All language subtitles for Fall In Love 18
Afrikaans
Akan
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bemba
Bengali
Bihari
Bosnian
Breton
Bulgarian
Cambodian
Catalan
Cebuano
Cherokee
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
Dutch
Esperanto
Estonian
Ewe
Faroese
Filipino
Finnish
French
Frisian
Ga
Galician
Georgian
German
Greek
Guarani
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Interlingua
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Kinyarwanda
Kirundi
Kongo
Korean
Krio (Sierra Leone)
Kurdish
Kurdish (Soranî)
Kyrgyz
Laothian
Latin
Latvian
Lingala
Lithuanian
Lozi
Luganda
Luo
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mauritian Creole
Moldavian
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Montenegrin
Nepali
Nigerian Pidgin
Northern Sotho
Norwegian
Norwegian (Nynorsk)
Occitan
Oriya
Oromo
Pashto
Persian
Polish
Portuguese (Brazil)
Portuguese (Portugal)
Punjabi
Quechua
Romanian
Romansh
Runyakitara
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Serbo-Croatian
Sesotho
Setswana
Seychellois Creole
Shona
Sindhi
Sinhalese
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Spanish (Latin American)
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Tatar
Telugu
Thai
Tigrinya
Tonga
Tshiluba
Tumbuka
Turkish
Turkmen
Twi
Uighur
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Wolof
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:00,001 --> 00:00:02,001
3
00:00:23,380 --> 00:00:28,100
♪คนหนุ่มในเครื่องแบบทหารควบม้า
มาพร้อมกับแววตาที่เปรียบดั่งดวงดาว♪
4
00:00:30,060 --> 00:00:35,180
♪สายตาอันแสนอบอุ่นมั่นคง รอยยิ้มที่เปี่ยมล้น♪
5
00:00:37,020 --> 00:00:41,900
♪เหมือนทรายอันสวยงามที่ไหลผ่านนิ้ว เมื่อมองกลับไป♪
6
00:00:45,380 --> 00:00:50,260
♪ฤดูหนาว ฤดูกาลที่เกล็ดหิมะค่อย ๆ ปลิดปลิวลงมา♪
7
00:00:50,940 --> 00:00:57,660
♪แต่อ้อมอกของเธอกลับเหมือนฤดูใบไม้ผลิ
ที่มีกลิ่นหอมของมวลบุปผาอบอวลไปทั่วโลก♪
8
00:00:58,180 --> 00:01:05,140
♪ฤดูร้อนที่เต็มไปด้วยช่วงเวลาดี ๆ และฉากที่สวยงาม
ร่มเงาของต้นไม้บดบังความคิดถึงของฤดูใบไม้ผลิไว้♪
9
00:01:06,180 --> 00:01:12,740
♪ปล่อยหัวใจให้จมอยู่กับเธอในฤดูใบไม้ร่วง
ความรักที่ลึกซึ้งร่วงหล่นอย่างไม่ขาดสาย♪
10
00:01:14,100 --> 00:01:18,340
♪ใบไม้เบาบาง กับความรักที่ค่อย ๆ ก่อตัว ♪
11
00:01:27,180 --> 00:01:29,980
รักแรกเจอ เผลอจนหมดใจ
12
00:01:30,140 --> 00:01:32,980
ตอนที่ 18
13
00:02:01,120 --> 00:02:02,120
ไอ้คนแซ่ถาน
14
00:02:02,440 --> 00:02:03,510
แกคิดจะทำอะไร
15
00:02:10,750 --> 00:02:11,960
ผมถ้าไม่ส่งคนมาจับตาดูคุณไว้
16
00:02:12,520 --> 00:02:13,360
คุณก็จมน้ำตายไปตั้งนานแล้ว
17
00:02:16,600 --> 00:02:17,320
หรือว่าคุณไม่อยากจะรู้
18
00:02:17,360 --> 00:02:18,160
ว่าใครเป็นคนทำร้ายคุณ
19
00:02:23,750 --> 00:02:24,360
คุณไปกับผม
20
00:02:24,830 --> 00:02:25,630
ไปเจอใครสักคนด้วยกันหน่อย
21
00:02:27,110 --> 00:02:27,830
คุณควรที่จะเจอเขาสักหน่อย
22
00:02:29,320 --> 00:02:29,820
ปิดประตู
23
00:02:42,520 --> 00:02:43,830
หนังสือพิมพ์จ้า หนังสือพิมพ์
24
00:02:43,960 --> 00:02:44,460
ขอบคุณครับ
25
00:02:44,520 --> 00:02:45,270
หนังสือพิมพ์
26
00:02:45,830 --> 00:02:46,830
หนังสือพิมพ์จ้า
27
00:02:47,360 --> 00:02:48,520
หนังสือพิมพ์
28
00:02:48,750 --> 00:02:50,270
หนังสือพิมพ์จ้า หนังสือพิมพ์
29
00:03:21,630 --> 00:03:22,630
อยากจะทำให้ตัวเองหิวตายงั้นเหรอ
30
00:03:24,910 --> 00:03:26,080
ผมละหิวจะแย่อยู่แล้ว
31
00:03:35,360 --> 00:03:37,190
สงสารหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ทุกคนจริง ๆ
32
00:03:38,000 --> 00:03:39,520
ที่ยอมสละชีวิตเพื่อ
33
00:03:39,670 --> 00:03:40,750
อนาคตของลูกสาวตัวเอง
34
00:03:41,110 --> 00:03:41,910
เสียดายที่
35
00:03:42,240 --> 00:03:43,600
ชุยเหลียนเฟิ่งนี่ฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิด
36
00:03:43,880 --> 00:03:44,720
ลูกสาวสุดที่รัก
37
00:03:45,360 --> 00:03:46,110
คนนั้นที่ไม่มีอะไรดี
38
00:03:46,470 --> 00:03:48,000
แต่ขี้โมโหคนนั้นของคุณ
39
00:03:48,270 --> 00:03:49,800
ก็ถูกคุณมู่ไล่ออกจาตระกูลมู่แล้ว
40
00:03:56,160 --> 00:03:56,660
ทำไม
41
00:03:57,000 --> 00:03:57,550
ไม่เชื่อเหรอ
42
00:04:00,630 --> 00:04:01,360
ตอนนี้
43
00:04:02,630 --> 00:04:04,800
มู่หว่านถิงควรที่จะอยู่บนเรือเดินสมุทร
44
00:04:05,360 --> 00:04:06,750
จากเซี่ยงไฮ้ไปฮ่องกง
45
00:04:07,000 --> 00:04:08,190
แต่ตอนที่เธอขึ้นเรือ
46
00:04:08,630 --> 00:04:10,110
กลับถูกคนจงใจผลักให้ตกทะเลไป
47
00:04:10,750 --> 00:04:11,670
คุณว่าเรื่องเรื่องนี้
48
00:04:11,910 --> 00:04:12,670
จะเป็นฝีมือของใครกันนะ
49
00:04:19,670 --> 00:04:20,790
หว่านถิงเธอเป็นยังไงบ้างแล้ว
50
00:04:21,269 --> 00:04:22,270
ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบหรอก
51
00:04:22,830 --> 00:04:23,640
เธอน่ะตายยาก
52
00:04:24,070 --> 00:04:25,440
ถูกสหายของกำลังพลเรือนช่วยไว้
53
00:04:27,110 --> 00:04:28,510
ตระกูลมู่ได้ประกาศออกไป
54
00:04:28,760 --> 00:04:30,160
ว่าชุยเหลียนเฟิ่งตายเพราะโรคร้ายฉับพลัน
55
00:04:31,670 --> 00:04:32,920
ส่วนเรื่องที่มาที่ไปของมู่หว่านถิง
56
00:04:33,480 --> 00:04:34,440
ตอนนี้ก็ไม่มีใครพูดถึงสักคน
57
00:04:35,070 --> 00:04:35,830
นอกจากคนของตระกูลมู่แล้ว
58
00:04:36,350 --> 00:04:37,760
มีแค่ผมที่ร่วมการสอบปากคำ
59
00:04:37,790 --> 00:04:39,160
กับสวีปั๋วจวินเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
60
00:04:40,110 --> 00:04:40,880
คุณว่า
61
00:04:41,160 --> 00:04:43,110
ใครมันจะไปรีบตามฆ่าสาวน้อย
62
00:04:43,510 --> 00:04:44,480
ที่ตกระกำลำบากได้ลงคอกัน
63
00:04:58,160 --> 00:04:59,640
สวีปั๋วจวิน
64
00:05:06,830 --> 00:05:07,720
มันเคยรับปากกับฉัน
65
00:05:08,600 --> 00:05:09,640
บอกว่าจะให้หว่านถิง
66
00:05:10,040 --> 00:05:11,510
แต่งเข้าหน่วยตรวจการไป
67
00:05:12,640 --> 00:05:14,320
แถมยังบอกอีกว่าจะไปคุยเรื่องสู่ขอด้วยตัวเอง
68
00:05:14,510 --> 00:05:15,010
ก็ใช่น่ะสิ
69
00:05:15,720 --> 00:05:16,480
แต่นั่นเป็นเพราะว่าปีนั้น
70
00:05:16,480 --> 00:05:18,110
ตัวตนของมู่หว่านถิงยังไม่ถูกเปิดเผย
71
00:05:18,920 --> 00:05:20,510
สวีปั๋วจวินรับมือกับกองกำลังปฏิวัติ
72
00:05:20,950 --> 00:05:22,000
ก็ต้องการการสนับสนุนของตระกูลมู่
73
00:05:22,270 --> 00:05:23,000
จะมีคุณหรือไม่มีคุณ
74
00:05:23,550 --> 00:05:25,000
เขาก็จะไปคุยเรื่องสู่ขอกับตระกูลมู่อยู่ดี
75
00:05:25,670 --> 00:05:26,950
แต่เวลามันเปลี่ยนไปแล้ว
76
00:05:27,920 --> 00:05:29,760
ตอนนี้ ตัวตนของมู่หว่านถิง
77
00:05:29,760 --> 00:05:31,070
กลายเป็นอันตรายใหญ่ที่ถูกซ่อนอยู่ภายใน
78
00:05:31,670 --> 00:05:32,670
ถ้ามีคนที่ทะเยอทะยาน
79
00:05:32,670 --> 00:05:35,200
ตามรอยไปสืบตรวจสอบความจริงเมื่อตอนนั้น
80
00:05:36,160 --> 00:05:36,950
