All language subtitles for Benji (1974)

'Loop niet op het gras'

Goedemorgen, Benji.
Kom erin.

Je bent laat vandaag.

Je was bijna de kinderen misgelopen.

Je ontbijt.

Wat staat er vandaag in de krant?

Eens zien wie nu weer
een ander wat heeft aangedaan.

Is Benji er al?

Cindy, hij is er.
- Niet lang, als je zo schreeuwt.

Als je vader erachter komt, is het mis.
- Papa begrijpt het niet.

Dat is zwak uitgedrukt.
- Wat bedoel je daarmee?

Niet schreeuwen.
- Waar is Benji?

Stil, straks komt je vader erachter.
- Hij komt eraan.

We moeten Benji verstoppen.
Snel, hij is zo hier.

Zal ik 'm buiten zetten?
- Nee, dan wil ie naar binnen.

Geef maar hier.
Ik neem 'm wel op schoot.

Brave jongen.
Lig en blijf, Benji.

Niet vallen, anders kun je het vergeten.

Ziezo.
Pak de etensbak.

Tijd om te gaan, jongens.

Wat is er aan de hand?
- Het is inderdaad tijd, jongens.

Vergeet je boeken niet, Paul.
Kom op, luister naar je vader.

Ze heeft gelijk, Paul. Het is tijd.
- Klopt. Tot vanavond, Mary.

Dag, Paul.
Succes met je spellingsproefwerk.

Je moet vanmiddag optreden,
dus zorg dat je je jurk schoonhoudt.

Kom, papa. Het is tijd.
- Niet zo snel. Ik vroeg jullie iets.

Wat dan?
- Wat is er aan de hand?

Hij heeft gelijk, Paul. Dat vroeg hij.
- Wat verbergen jullie voor me?

Je houdt iets onder tafel verborgen, Mary.

Wat is dat?
- Een kom. Een lege kom.

Dat zie ik, Mary. Wat zat erin?

Iets lekkers.

Ze leren nooit gezond te eten
als je ze na 't ontbijt lekkers toestopt.

Zo heb ik het nog nooit bekeken.
- Geen lekkers meer na het ontbijt.

U hebt volkomen gelijk.

Sorry, het is uit met het gesnoep
na het ontbijt.

We moeten ons erbij neerleggen.
- Dat valt niet mee.

En nu op naar school.
Het is tijd.

Tot dadelijk, Mary.

Nou, Benji,
je hebt weer even respijt gekregen.

Daar ben ik ook blij mee.
En nu van m'n schoot af.

Jammer dat dit moet. Het is best
een lieve man. Alleen 'n beetje koppig.

Ga je er meteen vandoor? Binnenkort
volg ik je nog eens naar huis.

Je bent onafhankelijker
dan de meeste mensen. En charmanter.

Fijne dag.

Tot morgen.

Ophouden, jij.
Laat m'n Sweetie Peetie met rust.

Ongemanierd mormel. Volgende keer
stuur ik haar achter je aan, hoor.

Dan doet ze iets heel gemeens.

Dan zal het je spijten.

Je hebt geen enkel fatsoen.

Hij was laat vandaag.

Kom eens hier, Butch.

Kijk, ik heb popcorn voor je. Een paar
kinderen wilden je trucjes zien doen.

Ze komen wel een keer terug.

Kom op, pak 'm dan.
Luie hond die je bent.

Moet je horen.
Nancy en ik hebben een datum geprikt.

Over twee maanden
ben ik een getrouwd man.

Jouw tijd komt nog wel. Op een dag
verovert een lief pekineesje je hart.

Kom, dan vertel ik je er meer over.

Zoals je wilt.
Tot morgen dan maar.

Weet wel
dat ik je liefdesadvies wilde geven.

Hallo, Sam.

Waar bleef je? Nu heb ik me verslapen.
Ik moet alles klaarmaken voor de lunch.

