pozwólcie
mi zaprezentować się panu lieutenantowi

Johnowi Nowakowi. Przez Warszawę. Nowak!

Więc, niesamowicie wyjeżdżałeś z
Warszawy.

I teraz chcesz wrócić. Jakim bym był,
Panie Przewodniczący, gdybym tylko

pojeżdżał jedną drogą?

Proszę powiedzieć Warszawom, że jesteśmy
i zawsze będziemy przyjaciółmi twojego

kraju. Ale teraz jest to częścią teatru
wojny sowieckiej. I z tego powodu, żadna

akcja wojenna nie jest możliwa bez
zalecenia sowieckiego.

Panie ministrze, to nie chodzi o
terytorium Polski po wojnie, które

zmienione do południa lub do zachodu.

Sowieci chcą zmienić Polskę w Republikę
XVII.

To chodzi o wolność mojego kraju.

Kraj, dla którego rząd ma swój szanowny,
pod kierunkiem prime minister Neville

Timberland... Nie!

Nie oddam RAS ani Sosborowskiej Brygady
do

Warszawy! Musisz dostać swoje armię do
kraju, żeby zapomnieć o tym uprzedzeniu

i czekać na sowieckich.

Niekoniecznie.

Mam dla Stalina pewną propozycję.

Tylko bur w kraju może mi pomóc. My
tutaj w Londynie nie możemy nic.

Bur musi to zrozumieć. I musi dać mi
argument do rozmowy ze Stalinem. Jaki

argument?

Walka.

Otwarta walka z Niemcami. Panie
poruczniku, o Warszawę. To samobójstwo.

Nie zrozumiał pan premier, co Churchill
powiedział. Nie będzie panu o tym

decydować.

Pana zadanie to przekonać Bora, żeby o
wybuchu powstania zdecydował sam.

Bez naczelnego woza.

I bez względu na poglądy pana
Churchilla. Zrozumiano?

Tak jest, panie premierze.

Od razu niech pan leci na ten kurs.

I wraca do Warszawy. Jak najszybciej.

Zobaczcie, co zrobiłem!

Teraz jest mój trzeci! Mam nadzieję, że
nie tyle.

Czy jesteś w porządku? Myślę, że
zniszczyłem się.

Nie pozwolę, żebyś znowu uciekł.

Nie do końca wojny!

Ale panie przewodniczący, wróciliście?

Można tak powiedzieć, panie
przewodniczący.

Himmler mnie wysyłał.

Przede wszystkim będę używał twojego
budynku.

To nam przysłał nasz agent z Londynu, z
postami dyplomatów przez Madrytę.

Talentyczny, dobrze napisany.

Ale nie mógł po prostu zrobić zdjęcie z
nim.

Młody, młody mężczyzna.

Dlaczego widzimy to?

Ten młody mężczyzna jest panem
wiceprzewodniczącym Janem Kwiatkowskim.

około pół roku przeszedł do Londynu.

Przez kanale organizacji Zaloga.

Jakiś z tych... Jarach. Jarach. Jarach
informuje, że w tej chwili dużo osób w

tym drodze zostało zablokowane.

Dlaczego ten przypadek jest tak
szczególny?

Kwiatkowski został zniszczony dwoma
razy.

Dwa razy w samą stronę. Kurier.

Tak, tak.

Z kim się spotkał w Londynie?

Z Mikołajczykiem, Anthony Eden i
Churchillem.

Tak, z panem Winstonem Churchillem. Z
kim może się spotkać teraz w Warszawie?

Żarty.

Z Bohem.

Szanowni Państwo.

Sturmbandführer.

Jeśli Bóg naprawdę jest na naszej
stronie, to moglibyśmy zmienić ciąg tego

wojny.

I co pan zrobi najlepszego?

A, to nic.

Zrasta się szybko.

Tyle, że nie mogę skakać.

Wrócę, jak przypłynąłem.

Przez Sztokholm. Ile czasu to panu
zajmie?

Dziś rano alianci wylądowali w
Normandii. W tej sytuacji nawiązanie

Sowietami jest dla nas sprawą
najważniejszą. A pan rękę łamie? Panie

Sowieci nie dbają o stosunki z nami.
Wejdą do nas jak po swoje.

Ja nie wiem, jak pan to zrobi.

Ale natychmiast ma pan dotrzeć do Bora.

Tak, panie przewodniczący.

Ten Kwiatkowski jest naszą najlepszą
możliwością, by dotrzeć do Boa.

Tak.

Bardzo dobrze mówisz, panie
przewodniczący.

Szybki kurier może być boatem bogów.

Heil Hitler.

To był idiot.

Wasza... ...nowa.

Idiotyzm. Słucham?

Czy tak wygląda niemiecki szpieg? Nie
wiem, nie znam żadnego. A pan?

Naczelnego wodza nie ma. Przyjmie pana
generał Tatar.

Proszę za mną.

Panie generale, ja do naczelnego wodza.

Nie słyszeliście ojciec?

Naczelnego nie ma i nie będzie.

Przez kilka miesięcy.

Omeldujcie, co tam macie.

Dostałem rozkaz natychmiastowego powrotu
do Warszawy.

Chętnie by mam ojciec pomógł, ale mam
dla was złe wieści.

Komórka załogi została rozbita przez
gestapo. Droga przez Sztokholm i Gdynię

jest zamknięta.