ถ้างั้นสำหรับเขาแล้ว
81
00:05:37,200 --> 00:05:38,440
มันก็เท่ากับภัยคุกคามขนาดใหญ่
82
00:05:40,230 --> 00:05:40,730
ดังนั้น
83
00:05:41,350 --> 00:05:42,600
ยิ่งกำจัดมันทิ้งก็ยิ่งดีน่ะสิ
84
00:05:46,160 --> 00:05:47,160
มันหลอกฉัน
85
00:05:49,950 --> 00:05:51,230
สิบปีก่อนคุณก็ควรจะรู้แล้ว
86
00:05:51,230 --> 00:05:52,040
ว่าเขาก็เป็นคนแบบนี้
87
00:05:52,350 --> 00:05:53,760
เขาหลอกมู่จื้อเหยวี่ยน
88
00:05:53,950 --> 00:05:55,270
แล้วก็เคยหลอกผู้ตรวจการหลัว
89
00:05:56,230 --> 00:05:57,670
เถ้าแก่มาเฟียตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งอย่างคุณ
90
00:05:57,950 --> 00:05:58,880
จะไปสู้เขาได้ยังไงกัน
91
00:06:12,720 --> 00:06:13,220
เอาละ
92
00:06:14,760 --> 00:06:16,600
มู่หว่านถิงตกใจกลัวมากที่ตกน้ำ
93
00:06:17,440 --> 00:06:18,720
ผมได้ให้ญาติผู้หญิงในหมู่ทหาร
94
00:06:18,790 --> 00:06:19,920
หาชุดสะอาดสักชุดเปลี่ยนให้เธอแล้วละ
95
00:06:20,230 --> 00:06:21,320
อีกอย่างผมสามารถรับปากคุณได้
96
00:06:21,830 --> 00:06:22,440
ขอแค่
97
00:06:22,720 --> 00:06:24,950
คุณบอกความจริงเรื่องการตายของมู่เยวี่ยนหังกับผม
98
00:06:25,880 --> 00:06:27,720
ผมก็จะส่งมู่หว่านถิง
99
00:06:27,720 --> 00:06:29,390
ไปให้ถึงฮ่องกงอย่างปลอดภัย
100
00:06:43,640 --> 00:06:44,880
ฉันจะทำตามเงื่อนไขของแกก็ได้
101
00:06:47,270 --> 00:06:47,880
แต่ว่า
102
00:06:48,550 --> 00:06:49,510
ฉันมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ
103
00:06:52,480 --> 00:06:53,320
ฉันต้องการเจอหว่านถิง
104
00:06:56,160 --> 00:06:57,040
ฉันอยากจะเจอเธอสักหน่อย
105
00:06:58,550 --> 00:06:59,390
ตามที่คุณต้องการ
106
00:07:00,230 --> 00:07:00,880
ขอบใจ
107
00:07:10,920 --> 00:07:11,480
ขอบใจนะ
108
00:07:20,040 --> 00:07:20,550
หว่านชิง
109
00:07:21,200 --> 00:07:22,600
อีกเดี๋ยวหงเชินกับซ่าวจวิน
110
00:07:22,760 --> 00:07:23,790
นัดพี่ไปเล่นบิลเลียด
111
00:07:24,200 --> 00:07:25,350
เธออยากไปด้วยกันกับพวกเราไหม
112
00:07:25,880 --> 00:07:26,790
ช่วงนี้
113
00:07:26,950 --> 00:07:28,200
ที่บ้านมีเรื่องเกิดขึ้นเยอะมาก
114
00:07:28,480 --> 00:07:29,550
เธอก็ถือซะว่าไปผ่อนคลาย
115
00:07:30,000 --> 00:07:30,720
กับพวกเราสักหน่อย
116
00:07:31,270 --> 00:07:32,440
แต่หนูเล่นบิลเลียดไม่เป็นนะคะ
117
00:07:32,440 --> 00:07:33,200
หนูไม่ไปดีกว่าค่ะ
118
00:07:33,670 --> 00:07:35,230
หน่วยบัญชาการยังมีเอกสารบางส่วนที่ต้องดู
119
00:07:35,320 --> 00:07:36,110
หนูต้องไปดูสักหน่อย
120
00:07:37,510 --> 00:07:38,010
งั้นก็ได้
121
00:07:38,830 --> 00:07:39,720
งั้นเธอต้องระวังสุขภาพด้วยนะ
122
00:07:39,950 --> 00:07:40,950
รีบกลับบ้านไปพักผ่อน
123
00:07:41,600 --> 00:07:42,320
ถ้างั้นหนูไปก่อนนะคะ
124
00:08:29,670 --> 00:08:30,320
ผู้บัญชาการถาน
125
00:08:30,480 --> 00:08:32,000
ให้ผมกับหว่านถิง
126
00:08:32,520 --> 00:08:33,520
อยู่ด้วยกันลำพังสักพักได้หรือเปล่า
127
00:09:03,710 --> 00:09:04,400
หว่านถิง
128
00:09:06,470 --> 00:09:07,280
พ่อได้ยินมาแล้ว
129
00:09:09,350 --> 00:09:11,030
ว่าผู้บัญชาการถานจะส่งแกไปฮ่องกง
130
00:09:14,790 --> 00:09:16,150
แกจะไปที่นั่นเป็นครั้งแรก
131
00:09:17,910 --> 00:09:18,960
อยู่แปลกที่แปลกทางคนเดียว
132
00:09:20,640 --> 00:09:21,840
จะต้องระมัดระวังความปลอดภัยดี ๆ นะ
133
00:09:25,840 --> 00:09:26,340
จริงสิ
134
00:09:28,080 --> 00:09:29,280
พ่อมีเพื่อนสองสามคนที่นั่น
135
00:09:30,440 --> 00:09:31,710
พ่อเขียนจดหมายฉบับหนึ่งหาพวกเขา
136
00:09:32,400 --> 00:09:33,520
แกไปหาพวกเขานะ
137
00:09:33,590 --> 00:09:35,110
พวกเขา จะดูแลแกเอง
138
00:09:41,320 --> 00:09:41,910
ไม่จำเป็นหรอก
139
00:09:43,200 --> 00:09:44,790
ฉันไม่สนพวกเพื่อนเสเพลพวกนั้น
140
00:09:45,760 --> 00:09:46,550
ของแกหรอก
141
00:09:58,030 --> 00:09:58,550
หว่านถิง
142
00:10:01,230 --> 00:10:02,640
แกยังโกรธพ่ออยู่ใช่หรือเปล่า
143
00:10:03,910 --> 00:10:04,550
โกรธแกเหรอ
144
00:10:07,320 --> 00:10:08,640
ฉันไม่ได้โกรธแก
145
00:10:09,110 --> 00:10:10,200
แต่ฉันเกลียดแก
146
00:10:10,230 --> 00:10:11,910
ฉันโกรธแกที่ทำไมอยู่ ๆ ถึงปรากฏตัว
147
00:10:11,910 --> 00:10:13,080
ทำไมทำให้แม่ฉันต้องตาย
148
00:10:13,080 --> 00:10:14,880
ทำไมต้องเอาทุกอย่างของฉันไป
149
00:10:14,960 --> 00:10:16,470
ฉันน่าจะจมน้ำตายไปซะก็สิ้นเรื่อง
150
00:10:16,470 --> 00:10:17,320
พอตายทุกอย่างจะได้จบ
151
00:10:19,960 --> 00:10:21,080
แกกล้าตบฉันเหรอ
152
00:10:21,150 --> 00:10:22,400
แกมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน
153
00:10:23,520 --> 00:10:24,470
แกจะต้องมีชีวิตอยู่
154
00:10:28,200 --> 00:10:28,700
ใช่
155
00:10:29,350 --> 00:10:30,520
พ่อไม่มีสิทธิ์ตบแก
156
00:10:31,520 --> 00:10:32,590
ฝ่ามือนี้ของพ่อ
157
00:10:33,350 --> 00:10:34,640
ตบแทนแม่แกต่างหากล่ะ
158
00:10:35,760 --> 00:10:37,200
แกจะไม่สนใจชีวิตพ่อก็ได้
159
00:10:37,790 --> 00:10:39,590
แต่แกจะไม่สนใจชีวิตแม่แกไม่ได้
160
00:10:40,550 --> 00:10:41,910
เธอเสี่ยงชีวิตตัวเอง
161
00:10:42,080 --> 00:10:43,520
แกถึงได้มีชีวิตอยู่อย่างนี้
162
00:10:48,590 --> 00:10:49,320
ถ้างั้นฉัน
163
00:10:57,910 --> 00:10:59,200
ถ้างั้นฉันจะทำยังไงล่ะ
164
00:11:00,080 --> 00:11:02,000
ตอนนี้ทุกอย่างที่ฉันสูญเสียไป
165
00:11:04,200 --> 00:11:05,640
มันเป็นเพราะแกคนเดียว
166
00:11:17,200 --> 00:11:17,840
หว่านถิง
167
00:11:23,880 --> 00:11:24,470
หว่านถิง
168
00:11:24,910 --> 00:11:25,590
พ่อรู้
169
00:11:28,670 --> 00:11:29,960
ว่าพ่อไม่ใช่พ่อที่ดี
170
00:11:32,440 --> 00:11:33,960
แต่วันนี้พ่อเจอแก
171
00:11:35,590 --> 00:11:36,960
พ่อก็แค่อยากจะบอกแกว่า
172
00:11:38,590 --> 00:11:39,760
ชาตินี้พ่อ
173
00:11:40,000 --> 00:11:42,080
ทุกอย่างที่พ่อทำทั้งหมด
174
00:11:43,520 --> 00:11:44,440
พ่อก็ทำเพื่อ
175
00:11:44,710 --> 00:11:45,840
เพื่อแกทั้งนั้น
176
00:11:47,590 --> 00:11:48,280
แกรู้ไหม
177
00:11:49,000 --> 00:11:50,590
พ่อเลียแข้งเลียขาผู้ตรวจการสวี
178
00:11:52,280 --> 00:11:54,590
พ่อทำเรื่องชั่ว ๆ มากมายเพื่อเขา
179
00:11:56,440 --> 00:11:58,960
ก็เพราะว่าอยากให้แกมีอนาคตที่ดี
180
00:11:59,470 --> 00:12:02,350
พ่อหวังว่าแกจะได้แต่งเข้าหน่วยตรวจการไป
181
00:12:04,320 --> 00:12:05,470
แต่เรื่องมาจนถึงตอนนี้
182
00:12:07,230 --> 00:12:09,550
กลับกลายเป็นแค่การกระทำที่ไร้ประโยชน์
183
00:12:18,710 --> 00:12:20,150
พ่อรู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไป
184
00:12:21,470 --> 00:12:23,200
ก็เอาทุกอย่างกลับคืนมาไม่ได้
185
00:12:24,790 --> 00:12:25,320
หว่านถิง
186
00:12:26,280 --> 00:12:27,320
พ่อขอแค่แกสามารถ
187
00:12:28,400 --> 00:12:29,760
มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
188
00:12:31,280 --> 00:12:32,150
เพื่อแม่แก
189
00:12:33,080 --> 00:12:33,880
เพื่อพ่อ
190
00:12:35,640 --> 00:12:37,840
ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปดี ๆ นะ
191
00:12:40,000 --> 00:12:41,030
แกวางใจเถอะ
192
00:12:42,640 --> 00:12:44,640
ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปดี ๆ แน่
193
00:12:46,440 --> 00:12:47,790
มีเพียงมีชีวิตอยู่
194
00:12:48,960 --> 00:12:51,440
ถึงจะสามารถแย่งทุกอย่างที่เป็นของฉันกลับคืนมาได้
195
00:12:55,670 --> 00:12:56,170
ใช่
196
00:12:57,880 --> 00:12:58,550
หว่านถิง
197
00:12:58,640 --> 00:12:59,550
มา ลุกขึ้น
198
00:13:00,080 --> 00:13:01,230
มา ลุกขึ้นเร็ว
199
00:13:01,520 --> 00:13:02,400
พื้นมันเย็น
200
00:13:02,710 --> 00:13:03,210
ลุกขึ้น
201
00:13:07,280 --> 00:13:07,910
หว่านถิง
202
00:13:11,000 --> 00:13:12,200
แกอาจจะต้องไปแล้ว
203
00:13:14,710 --> 00:13:15,640
แกจะช่วย
204
00:13:16,640 --> 00:13:18,200
ช่วยเรียกพ่อสักคำได้หรือเปล่า
205
00:13:29,520 --> 00:13:30,110
ไม่
206
00:13:32,960 --> 00:13:34,550
แกไม่มีสิทธิ์มาเป็นพ่อฉัน
207
00:13:42,110 --> 00:13:43,230
หว่านถิง
208
00:14:09,030 --> 00:14:10,080
ซื่อสัตย์มาตลอด
209
00:14:10,470 --> 00:14:11,440
แต่กลับทำคุณบูชาโทษ
210
00:14:11,910 --> 00:14:12,590
เสียใจไหม
211
00:14:16,550 --> 00:14:18,350
นี่น่ะเหรอชีวิต
212
00:14:23,230 --> 00:14:24,350
ถ้ายังมีชีวิตอยู่
213
00:14:26,640 --> 00:14:28,440
เมื่อกล้าเดิมพันแล้วก็ต้องยอมจ่าย
214
00:14:31,080 --> 00:14:32,150
อย่างน้อยคุณก็ยังไม่ตาย
215
00:14:32,640 --> 00:14:33,710
คุณควรจะดีใจนะ
216
00:14:38,350 --> 00:14:39,200
ทั้งหมดนี่
217
00:14:41,110 --> 00:14:41,790
ผมยอมรับมันแล้ว
218
00:14:44,350 --> 00:14:45,760
คุณยังมีโอกาสวางมือนะ
219
00:14:47,710 --> 00:14:48,590
คุณบอกผมมาสิ
220
00:14:49,520 --> 00:14:50,670
ว่าคุณรับประกันได้หรือเปล่า
221
00:14:51,910 --> 00:14:53,230
ว่าจะส่งหว่านถิงไปฮ่องกง
222
00:14:53,400 --> 00:14:54,200
ผมพูดคำไหนคำนั้น
223
00:14:56,320 --> 00:14:57,110
ดี
224
00:15:02,030 --> 00:15:03,590
ธนาคารต้าหัว หมายเลขห้าสิบเจ็ด
225
00:15:03,710 --> 00:15:04,790
ในตู้นิรภัยนั่น
226
00:15:06,710 --> 00:15:08,000
มีของที่คุณต้องการ
227
00:15:08,700 --> 00:15:11,100
[ธนาคารต้าหัว]
228
00:15:13,590 --> 00:15:14,110
ผู้บัญชาการถาน
229
00:15:14,440 --> 00:15:15,550
นี่คือของที่ท่านต้องการครับ
230
00:16:02,320 --> 00:16:02,840
หว่านชิง
231
00:16:04,320 --> 00:16:05,550
ดึกขนาดนี้แล้วทำไมคุณถึงยังไม่กลับไปอีก
232
00:16:05,880 --> 00:16:06,840
ตอนบ่ายคุณไปทำอะไรมาคะ
233
00:16:08,150 --> 00:16:08,650
ผม
234
00:16:15,670 --> 00:16:16,170
ทำไมเหรอ
235
00:16:16,670 --> 00:16:18,710
ตอนบ่ายฉันเห็นมู่หว่านถิงอยู่บนรถคุณ
236
00:16:21,840 --> 00:16:23,840
ก่อนหน้านี้คุณบอกว่ามีเรื่องสำคัญ
237
00:16:23,960 --> 00:16:25,350
ดังนั้นก็เลยคุยเรื่องสู่ขอกับฉันไม่ได้
238
00:16:25,910 --> 00:16:27,230
คงจะไม่เกี่ยวกับเธอหรอกใช่ไหม
239
00:16:32,030 --> 00:16:34,280
คุณคงไม่ได้คิดจะแอบมีคนอื่นใช่ไหมเนี่ย
240
00:16:39,080 --> 00:16:40,350
คุณหัวเราะอะไรน่ะ
241
00:16:43,110 --> 00:16:43,790
ผมไม่ได้โง่สักหน่อย
242
00:16:44,350 --> 00:16:45,790
ผมจะแอบมีใครก็คงไม่เอาเธอหรอก
243
00:16:46,910 --> 00:16:48,230
ถ้างั้นคุณยังคิดจะแอบมีใครอีก
244
00:16:49,520 --> 00:16:50,280
เปล่านะ
245
00:16:51,200 --> 00:16:52,000
ใช้สมองหน่อยสิ
246
00:16:52,960 --> 00:16:53,790
ผมมีคุณอยู่แล้วนะ
247
00:16:54,030 --> 00:16:55,470
ผมจะไปชอบผู้หญิงคนอื่นได้ยังไงอีก
248
00:16:55,640 --> 00:16:56,440
หึงอะไรของคุณน่ะ
249
00:16:57,520 --> 00:16:59,110
แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกัน
250
00:16:59,110 --> 00:17:00,350
ฉันก็ต้องหึงเป็นธรรมดาสิคะ
251
00:17:00,880 --> 00:17:01,880
อย่างน้อยคุณก็บอกฉันมา
252
00:17:02,520 --> 00:17:04,110
ว่าคุณมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่ใช่หรือเปล่า
253
00:17:11,710 --> 00:17:13,280
คงจะไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่ไหมคะ
254
00:17:19,589 --> 00:17:20,089
มา
255
00:17:34,230 --> 00:17:35,000
เดิมทีผมอยากจะรอ
256
00:17:35,760 --> 00:17:37,280
ให้มั่นใจในเรื่องนี้ได้ก่อนแล้วผมค่อยบอกคุณ
257
00:17:38,350 --> 00:17:39,280
แต่ในเมื่อคุณเห็นแล้ว
258
00:17:40,430 --> 00:17:41,310
ถ้าผมไม่บอก
259
00:17:41,920 --> 00:17:42,880
คุณคงจะคิดไปไกลแน่ ๆ
260
00:17:44,950 --> 00:17:45,920
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ
261
00:17:47,680 --> 00:17:48,920
ฆาตกรที่ฆ่าพี่ชายคุณ
262
00:17:50,000 --> 00:17:50,680
คือคนอื่น
263
00:18:00,350 --> 00:18:01,310
สิบปีก่อน
264
00:18:02,190 --> 00:18:03,560
สวีปั๋วจวินกับผู้ตรวจการหลัว
265
00:18:03,560 --> 00:18:05,040
แย่งสิทธิ์ในการควบคุมเซี่ยงไฮ้
266
00:18:07,110 --> 00:18:09,160
ผู้ตรวจการหลัวเพราะเสบียงและยุทโธปกรณ์ถูกปล้น
267
00:18:09,880 --> 00:18:12,350
เขาต้องการถอยทัพไปยังท่าเรือของตระกูลมู่เพื่อขนส่งกระสุน
268
00:18:12,800 --> 00:18:15,280
แต่ว่าตระกูลมู่กับสวีปั๋วจวินเป็นมิตรต่อกันมาตลอด
269
00:18:16,590 --> 00:18:18,350
ดังนั้นก็เลยไม่ยอมให้เขายืมใช้ท่าเรือ
270
00:18:21,110 --> 00:18:21,680
(เกิดภาวะฉุกเฉินทางทหาร)
271
00:18:21,680 --> 00:18:22,280
แกอยู่นิ่ง ๆ เลยนะ
272
00:18:22,800 --> 00:18:25,190
(ผู้ตรวจการหลัวก็เลยส่งคนปลอมตัวเป็นโจรลักพาตัว)
273
00:18:25,230 --> 00:18:26,430
(ไปลักพาตัวมู่เยวี่ยนหัง)
274
00:18:27,760 --> 00:18:29,950
(แล้วขังเขาไว้ในคลังสินค้าของท่าเรือ)
275
00:18:31,350 --> 00:18:33,680
ผู้ตรวจการหลัวใช้เรื่องช่วยเหลือคุณชายมู่เป็นเหตุผล
276
00:18:34,280 --> 00:18:35,590
และส่งทหารไปยึดท่าเรือ
277
00:18:36,640 --> 00:18:38,920
ตอนนั้นมู่จื้อเหยวี่ยนไปส่งสินค้าที่เมืองอื่น
278
00:18:39,350 --> 00:18:41,190
คุณนายเซียวทนไม่ไหวที่จะช่วยลูกชาย
279
00:18:41,950 --> 00:18:43,590
[ตระกูลมู่ท่าเรือ]
ดังนั้นก็เลยรับปากเขา
280
00:18:44,230 --> 00:18:46,640
ยอมให้เขาใช้ท่าเรือตระกูลมู่มาขนส่งกระสุน
281
00:18:48,000 --> 00:18:49,070
ล้อมท่าเรือไว้ให้หมด
282
00:18:52,520 --> 00:18:53,760
และตอนนั้นเอง
283
00:18:55,760 --> 00:18:57,040
ที่ชุยเหลียนเฟิ่งมาหาผม
284
00:18:58,400 --> 00:19:00,680
เธอบอกว่าท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของผม
285
00:19:02,800 --> 00:19:04,280
บอกว่าขอแค่ผมสามารถ
286
00:19:05,470 --> 00:19:06,800
ฆ่าปิดปากคุณชายมู่ได้
287
00:19:08,110 --> 00:19:09,040
ถ้างั้นมู่หว่านถิง
288
00:19:09,560 --> 00:19:10,950
ก็จะสามารถกลับไปที่ตระกูลมู่ได้
289
00:19:11,950 --> 00:19:13,350
แล้วถ้าในอนาคตเด็กที่เธอคลอด
290
00:19:13,350 --> 00:19:14,590
เป็นเด็กผู้ชายละก็
291
00:19:14,920 --> 00:19:17,070
เขาก็จะกลายเป็นผู้สืบทอดทรัพย์สมบัติเพียงคนเดียวของตระกูลมู่
292
00:19:18,110 --> 00:19:19,520
ตอนนั้นถึงผมจะรับปากเธอไป
293
00:19:19,710 --> 00:19:21,190
แต่ว่าผมลังเลใจเป็นอย่างมาก
294
00:19:32,310 --> 00:19:33,070
(ใครจะไปรู้)
295
00:19:33,430 --> 00:19:34,310