Vandaag is stoofpot de dagschotel,
dus dat duurt wel even.

Je bent al net als Margaret.
Ze zei altijd:

Bill, de wereld vergaat niet
als je de lunch een keer mist.

Stel dat ze ongelijk had.

Ik kan maar beter beginnen.
Ik zal je beloning even pakken.

Morgen wel op tijd zijn.
Dan staat er gehaktbrood op het menu.

Ik dacht dat je een loper had.
- Daarmee lukte het niet.

Hoe moeten we 'm afsluiten?
- Niet nodig. Er komt hier niemand.

En ik wil snel weg kunnen.
- Schiet op, straks worden we betrapt.

Gelukt.
- Probeer eens.

Ga naar binnen.
- Het was jouw idee. Ga jij maar.

Dat gaat niet.
- Hoezo?

Je staat in de weg.
- Ik ga wel eerst.

Snel, voordat ze ons zien.
Doe de deur dicht.

Mooi huis.
- Wat heb jij een vreemde smaak.

Onvoorstelbaar dat hier al 40 jaar
niemand is geweest.

Op Powell na, met z'n vrouw d'r hoofd.
- Dat zijn wilde verhalen.

Het was maar een grapje.
Hoop ik.

Moet je zien.

Mooi, h�?

Deze neem ik mee voor m'n vriendin.
Te gek.

Dit huis is te gek. Het is perfect.
Mitch zal er blij mee zijn.

Dit lijkt me een geschikte kamer.
- Ik weet het niet, Linda Sue.

We zitten zo wel erg in het zicht.
- Ik heet geen Linda Sue meer. Linda.

Waag het zeker niet
om me zo te noemen waar Mitch bij is.

Als we voorzichtig zijn, kunnen we
hier ongezien onze gang gaan.

Dit is een dak boven ons hoofd.
In het bos hadden we alleen drank.

Geef mij maar liever de drank.
- Het gaat er slechts om wat Mitch wil.

Ik ben blij dat je
aan dit huis dacht, Henry. Kom.

Daar ben ik niet blij mee, Henry.
Dit huis geeft me de kriebels.

Hij ziet er anders niet beledigd uit.
- Dat is hij wel. Dat zie ik aan 'm.

Het maakt 'm niet uit waar ie eet.
- Hij eet altijd binnen, met ons.

Na gisteren neem ik geen risico's meer.
Stel dat je vader 'm gevonden had.

Hij was flauwgevallen.
- En ik was ontslagen.

Hij zal je nooit ontslaan.
- Dan moet hij ons ook ontslaan.

Dat is lief, maar erg onpraktisch.
- Wat betekent dat?

Dat dit voorlopig de beste oplossing is.
Discussie gesloten.

Kunnen we het papa
niet uitleggen van Benji?

Je vader vindt Benji maar 'n zwerfhond.
- Maar dat is ie niet.

Niet echt, bedoel ik.
En zelfs al was ie een zwerfhond...

Wat is daar mis mee?
- Oom Chris is er ooit door ��n gebeten.

Je oom was wel bijna dood.
- Benji is anders.

Pap zegt dat niet alle juffen gemeen
zijn, ook al is juf Gildy dat wel.

Waarom denkt hij dan wel
dat alle honden gemeen zijn?

Als hij dacht dat het goed voor jullie
was, gaf hij je z'n laatste hemd nog.

O jee, ik ben vergeten
z'n overhemd te strijken.

Blijf niet te lang buiten.

Is ze weg?
- Tijd voor ons plan.

Ik hou Benji vast en jij gaat 'm halen.

Haast je. We moeten nog 'n kant doen.
- Ik doe m'n best.

Je wilt toch dat ie er mooi uitziet?
- Mijn kant moet er ook mooi uitzien.

Wie weet komen we niet aan jouw kant
toe vandaag. Hij heeft veel klitten.

Wat heb jij uitgevoerd?
- Hij heeft in de kauwgom gerold.