Dobrze.

Jeśli to wszystko... Panie generale,
słyszałem, że uruchomiono most

Brindisi do kraju. Do Tarnowa, zdaje
się.

Uruchomiono most, to prawda.

Ale tylko dla ważnych osób.

I przez tyłek specjalnego znaczenia.

Będziemy im dostarczyć rakiety V2, które
bombardują Londyn. A nie was, ojciec.

Ośmielę się przypomnieć, że pan,
generale, jako podległy... Wy mi się,

nie ośmielajcie za bardzo.

Ja tu rządzę. Wam się tylko wydaje, że
jesteście tacy ważni.

Ja wam w ogóle niczego nie zabraniam.

Płyńcie sobie do tego w rewizji, kiedy
tylko chcecie.

A tak jak wszyscy inni, stateczkiem po
morzu.

Dzień dobry.

Rozkaz wykonany, panie generale.

Jeśli nie jestem potrzebna, to oddam
dziecko siostrze. Dziękuję, pani

podchorąży.

To teraz mamy kobiety w podchorążówce?

Przyjdzie potrzeba, to i wiecie.

Jak skok?

Bez problemu, chociaż przeżycie jest
niewątpliwe.

Właśnie mówiłem, że kurier pana
komendanta z Londynu, Nowak, nie

Złamał rękę podczas skoku ćwiczebnego.

A co to jakiś idiotę? Ja mam 46 lat, a
jestem cały. Fakt. Nowak nie jest

skoczkiem. Ale to go nie powstrzyma. W
ogóle nic go nie powstrzyma. To jest

charakter. Dotrze do Warszawy choćby w
płach.

Zanim Pański Nowak dotrze, Sowieci zajmą
pół Polski.

Musimy czekać. Nie zaczniemy walki bez
brytyjskich gwarantii.

... ... ... ...

...

... ...

Wydaje mi się, że już się pojechałem. W
końcu dostajesz kupę?

Dzieciuk Marlborough skorzystał z
najwyższej decyzji na koniec wojny. A

Pani Jane, wyciąga piłkę.

Przepraszam, mam lepsze pomysły.

Zacznijmy od piłki.

Jesteś w porządku, lieutenant?

Bądź moją dziewczyną.

Panie generale, porucznik Jan Nowak,
kurier KGK z Warszawy.

Słyszałem, słyszałem.

Pan, panie poruczniku, tutaj nie czekają
w kraju na pański raport? Generał Tatar

nie chce mnie wpisać na loty do
Brindisi, każe mi płynąć statkiem. A

przed wyjazdem chciałem koniecznie z
panem generałem... Pomija pan drogę

służbową, panie poruczniku. Tak jest,
panie majorze, pomijam.

Dlaczego Tatar odmawia panu lotu? Nie
wiem, panie generale. Powiedział tylko,

ja tu rządzę.

Ciekawe.

No, nic tu nie pomogę. Jutro lecę do
Włocha. Inspekcja drugiego korpusu.

Powodzenia. Mikołajczyk każe mi namówić
Bora, aby działał bez oglądania się na

Londyn.

Wybacz, moja droga. Muszę poświęcić
porusznikowi jedną chwilę.

A, pułkowniku, powierzam panu generału.
Tak jest.

Znajdźmy spokojne miejsce.

To jakiś absurd.

Powiedział to panu wprost?

Do tego dopuścić nie wolno. W obecnej
sytuacji militarnej byłaby to nie tylko

głupota polityczna, ale i zbrodnia.

Niech pan natychmiast wleci do Warszawy
i powstrzyma Bora przed szaleństwem

Mikołeczek.

I jemu podobnych. Tak jest, panie
generale, oczywiście.

Nie angażować się w walkę z Niemcami.

Zachować żywą substancję narodu.

Chodź z jały wycofać na zachód.

Jutro zabieram pana ze sobą do
Blindizji.

A dalej musi pan już sam.

A Tatarowi niech pan powie, że jednak ja
tu rządzę.

Nie jestem pewna, czy kobiety są
pozwalane tutaj.

Znowu się spotkaliśmy za późno.

Musimy od razu odbyć się.

Może się znowu spotkamy.

Kiedyś.

Gdziekolwiek w... w dalekiej miasteczce.

Jest piękna kościółka, w której przed
nią jest Jezus, biorąc Świętą Królową na

podłogę.

Wygląda na to, że pokazuje drogę
ludziom.

Będę tam, boję się, że znowu się
spotkamy po wojnie.

Boję się?

Tak.

Czasami chcę, żebyś był tak młody.

21 B, 5.

Powinienem być?

Jestem, szczerze mówiąc.

Mam nadzieję, że to nie powstrzyma Cię
od wejścia.

Teraz, że tu jestem, nic mnie nie
powstrzyma.

Dobrej nocy, panie dyrektorze. Musimy
porozmawiać.

I jest to ostrożne.

Oczywiście. Po prostu uciekłam.

Do widzenia.

Do widzenia.

Proszę, majorze.

W trzonku pętla ukryte są mikrofilmy,
które dostarczy pan do rąk władnych

Odpowiada pan za nie głową.

Wyraźnie niebezpieczeństwa zniszczyć.

Dopiero potem ratować siebie. Tak jest.

Wczoraj zakończył się lądowanie
brytyjskim samochodem,

gdzieś w pobliżu Tarnowa.