(ผมยังไม่ทันได้ลงมือ)
296
00:19:34,800 --> 00:19:36,350
สวีปั๋วจวินก็ใช้ปืนใหญ่
297
00:19:36,920 --> 00:19:38,230
เริ่มยิงระเบิดท่าเรือ
298
00:19:49,950 --> 00:19:50,560
จากนั้น
299
00:19:50,560 --> 00:19:52,350
ท่าเรือท่านั้นที่ซ่อนตัวคุณชายมู่ไว้
300
00:19:52,400 --> 00:19:53,230
ก็ถูกถล่มราบเป็นหน้ากลอง
301
00:20:13,400 --> 00:20:15,430
คุณชายมู่ก็เลยเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ
302
00:20:16,000 --> 00:20:17,110
ผู้ช่วยของสวีปั๋วจวิน
303
00:20:17,310 --> 00:20:18,310
สวีเยวี่ยน เขามาหาผม
304
00:20:18,680 --> 00:20:19,350
เขาบอกว่า
305
00:20:19,920 --> 00:20:21,560
หลังจากศึกครั้งนี้ ผู้ตรวจการหลัว
306
00:20:22,110 --> 00:20:23,430
ได้สูญเสียอำนาจไปแล้ว
307
00:20:27,760 --> 00:20:29,760
ตอนนี้ผู้ตรวจการหลัวไม่มีอะไรเหลือแล้ว
308
00:20:30,160 --> 00:20:31,680
ขอแค่คุณยืนยันคำเดียว
309
00:20:32,000 --> 00:20:33,160
ว่าการตายของมู่เยวี่ยนหัง
310
00:20:33,560 --> 00:20:35,230
เป็นฝีมือของเขาผู้ตรวจการหลัว
311
00:20:35,920 --> 00:20:38,590
ผู้ตรวจการสวีของพวกเราก็จะตอบแทนคุณอย่างสมน้ำสมเนื้อ
312
00:20:45,680 --> 00:20:47,350
คุณต้องคิดให้ดี ๆ นะ
313
00:20:54,400 --> 00:20:55,590
ตอนนั้นผมหน้ามืดตามัว
314
00:20:55,800 --> 00:20:56,680
แล้วก็ไม่มีทางเลือกอื่น
315
00:20:56,680 --> 00:20:57,590
ดังนั้นก็เลยรับปาก
316
00:20:58,470 --> 00:20:59,950
ผมอาศัยช่วงชุลมุนเข้าไปในคลังสินค้าที่ถูกระเบิด
317
00:21:00,560 --> 00:21:02,710
ตามคำสั่งของสวีปั๋วจวิน
318
00:21:04,430 --> 00:21:06,040
และก็เจอศพของมู่เยวี่ยนหัง
319
00:21:08,070 --> 00:21:09,430
จากนั้นก็ยิงไปที่หน้าอกเขา
320
00:21:11,070 --> 00:21:12,070
อีกสองนัด
321
00:21:14,520 --> 00:21:16,350
และผมก็ปรับนาฬิกาข้อมือของเขา
322
00:21:16,760 --> 00:21:18,230
ให้เร็วขึ้นอีกสองชั่วโมง
323
00:21:38,230 --> 00:21:39,110
ผู้ตรวจการหลัว
324
00:21:40,830 --> 00:21:41,880
แพ้สงครามและถอยทัพ
325
00:21:42,880 --> 00:21:43,710
ในที่สุดสวีปั๋วจวิน
326
00:21:43,950 --> 00:21:45,190
ก็ยึดเซี่ยงไฮ้ไว้ได้
327
00:21:46,160 --> 00:21:48,190
ทั้งสองฝ่ายตกอยู่ในภาวะนัวเนียและทำการขึ้นศาล
328
00:21:48,190 --> 00:21:49,110
เพราะการตายของคุณชายมู่
329
00:21:50,350 --> 00:21:51,310
ศพของคุณชายมู่
330
00:21:51,310 --> 00:21:53,310
ถูกระเบิดจนจำหน้าค่าตาไม่ได้
331
00:21:53,920 --> 00:21:55,800
อีกอย่างตอนนั้นก็ไม่มีผู้เห็นเหตุการณ์
332
00:21:56,400 --> 00:21:58,310
และแล้วคดีก็มุ่งสู่ทางตัน
333
00:21:58,880 --> 00:22:00,230
ภายหลังสำนักงานตำรวจจิงซือ
334
00:22:00,430 --> 00:22:02,760
ก็พบรูกระสุนสองจุดบนตัวคุณชายมู่
335
00:22:03,560 --> 00:22:05,190
เวลาที่นิติเวชระบุว่าเสียชีวิต
336
00:22:05,920 --> 00:22:07,000
คือตอนบ่ายโมงตรง
337
00:22:08,710 --> 00:22:10,190
และนาฬิกาข้อมือของคุณชายมู่
338
00:22:10,280 --> 00:22:12,680
หยุดเดินตอนบ่ายสามโมงตรงเพราะแรงระเบิด
339
00:22:14,280 --> 00:22:15,680
สำนักงานตำรวจจึงได้ตัดสินว่า
340
00:22:16,040 --> 00:22:17,520
ระเบิดเกิดขึ้นหลังจากที่คุณชายมู่
341
00:22:17,520 --> 00:22:18,920
ตายไปแล้วสองชั่วโมง
342
00:22:19,800 --> 00:22:21,040
สุดท้ายคดีนี้
343
00:22:21,160 --> 00:22:23,110
ก็ถูกตัดสินว่าเกิดการฆ่าตัวประกันของผู้ตรวจการหลัวก่อน
344
00:22:24,000 --> 00:22:25,680
และจึงเกิดการระเบิดท่าเรือของสวีปั๋วจวินทีหลัง
345
00:22:26,560 --> 00:22:28,710
เพราะผู้ตรวจการหลัวเรียกค่าไถ่และฆ่าคน
346
00:22:29,000 --> 00:22:30,470
จึงได้ถูกตัดสินโทษ
347
00:22:31,470 --> 00:22:32,430
ทำให้สูญเสีย
348
00:22:32,680 --> 00:22:34,640
ยศตำแหน่งทั้งหมดของเขาที่มีในรัฐบาลปักกิ่งไป
349
00:22:35,310 --> 00:22:36,280
ส่วนตำแหน่งข้าราชการของเขา
350
00:22:38,680 --> 00:22:40,310
ก็ถูกสวีปั๋วจวินขึ้นมารับตำแหน่งแทน
351
00:22:41,070 --> 00:22:42,190
สวีปั๋วจวินเองก็รู้ว่า
352
00:22:43,400 --> 00:22:44,230
ถ้าแม่ของคุณ
353
00:22:44,230 --> 00:22:45,950
ช่วยผู้ตรวจการหลัวขนส่งดินปืน
354
00:22:46,350 --> 00:22:47,470
ก็จะไม่มีทางรู้ได้เลย
355
00:22:47,560 --> 00:22:48,400
ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ
356
00:22:50,830 --> 00:22:52,830
ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร เป็นอารมณ์ชั่ววูบ
357
00:22:53,680 --> 00:22:55,280
ดังนั้นเขาก็เลยจับตัวผู้ตรวจการหลัว
358
00:22:55,470 --> 00:22:56,880
เพราะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เหลืออะไรเลย
359
00:22:57,520 --> 00:22:59,590
ก็เลยเลือกที่จะทอดทิ้งชีวิตพี่ชายคุณ
360
00:23:01,470 --> 00:23:01,970
หว่านชิง
361
00:23:03,590 --> 00:23:04,090
ถึงตรงนี้ผม
362
00:23:04,350 --> 00:23:05,430
จะมีหลักฐานบางอย่างอยู่
363
00:23:05,920 --> 00:23:06,920
แต่ว่าวันนี้พวกเราอย่าเพิ่งดูเลยนะ
364
00:23:10,430 --> 00:23:10,930
ดู
365
00:23:12,400 --> 00:23:14,280
ฉันจะดูหลักฐานทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับพี่ชายฉัน
366
00:23:17,760 --> 00:23:19,190
ภาพม้วนนี้ที่พวกคุณดูอยู่
367
00:23:19,310 --> 00:23:21,350
เป็นภาพที่นักข่าวต่างชาติคนหนึ่งเก็บไว้
368
00:23:21,520 --> 00:23:23,070
ตอนถ่ายแม่น้ำหวงผู่ที่อยู่ตรงข้ามคลังสินค้า
369
00:23:23,470 --> 00:23:24,680
เขาได้บันทึกฉากที่สวีปั๋วจวิน
370
00:23:24,710 --> 00:23:26,160
ระเบิดคลังสินค้าไว้พอดี
371
00:23:27,280 --> 00:23:28,710
ตอนนั้นผมกลัวจะมีปัญหาตามมา
372
00:23:28,950 --> 00:23:29,760
ดังนั้นก็เลยออกเงิน
373
00:23:29,760 --> 00:23:31,160
ซื้อฟิล์มม้วนนี้ไว้
374
00:23:31,880 --> 00:23:33,000
และมันก็ทำให้ผมเก็บหลักฐานชิ้นหนึ่ง
375
00:23:33,430 --> 00:23:34,800
ที่สำคัญไว้อย่างไม่รู้ตัว
376
00:23:35,680 --> 00:23:37,110
เวลาที่มู่เยวี่ยนหังตาย
377
00:23:37,110 --> 00:23:38,350
คือตอนบ่ายโมงตรง
378
00:23:39,560 --> 00:23:40,710
แต่นาฬิกาข้อมือของเขา
379
00:23:41,070 --> 00:23:43,040
กลับหยุดเดินที่ สามโมงตรง
380
00:23:43,160 --> 00:23:44,800
เพราะถูกผมปรับให้เร็วขึ้นอีกสองชั่วโมง
381
00:23:44,920 --> 00:23:46,520
ศาลเองก็ได้ตัดสินว่ามู่เยวี่ยนหัง
382
00:23:47,230 --> 00:23:48,470
ถูกคนจับเรียกค่าไถ่และฆ่าทิ้ง
383
00:23:48,800 --> 00:23:50,560
ก่อนที่สวีปั๋วจวินจะระเบิด
384
00:23:50,830 --> 00:23:52,190
ตามการอ้างอิงนี้
385
00:23:53,880 --> 00:23:54,520
แต่ว่า
386
00:23:54,800 --> 00:23:55,830
ตอนนี้ฟิล์มม้วนนี้
387
00:23:56,280 --> 00:23:57,640
ได้บันทึกตอนที่สวีปั๋วจวิน
388
00:23:57,640 --> 00:23:58,710
ระเบิดคลังสินค้าไว้
389
00:23:58,950 --> 00:24:00,710
เรือท่องเที่ยวของญี่ปุ่นซานตง มารู
390
00:24:00,830 --> 00:24:02,000
ได้เข้าท่ามาพอดี
391
00:24:02,470 --> 00:24:03,350
ผมได้ตรวจสอบแล้ว
392
00:24:03,680 --> 00:24:04,710
ว่าซานตง มารูลำนี้
393
00:24:05,000 --> 00:24:05,830
มันถูกกำหนด
394
00:24:05,920 --> 00:24:07,800
เส้นทางจากชิงเต่าถึงเซี่ยงไฮ้
395
00:24:08,040 --> 00:24:09,590
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาสิบกว่าปี