Jongens, naar binnen
voor je vader jullie komt zoeken.

Wat krijgen we nou?
- Doe je ogen dicht.

Slim. Ondertussen laten jullie
het bewijs van je streken verdwijnen.

We doen niks stouts.
We willen je iets laten zien.

Toe nou, doe je ogen dicht.
- Goed dan, maar wel opschieten.

Dat is de verkeerde kant.
- Dat weet ik.

Kom op, Benji.
- Stil blijven zitten.

Ogen open, Mary.
- Wat denk je ervan?

Ik denk...

Geef me eens een hint.
- Zie je het verschil dan niet?

Je moet 't wel zien. Het is belangrijk.
Draai je eens om, Benji.

Dit is voor...

en dit is na.
- Jullie hebben 'm geborsteld. Tuurlijk.

Had 'm me van tevoren laten zien.

Deze kant ziet er prima uit.
- Er was geen tijd voor de andere.

Lijkt ie nu niet meer op een zwerfhond?
- Ik heb nooit...

Nu snap ik het.
Jullie doen dit voor je vader.

Misschien vindt papa 'm nu ook lief.
- We hebben zelfs een borstel gekocht.

Ik ben bang dat een borstelbeurt
niet genoeg is.

Het helpt toch wel?
- Wat moeten we nog meer doen?

Papa heeft ongelijk.
- En wij gelijk. Je staat aan onze kant.

En volgens jou wint goed van kwaad.

We praten een ander keertje verder.
Snel, voordat je vader komt.

Kom, opschieten.

Hier. Hij kan niet de hele dag
voor de helft geborsteld blijven.

Soms vraag ik me af
wie er hier de baas is. Die twee of ik.

Laat haar met rust.

Vuile barbaar.

Volgende keer
pakt Sweetie Peetie je, hoor.

Ik zal haar niet tegenhouden,
want je bent een grote bruut.

En je bent nog onbeleefd ook.

Volgens mij is ie geborsteld.

Ik kan zien dat je m'n advies
ter harte hebt genomen.

Je ziet er piekfijn verzorgd uit.

Ik zie het meteen
als een kerel op jacht is.

Als je een leuke griet gevonden hebt,
gaan we samen je loopjes oefenen.

Rollen.

Brave jongen. Wat heb ik nou gedaan?
Je bent helemaal vies geworden.

Dat kunnen we niet hebben.

Het is allemaal op. Trouwens, je moet
maar eens verder op versiertoer.

Ergens zit er een lief jong ding
op je te wachten.

Sam, je moet een andere klant zoeken.
Ik heb een belangrijk besluit genomen.

Ik heb besloten om na al die jaren
m'n zaak te sluiten.

Ik weet nog niet precies wanneer.
Je moet zoiets niet overhaasten.

Ik denk dat ik over een week of twee
definitief beslis.

Ik stop waarschijnlijk
pas volgend jaar.

Ik wil niks overhaasten.

Graag gedaan. Je ziet er anders uit.
Ben je in het water gevallen of zo?

Benji, ben jij dat?

Wat doe je hier in vredesnaam
midden op de dag?

Wat zie ik nou?
Volgens mij heb je een vriendinnetje.

Fraai. Geef ik je elke dag ontbijt
en dan ga je er met een ander vandoor.

Ik kan het je niet kwalijk nemen.

Zo te zien, kun je een borstelbeurt
en wat eten gebruiken. Kom maar hier.

Doe maar niet alsof je dit
niet allemaal zo gepland had.

Pas maar op, het is een echte smiecht.
Ik ben zo terug.

Nou, Benji, je hebt echt een schoonheid
aan de haak geslagen.

Je bent toch niet smoor, h�?

Stomme vraag. We zullen je een naam
moeten geven, maar ik weet niet welke.

Bij hem was het makkelijk.
Hij is een echte Benji. Maar jij...

