All language subtitles for Arch_Of_Triumph (TV movie, 1984) Dut

Vluchtelingen. Het stikt ervan.

Goed, ik kom eraan.

Waarom heb je je hoedendoos mee?
- Geef maar. Waar is de grote koffer?

...komt vanavond aan voor
een bespreking met premier Mussolini.

Het Italiaanse staatshoofd
en Adolf Hitler...

gaan praten over het versterken
van hun verbond.

In Rome heeft de paus gezegd dat
het Vaticaan geen oorlogsdreiging ziet.

In Londen liggen echter al plannen
klaar voor een eventuele evacuatie.

Snel maar, Ravic.

Weer zo'n illegale abortus. Ze kwam
hier in abominabele toestand aan.

Het was meer een slachting.

Bloeddruk?

90/60. Pols 110.

Verdomme.
- Mr Ravic.

Het is wel dokter Ravic, ja?
- Retractor.

Klem.

Bloeddruk?
- Stabiel: 110/80. Pols 95.

Dan slaat het zeker aan.

Mooi.

We hebben het geklaard.

Goed werk weer, Ravic.
- Ze was er op tijd bij.

Jij was er op tijd bij.

Goed Eugenie, ik ga al buiten roken.
- Ik kom zo ook.

Toon toch eens wat respect
voor dr. Ravic.

Ik doe m'n werk. Hij is niet eens
aan dit ziekenhuis verbonden.

Hij was chef de clinique
in een ziekenhuis in München.

Hij mag blij zijn
dat hij überhaupt werk heeft.

Hij zit hier vast illegaal.
- Dat gaat je niets aan.

Ik geef je een lift.
- Ik ga liever lopen.

Ze had maar 100 franc. Je krijgt dus
maar 25. Ik kan het aanvullen tot 50.

25 is prima.
Zonder jou had ik niet eens werk.

Kun je geen appartementje krijgen?
- Niet zonder paspoort of visum.

In Hotel Victoria waar ik nu zit,
heb ik die niet nodig.

Misschien kopen ze de politie om,
wie zal het zeggen.

Maar het is er gerieflijk
en onpersoonlijk. Bedankt, hè.

Je bent moe, ik breng je.
- Ik loop wel.

Het is al laat.
- Ik loop wel.

Bel me maar als je me weer nodig hebt.
Welterusten, Veber.

Waarom bescherm je joden?

Fijn je te zien, Ravic.
- Fijn om jou te zien. En jou ook.

Javelin maakt het goed dankzij jou.
- Heeft Veber je dat verteld? Mooi.

Het is al laat. Te laat, ben ik bang.

Tenzij hij niet met haar meegaat.

Ik kom niet voor een meisje.
Hoe is het met je?

Ik ben blij om je te zien.
Ik wilde je nog bellen.

Kun je de meisjes donderdag
onderzoeken in plaats van vrijdag?

Natuurlijk, geen punt, hoor.
- Waarom ben je hier?

Om met jou een borrel te drinken.
- Ik geloof er niks van. Maar vooruit.

Hoe gaat het nou met je?
- Het was een lange dag vandaag.

Ze komen om tien uur 's ochtends al.
Er zijn nu zoveel buitenlanders hier.

Dan verdien je wel een borrel.
En ik ook. Proost. Fijn je te zien.

Komt er oorlog denk je, Ravic?

Zouden ze zo dom zijn om 20 jaar
na de oorlog weer een te beginnen?

Ik probeer er niet aan te denken.
Ik heb te lang over de vorige gepiekerd.

Ik denk dat jij vanavond
niet alleen moet zijn.

Ben je moe?
- Niet zo moe dat ik kan slapen.

Kun jij me iets vertellen?
Ik wil je iets vragen.

Waar denk je aan
vlak voor je in slaap valt?

Dat ik wegga en terugga naar het dorp
waar ik vandaan kom.

En dat ik met m'n spaargeld
een café begin.

Een klein café maar, hoor.
Maar wel heel elegant.

En respectabel.
- Dat ook nog. Tjonge.

Je bent een verstandige vrouw,
je weet precies wat je wilt.

En jij, Ravic?
Wat zou jij graag willen?

Dat weet ik niet. Dat weet ik niet.

Weet je zeker dat hij het was?

Maar de man die je bent gevolgd...
- Was een ander dan die in het begin.

Het was nogal donker.
- Dat deed er niet toe.

De man die me in het kamp
heeft gemarteld, herken ik heus wel.

Vergeet niet tegen wie je het hebt.

De bolsjewieken
waren ook niet bepaald zachtzinnig.

Maar als je aan niets anders denkt
dan aan wraak, ga je dingen zien.

Je vergissen is mogelijk.

Kom bij me thuis schaken.
- Ik heb geen zin om te schaken.

Ik zit al vijf jaar achter hem aan.
Als hij 't was, ben ik hem nu weer kwijt.