396
00:24:09,950 --> 00:24:11,680
และโดยพื้นฐานแล้วจะถึงเซี่ยงไฮ้ตอนบ่ายโมง
397
00:24:12,110 --> 00:24:12,880
โดยประมาณทุกครั้ง
398
00:24:13,520 --> 00:24:15,470
แค่นี้ก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าตอนที่
399
00:24:16,040 --> 00:24:17,110
มู่เยวี่ยนหังตาย
400
00:24:18,310 --> 00:24:20,160
สวีปั๋วจวินเขากำลังระเบิดคลังสินค้า
401
00:24:29,880 --> 00:24:30,710
ฟิล์มม้วนนี้
402
00:24:31,400 --> 00:24:33,310
ถูกคุณเก็บรักษาไว้ในตู้นิรภัยของ
403
00:24:33,350 --> 00:24:34,590
ธนาคารสัมปทานมาสิบปี
404
00:24:35,760 --> 00:24:36,830
คุณเองก็น่าจะรู้น้ำหนักของมัน
405
00:24:37,640 --> 00:24:39,400
ถ้างั้นทำไมคุณถึงได้ยอมพลีชีพ
406
00:24:39,760 --> 00:24:41,590
แต่ไม่เอามันออกมาข่มขู่สวีปั๋วจวิน
407
00:24:41,710 --> 00:24:42,710
เพื่อรักษาชีวิตตัวเองไว้ล่ะ
408
00:24:43,350 --> 00:24:44,040
จุดนี้
409
00:24:45,190 --> 00:24:46,560
ก็คือเรื่องที่ผมอยากจะเตือนคุณนี่แหละ
410
00:24:47,280 --> 00:24:48,800
คุณอย่าคิดว่ามีหลักฐานชิ้นนี้แล้ว
411
00:24:49,160 --> 00:24:50,640
คุณก็จะสามารถถล้มสวีปั๋วจวินได้นะ
412
00:24:51,430 --> 00:24:51,930
ผมจะบอกคุณให้
413
00:24:52,760 --> 00:24:54,590
ว่าแค่ผู้บัญชาการของเซี่ยงไฮ้อย่างคุณ
414
00:24:56,110 --> 00:24:56,800
คุณทำไม่ได้หรอก
415
00:25:01,830 --> 00:25:03,590
แล้วถ้าผมบอกว่าผมสามารถทำได้ล่ะ
416
00:25:05,110 --> 00:25:07,040
คุณจะกล้าก้าวออกมาชี้ตัวสวีปั๋วจวินไหม
417
00:25:11,350 --> 00:25:12,040
เสวียนหลิน
418
00:25:16,710 --> 00:25:17,210
ไม่เป็นไรนะ
419
00:25:23,760 --> 00:25:24,430
ลังเลอะไรอยู่
420
00:25:26,470 --> 00:25:29,280
สวีปั๋วจวินยังไม่รู้ว่ามู่หว่านถิงยังไม่ตาย
421
00:25:29,800 --> 00:25:31,310
ขอแค่สวีปั๋วจวินอยู่บนตำแหน่งหนึ่งวัน
422
00:25:31,680 --> 00:25:33,680
มู่หว่านถิงก็จะสามารถมีชีวิตรอดอยู่ข้างนอกได้
423
00:25:35,230 --> 00:25:36,590
ถ้าล้มสวีปั๋วจวินแล้ว
424
00:25:37,920 --> 00:25:38,950
ที่นี่ก็จะเป็นอาณาเขตของผม
425
00:25:39,880 --> 00:25:41,520
ถ้างั้นมู่หว่านถิงก็อาจจะมีโอกาสกลับมา
426
00:25:42,520 --> 00:25:43,950
หรือว่าคุณไม่อยากจะเจอหน้าเธออีกงั้นเหรอ
427
00:25:52,830 --> 00:25:53,330
ได้
428
00:25:56,000 --> 00:25:57,040
ผมจะรับปากคุณก็ได้
429
00:26:01,830 --> 00:26:03,800
ยังไงผมก็เป็นคนที่เคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง
430
00:26:05,310 --> 00:26:06,230
ผมจะเป็นพยานในศาล
431
00:26:37,710 --> 00:26:38,680
สิบปีมานี้
432
00:26:39,310 --> 00:26:41,400
บนมือเขามีเลือดของพี่ชายฉันอาบอยู่ตลอด
433
00:26:43,280 --> 00:26:45,470
เขาทำใจเป็นเพื่อนกับพ่อฉันได้ยังไงกันนะ
434
00:26:59,830 --> 00:27:00,400
หว่านชิง
435
00:27:03,280 --> 00:27:04,190
ในสายตาสวีปั๋วจวิน
436
00:27:05,950 --> 00:27:08,350
ไม่ว่าใครก็เป็นหมากให้เขาใช้ได้ทั้งนั้น
437
00:27:09,070 --> 00:27:10,190
ที่เขาผูกมิตรกับพ่อคุณ
438
00:27:10,640 --> 00:27:12,470
ก็เพียงเพราะอยากได้กำลังทรัพย์ของตระกูลมู่
439
00:27:15,280 --> 00:27:16,230
เขามันก็เป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน
440
00:27:17,280 --> 00:27:18,310
ผมรู้ว่าเรื่องนี้
441
00:27:18,800 --> 00:27:19,830
ส่งผลกระทบต่อคุณเป็นอย่างมาก
442
00:27:20,230 --> 00:27:21,190
ผมถึงได้ลังเลมาตลอด
443
00:27:21,230 --> 00:27:22,000
ว่าจะบอกคุณดีไหม
444
00:27:26,280 --> 00:27:26,880
ขอบคุณนะคะ
445
00:27:28,350 --> 00:27:29,070
ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ
446
00:27:29,760 --> 00:27:31,070
ฉันก็คงจะไม่มีทางได้รู้ความจริงเลย
447
00:27:35,920 --> 00:27:36,560
เด็กโง่
448
00:27:38,000 --> 00:27:39,640
ผมไม่ได้แค่อยากให้คุณได้รู้ความจริง
449
00:27:40,640 --> 00:27:41,880
แต่ผมจะทวงความยุติธรรมแทนคุณอีกด้วย
450
00:27:45,070 --> 00:27:46,400
แต่เขาเป็นถึงสวีปั๋วจวินเลยนะ
451
00:27:47,070 --> 00:27:48,470
คุณกำลังใช้ไข่กระทบหินชัด ๆ
452
00:27:50,590 --> 00:27:51,760
มีสงครามไหนบ้าง
453
00:27:52,350 --> 00:27:53,760
ที่ผมไม่ต้องเสี่ยงอันตรายเพื่อชนะกัน
454
00:27:54,830 --> 00:27:57,280
ครั้งนี้ใครแพ้ใครชนะก็ยังไม่รู้เลย
455
00:28:00,310 --> 00:28:02,040
แต่ถ้าคุณมั่นใจซะขนาดนี้จริง ๆ
456
00:28:03,230 --> 00:28:05,040
ทำไมคุณถึงไม่บอกความสัมพันธ์ของพวกเรากับเขาล่ะคะ
457
00:28:06,470 --> 00:28:08,920
ผมกลัวสวีปั๋วจวินจะสงสัยน่ะ
458
00:28:09,310 --> 00:28:11,190
คุณกลัวมากกว่าว่าถ้าชนะสวีปั๋วจวินไม่ได้
459
00:28:11,760 --> 00:28:12,760
จะลากฉันเข้าไปเกี่ยวด้วย
460
00:28:13,190 --> 00:28:14,350
จะลากตระกูลมู่เข้าไปเกี่ยวด้วย
461
00:28:15,640 --> 00:28:16,520
ถ้าชนะ
462
00:28:16,920 --> 00:28:18,520
คุณก็จะไปคุยเรื่องสู่ขออย่างเป็นทางการกับครอบครัวฉัน
463
00:28:19,640 --> 00:28:20,430
ถ้าแพ้
464
00:28:21,310 --> 00:28:23,430
คุณก็จะแบกรับผลคนเดียวและให้ฉันปลีกตัวออกจากเรื่อง
465
00:28:29,590 --> 00:28:30,090
หว่านชิง
466
00:28:31,430 --> 00:28:33,000
ยังไงผมกับเขาสักวันก็ต้องปะทะกันอยู่แล้ว
467
00:28:34,350 --> 00:28:36,040
ดังนั้นถึงจะไม่มีเรื่องพี่ชายคุณ
468
00:28:36,400 --> 00:28:37,760
พวกเราก็ไม่มีทางญาติดีต่อกันอยู่แล้ว
469
00:28:39,280 --> 00:28:41,110
ดังนั้นไม่ว่าผมจะต่อต้านหรือไม่
470
00:28:41,830 --> 00:28:43,110
เขาก็จะลงมือกับผมอยู่วันยังค่ำ
471
00:28:46,110 --> 00:28:47,680
ดังนั้นทั้งชีวิตที่คุณพูดถึง
472
00:28:49,520 --> 00:28:51,310
ก็คือชนะถึงจะมีทั้งชีวิตได้
473
00:28:55,280 --> 00:28:56,640
ถ้าแพ้ก็จะไม่มีแล้ว
474
00:28:57,560 --> 00:28:58,070
ถูกไหมคะ
475
00:29:04,830 --> 00:29:05,330
ผม
476
00:29:12,470 --> 00:29:13,470
ถ้าการแพ้ชนะนี้
477
00:29:14,040 --> 00:29:15,350
จะต้องใช้ชีวิตคุณไปแลก
478
00:29:16,920 --> 00:29:17,920
ฉันขอไม่เอาดีกว่า
479
00:29:29,070 --> 00:29:29,680
เด็กโง่
480
00:29:31,800 --> 00:29:32,590
คุณวางใจเถอะนะ
481
00:29:33,680 --> 00:29:35,000
ผมจะต้องล้มสวีปั๋วจวินให้ได้
482
00:29:38,430 --> 00:29:39,590
และผมก็จะไปคุยเรื่องสู่ขอ
483
00:29:40,110 --> 00:29:40,800
กับตระกูลมู่อย่างแน่นอน
484
00:29:42,040 --> 00:29:43,040
ทั้งชีวิตที่พูดไว้
485
00:29:43,400 --> 00:29:44,350
วันเดียวก็จะไม่ขาด
486
00:29:58,710 --> 00:29:59,520
ชนแก้ว
487
00:30:05,560 --> 00:30:07,110
หงเชินนัดฉันเล่นบิลเลียดไม่แปลก
488
00:30:08,110 --> 00:30:09,070
แต่ว่าซ่าวจวิน
489
00:30:09,520 --> 00:30:10,680
นายไม่ชอบเรื่องพวกนี้มาตลอด
490
00:30:11,040 --> 00:30:11,590
ทำไมครั้งนี้
491
00:30:11,920 --> 00:30:12,950
ถึงมากับเขาได้ล่ะ
492
00:30:13,310 --> 00:30:14,350
ช่วงที่นายอยู่โรงพยาบาล
493
00:30:15,000 --> 00:30:15,950
ที่ปังกิ่งโกลาหลไปหมด
494
00:30:16,800 --> 00:30:18,470
เดิมทีพวกพ่อ ๆ ของเราตกลงกันไว้
495
00:30:18,590 --> 00:30:19,830
ว่าจะสร้างกองกำลังพันธมิตรห้ามณฑล
496
00:30:20,310 --> 00:30:20,950
แต่ว่า
497
00:30:21,470 --> 00:30:23,430
คุณลุงสวีเก็บเบี้ยเลี้ยงจากตระกูลมู่ไว้ไม่ปล่อย