Jij bent een hond met klasse.
Je verdient een dure naam.

Het meest luxe gevoel dat ik ooit kreeg,
was toen George zei...

dat hij ooit rijk genoeg zou zijn om bij
Tiffany's sieraden voor me te kopen.

Laten we je Tiffany noemen.
Een duurdere naam ken ik niet.

Dan wordt het Tiffany. En nu wegwezen.
Ik moet weer aan de slag.

Het leven bestaat uit keuzes maken.

Graag gedaan.
Veel plezier.

H�, je vergeet je...

Ik krijg kippenvel van dit huis.
Wie weet spookt het hier echt.

Wil je wachten of naar binnen gaan?

Wat was dat?
- Wil je wachten of naar binnen gaan?

Ga maar, ik blijf buiten.
En dadelijk smeer ik 'm.

Doe niet zo raar. Kom.
- Ik doe niet raar. Ik hoorde iets.

Het was vast Mrs Powell d'r hoofd.
- Dat is de druppel.

Doe even normaal, zeg.

Mitch en Linda Sue dumpen ons
als je je niet verstandig gedraagt.

Verstand heb ik.
Het ontbreekt me aan moed.

Ik mag die Mitch trouwens niet.
- Dat hoeft ook niet, voor al die poen.

Ik snap niet dat Linda Sue niets beters
dan hij in de stad heeft kunnen vinden.

Wacht eens even.

Kom eens kijken, Henry.
Moet je zien.

Wat is daarmee?
- Die tas stond gisteren nog rechtop.

Hou je waanidee�n voor je, Riley.
Ik ga boven een kijkje nemen.

Je doet wel alsof er niks aan de hand
is, maar waar is je vla gebleven?

Je had hier een bekertje vla neergezet.
- Dat heb ik zeker meegenomen.

Ze zijn er al.

Dit huis is prima geschikt.
- Ik wist dat het je zou bevallen.

Net zo'n spookhuis uit een film.

Zeker dat hier nooit iemand komt?
- Alles staat nog zoals tijden terug.

Behalve je bekertje vla.

Ik zei: Ik ga een bekertje vla eten.
- Kom eens kijken, Mitch.

Deze kamer lijkt me er
het meest geschikt voor. Wat vind jij?

Ja, prima. Niemand kan het zien
als hier 's avonds het licht aan is.

Je zei dat het voor de avond
gepiept zou zijn.

Voor het geval dat.
Je weet maar nooit.

Zijn we hier ook 's avonds?
- Mitch, moet je die tafel zien.

Maak je maar niet druk.
We zijn hier voor het donker weg.

Dat is althans de bedoeling.
- Volgens mij is hij antiek.

Er staat hier een fortuin aan spullen.

Wat is er buiten?
- Een veranda.

Kom mee.

Waarom zou ik?
- Ik blijf hier niet tot na het donker.

Hoeveel toetjes had je gekocht?

Hoeveel bekertjes vla
zitten er in een pak?

Hoe moet ik dat weten?
- Jij hebt ze gekocht. Denk goed na.

Vier, geloof ik.
- Dacht ik al. Er ontbreekt er eentje.

Hoezo ontbreekt er eentje?
- Jij hebt er ��n gehad, en ik ook.

Er moeten er dus nog twee over zijn.
- En hoeveel zijn er?

Maar eentje.

Wie weet miste er meteen al eentje.
- Dat had je gemerkt. Het spookt hier.

Er is vast 'n logische verklaring voor.

Er zat er een te weinig in het pak,
of er is een uitgevallen.

Doe vooral niet moeilijk, begrepen?

Ga zitten, doe of er niks
aan de hand is en hou je mond.

Wil je de rest ook zien?

Nee, we gebruiken toch alleen dit deel.
- We werken dus zeker vanuit hier?

Jullie kennen het tijdschema.
Ik ga naar de stad. Ik zie jullie morgen.

Ga maar naar je ouders.
Tot over een paar weken.