Ik heb echt geen zin in schaken nu.
- Goed, dan gaan we ons bezatten.

Als je maar niet elke straat en steeg
in Parijs gaat doorzoeken.

Als het Haake was,
vind je hem wel weer.

Die buurt waar de buitenlanders zitten,
is maar heel klein.

Je zult wel gelijk hebben.
- Ja. En ik vind dat je moet schaken.

Een andere keer. Welterusten.

Dat moet je niet doen, hoor.
Het water is nu erg koud.

Gaat het wel?

Laat me los.

Heb je een sigaret voor me?

Hij is erg sterk, hoor.
Het is een Algerijnse.

Kun je niet beter naar huis gaan?

Naar huis?
- Je wilt toch niet worden opgepakt?

Ben je moe?
- Ik weet het niet, ik geloof het wel.

Te moe om te gaan slapen?

Ja, dat heb je soms.

Kom, dan trakteer ik op een borrel.

Niet bang zijn.
Ik trakteer op een borrel.

Helpen doet het niet, maar je wordt
er warm van. Sla maar achterover.

Goed zo. Ober, nog twee calvados.
En grotere glazen, graag.

En daarna breng ik je naar huis.
- Ik kan daar niet meer terug.

Wat er ook is, til er niet te zwaar aan.
Vooral 's avonds niet.

's Avonds zie je alles
nog somberder in.

Je hoeft me niet troosten.

Des te beter.

Is er niemand bij wie je terecht kunt?
- Nee, niemand.

Zijn je papieren in orde?
- Ik ben geen vluchteling of zo.

Je kunt hier niet
de hele nacht blijven staan.

Goed, dan ga ik wel naar iemand toe.

Je hoeft je verder niet
om me te bekommeren. Bedankt.

Verdomme.

Kom maar mee.

Ga zitten. Wil je iets drinken?

Nee, dank je.
Mag ik hier even blijven zitten?

Ja, je mag zelfs blijven slapen
als je wilt.

Je had me daar gewoon
moeten laten staan.

Ik wil je niet tot last zijn.
- Je bent me niet tot last.

Er komen hier meer mensen
die nergens heen kunnen.

Dit is een hotel voor vluchtelingen.

Jij mag het bed gebruiken,
ik neem de bank wel.

Nee, ik zit hier goed.

Er ligt nog een pyjama.
Wil je naar de badkamer?

Weet je wel hoe beu ik geweld ben?

Hoeveel het me kost
om iemand pijn te doen?

Heb je het koud?

Ben je bang?

Voor mij?

Voor de buitenwereld?

Kom eens hier. Kom dan.

Sorry dat ik je heb wakker gemaakt.
- Ben je al lang op?

Ik kon niet slapen.

Ik weet niet waarom ik
nog ben gebleven. Ik moet gaan.

Ken je de weg hier?
- Nee, ik ben niet bekend in Parijs.

Waar logeer je?
- In Hotel Verdun.

Dat is hier niet ver vandaan.

Ik breng je even. Wil je koffie?
Dat is het enige wat lekker is hier.

Daar hebben we nog wel tijd voor.
- Ik moet gaan.

Misschien...

Misschien weet jij
wat je moet doen...

als...

Als wat?

Als er een man dood is gegaan.

Hoe is hij doodgegaan?

Heb je hem vermoord?

Wat is er dan gebeurd?
- Hij ging dood.

Ik was zo bang. Ik ben gevlucht.
- Heb je geen arts gebeld?

Jawel, dat heb ik wel geprobeerd.

Ligt hij nog in het hotel?

Heb je de hotelier
op de hoogte gesteld?

Daar was ik te bang voor.
Ik ben gewoon weggegaan.

Ik ga me aankleden,
dan kom ik met je mee.

Was hij je echtgenoot?

Wacht maar even.

Blijf jij maar daar.

Je bent arts.
Dan weet je dus waar hij aan is...

Aan een longontsteking, denk ik.

Nee, wacht even.

We hebben elkaar
niet erg gelukkig gemaakt.

We waren net een week in Parijs.
Het slaat nergens op.

52473, alstublieft.

Ze zullen beneden de politie nu wel
hebben gebeld. Het is beter zo.

Dokter Veber, alstublieft.

Ga maar pakken.

Ga pakken. Nu meteen.

Veber? Met Ravic.
Ik ben in Hotel Verdun, kamer 14.

Er is een man dood. Zet maar
'natuurlijke dood' in de akte.

Als ik al weg ben als je hier aankomt,
praat dan met de hotelier.

Kamer 14.

Kun jij
de overlijdensakte niet tekenen?

Hoeveel moet hij nog betalen?
- Niets. Hij betaalde altijd vooruit.

Weet je waar z'n portefeuille is?
- Die droeg hij bij zich.

Neem dit. Je moet ergens van leven.
Anders gaat het toch naar de politie.