Zanim wyjeżdżacie do Tarnowa, wysyłajcie
samochód do Bremerhaven.

Gdyby nasz angielski agent wyjeżdżał z
powrotem z U -boatem, powinien wyjeżdżać

tutaj. Do Warszawy.

Kwiatkowski poszukiwa krok po kroku.
Gdyby Kwiatkowski zakończył lądowanie w

Polsce, powinien też być tutaj.

Dzień dobry, lieutenant.

Co się dzieje, chłopaki?

Uciekaj, lieutenant.

Nie możesz tu być.

Teraz? Tak, lieutenant.

Teraz.

Zadziję.

Ma pan może ognia?

Proszę. Niemcy masowo uciekają z
Warszawy.

Spotkajmy się na moście Poniatowskiego.

Panie poruczniku, proszę za mną.

Zamach Zachitera może spłonić komendę
główną do rozpoczęcia walki w Warszawie.

Niech pani powstrzyma. Tak jest.

Niech pani powstrzyma.

Tu są moje prawa.

Chcę, żebym poszła na list do Polski od
razu.

Wejdźcie każdego dnia i zapytajcie o 5 a
.m. i 5 p .m. jeśli będzie tam lot.

Jak długo to będzie?

Może 24 godziny, może 24 dni.

Musimy być pacjentami.

Muszę iść teraz. Nawet w 24 godziny,
może być za późno.

Widzisz, co się tu dzieje?

Muszę dojść do Polski.

Rozumiem, co mówisz, ale to wojna,
lieutenant.

I prawdziwa wojna.

Chciałbym, żeby moja nie była prawdziwa,
ale jest.

Wszyscy mają swoją własną wojnę.

Niestety dla Ciebie, reszta świata nie
zależy od Ciebie.

Wróć do nas każdego dnia.

Nad ludzie.

A bydło gonią jak pastuchy. I kradzione.

To miasto zaraz wybuchnie. Ludzie nie
pozwolą im się oprapować, a potem po

prostu wyjechać. Teraz powinniśmy
atakować, zanim się pozbierają do kupy.

Nie możemy.

Rosjanie są za daleko.

I ranek, żeby nie wiem, jak daleko
trzeba się bić, zanim tu wejdą.

Sami nie wygramy. Musimy mieć pomoc od
Anglików.

A w tej kwestii nic nie wiemy.

Więc gdzie jest ten wasz cholerny
kurier?

I masz swoje własne łagodniki,
lieutenant?

Nie potrzebuję łagodnika.

Nie będę żył, aż zapłacisz mnie na lot w
Polsce.

Wiesz, to wygląda na to, jak
niespodzianka w czasach wojny.

Albo nawet rebelia.

Wiesz, że organizuję tysiące lotów z
propozycjami dla partizanów, którzy

w Francji, Jugosławii i Grecji. Co
więcej, jest druga front w Francji. I

pierwsza front w Polsce, majorze.

Tak, to jest wojna sowieckie. Nie mam w
tym nic do mówienia.

Mogę wam opowiedzieć sekret?

Nie mówcie nikomu, nawet jeśli
zniszczyliście się w kawałki.

Teraz, w tym jedynym momencie, przez
całe pięć lat tej cholerniej wojny, w

jedynym momentie, który wkrótce zostanie
zniszczony i zostanie znowu

bezwzględny, w tym samym momencie,
tutaj, teraz, za tylko jedną minutę,

przyszłość Polski zależy od was i mnie.

Zabierzcie cokolwiek połączonego do
Anglii.

Cigaretki, czapki, czapki, czapki,
czapki, czapki, czapki, czapki, czapki,

czapki, czapki, czapki, czapki, czapki,

czapki,

czapki.

Bądźcie gotowi na lądowanie!

Mówi się go dla bolek. Gdzie ponosi tam
partyzanki? Zamić kobieto! Już cię nas

ostrzegali, jak podpisałeś w Volkswitze.

Zamić kobieto, bo nie wytrzymam.

Mówi, że nam ptaszka zabili?

Cio, bądź!

Do mu sieć!

Mamy dwie motory Dakota.

Z tym nie będą nas bombowali.

Ile mężczyzn macie?

Moje mężczyzny są mechanikami.

Jeśli Dakota chce przyjechać na teren,
muszą obejrzeć przynajmniej jednego z

partizanów na terenie.

Moich dwóch mechaników nie będę tam
wysyłał.

To jest zbyt duża wytrzymałość, panie
prezydentie.

Tak, ale to nie jest głupotą.

Pozwólcie wziąć samochód z Tarnów, to
możemy jechać.

Panowie! Kapelu!

Mój but!

Prosicie.

Już! Już! Już! Już!

Już! Już! Już! Już! Już! Już! Już! Już!

Już!

Nie ma tu nieco, co szare SS są u
Tarnowie!

Wcześniej, jak za godzinę, tu nie będą!

Wyprzyjcie go!

Kąpcie pod kołami!

Nie mamy łopa!

To kąpcie czym macie?

Nie masz łopat? Nie wzięliśmy, tamten
startował bez problemu.

Ziemia rozmokła po deszczu.

Panie dowódku, dlaczego nie odjeżdżamy?
Słychać nas w całym powiecie.

Jak nie wystartuje, to furmanka zabierze
ładunek, który miał być wysłany.

Musicie czekać.

To się przyda.