498
00:30:24,400 --> 00:30:25,680
กองกำลังพันธมิตรห้ามณฑลในตอนนี้
499
00:30:26,040 --> 00:30:27,190
ก็เลยภายนอกสามัคคีภายในแตกแยก
500
00:30:27,920 --> 00:30:29,710
ในขณะที่กองกำลังปฏิวัติกำลังจะข้ามแม่น้ำแยงซี
501
00:30:30,520 --> 00:30:31,110
พวกเรา
502
00:30:31,760 --> 00:30:32,830
ยังแตกสามัคคีอยู่เลย
503
00:30:34,000 --> 00:30:34,560
นายอยากให้
504
00:30:35,430 --> 00:30:36,400
ฉันไปโน้มน้าวพ่อฉันใช่ไหม
505
00:30:38,190 --> 00:30:38,690
ได้เหรอ
506
00:30:46,430 --> 00:30:47,310
นายเองก็โน้มน้าว
507
00:30:47,760 --> 00:30:49,230
คุณท่านของบ้านพวกนายไม่ได้ละสิท่า
508
00:30:55,830 --> 00:30:56,330
ช่างเถอะ
509
00:30:56,800 --> 00:30:57,400
วันนี้น่ะ
510
00:30:57,710 --> 00:30:59,110
พวกเราไม่คุยเรื่องการเมือง
511
00:31:00,110 --> 00:31:01,520
ที่ฉันนัดพวกนายออกมา
512
00:31:01,710 --> 00:31:03,190
ก็เพื่อฉลองที่นายออกจากโรงพยาบาลต่างหากล่ะ
513
00:31:05,160 --> 00:31:06,040
เรื่องเบี้ยเลี้ยง
514
00:31:06,760 --> 00:31:08,230
ก็ให้พวกคุณท่านหนักใจกันไปก่อนเถอะ
515
00:31:08,640 --> 00:31:09,140
มา
516
00:31:35,110 --> 00:31:35,710
หว่านชิง
517
00:31:40,920 --> 00:31:41,590
เธอกลับมาแล้วเหรอ
518
00:31:47,040 --> 00:31:47,640
เธอเป็นอะไรไป
519
00:31:49,070 --> 00:31:49,800
ไม่มีอะไรค่ะ
520
00:31:50,040 --> 00:31:51,190
ก็แค่วันนี้เหนื่อยนิดหน่อย
521
00:31:54,070 --> 00:31:55,110
เธอกลับมาดึกขนาดนี้
522
00:31:55,350 --> 00:31:56,230
พี่เป็นห่วงนิดหน่อยนะ
523
00:31:56,680 --> 00:31:58,230
ต่อไปถ้าทำงานล่วงเวลาพี่จะอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ
524
00:31:58,520 --> 00:31:59,040
ไม่ต้องหรอกค่ะ
525
00:32:01,000 --> 00:32:03,040
พรุ่งนี้เช้าทำงานพี่ก็ไม่ต้องรอหนูนะคะ
526
00:32:03,040 --> 00:32:03,830
เดี๋ยวหนูไปเอง
527
00:32:04,040 --> 00:32:04,950
หนูขึ้นไปนอนก่อนนะคะ
528
00:32:34,920 --> 00:32:35,830
(พี่กวงเย่า)
529
00:32:36,920 --> 00:32:37,680
(ยกโทษให้หนูเถอะนะคะ)
530
00:32:38,830 --> 00:32:39,920
(หนูไม่รู้จริง ๆ )
531
00:32:40,590 --> 00:32:41,710
(ว่าจะเผชิญหน้ากับพี่ยังไง)
532
00:32:50,710 --> 00:32:51,920
หนังสือพิมพ์จ้า หนังสือพิมพ์
533
00:32:52,160 --> 00:32:53,160
[โรงพิมพ์หนังสือ] หนังสือพิมพ์
534
00:32:53,350 --> 00:32:54,470
[โรงพิมพ์หนังสือ] หนังสือพิมพ์ หนังสือพิมพ์
535
00:33:04,190 --> 00:33:04,690
คุณท่าน
536
00:33:06,160 --> 00:33:07,280
เรือของฝูเซิงมาถึงหรือยัง
537
00:33:07,680 --> 00:33:08,640
ยังเลยครับ
538
00:33:09,230 --> 00:33:10,830
พวกเขายังยกเลิกจองท่าเทียบเรืออีกด้วยนะครับ
539
00:33:11,280 --> 00:33:12,640
เมื่อกี้ผมโทรศัพท์ไปถาม
540
00:33:13,110 --> 00:33:14,590
เถ้าแก่ของฝูเซิงบอกกับผมว่า
541
00:33:14,760 --> 00:33:15,590
ตอนนี้มีคน
542
00:33:15,760 --> 00:33:17,190
ยินดีที่จะจัดหาสินค้าให้พวกเขา
543
00:33:17,190 --> 00:33:18,190
ด้วยราคาที่ต่ำกว่าเราเจ็ดส่วน
544
00:33:18,640 --> 00:33:19,160
ดังนั้น
545
00:33:19,800 --> 00:33:21,680
พวกเขาก็เลยยกเลิกใบสั่งสินค้าของเรา
546
00:33:22,520 --> 00:33:23,160
แล้วก็
547
00:33:23,760 --> 00:33:25,310
ตอนกลางวันเรามีโรงสีสองแห่ง
548
00:33:25,800 --> 00:33:28,040
ที่ต้องไปเอาฝ้ายที่สั่งไว้จากผู้ผลิต
549
00:33:29,070 --> 00:33:29,640
แต่
550
00:33:29,830 --> 00:33:30,680
กลับถูกแจ้งว่า
551
00:33:30,760 --> 00:33:32,680
ฝ้ายได้ถูกคนซื้อไปในราคาสูงแล้ว
552
00:33:33,110 --> 00:33:35,430
แถมราคาที่ผู้ซื้อให้ก็สูงกว่าที่เราให้ถึงสามส่วน
553
00:33:35,680 --> 00:33:36,640
ตอนนี้นอกซะจากว่าเรา
554
00:33:36,640 --> 00:33:37,880
จะเพิ่มราคาซื้อ
555
00:33:38,230 --> 00:33:39,350
มิฉะนั้นผู้ผลิตพวกนั้น
556
00:33:39,560 --> 00:33:41,160
เขาก็ยินดีที่จะชดใช้ค่าผิดสัญญากับเรา
557
00:33:41,400 --> 00:33:43,110
แต่ก็ไม่มีทางจัดหาสินค้าให้เรา
558
00:33:45,040 --> 00:33:46,920
รับซื้อในราคาสูง ขายออกในราคาต่ำ
559
00:33:47,640 --> 00:33:49,520
ใครหน้าไหนมันจะไปทำธุรกิจที่ขาดทุนประเภทนี้กันนะ
560
00:33:50,470 --> 00:33:50,970
คุณท่านครับ
561
00:33:51,590 --> 00:33:53,880
ผมได้ยินมาว่า สมาคมนักธุรกิจของญี่ปุ่นเป็นคนติดต่อไปครับ
562
00:33:54,950 --> 00:33:56,000
สมาคมนักธุรกิจญี่ปุ่น
563
00:33:57,110 --> 00:33:59,040
คนญี่ปุ่นไม่ได้ทำธุรกิจอยู่ที่ชิงเต่าเหรอ
564
00:33:59,040 --> 00:34:00,000
ทำไมถึงมาที่เซี่ยงไฮ้ได้ล่ะ
565
00:34:00,160 --> 00:34:02,040
พวกเขาอยากจะมาทำธุรกิจที่เซี่ยงไฮ้
566
00:34:02,190 --> 00:34:03,430
ไม่มีการบอกอะไรก่อนสักคำ
567
00:34:03,680 --> 00:34:05,280
แถมตอนนี้ก็ยังซื้อแพงขายถูกแบบนี้อีก
568
00:34:05,430 --> 00:34:07,280
เห็นได้ชัดว่านี่มันไม่เล่นตามกฎเอาซะเลย
569
00:34:10,800 --> 00:34:12,560
เกรงว่าพวกเขาจะไม่ใช่แค่ไม่เล่นตามกฎน่ะสิ
570
00:34:15,120 --> 00:34:16,430
แต่พวกเขาอยากจะกินไม่แบ่ง
571
00:34:17,520 --> 00:34:18,870
กวาดล้างศัตรูให้หมด
572
00:34:43,630 --> 00:34:44,130
พ่อคะ
573
00:34:47,630 --> 00:34:48,130
หว่านชิง
574
00:34:49,000 --> 00:34:50,470
หนูได้ยินที่ผู้ดูแลมู่บอกแล้วนะคะ
575
00:34:51,000 --> 00:34:51,910
หนูมีวิธีแก้วิธีหนึ่งค่ะ
576
00:34:52,190 --> 00:34:53,430
หนูคิดว่าสามารถลองดูได้
577
00:34:54,040 --> 00:34:54,540
ตกลง
578
00:34:54,949 --> 00:34:56,079
ลองพูดวิธีของลูกมาดูสิ
579
00:34:56,600 --> 00:34:58,280
ตอนนี้คนญี่ปุ่นซื้อแพงขายถูก
580
00:34:58,470 --> 00:34:59,600
อยากที่จะแย่งธุรกิจของพวกเรา
581
00:35:00,320 --> 00:35:00,950
ตามที่หนูมอง
582
00:35:01,360 --> 00:35:03,000
ไม่สู้พวกเราทิ้งการค้าฝ้าย
583
00:35:03,280 --> 00:35:04,560
ปล่อยให้พวกเขาครองธุรกิจไป
584
00:35:06,190 --> 00:35:07,430
ลูกกำลังจะบอกว่า
585
00:35:08,080 --> 00:35:09,390
ถอยเพื่อก้าวอย่างนั้นเหรอ
586
00:35:10,910 --> 00:35:11,410
ใช่ค่ะ
587
00:35:12,080 --> 00:35:13,760
ถ้าพวกเราทิ้งการค้าฝ้าย
588
00:35:14,080 --> 00:35:15,120
ถ้างั้นลูกค้าของพวกเรา
589
00:35:15,190 --> 00:35:16,950
ก็จะไปหาฝ้ายที่ราคาต่ำที่สุด
590
00:35:17,670 --> 00:35:19,630
แล้วถ้าพวกเขาซื้อฝ้ายของคนญี่ปุ่นกันหมด
591
00:35:20,230 --> 00:35:22,000
ถ้างั้นลูกไม้ซื้อแพงขายถูกของพวกเขา
592
00:35:22,000 --> 00:35:22,870
จะเล่นไปได้อีกนานแค่ไหนกัน
593
00:35:23,560 --> 00:35:25,000
ถึงต่อให้เป็นกองเงินกองทอง
594
00:35:25,280 --> 00:35:26,230
ก็ใช้หมดได้
595
00:35:27,390 --> 00:35:29,280
ปัญหาคือโรงงานของพวกเราต้องหยุดงานน่ะสิ
596
00:35:29,800 --> 00:35:31,390
เมื่อโรงงานหยุดงาน
597
00:35:31,390 --> 00:35:32,560
เราจะเสียหายมหาศาลเลยนะ
598
00:35:33,280 --> 00:35:34,390
พวกเราไม่จำเป็นต้องหยุดงานหรอกค่ะ
599
00:35:34,800 --> 00:35:36,600
พวกเราก็แค่เอาฝ้ายที่ผลิตออกมาแล้ว
600
00:35:36,630 --> 00:35:37,470
ตุนไว้ก่อน
601
00:35:38,080 --> 00:35:39,470
รอพวกเขาผลาญเงินหมด
602
00:35:39,870 --> 00:35:41,230
ผลิตฝ้ายไม่ได้แล้ว
603
00:35:41,840 --> 00:35:43,280
พวกเราก็จะครองตลาดได้ทันที
604