Ik zal je missen.
- Ik jou ook, maar het is het waard.

Ik zal je missen.

Kom, we stappen op.
- Ik doe niets liever.

Let op.
Ik zet 'm opzettelijk hier neer.

Ik weet zeker dat ie er morgen
nog steeds staat. Kom op, we gaan.

Tenzij het hoofd van Mrs Powell
natuurlijk honger krijgt.

Zeg dat nou niet.

Hou op, Henry.

Ik had je mooi te pakken.
- Wat zou dat?

Waarom, papa?

We hebben geen keus, knul.

We weten niet wat ie overdag uitspookt.
We weten haast niks van 'm.

Wie weet draagt ie
allerlei ziektes over.

Hij heeft geen ziektes.
Dat weten we.

Je weet het nooit zeker.
Niet alle ziektes zijn zichtbaar.

En ik kan het weten.
Het is een te groot risico.

Weet je wat? We kiezen 'n andere hond
uit en dan bouwen we een hok.

We willen geen andere, maar Benji.
Waarom mag Benji geen hok?

Vraag maar aan Mary.
- Dat vind ik zielig.

Hoezo?

Benji is een eigenzinnige hond.

Hij zwerft al z'n hele leven. Hij zou
doodongelukkig zijn in een hok.

Dat is zo moeilijk aan liefde. De ander
vrijlaten, ook al doet het jou pijn.

Dat doet je vader met jou. Doe dat
ook met Benji, als je van 'm houdt.

Het is gewoon niet eerlijk.

Paul, ik wil graag dat je het begrijpt.
- Ik doe m'n best, papa.

Misschien kun je beter
even naar je zusje toe gaan.

Mary, hoe weet ik of ik juist handel?
Is dit echt voor hun eigen bestwil...

of ben ik gewoon een gemenerik?
- Nee, meneer. En ja, meneer.

Kom, we gaan naar school.
Les van juf Gildy zal ons vast afleiden.

Ziet hij je niet staan?

Kom terug en ga m'n poes achterna.

Ongemanierde, onverantwoordelijke...

Wil je haar soms
een complex bezorgen?

Nou, Butch, je laat er geen gras over
groeien. Mooi vrouwtje heb je bij je.

Netjes opzitten.

Brave jongen.

Ze is erg onder de indruk,
dat zie ik zo.

Ik heb niks tegen je vriendinnetje, hoor.

Maar uit ervaring weet ik dat je goed
over een relatie moet nadenken.

Een relatie beperkt je vrijheid.

Natuurlijk krijg je er wel veel voor terug,
als ik het me goed herinner.

En dan nog iets. Met z'n twee�n leven
is goedkoper dan in je eentje.

Zei ik het niet?
Ik zei dat dat bekertje weg zou zijn.

Ik ben ook weg.
- Dat heb je al drie keer gezegd.

Kop dicht en schrijven. We zijn laat.
- Waar is dat ding dan heen?

Weet ik het. Misschien zijn het
bekertjes met pootjes.

Er is vast een kind binnengeslopen.
- Welk kind durft hier binnen te komen?

Wie dat durft, neemt meer dan
een halfleeg vla-bekertje mee.

Schrijf nou maar, Riley.

Dit is thuis al moeilijk zat,
maar hier vrijwel onmogelijk.

Het gaat toch prima?
- Hoe bedoel je?

Met links schrijven
zodat ze je handschrift niet herkennen.

Het is niet eens te lezen. Aan de kant.
- Het spijt me.

Dit huis bevalt me niet en het hele plan
evenmin. Ik ben gewoon gespannen.

Waarom zou je? Alles is al praktisch
in kannen en kruiken.

Mitch kan elk moment komen.

Kom eens kijken.

Je laat je te veel afleiden
door bekertjes vla.

Je moet naar je plek toe.
Je weet waar je heen moet.

Ik zit liever in een telefooncel
dan hier. Hoe laat?