Kom, niet sentimenteel doen nu.
Pak aan.

Heb je alles?

Opschieten nu. Geen vragen stellen,
gewoon opschieten.

Gaan we niet naar jouw hotel?
- In dit hotel zitje prettiger.

Op die manier.

Bevalt de kamer je? Mooi.

Ik realiseer me ineens iets.

Je weet niet eens hoe ik heet.

Ik ben Joan. Joan Madou.

Je komt niet echt Frans over.
- Ik heb een rare achtergrond.

Mijn naam is Ravic.
- Dokter Ravic?

Nee, gewoon Ravic.

Ik heb niet eens gemerkt
dat je die had besteld.

Alle flessen calvados komen vanzelf
naar me toe. Ik ben net een magneet.

Calvados.
- Je bent echt heel erg charmant.

Verbaast je dat?
- Nee, ik vind het leuk.

Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.
- Drink wat met me, voor ik wegga.

Blijf je dan niet?
- Nee. Proost.

Je moet proberen wat te gaan slapen.

Morgen ziet alles er heel anders uit.
Je hebt slaap nodig en tijd.

Begrijp je dat?
- Ja, dat begrijp ik.

Misschien komen we elkaar
nog wel een keer tegen.

Met muziek
hef je de somberheid hier niet op.

De catacomben van het hotel.
Vluchtelingen.

Meneer, dit is voor u bezorgd.
- Wie heeft het gebracht?

Een vrouw. Een dame, bedoel ik.

De vrouw over wie je hebt verteld?
- Blijkbaar.

Geen kaartje, niks.

Ben je nooit meer bij haar geweest?
- Nee. Waarom zou ik?

We hebben de nacht doorgebracht
samen, het had niets te betekenen.

Dat is ook onzin.
Dat is het minst belangrijke wat er is.

Zolang er geen sprake is van liefde.

Een vrouw zei ooit dat met
een man slapen makkelijker was...

dan hem bij z'n voornaam noemen.
De wereld wordt steeds harder.

Dit is geen cadeautje,
dit is een schreeuw om hulp.

Goed,
ik ga morgen wel bij haar langs.

Mooi zo. En nu hou je op
met dat geklets. Wie had wit?

Jij-

Fijn om hier met iemand te zitten.

Heb je al bedacht wat je gaat doen?
- Nee, nog niet.

Ik moet werk gaan zoeken. Dat
hou ik me elke dag ook voor, maar...

Je bent actrice, hè? De conciërge zei
dat toen ik hem vroeg hoe je heette.

Was je dat vergeten?

Ik ben zangeres. M'n moeder was een
Engelse actrice. Ze had 'n rijke man.

Toen m'n vader dood was, gingen we
van de ene stad naar de andere.

Heel Europa door.
- Waar is je moeder nu?

Ze is twee jaar terug overleden.

Ik heb heren der in clubs gezongen.

Die vriend van me...

De man die je hebt gezien,
die had een club in Brussel.

Waarom ga je niet terug
naar Engeland?

Daar voel ik me nog minder thuis.

Een vriend van me
is portier in de Scheherazade.

Hij kent iedereen. Misschien
kan hij je er een baan bezorgen.

Dat zou m'n avonden wel opvrolijken.

Dit vind ik altijd het ergst.

's Avonds terugkomen
in een kamer waar helemaal niets is.

We hebben wel dit hier.
Het is een goeie avond voor 'n borrel.

En het is geen avond
om alleen te zijn.

Hij is gestorven in de wetenschap
dat ik niet van hem hield.

Aan spijt heb je helemaal niets.
Hou op. Proost.

Ik ben geen erg leuk gezelschap
voor je.

Je bent uit medelijden gekomen.
- Nee hoor, niet uit medelijden.

Het hielp wel
dat ik even heb kunnen praten.

Moet je echt weg?
- Ja, ik moet morgenvroeg opereren.

Morgen zal ik weer dapper zijn. Maar
laat me nu alsjeblieft niet alleen.

Goed dan. Het zou niet
m'n eerste nachtwake zijn.

Regen.

Ik weet nog hoe dat klonk
op een avond in de loopgraven.

Het was net voor een aanval.

Het was een erg koude slagregen.

We lagen daar met z'n allen
te wachten, doodsbang.

We wachtten op de dood.

Het einde van alles wat we kenden.

En nu...

Nu staat dat weer te gebeuren.

De dingen die alles bijeen houden,
worden ons nu voorgoed ontnomen.

Sorry dat ik steeds
over het verleden praat.

Dat geeft niet.
Ik hoor je graag praten in het donker.

Als je er moe van wordt,
luister je maar niet meer.

Ik ben niet moe, ik ben klaarwakker.

En ik heb het koud.

Vind je het niet eens tijd worden?

Waarom neem je het voor joden op?

Jij hebt die jood Rosenberg
helpen ontsnappen.