00:35:43,710 --> 00:35:44,430
จากแพ้กลายเป็นชนะ
605
00:35:45,910 --> 00:35:47,230
เป็นวิธีการที่ไม่เลวเลยจริง ๆ
606
00:35:48,150 --> 00:35:49,360
แต่ความเสี่ยงเพียงหนึ่งเดียวก็คือ
607
00:35:49,870 --> 00:35:52,280
พวกเราไม่รู้ว่าคนญี่ปุ่นจะทนได้นานแค่ไหนน่ะสิ
608
00:35:52,800 --> 00:35:54,190
หนูเชื่อว่าพวกเขาทนได้ไม่นานหรอกค่ะ
609
00:35:54,600 --> 00:35:56,230
พวกที่ผลาญเงินเพื่อครองตลาดอย่างพวกเขา
610
00:35:56,670 --> 00:35:58,430
จะต้องประหยัดค่าใช้จ่ายภายในทั้งหมดอย่างแน่นอน
611
00:35:59,000 --> 00:36:00,670
และแน่นอนว่าต้องอมเงินค่าจ้างของคนงาน
612
00:36:01,430 --> 00:36:02,520
ก่อนหน้านี้ที่เทียนจิน
613
00:36:02,520 --> 00:36:03,950
ก็เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
614
00:36:04,600 --> 00:36:05,950
พวกคนงานก็เลยหยุดงานประท้วง
615
00:36:06,190 --> 00:36:07,470
แต่เทียนจินเป็นเขตสัมปทานญี่ปุ่น
616
00:36:07,870 --> 00:36:09,760
ดังนั้นกองทัพญี่ปุ่นก็เลยทำให้สงบได้
617
00:36:10,280 --> 00:36:11,800
แต่ว่าที่เซี่ยงไฮ้ไม่เหมือนกัน
618
00:36:12,470 --> 00:36:13,190
ที่เซี่ยงไฮ้
619
00:36:13,430 --> 00:36:14,800
พวกเขาไม่มีอำนาจใด ๆ เลย
620
00:36:19,360 --> 00:36:20,150
หว่านชิง
621
00:36:20,710 --> 00:36:21,710
ดูไม่ออกเลยนะ
622
00:36:22,000 --> 00:36:24,230
ว่าลูกเองก็เป็นหัวกะทิทางธุรกิจเหมือนกัน
623
00:36:35,390 --> 00:36:36,840
แจกเงินเดือนแล้ว ๆ
624
00:36:37,320 --> 00:36:38,320
มาเอาเงินเดือนเร็ว
625
00:36:38,560 --> 00:36:39,670
ได้ทุกคน ๆ ๆ
626
00:36:39,670 --> 00:36:40,600
ไม่ต้องแย่ง ๆ
627
00:36:40,800 --> 00:36:41,520
ได้ทุกคน
628
00:36:42,800 --> 00:36:44,190
ไม่จริงน่า ทำไมถึงน้อยไปสิบหยวนล่ะ
629
00:36:44,910 --> 00:36:45,710
ใช่ ๆ
630
00:36:45,710 --> 00:36:47,520
ทำไมถึงมีแค่ยี่สิบ ต้องสามสิบสิ
631
00:36:47,520 --> 00:36:48,800
ทำไมถึงให้พวกเราแค่ยี่สิบล่ะ
632
00:36:49,000 --> 00:36:50,910
ผู้จัดการหลิว ทำไมเงินพวกเราถึงขาดไปล่ะ
633
00:36:50,950 --> 00:36:52,520
เงินเดือนกลุ่มที่พวกเราตกลงกันไว้
634
00:36:52,520 --> 00:36:53,320
คือสามสิบหยวน
635
00:36:53,360 --> 00:36:54,800
ทำไมถึงให้พวกเราแค่ยี่สิบล่ะ
636
00:36:55,040 --> 00:36:56,470
ให้แล้วก็รับไปซะ
637
00:36:56,470 --> 00:36:57,630
พูดมากจริง ๆ
638
00:36:58,710 --> 00:37:00,760
เงินทุกหยวนมีคุณค่าต่อตัวพวกเราเอง
639
00:37:00,760 --> 00:37:02,080
คุณให้พวกเราน้อยไปสิบหยวน
640
00:37:02,190 --> 00:37:03,080
คุณบอกมาสิว่าสิบหยวนนี่
641
00:37:03,080 --> 00:37:04,470
คุณตัดจากพวกเราไปใช่ไหม
642
00:37:04,560 --> 00:37:06,080
แกอย่ามาหาเรื่องปั่นป่วนกับฉันนะ
643
00:37:06,190 --> 00:37:07,760
น้อยเหรอ น้อยแกก็ไม่ต้องทำ
644
00:37:08,000 --> 00:37:09,870
ผู้จัดการหลิวจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ
645
00:37:09,910 --> 00:37:11,390
เงินเดือนนี่ตกลงกันไว้เท่าไร
646
00:37:11,390 --> 00:37:12,150
ก็ต้องเท่านั้น
647
00:37:12,230 --> 00:37:13,520
จะมาคุณอยากให้พวกเราเท่าไร
648
00:37:13,520 --> 00:37:14,280
ก็ให้พวกเราเท่านั้นได้ยังไง
649
00:37:14,320 --> 00:37:16,120
ทำไม ไปทำงานกันให้หมดเลยนะ
650
00:37:16,390 --> 00:37:17,280
ไม่อยากได้เงินแล้วใช่ไหม
651
00:37:17,280 --> 00:37:18,560
คุณบอกพวกเรามาให้ชัดเจนเลยนะ
652
00:37:18,560 --> 00:37:19,360
พวกแกคิดจะทำอะไรน่ะ
653
00:37:19,360 --> 00:37:20,120
พวกแกคิดจะทำอะไรกันแน่
654
00:37:20,120 --> 00:37:20,950
คุณบอกพวกเรามาให้ชัดเจน
655
00:37:20,950 --> 00:37:22,320
คุณเอาเงินสิบหยวนนั่นไปใช่ไหม
656
00:37:25,280 --> 00:37:26,150
คุณทำร้ายคนได้ยังไง
657
00:37:43,120 --> 00:37:53,870
ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต ขอโทษและชดใช้มาซะ
658
00:37:55,800 --> 00:37:57,400
[ประธานสมาคมนักธุรกิจญี่ปุ่น ยามาชิตะ จุนอิจิ]
659
00:37:59,280 --> 00:38:01,470
ขอโทษและชดใช้มาซะ ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต
660
00:38:02,040 --> 00:38:02,540
ท่านประธาน
661
00:38:03,190 --> 00:38:05,670
[เลขาสมาคมนักธุรกิจญี่ปุ่น ฮาเซกาวะ]
พวกคนงานหยุดงานประท้วงมาสามวันแล้วครับ
662
00:38:06,000 --> 00:38:06,670
แม้แต่คลังสินค้า
663
00:38:07,040 --> 00:38:08,150
ก็ถูกพวกคนงานปิดไว้
664
00:38:08,630 --> 00:38:09,560
การค้าฝ้าย
665
00:38:09,670 --> 00:38:10,760
ดำเนินการต่อไม่ได้เลยครับ
666
00:38:11,600 --> 00:38:12,100
ก่อนหน้า
667
00:38:12,560 --> 00:38:13,800
เพราะโรงสีของตระกูลมู่หยุดงาน
668
00:38:14,360 --> 00:38:15,910
พวกเราก็เลยรับงานมาเยอะมาก
669
00:38:16,230 --> 00:38:17,360
ทำให้ไม่สามารถส่งสินค้าได้เลย
670
00:38:18,150 --> 00:38:18,760
ตอนนี้
671
00:38:19,390 --> 00:38:21,230
ลูกค้าจำนวนมากโทรมาเร่งสินค้ากับพวกเรา
672
00:38:21,800 --> 00:38:22,300
บางส่วน
673
00:38:23,150 --> 00:38:24,600
ยังอยากจะให้พวกเราชดเชยความเสียหายอีกด้วย
674
00:38:27,600 --> 00:38:28,950
ตอนนี้ตระกูลมู่
675
00:38:29,630 --> 00:38:31,040
กำลังถอยเพื่อก้าว
676
00:38:31,760 --> 00:38:33,390
เพราะอยากจะเบ่งอำนาจให้พวกเราดูสินะ
677
00:38:35,630 --> 00:38:36,130
ท่านประธาน
678
00:38:37,710 --> 00:38:38,840
ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดีครับ
679
00:38:43,150 --> 00:38:44,390
ช่วยนัดมู่จื้อเหยวี่ยนให้ฉันหน่อย
680
00:38:45,320 --> 00:38:46,150
ที่เขาทำแบบนี้
681
00:38:46,320 --> 00:38:48,120
ก็เพราะอยากจะบังคับให้พวกเราถอย
682
00:38:48,320 --> 00:38:49,150
ในเมื่อเป็นแบบนี้
683
00:38:49,320 --> 00:38:51,360
ฉันก็อยากจะลองดูว่าเงื่อนไขของเขาคืออะไร
684
00:38:52,630 --> 00:38:53,130
ครับ
685
00:38:53,710 --> 00:38:56,500
[คดีนองเลือดของโรงสีญี่ปุ่น]
686
00:39:04,190 --> 00:39:04,840
หว่านชิง
687
00:39:05,080 --> 00:39:06,190
พ่อเรียกหาหนูเหรอคะ
688
00:39:06,760 --> 00:39:07,470
มาเร็ว หว่านชิง
689
00:39:09,950 --> 00:39:10,450
นั่งสิ
690
00:39:11,910 --> 00:39:12,470
หว่านชิง
691
00:39:12,910 --> 00:39:13,870
ลูกคำนวณได้ไม่เลวเลยนะ
692
00:39:14,560 --> 00:39:16,320
คนญี่ปุ่นยกหิน
693
00:39:16,360 --> 00:39:17,430
ทับเท้าตัวเองจริง ๆ ด้วย
694
00:39:21,560 --> 00:39:23,280
พวกเขาล้มเร็วกว่าที่หนูคิดไว้อีกนะคะ
695
00:39:23,910 --> 00:39:25,950
เห็นได้ชัดเลยว่าเอารัดเอาเปรียบคนงานขนาดไหน
696
00:39:26,760 --> 00:39:28,190
ทำอะไรไว้ก็ได้อย่างนั้นจริง ๆ ด้วยนะคะ
697
00:39:30,910 --> 00:39:31,430
หว่านชิง
698
00:39:32,190 --> 00:39:33,280
ลูกไม่เคยทำธุรกิจ
699
00:39:33,280 --> 00:39:34,470
ทำไมถึงรู้เรื่องพวกนี้ได้ล่ะ
700
00:39:35,800 --> 00:39:36,800
ก่อนหน้านี้ที่ญี่ปุ่น
701
00:39:36,910 --> 00:39:38,120
หนูเคยเรียนเศรษฐศาสตร์มาค่ะ
702
00:39:38,520 --> 00:39:39,430
ภายหลังก็ได้ไปฝึกงานที่
703
00:39:39,430 --> 00:39:40,840
บริษัทการซื้อขายในอนาคตของโตเกียว
704
00:39:41,190 --> 00:39:43,470
ดังนั้นวิธีแสวงหาผลตอบแทนอย่างรวดเร็วประเภทนี้ของพวกเขา
705
00:39:43,630 --> 00:39:44,600
หนูเคยเห็นมานัดต่อนัดแล้วค่ะ
706