Over drie kwartier. Als je niets
van me hoort, bezorg je het.

Schiet op.
Snel een beetje.

Mitch, dit is verkeerd.
Dit was niet de bedoeling.

Hou je kop, anders zwaait er wat.

Wat doen ze hier?
- Kop dicht. Breng ze naar de kamer.

Ze zouden ver van huis
naar een paard kijken.

Wat doen ze hier?

Ik zou het niet weten, Henry.
Dit was Mitch z'n idee.

Mitch heeft heel wat uit te leggen.
Anders krijgt hij er spijt van.

Het ging mij om afpersing,
niet om ontvoering.

Je zult het met ontvoering moeten doen.

Henry, jullie hebben
het briefje geschreven.

Niemand hier
heeft me ook maar gezien.

Heb je door hoe het zit?

Weg met die kinderen.

Je hoeft niet zo lomp te doen.
Kom mee, kinderen.

Hou ze in de gaten.

Zet ze goed in het zicht.
- Zal ik de doeken uit hun mond halen?

Ok�. E�n kik en ze gaan weer om.
Waar ga jij heen?

Dit hele gedoe bevalt me niks,
maar gedane zaken nemen geen keer.

Als je losgeld wilt,
zal ik Riley moeten bellen.

Wacht. Als we niet belden,
zou hij het briefje bezorgen.

Dat hebben we veranderd.
Voor het geval je een lekke band had.

Je liegt. Kom terug.
- Vergeet het maar.

Sta of ik schiet.

Wacht nu maar tot Riley terugkomt.

Over een paar minuten
wordt het briefje afgegeven.

Ga even zitten.

Waarom gaat alles niet volgens plan?
- Omdat we niet genoeg tijd hadden.

Het was hem nooit gelukt om een ton
bij elkaar te krijgen voor zeven uur.

Je zei eerst van wel.

Anders waren jullie
nooit akkoord gegaan.

Ik ga eens kijken wat voor eten
er in die zak zit.

En geen geintjes, Henry.

Weet u of ze iedere dag
dezelfde weg naar huis nemen?

Ze nemen meestal de kortste weg.
- En die is?

Rechtdoor via Ridgewood Street
of Mill Valley naar Tennessee Street.

Als ze geld hebben, kopen ze snoep.
- Hadden ze geld bij zich?

Ik geloof van niet.
- Ja, dat hadden ze.

Ik gaf ze wat geld als goedmakertje
na dat gedoe met de hond.

Neem me niet kwalijk.
- Sorry dat ik zo doorvraag...

maar dit is belangrijk. Zijn er nog dingen
die u me niet verteld hebt?

Wat doe jij hier? Het spijt me, dokter.
Dit heeft ie nog nooit gedaan.

Stoute hond.

Je moest je schamen.
En nu wegwezen. Vort.

Ik heb geen tijd voor je.
Nu wegwezen.

Luister, ik weet dat je niet beseft
wat er loos is.

We hebben nu veel aan ons hoofd.
Ik heb geen tijd voor je.

Ik kan niet nog meer problemen
gebruiken.

Brave jongen.

Dokter, ga even rustig zitten.

U zult uw verhaal nog een keer
moeten doen als de FBI er is.

Heb je al wat van de FBI gehoord?
- Alleen dat er iemand onderweg is.

Die is voorlopig nog niet hier.
Hoe zit het met patrouilles?

En de telefoon?
Die lijn moet vrijgemaakt worden.

Ze zijn ermee bezig.
- Gebruik jij intussen de radio maar.

Moment. Zeg het maar, Fred.
- Is er nog nieuws?

Slechts als ze het in speciale biljetten
willen, hebben we een probleem.

Wat voor probleem?
- Dan wordt het wachten op de bank.

Buurtonderzoek heeft niks opgeleverd.

Ik ga wel.

Laat mij maar, Mary.