Daar zul je voor worden gestraft.

We willen weten wie hem heeft
geholpen nadat hij bij jou weg was.

Hoe is hij het land uitgekomen?

Als je ons dat niet vertelt,
m'n beste jodenvriend...

Weet je wel hoe beu ik het ben
geweld te gebruiken?

Hoeveel...

Hoeveel moeite het me kost
iemand pijn te doen?

M'n ziel kan er niet tegen.

Toen ik werd opgeleid voor m'n vak,
werd me één stelregel bijgebracht.

Ik ben die nooit vergeten.

Steeds weer opnieuw
werd die regel herhaald. Hij luidde:

Het menselijk gedrag wordt
niet bepaald door ethiek of passie...

maar door clichés.

Neem bijvoorbeeld die bewering
dat ieder mens z'n prijs heeft.

Sybil.

Het feit dat je nu wat zegt, wordt
veroorzaakt door een cliché, zie je?

En nu zeg jij:

Laat haar gaan, ze weet niets.
- Clichés, clichés.

Ik ken haar amper, ik ken haar
nog maar kort. Laat haar gaan.

En weetje wat er nu komt?

Weer een cliché.

Verdomme.

Ik had hem bijna te grazen.

Wat had je dan gedaan? Hem de keel
doorgesneden in een nachtclub?

Ik snap heus wel wat er in je omgaat,
Ravic.

Maar zoiets
moet je nauwgezet plannen.

Wanneer je hem weer ziet...

Goed, als je hem weer ziet, zoek
dan uit waar hij woont. Meer niet.

De rest komt daarna wel.

Luister naar me.
Neem deze raad nou van me aan.

Die woede die je met je meedraagt,
wordt jouw dood, niet de zijne.

Ga naar de Scheherazade.
- Nee, vanavond niet.

Ravic, luister nou even.
Joan had je willen verrassen.

Ik heb een baan als zangeres voor
haar geregeld in de Scheherazade.

Het zou leuk als je kwam.
- Ik wil niet naar de Scheherazade.

Niet tegenstribbelen, je gaat.

Oké dan.

Ik ga wel.

Voorzichtig, had je gezegd. Het is
een Algerijnse sigaret, heel sterk.

En toen gaf je me je sigaret,
net als nu.

Toen was je een bange, vermoeide
vrouw. Heel anders dan nu.

Vind je dat ik mooi heb gezongen?
- Je deed het heel goed.

Gelukkig ben je geen recensent
voor een krant.

Ik heb op je gewacht.

Wist je dat?

Kom.

Dit is de tweede avond.

Een gevaarlijke avond.

Eerst genoten we van het onbekende.

Nu mogen we gaan genieten
van het vertrouwde.

Zullen we dat overleven?

We zullen het overleven.

Joan?

Je doet wel erg lang
over je volgende zet.

Ik denk na.
- Dat zie ik. Er is een nieuwkomer.

Wie dan?
- De pianist.

Meyer is z'n naam. Hij wordt
de Vogel des Doods genoemd.

Waarom noemen ze hem zo?

Omdat hij de dood kan ruiken
en dan vertrekt.

Vlak voor Hitler aan de macht kwam,
was hij weg.

Uit Wenen vertrok hij
een maand voor de nazi's kwamen.

En zes weken voor ze
Praag bezetten, ging hij daar weg.

Ga je nou nog je stuk zetten of niet?
- Ja, als ik zover ben.

Die Riesenthal heeft
een verhouding met Mvr Goldberg.

Ze zien elkaar elke ochtend. Hij
was bij de Amerikaanse ambassade.

Ik weet niet of hij nu nog wel
een visum krijgt, hoor.

Boris, je roddelt te veel.
- Ik weet hoe de mens in elkaar zit.

Eergisteravond toen jij en Joan
uit de Scheherazade liepen...

dacht ik bij mezelf:
Er is misschien toch nog hoop voor je.

Jij en Joan Madou.

We waren die nacht samen,
en de volgende ochtend was ze weg.

Heb je niet gevraagd waarom?

Dat boeit me niet. Ik heb nu
belangrijker dingen aan m'n kop.

Gewelddadiger dingen,
geen belangrijker dingen.

Schaakmat.

Waar was je? Ik ben langs geweest.
Ik dacht dat je me niet wilde zien.

Ik heb gewacht. Ik dacht dat je niet
terugkwam, dus ben ik weggegaan.

Ik ben ook weggegaan.
- Waarom?

Ik ben gevlucht
voor m'n gevoelens voor jou.

Straks ga je me nog vertellen
dat je van me houdt.

Ik hou van je.

Waarom verzet je je ertegen?

Je sluit je van iedereen af,
je laat niemand toe.

Ik ben blij dat je er bent. Die zin
zegt meer dan duizend woorden.

Dat zegt niets, helemaal niets.

Je moet me liefhebben.
Meer niet, alleen liefhebben.