Tak głęboko siedzi. Bez

łopat nie da rady.

Wyrwijcie deski z losu, ile się da.

Pierdnij mi kopcia, a potem dajcie pod
koło.

Może pan tłumaczyć? Muszę porozmawiać z
pilotem.

Panie kapitanie!

Nie mamy łopat, żeby pana wykopać.

Uda się panu ruszyć do świtu, czy nie?

Tłumacz pan.

Ja mu powiem.

Kapitan mówi, że nie ma szans.

Niech wszystko zabierają z pokładu.
Spalimy maszynę. Co spalić?

Samolot? To niedoczekanie my nie
pozwolimy.

Co ty zrobisz?

Bazurami go wyrwiemy z ziemi.

A nikt nie da.

Ile ma pan ludzi na wartach?

Piętnastu. Pan woła wszystkich.

Słuchania!

Znaleźcie leć!

Fajta, fajta!

No ale czyż w biały dzień?

A tu wyraz będzie aset z Tarnowa.
Zbieramy się.

Baczność!

Spocznij. Za tydzień odbieramy następny
lot.

A może i nie odbieramy.

Nikt nas o tym nie będzie informował, bo
jakby któryś padł w łapy szkopom, to

mógłby powiedzieć, że on nie chce.

Zabierz ich do swojej matki budowalczak,
a nie zdążysz. Tak jest.

Kto tu?

Uważaj!

Dajber!

Czy to za co?

Dajber, gdzie?

Każdy ich zabierze.

Najpierw wykończyliśmy syna, a teraz
starego.

Niech ta cholerna wojna się wreszcie
skończy.

Co pan tu jeszcze robi?

Chyba przyleciał pan po ważniejszą
robotę.

Jak nas zatrzymają, to się z tego nie
wytłumaczymy.

Wiemy o latach.

Dziewiętnaście. Wiem, tu się nie boję,
ale stras to lalska łupy nam pourywa.

godziła się, żeby młody do nas do lasu w
domu zamykała.

Co za świat!

Bierzemy go.

Musisz się.

Nie każcie mi powtarzać.

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Niemcy boją się ruszać dupę w koszar.
Tak silne mamy tu bataliony.

Patrzmy, jak ludzkie wejdą i będzie po
nich.

Po nich i po nas.

Kazek, bierz ich na furmankę i do
Dąbrowy.

A jest kolarska?

Słyszysz? Starszy w 87, teraz młodszy.

Powodzenia, panowie.

Po brodę krew z wozu zetrzyjcie.

Przecież tego nie wytłumaczycie.

A my na rowery i do Słotkiny.

Daleko tu?

Za 20.

A pociąg jest za dwie godziny, zdążymy.

A pan co?

Nie możemy furbanką?

Nie mamy.

To zamieńmy się z tamtymi.

Już pojechali, nie ma czasu.

A ja przed chwilą muszę przodem i
sprawdzić jak na stacji jest. Jak?

Furbanką? Coś nie tak?

Weźmiemy rower na furbankę.

Dla pana. Janek, nie mamy furbanki ani
czasu, żeby jechać ją zawracać. O co

chodzi? O nic.

Więc?

Ręką nie pedałujesz.

Nie umiem jeździć na rowerze.

Co?

Każdy umie.

Każdy umie?

Bardzo dobrze, bardzo dobrze.

Nie maj mocy.

No.

Kolej, kolej, kolej.

Pedaluj.

Leć przez to.

No, jeszcze raz.

Jeszcze raz.

No nie, nie, kreć mnie. I teraz prosto
kierownicę.

I pień.

Mamy tutaj... Tego nie szło wyjdzieć.
Koczek i nie umie na rowerze.

Nie jestem z Koczkiem.

Pierwsze nie zdążymy na czas.

Włodek, zaprzęgaj mój wóz.

Naładuj kur i jajek. Pojedziemy na targ.

Bóg zapas, Pani Stonarska, bo inaczej
nie da rady. Na trych. Przyjdźmy.

Jedziemy, Włodego.

Zawadźcie na ramię.

Gdzie wasz najmłodszy?

Chłopak stolarski.

Mówcie.

Panowie są z SS.

To nie jakieś wiejskie wachmany.

Kręcili się jakieś obcy w waszym
obejściu dziś rano?

Mówcie.

Jak nie wiedzieliście, też mówcie.

Powiedz mi, dlaczego płakała?

Czemu płakaliście?

Szkoda, że tak dobrze. Nie jesteśmy
rodzinami.

Tak,

to było jeszcze.

Idźcie, panie prezydentie.

Sądzę, że pusty kwiaty wyjdziemy na
tajny!

W dwóch na targ jedziemy właściwie
handlować jajkami, tak?

Z punktu wyglądamy na idiotów.

Uzgodnijmy jednak inną historię.

Może bardziej, nie wiem, wiarygodną?

Dokumenty.

Na targ?

Na targ.

No tak, przecież po kurach widać.

Niemcy dzwonili na stację, że szukają
Skoczka, spadochronowego.

Blondyn, średniej budowy ciała, wiek
około 35 lat.

No, ty na niego wyglądasz.

My nie Skoczkowie, my handlarze.

Handlarze? Znaczy obowiązkowo na targ.

Co jest, głupka ze mnie robita?

Mieli panowie być z Włodkiem. We trzech
na rowerach. A przyjechali we dwóch,

furmanką. I skąd ma wiedzieć, że to wy?