Payton Murrah, FBI.
- Ted Samuels, van de lokale politie.

U was zeker in de buurt toen ze belden.
- Ik woon hier vlakbij.

Deze kant op. Dokter Chapman,
dit is Payton Murrah van de FBI.

Dit is z'n advocaat, Bob Fielding,
en z'n huishoudster.

Mary past ook op de kinderen
sinds de dokter z'n vrouw verloor.

Mr en Mrs Harvey, de zus van de dokter
en d'r man. Agenten Hatcher en Dullen.

Ik zal het hele verhaal
vanaf het begin vertellen.

Waar is het losgeld-briefje, Floyd?

Dit is het briefje. Geen vingerafdrukken,
en handschrift voorlopig onbekend.

Hoe is het bezorgd?
- Dokter, kunt u dat vertellen?

Ik werd gebeld dat ik onmiddellijk
naar Cindy's school moest komen.

Toen ik in de auto stapte,
zag ik dit briefje onder de zonneklep.

Hebben ze na het briefje
telefonisch contact met u gezocht?

Het briefje.

Hou die hond tegen.

Hebbes. Stel dat ie ontkomen was.
- Gelukkig maar dat jij 'm tegenhield.

Is dit jullie hond, Mary?
- Nee, niet echt.

Moeten we het asiel bellen?
- Ik twijfel. Doe toch maar niet.

Laat 'm maar gaan.
- Weet je het zeker? Goed dan.

Wat heb je toch?
Je doet zo raar.

Ik wil niet streng zijn,
maar ik moet nu wel.

Ga naar huis,
waar dat ook mag zijn.

Weet je het al van de kinderen
van dokter Chapman?

Ben jij met de zaak bezig?
- Nee, de inspecteur zelf.

Waarom Chapman?
Hoe rijk denken ze dat hij is?

Vanston beult ons af.
- We hebben drie dagen overgewerkt.

Kom terug, jij.
- Laat maar, kan hij Vanston bijten.

Ben jij hier morgen ook?
- Ik hoop het. Ga maar. Ik sluit af.

Wat doe jij daar nou?

Laat die kinderen nou eens zitten.
- Ze zijn onrustig.

Ik word gek
van al dat heen en weer geloop.

Willen jullie naar boven?

Zijn jullie bang voor me?
- Nee, hoor.

We zijn wel bang voor dit huis.
- Dat is nergens voor nodig.

Hier is ergens een vrouwenhoofd.
- Ik zei het toch?

Hou je mond.

Hou je kop, jullie.
Koppen dicht, allemaal.

Dankzij mij kunnen we
een ton onder elkaar verdelen.

Het enige wat jullie doen, is klagen
en zeuren over een of ander hoofd.

Ik ben het werkelijk meer dan zat.
Ik heb er helemaal genoeg van.

Begrijpen jullie wat ik zeg?
Hou dus op met die blikken.

Ik begrijp het.
Zo is het ook begonnen.

Mr Powell wou het hoofd inblikken.

Hou je grapjes voor je, want anders...

Wat is dat?
- Een hond.

Die hond is van hen.
- Het briefje.

Hoe kan hij dat nou hebben?

Dat is het kladje
dat ik had weggegooid.

Kom op, hond.
Kom, geef me het briefje.

Geef me het briefje.

Hebbes.

Waar kwam die nou vandaan?
- Vuile rothond.

Niet doen.

Sta daar niet zo.
Zoek die andere hond.

Daar is ie.

Aan de kant.
- Hij zit vast.

Kom op.

Hij springt naar beneden.
- Kom, erop af.

Waar is ie nou?
- Weet ik het.

Daar is ie.
- Pak 'm.

Je denkt toch niet
dat hij weet wat hij doet?

Maar ik neem geen enkel risico.

Ik vroeg me af of ik iets kon doen.

O, kijk.
Wat een schatje.

Kom dan, hondje.

Laat me eens zien wat je hebt.
- Benji, wat heb je toch?