Kom, we gaan Parijs uit.
We zitten veel te vaak in kamers.

We vrijen te vaak in kamers.
We gaan naar Normandië.

Normandië.
Als je vrij kunt krijgen dan.

Dit bevalt me wel. Leuk spelletje.

Is dat allemaal voor mij? Fantastisch.

25.

Ravic, wat scheelt eraan?
- Niets.

Wilde je weggaan? Zonder mij?

Ik wilde een eindje gaan rijden.
- En mij hier laten met die idioten?

Jij zat met die idioten te gokken.
Nog een cognac, graag.

Waar wilde je dan heen?
- Zomaar een eindje rijden.

Mag ik mee?
- Wat vinden die idioten daar dan van?

Je bent jaloers.
- Doe niet zo raar.

Ze hebben hier geen calvados.
- Jawel.

En een calvados.

Laat me nooit in de steek,
ik voel me zo alleen zonder jou.

Laat me je liefhebben. Dan kun jij
me liefhebben wanneer je kunt.

Kom, dan gaan we rijden.

Kan iemand een ambulance bellen?

Rustig maar, het komt goed.
Niets aan de hand.

Heeft iemand een zakdoek?

Bent u arts?

Dat klopt.

U moet mee naar het bureau
voor een verklaring.

Het spijt me, maar ik heb een afspraak.
Ik ben al te laat.

Kan het ook morgen?
- Nu, graag. Het duurt niet lang.

Mag ik even een luchtje scheppen?
- Als we klaar zijn, mag u gaan.

Als buitenlander
mag u hier uw vak niet uitoefenen.

Ik werk niet, ik ben hier als toerist.
Dat heb ik u verteld.

U zei ook dat u een Tsjech was.

En dat uw paspoort op het consulaat
ligt om te laten verlengen.

Ze hebben daar geen paspoort
met die naam.

Er worden daar zoveel paspoorten
verlengd. Weet zo'n beambte veel.

Deze beambte wist het wel.
- De dokter heeft iemand geholpen.

We kunnen toch z'n adres noteren?

U heeft niet eens een Tsjechisch
accent. U bent een Duitser, hè?

U heeft geen papieren.
U wordt gedeporteerd.

Hier is de grens. Uitstappen.

Loop die richting op
en kom niet terug.

Als je toch terugkomt, ga je een
half jaar de bak in. wegwezen nu.

Boris, heb je nog iets gehoord?
- Nee, al maanden niet.

Dit is m'n laatste avond hier. Hij kan
me hier bereiken als hij terugkomt.

Je laatste avond hier?

Die man...

Hij is acteur.

Hij heeft beter werk
voor me gevonden.

Begrijp je wel?

Ik begrijp het.

Kom binnen.

Ik zou je in m'n armen willen sluiten.

Maar ik weet dat Pruisen
daar een hekel aan hebben.

Kom verder. Je zult wel moe zijn.
Ik weet niet eens hoe je nu heet.

Nog steeds Ravic.
- Een borrel.

Zou er nog plek voor me zijn
in Hotel Victoria?

Ja, ze heeft je oude kamer
niet aan iemand anders verhuurd.

Ik heb gezegd dat je in Rouen zat.
- Wie heeft 'm dan betaald?

Maak je daar maar niet druk om.

Niet sentimenteel worden nu, hè.
We vieren 't vanavond met 'n etentje.

Maar eerst ga je in bad.
Je stinkt de pan uit.

Is er iets niet goed?

Je drinkt wijn. Als je zolang bent
weg geweest, neem je wat sterkers.

Ik heb geleerd
het voorzichtiger aan te doen.

Ben je nog ergens anders geweest
voordat je bij mij kwam?

Wat scheelt eraan?
- Ik heb kou gevat in al die stallen.

Ben je daarom aan de wijn?
- Probeer je me iets te vragen?

Nee, maar jij wel. Stel de vraag
nou maar, dan hebben we het gehad.

Goed. Ik heb haar hotel gebeld vanuit
het station. Ze zat daar niet meer.

Dus, waar is ze?

Ze werkt al een paar weken
ergens anders.

Een vriend van haar
heeft haar een andere baan bezorgd.

Ze is een paar keer geweest,
altijd met dezelfde man.

Ik snap het.
- Wat nou?

Haar geliefde is weg, misschien wel
dood. Wat had ze dan moeten doen?

Ik had geen romanticus
van je moeten maken.

Vroeger dacht ik dat de liefde
voor mij niet was weggelegd.

En toen mocht ik er
heel eventjes van proeven.

Nu doet het er niet meer toe.
- Wat zit je daar nu met die limonade?

Neem iets fatsoenlijks. Een calvados.

Nee, geen calvados. Ik neem wel
een cognac, als je dat per se wilt.

Wat kan het mij ook bommen.
Ober, twee grote calvados.