00:39:45,120 --> 00:39:46,390
ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจแบบไหน
707
00:39:46,800 --> 00:39:48,670
ถ้าลืมว่าแก่นแท้ของธุรกิจคือการทำเงิน
708
00:39:49,120 --> 00:39:50,630
และไม่ยอมบริหารอย่างมั่นคงและแน่นอน
709
00:39:51,040 --> 00:39:52,600
ถ้างั้นไม่ช้าก็เร็วจะต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน
710
00:39:54,560 --> 00:39:55,520
ลูกเพิ่งอายุยี่สิบ
711
00:39:56,150 --> 00:39:58,080
ก็เรียนทุกวิชาของมหาวิทยาลัยหมดแล้ว
712
00:39:59,040 --> 00:40:01,470
ตอนที่หนูอายุสิบหกถูกมหาวิทยาลัยรับเข้าไปเป็นพิเศษน่ะค่ะ
713
00:40:03,190 --> 00:40:03,690
หว่านชิง
714
00:40:04,040 --> 00:40:05,910
ทำไมถึงไม่เคยบอกเรื่องพวกนี้กับพ่อเลยล่ะ
715
00:40:07,470 --> 00:40:09,670
เมื่อก่อนหนูมักจะคิดว่าตัวเองก็แค่มาพึ่งใบบุญ
716
00:40:10,080 --> 00:40:11,150
ก็เลยไม่ค่อยกล้าเปิดปากน่ะค่ะ
717
00:40:19,910 --> 00:40:21,320
มา หว่านชิง มานั่งนี่มา
718
00:40:26,360 --> 00:40:26,950
หว่านชิง
719
00:40:27,600 --> 00:40:28,710
ลูกเป็นลูกสาวของพ่อ
720
00:40:29,360 --> 00:40:30,600
จะกลายเป็นพึ่งใบบุญได้ยังไงล่ะ
721
00:40:33,230 --> 00:40:33,950
พ่อรู้
722
00:40:34,760 --> 00:40:36,840
ว่าหลายปีมานี้พ่อติดค้างลูกกับแม่เยอะเกินไป
723
00:40:38,430 --> 00:40:40,320
แต่บนโลกนี้ไม่มีขายยาสำนึกผิดหรอกนะ
724
00:40:41,760 --> 00:40:42,950
ตอนนี้ร่างกายพ่อ
725
00:40:42,950 --> 00:40:44,430
ค่อย ๆ ทรุดโทรมลงไปทุกวัน
726
00:40:44,870 --> 00:40:46,360
ลูกเป็นคนในครอบครัวเพียงคนเดียวของพ่อ
727
00:40:47,520 --> 00:40:50,000
พ่อหวังว่าลูกจะสามารถช่วยตระกูลมู่ดูแลธุรกิจได้
728
00:40:50,430 --> 00:40:51,430
อนาคตของตระกูลมู่
729
00:40:53,040 --> 00:40:54,080
ต้องพึ่งลูกแล้วนะ
730
00:40:56,600 --> 00:40:57,150
พ่อคะ
731
00:40:57,840 --> 00:40:59,320
พ่อเองก็ทำงานหนักมาค่อนชีวิตแล้ว
732
00:40:59,950 --> 00:41:01,120
ถึงเวลาที่ลูกสาวอย่างหนู
733
00:41:01,320 --> 00:41:02,470
จะแบ่งเบาภาระแล้วละค่ะ
734
00:41:05,470 --> 00:41:07,040
พ่อรู้ว่าลูกเป็นเด็กดี
735
00:41:07,520 --> 00:41:09,600
แต่ถ้าจะช่วยพ่อดูแลธุรกิจ
736
00:41:10,080 --> 00:41:12,120
ลูกจะต้องบอกกวงเย่าสักคำก่อนไหม
737
00:41:12,670 --> 00:41:15,230
เพราะยังไงลูกก็เป็นเลขาส่วนตัวของกวงเย่า
738
00:41:16,120 --> 00:41:17,390
หนูคิดว่าถ้าหนูรับช่วง
739
00:41:17,390 --> 00:41:18,470
กิจการของตระกูลมู่แล้ว
740
00:41:18,870 --> 00:41:20,840
ลาออกจากตำแหน่งเลขาไปน่าจะดีกว่านะคะ
741
00:41:22,000 --> 00:41:22,500
ทำไมล่ะ
742
00:41:23,910 --> 00:41:26,390
ตอนนี้คนที่รับผิดชอบเซี่ยงไฮ้คือผู้บัญชาการถาน
743
00:41:26,710 --> 00:41:27,670
พ่อก็รู้นี่คะ
744
00:41:27,870 --> 00:41:30,280
ว่าผู้ตรวจการสวีเตรียมตั้งรับผู้บัญชาการถานมาตลอด
745
00:41:30,600 --> 00:41:32,040
ที่ส่งพี่กวงเย่าไปเป็นผู้ควบคุม
746
00:41:32,120 --> 00:41:33,320
ก็เพื่อจะจับตาดูเขา
747
00:41:33,710 --> 00:41:35,710
แล้วถ้าหนูรับช่วงกิจการของตระกูลมู่แล้ว
748
00:41:35,950 --> 00:41:37,910
ยังไงก็ต้องคบค้ากับผู้บัญชาการถานอยู่บ่อย ๆ
749
00:41:38,390 --> 00:41:40,080
หนูกลัวว่าจะทำให้หน่วยตรวจการสงสัย
750
00:41:42,000 --> 00:41:42,950
ถ้าเป็นแบบนี้
751
00:41:43,710 --> 00:41:45,320
ก็ทำให้ลูกลำบากใจกับทั้งสองฝ่ายสินะ
752
00:41:45,910 --> 00:41:47,670
ดังนั้นไม่สู้หนูขอลาออกเอง
753
00:41:47,870 --> 00:41:49,390
แล้วตั้งตัวอยู่ภายนอกความขัดแย้งของพวกเขา
754
00:41:49,870 --> 00:41:50,600
ทำธุรกิจ
755
00:41:50,760 --> 00:41:51,760
ยังไงก็จะลำเอียงไม่ได้นี่คะ
756
00:41:54,320 --> 00:41:55,910
สมแล้วที่เป็นลูกสาวคนเก่งของพ่อ
757
00:41:56,560 --> 00:41:57,910
พ่อคิดไม่ถึงเรื่องนี้เลยนะ
758
00:41:58,430 --> 00:42:00,120
ในตัวหนูมีเลือดของพ่อ
759
00:42:00,280 --> 00:42:01,670
ก็ต้องเรียนมาจากพ่อสิคะ
760
00:42:04,320 --> 00:42:04,840
พ่อคะ
761
00:42:05,230 --> 00:42:06,600
แล้วพ่อคิดจะทำยังไงต่อไปคะ
762
00:42:09,430 --> 00:42:12,190
เป็นไปได้มากว่าตอนนี้ยามาชิตะคนนั้น ที่เป็นประธานของสมาคมนักธุรกิจญี่ปุ่น
763
00:42:12,630 --> 00:42:14,120
คงกำลังโทรศัพท์มาที่ห้องทำงานของพ่อ
764
00:42:14,120 --> 00:42:15,800
ที่กระทรวงอุตสาหกรรม
765
00:42:16,760 --> 00:42:17,910
ที่พ่ออยู่ที่บ้าน
766
00:42:18,280 --> 00:42:19,840
ก็เพราะว่าไม่อยากจะรับสายเขา
767
00:42:20,390 --> 00:42:22,190
ดูเหมือนคุณพ่อจะมีไอเดียแล้วนะคะ
768
00:42:24,280 --> 00:42:24,870
หว่านชิง
769
00:42:25,800 --> 00:42:27,470
ถ้าให้ลูกเป็นคนตัดสินใจ
770
00:42:28,040 --> 00:42:28,840
ลูกจะทำยังไง
771
00:42:34,340 --> 00:42:36,100
♪น้ำตากลายเป็นสายฝนโปรยปรายไปทั่วท้องฟ้า♪
772
00:42:36,380 --> 00:42:40,100
♪กลับไปยังจุดเริ่มต้นที่เราเจอกัน♪
773
00:42:40,740 --> 00:42:43,620
♪แค่มองไปก็เห็นเธอ♪
774
00:42:44,140 --> 00:42:47,020
♪ใบหน้าด้านข้างที่ชวนให้หลงไหล♪
775
00:42:47,820 --> 00:42:51,820
♪ผืนฟ้าและทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา♪
776
00:42:52,260 --> 00:42:55,060
♪ฉันให้คำสัญญา♪
777
00:42:55,700 --> 00:43:01,060
♪ให้โลกมนุษย์จากไปพร้อมกับพวกเรา♪
778
00:43:02,180 --> 00:43:04,140
♪หากฉันลืมเค้าโครงของเธอ♪
779
00:43:04,940 --> 00:43:06,580
♪จะประกอบกลับคืนมาได้ยังไง♪
780
00:43:06,820 --> 00:43:10,260
♪ให้ความทรงจำทำให้ฉันกลับมา
มีชีวิตอีกครั้งผ่านระยะทางที่ห่างไกล♪
781
00:43:10,620 --> 00:43:14,820
♪โอบกอดเปลวไฟของแสงอาทิตย์อัสดงที่ขึ้นและลง♪
782
00:43:16,780 --> 00:43:20,500
♪โลกใบนี้ที่สับสนวุ่นวาย♪
783
00:43:21,020 --> 00:43:24,540
♪หมดไปกับการอยู่คนเดียวในชีวิตของฉัน♪
784
00:43:24,780 --> 00:43:29,660
♪ถึงต่อให้สายตาที่พร่ามัวจะมองเห็นไม่ชัดเจน♪
785
00:43:30,380 --> 00:43:33,540
♪แต่ฉันก็จะควบม้าและร้องเพลงอย่างสุขหัวใจไปกับเธอ♪
786
00:43:46,220 --> 00:43:48,140
♪น้ำตากลายเป็นสายฝนโปรยปรายไปทั่วท้องฟ้า♪
787
00:43:48,500 --> 00:43:52,180
♪กลับไปยังจุดเริ่มต้นที่เราเจอกัน♪
788
00:43:52,700 --> 00:43:55,700
♪แค่มองไปก็เห็นเธอ♪
789
00:43:56,100 --> 00:43:59,020
♪ใบหน้าด้านข้างที่ชวนให้หลงไหล♪
790
00:43:59,780 --> 00:44:03,940
♪ผืนฟ้าและทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา♪
791
00:44:04,260 --> 00:44:07,140
♪ฉันให้คำสัญญา♪
792
00:44:07,740 --> 00:44:13,020
♪ให้โลกมนุษย์จากไปพร้อมกับพวกเรา♪
793
00:44:13,900 --> 00:44:16,100
♪หากฉันลืมเค้าโครงของเธอ♪
794
00:44:16,780 --> 00:44:18,540
♪จะประกอบกลับคืนมาได้ยังไง♪
795
00:44:18,940 --> 00:44:22,020
♪ให้ความทรงจำทำให้ฉันกลับมา
มีชีวิตอีกครั้งผ่านระยะทางที่ห่างไกล♪
796
00:44:22,660 --> 00:44:26,820
♪โอบกอดเปลวไฟของแสงอาทิตย์อัสดงที่ขึ้นและลง♪
797
00:44:28,660 --> 00:44:32,380
♪โลกใบนี้ที่สับสนวุ่นวาย♪
798
00:44:32,940 --> 00:44:36,420
♪หมดไปกับการอยู่คนเดียวในชีวิตของฉัน♪
799
00:44:36,820 --> 00:44:41,780
♪ถึงต่อให้สายตาที่พร่ามัวจะมองเห็นไม่ชัดเจน♪
800
00:44:42,180 --> 00:44:45,540
♪แต่ฉันก็จะควบม้าและร้องเพลงอย่างสุขหัวใจไปกับเธอ♪
87851