Tak staję jak ta dupa i patrzę i myślę.
Wy czy nie wy? Jest nie trzeci.

Tu są wasze bilety.

Lepiej, żeby się przy Kasie nie kręcić.

Jest paru podróżnych, ale Niemców nie
ma.

Mówiłem, że dzwonili.

Szukają Blandyna. Trzydzieści pięć. Już
dobrze.

Załóż mu jakąś sapkę.

Nie mam, zgubiłem.

Strasznie dużo transportów idzie ze
wschodów. Dużo sanitarnych. Surże nas

pół godziny trzymali.

Zostają łupnia od ludzkich, to pewne.
Dużo jedzie tam, a mało wraca. Pani

zawiera w to. Trzy kwadrance opóźnimy.

Pan się tak nie denerwuje.

Można wozić co się chce. Niemców w
pociągach nie było od tygodnia.

Spóźnili się na pociąg. Teraz będą
dzwonić na stację w Płotłężu.

I tam nabyskaltują żandarmy.

Do mnie szukają.

Za sześć, siedem kilometrów jest ostry
zakręt. Dam panu znać, pan... Nie mogę,

muszę do Warszawy.

Jak musz, to musz, ale pan nie trafisz
do Warszawy.

Tylko na Gestapo w Kielcach.

To zależy od pana.

Nie wyjeżdżajcie!

Nie wyjeżdżajcie! Zostańcie w pociągu!

Zostawiamy kontrolę.

Nikt nie zostanie w pociągu.

Zostawcie

kontrolę.

Nikt nie zostanie w pociągu.

Zwycięstwo Zwycięstwo Zwycięstwo

Zwycięstwo

Odpuszczalnie. Odpuszczalnie.

Odpuszczalnie. Odpuszczalnie.

Odpuszczalnie.

Pan poda dalej. Kto dojechał niech
wysiada.

Zdążymy do Warszawy przed godziną
policyjną?

Zobaczymy, ale powinniśmy. Co z pana za
kolejarz, że pan pasażerów pyta?

Kolejarz w czasie wojny, droga pani.

Wsiadać, wsiadać!

Odjeżdżamy!

Przepraszam. Przepraszam bardzo.

Przepraszam.

Garniwanym miejskim poradzimy sobie
sami.

Może.

A z patograniarzy z dywizji Hermann
Göring?

Wczoraj przyjechali do Żerazdowa. Bez
brygady Sosowowskiego nie mamy szans.

A co z kurierem? Masz jakieś wiadomości?

W nocy wylądował samolot z Brindisi.

Ale tepesza Tatara zapowiada tylko
Wolskiego i dwóch z okręgu krakowskiego.

W manifestie lotu nie ma naszego
kuriera.

Wolski, już po godzinie policjant.

Wszystkiego najlepszego, spokojnej nocy.

Zobaczcie. Zobaczcie.

Lisa jest otwarta.

W sprawie korepetycji Soniewskiego.

Panowie wejdą.

Można siadać.

Z godzinkę mi zejdzie.

Potrzebuję natychmiast.

Ja, panie, nic nie wiem. Co pan
potrzebuje?

Jak panowie przyjdą, mam tylko iść po
pannę. To idę.

Kazali czekać.

To proszę czekać, a jak nie, to droga
wolna.

Tym bardziej, że coś od was trupem
zalatuje.

Bez honoru.

Wezwano sto tysięcy ludzi do robót
fortyfikacyjnych. Chcą nam wywieźć

dlatego musimy działać. Ogłosiłem
godzinę dwóch.

Na jutro, na siedemnastu. Chwała Bogu,
zaczynamy.

Co pan zrobił? Co panu pozwolił?

Niemcy chcą nas jutro wyłapać. Nie
możemy na to pozwolić. Tak jest. To nie

dobry moment.

Żaden nie będzie dobry. Ale możemy
wybrać najlepszy. Proszę natychmiast

rozkaz. Panie generale.

Monter postawił na nogi czterdzieści
tysięcy żołnierzy. Wydawana jest broń.

możemy tego odwołać. Panie pułkowniku
Monter, proszę natychmiast odwołać

Tak jest.

Ja jestem z Krakowa.

Jeszcze jeden błąd i musimy skończyć
operację.

Tak, panie dyrektorze.

Wszyscy chcemy się zmienić.

Przebudzili się na to od lat.

Śmieją intrygę, prowadzą coś w szpitalu.
Mają największą armię podziemną

europejską.

I to się zdarzy, Witze.

Wkrótce. Teraz, może już dzisiaj.

Himmler zaprosił mnie do spotkania z
Boerem i przekonania go, że Rosjanie są

prawdziwymi przeciwnikami.

My jesteśmy tylko najmniejsza część.

Polacy chcieliby nam i sowiecom
rozkraczać oczy.

Czy widzieliśmy kogoś, kto widział
Kwiatkowskiego z własnymi oczami?

Tylko ten Jarach, bo pozostałe rzeczy
zostały zamknięte w gestapo.

Ach, tak.

Ten agent spotkał się w nocy.

Z Londynu.

Szlak mi najjaśniejszy trafi.

To oni.

Dzień dobry panu.

Pana Holskiego mam zabrać. To ja. A
mnie?

A cóż panem? O panu nic nie wiem. Jak to
o pani nic nie wie? Nie uprzezono was o

moim przybyciu?