Wat fijn om je te zien.
- Je ziet er goed uit.

Boris vertelde het me.
Je bent mager. Was het heel erg?

Het gaat prima met me.

Zullen we samen lunchen? Ik ben
zo klaar met de volgende operatie.

Kan ik helpen?
- Welnee, het is maar een blindedarm.

Laat me nou opereren. Toe.

Natuurlijk.
- Dank je.

Ik had moeten weten
dat je dat graag wilde.

Je bent terug.

Hoelang al?
- Twee weken.

En je hebt me niet opgezocht?

En dat is maar goed ook.
Je hebt Parijs blijkbaar veroverd.

Waarom heb je niet geschreven?
- Dat kon niet.

Je liegt.
- Had het wat uitgemaakt dan?

Ik heb op je gewacht, Ravic.
- Niet zo lang.

Ik wist niet waar je was
en of je ooit terug zou komen.

Ik ook niet.

Ik ben nu actrice. Ik heb nog geen
grote rollen, maar ze vinden me goed.

Dat geloof ik graag.
- Waarom doe je zo kil?

Zo ben ik nu eenmaal.

Nee, je hebt ontdekt dat er dingen
zijn waar je geen macht over hebt.

Het enige waar je nog wel macht over
hebt, zijn je gedachten en gevoelens.

Heel goed.
Heb je die tekst uit een toneelstuk?

Ik heb veel over mensen geleerd,
Ravic.

Misschien komt dat omdat ik veel
verschillende mannen heb gekend.

Ik neem een hele dag vrij
en blijf op deze plek staan.

Je wou me iets zeggen.
- Kijk eerst even rond.

Deze plek
waakt al eeuwenlang over Parijs.

Hij zal er nog zijn
als jij, ik en zelfs Haake dood zijn.

En geloof me, mensen als hij
gaan ook dood zonder ons toedoen.

Moest ik daarvoor hier komen?
- Nee, er is iets.

Een vriend van me
heeft inlichtingen ingewonnen.

Haake zit bij de Gestapo.

Hij zit niet bij de ambassade in Parijs,
dus is hij hier niet permanent.

Ja, en?
- Ik vroeg je hier te komen...

naar deze plek
van tijdloze schoonheid...

om je iets te Ieren over geduld.
- Ik wil niks Ieren.

Geduld.

In 1917 hebben drie mannen
m'n vader vermoord.

Ik weet wie het zijn, en ik weet
ook precies waar ze zich bevinden.

Ik weet ook...

dat ik niet naar ze toe kan gaan.

Maar ik wacht nu al 22 jaar,
en vroeg of laat zal ik ze ombrengen.

Net zoals jij Haake zult ombrengen.

Je moet geduld hebben,
m'n waarde vriend. Geduld.

Wat je ook zoekt, je zult het sneller
vinden als je het licht aandoet, Joan.

Wat doe je hier?
- Ik dacht dat je in de kroeg zou zijn.

Had je me liever
stomdronken aangetroffen?

Ja, dat zou wel hebben gescheeld.

Het was beter geweest als ik niet
was teruggekomen. Wat doe je hier?

Waarom moet je dat nou vragen?

Ik ben hier nu.

Is dat niet genoeg?

Zet je me de kamer uit?

Kom hier.

Nou, vertel eens.
Hoe zie jij ons leven samen?

Wil je dat echt weten?
- Ja. Wat moet ik anders vragen?

Wil je niet weten wat er is gebeurd?
- Je bent terug, de rest telt niet.

Ik moet weg, Ravic.
- weg? Waarom ben je gekomen?

Omdat ik niet bij je weg kon blijven.

Ik kan niet zomaar bij hem weg,
omdat jij ineens weer terug bent.

Je bent heel goed voor me geweest.

Ik wil ook goed zijn voor je minnaars.
- Geef me een week de tijd.

Over 'n week moet hij naar Marseille,
dan zal ik het hem zeggen.

En op die avond zullen we alle tijd die
we samen zullen zijn, gaan vieren.

Een week?
- Eén weekje dan.

Wat is er?
Dacht je dat ik niet zou komen?

Het komt nu absoluut niet uit.
- We hadden toch afgesproken?

Er is iets tussengekomen.
Ik bel je nog wel van de week.

Ravic, ik heb het hem al verteld.
Ik kan nu niet meer terug.

Geduld. Ik moet nog wat amandelen.
- Ik kan echt niet naar hem terug.

Weet je wat hij zei,
toen ik het hem had verteld?

Dat hij me zou vermoorden
als ik wegging.

Neem je nu wraak op me of zo?

Ik kan nu niets zeggen.
Ik hou van je, geloof me.

Ga nu. Sorry, ga nu, alsjeblieft.

Neemt u me niet kwalijk.

Ik zie dat de Engelsen de Führer Polen
niet willen geven. Dat is verkeerd.

Mag ik er even bij komen zitten?