Hou op, begrepen?
Ik schaam me voor je. Niet zo blaffen.

Een oud boodschappenlijstje.

Ik moet er weer vandoor.
- Ik laat je wel even uit.

Het spijt me van de hond, Linda Sue.
- Geeft niks.

Aardig van je om even langs te komen.
- Dat wilde ik graag.

Ik wist niet of u me nog zou herkennen.
- Zo'n mooi gezichtje vergeet ik niet.

Nogmaals, als we iets kunnen doen,
laat het ons dan weten.

De groeten aan je ouders, Linda Sue.
- Zal ik doen. U krijgt de groeten.

Wat is er?
- Hij beet me.

Pak 'm.

Kom hier, hond. Kom terug, jij.

Geef hier.
- Wat heb jij toch?

Geef hier, toe.
- Eigenlijk moet ik zeggen:

Wat hebben wij toch?

Dokter Chapman? Inspecteur Samuels?
Moet u kijken.

Nog een losgeld-briefje.
Payton, heb jij het origineel?

Hier.

Waar zijn Paul en Cindy?

Dat weet ik niet.

Waren we maar alvast vertrokken.
We wachten niet langer.

Ik geef haar nog tien minuten.
Ga zitten en hou je kop.

Over tien minuten is het hier donker.

Hou 'm goed in de gaten.

Verlies 'm niet uit het oog.

Het heeft geen zin, Mitch.
Ze komt niet meer.

We moeten een veiligere plek zoeken.

Nu.
- Zitten, jij.

We blijven hier.

Snel, we verliezen 'm uit het oog.

Hou 'm bij.

Vraag om extra hulp, Tom.
Laat weten waar we zitten.

Hou die hond in het oog.
Laat 'm niet ontsnappen, jongens.

Vergeet het maar.
We vertrekken meteen.

Als ik jou was, zou ik maar meekomen.

Goed, we gaan. Maar we bedenken
eerst hoe we het aanpakken.

Weet je het zeker?
- Nou en of.

In deze tijd van het jaar is er niemand.

Kom op, dan.

Blijf bij 'm in de buurt.
Raak 'm niet kwijt.

We moeten in de buurt zijn.
Langzaamaan.

Geen beweging.

Laat ze nu voorzichtig los.

Deze kant op. Nu.

Laat mij maar even.

Alles goed, jongens?
Heeft hij je pijn gedaan?

Handen op je hoofd. Allebei.
Vooruit.

Wij zorgen wel
dat ze je niets meer aandoen.

Mankeert jullie niks?

Kom op, naar buiten.
- Je had haar moeten zien.

Ze was enorm moedig.
- En Benji ook.

We staan bij ze in het krijt.

Zijn het geen helden?
- Nou, dat zijn ze zeker.

Het licht staat nog aan.

Helden bij wie we in het krijt staan,
zet je toch niet op straat?

Zeker niet als er eentje gewond is.
- Wat vind jij, Mary?

Ken jij helden die op straat leven?
- Niet veel.

Mogen ze mee naar huis?
- Tot Tiffany beter is.

Nee, tegen die tijd
zijn we te veel aan ze gehecht.

Als ze bij ons komen, is het voor altijd.
Tenzij ze ons beu worden.

Kom op dan, we gaan.
- Heb je dat gehoord, Benji?

Krijgen ze een hok?
- Nee, dat krijgen ze niet.

En al die ziektes en bacteri�n dan?
- Papa ziet de zaken nu iets anders.

Begrijp je dat, Paul?
- Hij geeft z'n vergissing toe.

Benji zal voorlopig veel thuis zitten.
Totdat Tiffany beter is.

Daarna kan ie vast
niet meer zonder onze liefde.

Als ik hem was,
zou ik dat ook niet kunnen.

Zie je dat hij best aardig is, Benji?

Een beetje koppig, maar hij is
lang niet zo erg als een schurk.