No przecież tak powiedziałam.

Generał Tatar nie uprze...

Jestem porucznik Jan

Nowak. Muszę natychmiast widzieć się z
komendą główną.

Pierwsze słyszę. Ja się zabiję.

Ja wiem, że konspiracja, ale to jest
czas nadzwyczajny.

Rozumie pani?

Co wy tu za organizację macie? Czy panu
się wydaje, że ja mam natychmiastowy

dostęp do kogo tylko chcę i prowadzę
nieznajomych wszędzie, gdzie sobie tego

życzą?

Panie Wolski, idziemy.

Panno moja, to co mam do przekazania, to
są informacje wagi państwowej.

Komenda główna czeka na nie od tygodni.
Gdyby to było tak ważne, to chyba by

mnie uprzedzono.

A tak to nie mogę nic poradzić.

Panie Wolski, idzie pan czy nie?

Jak to idzie? A ten?

Nie może tu w żadnym wypadku zostać.
Miałem tylko panie dać znać, że są. Pan

wie, kto to jest, to ja chyba tym
bardziej nie wiem.

I do tego, jaki nachalny. Z komendą chce
siebie i dzieci akurat. Panie Wojek,

zaraz palnę pana w łeb. Co on mi tu
przychodzi, nie wiadomo kto.

Nikt go nie zna. Może to kapuś jakiś
albo co gorsze. Spokój, panowie.

Dajcie spokój.

Złamie zasady, ale trudno. A pan gęba na
kłódkę, bo wyrok grozi.

Przylecieliśmy z porusznikiem razem.

Z Londynu, gdzie widziałem pana Nowaka w
towarzystwie naczelnego wodza. Nie

wiem, jakie ma zadanie, ale na pewno nie
jest ono błahe.

Dlatego nie może tutaj zostać. U tego
pana.

No, jak to chodzi.

Dobrze, może pan iść z nami. Ale niczego
więcej nie obiecuję.

Zatrzymają się panowie u mojej siostry,
Kasi.

Tatar złośliwie nie wpisał mnie do
manifestu pokładowego, bo poleciałem do

Brindisi bez jego zgody. Co za... Cicho,
do jasnej cholery. Nie jest pan w

Londynie.

Powiedziałam, że postaram się panu
pomóc.

Przepraszam panią, ale już nie ma czasu.
Ja tylko czekam i czekam na zabieg, na

pogodę, na rekonwalescencję, na zgodę,
na rozkaz, na samolot, na kontakt...

Niech się panu skorkoi, proszę.

Nic się nie stało. Najwyżej zaczną
powstania bez pana.

Tego się właśnie obawiam.

Sturmbandfuhrer Steiger?

Sturmbandfuhrer Witze?

Zabierali do mnie samochód transportowy.

Myślałam, że to będzie piękna
wydarzenie.

Jak wasza podróż?

W smakującym ubiegłym samochodzie czy w
zimnym transportowym samochodzie?

Co robię tu w Polsce?

Nie mówię po polsku.

Nie chcę być nienawidzącym, ale
powinienem być odzyskany do Niemiec.

Tutaj mnie niech zaskoczy.

Jara dała nam adres, gdzie Kwiatkowski
zatrzymał się w 1943 roku.

I z nim powinnam szukać kuriera.

Mieliśmy tego kuriera, ale odzyskał nas.

Wie, że jest najczęściej szukanym osobą
w Polsce.

Jesteś naszą ostatnią nadzieją.

Mam plan.

Zacznę od poszukiwania w Warszawie kilku
kości.

Zastanów się tylko.

Pięć milionów wybranych żołnierzy Armii
Środkowej wybrane od nas do nas.

Lepiej czekaj tu.

Aż pan na Marycie coś poradził. Nie mogę
tak tu siedzieć.

Pana Grottgera, wróćmy za dwie godziny.
Nie, już tu pewnie nie będzie.

I co tam pani mówi?

To wszystko

w porządku. Dziękuję.

Spokojnie.

Popilnujemy tu panów.

Dziękuję.

Dzięki Bogu, że panią widzę.

Biegam po mieście i szukam kontaktu, ale
bez pani nie dam rady.

Sprawdziłam raz jeszcze.

Nie otrzymaliśmy z Londynu żadnej
zapowiedzi, że pan ma przylecieć.

To zupełna niespodzianka. Ja nie mam
instrukcji, co z panem zrobić.

jak najszybciej do Bora. To oczywiste.

A adres pan zna?

Bo ja nie.

Pan się orientuje, że to nie jest takie
proste i musi potrwać kilka dni. W

Warszawie zacznie się walka. Po
rozpoczęciu boju o miasto będzie już za

Nie dla mnie.

Dla wszystkich.

Poszukam dla pana kontaktu.

Ale bez względu na wagę pańskich
informacji to nie będzie proste.

Bardzo nalega na to spotkanie i wydaje
się szczery.

Pułkownik Wolski jest pewien, że widział
go w Londynie w towarzystwie naczelnego

wodza.

Na jakimś balu.

Sama nie wiem.

A ten nic gończy.

Wygląda na autentyczny.

Wiemy, że nie przyleciał z Londynu, bo
według manifestu pokładowego nie było go

w samolocie.

Nikt go nie zna.

A on chce od razu do Bora.

Coś mi tu cuchnie. Co myślisz?