U moet me maar vergeven
dat ik scherpe ogen heb.

Dat litteken. Dat heeft u zeker in uw
studententijd bij een duel opgelopen?

Dan bent u dus Duitser. Klopt dat?
- Ja.

Dat dacht ik al.
Een oude cognac, graag.

Woont u hier al lang?

Heeft u hier altijd gewoond?

Ik begrijp het. We hebben heel wat
goeie mensen in 't buitenland wonen.

Neemt u me niet kwalijk.

Von Haake.
- Hom.

Hom? Von Hom?
Als ik het niet dacht.

Een goeie afkomst
laat zich niet verloochenen.

U kent Parijs zeker wel goed?
- Uiteraard.

Niet qua musea, bedoel ik.
- Ik begrijp wat u bedoelt.

De Fransen zijn een corrupt volk.

Maar ze hebben uitstekende cognac.

En ik heb gehoord
dat de bordelen je van het zijn.

Heeft u er al een bezocht?

Een paar al.
Maar dat waren vast niet de beste.

Ik ken wel een paar bordelen
waar de toeristen niet komen.

Ik wilde er vanavond een bezoeken.
- Is dat zo?

Wilt u misschien mee?
- Graag. Maar ik moet naar Berlijn.

Een andere keer dan misschien.
- Ik ben over twee weken terug.

Dan blijf ik een dag of vier, vijf.
Tijd zat voor een beetje amusement.

Ik bel u wel. Waar woont u?

In het Astoria. Dat is vlakbij.

Heeft u trouwens weleens contact
met vluchtelingen?

Jammer. We willen informatie over
dat tuig dat 't vaderland is ontvlucht.

We willen vooral weten
wie hun contacten zijn in Duitsland.

Als u iets hoort...
- Dan weet ik bij wie ik moet zijn.

Mooi. Ik moet nu echt weg.

Ik bel u over twee weken.
- Ik kijk ernaar uit. Niet vergeten.

Ik vergeet nooit iets.

Er zijn pas twee dagen voorbij,
Ravic.

Vind je die obsessie van me waanzin,
Boris?

Er sterven duizenden
in de concentratiekampen.

En ik ga achter die ene man aan.
Is dat geen waanzin?

Niet in mijn ogen.

Met Von Hom.

Ja, daar spreekt u mee.

Dat kan helaas niet.

Het ligt nu bij de ambassade.
Misschien kan ik het u morgen geven.

Ja, natuurlijk. Dat begrijp ik.

Verdomme nog aan toe.
- Wat is er?

De hotelmanager zegt dat ik het hotel
m'n paspoort niet heb gegeven.

Nee,
daarom had ik zo laat ingecheckt.

Hij zegt dat de politie strenger wordt.
Hij wil m'n pas binnen 'n uur hebben.

Verdomme. Ik kan nu niet weg.
- Je kunt ook niet blijven.

...de spanningen lopen echter op.

Er zijn verzoeningspogingen tussen
Frankrijk, Engeland en Duitsland...

maar de vijandelijke signalen
worden sterker.

Herr Von Ribbentrop blijft erbij
dat als de Polen niet willen wijken...

Duitsland ten strijde trekt. En dan
zullen Frankrijk en Engeland volgen.

Ik heb een dringende boodschap
van uw vriend Boris.

Ik moest u zeggen dat de man
op wie u wacht in het Osiris zit.

Taxi.

We kennen elkaar toch?

Herr Von Hom. Waar was u nou?
Ik heb u nog gebeld.

Ik zit nog altijd in het Astoria, hoor.
Kom, dan geef ik u een lift.

Wilt u hier niet heen?
- Nee, dat is voor toeristen.

In de beste tenten wordt het nu pas
druk. Zal ik u naar zo'n tent brengen?

Ik had
niet zo veel cognac moeten drinken.

Waar gaan we naartoe?

Naar een plek waar dames
uit de society samenkomen.

Dames wier man te oud is, of die
een extra zakcentje willen verdienen.

Heb ik dan nog wel genoeg tijd
om de ochtendtrein te halen?

Wij ontmoeten elkaar altijd
als ik op het punt sta weg te gaan.

Ik wou langer blijven, maar ze denken
dat de grens binnenkort dichtgaat.

Daarom moet ik nu dus terug.
M'n koffer staat al op het station.

Dan heeft u nog wel tijd.

Bent u wakker?
- Waar zijn we?

Het Bois de Bologne.
- Hoe lang zijn we onderweg?

Een minuut of tien.
- Nee, langer al.

Ik heb nog op m'n horloge gekeken,
we zijn al een half uur onderweg.

Nee hoor, tien minuten pas.
- Keer om.

Maar we zijn er nu bijna.
- Keer om. Ik moet naar m'n hotel.

Uw koffer is toch al op het station?
- Ja, maar ik ben nog wat vergeten.

Keer om.
- Zoals u wilt.

Je hebt hem gevonden.
- Het is geklaard. Het is afgelopen.

Hoe is het met je?
- Hij heeft nooit geweten wie ik was.

Het gebeurde heel snel.

En ik wilde juist dat hij wist
wie ik was, voor ik hem doodde.

Ik wilde
dat hij aan Jacob Herschfeld dacht.

Hij heeft hem gemarteld
en voor dood achtergelaten.

Ik wilde dat hij aan Sybil dacht.

Hij heeft haar gemarteld en verkracht
waar ik bij zat.

Ik wilde dat hij zich dat allemaal
herinnerde voor hij doodging.

Het ging allemaal zo snel. Ik dacht
dat ik me triomfantelijk zou voelen.

Maar ik voelde helemaal niets.

U...
- Wat is er?

U bent toch Ravic?
Ik zit hier toch wel goed?

Ze sprak u aan in het restaurant.
- Ik ben Ravic. Wat wilt u?

Ze... Ze...
Kom snel mee. U moet meekomen.

Wanneer is het gebeurd?
- Geen idee. Om drie uur of zo.

Het was niet m'n bedoeling haar neer
te schieten. Maar ze wilde weggaan.

Ik wist dat ze het meende.
Ze zei dat ze bij me wegging.

Ga aan de kant, ik rij wel.
Aan de kant.

Hebt u haar verlegd?
- Ja, zodat ze comfortabeler lag.

Dat had u niet moeten doen.
Bel een ambulance. En bel 52473.

Vraag naar dokter Veber. Zeg
dat het een noodgeval is. Schiet op.

Heb je pijn?

Zeg maar niets.

Ik kan m'n benen niet bewegen.

Rust maar uit.

Wil je Mattaux erbij hebben?
Hij kan hier zo zijn.

Zolang houden we haar wel stabiel.
- Dat heeft geen zin.

Kijk, je kunt zien hoe de kogel ligt.

Ik kan 'm er niet uithalen.

Het is nog maar een kwestie van tijd.

Ze maakt het niet lang meer.

Heb je me geopereerd?

Dat was niet nodig.
We hebben de wond schoongemaakt.

Blijf je bij me?

Waarom kan ik
m'n armen en benen niet bewegen?

Ik ga dood, hè?
- Je moet nu gaan slapen.

Alsjeblieft.

Ga ik dood?

En dat terwijl ik net had besloten...

om anders te gaan leven.

Ik wil geen pijn lijden.

Ik wil geen pijn lijden.
- Dat zal ook niet gebeuren.

Zul je me iets geven? Iets sterks?

Wil je me dat alsjeblieft beloven,
Ravic? Beloof het me.

Als het zover is, Joan.

Jij mag dat doen, weet je.

Want zonder jou...

wil ik toch niet verder leven.

Ik wil ook niet zonder jou verder.

Laat me niet in de steek.

Ik heb je zo veel te vertellen.
- Later.

Nee, nu. We hebben geen tijd meer.

Ik moet je zo veel uitleggen.
- Het meeste weet ik al.

Weet je het al?

De enige liefde in m'n leven...

was jij.

Ik begrijp het, Joan.

Die anderen
betekenden niets voor me.

Ravic, help me.

We liggen in elkaars armen.

Je bent m'n alles.

Ik hou van je, Joan.

M'n lieve schat, ik hou van je.

En nu ben je er niet meer.
Je bent er niet meer. Waarom?

Waarom?

Nu hoeft ze de oorlog niet
mee te maken. Dat is tenminste iets.

Of u naar kamer 102 komt.
- Ik kom eraan.

Wacht in m'n kantoor op me.
Neem een borrel.

Niet naar binnen gaan.
De politie is er.

Ik heb een geldige identiteitskaart
van een dode Wit-Rus.

We gaan nu in de Scheherazade
de foto verwisselen.

Nee Boris, bedankt.
Ik ben al te lang op de vlucht.

Ik ga m'n eigen naam weer dragen.
- Er is iets gebeurd. Wat is er?

Joan is dood. Luister...
- Wat is er gebeurd?

Het was een stom ongeluk.
Ik wil je nog één ding vragen.

Ze ligt in het ziekenhuis van Veber.
Wil jij hem bellen?

Kun je de begrafenis regelen?
- Ja. Wat vind ik dit erg voor je.

Zien we elkaar nog eens, denk je?

Na de oorlog.

Dag, Boris. En bedankt.

M'n oude vriend.

Volgende.

Paspoort.
- Dat heb ik niet.

Andere papieren dan?
- Ik heb helemaal niets.

Bent u hier illegaal?

Bent u joods?

U gaat naar een interneringskamp.
Pak een tas in voor drie dagen.

Het komt wel goed.
Ik heb medicijnen. Rustig maar.

Daar gaan we dan weer.

Mensen kunnen een hoop verdragen.