List mogli sproporować, to nic trudnego.

Czy miał rękę w gipsie?

Słucham?

Nie.

Nie miał ręki w gipsie.

To może Lutek się nim zajmie, tak na
wszelki wypadek, po co ryzykować.

Tak bez sądu?

Czas jest wojenny.

A może to jakiś wariat? A może nie.

Przede wszystkim musimy chronić Bora.

I opuściły nas w krytycznym momencie
przełomu.

W trzydziestym dziewiątym zwiali do
Rumunii ciekawe dokąd teraz.

Na barzakaszkach.

I że nie zwiali to tylko bolszewicka
propaganda.

Skąd pan wie?

Bo wiem.

Co widziałeś pan?

Takie pytanie można zarobić kulkę w łeb.

A nie, nie strasznie, pan.

Słuchałem Moskwy, oni to mówią, żeby
razem z nimi bić Szwabów.

Co robi ze mnie bolszewika, że chce się
szkopą do dupy dobrać? Panie, mój synu,

zamknij mi na pamiaku. Łapal mi kulkę od
trasy.

Czowieku!

My już wiemy, że są w Warszawie.

Uciekaj.

Chce ta galareta.

Co pan wyprawia?

Nic, tylko się napić chciałem.

Wszędzie pana szukam, a pan w knajpie.

Jutro godzina 12 .15, drożka 27, plac
Unii. Spotkam się wreszcie, czy tylko

zlikwidują? Jeden łazi za mną od rana.

Niech pan nie pije.

Powodzenia. Ma pan bronię?

Proszę do tego pokoju.

Wczoraj znowu? Nie, już nie będą
potrzebne.

Dzięki za

oglądanie!

Dzień dobry.

Telefon, proszę.

Co pan wyprawia? Wszędzie pana szukam.
Musimy natychmiast iść. Udało się pani?

Ja nic nie wiem, mam tylko pana
doprowadzić.

Do!

Czy wierzy pani w sny?

Powodzenia.

Ma pan bronię?

Proszę do tego pokoju.

Porucznik Jan Nowak melduje twoje
przybycie, panie generale.

Czy przywozi pan jakieś rozkazy od
naczelnego wodza?

Generał Sosynkowski zaleca unikanie
kontaktu z Sowietami i wycofywanie się

zachód. O ile pojawi się okazja na
zajęcie jakiegoś większego miasta...

my to wszystko wiemy już w Depesz.

Kiedy pan widział naczelnego wodza? 20
lipca w Brindisi.

Dziesięć dni temu?

W tym czasie Sowieci podchodzą pod
prawie.

Ma pan jakieś wiadomości, których my nie
mamy?

W trzonku ukryte są mikrofilmy. Tajne.
Do rąk komendanta Kagiaka.

Dziękuję. Niech pan siada.

Na konferencjach w Moskwie i w Teheranie
przywódcy mocarstw postanowili, że

strefy okupacyjne powstaną bez względu
na przebieg linii frontu.

To oznacza, że Polska w całości znajdzie
się w... w sowieckiej strefie

okupacyjnej i jakakolwiek obecność
zachodnich aliantów jest tu wykluczona.

Sowieci mają zgodę aliantów na
wprowadzenie u nas swojej administracji.

Alianci nie będą oponować.

Weszli dla nas do wojny, a teraz
sprzedają nas Sowietom.

Nie do wiary.

Mam pytanie.

Czy w razie podjęcia przez nas walki o
Warszawę,

Możemy liczyć na masowe zrzuty broni,
przybycie naszej brygady spadochronowej

generała Sosowowskiego i bombardowanie
pozycji niemieckich przez polskie

dywizjony RAF -u?

Nie.

Nie mamy żadnej brygady spadochronowej,
ani tym bardziej dywizjonów bombowych.

Brygada jest podporządkowana w całości
Anglikom i przewidziana do działań na

froncie zachodnim. Polskie dywizjony są
włączone w strukturę RAF i nie mają

zdolności samodzielnych działań
operacyjnych.

A Warszawa jest zbyt daleko od
Zachodniego Frontu i pozostaje przez to

zainteresowaniem militarnym aliantów.

Jeśli chcemy pomocy militarnej, mamy się
zwrócić do Sowietów.

Bo działamy w obszarze ich frontu. To
może od razu do eskimosów.

Jak pan myśli?

Nasi alianci w ogóle rozumieją, co się
tutaj dzieje?

Panowie, przeceniacie poparcie i
sympatię naszych aliantów.

Jeśli akcja burza, czyli de facto
powstanie w Warszawie, zostało pomyślane

demonstracja polityczno -wojskowa, to
nie będzie miało to żadnego wpływu na

stanowisko sojuszników w sprawie Polski.
Żadnego.

A co do opinii publicznej na Zachodzie,
to będzie to dosłownie burza w szklance

wody.

Panie generale, Niemcy majstrują coś
przy mostach.

Najprawdopodobniej minują je do
wysadzenia.

Dziękuję.

Obserwować i meldować.

Zdjęcia i montaż

Ja nie mam złudzeń, co z nami będzie po
wejściu Sowietów i ujawnieniu się.

Ale choćby to było to najgorsze, to ja
wolę to od rezygnacji ze wszystkiego bez

walki.

Musimy spełnić nasz obowiązek.

Do końca.

A pan, panie poruczniku?

Jaka jest pańska opinia?

Trzeba się bić.

Trzeba się bić z nadzieją na pomoc
Sowieców i zwycięstwo.

A jak Sowieci zawiodą, a Niemcy okażą
się za silni, to... to przyjdzie nam

z honorem.

Bo nic innego nam nie zostaje, skoro i
tak przegraliśmy tę wojnę.

Pańko, opinia jest sprzeczna z rozkazem
Naczelnego Wodza.

Rozkaz Naczelnego Wodza przekazałem,
panie generale.

A moja opinia?

Od kilkunastu dni podróżuję po Polsce i
choć wiem, że bez pomocy Orientów...

Czasy mamy marne, to wiem też, że
inaczej postąpić nie możemy.

Po prostu to widzę.

Podejmując walkę, nie wiemy, co nas
czeka. Natomiast zaniechując jej,

się po raz pierwszy w naszej historii
bez walki, możemy założyć ze

pewnością, że złamiemy ducha tego
narodu.

Sami zrobimy sobie coś, co nie udało się
Niemcom.

W przyszłości pewnie nie uda się
Sowietom.

Nie przegramy, lecz poddamy się i odtąd
będziemy się już poddawać do końca.

Do bydlęcej sowietyzacji zupełnej.

Pewnie cenę zapłacimy ogromną. My.

Na korzyść odniosą dopiero nasze dzieci
albo i wnuki.

Zapalmy więc te pochodnie.

To raczej, panie generale. To.

To tam.

Niemcy zgarnęli wszystkie kamienicy na
Krasińskiego 12.

Panowie, musimy się ewakuować.

Pan wybaczy poruczniku, dokończy mi pan
jutro.

Z tej sytuacji zatrzyma się pan u nas,
na Grottgera.

Musimy chwilę poczekać.

... ... ... ... ...

...

Ty? Nie, nie, nie, nie, nie, nie!

Jedyną powodem, żebyś był w Wolfe 'u
teraz, jest to, że

jesteś agentem MI6.

Wiesz bardzo dobrze, że nie mogę to
przekonać.

Co za niesamowita okazja.

Gdyby to nie było dla zniszczenia, to
byśmy się znaleźli.

Masz bronię? Nie.

Papersy? Mieszkaniowy paszport.

Łatwo.

Godzina W. Jutro o 17.

Masz przedział do BIP -u. Zbiórka u
ciebie. Przykro mi z powodu twojej

Teraz jest szansa jej odbić.

Może.

Muszę powiadomić innych. Zaczekaj, mam
pilną prośbę dotyczącą mojej

z Londynu.

Wiesz, co to oznacza?

Teraz, w przededniu? Wiem.

Nie ma innego wyjścia.

To tylko mój kontakt.

Czy to było ważne?

Przewodniczący Armii Środkowej spotkają
się tu jutro.

Przemysłowo.

Będę przygotowywała śniadanie dla
Ciebie.

Nie mogę tu zostać. Musisz.

Pięć minut do konfusji.

Przewodnicząca poszła do kraju. Była
obawiona, że spotkamy się w miarę.

Znajdę coś dla Ciebie.

Daj mi chwilę.

Spotkamy się w miarę?

Nie boisz się?

Boję się czego?

Opracowania? Tak.

Nie boję się żadnych rzeczy.

Mogę zaakceptować to, co jest niemożliwe
bez martwych.

W Londynie myślałem, że nasi sołtysi
będą pracować dla nas, ale nikt nie

Musimy zrobić wszystko, co nas
zainteresuje, Polskę i naszą rodzinę.

Naprawdę muszę iść.

Mam dziadka.

Przychodziliśmy do piłki w Londynie.

Nigdy nie miałem szansy na śmierć.

Tylko jedno.

I ja umrę.

W 5 minut jest godzina policji.

Wiem, muszę tu być.

Wiesz o czym myślałem? To może być inna
sprawa

dla Ciebie, Dean Wilson.

Jesteś prezydentem Gestapo.

Wrócę do Ciebie jutro.

Masz gdzieś tam siedzieć, więc...

Ale nie będziesz mnie tu strzelić,
prawda?

Nigdy nie zabiłeś kogoś.

Ale jest jeszcze inny sposób.

Mój szef chce zobaczyć Boa.

Mógłby nas, a jednocześnie was.

Twoich ludzi już nie ma.

Idziesz teraz z nimi.

Szkoda. Znowu się spotkamy.

Niestety.

Możesz mi pomóc?

Tak, zawsze tak robię.

To jest on. To jest Kwiatkowski.

Nie myślałem, że on zostanie tutaj.

Dlaczego?

Doris zniszczył się.

I cztery z naszych ludzi, którzy
obserwowali mieszkanie, też.

Jeśli Boa do 17 .00 nie pojawi się
osobno, wchodzimy i zniszczymy

Może Doris jeszcze jest.

W porządku.

Zaczynamy.

Wchodzimy.

KONIEC!

Tam, bo...

Mam klucz do prekretnych drzwi, ciemne
korytarze,

wszędzie lustra i dym. Ty i ja, nie
będzie z tego

nic. Ja nie upam tobie, a ty nie ufasz
mi, więc nie mów mi.

GOSPODZIEJ!

Być może ostatni, za mało kul by mnie
trafić.

Mam taki sen, jeszcze pogoda przyjdzie

piękna jak początek sierpnia.